Hoop magazine, december 2022

“Als ik fiets, denk ik aan mensen uit mijn omgeving die ooit hulp kregen bij De Hoop.”

Henk Tukker | Pagina 26

Axel Pothof Directeur Vrienden van De Hoop

GEZIEN

Soms is het maar beter om anderen aan het woord te laten om jou, beste lezer van magazine HOOP, te bedanken en te bemoedigen. Daarom wil ik graag drie ontroerende citaten met je delen die mij onlangs onder ogen kwamen.

Een cliënt van De Hoop schreef op een beoordelingswebsite: “Mijn eerste behandeling waar ik geen terugval heb gehad. Je wordt behandeld als mens, niet als patiënt. Medewerkers zijn open en je voelt je met elkaar verbonden.”

Oud-cliënt en nu collega Shailine zegt in het dubbelinterview op pagina’s 22 t/m 25 over haar leidinggevende: “Marlies leerde me ware liefde. Door haar heen zie ik iets van wie God is. Ze is open, vriendelijk, liefdevol en geduldig.”

Student-consultants van UniPartners BV, die op ons verzoek de ervaringen van bezoekers aan het Inloophuis van De Hoop hebben onderzocht, schrijven in hun rapport: “De belangrijkste vondst is dat de aandacht die de vrijwilligers verlenen, de be zoekers een gevoel van menselijkheid geeft. De gesprekken die gevoerd worden, worden als mentale en emotionele steun ervaren. De bezoekers ervaren de sfeer en gekregen aandacht als een vorm van menselijkheid; ze worden gezien, en met waarde en respect behandeld.”

Cliënten voelen zich gezien. Dat maak jij mede mogelijk door je gebed en financiële ondersteuning.

Hartelijk dank!

DE HOOP

DE HOOP Magazine is het magazine van Vrienden van De Hoop, met bijzondere verhalen van cliënten en alles wat er gebeurt in en om De Hoop en verbonden stichtingen.

08 “Ik wilde leren om een goede vader te zijn” Het verhaal van Rick 14 Inloophuis Vlissingen André kreeg een stevige zet in de goede richting

Mijn mooiste plek “In mijn zithoek krijg ik een inkijkje in iemands hart”

Kerken en De Hoop Wat kunnen we voor elkaar betekenen?

Hoe ga ik om met? Stress in onzekere tijden

“Hier kunnen we ons verhaal kwijt” De bijzondere band van collega’s Marlies en Shailine

Wat je wilt weten over ... Zelfveroordeling

06 NIEUWS & AGENDA In het kort 13 COLUMN Geen gehoor 20 GEBEDSPUNTEN Bid je mee? 26

IN BEELD “Ik heb enorm veel respect voor men sen die een verslaving overwinnen”

ZAKENVRIEND

Natuursteenadviesbureau Van den Heuvel

DE DAG VAN Reineth van der Schee

VAN BETEKENIS

is dienen en dat past bij mij.”

De HOOP Magazine

is een uitgave van Stichting Vrienden van De Hoop. Vrienden van De Hoop is in het bezit van het CBFkeurmerk en door de Belastingdienst erkend als ANBI. Giften kunnen worden overgemaakt op rekeningnummer NL06.INGB.00.00.38.38.38. Telefoon: 078 611 1355

E-mail: info@vriendenvandehoop.nl

Redactie

Evelyn van der Ark, Rochayne Augustuszoon, Elize den Bleker, Mariëlle Blom (eindredactie), Kristle Braafheid, Hilleen Droogendijk, Evelien Fokkema (eindredactie), Marianne van der Poel, Ellen van de Polder, Renée Potters, Redmar Smit, Fennegien Wietses

Fotografie

Ineke Linssen en anderen

Drukwerk

De Hoop Drukkerij, Dordrecht

Concept, ontwerp & realisatie BladenMakers, Nijkerk

Aansprakelijkheid

Redactie en uitgever zijn niet aansprakelijk voor uitspraken van (ex-)cliënten.

