Escolma día da poesía 2014

Page 1

Escolma Lírica

Día da Poesía 2014


Primavera e/é Poesía

Nómina de poetas

ALBERTI, Rafael ANÓNIMOS BÉCQUER, Gustavo Adolfo COLLINS, Billy GIL DE BIEDMA, Jaime GRAVES, Michael GUILLÉN, Jorge GUILLERME DE AQUITANIA e AIRAS NÚNEZ HUGO, Víctor HUIDOBRO, Vicente IGLESIA ALVARIÑO, Aquilino JIMÉNEZ, Juan Ramón LAINÁ, María MACHADO, Antonio MANSFIELD, Katherine MISTRAL, Gabriela NDONGO-BIDYOGO, Donato NERUDA, Pablo NERVAL, Gérard de NOVONEYRA, Uxío PASTERNAK, Boris QUENEAU, Raymond SINISGALLI, Leonardo SLUTSKY, Boris STEVENS, Wallace STEVENSON, Robert Louis TONG-GYU HWANG TSVIETÁIEVA, Marina VERLAINE, Paul WILDE, Óscar WINE, Maria

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

ALBERTI, Rafael La primavera ha venido dejando en el olivar un libro en cada nido. Vivir leyendo, leyendo mientras la paz en el mundo no se nos vaya muriendo. Paz, paz, paz para leer un libro abierto en el alba y otro al atardecer1. ANÓNIMOS Romance do prisioneiro Que por mayo, era por mayo cuando hace la calor cuando los trigos encañan y están los campos en flor cuando canta la calandria y responde el ruiseñor cuando los enamorados van a servir al amor sino yo triste y cuitado que vivo en esta prisión que ni sé cuando es día ni cuando las noches son sino por una avecilla que me cantaba al albor matómela un ballestero dele Dios mal galardón2 LIBRO DE ALEXANDRE (Descrición da primavera) El mes era de mayo, un tiempo glorioso, cuando hacen las aves un solaz deleitoso, los prados se han vestido de vestido hermoso, da suspiros la dama, la que no tiene esposo. 1 2

http://www.juntadeandalucia.es/averroes/lamagdalena/poemas_olivar.htm http://antologiapoeticamultimedia.blogspot.com.es/2006/08/romance-del-prisionero.html

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

Tiempo dulce y sabroso para hacer casamientos, pues lo templan las flores y los sabrosos vientos, cantan las doncellitas, juntas en sus conventos, hacen unas a otras buenos pornunciamientos. Caen en el ocaso las buenas rociadas, entran en flor las mieses, pues ya son espigadas, van a triscar las damas en camisas delgadas: ¡entonces casan muchos que después echan barbas! Andan mozas y viejas cubiertas en amores, van a coger por la siesta a los prados las flores, dicen unas a otras: “¡Buenos son los amores!”. Y aquellos más tiernos tiénense por mejores. Los días son grandes, los campos verdecidos, están los pajarillos del mal pelo salidos, los tábanos que muerden no son aún venidos, luchan los muchachitos en bragas, sin vestidos. (...) Canción tradicional (s. XV) Entra mayo y sale abril, tan garridico le vi venir. Entra mayo con sus flores, sale abril con sus amores, y los dulces amadores comienzan a bien servir.

Anastaria Woron, A primavera


Primavera e/é Poesía

BÉCQUER, Gustavo Adolfo Rima IV No digáis que, agotado su tesoro, de asuntos falta, enmudeció la lira; podrá no haber poetas; pero siempre habrá poesía. Mientras las ondas de la luz al beso palpiten encendidas, mientras el sol las desgarradas nubes de fuego y oro vista, mientras el aire en su regazo lleve perfumes y armonías, mientras haya en el mundo primavera, ¡habrá poesía! Mientras la ciencia a descubrir no alcance las fuentes de la vida, y en el mar o en el cielo haya un abismo que al cálculo resista, mientras la humanidad siempre avanzando no sepa a dó camina, mientras haya un misterio para el hombre, ¡habrá poesía! Mientras se sienta que se ríe el alma, sin que los labios rían; mientras se llore, sin que el llanto acuda a nublar la pupila; mientras el corazón y la cabeza batallando prosigan, mientras haya esperanzas y recuerdos, ¡habrá poesía! Mientras haya unos ojos que reflejen los ojos que los miran, mientras responda el labio suspirando al labio que suspira, mientras sentirse puedan en un beso dos almas confundidas, mientras exista una mujer hermosa, ¡habrá poesía!3

3

http://www.ensayistas.org/curso3030/textos/poesia/poesia.htm

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

COLLINS, Billy Introducion to Poetry I ask them to take a poem and hold it up to the light like a color slide

Introdución á poesía Pídolles que collan un poema e sostéñano á luz como a unha diapositiva a cor

or press an ear against its hive.

ou que aperten un oído contra o seu favo.

