De Waal omarmt mij

Janira Christiaans

Als je mij voor het eerst ziet, dan zou je je afvragen of ik er altijd al bestond. Tenzij je Nijmegen al lang kent. Ik woonde altijd in Lent, met de Waal tussen mij en Nijmegen. Tussen 2013 en 2015 ben ik verhuisd. Nu woon ik op mezelf en heb ik mijn naam veranderd naar Veur-Lent. Ik heb nog steeds verbinding met thuis en met mijn buurvrouw Nijmegen. Via vijf verschillende bruggen ben ik bereikbaar. Vanaf de Waalbrug, de Spoorbrug en de Oversteek ben ik te voet bereikbaar. Met de auto kan je via de nieuwe verkeersbrug, de Lentloper, het water oversteken. Voetgangers en fietsers kunnen mij ook bereiken via een andere nieuwe brug, de Zaligebrug. Maar pas op! Deze brug komt gedeeltelijk onder water te staan bij hoogwater. De zogenaamde ‘stepping stones’ bieden voetgangers toch de kans om het water over te steken en bij mij te komen. Misschien is het nu wel duidelijk wat ik ben, maar ik wil het je toch even uitleggen. Ik ben namelijk een eiland, een stukje land omringd door water. Ten zuiden van mij stroomt de Waal, een rivier tussen mij en Nijmegen. Ten noorden van mij bevindt zich de Spiegelwaal, de recent gegraven nevengeul die een grens vormt tussen mij en Lent. Veur betekent geul in de tuinbouw, maar is ook een nevenvorm van voor. Dus vandaar mijn nieuwe naam. Mijn verhuizing is best heftig geweest. De dijk bij Lent moest 350 meter landinwaarts verlegd worden om mij ruimte te geven. Ik heb niet alle woningen mee kunnen nemen en hierdoor zijn 55 huizen afgebroken om ‘Ruimte voor de Waal’ te maken. Er is wel een positieve kant aan deze grote verhuizing en verbouwing. De nieuwe nevengeul biedt bij hoogwater extra capaciteit voor de waterafvoer. Hierdoor wordt het waterpeil verlaagd en kan bij hoogwater meer water opgevangen worden. Samen met de nevengeul vormen wij een uniek rivierpark. Ik nodig jullie allemaal uit om hier te komen met familie en vrienden om van het water en de natuur te genieten. Dit park is ook een ideale plek voor recreatie en om feesten te vieren. Ik bied jullie een unieke ervaring als jullie hier wandelen. De contouren van het gebied volgen de natuurlijke bocht van de Waal.

Ik word zo blij als ik mensen zie lopen op de bruggen en naar mij toekomen. Kinderen rennen overal en spelen in het water. Oude stellen lopen hand in hand langs het water. Er wordt volop van het leven genoten. De bladeren van de bomen bewegen mee met het briesje. Het is rustig hier op het eiland. De stad lijkt heel ver weg als je hier loopt. Aan de overkant van het water is de kade te zien. De nieuwe gebouwen van de Handelskade zijn goed zichtbaar. Aan de andere kant van de Spiegelwaal zijn twee duidelijke landmarks te zien. De kerktoren van Lent en het Van der Valk hotel. Ogen zijn gericht op Lent of op Nijmegen, maar hier op Veur-Lent is er ook genoeg te zien. Vanaf station Nijmegen Lent loop je via de Zaligestraat, tussen de bomen, langs Fort Beneden-Lent en kom je bij het paadje terecht dat naar de Zaligebrug leidt. Dit paadje kronkelt naar beneden richting het water. Onderweg kom je de ‘stepping stones’ tegen. Bij laagwater kunnen ze gebruikt worden als bankjes om op te zitten. Het is ook leuk om op de blokjes te lopen als het water niet hoog staat. Daarna loop je over de brug en kom je op mijn eilandje terecht. Hier lopen zandpaadjes in verschillende richtingen. Het paadje naar het oosten brengt je onder de Spoorbrug en daarna bij de Lentloper. In de verte zie je al huizen staan. Verschillende architectuurstijlen zijn hier te vinden. Dit gebied vormt een eigen district tussen de stad Nijmegen en het dorp Lent.

Het is rustig in het straatje langs de huizen. Af en toe komt er een fietser langs of een jogger. Ze groeten jou en je krijgt meteen een dorpsgevoel. Maar daarna kom je opeens een café tegen. En nog één. Het voelt alsof je in de stad bent en even op een terrasje kan zitten om wat te drinken. Wat een verrassing! Je loopt rustig verder en gaat onder de Waalbrug door. Aan deze kant van de brug zie je aan de overkant van de Waal heel weinig gebouwen. De natuur heeft hier de ruimte. Wat een rustgevoel krijg je hier. Verderop langs het paadje zie je eendjes in het water zwemmen. Nu lijkt de grote stad heel ver weg. Je krijgt het gevoel alsof je langs de kust loopt. Alleen de zeelucht ontbreekt hier. Het paadje brengt je nu naar de Bemmelsedijk. Hier kom je weer auto’s tegen. De betovering wordt gebroken. Je bent uit de oase gestapt en je gaat mij verlaten. Met mijn vingertoppen probeer ik je nog vast te houden, maar je moet verder gaan. Je was even op bezoek en ik heb van je gezelschap genoten. De verhalen die je mij toefluisterde, zal ik voor altijd koesteren. Je heb je laten leiden door mijn bruggen en mijn zandpaadjes. Even kon je alles vergeten en van de natuur genieten.

Misschien heb ik je zelf kunnen verleiden om even het water in te gaan. Anders is er zeker een volgende keer. Ik kan niet beloven dat de zon zal schijnen als je weer op bezoek komt, maar wel dat ik je vol inspiratie naar huis kan laten gaan. Je hoofd vol beelden van stromend water, spelende kinderen en zwemmende eendjes. Je moet zeker terugkomen bij hoogwater om de andere functie van de ‘stepping stones’ te ervaren.

Je moet ook een keer een zonsondergang zien. De lucht kleurt zich geel, oranje en roze. De kleuren weerspiegelen in het water. Het eilandgevoel is duidelijk voelbaar.

Nu ga ik even rusten om morgen weer nieuwe bezoekers met open armen te ontvangen. Niet alleen Nijmegen omarmt de Waal, maar de Waal omarmt mij ook.