Aanmelden magazine

Via: vriendenvandehoop.nl/blijfopdehoogte

COLOFON

“Schoonmaken

Aanpassing aanbod De Hoop ggz in Eindhoven

IN HET KORT

Succesvolle Run for Hope

Het is ruim een jaar geleden dat we zijn gestart met de polikliniek in Eindhoven. Het is helaas niet gelukt het team van behandelaren zodanig uit te breiden dat we de continuïteit van zorg kunnen borgen.

Dat is de reden dat er is besloten te stoppen met de polikliniek Eindhoven per 1 oktober 2022. De nog lopende behandelingen maken we af en wachtenden begeleiden we zorgvuldig naar andere aanbieders. Het team ambu lante thuisbegeleiding is in deze regio daarentegen ge groeid. Gelukkig kunnen we dit aanbod wel verder uitbreiden en ook in de toekomst cliënten thuis blijven begeleiden in regio Eindhoven.

“Ik heb onderweg veel aan de cliënten gedacht, daar heb ik het echt voor ge daan,” vertelde collega Wietske na haar run. Samen met honderd anderen deed ze in oktober mee met Run for Hope.

Zowel mannen als vrouwen renden 5, 10 of 21,1 km. Alle deelnemers hadden minstens één motivatie: rennen om cliënten bij De Hoop te helpen. Ook na terugkomst zat de sfeer er goed in en werden er bemoedi gingen gedeeld. Zo zei een deelnemer: “Ik heb het echt met God gedaan. Na achttien kilometer kon ik eigenlijk niet meer. Maar ik heb gebeden en het toch gehaald.”

Iedereen die heeft meegewerkt, gedo neerd of meegedaan: bedankt! Het was een prachtig evenement, waarmee samen € 25.000,- is opgehaald voor de projecten bij De Hoop. Samen helpen we mensen op weg naar een nieuw leven!

runforhope.nl

Nieuw vacatureportaal

Om de vacatures bij De Hoop nog overzichtelijker en aantrekkelijker weer te geven is het vacaturepor taal vernieuwd! Kijk vooral eens rond.

Misschien ken je nog wel ie mand waarbij De Hoop goed zou passen? Stuur deze dan naar diegene door. Of wil je zelf aan de slag bij De Hoop? Dan hebben we een nieuwe functionaliteit: de jobalert! Schrijf je hiervoor in en krijg de nieuwste vacatures me teen per e-mail opgestuurd.

Bekijk

de vacatures op dehoop.org

Winterse beleveniswandeling

Om elkaar te inspireren en hoop te geven aan de mensen die dat nodig hebben, organiseert Vrouwen van Hoop meerdere gezellige activiteiten per jaar. Zo ook op 17 december, waar Evelyn haar verhaal deelt tijdens de Winter Walk.

Je wandelt door winterse, sprookjesachtige natuur en beleeft tegelijkertijd een verhaal vol pijn, maar ook van hoop. Een unieke combinatie tussen genieten, bemoediging en verdieping. Trek je dikke winterjas en boots maar alvast uit de kast! Wij zorgen voor de warme chocolademelk.

Je wandelt gratis mee als je lid bent van Vrouwen van Hoop! Anders vragen we een bijdrage van € 20,- . Sponsorgeld ophalen is niet nodig. Er kunnen maxi maal 50 vrouwen meewandelen, dus schrijf je snel in! vrouwenvanhoop.nl/activiteiten

AGENDA

TWEEDUIZEND-DRIE-EN-TWINTIG

WINTER WALK VROUWEN VAN HOOP

17/12

17 december 2022

Winter Walk Vrouwen van Hoop Loop mee tijdens de winterwan deling van Vrouwen van Hoop op 17 december. Je wandelt door de mooie natuur van Dordrecht en beleeft tegelijkertijd een bijzon der Verhaal van Hoop.

