Moslimvervolging van Christenen -- [onverdraagzaamheid van Islam en Mohammed]

1

UPDATE juni 2020: Deze vertaling rechtstreeks vertaald uit Google-translate.

Moslimvervolging van Christenen

Door R.Spencer Originele Titel: Muslim Persecution of Christians

Uitgave van David Horowitz Freedom Center Copyright Š 2011 David Horowitz Freedom Center Copyright Vertaling Š 2020 Stichting Boekenplank 2020

Alle rechten gereserveerd. Geen deel van deze uitgave mag worden gereproduceerd, of opgeslagen in een systeem voor informatieopslag, of gefotokopieerd zonder toestemming van de uitgever.

2

INHOUDSOPGAVE

Disclaimer

Vervolging van Christenen door Moslims ............................................ 5

Irak ...................................................................................................... 7 Egypte ............................................................................................... 10 Pakistan ............................................................................................ 16 Elders in de islamitische wereld ......................................................... 17

Verantwoording in de Koran voor de vervolging van Christenen ....... 21 De Misdaad van het stilzwijgen van Mensenrechtenorganisaties ...... 27

Verwijzingen ..................................................................................... 30

3

Disclaimer Dit boek beschrijft de vervolging van Christenen in Moslimlanden.

Deze vervolging en onderdrukking zijn een structureel kenmerk van de georganiseerde Islam. Het staat beschreven in de Hadith en de Koran, en de beschrijvingen van de vroege geschiedenis van Islam. De discriminatie-belasting (djizja) en de discriminatie-wetten (dhimmi) zijn beschreven in de Sharia-wet.

De huidige situatie in Moslimlanden komt ook voort uit het slechte onderwijs, een gebrekkige rechtsstaat en corrupte politie. Als de macht van de religieuze instellingen (door intimidatie van radicale groepen) niet gebroken wordt, zal dit niet snel veranderen.

Dit boek is niet bedoeld om Moslims te demoniseren, of Islam zwart te maken. Veel Moslims zijn vredelievend, en zien in hun religie een samenbindend cement, en gaan naar het cafĂŠ naast de Moskee om er gezellig koffie te drinken of te eten en te praten. De gewone alledaagse Moslim wil in vrede samenleven, denkt dat Islam vrede leert, en wil de ander liefhebben en betrokken zijn in de maatschappij.

De Vertaler (juni 2020)

4

Vervolging van Christenen door Moslims Het populaire beeld van de kruistochten is dat christelijke krijgers nietchristenen terroriseren, hen dwingen hen te bekeren of uit hun land te verdrijven, en een christelijk bewind vestigen. In de ogen van velen zijn de kruistochten niet alleen een overblijfsel van de geschiedenis; ze gaan nu door. Om verdere beschuldigingen van het volgen in hun duistere voetsporen te voorkomen, schrapte president Bush het woord uit zijn vocabulaire toen Europeanen hem berispten omdat hij sprak over Amerika's kruistocht tegen terreur. In feite waren de kruistochten echter een poging om christelijke landen te redden die door de islam waren veroverd, terwijl de huidige politieke correctheid de vreselijke realiteit van een oplevende islam verduistert. Er is geen christelijke kruistocht (en alleen een zwakke, inconsistente campagne tegen terreur). Maar er is een vervolging van christenen in moslimlanden, waar ze vandaag de dag meedogenlozer en gewelddadiger worden slachtoffer dan sinds de nederlaag van het islamitische rijk aan de poorten van Wenen op 11 september 1683.

Beginnend met de beruchte fatwa van Osama bin Laden tegen 'Joden en kruisvaarders', hebben islamitische jihadisten een oorlog tegen het Westen gevoerd, terwijl ze hun agressie rechtvaardigden als een defensieve campagne tegen een heilige oorlog die christenen zouden voeren tegen de islam. In navolging van deze beschuldigingen in Qatar, in januari 2011, beweerde de gevierde linkse journalist Seymour Hersh dat gepensioneerde generaal Stanley McChrystal en militairen die momenteel in eenheden voor speciale operaties dienen, deel uitmaakten van een geheime kliek die erop uit was een nieuwe kruistocht tegen moslims te voeren: "Ze zien wat ze doen - en dit is geen atypische houding van een leger - het is letterlijk een kruistocht,” zei Hersh. “Ze zien zichzelf als de beschermers van de christenen. Ze beschermen hen tegen de moslims [zoals in] de 13e eeuw. En dit is hun functie.”1 Zoals veel dat in de pers verschijnt, is dit absurd. Als McChrystal en anderen zichzelf echt beschouwden als “de beschermers van de christenen” tegen aanvallen van de islamitische jihad, faalden ze jammerlijk in hun taak. Irak - een natie die grotendeels door christenen 5

is bevrijd en nog steeds door hun legers wordt bezet> - is vandaag een islamitische republiek die in haar grondwet de sharia heeft ingevoerd.

Tegelijkertijd is de moslimvervolging van christenen in het afgelopen decennium wereldwijd dramatisch toegenomen en is nu erger dan ooit.

In een nu veelgehoorde noodkreet hoorde de Egyptisch-katholieke woordvoerder Fr. Rafic Greische vertelde in december 2010 aan Vatican Radio dat "moslimfundamentalisten ... willen dat de christenen uit het Midden-Oosten evacueren en vertrekken. En dit is wat er elke dag gebeurt."2 Van Egypte tot Nigeria, van Irak tot Pakistan, christenen in De meerderheid van de moslimlanden staat voor een grimmiger heden en een onzekerdere toekomst dan ooit, nu islamitische jihadisten hun inspanningen opvoeren om hen te islamiseren of hen uit hun land te verdrijven - of hen ronduit te doden.

Toch blijft de wereld haar ogen afwenden. Uit angst voor het beledigen van moslimgevoeligheden, heeft de internationale gemeenschap deze vervolging grotendeels genegeerd, waardoor ze onder het mom van stilte kon doorgaan. Zo onbetwist, is de vervolging van christenen door moslims een akelig bekend verhaal geworden, dat met angstaanjagende frequentie wordt herhaald in door moslims gecontroleerde gebieden over de hele wereld. Een bijzonder verontrustende dimensie van deze vervolgingen, is dat in geen enkel ander geval van geweld voorkomt over de hele wereld tegenwoordig, dan religieuze onverdraagzaamheid, haat en bloedvergieten die worden gelegitimeerd door heilige schriften, in dit geval de Koran en andere Islamitische teksten en leringen. Nergens anders heeft religieuze onverdraagzaamheid zulke bloedige gevolgen. En toch vindt nergens anders zo'n religieuze onverdraagzaamheid bijna volledig plaats zonder commentaar, laat staan veroordeling, van de mensenrechtengemeenschap.

Emblematisch van hoe de reguliere media en mensenrechtenorganisaties de harde realiteit van christelijke vervolging verdoezelen, was een Associated Press-verhaal uit januari 2011 over moslims die met machete zwaaien en die op brute wijze zes christenen in Nigeria hadden vermoord. De kop van AP was "6 doden in een door religie verscheurd centraal Nigeriaans gebied", alsof de oorzaak van het probleem een "sektarische strijd" was die de gelijke 6

verantwoordelijkheid van beide partijen was. De hoofdparagraaf luidde: "Autoriteiten zeggen dat met kapmessen zwaaiende aanvallers zes mensen hebben gedood bij twee aanvallen op Christelijke dorpen in centraal Nigeria."3 Terwijl de slachtoffers werden geïdentificeerd, werden de aanvallers pas later in het verhaal geïdentificeerd als moslims, en daarna alleen in het kader van hun vergelding tegen een eerdere aanval op christenen door moslims. De minderheids-christenen hebben inderdaad teruggevochten in Nigeria, maar het zijn de islamitische jihadisten die de agressors zijn en die het conflict hebben veroorzaakt.

Dat idee krijg je echter nooit van de Associated Press.

De vervolging van moslims door christenen in 2010 en 2011 bereikte een ongekend niveau. Maar mensenrechtenorganisaties gaven deze verontwaardiging slechts een plichtmatige erkenning en de wereldleiders gaapten. Christenen waren kennelijk geen modieuze of politiek correcte slachtoffers, dus leden ze in een vacuüm.

Irak De geschiedenis van het christendom in Irak gaat terug tot de eerste eeuw, toen de Assyriërs het christelijk geloof accepteerden. In de vroege middeleeuwen strekte de Nestoriaanse kerk, gevestigd in het huidige Irak, zich uit over heel Azië en China - voordat de levendigheid en het bereik ervan werden vernietigd door de Mongoolse indringers die de islam spoedig overnamen, een geloofsbelijdenis die mooi paste bij hun krijgersgeest.

