ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA, MARÍA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA, MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA, RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR, SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA , ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA, MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA, MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA, RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR, SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA, MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA, MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA, RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR, SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, MARÍA DOLORES, MARÍA ELENA, MARÍA LUÍSA, MARÍA LUÍSA, MARIA XOSÉ, MARÍA XOSÉ, MARÍA YOLANDA, MARIANA, MERCEDES, MÓNICA, NURIA, NURIA, OLHA, PATRICIA, RADA, RAQUEL, ROSA, ROSA, SARA, SEN IDENTIFICAR, SEN IDENTIFICAR, SILVIA, VERÓNICA, VERÓNICA, XOSEFA, ZULAY... ADELA, AHAGIRATOU, ALICIA, ANA, ANA, ANA MARÍA, ANDINA, ANTONIA , CECILE, EMILIA, ENA , ENMA, ESPERANZA, FÁTIMA, GEMMA, GISELE, GREGORIA, HANA, ISABEL, LUCINA, MARÍA ANXOS, MARÍA ARACELI, MARÍA BELÉN, MARÍA DEL HENAR, MARÍA DO CARMO, M
Índice alfabético de poemas A boneca mecánica.............................................................................................................................12 A raíz..................................................................................................................................................10 Aquela noite a cidade estaba gris........................................................................................................11 Biografía dun corpo..............................................................................................................................5 Canción para Gulsoma.........................................................................................................................6 Coraxe.................................................................................................................................................20 Cuerpo desierto.....................................................................................................................................9 Desde El Más Allá..............................................................................................................................20 He vivido cien siglos con horas semejantes.......................................................................................18 Kirsten................................................................................................................................................16 La caricia perdida...............................................................................................................................18 Non teño ganas de abrir a boca.............................................................................................................6 Nora....................................................................................................................................................15 Nós, mulleres pecadoras.....................................................................................................................15 O crime.................................................................................................................................................8 Polas Marías Madalenas.....................................................................................................................12 Puedes reventar mi boca.....................................................................................................................14 Sangre nuestra......................................................................................................................................9 Se eu saíse a pasear coas miñas amigas