You May Say...Read

ΓΙΩΡΓΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ 120 ΑΝΤΙΤΥΠΩΝ

Κείμενο: Μενέλαος Αριστόπουλος

Οι μύθοι, οι σκέψεις και οι εσωτερικές αναζητήσεις του ακτιβιστή γιατρού, από την παιδική του ηλικία μέχρι και το 2000, ξεδιπλώνονται μέσα από τις επτά ενότητες ποιημάτων και του ενός θεατρικού έργου, που γράφτηκαν από το 1964 έως το 2000, ενώ μερικές σπάνιες φωτογραφίες και δημοσιεύματα εφημερίδων για τη δράση του Γιώργη Οικονομόπουλου, συμπληρώνουν την έκδοση. «Γεννήθηκα το 1947 στην Αθήνα. Μεγάλωσα και διαμόρφωσα προσωπικότητα τις δεκαετίες του 1960,’70,’80, όταν ο παλιός κόσμος φαινόταν να γκρεμίζεται κι ένα κύμα απελευθέρωσης και αναζήτησης κατέκλυζε τις τέχνες, τις επιστήμες του ανθρώπου και τους κοινωνικούς και πολιτικούς πειραματισμούς», λέει ο ίδιος.

ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

«Θεωρώ τον εαυτό μου βαθύτατα ιδεαλιστή, με προσωπικές εμπειρίες από την εφηβεία μου. Οι συνομιλίες με τον Εαυτό, το «πνευματικό» στοιχείο, πρωτοφαίνονται στην ενότητα «Πρώιμα» αλλά διατρέχουν όλες τις ενότητες. Αυτό το «πνευματικό» στοιχείο, συνίσταται από τη μια, στη βίωση μέσα μας της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ως πρωταρχικών δυνάμεων και αξιών για τη ζωή, κι απ’ την άλλη, στην αναζήτηση της αρμονίας ή αλλιώς ομορφιάς σε όλες τις σχέσεις.

Αναφέρομαι ως ένας από τους πρωτοπόρους στην αγωνιστική διεκδίκηση αυτών των αξιών - της ελευθερίας και δικαιοσύνης, τόσο πολιτικά, στην περίοδο της Δικτατορίας, όσο και στη συνέχεια κοινωνικά και οικολογικά, για τα ναρκωτικά, την απεξάρτηση και την οικολογία. Για τη διεκδίκηση αυτή, το κράτος με αντάμειψε με στράτευση, φυλάκιση και ξυλοδαρμούς, την περίοδο της Χούντας και με επτά δίκες μετά τη Μεταπολίτευση, για τον αγώνα μου ενάντια στη νάρκωση.

Στην ενότητα «Διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις», ξαναζούμε τη δεκαετία 1970, με το πάθος της αντίστασης και το συναίσθημα της καταδίωξης.

Στην ενότητα «Οι Δρόγες», παρουσιάζονται ποιητικά οι αρχές και οι αλήθειες του αγώνα για την ελευθερία επιλογής και το σταμάτημα της καταστολής και της νάρκωσης.

Στην ενότητα «Η φύση γνωρίζει καλύτερα», ξεδιπλώνεται εμβατηριακά το ριζοσπαστικό όραμα μιας οικολογικής κοινωνίας σε αρμονία με τη φύση.

Στο «Αφουγκράζοντας τον Ορφέα», υπάρχουν έμμετρες καταγραφές ενός εσωτερικού διαλόγου, μια ωριμότερη έκφραση των ιδιοτήτων που ζωγραφίζονται στα «Πρώιμα» με κατάληξη τα «Θεολογίζοντα». Τέλος, η «Φερσε- Φόνη», παρουσιάζει με τη μορφή έμμετρου θεατρικού έργου τη διδαχή της ισορροπίας των αντίθετων δυνάμεων, με την Κάθαρση να ολοκληρώνει τις συλλογές «Στιχουργώντας το όνειρο».