Schrijf je in via: vrouwen vanhoop.nl/activiteiten

KICK-OFF CYCLE FOR HOPE

20/1

20 januari 2023

Kick-off Cycle for Hope

Op vrijdag 20 januari trapt Cycle for Hope het nieuwe seizoen af met de kick-off! Durf jij de confrontatie aan te gaan in 2023? Of wil je meer informatie over Cycle for Hope? Van harte welkom. Dit jaar met een interactief en verrassend programma en natuurlijk een lekker hapje en drankje! cycleforhope.nl

DAG VAN HET JEUGDPASTORAAT

18/2

18 februari 2023

Dag van het Jeugdpastoraat Chris organiseert op 18 februari in Dordrecht de jaarlijkse Dag van het Jeugdpastoraat, met dit keer als thema ‘Pastoraal worstelen’. Met deze dag wil Chris iedereen die in contact staat met kinderen en jongeren in de kerk, toerusten en inspireren. Bekijk het programma op: volwassenen.chris.nl/dvjp2023

VERDIEPINGSCURSUS PASTORAAT 23/3

23 maart 2023

Verdiepingscursus Pastoraat

In elke kerkelijke gemeente zijn er mensen die te kampen heb ben met depressiviteit, autisme, verslaving of bijvoorbeeld een persoonlijkheidsstoornis. Hoe kun je hen het beste helpen? We rusten je graag toe met onze verdiepingscursus pasto raat die in maart start. Meer we ten? vriendenvandehoop.nl/ verdiepingscursus

Trap met ons het nieuwe seizoen af.

‘Een koe vergeet gauw dat hij kalf is geweest’. Dat is een uitspraak die Rick (61) vaak aanhaalt. Rick is nu manager bij De Hoop, maar hing ooit drugsverslaafd rond in Amsterdam. Hij kwam van de drugs af, maar wil die tijd toch niet vergeten: júist om zijn ervaringen te kunnen gebruiken in de hulpverlening. “Een negatief stuk uit mijn leven kan ik nu omzetten naar iets positiefs.”

Rick komt als klein jongetje samen met zijn moeder en drie oudere broers vanuit Suriname naar Nederland. “Dat was een cultuurshock voor ons allemaal. Ik zag dat mijn broers moeite hadden om hier goed te aarden en zij gingen op een gegeven moment hun eigen weg. Ze begonnen drugs te gebruiken en hadden de nodige problemen. Daar naast groeide ik op zonder vader, wat erg moeilijk was. Ons gezin was los zand geworden.”

VASTGEZOGEN

Als Rick een jaar of dertien is, loopt hij weg van huis. “Ik had het thuis niet per se slecht, maar er was ook niks om voor te blijven. Er was een bepaalde onrust in mij. Ik vroeg me af wat de zin van mijn leven was en zocht naar avontuur. Weglopen is dan spannend. Ik hoefde niet op straat te leven, want mijn broers vingen mij liefdevol op en probeerden zo goed moge lijk voor mij te zorgen. Ik keek tegen hen op en ging bepaald gedrag kopiëren. Al jong kwam ik op plekken waar je normaal op die leeftijd niet kwam. Ik maakte snel ‘carrière’ binnen de gebruikerswereld. Op de Zeedijk in Amsterdam gebeurde het allemaal. Het waren tijden dat de politie niet eens op de Zeedijk kwam. Dan weet je wel hoe de sfeer daar was… Mijn broers wisten in eerste instantie niet dat ik gebruikte. Toen ze erachter kwamen en me probeerden te stoppen, was ik al ver slaafd. Als je eenmaal van die troep hebt geproefd en dat leven leidt, word je erin vastgezogen. Het was een extreem leven, maar ergens ook wel leuk. Stoere jongens onder elkaar die ge bruikten. Af en toe ging ik nog naar school, soms met een paar gram heroïne in mijn zak. Het probleem van drugs, is dat je niet meer in contact staat met de werkelijkheid.”