mortas..................................................................................19 Situación...............................................................................................................................................8 Te busqué detrás de la vida.................................................................................................................14 Un choro xordo.....................................................................................................................................7 Vuelvo al origen.................................................................................................................................17 Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario...........................................................................14
1
NÓMINA (SUMA CRUENTA 2014 nº 1) 1 Adela 1 Ahagiratou 1 Alicia 2 Ana 1 Ana María 1 Andina 1 Antonia 1 Cecile 1 Emilia 1 Ena 1 Enma 1 Esperanza 1 Fátima 1 Gemma 1 Gisele 1 Gregoria 1 Hana 1 Isabel 1 Lucina 1 María Anxos 1 María Araceli 1 María Belén 1 María del Henar 1 María do Carmo 1 María Dolores 1 María Elena 2 María Luísa 2 Maria Xosé 1 María Yolanda 1 Mariana 1 Mercedes 1 Mónica 2 Nuria 1 Olha 1 Patricia 1 Rada 1 Raquel 2 Rosa 1 Sara 2 Sen Identificar 1 Silvia 2 Verónica 1 Xosefa 1 Zulay
51 suma e... seguirá? 2
FACTOR XEOGRÁFICO (SUMA CRUENTA 2014 nº 2) 3 Alicante 2 Almería 1 Áraba 10 Barcelona 1 Biscaia 3 Cádiz 1 Córdoba 1 A Coruña 2 Granada 1 León 3 Lugo 7 Madrid 3 Málaga 2 Mallorca 1 Melilla 1 Palencia 1 Palma de Mallorca 3 Pontevedra 2 Tarragona 1 Tenerife 1 Valencia 1 Xirona
51 suma e... seguirá? FACTOR CRONOLÓXICO (SUMA CRUENTA 2014 nº 3) 7 Xaneiro 6 Febreiro 9 Marzo 4 Abril 3 Maio 3 Xuño 3 Xullo 9 Agosto 1 Setembro 1 Outubro 5 Novembro
51 suma e... seguirá? 3
TEOREMA
•A orde de factores non altera o número das vítimas •A orde de factores non diminúe o sufrimento das vítimas •A orde de factores demostra que vir mulieribus lupus Ata cando? 4
BIOGRAFÍA DUN CORPO O meu corpo é da estirpe do mar Deseñeino con dedos de paixón incrusteino con cunchas de ira e sedución cando me fartei das miñas vendas tal como sudario trenzado polo silencio historia repleta de mandamentos. O meu corpo é da estirpe da letra póñomo Á intemperie quéntome nos seus brazos quéimome nas brasas das súas letras e sobre un puñado de cinza coas pernas cruzadas, séntome despoxando as miñas letras fragmentadas de entullos e redacto unha elexía para Hallaj. O meu corpo é da estirpe da luz cando me abrazou orienteime cara a min e encontreime como imaxinaba unha muller esnaquizada. O meu corpo é da estirpe das hedras na sombra encontrámonos as súas follas silvestres colgan sobre o meu torso boto follas e o meu corpo deserto descóbrese. O meu corpo é da estirpe dos xitanos das súas cadeas oxidadas elaboro pulseiras e aneis nel acendo as velas de Lorca e móntoo cando se me fan estreitos os mapas deste corpo. Ikram Abdi1
1
http://www.joiedevieculture.com/t4996-ikram-abdi#31243
5
CANCIÓN PARA GULSOMA Pequena, vestías de verde o día da túa voda, tiñas catro anos, o teu pai, morto; a túa nai foise; deixáronte casada, "Déixenme morrer, non quero cumprir máis anos, - dicías - non máis, non máis," Malleiras, pan e feixóns; malleiras, pan e feixóns, inchazos, feridas e cicatrices: na terra dos dólares, dos autos e dos cartos, pequena, vímosche xa na pantalla. Sen osiños de peluche, nin Disney sobre o xeo, nin patíns, nin hamburguesas con papitas, nin visitar aos teus amiguiños para xogar, nin patinar , nin baloncesto, nin xeado, nin apertas da mamá, nin acubillo nin cama, tremendo de frío baixo escuros ceos. Os días en que te golpeaban, sen comida e encerrábante nun alpendre; oh, pequena! oh, pequena! a calidez do teu fermoso sorriso, o misterio do teu espírito: seguiches vivindo cando te querían morta. Gulsoma, segue brillando, pequena; vella alma: segue, segue brillando; es un paxaro, atopaches as túas ás, es alaranxada chama; Gulsoma, ules a rosas, é o doce perfume do teu sorriso, nunha terra de rochas, es un río