Perceptie Recta Historia
Als een monument strekt de Recta Historia zich uit over land en zee. Mijn hand glijdt over de ruwe maar zachte muur, ik zie de merktekens als gedenktekens staan. Het water heeft nu vloed 2020 bereikt, hoe lang zal het nog duren voordat het water hier bij vloed 2070 is?
Ik laat het even op me inwerken. Hier wordt stilzwijgend een verhaal verteld, een verhaal gecomponeerd met water en architectuur, een verhaal van de stijgende waterspiegel.
Langzaam erodeert deze muur en slijt door weer en wind. Ik zie in de verte dat dit proces al heeft aangevangen bij het contact met het water. Ik hoor de Pondus Gravitas in de verte weer een beweging maken, maar ik besluit nog niet naar Et TerrAqua te gaan. Langzaam ga ik zitten in het zand naast de Recta Historia. Ik zie het licht op de ruwe muur spelen, het zonlicht wat reflecteert op de bronzen merktekens.
129