I say drop a mouse into a poem and watch him probe his way out,

Digo: soltar un rato nun poema e observar como busca a saída,

or walk inside the poem’s room and feel the walls for a light switch. I want them to water-ski across the surface of a poem waving at the author’s name on the shore. But all they want to do is tie the poem to a chair with a rope and torture a confession out of it. They begin beating it with a hose to find out what it really means4.

ou camiñar ao interior do cuarto do poema e palpar as paredes en busca dun interruptor. Quero que fagan esquí acuático sobre a superficie do poema saudando ao nome do autor na beira. Pero todo o que queren facer é atar o poema a unha cadeira cunha corda e torturalo ata sacarlle unha confesión. Comezan a golpealo cunha mangueira para descubrir o que realmente significa.

4

http://caballodeletras.blogspot.com.es/2009/08/introducion-to-poetry-introduccion-la.html


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

GIL DE BIEDMA, Jaime O xogo de facer versos El juego de hacer versos –que no es un juego– es algo parecido en principio al placer solitario.

Y los poemas son un modo que adoptamos para que nos entiendan y que nos entendamos.

Con la primera muda en los años nostálgicos de nuestra adolescencia, a escribir empezamos.

Lo que importa explicar es la vida, los rasgos de su filantropía, las noches de sus sábados.

Y son nuestros poemas del todo imaginarios –demasiado inexpertos ni siquiera plagiamos–

La manera que tiene sobre todo en verano de ser un paraíso. Aunque, de cuando en cuando,

porque la Poesía es un ángel abstracto y, como todos ellos, predispuesto a halagarnos.

si alguna de esas nubes que las carga el diablo uno piensa en la historia de estos últimos años,

El arte es otra cosa distinta. El resultado de mucha vocación y un poco de trabajo.

si piensa en esta vida que nos hace pedazos de madera podrida, perdida en un naufragio,

Aprender a pensar en renglones contados –y no en los sentimientos con que nos exaltábamos–,

la conciencia le pesa –por estar intentando persuadirse en secreto de que aún es honrado.

tratar con el idioma como si fuera mágico es un buen ejercicio, que llega a emborracharnos.

El juego de hacer versos, que no es un juego, es algo que acaba pareciéndose al vicio solitario5.

Luego está el instrumento en su punto afinado: la mejor poesía es el Verbo hecho tango.

5

http://poeticas.es/?p=946


Primavera e/é Poesía

Giuseppe Castiglione, Mensaxe dunha primavera pacífica

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

GRAVES, Michael The withholding spring, The long-delayed, The miser-like who will not spend The wealth of warmth and light, Or open up the long-denied, Season most desired, Salve for the wind and ice oppressed, Yearned-for spring, Is like a god Who will not send a sacred child, But unlike an omnipotent deity Spring is neither doubted in its essence Nor blasphemed against By those who suffenter’s bite6.

A primavera que retén, O moito tempo atrasado, O miserable que non gastará A riqueza de calor e luz, Ou ábrase o moito tempo negado, Temporada máis desexada, Ungüento para o vento e xeo oprimido, Primavera ansiada, É como un deus Quen non enviará un neno sagrado, Pero a diferenza dunha divindade omnipotente Primavera nin é dubidada na súa esencia Nin maldicida en contra Polos que sofren a dentada do inverno.

GUILLÉN, Jorge Perfección Queda curvo el firmamento, Compacto azul, sobre el día. Es el redondeamiento Del esplendor: mediodía. Todo es cúpula. Reposa, Central sin querer, la rosa, A un sol en cénit sujeta. Y tanto se da el presente Que al pie caminante siente La integridad del planeta7.

GUILLERME DE AQUITANIA e AIRAS NÚNEZ Son os textos líricos da Idade Media os que recollen o tópico de cantar no “tempo da flor” da antigüidade clásica. Os primeiros serán os provenzais da man do seu primeiro trobador o Rei Guillerme IX de Aquitania. A nosa lírica, aínda vinculeira coa lírica provenzal, é pouco proclive a mesturar referencias á natureza nas súas cancións de amor, pero tamén ten un bo exemplo deste tipo de cancións no poema de Airas Núnez.