Vóór de Golfoorlog schatten sommige schattingen het aantal christenen in Irak op een miljoen of meer; sinds 2003 is echter meer dan de helft van de vooroorlogse christenen in Irak het land ontvlucht. Dit wil niet zeggen dat het meedogenloze regime van Saddam Hoessein, dat Amerika ten val heeft gebracht, bijzonder gastvrij was geweest voor Iraakse christenen; zelfs in het relatief seculiere Irak van Saddam, waar vice-premier Tariq Aziz een Chaldeeuwse katholieke christen was, werd de kleine christelijke gemeenschap geconfronteerd met willekeurig 7

geweld van de moslimmeerderheid. Afgezien van het uitbreken van daadwerkelijke vervolging, waaronder moord, werden christenen routinematig onder druk gezet om hun religie op te geven en met moslims te trouwen.4 Maar nu is de situatie exponentieel slechter geworden. Saddam handhaafde niet de volledige islamitische wet die de onderwerping van christenen verplichtte; nu zijn tal van gewapende groepen vastbesloten om dat te doen, of om die christenen te straffen die zich niet onderwerpen. Jihadisten bombardeerden tussen 2004 en 2011 veertig Iraakse kerken - zeven op één dag, orthodoxe kerstavond 2007.5 De meest beruchte aanval vond plaats op 31 oktober 2010, een zondag, toen jihadisten de drukke Onze-Lieve-Vrouw-van-Heilskerk in Bagdad bestormden en aanbidders begonnen te vermoorden. in koelen bloede.

Achtenzestig mensen werden gedood.6 Eind 2010 vertelden Iraakse christenen hoe gemaskerde islamitische jihadisten midden in de nacht naar hun huizen waren gekomen en hen hadden bevolen 'zich tot de islam te bekeren, te vertrekken of te sterven'.7 Iraakse christenen stromen tegenwoordig naar Syrië, of, als ze kunnen, helemaal uit het Midden-Oosten. Een Iraakse zakenman die nu in Syrië woont, klaagde dat "nu minstens 75% van mijn christelijke vrienden zijn gevlucht. Er is geen toekomst voor ons in Irak". 8 Toen ze eind 2010 naar een christelijk gebied in Iraaks Koerdistan vluchtte, verbood Ban Daub, een Christelijke vrouw die het jihad-bloedbad in oktober 2010 in de Onze-Lieve-Vrouw-van-Heilskerk overleefde, legde uit: "We zijn bang voor onze zonen en onze kinderen. Er is geen leven in Bagdad voor de christenen."9 Een andere vluchteling in Istanbul vroeg of hij was van plan terug te gaan naar Irak, antwoordde: "Terug naar wat?

Doden?"10 Nadat Zweden eind 2010 verschillende christelijke vluchtelingen naar Irak had teruggestuurd, ontmoetten de Iraakse functionarissen de Zweedse autoriteiten en vroegen hen te stoppen. 'We kunnen geen Iraakse vluchtelingen met geweld uit Zweden ontvangen', legde een Iraakse diplomaat uit, 'omdat we ze niet kunnen beschermen en hun leven in gevaar komt als ze naar Irak worden teruggestuurd.'11 Degenen die in Irak blijven leven dagelijks in gevaar door willekeurige jihad-aanvallen. Eind december 2010, vlak nadat een islamitische 8

groepering haar voornemen had aangekondigd om Iraakse christenen te vermoorden, plaatsten jihadisten bommen rond ten minste veertien christelijke huizen in Bagdad. Twee christenen werden gedood en nog eens twintig raakten gewond. Een christelijk lid van het Iraakse parlement, Younadim Yousif, verklaarde: "De regering draagt de volledige verantwoordelijkheid voor deze aanvallen, omdat ze al beloofd hebben de christenen te beschermen. Ik denk dat de veiligheidstroepen medeplichtig zijn aan het helpen van opstandelingen bij het uitvoeren van hun aanvallen, omdat het ongelooflijk dat ze meer dan 10 IED's (geĂŻmproviseerde explosieven) konden planten in verschillende gebieden gericht op christenen."12 Dezelfde bedreigingen brachten christenen in Kirkuk, Mosul en Basra ertoe de kerstvieringen voor 2010 te annuleren, maar liever uit het zicht te blijven en weg te blijven van de kerken die steeds meer op potentiĂŤle jihadistische doelen leken.13 Naar de autoriteiten gaan was geen levensvatbare optie. Een Iraakse christen klaagde in december 2010 dat christenen bang waren om contact op te nemen met Iraakse functionarissen, omdat "contact opnemen met de autoriteiten ons dwingt ons te identificeren, en we zijn er niet zeker van dat sommige van de mensen die ons bedreigen niet de mensen in de regeringskantoren zijn die zouden ons moeten beschermen."14 In januari 2011, bij een helaas typisch incident, kwamen islamitische jihadisten het Rabi'a-ziekenhuis van Mosul binnen en schoten Nuyia Youssif Nuyia, een bekende christelijke cardioloog die daar werkte, binnen een mum van tijd.15 Diezelfde maand waren jihadisten gewapend met pistolen (evenals stalen buizen) bestormden de Ashurbanipal Cultural Association, een christelijke niet-gouvernementele organisatie.

Terwijl ze computers, mobiele telefoons en interne organisatiedocumenten stalen, waarschuwden ze de aanwezige christenen: "Jullie zijn criminelen. Dit is niet jouw land. Vertrek onmiddellijk. Dit is een islamitische staat."16 Individuele christenen, met name geestelijken, worden geconfronteerd met willekeurige jihadterreur. Op 5 april 2008 werd Youssef Adel, een Assyrisch-orthodoxe priester in de St. Peter en Paul-kerk in Bagdad, gedood tijdens een driveby-schietpartij toen hij de poort van zijn huis opende.17 Deze aanval 9

kwam slechts enkele weken na de dood van aartsbisschop Paulos Faraj Rahho van de Chaldeeuwse Katholieke Kerk, die op 29 februari in de Iraakse stad Mosul werd ontvoerd, terwijl ook drie christenen met hem werden gedood. Op 12 maart belden de ontvoerders naar een kerk in Mosul om aan te kondigen dat aartsbisschop Rahho dood was en om aan te geven waar het lichaam te vinden was.18 Dergelijke aanvallen zijn al jaren aan de gang. In oktober 2006 heeft een Syrisch-orthodoxe priester, Br. Boulos Iskander, ging winkelen voor auto-onderdelen in de Iraakse stad Mosul. Hij werd nooit meer levend gezien. Een moslimgroep ontvoerde hem en eiste aanvankelijk 350.000 dollar losgeld; ze hebben dit uiteindelijk verlaagd naar $ 40.000, maar hadden een nieuwe eis toegevoegd: De parochie van Br. Boulos moest de opmerkingen over de Islam die paus Benedictus XVI de vorige maand had gemaakt in Regensburg, Duitsland, aan de kaak stellen, die overal in de islamitische wereld voor rellen hadden gezorgd. Het losgeld werd betaald en de kerk plaatste plichtsgetrouw dertig grote borden overal in Mosul die de verklaringen van de paus afkeurden. Maar het mocht niet baten. Toen de overblijfselen van Broeder Boulos werden ontdekt, was hij niet alleen vermoord, maar ook in stukken gehakt.

Vijfhonderd Christenen woonden de begrafenis bij. Een andere priester keek naar de menigte en zei: “Veel meer wilden naar de begrafenis komen, maar ze waren bang. We bevinden ons nu in zeer slechte omstandigheden.”19 De vele jaren van interventie in Irak hebben de Christenen geen verlichting gebracht.

Egypte Vóór de islamitische verovering van de zevende eeuw was Egypte een van de belangrijkste centra van het christendom. De evangelieschrijver St. Markus zou de boodschap van het christendom naar Egypte hebben gebracht en het patriarchaat van Alexandrië was eeuwenlang een van de belangrijkste gezichtspunten van de Christelijke kerk - een toonaangevend knooppunt van theologische en liturgische ontwikkeling.

10

De vierde-eeuwse St. Athanasius, de belangrijkste formuleerder van de geloofsbelijdenis van Nicea die de basis vormde voor het orthodoxe christendom, was een Egyptenaar, net als de heilige Antonius, de pionier van het christelijke kloosterwezen. Ten tijde van de islamitische verovering was Egypte voor 99% christen.

Waar zijn de christenen gebleven? De meeste mensen gaan ervan uit dat ze door de eeuwen heen moslim zijn geworden, gewoon uit aantrekking tot het licht van de islam. Sommige historici zeggen dat de landen die door de vroege moslims waren veroverd, blij waren vrij te zijn van hun corrupte Byzantijnse heersers en verwelkomden de indringers.