JEZUSKINDEREN

Een eerste verandering dient zich aan als een broer van Rick een weekend op bezoek komt. “Ik woonde weer bij mijn moeder en hij kwam een weekend over. Hij vertelde dat hij in contact was gekomen met de Jezuskinderen, een commune. Hij was tot geloof gekomen, zag er supergoed uit en was clean. Hij kwam me eigenlijk halen en ik wilde wel met hem mee. Die avond ging ik met een vriend nog even naar Amsterdam om nog wat te halen. En toen ging het fout… Om aan geld te komen, pleegde ik een roof en werd opgepakt. Mijn broer mocht me na acht dagen ophalen en ik werd liefdevol opgevangen bij de Jezuskinderen. Dat was ook confron terend, want dat warme bad was ik totaal niet gewend. Toch lukte het me niet om clean te blijven. Ik was inmid dels zeventien en zwaar verslaafd. Op een gegeven moment kwamen er wat oudere Duitsers in de commune met wie ik optrok. Ze maakten ’s avonds plannen om weg te gaan en te ge bruiken. Dat sprak mij wel aan. Avon tuur! En daar ging Rick weer. Na een aantal dagen kwam ik terug bij de commune en had ik spijt. Die avond ben ik op mijn knieën gegaan om mijn hart aan God te geven. Mijn moeder vond het maar niks, zo’n commune en ze dacht er goed aan te doen mij terug naar Suriname te sturen. Daar werd ik ziek. Door het drugsge bruik had ik de leverontsteking hepatitis C opgelopen.”

CRISIS

Na een jaar komt Rick terug naar Nederland en gaat opnieuw naar de Jezuskinderen. “Ik was clean en mocht begeleider worden bij de commune. Ik heb daar een mooie tijd beleefd. Op een gegeven moment speelde de leverontsteking weer op en moest ik 3,5 maand in quarantaine in Groningen. Dat was pittig. Hepatitis was nog onbekend en er was geen kuur. Toen ik weer terug naar de commune mocht, bleek daar een flinke crisis te zijn. Teleurgesteld ging ik weg. Ik wist niet hoe ik alles moest plaatsen. Ik bad of ik het handelen van mensen los mocht zien van wie God is. Daar heb ik jaren over gedaan.”

“Het was een extreem leven, maar ergens ook wel leuk.”

SCHONE SCHIJN

Rick valt terug en leidt jarenlang een dubbelleven. “Ik werkte, maar ’s avonds ging ik naar Amsterdam om drugs te halen. Af en toe leefde mijn geloof weer op, op andere momenten was het weg. Ik liet me opnemen en met vallen en opstaan ging het af en toe beter. Ik trouwde, maar mijn vrouw wist niets van mijn dubbelleven. Diep vanbinnen weet je dat je dit leven niet wilt, maar het lukt niet om te stoppen. Het spul is veel sterker dan jij zelf bent. Ik kon niet meer normaal genieten van het leven. Alles moest steeds extremer. Je voelt de leegte en vult die op met drugs. Dat is een verschrikkelijk eenzaam leven. Toen ik de schone schijn niet meer kon ophouden, heb ik het haar verteld. Na zeven maanden huwelijk zijn we gescheiden.”

KINDEREN MEE NAAR DEALERS

Het dieptepunt komt pas nadat Rick zijn tweede vrouw ont moet. “Ik kwam opnieuw in een afkickcentrum terecht. Daar ontmoette ik de moeder van mijn eerste twee kinderen. Tij dens en na de zwangerschappen gebruikten we beiden nog steeds. Toen mijn dochter geboren werd, voelde ik iets wat ik nog niet eerder had ervaren. Ik probeerde als vader mijn verantwoordelijkheid te nemen. Ik betaalde de vaste lasten en zorgde dat er eten was voor onze kinderen. Toch ging het dubbelleven door. Ik kwam veel in aanraking met de politie en pleegde allerlei strafbare feiten. Diep vanbinnen voelde ik dat ik het niet kon verantwoorden dat ik een slechte vader was. Toen ik dat besefte, ging ik bidden: ‘Heer, haal me hieruit.’ Kort daarna zag ik op tv een programma over De Hoop. Ik dacht: dat moet ik onthouden. Niet veel later gingen mijn vrouw en ik uit elkaar. Toen de kinderen bij mij waren, hoorde ik dat ze door hun moeder werden meegenomen naar dealers. Ik nam een advocaat in de arm, die me alleen wilde helpen als ik clean bleef. Uiteindelijk kreeg ik de volledige voogdij. Toen dacht ik: ik kan nu wel met mijn kinderen op mezelf gaan wonen, maar dan red ik het nog niet. Uit ervaring bleek dat ik makke lijk terugval. Toen herinnerde ik me dat filmpje van De Hoop en ik trok aan de bel. Naast dat ik van mijn verslaving af wilde komen, wilde ik ook leren om een goede vader te zijn. Daar konden ze me bij helpen.”