6 7

http://poetry.about.com/od/poemsbytitlep/l/blgravespoemtospring.htm http://catedradepoesiaespanolacontemporanea.blogspot.com.es/2010/03/poemas-de-jorge-guillen.html


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

GUILLERME DE AQUITANIA Posto que vemos florecer de novo os prados, e reverdecer os verxeis, e aclararse ríos e fontes Auras e ventos, ben debe cada un gozar o gozo co que el goza. De amor non debo dicir senón ben ¿Por que non teño del pouco nin moito? Porque quizais non deba ter máis. Facilmente dá, con todo, Gran gozo a quen observa Os seus preceptos. Sempre me tocou a sorte De non gozar daquilo que amo; Nin o farei nin o fixen xamais, Porque cando o fago O corazón dime moitas veces “Todo é nada”. Por isto obteño menos pracer, porque desexo só aquilo que non podo ter. Por iso, o proverbio di verdade; “Certamente con boa vontade consegue o seu obxectivo quen sabe sufrir”.

Ninguén será de veras fiel a Amor, se non se lle somete, e se con estraños e próximos non é complacente, e se non se pon ó servizo de tódolos que Amor hospeda. Ó servizo debe poñerse de moita xente, o que quere amar, e convén que saiba facer feitos corteses, e que se garde na corte de falar vilmente. Destes versos dígovos que máis vale e obtén maior valor quen ben o entende, pois tódalas súas palabras teñen a medida adecuada, e a melodía —son o primeiro en felicitarmeé boa e fermosa A Narbona, pois que eu non vou, vaia como regalo o meu poema, e quero que deste eloxio saia garante. Ó meu Estebo -pois que eu non vou, vaia como regalo os meus versos, e quero que deste eloxio saia garante.

AIRAS NÚNEZ Que muito m’eu pago d’este verão por estes ramos e por estas flores, e polas aves que cantam d’amores, por que ando i led’e sem cuidado; e assi faz tod’omem namorado: sempre i anda led’e mui loução. Cand’eu passo per alguãs ribeiras, so boãs arvores, per boõs prados, se cantam i passaros namorados logu’eu com amores i vou cantando, e logu’ali d’amores vou trobando e faço cantares em mil maneiras. Ei eu gram viço e grand’alegria quando mias aves cantam no estio.


Primavera e/é Poesía

HUGO, Víctor Printemps Voici donc les longs jours, lumière, amour, délire ! Voici le printemps ! mars, avril au doux sourire, Mai fleuri, juin brûlant, tous les beaux mois amis ! Les peupliers, au bord des fleuves endormis, Se courbent mollement comme de grandes palmes ; L’oiseau palpite au fond des bois tièdes et calmes ; Il semble que tout rit, et que les arbres verts Sont joyeux d’être ensemble et se disent des vers. Le jour naît couronné d’une aube fraîche et tendre ; Le soir est plein d’amour ; la nuit, on croit entendre, A travers l’ombre immense et sous le ciel béni, Quelque chose d’heureux chanter dans l’infini.8

Velaquí pois os longos días, luz, amor, delirio! Velaquí a primavera! marzo, abril ao doce sorriso, Maio floreado, xuño ardente, todos os meses bonitos amigos! Os chopos, ao bordo dos ríos durmidos, Dóbranse comodamente como grandes palmas; O paxaro palpita no fondo dos bosques mornos e calmos; Parece que todo ri, e que as árbores verdes Son felices de estar xuntas e dinse versos. O día nace coroado dunha alba fresca e tenra; A tarde está chea de amor; pola noite, crese oír, A través da sombra inmensa e baixo o ceo bendicido, Algo feliz cantar no infinito.