De realiteit was echter niet zo rooskleurig. Het in Egypte geboren historicus Bat Ye'or's eye-opening boek The Decline of Eastern Christianity Under Islam vertelt een geschiedenis die zowel het Westen als de islamitische wereld liever onder het tapijt zou vegen: Sophronius [bisschop van Jeruzalem] klaagde in zijn preek op de dag van Driekoningen 636 over de vernietiging van kerken en kloosters, de geplunderde steden, de verwoeste velden, de dorpen die werden afgebrand door de nomaden die het land overspoelden. In een brief in hetzelfde jaar aan Sergius, patriarch van Constantinopel, noemt hij de verwoestingen die de Arabieren hebben aangericht. ‘Duizenden mensen kwamen om in 639, slachtoffers van de hongersnood en de pest die het gevolg waren van deze verwoestingen.'20 Hier is een hedendaags verslag van de aankomst van de moslims in Nikiou, een Egyptische stad, in de jaren 640: Zo gebeurde het op één plaats en tijd. Maar het is een verhaal dat keer op keer wordt herhaald, overal waar moslimlegers zegevierden. Toen arriveerden de moslims in Nikiou. Er was geen enkele soldaat die hen kon weerstaan. Ze namen de stad in en slachtten iedereen af die ze op straat en in de kerken tegenkwamen - mannen, vrouwen en kinderen, en spaarden niemand.

Daarna gingen ze naar andere plaatsen, plunderden en doodden alle inwoners die ze vonden .... Maar laten we nu niet meer zeggen, want het is onmogelijk om de verschrikkingen te beschrijven die de moslims hebben begaan toen ze het eiland Nikiou bezetten ...

Dit betrof niet alleen bloedbaden, maar ook ballingschap en slavernij allemaal gebaseerd op een gebroken verdrag: Amr onderdrukte Egypte.

11

Hij stuurde zijn inwoners om de inwoners van de Pentapolis [Tripolitania] te bevechten en, na het behalen van een overwinning, stond hij hen niet toe daar te blijven. Hij heeft aanzienlijke buit uit dit land gehaald en een groot aantal gevangenen .... De moslims keerden met buit en gevangenen terug naar hun land. De patriarch Cyrus was diep bedroefd over de rampen in Egypte, omdat Amr, die van barbaarse afkomst was, geen genade toonde in zijn behandeling van de Egyptenaren en zich niet hield aan de verbonden die met hem waren overeengekomen.

Toen de moslims eenmaal aan de macht waren gekomen, begonnen ze de djizja te heffen, de belasting voor niet-moslims: ... Amr's positie werd van dag tot dag sterker. Hij hief de belasting die was bedongen ...

Maar het is onmogelijk om de betreurenswaardige positie te beschrijven van de inwoners van deze stad, die op het punt kwamen hun kinderen aan te bieden in ruil voor de enorme bedragen die ze elke maand moesten betalen, niemand vinden om hen te helpen omdat God hen in de steek had gelaten en de christenen in de handen van hun vijanden had overgeleverd.21 Nadat de moslims de Egyptische christenen hadden overgenomen en onderworpen aan de geĂŻnstitutionaliseerde discriminatie die inherent is aan de dhimmi-status, begon de christelijke gemeenschap langzaam en gestaag achteruitgang die tot op de dag van vandaag voortduurt. Koptische christenen worden al eeuwenlang gediscrimineerd en lastiggevallen. Een wet uit 1856, sterk beĂŻnvloed door klassieke islamitische beperkingen op onderworpen niet-moslim dhimmi-gemeenschappen, blijft tot op de dag van vandaag in de boeken en beperkt de bouw van nieuwe kerken ernstig.22 Die wet maakt deel uit van een alomtegenwoordige neiging tot discriminatie. Human Rights Watch meldde in januari 201 dat "ondanks het feit dat de Egyptische grondwet de gelijkheid van rechten garandeert, er gevallen zijn geweest van wijdverbreide discriminatie van Egyptische christenen."23 De situatie van christenen in Egypte is vandaag sterk verslechterd, met aanvallen van bendes op kerken en individuele christenen komen steeds vaker voor. Eind 2010 beleefden Kopten in Egypte een ongekend schrikbewind.

Een islamitische zelfmoordterrorist in het jihadmartelaarschap vermoordde op oudejaarsavond 22 mensen en

12

verwondde er nog tachtig bij de Koptisch-Christelijke Kerk van de Heiligen in Alexandrië, Egypte.24 Slechts enkele dagen later, toen Kerstmis (die de Kopten vieren op 7 januari) 2011 naderde, stond op een islamitische website deze onheilspellende vermaning: “Blaas de kerken op terwijl ze Kerstmis vieren of wanneer de kerken vol zijn.”25 In februari 2007 leidden geruchten dat een Koptisch-christelijke man een affaire had met een moslimvrouw - een overtreding van de islamitische wet - tot een rampzalige uitbarsting die resulteerde in de vernietiging van verschillende christelijke winkels in Zuid-Egypte.26 Een soortgelijk gerucht bracht moslims in brand. Christelijke huizen in ZuidEgypte in november 2010.27 Naast fysieke aanvallen mogen christenen niet vrijuit spreken. In augustus 2007 werden twee Koptische rechtenactivisten gearresteerd wegens het "publiceren van artikelen en verklaringen die schadelijk zijn voor de islam en beledigend voor de profeet Mohammed op de website van de Verenigde Kopten (United Copts)."28 Mishandeling van christenen in Egypte stuit vaak op onverschilligheid - of medeplichtigheid - van de Egyptische autoriteiten. In november 2010 openden Egyptische veiligheidstroepen het vuur op een menigte ongewapende christenen die protesteerden tegen de discriminatie en intimidatie waarmee ze in de Egyptische samenleving werden geconfronteerd; vier mensen werden gedood.29 In juni 2007 vernielden relschoppers in Alexandrië christelijke winkels, vielen zeven christenen aan en verwondden ze, en beschadigden twee koptische kerken. De politie liet de meute anderhalf uur vrij rondlopen in de christelijke wijk van Alexandrië voordat ze tussenbeide kwam. De Compass Direct Newsdienst, die incidenten van christelijke vervolging opspoort, merkte op: "In april 2006 was Alexandrië het toneel van drie mesaanvallen op kerken waarbij één christen werd gedood en nog eens twaalf gewonden vielen.

De regering leek niet in staat of niet bereid om daaropvolgende stop te zetten vandalisme van Koptische winkels en kerken ... "30 De beproeving van Suhir Shihata Gouda is een voorbeeld van de ervaring van veel Egyptische christenen, en vooral van christelijke vrouwen, die vaak het slachtoffer worden van moslimmannen.31 Volgens 13

de jubileumcampagne, waarin incidenten van christelijke vervolging worden vastgelegd: [Een christelijke vrouw genaamd Suhir] werd op 25 februari [1999] ontvoerd door een groep Moslims die haar dwongen te trouwen met een moslimman, Saed Sadek Mahmoud. Nadat Suhir er niet in was geslaagd om van school naar huis terug te keren, haastte haar radeloze vader zich naar het politiebureau van Abu-Tisht om het incident te melden, maar in plaats van hem te helpen, begon een politieagent de vader van Suhir aan te vallen ... hem te slaan en te vervloeken. Drie dagen later keerden de vader en broer van Suhir terug naar het politiebureau om hulp te vragen en werden zij hetzelfde misbruikt, waardoor de vader voor behandeling in het ziekenhuis moest worden opgenomen.

Suhir wist zelf te ontsnappen, maar werd opnieuw gevangen “en geslagen omdat ze wegliep en wordt momenteel zwaar bewaakt”.

Haar islamitische “echtgenoot” vergezelde een menigte naar het huis van haar vader, waar ze dreigden alle Christelijke mannen in het dorp van Suhir te vermoorden en alle vrouwen te ontslaan, als haar familie juridische stappen zou ondernemen.32 Islamitische autoriteiten in Egypte zijn niet geneigd de toestand van Christenen daar te bespreken. Toen paus Benedictus XVI zich in januari 2011 uitsprak tegen de vervolging van christenen in Egypte en elders in het Midden-Oosten, reageerde de Al-Azhar Universiteit in Caïro, 's werelds meest prestigieuze soennitische mosliminstelling, boos, verbrak de dialoog met het Vaticaan en beschuldigde de Paus van inmenging in interne Egyptische aangelegenheden. In een verklaring hekelde AlAzhar de 'herhaalde negatieve verwijzingen naar de islam van de paus en zijn beweringen dat moslims de mensen die onder hen in het Midden-Oosten wonen vervolgen.'33 Dit was niet de eerste keer dat Al-Azhar zich had gericht tegen degenen die de vervolging van christenen in Egypte in 14

plaats van tegen de verolgers: slechts enkele weken voordat hij de verklaringen van de paus ter discussie stelde, eiste Al-Azhar dat de Kopten een Amerikaans rapport over de Koptische vervolging zouden verwerpen.34 De Mubarak-regering van Egypte riep ondertussen haar ambassadeur in het Vaticaan terug.35 Deze vervolging in combinatie met ontkenning in Egypte is al erg genoeg, maar erger nog, moslims richten zich ook wereldwijd op kopten.