STABILITEIT

De Hoop wordt voor Rick en zijn kinderen de plek waar hun leven verandert. “Ik was de enige verslaafde vader die met kin deren werd opgenomen. Het afkicken was pittig. Hoe gek het

ook klinkt: de kinderen hebben hier een mooie tijd gehad. Er was structuur en stabiliteit. Er was warmte, liefde en goed eten. Papa deed geen domme dingen meer en ging ook niet zo maar weg. Bij De Hoop volgde ik een vaderschapstraining. Dat was heel waardevol en goed voor onze band. Ik leerde weer genieten van de kleine dingen in het leven. Op mijn 32e was ik klaar met de behandeling en kon ik een nieuw leven beginnen. Ik ontmoette mijn huidige vrouw en samen kregen we nog twee kinderen. Zij werkte en ik zorgde voor de twee jongsten. Dat was een prachtige tijd. Ik kwam destijds ook in aanmerking voor een kuur om te herstellen van de leverontsteking. Dit was vrij pittig. Na een jaar kreeg ik te horen dat ik genezen was.”

STUDEREN

Rick bezint zich ook op wat hij met zijn leven wil. “Dat heb ik biddend gedaan. Ik wilde graag iets betekenen voor anderen en dacht aan maatschappelijk werker. Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen, maar God heeft de weg wonderlijk geleid. Bij een seculiere organisatie werd ik aangenomen als groepsleider ervaringsdeskundige. Ik kreeg een vast contract, maar wilde graag ook verder studeren. Ik wilde dezelfde taal spreken als de professionals. Ik volgde een hbo-opleiding maatschappe lijk werk en dienstverlening, die ik succesvol afrondde. Ik werd gevraagd om te solliciteren op een leidinggevende functie. Een team aansturen in het geven van goede zorg leek me wel wat. Daarna deed ik nog een voortgezette opleiding na hbo en mocht ik een master halen. Dat gaf me veel zelfvertrouwen en had ik niet kunnen doen zonder de steun van mijn omgeving.”

DE HOOP

Twintig jaar werkte Rick bij die organisatie in diverse functies. “Toch had ik het verlangen om meer te doen. Ik wilde getuigen van wat Christus in mijn leven heeft gedaan, maar dat kon daar niet. Mijn directeur gaf het advies om te solliciteren bij De Hoop. Ik vond daar de vacature manager Interne Opleidings school en werd aangenomen. Daar ben ik dankbaar voor. Toch dacht ik na drie maanden: is dit het nou? Ik wil nog meer doen. Ik werd ook manager van de kliniek 4Life. Na de reorganisatie ging ik aan de slag als divisiemanager. In deze functie ben ik eindverantwoordelijk voor de doorstroom in de klinieken en alle contacten naar buiten toe. Daarnaast ben ik nog steeds manager van ervaringswerkers en heb ik een staffunctie als er varingsdeskundigheid. ”

“Toen de kinderen bij mij waren, hoorde ik dat ze door hun moeder werden meegenomen naar dealers.”

“Ik was de enige verslaafde vader die met kinderen werd opgenomen.”

ERVARINGSDESKUNDIGHEID

Onder ervaringsdeskundigheid wil Rick een dikke streep zetten. “Het is ontzettend belangrijk en heeft zoveel meer waarde. Inlevingsvermogen is heel belangrijk in het herstel proces van cliënten. Iemand die hetzelfde heeft meegemaakt, weet in welke fase die persoon zit en weet wat hij of zij door maakt. Professionals zijn uiteraard heel waardevol, maar ik denk – ik zeg dit in alle voorzichtigheid – dat ervaringsdeskun digen voor cliënten meer als gelijken zijn. Omdat ik zelf ook verslaafd ben geweest, geeft dat een bepaalde connectie, een soort recht van spreken. En omdat dat zo is, kan ik vanuit eigen ervaring tips geven hoe iemand ermee kan omgaan. Dat levert me zoveel voldoening op. Een negatief stuk uit mijn leven, kan ik omzetten naar iets positiefs. Ik schrik ook niet als iemand zijn spullen pakt en vertrekt. Ik weet wat er in het hoofd om

gaat en dat je er op dat moment even niets aan kunt doen. Ie mand moet zelf ervaren dat een verslaafd leven niet de moeite waard is.”