8

http://quedandivinaspalabras.blogspot.com.es/2010_09_01_archive.html

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía HUIDOBRO, Vicente Arte Poética Que el verso sea como una llave Que abra mil puertas. Una hoja cae; algo pasa volando; Cuanto miren los ojos creado sea, Y el alma del oyente quede temblando. Inventa mundos nuevos y cuida tu palabra; El adjetivo, cuando no da vida, mata. Estamos en el ciclo de los nervios. El músculo cuelga, Como recuerdo, en los museos; Mas no por eso tenemos menos fuerza: El vigor verdadero Reside en la cabeza. Por qué cantáis la rosa, ¡oh Poetas! Hacedla florecer en el poema ; Sólo para nosotros Viven todas las cosas bajo el Sol. El Poeta es un pequeño Dios9. IGLESIA ALVARIÑO, Aquilino Mañá de sol. Primavera Anda a rir polos camiños, -Un bando de paxariños Na frolida laranxeira.Tocan dous faunos noviños A campaniña algareira. -Hai ovos en flor nos niños, Entr' as follas d' a roseira.Nos carreiros d'a Ilusión Vaga o mundo en procesión -Albo soño eflorescente.I entr' as albres d'o xardín Tangue a frauta de marfín Un ephebo sonridente. 9

http://www.vicentehuidobro.uchile.cl/poema6.htm

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

Salvador Dalí, A primavera necrofílica


Primavera e/é Poesía JIMÉNEZ, Juan Ramón Primavera marela ¡Abril galán venía, todo lleno de flores amarillas... amarillo el arroyo, amarilla la senda, la colina, el cementerio de los niños, el huerto aquel donde el amor vivía! El sol ungía el mundo de amarillo con sus luces caídas; ¡oh por los liros áureos, el agua clara, tibia!, ¡las amarillas mariposas sobre las rosas amarillas! Guirnaldas amarillas escalaban los árboles: el día era una gracia perfumada de oro en un dorado despertar de vida... Entre los huesos de los muertos, abría Dios sus manos amarillas10. LAINÁ, María Non sempre Desprezo a poesía non sempre cando o sangue palpita nas paredes cando no chan rompen as vasillas e deslíase a vida como unha bobina chuspo a miña tristura e por completo desprezo a poesía cando as cores me atormentan a alma os azuis laranxas e amarelos gárdome o odio e tranquilamente desprezo a poesía cando no meu estómago se mergulla o mergullador dos teus ollos Ademais non sempre desprezo a poesía cando a sento como unha ambición amable raro achado nun amolecido banco dunha sala futura11. 10 http://www.poetasandaluces.com/poema.asp?idPoema=1061 11 http://blog.leer.es/la-poesia-como-tema-de-la-poesia/

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía MACHADO, Antonio "La primavera ha venido. Nadie sabe cómo ha sido. La primavera ha venido. ¡Aleluyas blancas de los zarzales floridos!" "Nubes, sol, prado verde y caserío en la loma, revueltos. Primavera puso en el aire de este campo frío la gracia de sus chopos de ribera Los caminos del valle van al río y allí, junto al agua, amor espera" "Tejidos sois de primavera,amantes, de tierra y agua y viento y sol tejidos. La sierra en vuestros ojos los campos florecidos, pasead vuestra mutua primavera, y aún bebed sin temor la dulce leche que os brida hoy la lúbrica pantera, antes que, torva, en el camino aceche." "Tú y yo, silenciosamente, trabajamos , compañera, en esta noche de marzo, hilo a hilo, letra a letra ¡con cuánto amor! mientras duerme el campo de primavera" "La primavera besaba suavemente la arboleda, y el verde nuevo brotaba como una verde humareda. Las nubes iban pasando sobre el campo juvenil. Yo vi en las hojas temblando las frescas lluvias de abril. Bajo ese almendro florido, todo cargado de flor —recordé—, yo he maldecido mi juventud sin amor. Hoy, en mitad de la vida, me he parado a meditar... ¡Juventud nunca vivida, quién te volviera a soñar!"12

12 http://nochedelalma.blogspot.com.es/2007/03/antonio-machado-primavera.html

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

MANSFIELD, Katherine Very Early Spring The fields are snowbound no longer; There are little blue lakes and flags of tenderest green. The snow has been caught up into the sky-So many white clouds--and the blue of the sky is cold. Now the sun walks in the forest, He touches the bows and stems with his golden fingers; They shiver, and wake from slumber. Over the barren branches he shakes his yellow curls. Yet is the forest full of the sound of tears.... A wind dances over the fields. Shrill and clear the sound of her waking laughter, Yet the little blue lakes tremble And the flags of tenderest green bend and quiver.13

Os campos xa non están aillados pola neve; Hai pequenos lagos azuis e bandeiras do verde máis tenro. A neve foi recuperada no ceo -Tantas nubes brancas -- e o azul do ceo é frío. Agora o sol entra no bosque, El toca as ramas e talos cos seus dedos dourados; Tremen, e espertan de sono. Sobre as pólas estériles el sacode os seus rizos amarelos. Aínda está o bosque cheo do son de bágoas.... Un vento baila sobre os campos. Agudo e claro o son da súa risa que esperta, Aínda os pequenos lagos azuis tremen E as bandeiras de verde máis tenro tórcense e tremen.