De Canadian Press meldde in december 2010 dat "de Shumukh-al-Islamwebsite, die vaak wordt beschouwd als het mondstuk van al-Qaeda, foto's, adressen en mobiele telefoonnummers opsomde van koptische christenen, voornamelijk Egyptische Canadezen, die hun stem tegen hun verzet tegen Islam." Deze informatie ging vergezeld van oproepen om de genoemde personen te vermoorden.36 Met de val van het Mubarak-regime werd de situatie voor christenen nog preciezer. De waarschijnlijkheid dat de Moslimbroederschap een belangrijke rol zou spelen in een post-Mubarak-regering was slecht voor de christenen, aangezien de relatief seculiere Arabische regimes van Nasser, Sadat en Mubarak meer dan eens de andere kant op keken toen moslimhardliners christenen precies zo terroriseerden om broederschapselementen te sussen en te voorkomen dat ze de regering omverwerpen. Nu die regering weg is, zijn de christenen kwetsbaarder dan ooit, waarbij de groep die het meest heeft geĂŻnvesteerd in het ellendig maken van het leven voor hen in Egypte, nu waarschijnlijk de richting van de Egyptische politiek in de nabije toekomst zal beheersen.

Daarom protesteerden tweeduizend christenen eind februari 2011 in CaĂŻro met het verzoek om een wijziging van de Egyptische grondwet om een seculiere staat te garanderen. Hoewel Egypte de islamitische wet niet volledig implementeert, bepaalt artikel 2 van zijn grondwet momenteel dat "de islam de religie van de staat is. Arabisch is de officiĂŤle taal en de belangrijkste bron van wetgeving is de islamitische jurisprudentie (sharia)". Demonstranten zongen: 'Vertel de mensen dat de revolutie een kruis en een halve maan is!' Een van hen verklaarde: "We hebben onze ziel opgeofferd omwille van Egypte, en ons doel was een burgerlijke staat, niet een religieuze. Ik kwam hier om gelijkheid te

15

vragen, de grondwet moet worden gewijzigd en artikel 2 moet worden geschrapt."37 Maar weinig resultaten leken minder waarschijnlijk, aangezien 's werelds meest invloedrijke islamitische geestelijke, de spirituele leider van de Moslimbroederschap, Sheikh Yusuf al-Qaradawi, die Hitlers' definitieve oplossing 'Gods welverdiende straf van de Joden heeft genoemd, een vrijdagpreek predikte tot een massale twee dagen voor de veel kleinere demonstratie van de christenen op het Tahrir-plein in Caïro.

Het is duidelijk dat de stroming in Egypte op weg was naar, niet weg van, de islamitische supremacisten. En dat was een slecht voorteken voor de Christenen.

Pakistan In Pakistan is de situatie voor christenen niet beter. Christenen worden zo vaak fysiek aangevallen en valselijk beschuldigd onder de nationale godslasteringswetten dat een gestage stroom christenen zich tot de islam bekeert, simpelweg om te worden beschermd tegen legale intimidatie en op hol geslagen islamitische supremacistische bendes.38 In 2010 beschuldigingen van godslastering tegen een christelijke vrouw, Azië Bibi kreeg internationale aandacht en kreeg veel kritiek op de Pakistaanse wetten inzake godslastering. Maar toen de gouverneur van Punjab, Salman Taseer, zich uitsprak voor de intrekking van dergelijke wetten, werd hij vermoord door een islamitische supremacist die uitlegde dat hij handelde ter verdediging van de wetten op godslastering.39 En net zoals Al-Azhar boos reageerde toen de paus zich uitsprak tegen de vervolging van Christenen in Egypte, werden in Pakistan islamitische supremacistische groepen razend woedend toen de paus opriep tot intrekking van de godslasteringswetten van de natie: Farid Paracha, de leider van de grootste pro Sharia-partij in Pakistan, Jamaat-i-Islami, drukte zich woedend uit: “De verklaring van de paus is een belediging voor Moslims over de hele wereld.” Islamitische supremacistische 16

groepen hielden demonstraties tegen de verklaring van de paus als "onderdeel van een samenzwering om de wereldreligies tegen elkaar op te zetten", aldus de Pakistaanse parlementariĂŤr Sahibzada Fazal Karim.41 Broeder Emmanuel Asi, voorzitter van het Theological Institute for Laity in Lahore en secretaris van de Katholieke Bijbelcommissie van Pakistan, zei in augustus 2007 dat Pakistaanse Christenen vaak de gelijkheid van rechten met Moslims worden ontzegd en worden onderworpen aan verschillende vormen van discriminatie. Jihadistische agressie, zei hij, kan 'op elk moment' elk denkbaar soort probleem bij de Pakistaanse christenen brengen.42 Net als in Egypte zijn Christenen in Pakistan onderworpen aan gewelddadig geweld en bedreigingen. In augustus 2007 ontvingen Christenen (en ook Hindoes) in Peshawar in het noorden van Pakistan brieven van een jihadistische groepering waarin hen werd bevolen zich binnen enkele dagen tot de islam te bekeren, anders 'zal uw kolonie worden geruĂŻneerd'. De deadline was verstreken, maar volgens Compass Direct bleven de Christenen "in angst leven, kerkactiviteiten annuleren en diensten overslaan."43

Elders in de islamitische wereld Hetzelfde ontmoedigende verhaal wordt overal in de moslimwereld herhaald. Er zijn onbekende aantallen christenen in Afghanistan, maar ze leven over het algemeen ondergronds, missen kerken en durven zich niet openlijk uit te spreken als christenen uit angst voor arrestatie of erger.

Een geheime christen in Afghanistan zei in 2011 dat de situatie sinds de val van het strenge Taliban-regime eigenlijk erger was geworden: "Ik droeg altijd mijn bijbel overal - ik niet meer. Ik wil mezelf geen christen noemen , zouden mensen denken dat ik immoreel ben."44 Eveneens begin 2011 verschenen er vanuit Besheno, een stad in EthiopiĂŤ, berichten over moslims die christenen fysiek aanvielen en op de deur van hun huis plakkend met de mededeling dat ze zich tot de islam moesten bekeren of anders de stad moesten verlaten; de christenen die achterbleven, zeiden de aankondigingen, zouden worden gedood.

17

Verschillende christenen zijn ernstig gekwetst; anderen zijn de stad ontvlucht en sommigen hebben zich tot de islam bekeerd.45 In juni 2007 deden christenen in Gaza een beroep op de internationale gemeenschap voor bescherming nadat jihadisten een kerk en een school hadden vernietigd.46 In Sudan heeft het Khartoem-regime jarenlang een bloedige jihad gevoerd tegen de christenen in het zuidelijke deel van het land, waarbij twee miljoen mensen omkwamen Soedanese christenen en nog eens vijf miljoen ontheemden.47 In het voorjaar van 2003 verbrandden jihadisten een Sudanese christelijke voorganger en zijn gezin ter dood terwijl ze een niet-uitgelokt bloedbad onder 59 dorpelingen aan het plegen waren.48 In Nigeria hebben moslimmeutes kerken in brand gestoken, de shariacodes opgelegd aan christenen en zelfs vrouwelijke christelijke studenten met paardenzwepen die zij ongepast gekleed achtten.49 Islamitische jihadisten vermoordden 86 christenen bij bomaanslagen op kerken op kerstavond 2010.50 Dit volgt een patroon van jihadgeweld dat teruggaat tot 2001, toen meer dan 2.000 mensen werden gedood tijdens door moslims veroorzaakte rellen in de stad Jos. In heel Nigeria blijven islamitische jihadisten proberen de sharia over het hele land op te leggen, ondanks de omvangrijke christelijke bevolking. In een rapport werd gewaarschuwd dat in Jos 'het conflict zich zou kunnen herhalen, aangezien moslimstrijders nog steeds geneigd zijn christenen aan te vallen.'51 Gemeenschappen die bijna tweeduizend jaar teruggaan tot het begin van het christendom, zijn gestaag in aantal afgenomen; nu staat het geloof op het punt helemaal uit het gebied te verdwijnen.

De totale afwezigheid van christelijke expressie in Saoedi-ArabiĂŤ verbaast niemand die bekend is met de oorsprong van de islam. De islamitische profeet Mohammed verklaarde: "Ik zal de joden en christenen van het Arabische schiereiland verdrijven en zal alleen moslims achterlaten."52 Volgens een modern islamitisch juridisch handboek is het christenen "verboden om in de hijaz te verblijven, wat betekent dat het gebied en steden rond Mekka, Medina en Yamama, voor meer dan drie dagen."53 In feite zijn de snelwegen in Saoedi-ArabiĂŤ die naar Mekka en Medina leiden, op een goede afstand van de heilige

18

steden, afritten op de wegen zijn gemarkeerd met "Niet Moslims Moeten hier AF." De straf voor het geweten is de dood Bekeerlingen van de islam tot het christendom worden vaak opgejaagd in de moslimwereld, waar vrijwel alle religieuze autoriteiten het erover eens zijn dat dergelijke personen de dood verdienen. Mohammed zelf heeft een dergelijke straf opgelegd: "Wie zijn islamitische religie heeft veranderd, vermoord hem dan." 54 Dit is nog steeds het standpunt van alle scholen van de islamitische jurisprudentie, hoewel er enige onenigheid bestaat over de vraag of de wet alleen op mannen of op vrouwen van toepassing is ook.