que corre e corre e segue correndo. De que cor é o paraíso nos teus sonos? Gulsoma, segue brillando, pequena; vella alma: segue, segue brillando; es un paxaro, atopaches as túas ás, es alaranxada chama; Gulsoma, ules a rosas, é o doce perfume do teu sorriso, nunha terra de rochas, es un río que corre e corre e segue correndo. De que cor é o paraíso nos teus sonos? Usha Akella2 NON TEÑO GANAS DE ABRIR A BOCA Non teño ganas de abrir a boca De que debo cantar? Eu, que estou odiada pola vida, Non hai diferenza entre cantar ou non cantar. --------------Por que debo falar da dozura? Cando sinto eu tanta amargura. Oh, o festín do opresor Tocoume a boca. Non teño nin un compañeiro nesta vida 2
http://www.poesiasolidariadelmundo.com/2011/06/cancion-para-gulsona.html
6
Para quen podo estar doce? Non hai diferenza de falar, rir, Morrer, ser. Eu coa miña soidade esgotada Con dor e tristura. Nacín para nada. A boca débese precintar. Oh o meu corazón!, xa sabes que é a primavera E o momento para celebrar. Que debo facer cunha á atrapada? Que non me deixa voar. Estiven calada por demasiado tempo Pero nunca esquezo a melodía, Porque cada momento murmuro eu As cancións do meu corazón Que me lembran o Día que vou romper a gaiola. Voar desta soidade E cantar como un melancólico. Non son unha débil árbore de chopo Que calquera vento vai sacudir. Son unha muller afgá, Así que só ten sentido para laiarse.3 UN CHORO XORDO O son das verdes pegadas está na chuvia chéganos dende a estrada almas sedentas e faldras poeirentas chegaron do deserto a súa ardente respiración e o espellismo fundido das súas bocas secas e de po cubertas chégannos, agora, dende a estrada os seus atormentados corpos, rapazas criadas na dor a ledicia afastada dos seus rostros corazóns vellos e aliñados de fendas non xorden sorrisos nos inhóspitos océanos dos seus beizos nin unha bágoa xermola da seca canle dos seus ollos Oh Deus! Podería ignorar se os seus xordos choros que saltaron do ceo, alcanzan as nubes? O son das verdes pegadas está na chuvia. Nadia Anjuman4 3 4
http://www.mahmag.org/espanol/index.php?itemid=20 http://www.epdlp.com/texto.php?id2=4551
7
SITUACIÓN Agora anoitece sobre as casas. Quen vive nelas? A rúa é un selo negro que a miña voz non logra romper. Soa, subo ao meu cuarto o meu corazón está calado e quente como area onde só o sol cruzou por séculos. Dende as outras casas escoito voces, humedecidas con risas. Os corazóns dos nenos burbullan dentro deles como grumos de sorbete. A miña lingua está muda como un feto. Nin sequera podo lembrar poemas para instalalos como reixas sobre este abismo de silencio. Esta noite, se os sonos chegan serán pequenos e distantes. Ningunha lúa desafiará o negro do infinito. Judith Beveridge5
O CRIME O meu crime é o crime dos devezos e dos soños que incomodan. Eu culpable de fantasías aviventadas desta fe que me cinxe e me involucra ofendía ós que van a pé e nunca cabalgan cometas ofendía ós que querían só camiñar e non facer preguntas. Camiño, coa cabeza que me raparon os ofendidos. O meu crime de bailar cando todos van correndo. O meu crime é o crime despiadado de fecharme na utopía. O meu escudo invisible poden velo todos os necios. Yolanda Castaño in Delicia 5
http://www.festivaldepoesiademedellin.org/es/Revista/ultimas_ediciones/54_55/beveridge.html
8
SANGRE NUESTRA Sangre mía, de alba, de luna partida, del silencio. de roca muerta, de mujer en cama, saltando al vacío, Abierta a la locura. Sangre clara y definida, fértil y semilla, Sangre incomprensible gira, Sangre liberación de sí misma, Sangre río de mis cantos, Mar de mis abismos. Sangre instante donde nazco adolorida, Nutrida de mi última presencia. CUERPO DESIERTO Algunos cargan mi cuerpo desierto tras su espalda como si fuera el sendero un día cruzado hacía mí. Mientras, me mezclo inclemente con cenizas de todas las calmas convirtiendome en mar de tormentas, de huesos perdidos. En algo indistinguible, mitológico, aún más errante que CRISTO, que el llanto. Más insolente que la ceguedad, más enfebrecido que miembro erecto de perro, más cotidiano que la mano dentro de la falda infantil, más prestado que el dinero. Me convierto en pena clavada en carne vacía, en perseguido persiguiéndote, cavador de gritos, en habitante de este cuerpo desierto. Susana Chávez6 6