13

http://www.poetry-and-poems.com/spring/spring-poems-3.htm

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

Vicky Munin, Poema de primavera

MISTRAL, Gabriela Doña Primavera viste que es primor, viste en limonero y en naranjo en flor.

¿Cómo va a encontrarlas junto de las fuentes de espejos dorados y cantos ardientes?

Lleva por sandalias unas anchas hojas, y por caravanas unas fucsias rojas.

De la tierra enferma en las pardas grietas, enciende rosales de rojas piruetas.

Salid a encontrarla por esos caminos. ¡Va loca de soles y loca de trinos!

Pone sus encajes, prende sus verduras, en la piedra triste de las sepulturas...

Doña Primavera de aliento fecundo, se ríe de todas las penas del mundo...

Doña Primavera de manos gloriosas, haz que por la vida derramemos rosas:

No cree al que le hable de las vidas ruines. ¿Cómo va a toparlas entre los jazmines?

Rosas de alegría, rosas de perdón, rosas de cariño, y de exultación14.

14 http://www.poesiacastellana.es/poema.php?id=Do%F1a+primavera&poeta=Mistral%2C+Gabriela


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

NDONGO-BIDYOGO, Donato Cántico Eu non quero ser poeta para cantar a África. Eu non quero ser poeta para glosar o negro. Eu non quero ser poeta así.

O poeta chora aos mortos que matan mans negras en nome da Negritude. Eu canto co meu pobo unha vida pasada baixo o cacaotero para que eles merenden cho-co-la-te.

O poeta non é cantor de belezas. O poeta non loce a brillante pel negra. O poeta, este poeta non ten voz para andares ondulantes de fermosas damas de pelos rizados e cadeiras redondas.

Se o seu pobo está triste, o poeta está triste. Eu non son poeta por vontade divina. O poeta é poeta por vontade humana.

O poeta chora a súa terra inmensa e pequena dura e fráxil luminosa e escura rica e pobre.

Eu non quero a poesía que só deleita os oídos dos poetas. Eu non quero a poesía que se le en noites de viño tinto e mulleres engaioladas.

Este poeta ten a súa man atada ás cadeas que atan á súa xente. Este poeta non sente nostalxia de glorias pasadas. Eu non canto ao sexo exultante que ule a xardín de rosas. Eu non adoro labios grosos que saben a manga fresca.

Poesía, si. Poetas, si. Pero que saiban o que é o home e por que sofre o home e por que xeme o home15.

Eu non penso na muller curvada baixo o seu cesto cargado de leña cun neno chupando a teta baleira. Eu describo a triste historia dun mundo poboado de brancos negros vermellos e amarelos que saltan de poza en poza sen falarse nin se mirar.

15 http://literaturasyperiferias.wordpress.com/nueva-poesia-de-africa/


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

NERUDA, Pablo Con Quevedo na primavera Todo ha florecido en estos campos, manzanos, azules titubeantes, malezas amarillas, y entre la hierba verde viven las amapolas. El cielo inextinguible, el aire nuevo de cada día, el tácito fulgor, regalo de una extensa primavera. Sólo no hay primavera en mi recinto. Enfermedades, besos desquiciados, como yedras de iglesia se pegaron a las ventanas negras de mi vida y el sólo amor no basta, ni el salvaje y extenso aroma de la primavera.

Y para ti qué son en este ahora la luz desenfrenada, el desarrollo floral de la evidencia, el canto verde de las verdes hojas, la presencia del cielo con su copa de frescura? Primavera exterior, no me atormentes, desatando en mis brazos vino y nieve, corola y ramo roto de pesares, dame por hoy el sueño de las hojas nocturnas, la noche en que se encuentran los muertos, los metales, las raíces, y tantas primaveras extinguidas que despiertan en cada primavera.16

NERVAL, Gérard de Avril

Abril

Déjà les beaux jours, - la poussière, Un ciel d’azur et de lumière, Les murs enflammés, les longs soirs ; Et rien de vert : - à peine encore Un reflet rougeâtre décore Les grands arbres aux rameaux noirs ! Ce beau temps me pèse et m’ennuie. - Ce n’est qu’après des jours de pluie Que doit surgir, en un tableau, Le printemps verdissant et rose, Comme une nymphe fraîche éclose Qui, souriante, sort de l’eau17.