Aan de Al-Azhar-universiteit van Caïro, de meest prestigieuze en invloedrijke instelling in de islamitische wereld, staat in een islamitisch handboek dat is gecertificeerd als een betrouwbare gids voor soennitische moslimorthodoxie: "Wanneer een persoon die de puberteit heeft bereikt en opzettelijk vrijwillig afvallig is van de islam, verdient hij dat vermoord worden." Hoewel het recht om een afvallige te doden in de islamitische wet is voorbehouden aan de leider van de gemeenschap en andere moslims theoretisch kunnen worden gestraft voor het op zich nemen van deze plicht, hoeft een moslim die een afvallige vermoordt in de praktijk geen vergoeding te betalen en geen boete te doen (zoals hij moet in andere soorten moordzaken onder de klassieke islamitische wet). Deze accommodatie is gemaakt omdat het doden van een afvallige 'iemand vermoordt die het verdient te sterven'.55 IslamOnline, een website die wordt bemand door een team van islamgeleerden onder leiding van de internationaal invloedrijke sjeik Yusuf al-Qaradawi, legt uit: "Als een normaal persoon die de puberteit heeft bereikt, vrijwillig afvallig wordt van de islam, verdient hij het om gestraft te worden. In dat geval verdient het is verplicht voor de kalief (of zijn vertegenwoordiger) om hem te vragen zich te bekeren en terug te keren naar de islam. Als hij dat doet, wordt het van hem geaccepteerd, maar als hij weigert, wordt hij onmiddellijk gedood." (Vertaler: in de Moskee dus). En wat als iemand niet wacht tot een kalief verschijnt en het heft in eigen handen neemt? Alhoewel de moordenaar “gedisciplineerd” moet worden omdat hij “het voorrecht van de kalief 19

heeft toegeëigend en inbreuk maakt op zijn rechten”, is er “geen bloedgeld voor het doden van een afvallige (of enige boete-doening)” – met andere woorden, geen significante straf voor de moordenaar.56 Twee Afghanen, Said Musa en Abdul Rahman, weten dit allemaal goed. Beiden werden gearresteerd wegens het achterlaten van de islam voor het christendom.57 De Afghaanse grondwet bepaalt dat "geen enkele wet in strijd kan zijn met de overtuigingen en bepalingen van de heilige religie van de islam."58 Zelfs na de arrestatie van Abdul Rahman, die in 2006 plaatsvond, analisten lijken moeite te hebben de betekenis van deze bepaling te begrijpen. Een "mensenrechtenexpert", geciteerd door de Times of London, vatte verwarring wijdverbreid voor in westerse landen: "De grondwet zegt dat de islam de religie van Afghanistan is, maar noemt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, en artikel 18 verbiedt specifiek dit soort Het benadrukt echt het probleem waarmee de rechterlijke macht wordt geconfronteerd.”59 Maar hoewel de Grondwet haar 'respect' voor de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens kan verklaren, zegt ze ook dat geen enkele wet de islamitische wet kan tegenspreken. De definitie van religieuze vrijheid in de grondwet is expliciet: “De religie van de staat van de Islamitische Republiek Afghanistan is de heilige religie van de islam.

Volgers van andere religies zijn vrij om hun geloof te oefenen en hun religieuze riten uit te voeren binnen de grenzen van de bepalingen van wet" (cursivering toegevoegd).

De islamitische doodstraf voor afval is diep geworteld in de islamitische cultuur - een reden waarom het de familie van Abdul Rahman was die bij de politie kwam om een klacht in te dienen over zijn bekering. Wat hun aanleiding ook was in 2006, ze konden erop vertrouwen dat de politie een dergelijke klacht met de grootste ernst zou ontvangen. Na een internationale verontwaardiging werd Abdul Rahman uiteindelijk uit Afghanistan naar relatieve veiligheid gebracht in Italië.

Ondanks de publiciteit was zijn zaak nauwelijks uniek, zoals het vrijwel identieke geval van Said Musa in februari 2011 ruimschoots bevestigde.

Hoewel er internationale verontwaardiging was over de arrestatie en het proces tegen Abdul Rahman, toonde de wereldgemeenschap nauwelijks interesse in Said Musa. Misschien hadden de tussenliggende jaren de 20

opiniemakers van de wereld gewend gemaakt aan islamitische gruweldaden tegen Christenen.

Ondertussen werd in Egypte in augustus 2007 Mohammed Hegazy, een bekeerling van de islam tot het christendom, gedwongen onder te duiken nadat een doodvonnis tegen hem was uitgesproken door islamitische geestelijken. Hij weigerde echter Egypte te ontvluchten en verklaarde: “Ik weet dat er fatwa's zijn om mijn bloed te vergieten, maar ik zal niet opgeven en ik zal het land niet verlaten.”60 Begin 2008 zei zijn vader tegen Egyptische kranten: “Ik ga proberen om met mijn zoon te praten en hem te overtuigen terug te keren naar de islam. Als hij weigert, ga ik hem met mijn eigen handen vermoorden." Hegazy blijft ondergedoken in Egypte.61

Verantwoording in de Koran voor de vervolging van Christenen Net als christenen respecteren en vereren moslims Jezus. De islam leert dat Jezus een van de grootste profeten en boodschappers van God voor de mensheid is. Net als christenen streven dagelijks meer dan 1,3 miljard moslims ernaar te leven volgens zijn leringen van liefde, vrede en vergeving. Deze leringen, die universele waarden zijn geworden, herinneren ons eraan dat wij allemaal, christenen, moslims, joden en alle anderen meer gemeen hebben dan we denken.

Lees dus een advertentie die de Council on American Islamic Relations (CAIR), een door de Moslimbroederschap opgerichte organisatie, rond de kersttijd in kranten in het hele land plaatst. De boodschap van de advertentie over bruggen tussen de islam en christenen bleek een koranprecedent te hebben. Het islamitische heilige boek stelt dat christenen de beste vrienden van moslims zullen zijn: "Sterk onder mannen in vijandschap tegen de gelovigen zult u de joden en heidenen vinden; en het dichtst onder hen, verliefd op de gelovigen, zult u degenen vinden die zeggen: “Wij zijn christenen: want onder deze zijn mannen die

21

toegewijd zijn aan leren en mannen die de wereld hebben afgezworen, en ze zijn niet arrogant" (5:82).

Maar binnen de moslimwereld is er geen reden om te doen alsof voor oecumene. De Saoedische sjeik, Marzouq Salem Al-Ghamdi, predikte onlangs in een moskee in Mekka dat "christenen ongelovigen zijn, vijanden van Allah, zijn boodschapper en de gelovigen. Ze ontkennen en vervloeken Allah en zijn boodschapper ... Hoe kunnen we dichterbij komen aan deze ongelovigen?"62 De woorden van de sjeik deden denken aan een ander vers uit de koran: "O jullie die geloven! Neem de Joden en de christenen niet voor je vrienden en beschermers: ze zijn slechts vrienden en beschermers voor elkaar. En hij onder jullie die zich tot hen wendt (voor vriendschap) is van hen. Voorwaar, Allah leidt een volk niet onrechtvaardig" (5:51).

De koran heeft veel meer te zeggen over het christendom en Christus.

Het leert Jezus 'maagdelijke geboorte (soera 19, getiteld "Maria", bevat een lange beschrijving van deze gebeurtenis) en noemt hem Allah's "Woord" en "een geest die uit Hem voortkomt", maar het ontkent ook de Drie-eenheid en dringt erop aan dat Jezus is niet de Zoon van God (4:171). Het plaatst Jezus in een rij profeten, waaronder veel oudtestamentische figuren: “Zeg: 'Wij geloven in Allah en de openbaring die ons is gegeven, en aan Abraham, Isma'il, Isaak, Jacob en de stammen, en die gegeven aan Mozes en Jezus, en dat gegeven aan (alle) profeten van hun Heer. We maken geen verschil tussen de een en de ander en we buigen voor Allah (in de islam)’'' (2:136).

In de koranopvatting culmineert deze lijn in Mohammed, de laatste en grootste profeet wiens openbaring alle voorgaande openbaringen voltooit en corrigeert. Vandaar dat moslims traditioneel geloven dat de islam de laatste openbaring van Allah is, maar dat joden en christenen ook echte openbaringen ontvingen (vandaar hun koranaanduiding "Mensen van het boek"), die ze strafrechtelijk hebben gewijzigd, in het geval van christenen om te verheffen Jezus als de Zoon van God en verwijder verwijzingen naar de komst van Mohammed. Christenen voegden ook de valse leerstellingen van de Drie-eenheid en de Goddelijkheid van Christus toe: "Dus geloof in Allah en Zijn boodschappers en zeg niet 'Drie'. Houd op! (Het is) beter voor jou! Allah 22

is slechts EĂŠn Allah. Het is verre van Zijn Transcendente Majesteit verwijderd dat Hij een zoon zou krijgen" (4:171).

