Van buiten af of van binnen uit? Na 20 jaar ondermijning van de corporaties en de ruimtelijke ordening lijkt minister Hugo de Jonge een verademing. Hij wil de volkshuisvesting terug! Hij zoekt voorbeelden van geslaagde wooncoöperaties! Hij wijst woningbouwgebieden in en bij de steden aan, waar de grond nu eens niet toevallig van BPD of Heijmans is! Geen nieuwe datacentra! 30% sociale huurwoningen in alle gemeenten! Ik kreeg een onweerstaanbare behoefte om minister de Jonge niet alleen het voordeel van de twijfel te geven, maar zelfs blij van hem te worden, ondanks de oorlog in de Oekraïne en de smeltende poolkappen. Die blijdschap is weer iets verminderd. Bij de Nationale Bouw- en Woonagenda wordt toch weer voortgeborduurd op de Eén miljoen woningen mythe. Eindeloos herhaald door de Neprom, de (ex-) lobby-hoogleraren gebiedsontwikkeling, het Economisch Instituut voor de Bouwnij-
60
verheid, en partijen in verkiezingstijd: bouwen, bouwen, bouwen. Twee derde van de totale productie (600.000 stuks) moet zijn op te brengen voor mensen met een smalle of bescheiden portemonnee. Van die 600.000 woningen moeten er 350.000 midden-huur en betaalbare koop zijn en 250.000 sociale huurwoningen. De grenzen voor betaalbaar en midden-huur liggen voor veel inkomensgroepen erg hoog, nog los van de stijgende energielasten. De agenda biedt geen oplossing voor de grondproblematiek. Eigenaren hebben het voor het zeggen, kunnen wachten met bouwen -ondanks de grote vraag, en vaak hun goddelijke gang gaan, door gebrek aan toezicht en handhaving. Waarom geen belasting op het braak laten liggen van grond, leegstand van gebouwen en onbenut laten van woonruimte? Het beheer van de bestaande voorraad is natuurlijk geen bouwagenda, maar wel broodnodig. Ik zou wel eens het