Xa os días bonitos, - o po, Un ceo de azul e de luz, Os muros incendiados, as longas tardes; E nada de verde: - apenas aínda Un reflexo avermellado decora As grandes árbores de pólas escuras! Este bo tempo pésame e abúrreseme. - Só despois dos días de chuvia é cando debe xurdir, nun cadro, A primavera que verde e rosa, Como unha ninfa fresca brota, Que, sorrinte, sae da auga.

16 http://www.poemas911.com/poema-con-quevedo-en-primavera-pablo-neruda-poemas-de-amor/ 17 http://www.recmusic.org/lieder/get_text.html?TextId=12057


Primavera e/é Poesía

Giuseppe Castiglione, Atlas das flores dunha primavera eterna, Cerdeiras

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía NOVONEYRA, Uxío PRADOS de Fontenla que herbiña vos cobre máis marela que primavera máis pobre! Zumega que zumega zumega a fonte do monte na bouza cega... (de Os eidos)

PASTERNAK, Boris Definición da Poesía É un asubío que de súbito voa. É un ruxido de apertados xeos. É a noite, a folla que se xea. É de dous reiseñores un duelo. É un doce chícharo abandonado, é bágoa de universo na vaíña, é que de pupitres e de frautas Fígaro tal sarabia no bancal precipítase. Todo o que na noite necesita encontrar nos profundos fondos das pozas, para levar a estrela ata o viveiro nas súas húmidas palmas tenebrosas. Máis plano que unha táboa na auga - o bochorno. Derrúbase como un ameneiro a bóveda estelar. Quizais lles vaia ás estrelas rir ás gargalladas en torno. Ou o contrario, que o universo sexa - mudo lugar18.

18 http://poeticas.es/?p=2755

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

QUENEAU, Raymond Pour un art poétique Prenez un mot prenez en deux faites les cuir’ comme des oeufs prenez un petit bout de sens puis un grand morceau d’innocence faites chauffer à petit feu au petit feu de la technique versez la sauce énigmatique saupoudrez de quelques étoiles poivrez et mettez les voiles Où voulez vous donc en venir ? A écrire Vraiment ? A écrire ?19

SINISGALLI, Leonardo Vin ás Musas Sobre o outeiro eu por certo vin ás Musas empolicadas entre as follas. Eu vin entón ás Musas entre as follas anchas das aciñeiras comer landras e bagas. Vin ás Musas sobre unha aciñeira secular que grallaban. Marabillado o meu corazón preguntei ao meu corazón marabillado eu dixen ao meu corazón a marabilla20. SLUTSKY, Boris Físicos e Líricos Os físicos están de boa, Os poetas están de mala, E non por cálculo frío Senón que por lei do mundo. 19 http://rosamtorrent-miscelanea.blogspot.com.es/2011/10/va-de-libros.html 20 http://rincondepoetasmajo.blogspot.com.es/2012/02/leonardo-sinisgalli.html

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

Quere dicir que nós Non descubrimos o que debiamos descubrir. Quere dicir que son débiles As ás dos nosos versos E que os nosos pobres cabalos Non dan alcance a Pegaso. Esta é a causa por que Os físicos están na boa E os poetas na mala. Non discutamos, a cousa É evidente por si mesma. Por iso será que non doe. Pola contra, resulta Interesante comprobar Que mentres os nosos versos minguan Coma se fosen de escuma, A verdadeira poesía Reprégase aos logaritmos21.

STEVENS, Wallace A poesía é o tema do poema. De aquí o poema nace E aquí volve. Entre ambos os dous, Nacemento e retorno, Hai unha ausencia no real, As cousas como son. Ou así parecen selo. Pero son distintos? É acaso unha ausencia? O que ao poema ofrece A súa verdadeira face, verde de sol, Vermello de nube, terra que sente, ceo que pensa? Destes toma. Talvez dá En reciprocidade universal22.