TOEKOMST

Binnen De Hoop staan de ontwikkelingen niet stil en Rick werkt er samen met het team aan om ervaringsdeskundigheid naar een hoger niveau te tillen. “Eerder hadden we de Interne Opleidingsschool. We huurden docenten in die kwamen les geven. Van de deelnemers slaagde vaak minder dan de helft. We geloven dat als mensen in balans komen, we ze zoveel meer kunnen meegeven. Daarom willen we nu meer gaan inzetten op een jaar waarin cliënten van De Hoop vrijwillig kunnen ontdekken wat bij hen past. Op die manier kunnen ze onderzoeken of en hoe ze hun eigen ervaringen met ver slaving en herstel willen inzetten in toekomstig werk. Bijvoor beeld als coach, bij de gym of als chauffeur. Het jaar bestaat uit verschillende modules, dus ze kunnen kiezen waar ze energie van krijgen. Dit noemen wij een vormingsjaar, een jaar van ver andering. Als ze overtuigd zijn dat ze aan de slag willen met dat wat ze leuk vinden, kunnen ze solliciteren naar een stage plek binnen de klinieken als ze twee jaar uit behandeling zijn. Daarnaast kunnen ze zich aanmelden bij een reguliere oplei ding. De motivatie komt dan echt van binnenuit. Onze visie is dat ze beter hun energie kunnen steken in iets waar ze echt blij van worden. Bij ons krijgen ze uiteraard nog de steun die ze nodig hebben. Op die manier hopen we hen in hun kracht te zetten.”

Een koe vergeet gauw dat hij kalf is geweest. Dat is een uit spraak die Rick aan het eind van het gesprek aanhaalt. “Het is niet goed dat je vergeet waar je vandaan komt. Dat wil ik ook niet. De hobbelige weg heeft me gevormd. Het heeft me gebracht waar ik nu ben. Ik kan het gebruiken in mijn dage lijks leven. Anderen tot zegen zijn die God op mijn weg plaatst. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

“Het is niet goed dat je vergeet waar je vandaan komt. Dat wil ik ook niet. De hobbelige weg heeft me gevormd.”

“Inlevingsvermogen is heel belangrijk in het herstelproces van cliënten.”

GEEN GEHOOR COLUMN

Er kruipt een onbehaaglijk gevoel bij Inge omhoog als Ria de tele foon niet opneemt. Het zal toch niet? Ze doet een schietgebedje als de telefoon direct overgaat op voicemail. Het is geen goed te ken als Ria de telefoon uitzet. Wat is wijsheid?

Kees Neven Manager Ambulante Thuisbegeleiding

Het onbereikbaar zijn van Ria raakt Inge dieper dan ze wil. Jaren terug gebeurde dit regelmatig. Het betekende steevast een ern stige terugval. Inge denkt terug aan die keer dat ze Ria uit het park ophaalde, nadat ze daar een nacht met haar zogenaamde vriendje doorgebracht had. Onder invloed en misbruikt. En al die keren dat ze de telefoon als wisselgeld bij een dealer achtergelaten had.  Maar wat is er nu aan de hand? Het gaat al zo lang goed. Snel screent ze het dossier van Ria. Ze ontdekt niets wat naar een terugval wijst en juist dat maakt haar ongerust. Ze besluit poolshoogte te gaan nemen.

Vol spanning rijdt Inge de straat in. Ze ziet de deur bij Ria op een kier staan. Ze duwt hem open en hoort een zacht snikken. Voorzichtig gaat ze naar binnen en ziet haar in trance op de bank. Er ligt een theedoek op tafel, met bloed.

