Hartritmestoornissen

Hartritmestoornissen

Een hartritmestoornis (aritmie) is een hartziekte die niet veroorzaakt wordt door vernauwing van de kransslagaders, maar door problemen met het elektrische systeem van het hart. Het hart kan te langzaam of te snel kloppen, daarom worden het ook wel hartkloppingen genoemd. Deze stoornis kan onschuldig zijn, maar kan in ernstige gevallen de pompwerking van je hart bemoeilijken. Het vrouwenhart is extra gevoelig voor deze stoornis door de invloed van hormonen (rondom de overgang) of door gebruik van (te veel) cafeïne of alcohol. Er is vaak een relatie tussen hartkloppingen, slaapproblemen, stress, de overgang en een hoge bloeddruk. Ik ga er hier niet verder op in, maar als je last hebt van hartkloppingen is het goed om naar de dokter te gaan. Meestal kan het met een lage dosering medicijnen opgelost worden. En de adviezen over leefstijl in hoofdstuk 7 zijn zeker ook goed voor vrouwen met hartkloppingen.

Nellie: “Ik was 46 toen ik een drukke baan had bij een scheepsreparatiebedrijf en ook nog een bijbaan na 6 uur ’s avonds. Mijn dochter van 19 liep stage en zij moest met de bus naar huis, omdat ik ’s avonds naar die bijbaan moest. Dit alles gaf mij veel stress. Toen ik op een avond naar mijn bijbaan ging, klopte mijn hart ineens heel snel en onregelmatig. Het voelde alsof mijn hart uit mijn mond zou springen. Ik had geen pijn, maar blijkbaar veranderde mijn gezicht, want mijn collega’s vroegen wat er aan de hand was. Ze zeiden dat ik naar de dokter moest gaan. Maar de volgende dag ben ik gewoon gaan werken. Toen kreeg ik weer hetzelfde gevoel. Bij het werk hadden ze een appartement waar ik even kon gaan liggen. Na vijftien minuten was het nog steeds niet over. Mijn hartslag was onregelmatig en mijn hart sloeg op hol. Ik vertrouwde het niet en omdat het weekend eraan kwam, ben ik toch maar naar de huisarts gegaan. Daar hebben ze gelijk een

ecg gedaan. Daaruit bleek dat ik hartritmestoornis had. Ze hebben de cardioloog gebeld en die heeft me direct doorverwezen naar het ziekenhuis. Ik mocht niet eens spullen thuis ophalen. Ik heb twee dagen op een aparte kamer gelegen voor observatie met allerlei slangen en plakkertjes en prikken in mijn buik. Gelukkig ging mijn hart daarna weer normaal kloppen. Na twee maanden heb ik een operatie ondergaan om de elektrische prikkels in mijn hart die het ritme verstoren te blokkeren.”

Hilde: “Het is zes jaar geleden begonnen toen ik 68 was. Ik wist niet wat me overkwam. Ik had de sportacademie gedaan en mijn hele leven gesport. Maar ineens kon ik niks meer. Hijgen na een klein stukje lopen. Dus ik dacht: ik moet nog harder gaan trainen. Maar dat hielp niet. Toch maar naar de huisarts gegaan. En toen lag ik binnen een uur in het ziekenhuis op de hartbewaking. Ze dachten dat ik een hartinfarct had. Maar ik had geen pijn op de borst en zo. Het bleek een zogenaamd ‘stil infarct’ te zijn geweest, iets wat vaak bij vrouwen voorkomt. Ik had een vorm van hartritmestoornis en een longembolie, want ik had ook opgezette benen. Ineens herinnerde ik me weer dat ik twintig jaar eerder, toen ik 48 was, een hartstilstand had gehad na een kleine ingreep in het ziekenhuis. De cardiologen konden dit zien op de echobeelden die ze maakten. Ik had die gebeurtenis van twintig jaar geleden weggedrukt. Ik wilde er niet aan denken, omdat mijn broer en mijn beide ouders op jonge leeftijd aan hartproblemen zijn overleden. En ik had twintig jaar lang nergens last van. Maar dan blijk je zo veel jaren later toch de gevolgen hiervan gepresenteerd te krijgen.”