21 http://poeticas.es/?p=2625 22 http://www.revistadepoesiaclave.com/no%2012/el%20cerco%20poeticas%20del%20lenguaje%20en%20la %20poesia%20moderna.htm


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

STEVENSON, Robert Louis Over the land is April, Over my heart a rose; Over the high, brown mountain The sound of singing goes. Say, love, do you hear me, Hear my sonnets ring? Over the high, brown mountain, Love, do you hear me sing? By highway, love, and byway The snows succeed the rose. Over the high, brown mountain The wind of winter blows. Say, love, do you hear me, Hear my sonnets ring? Over the high, brown mountain I sound the song of spring, I throw the flowers of spring. Do you hear the song of spring? Hear you the songs of spring? 23

Sobre a terra está abril, Sobre o meu corazón unha rosa; Sobre a montaña alta, marrón O son do canto desaparece. Digamos que, amor, vostede óeme, Oia que os meus sonetos chaman? Sobre a montaña alta, marrón, Amor, vostede óeme cantar? Polos sendeiros, amor, e camiños As neves suceden ao rosa. Sobre a montaña alta, marrón O vento de inverno sopra. Digamos que, amor, vostede óeme, Oia que os meus sonetos chaman? Sobre a montaña alta, marrón Toco a canción de primavera, Tiro as flores de primavera. Vostede oe a canción de primavera? Oia vostede as cancións de primavera?

TONG-GYU HWANG O poeta debe sufrir moito 1 O poeta Songbok Lee preguntou: «O poeta para ser poeta debe sufrir moito, verdade? Recorda a Baudelaire, Rimbaud e Du Fu». Vida dura! Homero, poeta cego, encheu todo o Mediterráneo de viño vermello; Qu Yuan, poeta neurótico, pintou o nacemento do río Yangzi en branco e negro. Difíciles cores! O poeta debe sufrir moito...» Por un momento, curto o fío do pensamento e miro a paisaxe exterior. A xistra pecha e abre os meus ollos; nesa apertura voa lonxe un paxaro descalzo24.

23 http://www.poetry-and-poems.com/spring/spring-poetry-1.htm 24 http://pliegoalasdos.blogspot.com.es/2011/01/de-tong-gyu-wang-el-poeta-debe-sufrir.html


Primavera e/é Poesía

Giuseppe Castiglione, Atlas das flores dunha primavera eterna Papoula

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía

TSVIETÁIEVA, Marina O Poeta O poeta trae de lonxe a palabra. Ao poeta lévao lonxe a palabra. Entre si e non, por fochancas indirectas de parábolas, signos, planetas, ata lanzándose dende o campanario agarra un gancho, pois o camiño do cometa é o camiño do poeta. Casuais elos ese é o seu enlace. Mirar as estrelas de nada serve! No calendario non se prognostican as eclipses do poeta. El é o que desordena os naipes, falsea o peso e as contas, o preguntón no pupitre, o que a Kant para o arrastre deixa. O que no pétreo foso do castelo é como unha árbore que crece na súa beleza... Aquel de pegadas sempre desaparecidas, O que é o tren ao que calquera chega tarde, o seu camiño é o dos cometas. O camiño do poeta: arde pero non quenta, arranca pero non cría - estala e québrase. O teu camiño é o de enredadas cabeleiras, non prognosticado no calendario do poeta25.

VERLAINE, Paul 25 http://www.epdlp.com/texto.php?id2=1449

Escolma Lírica


Primavera e/é Poesía Art poétique

De la musique avant toute chose, Et pour cela préfère l'Impair Plus vague et plus soluble dans l'air, Sans rien en lui qui pèse ou qui pose. Il faut aussi que tu n'ailles point Choisir tes mots sans quelque méprise : Rien de plus cher que la chanson grise Où l'Indécis au Précis se joint. C'est des beaux yeux derrière des voiles, C'est le grand jour tremblant de midi, C'est, par un ciel d'automne attiédi, Le bleu fouillis des claires étoiles ! Car nous voulons la Nuance encor, Pas la Couleur, rien que la nuance ! Oh ! la nuance seule fiance Le rêve au rêve et la flûte au cor ! Fuis du plus loin la Pointe assassine, L'Esprit cruel et le Rire impur, Qui font pleurer les yeux de l'Azur, Et tout cet ail de basse cuisine ! Prends l'éloquence et tords-lui son cou ! Tu feras bien, en train d'énergie, De rendre un peu la Rime assagie. Si l'on n'y veille, elle ira jusqu'où ? O qui dira les torts de la Rime ? Quel enfant sourd ou quel nègre fou Nous a forgé ce bijou d'un sou Qui sonne creux et faux sous la lime ? De la musique encore et toujours ! Que ton vers soit la chose envolée Qu'on sent qui fuit d'une âme en allée Vers d'autres cieux à d'autres amours. Que ton vers soit la bonne aventure Eparse au vent crispé du matin Qui va fleurant la menthe et le thym... Et tout le reste est littérature.26