Bijgevolg is er een misleiding in de bewering aan westerlingen door sommigen die beweren in naam van de islam te spreken dat de islam het christendom erkent als een legitiem geloof. Want het christendom dat de koran erkent, is niet het christendom zoals miljoenen mensen het tegenwoordig overal ter wereld beoefenen. De koran zegt over Jezus: "We stuurden hem het evangelie. Daarin was leiding en licht, en bevestiging van de wet die hem was voorgegaan, een leiding en een vermaning aan degenen die Allah vrezen. Laat de mensen van het evangelie oordelen door wat Allah daarin heeft geopenbaard. Als iemand niet oordeelt naar (het licht van) wat Allah heeft geopenbaard, zijn zij (niet beter dan) degenen die rebelleren" (5:46-47).

Toen moslims op grote schaal contact begonnen te krijgen met christenen, plaatsten deze passage hen in een ongemakkelijke positie: ze waren van mening dat het evangelie getuigde van Mohammeds status als profeet en dat als christenen er op de juiste manier naar zouden oordelen, zij moslims zouden worden. Maar in plaats daarvan ontdekten moslims dat het Nieuwe Testament het christelijke begrip van Jezus bevestigde dat de koran verwierp, en geen spoor bevatte van een idee dat een latere profeet met een laatste openbaring zou komen. Zo begonnen moslims te onderwijzen dat christenen het zuivere evangelie dat door Allah aan Jezus was gegeven, hadden gecorrumpeerd en veranderd.

Dit idee is nog steeds gebruikelijk in de islamitische wereld van vandaag. De moslimgeleerde Abdullah Yusuf Ali, vertaler van een populaire Engelse versie van de koran, neemt in zijn koran een toelichting op over het evangelie: "De Injil [evangelie] genoemd in de koran is zeker niet het nieuwe testament , en het zijn niet de vier evangeliĂŤn, zoals nu door de christelijke kerk ontvangen, maar een origineel evangelie dat door Jezus werd verkondigd als de Tawrah [Thora] werd door Mozes en de koran door Mohammed al Mustafa afgekondigd."63 Dus hoewel er natuurlijk veel moslims zijn die in vrede en harmonie met christenen willen leven, zijn er anderen die het gevoel hebben dat ze doctrinaal gerechtvaardigd zijn door hun geloof om christenen te 23

verachten als corrupten van Allah's woord en dragers van zijn vloek. Dit is een belangrijke bron van veel van de blijvende vijandschap tussen moslims en christenen. En dat vijandschap de islamitische doctrine van de jihad is: het idee dat het een deel van de verantwoordelijkheid van de moslimgemeenschap is om oorlog te voeren tegen ongelovigen totdat ze zich ofwel tot de islam bekeren, zich onderwerpen aan de moslimregel (wat inhoudt dat ze een aantal vernederende regels moeten accepteren) of gedood worden.

Deze drievoudige keuze, die door Mohammed zelf is aangekondigd, is gebaseerd op de koran, waarin expliciet staat dat het moet worden uitgebreid tot joden en christenen: "Vecht tegen degenen die niet in Allah noch in de laatste dag geloven, noch houd vast wat verboden is verboden zijn door Allah en Zijn Boodschapper, noch de religie van de Waarheid erkennen, (zelfs als ze dat zijn) van het Volk van het Boek, totdat ze de Djizya [een speciale hoofdbelasting die alleen op nietmoslims wordt geheven] met gewillige onderwerping betalen, en voelen zich ingetogen "(9:29).

Vervolging van christenen: een levende traditie Mohammeds laatste militaire expeditie was tegen de Byzantijnse christenen in het noordelijke Arabische garnizoen van Tabuk, en kort na de dood van hun profeet veroverden en islamiseerden islamitische jihadisten wat tot dan toe de christelijke landen van het Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje waren geweest. De jihad wees toen op christelijk Europa en ging daar eeuwenlang door, met een hoogwatermerk in 1453 met de verovering van Constantinopel. In september 1683 werd het Ottomaanse beleg van Wenen echter doorbroken en begon het islamitische tij in Europa af te nemen. Maar de leerstellingen die de jihad tegen christenen voedden, werden nooit hervormd of verworpen door een islamitische sekte.

Bijgevolg, met de vernieuwing van jihadistische gevoelens onder moslims in de twintigste eeuw, kwam er een hernieuwde vervolging van christenen. Dit huiveringwekkende verhaal verteld door een vrouw die leefde tijdens het Ottomaanse rijk van de late negentiende eeuw, legt het moment van die vernieuwing vast in ĂŠĂŠn huishouden: 24

Op een avond kwam mijn man thuis en vertelde me dat de padisha had laten weten dat we alle christenen in ons dorp moesten vermoorden en dat we onze buren moesten doden. Ik was erg boos en vertelde hem dat het me niet kon schelen wie zulke bevelen gaf, ze hadden het mis. Deze buren waren altijd aardig voor ons geweest, en als hij het aandurfde hen te doden, zou Allah ons uitbetalen. Ik probeerde alles wat ik kon om hem tegen te houden, maar hij doodde ze - doodde ze met zijn eigen hand De christelijke bevolking in Turkije is gedaald van 15% in 1920 tot één procent vandaag. In Syrië is het in dezelfde periode gedaald van 33% naar 10%. In Bethlehem was 85% van de bevolking christen in 1948; vandaag houdt 12% vast aan het geloof dat is gesticht door de meest gevierde inheemse zoon van de stad.65 De last van het verleden ligt zwaar op het heden voor christenen in de moslimwereld. Sjeik Omar Bakri Muhammad, een controversiële pro-Osama moslimleider die jarenlang in Groot-Brittannië woonde, maar nu de toegang tot dat land is ontzegd, schreef in oktober 2002: "We kunnen niet zomaar zeggen dat we, omdat we geen Khilafah [kalifaat] hebben, we gewoon ga je gang en vermoord alle niet-moslims, liever gezegd, we moeten hun Dhimmah nog steeds vervullen. degenen die deze bescherming accepteren, en de daarmee gepaard gaande ontneming van verschillende rechten, staan bekend als dhimmis.

In 1999 was er Sjeik Yussef Salameh, de ondersecretaris van de Palestijnse Autoriteit voor religieuze begiftiging. En volgens Jonathan Adelman en Agota Kuperman van de Stichting ter verdediging van democratieën, “prees hij [de sjeik] het idee dat Christenen onder Islamitische heerschappij dhimmi's zouden moeten worden, en dergelijke suggesties zijn meer geworden gebruikelijk sinds de tweede intifada in oktober 2000 begon."67 (Dhimmi is een onderworpen status uit de Sharia, waarbij discriminatie-wetten van toepassing zijn, o.a. de extra belasting of beschermgeld, de Djizja).

In een recente vrijdagpreek in een moskee in Mekka heeft Sheikh Marzouq Salem Al-Ghamdi de geboden van de sharia voor dhimmis beschreven:

25

Als de ongelovigen onder de moslims wonen, in overeenstemming met de voorwaarden die door de profeet zijn uiteengezet, is er niets mis mee, mits ze Djizja betalen aan de islamitische schatkist. Andere voorwaarden zijn ... dat ze een kerk of een klooster niet renoveren, niet een vernietigde kerk herbouwen, dat ze drie dagen lang elke moslim voeden die langs hun huizen komt ... dat ze opstaan wanneer een moslim wil zitten , dat ze moslims niet imiteren in kleding en spraak, noch paardrijden, noch zwaarden bezitten, noch zich bewapenen met welk soort wapen dan ook; dat ze geen wijn verkopen, het kruis niet laten zien, geen kerkklokken luiden, hun stem niet verheffen tijdens het gebed, dat ze hun haar vooraan scheren om ze gemakkelijk herkenbaar te maken, niemand aanzetten tot moslims, en een moslim niet slaan ... Als ze deze voorwaarden schenden, hebben ze geen bescherming.68 Deze sharia-bepalingen zijn sinds het midden van de negentiende eeuw niet volledig gehandhaafd, maar de jihadisten van vandaag willen deze wetten samen met de rest van de sharia herstellen. Het idee dat Christenen zich 'onderworpen moeten voelen' (Koran 9:29) in islamitische landen, leeft ook heel sterk. Toen de eerste katholieke kerk in Qatar in maart 2008 werd geopend, droeg deze geen kruis, geen bel, geen toren en geen bord. 'Het idee', legde de pastoor van de kerk, Br. Tom Veneracion, "moet discreet zijn omdat we geen gevoeligheden willen oproepen."69 In de Filippijnen heeft de kerk in de enige islamitische stad van het land, Marawi, het kruis ook afgeschaft. Katholieke priester, Br. Teresito Soganub, legt uit: "Om ruzies te vermijden en verdere misverstanden te voorkomen, planten we het kruis gewoon diep in ons hart." Br. Soganub, volgens Reuters, "draagt geen kruisbeeld of een administratieve kraag en draagt geen baard uit respect voor zijn moslimburen." Hij viert weinig bruiloften, omdat geroosterd varkensvlees een hoofdbestanddeel is van huwelijksrecepties voor Filippijnse katholieken.70

26

Het is gemakkelijk in te zien dat een dergelijke discretie nodig is. De populaire Saoedische sjeik Muhammad Saleh Al-Munajjid predikte in een moskee in Al-Damam, Saoedi-Arabië, en raadde haat tegen christenen en joden aan als een goede cursus: 'Moslims moeten', verklaarde hij, 'hun kinderen onderwijzen aan Jihad. Dit is de grootste voordeel van de situatie: het opleiden van de kinderen tot Jihad en tot haat tegen de Joden, de christenen en de ongelovigen; het opleiden van de kinderen tot Jihad en tot opwekking van de sintels van Jihad in hun ziel. Dit is wat nu nodig is .. "71

De Misdaad van het Stilzwijgen van Mensenrechtenorganisaties Wat Justus Reid Weiner, een internationale mensenrechtenadvocaat, in december 2007 zei over christenen in Palestijnse gebieden, is van toepassing op christenen in de islamitische wereld in het algemeen: "De systematische vervolging van christelijke Arabieren die in Palestijnse gebieden wonen, wordt door de internationale burger bijna geheel stil gehouden. gemeenschap, mensenrechtenactivisten, de media en NGO's.

"Hij zei dat als er niets werd gedaan, er binnen vijftien jaar geen christenen meer zouden zijn, want "Christelijke leiders worden gedwongen hun volgelingen over te geven aan de krachten van de radicale islam."72 De bijna totale stilte manifesteert zich in de merkwaardig eufemistische manier waarop mensenrechtenorganisaties rapporteren over de benarde toestand van christenen, wanneer ze die benarde toestand überhaupt opmerken. Het rapport van Amnesty International uit 2007 over de mensenrechtensituatie in Egypte verwerpt bijvoorbeeld het lijden van koptische christenen in één zin die zo gevuld is met eufemisme en morele gelijkwaardigheid en zo weinig context heeft dat het de misdaad die het beschrijft bijna uitwist: “Er waren sporadische uitbraken van sektarisch geweld tussen moslims en Christenen. In april [2006] resulteerden drie dagen van religieus geweld in Alexandrië in ten 27

minste drie doden en tientallen gewonden."73 In werkelijkheid begon de strijd toen een moslim een christen doodstak in een kerk, en toen gewapende jihadisten diezelfde maand drie kerken in Alexandrië aanvielen.74 De passieve stem lijkt de regel van de dag te zijn als het gaat om jihadgeweld tegen christenen. Het rapport van Amnesty International over Indonesië uit 2007 bevat deze regel: "Religieuze minderheidsgroepen en kerkgebouwen werden nog steeds aangevallen."

Door wie? Amnesty International zwijgt. 'In Sulawesi vond het hele jaar door sporadisch religieus geweld plaats.' 75 Wie is verantwoordelijk voor dat geweld? AI zegt het niet. Amnesty International lijkt zich meer zorgen te maken over het beschermen van de islam en islamitische groepen tegen betrokkenheid bij mensenrechtenschendingen dan over het beschermen van christenen tegen die schendingen.

Het lijkt erop dat het Christendom - zelfs het inheemse Egyptische christendom, dat natuurlijk ouder is dan de komst van de islam in dat land - te nauw wordt geïdentificeerd met de Verenigde Staten en het Westen voor de multiculturele smaak van de mensenrechten-elite. De situatie is nijpend. De Melkitische Grieks-katholieke patriarch Gregorius III, die in Damascus woont, verklaarde in april 2006 dat "er na 11 september een complot is om alle christelijke minderheden uit de Arabische wereld te elimineren ... Ons eenvoudige bestaan verpest [het ideaalplaatje] waarbij Arabieren alleen maar Moslims kunnen zijn, en Christenen alleen Westerlingen.... Als de Chaldeeën, de Assyriërs, de orthodoxen, de Latijns-katholieken vertrekken, dan wordt het MiddenOosten wordt gezuiverd van alle Arabische Christenen. Dan zal de Moslim-Arabische wereld en de zogenoemde Westerse wereld overgelaten worden aan zichzelf. Dan zal het gemakkelijker zijn om rellen uit te lokken en dit te rechtvaardigen met religie."76 Enkele jaren later toonde Gregorius III zelf dat hij de druk voelde om de Moslims te behagen. Hij gaf de schuld van Moslimvervolging van Christenen niet aan de Islamitische supremacisten, maar aan de altijd aanwezige onzin van de samenzweringstheorieën van de Zionisten in het Midden-Oosten.77 Toch zijn sommige Amerikaanse christenen en niet-christenen verbaasd als ze ontdekken dat er überhaupt oude gemeenschappen van 28

Christenen in islamitische landen zijn en hebben ze geen idee dat Christenen in de islamitische wereld worden vervolgd. Anderen zijn onverschillig vanwege de groeiende beweging van modieus atheïsme, dat alle religies even weerzinwekkend vindt en tot geweld kan leiden, ongeacht de verschillen in hun feitelijke leringen. En veel westerlingen, vooral die van de mensenrechten elite, zijn ‘getrouwd’ met het wereldbeeld waarin alleen niet-westerse niet-christenen mogelijk kunnen passen in het slachtofferparadigma van mensenrechtengroepen: Christenen worden geïdentificeerd met blanke westerse onderdrukkers en kunnen niet de slachtoffers zijn. Sommige westerlingen maken zich zelfs schuldig aan een zeker leedvermaak bij de vervolging van Christenen over de hele wereld, omdat ze daarin een opkomst zien voor een kerk en een geloofssysteem dat zij zelf verachten en die in hun ogen de schuld is van veel van de kwalen in de wereld, zowel grote als kleine, maatschappelijk en individueel. Het feit dat christenen in moslimlanden over het algemeen arm, rechteloos zijn en werelden verwijderd van de onderdrukkende kracht die de kerk van de linkse mythe is, lijkt niet in hun gedachten te komen.

Met steeds toenemend vertrouwen en wreedheid en vrijwel geen protest van het Westen, blijven islamitische jihadisten en supremacisten van de sharia de christenen in hun midden jagen. Deze strijdbare gemeenschappen staan nu op het punt van uitsterven en niemand kan voor hen opkomen. Hun voortbestaan en veiligheid op dit punt zouden niets minder dan een wonder vereisen.

29

Verwijzingen 1 Jeff Schogol, "McChrystal denies claims of secret military crusade against Islam," Stars and Stripes, January 21, 2011. 2 "Priest says Muslim extremists want to rid Middle East of Christians," Catholic News Agency, December 19, 2010.

3 "6 dead in religion-torn central Nigerian region," Associated Press, January 24, 2011.

4 Aid to the Church in Need, "Religious Freedom in the Majority Islamic Countries 1998 Report: Iraq."www.alleanzacattolica.org/ acs/acs_english/report_98/iraq.htm 5 Bridget Johnson, "Bipartisan effort pressures Obama to help Iraq's Christians," The Hill, December 25, 2010. 6 "Baghdad church hostage drama ends in bloodbath," BBC, November 1, 2010.

7 Zvi Bar'el, "Christmas requiem for Iraq's Christian community," Haaretz, December 24, 2010. 8William Dalrymple, "The final place of refuge for Christians in the Middle East is under threat," The Guardian, September 2, 2006. 9 Rebecca Santana, "Iraqi Christians get set for a grim Christmas," Associated Press, December 19, 2010.

10 "Haunted by violence, Iraqi Christians flee to Turkey," Agence France Presse, January 16, 2011.

11 Nuri Kino, "We Cannot Protect Assyrians and Other Minorities: Iraqi Official," Assyrian International News Agency, December 27, 2010.

12 John Leland and Omar Al-Jawoshy, "Christians Are Casualties of 10 Baghdad Attacks," New York Times, December 30, 2010.

13 Yahya Barzanji and Sameer N. Yacoub, "3 Iraqi cities cancel Christmas festivities," Associated Press, December 22, 2010.

14 Zvi Bar'el, "Christmas requiem for Iraq's Christian community," Haaretz, December 24, 2010.

15 Layla Yousif Rahema, "Christian doctor assaulted in Mosul," Asia News, January 17, 2011 16John Leland, "Baghdad Raids on Alcohol Sellers Stir Fears," New York Times, January 15, 2011.

17 Sameer N. Yacoub, "Christian Priest Killed in Baghdad," Associated Press, April 5, 2008.

18 Sameer N. Yacoub, "Archbishop kidnapped in Iraq dead," Associated Press, March 12, 2008 19 "Iraq: Kidnappers Behead Priest In Mosul," Compass Direct News, October 12, 2006.

