Rozemarijn Koning

Windstilte, verstilde recreatie in een stil landschap

Geschiedenis

Zandverstuivingen zijn ontstaan in de laatste ijstijden. Woeste gronden werden ze later ook wel genoemd. De mens kon er niks mee, uiteindelijk werd het ruim 100 jaar geleden volgeplant met grove dennen, zo ontstonden de huidige zandverstuivingen waar het Mosselse Zand een voorbeeld van is.

Waar in de omgeving veel trekpleisters, nationale parken en wandel- en fietsnetwerken zijn gelegen, heeft dit gebied dat allemaal niet. Het is stil, en dat is juist haar kwaliteit. Een verstilde vorm van recreatie: ruimte voor een retraite.

Het landschap

Het landschap kenmerkt zich door de verschillende schalen en de grote invloed van het weer. Vanuit een dicht bos loop je de verstuiving op waar de schaal zo groot is dat het bloot voelt. Het mulle zand loopt zwaar, in de verte zie je het gebouw liggen. Het ligt volop in de confrontatie, maar het draait hier om focus, hoe komen invloeden van buiten naar binnen toe?

Meditatieruimte

Het volume is zo geknikt, dat de zijde van de entree in de wind ligt. In de loop der tijd zal hier steeds meer zand tegenaan waaien. Hier aangekomen trek je de zware deur naar buiten open waarmee je het zand wat hier tegenaan was gewaaid wegschuift. De entree is donker, zwaar en staat in groot contrast met de schaal van het landschap. Hierna volg je het licht en wordt de weg alleen maar lichter. De ruimte van de meditatie staat in contact met buiten: de wind waait naar binnen, het geluid van de vogels en wind is te horen. Een grote opening zorgt voor reflectie en oriëntatie, verticale spleten geven uitzicht op een eenzame pionier. Wanneer het regent sijpelt dit naar binnen door de smalle spleten in het dak. De betonnen massa, gemaakt met het zand uit de verstuiving, zal donker kleuren. Richting de uitgang van de ruimte volg je opnieuw het licht. In tegenstelling tot de ingang is de uitgang juist licht, zowel in gewicht als het licht van buiten. Via een plankenpad volg je de route naar de plek waar je overnacht.

De nacht

Niet in de confrontatie, maar in de luwte bevindt zich de ruimte om je terug te trekken uit de impact van de enorme schaal. In de bosrand, uit de wind is de boomhut gelegen. Hoog tussen de bomen, met zo min mogelijk impact op het landschap. Juist hier is uitzicht en openheid belangrijk, maar de ruimte moet niet zorgen voor lichtvervuiling in het leefgebied van de (zeldzame) soorten. Draaibare lamellen zorgen ervoor dat er heel bewust voor openheid en geslotenheid gekozen kan worden. De boomhut is van grenenhout; afkomstig van de gekapte grove dennen om de verstuiving te behouden. In de boomhut overnacht je, de volgende ochtend begin je weer met de oversteek naar de confrontatie.