Escolma Lírica Arte poética Prefire a música a toda outra cousa, persegue a sílaba impar, imprecisa, máis áxil e máis soluble na brisa, que -libre de lastre- nin pesa nin posa. Que a vosa palabra teña un indeciso e equívoco paso, se o decidides. Nada máis fermoso que a canción gris, onde o indeciso se une ao preciso. Detrás dos veos, as miradas belas. No mediodía, unha luz que oscila. Un ceo de outono morno perfila un confuso azul de claras estrelas. Matiz, claroscuro, veladura soa. Nada de cor. Só os matices. O matiz compón parellas felices entre sono e sono, entre frauta e viola. Afasta de ti a punta asasina, a graza cruel e o ricto de xeo, que farían chorar os ollos do ceo con todo ese allo de mala cociña. Colle a retórica e amordázaa. Suxeita a rima, e dá o sentido a esa carambola de van son, que, se a deixamos, ata onde irá? Ah, a barbarie da pobre rima! Que párvulo xordo, que negro tolo, forxounos esa xoia de catro reais que soa a ouropel oco coa lima? A música sempre, e en ton menor. Que o teu verso sexa fugaz e suave, sutil e lixeiro, como voo de ave que busca outros ceos e outro novo amor. Que o teu verso sexa a boa ventura esparexida ao aire da madrugada, que ule a tomiño e a menta granada... Todo o demais é literatura.

26 http://poemasenfrances.blogspot.com.es/2004/05/paul-verlaine-art-potique.html


Primavera e/é Poesía WILDE, Óscar In the glad springtime when leaves were green, O merrily the throstle sings! I sought, amid the tangled sheen, Love whom mine eyes had never seen, O the glad dove has golden wings! Between the blossoms red and white, O merrily the throstle sings! My love first came into my sight, O perfect vision of delight, O the glad dove has golden wings! The yellow apples glowed like fire, O merrily the throstle sings! O Love too great for lip or lyre, Blown rose of love and of desire, O the glad dove has golden wings! But now with snow the tree is grey, Ah, sadly now the throstle sings! My love is dead: ah! well-a-day, See at her silent feet I lay A dove with broken wings! Ah, Love! ah, Love! that thou wert slain Fond Dove, fond Dove return again!27

WINE, Maria Dentro de cada poema brilla unha pequena lámpada No espazo e no tempo no mar e na terra no home e o animal en todo o creado pola Natureza e pola man do home

Escolma Lírica

Na primavera encantada cando as follas eran verdes, Oh alegremente o paxaro canta! Eu pretendía, entre o brillo enredado, Amor a quen os meus ollos nunca viran, Oh a pomba encantada ten ás douradas! Entre o vermello de flores e branco, Oh alegremente o paxaro canta! O meu amor primeiro entraba pola miña vista, Oh perfecta visión de deleite, Oh a pomba encantada ten ás douradas! As mazás amarelas brillaban como o lume, Oh alegremente o paxaro canta! Oh Amor demasiado grande para labio ou lira, Rosa aberta de amor e de desexo, Oh a pomba encantada ten ás douradas! Pero agora con neve a árbore é gris, Ah, tristemente agora o paxaro canta! O meu amor está morto: ah!, Vexa que nos seus pés silenciosos eu me tendía Unha pomba con ás rotas! Ah, Amor! ah, Amor! Pomba Cariñosa, Pomba cariñosa volta outra vez!

hai un poema que brilla como unha lámpada Se buscas con detención quizais descubras tamén unha lámpada dentro da túa escuridade máis profunda28.

27 http://www.poetry-and-poems.com/spring/spring-songs-1.htm 28 http://emmagunst.blogspot.com.es/2011/12/maria-wine-dentro-de-cada-poema.html


Primavera e/é Poesía

Escolma Lírica

Giuseppe Castiglione, Atlas das flores dunha primavera eterna, Peonias amarelas

21 de marzo 2014

Biblioteca e Club de Lectura “Pedra do Acordo” TUI

IES “San Paio”


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.