http://lastresyuncuarto.wordpress.com/tag/susana-chavez/
9
A RAÍZ Escribe o teu último poema e cálzao coa túa renuncia; anuncia a túa nova derrota e volve comezar, que ese é o teu fado. Escribe o teu poema nun desexo, non temas, cun bolígrafo ou un lapis; habita nel. Non se ha de converter nun cadro cuxas cores haberán de revelar a súa natureza; estende, pois, todas as túas bágoas. Que non haxa tinta que as chore contigo. Recolle o pouco que queda do teu ánimo E envorca nel o teu optimismo. Non busques as causas: Ti es unha delas e tamén a máis ardua. A dor da rebeldía que en ti bole nunca se acostumará a eles; A dor da rebeldía que en ti bole nunca deixará de combatelos; Non te retires, as túas outras vidas, proporcionaranlles, a eles, escadas coas que treparán ata ti. Superarante, seguro, mais non te deixes levar pola tentación do retorno á orixe; resiste aos nenos que hai en ti. Levaos, non lles concedas tregua. Faralo? Sei que non. Desprega a negrura da túa caída sen facela seguir de desexo ningún. Seguirás retrocedendo se non elixes un lugar onde deterte; modérate para que non se te castigue. Ou somérxete para que non te convertas noutra. Seguirás indo cara atrás; escolle un colofón axeitado e cúrvate, despois esténdete para formar un círculo que de ti 10
se apiade. Pero segue así, arqueada, para logo estirarte. Resga o teu último poema. E con...ti...nú...a Huda Al-Daghfag7 AQUELA NOITE A CIDADE ESTABA GRIS Aquela noite a cidade estaba gris. Vino todo a través da xanela do auto o tempo permítenos elaborar os sonos en cámara lenta un home e unha muller e a rúa a pesar do seu autocontrol odian e aman con moita intensidade: el tomouna do brazo e por que ía cuestionar eu o evidente: todo aconteceu certamente e sen ritmo e el esgazou a man dela da súa extremidade e contexto. Claro que o proceso foi doloroso pero mudo. Logo el desapareceu pola rúa coa man dela na súa os sonos non teñen resposta sen man suplicando ela caeu na beirarrúa suplicando estendeu o seu pulso sen sangue cara a min pero agora son sonos e ninguén sangra xa, eu poño en marcha o auto e desaparezo pola rúa Agneta Enckell8 7 8
https://vocesypalabras.wordpress.com/tag/poesia-arabe/ http://emmagunst.blogspot.com.es/2012/02/agneta-enckell-aquella-noche-la-ciudad.html
11
POLAS MARÍAS MADALENAS Tsar Dúsan pido clemencia polas mulleres apedradas, polas súas cómplices noites escuras, polo olor a trevo e pólas onde caeron embriagadas como paspallás ou arceas, polas súas vidas desprezadas, pola compaixón que as súas penas de amor non recibiron. Pido clemencia polo claro de lúa e rubís da súa pel, polos seus crepúsculos, polas chuvias de cabelos soltos, polas ramas prateadas dos seus brazos, polos seus amores despoxados e malditos: polas Marías Madalenas. Desanka Maksimovic9 A BONECA MECÁNICA Máis que isto, oh, si, máis que isto pódese quedar calada Largo pódese mirar cunha mirada morta o fume dun cigarro, a forma dunha taza, a pálida flor dos deseños dunha alfombra, una liña imaxinaria na parede Pódese cos dedos secos correr as cortinas cara a un lado e ver unha pesada chuvia caer sobre a rúa, a un neno parado nunha porta cos seus volantíns multicolores, a unha carreta marchar da praza baleira cun ruidoso apuro Pódese estar aí coas cortinas corridas, mais, como xorda e cega Pódese gritar cunha voz falsa e descoñecida: Eu amo Pódese ser unha fermosa e sa muller cun corpo de pel estirada e louzáns seos, baixo o abrazo dominante dun varón Na cama, pódese manchar a virtude do amor cun borracho un tolo ou un vagabundo 9
http://fernando-sabido-sanchez.blogspot.com.es/2011/08/4704-desanka-maksimovic.html
12