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ

«Στους στίχους του αναζητεί την ομορφιά, την αρμονία ύλης και πνεύματος, σώματος και διάνοιας. Η αναζήτηση αυτή είναι φανερή στα νεανικά, αλλά πολύ μεστωμένα ποιήματά του. Χαιρετά την “πλαστικότητα των λόγων της σιωπής Σου”, υπεισέρχεται στην αγωνία ν’ αποκαλύψει το νόημα της ύπαρξης, ριγεί να βρεθεί σε αρχαία νεφελώματα ώστε να δει από εκεί χωρίς εμπόδια, την ανατομία ενός μερμηγκιού», γράφει ανάμεσα σε άλλα ο Γιώργος Σταματόπουλος στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου.

Συμπληρώνοντας παρακάτω, καθώς αναφέρεται στην ενότητα «Δρόγες»: «Παρουσιάζονται - λέει ο ίδιος - ποιητικά οι αρχές και οι αλήθειες του αγώνα για την ελευθερία επιλογής και για τα σταμάτημα της καταστολής και της nάρκωσης. Η επιλογή τετράστιχων με ρίμα, εξυπηρετεί μεν την ανάγκη της αμεσότητας, απομακρύνεται όμως από τη μεγάλη ποίηση. Εισχωρεί εντούτοις στη ρεμπέτικη ποίηση, που είναι καρδιακή και λαϊκή. Διαφαίνεται εδώ η πολιτική του στάση απέναντι στο πρόβλημα των ουσιών, και η προσπάθειά του να παρουσιάσει ανάγλυφα τους πραγματικούς αίτιους για τη διασπορά τους, κυρίως στους νέους».

«Δήθεν πως οι χρήστες φταίνε και οι έμποροι οι κακοί κι όχι οι δόλιες οι συνθήκες κι από πίσω όλοι αυτοί, που την εξουσία θέλουν στις ψυχές και τα μυαλά....»

Ενώ για την ενότητα «Φερσε – φόνη», που περιλαμβάνει το έμμετρο θεατρικό έργο του Οικονομόπουλου, ο Σταματόπουλος σημειώνει «είναι μια ωδή στον κύκλο του θανάτου και της ζωής, μια κατάδυση του ποιητή στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και στην τραγικότητα του, ένας Ηρακλείτιος απόηχος της αρμονίας των αντιθέτων, ένας θεατρικός λόγος, που ψάχνει την παρουσία της απoυσίας.

Σε μερικές παραγράφους δεν μπορείς να διαχωρίσεις το ποιητικό δαιμόνιο από το δοκιμιακό, άματε και φιλοσοφικό λόγο. Αλλά αυτό δεν είναι η ποίηση; Αλλιώς, προς τα εκεί δεν τείνει η ποίηση;

Ποίηση μία είναι: Η καλή – και ο ποιητής, που προσπαθεί να στιχουργήσει το όνειρο, το γνωρίζει».

> ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ (1986)

> INFO

Το βιβλίο, 112 σελίδων, κυκλοφορεί σε συλλεκτική έκδοση 120 αριθμημένων αντιτύπων σε επιμέλεια και έκδοση της You May Say I Am A Dreamer, της ετικέτας που έχει εκδώσει και το βιβλίο Φαρμακευτική Κάνναβη - Οδηγός Χρήσης, ενώ υπογράφει και την έκδοση του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας. Μπορείτε να το προμηθευτείτε απευθείας από το βιβλιοπωλείο Λεμόνι περνώντας από το Θησείο (Ηρακλειδών 22) ή να το παραγγείλετε διαδικτυακά στο lemoni.gr. Τα μέλη του You May Say Club μπορούν να το προμηθευτούν με έκπτωση.

