FEUILLETON

centimeter stof. Wel staan er ruim zestig beeldschermen met beelden en teksten, en zijn er tablets om door collecties van digitale modeontwerpers te scrollen.

Mark Zuckerberg veranderde de bedrijfsnaam niet zomaar; metaverse komt eraan, Facebook heet nu Meta. Ook volgens andere deskundigen zal metaverse een revolutie betekenen in de digitale wereld.

Metaverse is een virtuele ruimte waar gebruikers met elkaar kunnen verblijven en communiceren. Ze kunnen zelf bepalen hoe ze er in die virtuele wereld uit willen zien en wat ze dragen. Volgens diezelfde kenners gaat het nog wel tien jaar duren eer het zover is, maar dat metaverse het gebruik van de computer gaat veranderen lijkt wel zeker.

De game-industrie loopt bij deze ontwikkeling voorop, ook in de modewereld springen bedrijven en ondernemers op de trein. Het lijkt nog raar, geld betalen voor kleding die je alleen digitaal kunt dragen. Toch gebeurt het, door een bedrijf als The Fabrikant. Waar de NFT, Non Fungible Token, in de kunstwereld vooralsnog een hype lijkt, heeft de mode de screenwear al omarmd. Versneld door de pandemie en de lockdown zijn steeds meer modehuizen overgegaan tot het digitaal presenteren van collecties. De productie van digitale kleding betekent minder afval en meer mogelijkheden. Want wat als we straks één kledingstuk hebben waarover we een digitale laag kunnen dragen?

Verduurzaming van de branche lonkt, maar er zijn ook nog veel vraagtekens. Wat te denken van de enorme hoeveelheid elektriciteit die nodig is voor een upgrade van het internet? En wie trekken er achter de schermen eigenlijk aan de touwtjes?

Zo was er veel kritiek op het digitale Afrikaanse supermodel Shudu Gram, dat bleek te zijn ontwikkeld door een blanke Britse fotograaf. Culturele toeeigening blijft een lastig thema.

Screenwear - Exploring Digital Fashion stipt, na een korte introductie over de geschiedenis, verschillende richtingen aan. Het Design Museum is er vroeg bij met het inschatten van deze ontwikkelingen. Ze volgen elkaar zo snel op dat wat we hier zien niet meer dan een momentopname kan zijn. Met een resumé waarbij nog ouderwets veel gelezen moet worden.

(GvdH)

Screenwear – Exploring Digital Fashion.

T/m 26.2 in het Design Museum Den Bosch. designmuseum.nl

Iedereen heeft een verhaal

Er bestaat geen onderzoek naar de meest gespeelde liedjes op stationpiano’s. Maar als er één piano is waarop een dag lang geen Comptine d'un autre été is gespeeld, is er iets mis. Het melancholieke deuntje van Yann Tiersen uit de Amélie-film, dat sommigen tot wanhoop drijft, dwarrelt ook vandaag in de Bredase stationshal weer neer tussen de lichtwolken van kunstenaar John Körmeling en de kunstvitrines. Daar fungeert de melodie als opgedrongen soundtrack bij de video-installatie The Essential van Martin en Inge Riebeek uit Breda. Een pop met hond – gemaakt van papier-maché door dochter Renee – kijkt apathisch naar videobeelden, afstandsbediening in de hand, om zo snel mogelijk weg te kunnen zappen. Want wat er te zien is, is niet altijd even aangenaam. Wél urgent vaak. Het geëngageerde echtpaar uit Breda reist al jaren de wereld over om korte videoportretten te maken van toevallige voorbijgangers.

Doodnormale mensen vaak die een voor hen ‘essentieel’ en kwetsbaar verhaal vertellen, dat ze soms nog niets eens aan hun ouders hebben toevertrouwd. Iedereen heeft wel een verhaal, lijkt de boodschap, en iedereen probeert er het beste van te maken.

In Breda draait de nieuwste serie om ‘welzijn’. Een gevluchte Bosnische heeft na 23 jaar Breda het gevoel dat ze nergens meer thuishoort, een jongen in

Mexico-Stad vertelt waarom hij het helemaal niet erg vindt als er een aardbeving komt, een koffieverkoopster en moeder uit Kiev heeft goede redenen om te balen van haar slechte gebit, en een psychiater uit Antwerpen mag de huidige tijdsgeest duiden. Het zijn dicht-op-de-huid-portretten die beklijven.

In Museum W in Weert haken Martin en Inge Riebeek met hun werk in op de vaste collectie. Pikant is de installatie Eating Grapes in the Company of Prostitutes; te midden van eeuwenoude heiligen zien we video’s waarin ‘goddelozen’ hun verhaal mogen vertellen. Hieronder een Keniaanse en Nederlandse prostituee en een zwarte, lesbische Amerikaanse activiste die fulmineert: ‘Jezus was helemaal geen blanke man met blauwe ogen! Die klootzak was een rasta uit het Midden-Oosten die de hele tijd druiven zat te eten met prostituees!’

Het videoportret dat de Riebeeks in opdracht van het Weertse museum maakten van een broeder van het plaatselijke gilde, die zich ‘grueets’ (trots) voelt als hij op z’n trommel slaat, lijkt hiermee vergeleken wat minder essentieel, maar is niettemin aandoenlijk. (DvdB)

The Essential. T/m 1.3 in station Breda. Telling Stories, van 18.11 t/m 16.4 in Museum W in Weert. riebeek.net / the-essential.nl