Pódese con astucia desprezar todos os misteriosos enigmas ou soamente descifrar un crebacabezas e alegrarse do descubrimiento dunha resposta tonta, una resposta sen sentido si, como de cinco ou seis letras Durante toda unha vida pódese estar de xeonllos, coa cabeza baixa, ao lado dun frío sarcófago para poder ver a Deus na tumba dun desconocido Pódese converter unha en crente grazas a unha moeda sen valor ou podrecer na ábsida como un vello predicador Pódese de tal xeito como un cero na resta, suma e multiplicación alcanzar o mesmo resultado Pódese sentir o teu ollo no seu abrocho de ira, como un pálido botón nun vello zapato Pódese un secar como a auga no seu charco A vergoña pode gardar un momento de beleza como unha obscura foto tomada de xeito rápido gardada no fondo dun baúl ou como colgar o retrato dun condenado, vencido ou crucificado no marco baleiro do día Pódense cubrir os buratos das paredes con máscaras ou unirse máis aínda con imaxes sen sentido Como bonecas mecánicas pódese ver o mundo con ollos de porcelana e durmir ano tras ano, nunha caixa de veludo e tule co corpo recheo de palla Pódese a cada escandalosa caricia Sen ningunha razón gritar: Oh, que feliz son! Forugh Farrojzad10
10 http://www.academia.edu/4308933/POES%C3%8DA_IRAN%C3%8D_CONTEMPOR%C3%81NEA
13
YO CONOCÍA EL RINCÓN DONDE ELLA LLORABA EN SOLITARIO Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario, cerca de una fuente,cerca de un metro,de un descampado mi niña de ojos de nadie,esta muñeca de trapo , desmembrada de tanto sufrir, ahorcada en su noche, prisionera de sí misma, prisionera de sí. PUEDES REVENTAR MI BOCA Puedes reventar mi boca pero no entrarás en mis dominios allí donde el corazón se abre y se regala podrás acabar con todo un universo pero no conseguirás apagar mi estrella en los ojos no podrás conocer el fondo de un amor construido delicadamente de vidrio y trémulas lágrimas seguirás hasta tu fin confundiendo tu egoísmo y el mundo que pena que los monstruos estéis ciegos para amar y ser amados. TE BUSQUÉ DETRÁS DE LA VIDA Te busqué detrás de la vida encontrando un cementerio quemado, donde sólo sobrevivieron lápidas y muerte sobre muerte... y sin embargo a lo lejos entre el paisaje negro sobrevivió una flor roja y un sueño de pájaros volaba por el cielo inalcanzable. Cristina Martín (Princesa Inca)11
11 http://laprincesainca.blogspot.com.es/2012_11_01_archive.html
14
NÓS, MULLERES PECADORAS Somos nós, mulleres pecadoras, as que non sentimos temor ante a grandeza daqueles, os señores de hábito. As que non vendemos as nosas vidas, as que non inclinamos a cabeza, nin xuntamos as nosas mans en sinal de devoción. Somos nós, mulleres pecadoras; mentres aqueles que venden a colleita dos nosos corpos, exáltanse, vólvense distinguidos, convértense en simples príncipes do mundo material. Somos nós, mulleres pecadoras, as que saímos levantando a bandeira da verdade contra a barricada de mentiras esparexida sobre as avenidas; as que encontran historias de persecución amoreadas en cada soleira, as que se dan conta que esas linguas que poderían falar, foron acernadas. Somos nós, mulleres pecadoras. Mesmo se a noite nos persegue estes ollos non haberán de apagarse. Non insistan en volver levantar a parede xa construída. Somos nós, mulleres pecadoras, as que non sentimos temor ante a grandeza daqueles, os señores de hábito. As que non vendemos os nosos corpos, as que non inclinamos a cabeza, nin xuntamos as nosas mans en sinal de devoción. Kishwar Naheed12 NORA Eu era unha boneca, unha boneca como filla do meu pai, unha boneca como esposa do meu marido. Eu era un xoguete para eles. Permito a Nora ir con coidado, déixoa ir derrubando os altos muros e abrindo as portas a profundos cuartos interiores, déixoa solta no aire e énchese de liberdade. 12 http://franciscocenamor.blogspot.com.es/2007/08/poema-del-da-nosotras-mujeres-pecadoras.html
15
Eu son un ser humano mesmo antes de ser esposa dun marido e antes de ser nai dos nenos; son un ser humano, en primeiro lugar. Eu son un ser humano, as cadeas xa están rotas, o camiño cara á liberdade está aberto e o poder dado polo ceo está repleto. Ah, novas rapazas, seguídeme como ao voso propio espertar, levantádevos e exercede o voso poder! A luz dun novo día está a brillar. Na Hye-Sok13