You May Say... Read

MΑΡΩ ΔΟΥΚΑ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ

ΜΙΑ ΗΡΩΙΔΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ ΤΙ ΑΝΑΓΚΗ ΕΧΕΙ ΤΟ FAKE PROFILE;

Κείμενο: Μενέλαος Αριστόπουλος

Ηπύλη της Αφεντούλας, της ηρωίδας του βιβλίου της Μάρω Δούκα, είναι το διαδίκτυο. Από το facebook, το δημοφιλέστερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, εισέρχεται στον κόσμο των άλλων, γνωστών και αγνώστων. Αλλά φτιάχνει και την δική της ψηφιακή περσόνα, τον εαυτό της όπως θα ήθελε να τον βλέπουν οι άλλοι. Η ηρωίδα μουρμουρίζει τις σκέψεις και την ιστορία της σε έναν αριστοτεχνικά φτιαγμένο ασταμάτητο μονόλογο, που πότε φέρνει σε κωμωδία και πότε σε τραγωδία. Κατασκοπεύει τους άλλους μέσα από το fake profile της και βγάζει υπαινικτικά τα απωθημένα της μέσα από το λογαριασμό που διατηρεί με το πραγματικό της όνομα. Γράφει τους πόνους και τις χαρές της, αγωνιά για το αν πήρε καρδούλα ή ένα καλό σχόλιο το post της.

Όσα papers κι αν γράφτηκαν για τη συγκρότηση της ταυτότητας στον ψηφιακό κόσμο, όσες αναφορές κι αν έγιναν στον συμβολισμό των avatars, την ψευδωνυμία, την ανωνυμία και την ψυχολογία του διαδικτύου, δεν πιάνουν τόπο μπροστά σε αυτό το μυθιστόρημα. Κι αυτό γιατί οι επιστημονικές αναφορές και τα συγγράμματα είναι εξ ορισμού διορισμένα να εξηγήσουν βάσει της βιβλιογραφίας, να καταγράφουν και να συγκρίνουν βάσει των μετρήσιμων δεδομένων, χάνοντας αναγκαστικά τον βαθύτερο ειρμό και την πολυπλοκότητα που έχουν οι κρυφοί κανόνες, αυτοί που σέρνουν στην πραγματικότητα τις σκέψεις και τις ζωές των ανθρώπων.

Eλληνίδα, Αθηναία με τα όλα της, η ηρωίδα του βιβλίου, μικροαστή με τα απωθημένα της, ταλαιπωρημένη από την οικογένειά της, ταλαιπωρεί πλέον τη δική της οικογένεια. Εγκλωβισμένη σε όσα θα ήθελε να κάνει στη ζωή της και δεν τα έκανε, ίσως και απελευθερωμένη λιγάκι που δε χρειάστηκε να πάρει μεγάλες αποφάσεις, ή που τις πήρε άθελά της μέσω της απραξίας της. Επάγγελμα οικιακά, αρχόντισσα του νεροχύτη, πότε ελεύθερη μεσ’ τους τέσσερις τοίχους της κουζίνας της, πότε πολιορκημένη από «τα μεγάλα» πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που συμβαίνουν γύρω της.

Περισσότερο σαν να την παρέσυρε το ρεύμα του ποταμού της ζωής και ξύπνησε ηλικιωμένη να μετράει όσα θα μπορούσε να έχει κάνει κι όσα λίγα έκανε.

Μέσα απ τις ανασφάλειες και τους θεατρινισμούς της, τις δεύτερες σκέψεις της και την αναποφασιστικότητά της, ξεπροβάλει η σύγχρονη Ελλάδα: ανθρώπινη και ζεστή, αδιάφορη και «δε βαριέσαι αδερφέ», πονεμένη βαθιά και με την επίγνωση ότι «η ζωή είναι μικρή». Η προσωπική ιστορία της, μια μικρή ψηφίδα που συνθέτει και αυτή «τη μεγάλη εικόνα». Κι όλα συμπιέζονται καθώς βγαίνουν στο φως του διαδικτυακού ιστού, τη μεγάλη σύγχρονη πλατεία του χωριού.

Διαβάστε το βιβλίο, είναι γραμμένο με τη μαστοριά και την επιμονή του τεχνίτη που επί 40 χρόνια σκαλίζει την πέτρα για να της δώσει σχήμα. Είναι εκτός των άλλων και μια επιβεβαίωση ότι ο ψηφιακός κόσμος αδυνατεί να τα πει όλα. Και θα επιστρέφουμε πάντα στον χάρτινο... αν θέλουμε να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι.