omkomen. Zo gek is dat voorgevoel nog niet. Diezelfde dag worden de even verder gelegen boerderijen van Noordman en Poppe beschoten en vliegen allebei in de brand, het vee komt in de vlammen om. Eindelijk vrij Hoe dan ook, er is ook aanleiding om feest te vieren. Er heerst een uitgelaten sfeer onder de bevrijde bevolking, de Canadezen dragen nog een extra steentje bij aan de feestvreugde en delen naast “choclat” en kauwgom ook, echte, sigaretten uit. Op de deel bij boer Aalbers aan de Nilantsweg, waar nu hoveniersbedrijf “het Kleine Veer” gehuisvest is, wordt gedanst op accordeonmuziek, terwijl de Canadezen uitbundig feestavonden organiseren in café “De Jongejan”.* Lang zullen de bevrijders niet meer blijven, maar in de tussentijd hebben ze nog wel een Baileybrug over de IJssel aangelegd. Hoewel er in dit deel van het land al
volop feest gevierd wordt, zal het nog tot 5 mei duren voordat het hele land vrij is. Voor de in Duitsland te werk gestelde Derk Nijmeyer duurt het nog langer. Hij wordt door de Russen bevrijd en komt pas 20 september, sterk vermagerd, weer thuis. Na de bevrijding moet er stevig aangepakt worden om het land weer op orde te brengen. Ook Vereniging Eben Haëzer pakt de draad weer op. Uit het jaarverslag van juli 1946: “Toen wij op 26 maart 1944 onze jaarvergadering hielden, zaten wij nog onder den druk van de gevreesder bezetter en wisten we nog niet wat ons boven het hoofd hing, maar vreesden we het ergste. En ziet het oorlogsgeweld is aan ons voorbij gegaan zonder dat er ook maar een onzer leden of anderen inwoners van onze buurtschap het minste letsel heeft bekomen.” Het gebouw, zoals het kerkje en toekomstige buurthuis toen genoemd werd, is er tijdens de inkwartiering minder goed afgekomen. Niet alleen
Kaartenactie voor zorgcentrum de Venus
is het meubilair vernield, ook van het elektrisch licht deugt niets meer. Er gaan stemmen op om het gebouw uit te breiden of eventueel totaal te vernieuwen. Net als in het hele land is het tijd voor wederopbouw, tijd om vooral vooruit te kijken. Maar de jaren zijn te ingrijpend geweest om niet, van tijd tot tijd, terug te kijken. Net als nu, 75 jaar na dato.
* Cafe De Jongejan” stond op de latere IJsselallee , schuin tegenover de Vitens Bronnen: • “Geschiedenis van Zwolle”Jan ten Hove • “Belevenissen van een Zwollenaar in oorlogstijd” -Wolter Groeneveld (19242013) • Archief Buurthuisvereniging Eben Haëzer • Eerder verschenen artikelen uit diverse afleveringen van de Papenacker – Pier Karenbeld • Gesprekken met: Gerrie Knol, Henk Esselink, Bertus van Weeghel, Gerrit Zwakenberg en Aart Borst.
Deborah Buter-Barneveld
In een sneltreinvaart kwam het coronavirus ons land binnen. Het leek een ver-van-mijn-bed-show, maar het kwam steeds dichterbij. Op internet las ik een artikel over de ouderen in de zorgcentra. Zij mochten geen bezoek meer ontvangen en voelden zich eenzaam. Ik heb contact opgenomen met de leiding van het zorgcentrum of zij het op prijs stelden als er een kaarten- en/of tekeningenactie opgezet zou worden en zij waren gelijk positief. Het begon met een aantal tekeningen van mijn dochters, maar door een oproep van de Oranjevereniging Spoolde via social media hebben wij uiteindelijk 187 mooi gekleurde tekeningen en kaarten met bemoedigende woorden kunnen brengen naar de Venus. Een prachtig en lief gebaar. Heel mooi dat er zoveel mensen gehoor hebben gegeven aan de oproep. Nogmaals bedankt! 16
Papenacker 46
