Natuur

OP NOG GEEN ANDERHALVE KILOMETER VAN DE INGANG VAN DE WATERLEIDINGDUINEN IN DE ZILK BEVINDT ZICH EEN VERBORGEN SCHAT. WANT ALS JE DE JUISTE ROUTE WEET, VAN HET BETERE SPEURWERK HOUDT OF GEWOON GOOGLE MAPS VOLGT, KOM JE BIJ HET ALLERLEUKSTE DORP VAN DE BOLLENSTREEK: HET ENIGE ECHTE KABOUTERDORP.

Verborgen schat

Als klein meisje was ik dol op sprookjes. Een Kabouterdorp spreekt dan ook enorm tot mijn verbeelding. Ik zie de kaboutertjes in gedachten al helemaal voor me, fluitend achter elkaar aan als ze na een drukke werkdag vrolijk naar hun huisje lopen. Ik ben ook erg benieuwd wanneer en hoe het dorpje is ontstaan. De eerste kabouters blijken rond 1990 te zijn opgedoken. En zeker is het niet, maar er wordt aangenomen dat ze zijn meegelift in de broekspijpen van wandelaars en onder een dikke boom zijn achtergebleven. Daarna vermenigvuldigden ze zich snel en na enige jaren telde het schattige dorpje zo’n 200 inwoners. Helaas bleken de kabouters niet veilig voor de mens. In het vroege voorjaar van 2020 werd het Kabouterdorp verwoest door een stel vandalen, tot grote woede van de kabouters én de inwoners van de nabijgelegen dorpen. Ze sloegen de handen ineen en deden er alles aan om het Kabouterdorp nieuw leven in te blazen. Hoe zou het er nu bij liggen? Ik word steeds nieuwsgieriger en besluit een kijkje te gaan nemen.

‘Ik verwacht stiekem dat er elk moment een klein mannetje met een pikhouweeltje uit de struiken kan springen’

PIKHOUWEEL Samen met zoonlief ga ik op een zonnige middag op pad. We zijn al heel vaak in deze duinen geweest maar hebben het Kabouterdorp tot nu toe nog niet ontdekt. Aangezien er bij de ingang van de duinen niets over het Kabouterdorp te vinden is, zet ik voor de zekerheid mijn Google Maps aan. Nadat ik ‘Kabouterdorp’ heb ingetypt krijg ik tot mijn verbazing inderdaad keurig een routebeschrijving.

Het eerste deel van de route gaat over het normale pad, maar zodra we van het pad af moeten en dwars door de duinen struinen, voel ik mijn opwinding toenemen. Even meen ik in de verte een zacht ‘Hé ho, hé ho’ te horen, maar al snel realiseer ik me dat het gewoon de wind is. We lopen door een redelijk vlak stuk duin, maar behalve een groot aantal prachtige herten is er nog weinig te bekennen. Als we iets verderop een heuvel zien krijg ik het gevoel dat we op de goede weg zijn. Mijn zoon ziet met zijn scherpe blik namelijk dat er ‘iets’ in de boom zit. Vol enthousiasme lopen we door en mijn fantasie slaat een beetje op hol. Ik kijk goed om me heen, want ik verwacht stiekem dat er elk moment een klein mannetje met een pikhouweeltje uit de struiken kan springen.

PUNTMUTSJES Maar dan zie ik het toch ook echt: een kabouter! In de boom, alsof hij op de uitkijk zit om de anderen te waarschuwen voor naderend gevaar. Vanaf dat moment komen we ogen tekort. Waar we ook kijken, overal zien we kabouters. Groot en klein, blank en getint, oud en jong. Ik blijf staan om het

tafereel goed te bekijken en waan me in een sprookje. Er is een kampvuur, kabouters zijn aan het werk, aan het spelen of aan het rusten. Maar ze zijn er! Het zijn er ook geen 200 meer, de bevolking is intussen gegroeid naar meer dan 300 kabouters. We maken foto’s en vragen ons stiekem af waarom er geen speciale kinderroute is naar dit schattige dorpje. Een route van paaltjes met puntmutsjes of iets dergelijks.

Als we teruglopen, komt er een jongen uit Langeraar aan. Ook hij is er via Google achter gekomen dat hier een Kabouterdorp moet zijn en wil dat weleens zien. Omdat het voor hem ook zoeken is, wijzen we hem het laatste stukje van de route. Geloof jij ook in sprookjes? Ga dan zeker eens die kant op. Maar wel goed zoeken hoor, want: hé ho, hé ho, je krijgt het niet cadeau!

#TheCassinaPerspective

Mex-Hi sofa and low table designed by Piero Lissoni LC3 Fauteuil Grand Confort Durable armchairs designed by Le Corbusier, Pierre Jeanneret and Charlotte Perriand