20 Bat Ye'or, The Decline of Eastern Christianity Under Islam, Fairleigh Dickinson University Press, 1996, p. 44.

21 Bat Ye'or, pp. 271-272.

22 Mary Abdelmassih, "Collapsing Churches Prompt Protests in Egypt For New Law on Church Construction," Assyrian International News Agency, January 22, 2011.

23 "Christians: HRW Report, Discrimination In Egypt Widespread," ANSAmed, January 24, 2011 24 "Death toll in Egypt church bomb blast rises to 22," Press Trust of India, January 3, 2011.

30

25 "Egypt on alert as Copts gather for Christmas Eve," BBC, January 6, 2011 26 "Love rumour sparks Muslim-Christian clash in Egypt," Reuters, February 13, 2007.

27 Salah Nasrawi, "Muslims torch Christian homes in southern Egypt," Associated Press, November 16, 2010.

28 "Egypt Christian activists held for 'insulting Islam,'" Middle East Times, August 9, 2007.

29 "Egyptian Security Used Live Ammunition on Christian Coptic Protesters, 4 Killed," Assyrian International News Agency, November 30, 2010.

30"Egypt: Mobs Attack Churches Near Alexandria," Compass Direct News, June 15, 2007.

31 Jubilee Campaign, "Muslim Extremists Pressure Egyptian Christians to Convert to Islam," February 23, 1999. http://sikhnet. com/sikhnet/discussion.nsf/By Topic/b2a356d25fe67fa887256aef 0079616e?Open 32 Jubilee Campaign, "Christian Girl Kidnappped and Forced to Marry Muslim," March 19, 1999, http://sikhnet.com/sikhnet/discussion.nsf/By+Topic/b2a356d25fe67fa887256aef007961 6e?Open 33 "Sunni Islam's al-Azhar freezes talks with the Vatican," Deutsche Presse Agentur, January 20, 2011.

34 "Al-Azhar asks Coptic Church to denounce US religious discrimination claims," AlMasry AlYoum, November 26, 2010 35 "Egypt recalls Vatican envoy over pope remarks," Agence France-Presse, January 11, 2011.

36 "Canadian-Arab Christians targeted on website," The Canadian Press, December 21, 2010.

37 Ahmed Zaki Osman, "Egypt's Copts march to demand a secular state," AlMasry AlYoum, February 20, 2011.

38 Rick Westhead, "Some Christians in Pakistan convert fear into safety," Toronto Star, January 20, 2011.

39 "Punjab governor Salman Taseer assassinated in Islamabad," BBC, January 4, 2011.

40 "Pope insults Muslims, say MPs," The Times, January 12, 2011.

41 "Pakistan: Islamists criticise Pope's anti-blasphemy law comments," AdnKronos International, January 11, 2011.

42 "Priest: Pakistan Short on Religious Freedom," Zenit News Agency, August 21, 2007.

43 "Pakistan: Religious Minorities Told To Convert Or Die," Compass Direct News, August 16, 2007.

44 Emmanuel Duparcq, "Afghan Christians live in fear of jail, exile, or worse," Agence France Presse, January 26, 2011 45 "Ethiopian Muslims Warn Christians to Convert, Leave City or Face Death," International Christian Concern, January 25, 2011.

46 Khaled Abu Toameh, "Gaza's Christians fear for their lives," Jerusalem Post, June 18, 2007.

31

47 John Eibner and Charles Jacobs, "France and Germany Abet Genocide," Boston Globe, March 18, 2003. 48 "Islamists burn to death Christian pastor, family," WorldNetDaily.com, June 4, 2003 49 "Religious rioters torch 10 buildings in Jigawa," The Guardian (Nigeria), September 21, 2006; "Muslim Fundamentalists Attack Xtian Female Students in FUT," Daily Champion (Lagos), reprinted at AllAfrica.com, September 24, 2005.

50 "Islamic Sect Claims Nigeria Attacks, Toll At 86," Reuters, December 28, 2010. 51 "Nigeria: Death Toll Mounts in Religious Conflict," Compass Direct News, January 28, 2002.

52 Abdul Hamid Siddiqi, translator, Sahih Muslim, Kitab Bhavan, revised edition 2000, book 19, number 4366.

53 Ahmed ibn Naqib al-Misri, Reliance of the Traveller: A Classic Manual of Islamic Sacred Law, translated by Nuh Ha Mim Keller. Amana Publications, 1999, o11.6.

54 Muhammed Ibn Ismaiel Al-Bukhari, Sahih al-Bukhari: The Translation of the Meanings, translated by Muhammad M. Khan, Darussalam, 1997, vol. 9, book 84, number 57 55 Reliance of the Traveller, o8.1, o8.4.

56 Robert Spencer, "Death to the Apostates," FrontPageMagazine. com, October 24, 2006.

57 "One-legged Afghan Red Cross worker set to be hanged after converting to Christianity," Daily Mail, February 7, 2011; Sayed Salahuddin, "Man faces death over Christianity," Reuters, March 19, 2006.

58 Afghanistan Constitution, Adopted by Grand Council on January 4, 2004.www.servat.unibe.ch/law/icl/af00000_.html 59 Tim Albone, "Anger over Christian convert in Kabul who faces death," The Times, March 21, 2006.

60 Maggie Michael, "Threats force Egyptian convert to hide," Associated Press, August 12, 2007.

61 Abdallah Daher, Sarah Pollak & Dale Hurd, "Ex-Muslim on the Run for Conversion," CBN News, March 27, 2008.

62 Middle East Media Research Institute (MEMRI), "Friday Sermons in Saudi Mosques: Review and Analysis," MEMRI Special Report No. 10, September 26, 2002. www.memri.org.

63 Abdullah Yusuf Ali, "On the Injil," The Meaning of the Holy Qur'an, Amana Publications, 1999, p. 291.

64 David Pryce-Jones, The Closed Circle: An Interpretation of the Arabs, Ivan R. Dee, Publisher, 2002, pp. 31-2.

65 Stephen Farrell and Rana Sabbagh Gargour, "'All my staff at the church have been killed — they disappeared,'" The Times, December 23, 2006.

66 Middle East Media Research Institute (MEMRI), "Islamist Leader in London: No Universal Jihad As Long As There is No Caliphate," MEMRI Special Dispatch No. 435, October 30, 2002.

32

67 Jonathan Adelman and Agota Kuperman, "Christian Exodus from the Middle East," Foundation for the Defense of Democracies, December 19, 2001. Reprinted at www.defenddemocracy.org/publications/publications_show.htm?doc_id=155713.

68 Middle East Media Research Institute (MEMRI), "Friday Sermons in Saudi Mosques: Review and Analysis," MEMRI Special Report No. 10, September 26, 2002. www.memri.org. This sermon is undated, but it recently appeared on the Saudi website www.alminbar.net.

69 Sonia Verma, "First Catholic Church Opens in Qatar, Sparking Fear of Backlash Against Christians," FoxNews, March 14, 2008.

70 Carmel Crimmins, "Philippines' Islamic city proud to be different," Reuters, March 17, 2008. 71 This sermon is undated. Like the others quoted here, it was posted at the Saudi website Al-Minbar (www.alminbar.net).

72 Etgar Lefkovits, "Expert: 'Christian groups in PA to disappear,'" Jerusalem Post, December 4, 2007.

73 Amnesty International Report 2007: Egypt. http://thereport. amnesty. org/eng/Regions/Middle-East-and-North-Africa/Egypt 74"Sectarian tensions flare in Egypt," BBC News, April 16, 2006.

74"Sectarian tensions flare in Egypt," BBC News, April 16, 2006.

75 Amnesty International Report 2007: Indonesia. http://thereport. amnesty.org/eng/Regions/Asia-Pacific/Indonesia 76 "We are the Church of Islam," Interview with the patriarch of Antioch GrĂŠgoire III Laham

by Gianni Valente, 30 Days, April 2006.

77 Mohammed Zaatari, "Sidon archdiocese reopens following refurbishment," Daily Star, December 6, 2010.

33

Aanbevolen boeken:

De Politiek Incorrecte Gids van Islam (en de Kruistochten), R. Spencer, 173 p.

Te Lezen op OnlineTouch (link juni 2020): https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/politiek-incorrecte-gids-van-islam-en-kruistochten Te lezen op ISSUU (juni 2020): https://issuu.com/ghaisai1400/docs/politiek_incorrecte_gids_van_islam__d7034973eb4306

Vragen die Islam niet kan beantwoorden, J.K. Sheindlin, 130 p.

Online gratis te lezen op ISSUU (link 2017): https://issuu.com/bickyghai/docs/vragen_die_islam_niet_kan_beantwoor

De Waarheid over Mohammed: Stichter van ’s werelds meest intolerante religie https://issuu.com/ghaisai1400/docs/de_waarheid_over_mohammed_pdf https://onlinetouch.nl/zzpvertalers/de-waarheid-over-mohammed?html=true#/0/ 34