“Och Inge,” snikt Ria verdrietig, “ik kon haar niet tegenhouden”. “Wat is er gebeurd?” “Ik hoorde Poes in de tuin een vreemd geluid maken, ze had een vogeltje gevangen bij de vetbol die ik opgehangen had. Poes had hem te pakken en ik kon hem niet meer redden. Het is mijn schuld dat het vogeltje dood is.”

Inge troost Ria en laat haar praten. “Poes had het vogeltje even los gelaten. Hierdoor kon het vogeltje achter het schuurtje kruipen. Ik wilde het redden en deed de zaklamp op mijn telefoon aan, maar de batterij ging leeg. Poes kreeg het vogeltje eerder te pakken dan ik en nu is het dood.”

Gewikkeld in de theedoek begraven ze samen het vogeltje in de tuin. Hoewel het Inge spijt van het mooie vogeltje, stuurt ze toch een be dankje naar boven dat ze niet Ria hoeven te begraven.

Het is bekend dat levensgebeurtenissen van grote invloed zijn op psychisch kwetsbare mensen. Zij kunnen heftig reageren of ontre geld raken, vooral als het om de confrontatie met de dood gaat. Bij ambulante thuisbegeleiding kunnen we op zo’n moment de onge plande zorg geven die de goede zorg is op het juiste moment.

“Mijn droom is om stadsgids te worden van deze prachtige stad.”

TEKST: ELLEN VAN DE POLDER

ANDRÉ:

“HET INLOOPHUIS GAF MIJ EEN STEVIGE ZET IN DE GOEDE RICHTING”

“Jan haalde me van straat.” André (60) stoot lachend zijn buurman aan. “Dat vond ik heel dapper, want ik zat tussen de drugsdealers.” De twee mannen zitten gemoedelijk naast el kaar, de één bezoeker, de ander vrijwilliger van het Inloophuis in Vlissingen. Elk tafeltje in dit Zeeuwse toevluchtsoord ademt dezelfde gezel lige sfeer.

Geroezemoes vult de huiskamer van het Inloop huis. Bij het raam spelen twee dames Rummikub. De één na de ander druppelt binnen; mannen, vrouwen, een ouder echtpaar. Ze zoeken een plekje, terwijl een vrijwilliger koffie en koekjes ronddeelt. Er wordt gezellig gekletst en vrijwilliger Jan houdt een korte Bijbelse overdenking. Dan zwaaien de keukendeuren open. Gretig buigen de bezoekers zich over hun borden vol andijviestamppot met worst. Velen steken hun hand op voor een tweede portie. Ook André laat zich het eten goed smaken. “Hier is rust. Niemand wijst hier met zijn vingertje, ik mag altijd mezelf zijn.”

Vrijwilligers Benthe en Huib voelen zich helemaal in hun element tussen de bezoekers. “Sommigen kennen we al jaren.” Het echtpaar was betrokken bij de oprichting van het Inloophuis. “Ons hart klopt voor eenzamen en verslaafden,” vertellen ze. “Ons werk bestaat uit luisteren en uitdelen. We vertellen over het geloof. Naast de maaltijden delen we kleding uit. We helpen als er problemen zijn en draaien Stay Clean-avonden waar lotge noten samenkomen.” Benthe noemt het werk een ‘leerschool van geduld’. “Soms moeten we echt voor iemand knokken. Maar je ziet bezoekers ook veranderen. Ontzettend mooi is dat.”

André is hier een voorbeeld van. “Ik zie het leven tegemoet met een lach. Ik gebruik niks meer en voel me mentaal jonger.” Hij heeft een huisje en volgt taalcursussen. “Mijn droom is om stadsgids te worden in deze prachtige stad. Ik houd van ge schiedenis,” zegt hij terwijl zijn ogen stralen. “Het Inloophuis gaf mij een stevige zet in de goede rich ting. De vrijwilligers leerden me over het geloof en gaven mij de ondersteuning die ik nodig had. Het is zo belangrijk om goede mensen om je heen te hebben!”

Bouw mee aan een veilige haven voor kwetsbare mensen

“Ik dank de lieve Heer en ik dank alle mensen die deze plek steunen,” zegt bezoeker Edik. “Schrijf maar op dat ik ze bedank.” Het Inloop huis helpt hem door een moeilijke tijd heen. “Dit is een christelijke plek, waar ik kan praten met mijn broeders en zusters. Het is heel be langrijk voor mij.”