KIRSTEN Y otra vez me despierto dentro de mi cuerpo/ Y otra vez el techo es otro distinto/ A 90º queda la ventana/ Y los metales que aún creen en Dios no dejan de gritar/ Cierro los ojos/ sueño con mi almohada/ Sueño con que es sábado o fiesta o domingo/ Sueño con verdes campos/ con el azul del mar/ Y despierto en otra cama a 200 imágenes por segundo/ A 270º debería aparecer tu cara/ Y no esta ausencia gris que se empeña en reemplazarte/ Parece que este reloj sólo recuerda las 7:00/ Cuando mi vida al cambio vale/ una taza de café/ No recuerdo el pasillo pero estoy en la cocina/ Con la cabeza gacha con los dedos hirviendo/ Mirando hipnotizada el congelador/ Repitiendo en voz baja: intenta controlarte/ Aprieto los labios/ aprieto los puños/ Contraigo el vacío que respira en mi abdomen/ Me automatizo en el trabajo/ cuento calorías/ Salgo y entro de este coma/ pierdo el autobús/ 13 http://mlarnaiz13.blogspot.com.es/2013/07/nora.html
16
He cumplido esta misión:/ Destrucción masiva de recuerdos/ Ahora busco la felicidad en el estribillo fácil de las canciones/ En la sombra de edificios construidos en technicolor/ En los souvenir de las exclusivas tiendas de museo/ He decidido conservar sólo los buenos momentos/ Los he guardado en burbujas temporales/ En suaves cápsulas de goma coloreada/ Que escondo en el cosmos oblicuo del ombligo/ Las dejo ir/ y se elevan suavemente hacia el cielo/ Las miro viajar/ Hasta que se pierden en el infinito/ Lucía Plaza14
VUELVO AL ORIGEN Vuelvo al origen. Vuelvo Como un animal herido. Como un poeta Con la mano en la garganta. Vuelvo. Estoy donde debo. Y sin embargo, nada me pertenece. No es mío este jardín. No estas ventanas sin respuesta. Y entonces, el vino no me salva Y el origen es solo Un cerrar los ojos. Mirar al vacío, desafiante. Dejar caer la vida, Rogarle que no duela. Laura Rosal15
14 http://fractalfestivalpoetico.blogspot.com.es/2011/10/ineditos-lucia-plaza.html 15 http://nieblaeterna.blogspot.com.es/2011/11/vuelvo-al-origen-laura-rosal.html
17
HE VIVIDO CIEN SIGLOS CON HORAS SEMEJANTES He vivido cien siglos con horas semejantes He sufrido la ciega soledad del pajaro caido la cruda languidez de los cielos abiertos. Amé la lluvia rota en la ciudad antigua el humo los cristales los astros desatándose. Nada me sobra en cambio. La palabra es el don que solicito. Ada Salas in Arte y memoria del inocente16 LA CARICIA PERDIDA Se me va de los dedos la caricia sin causa, Se me va de los dedos... En el viento, al pasar, La caricia que vaga sin destino ni objeto, La caricia perdida, ¿quién la recogerá? Pude amar esta noche con piedad infinita, Pude amar al primero que acertara a llegar. Nadie llega. Están solos los floridos senderos. La caricia perdida, rodará... rodará... Si en los ojos te besan esta noche, viajero, Si estremece las ramas un dulce suspirar, Si te oprime los dedos una mano pequeña Que te toma y te deja, que te logra y se va. Si no ves esa mano, ni la boca que besa, Si es el aire quien teje la ilusión de besar, Oh, viajero, que tienes como el cielo los ojos, En el viento fundida ¿me reconocerás? Alfonsina Storni17
16 http://www.poesiademujeres.com/2012/04/he-vivido-cien-siglos-con-horas.html 17 http://cvc.cervantes.es/actcult/storni/antologia/antologia08.htm
18
SE EU SAÍSE A PASEAR COAS MIÑAS AMIGAS MORTAS Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas a cidade seguramente anegaríase de rapazas mudas o aire uliría a morte as murallas exhibirían bandeiras brancas ao voo deteríase o tráfico, se saíse a pasear coas miñas amigas mortas. Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas, veríase a multitude de mozos, cos peitos nus e atravesados, preguntarlle a vostedes Por que ordenaron que debiamos durmir antes da hora sinalada, por que nos tivemos que deitar se había frío e estabamos chorando, ademais, non tivemos tempo de acomodarnos os cabelos?, se saíse a pasear coas miñas amigas mortas. Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas unha multitude deteríase a mirar con estupor á máis grácil falanxe que antes furou a terra á máis sagrada das procesións que desfilaron por estas rúas á máis gloriosa e ensanguentada das resurreccións, se saíse a pasear coas miñas amigas mortas. Se saíse a pasear coas miñas amigas mortas, a lúa chea treparía alto como un ramallete de azares para coroar as súas frontes, dentro das concavidades baleiras dos seus ollos as orquestras, tocando himnos funerarios, farían danzar os seus rizos, as súas vendas manchadas. Oh, cantos de vostedes morrerían de remordemento! só se eu saíse a pasear coas miñas amigas mortas. Rita Sumí-Papá18
18 http://www.laurenmendinueta.com/voces-de-grecia-rita-sumi-papa/
19
CORAXE Non serei escrava de ningún amor. A ninguén devolverei o sentido da súa vida, o seu dereito ao crecemento constante ata o último alento. Atadas as mans polo escuro instinto da maternidade, sedenta de tenrura como o asmático de aire, con que empeño constrúo en min o fermoso egoísmo humano, reservado dende hai séculos para o varón. Contra min están todas as civilizacións do mundo, todos os libros santos da humanidade escritos por anxos místicos coa expresiva pluma do lóstrego. Dez Mahomas en dez elegantemente balorecidas linguas ameázanme coa condenación na terra e no ceo eterno. Contra min está o meu propio corazón. Amestrado por milenios na cruel virtude da vítima. Anna Swir19 DESDE EL MÁS ALLÁ Desconozco los motivos, aun ahora, desde aquí, el más allá, todavía los ignoro. Mi presencia palpable de mujer desencadenaba en ti la furia salvaje. 19 http://cafelang.blogspot.com.es/2006/02/coraje-poema-de-anna-swir.html
20
Golpes, caricias brutales, besos acerados y sombras homicidas acercabas día y noche en ofrenda a mi pesadilla, cada vez que los miedos, tuyos, te corroían los huesos vacíos y el lobo feroz que te habita te buscaba para saciarse hambriento de víctimas. En los días que, valerosamente, descuartizabas mi vida y la sensación de terror era mi fiel compañera, esos días, yo, ya moría. Impotentemente moría. El esqueleto se me achicaba instintivamente —más intuitivo que yo— Mi alma se ahuyentaba envuelta en temblores y mis pies se paralizaban temerosamente invocando con gesto desolado la invisibilidad. En mi postrero día… Tus ojos sombríos arribaron en mi cuello. Tus voces coléricas asesinaron mi cuerpo. Tus siniestras manos dieron partida, bajo un mortal silencio, a mi último lamento. Hoy por hoy, todavía algunas veces en la casa (en el mundo) huele a sangre… A partir de ahora tus noches se llenarán de sombras; mi presencia ausente de mujer, por siempre ya impalpable, te visitará suscitándote inquietudes eternas… Que así sea, y tu desvelo infinito. Por los siglos de los siglos, AMÉN. María Zurbano20
20 http://www.poesiademujeres.com/2013/01/desde-el-mas-alla.html
21
25 de novembro: Día Internacional contra a Violencia de Xénero 20 poetisas, 24 poemas, 51 vítimas
Ikram Abdi Usha Akella Nadia Anjuman: Judith Beveridge Yolanda Castaño Susana Chávez: Huda Al-Daghfag Agneta Enckell Desanka Maksimovic Forugh Farrojzad Cristina Martín (Princesa Inca): Kishwar Naheed Na Hye-Sok Lucía Plaza Laura Rosal Ada Salas Alfonsina Storni Rita sumí-papá Anna swir María Zurbano
Biografía dun corpo Canción para Gulsoma Non teño ganas de abrir a boca Un choro xordo Situación O crime Sangre nuestra Cuerpo desierto A raíz Aquela noite a cidade estaba gris Polas Marías Madalenas A boneca mecánica Yo conocía el rincón donde ella lloraba en solitario Puedes reventar mi boca Te busqué detrás de la vida Nós, mulleres pecadoras Nora Kirsten Vuelvo al origen He vivido cien siglos con horas semejantes La caricia perdida Se eu saíse a pasear coas miñas amigas mortas Coraxe Desde El Más Allá
A presente Crestomatía é o resultado dun traballo colaborativo do equipo de biblioteca e do club de lectura “Pedra do Acordo” do IES “San Paio” de Tui, en homenaxe ás vítimas da violencia de xénero.
22
A VIOLENCIA DE XÉNERO NON TEN VOLTA
CÓMPRE ERRADICALA XA! 23