Bouw ook mee aan de in loophuizen en geef voor dit broodnodige werk! Doneer via vriendenvandehoop.nl/ doneren of scan de QR-code.

TEKST: ELLEN VAN DE POLDER

“In mijn zithoek krijg ik een inkijkje in iemands hart.”

In ‘mijn mooiste plek’ bespreekt een medewerker, cliënt of Vriend van De Hoop een locatie waar zij helemaal zichzelf kunnen zijn.

MIJN MOOISTE PLEK

De mooiste plek van relatie- en gezinstherapeut Marianne (43) is de zithoek in haar spreekkamer in Amersfoort. “Hier wordt gelachen en gehuild. Je mag boos zijn en het niet zien zitten. De mooiste ge sprekken vinden plaats in mijn zit hoek, maar ik word hier ook geconfronteerd met mezelf.”

“Een kind staat niet alleen op zich zelf. Het wordt niet geboren met gedachtes als ‘niemand houdt van mij’ en ‘ik ben waardeloos’. Als sy steemtherapeut kijk ik niet alleen naar het kind, maar naar de om geving,” vertelt Marianne. “De Du plo-poppetjes op tafel helpen om uit te beelden hoe gezinsleden zich tot elkaar verhouden. Regelmatig staan de ouders en het kind tegen over elkaar. Je ziet een onverschil lige, rebelse jongen met een grote mond. Zijn ouders raken steeds ge frustreerder. In de zitkamer vraag ik: ‘Wat gebeurt er binnenin je?’ Uitein delijk durft hij kwetsbaar te zijn en zegt tegen zijn ouders: ‘Het voelt alsof jullie mij niet mogen.’ De ouders luis teren en leren op gevoelsniveau te re ageren: ‘Wat rot dat je je zo voelt, dat was niet onze bedoeling. Hoe kunnen we je helpen?’ De jongen voelt zich gezien en zo herstelt het contact stap voor stap.”

Soms komt Marianne zichzelf tegen. “Ik kan me klein voelen ten opzichte van de nood waar jongeren en ouders mee worstelen. Op zo’n moment ben ik extra dankbaar voor mijn collega’s. In mijn zithoek praten we over onze moeiten en onzekerheid. Ik geloof dat er altijd hoop is op verbetering, hoe moeilijk de situatie ook is. Ge lukkig hoef ik het niet alleen te doen!”

“In mijn zithoek krijg ik vaak een in kijkje in iemands hart. Pas vertelde een tiener: ‘Het voelt alsof ik een perfect meisje moet zijn. Dat is zo zwaar.’ Ze schoot vol tranen. Haar vader knuffelde haar en leefde mee. Wat een mooi moment. Ze durfden beiden kwetsbaar en open te zijn. Daar word ik ontzettend blij van.”

Kerken en De Hoop

WAT KUNNEN WE VOOR ELKAAR BETEKENEN?

Kerken en De Hoop zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De Hoop is immers ontstaan vanuit kerken. Door biddend en financieel achter ons werk te staan, dragen zij hun steentje bij. Ze zijn betrokken bij cliënten die een gemeente zoeken en ontfermen zich over mensen met psychische problemen of verslavingsproblemen. Tegelijkertijd mogen wij onze inhou delijke kennis delen, zodat kerken kunnen herkennen wanneer iemand hulp nodig heeft. We geven graag een inkijkje in wat De Hoop voor kerken kan betekenen en andersom.

“Maatschappelijk is er veel aan de hand”, vertelt Irene Blom, voorzitter van de Raad van Bestuur. “Als ggz zien we de wachtlijsten alleen maar groeien. Ter wijl er landelijk te weinig ggz-werkers zijn om alle zorg te bieden die nodig is. De samenwerking met kerken wordt daarin steeds belangrijker. In een maat schappij die spreekt over zelfredzaam

heid mogen we met elkaar de krachten bundelen en bouwen aan een samenle ving van ‘samenredzaamheid’. Samen met kerken willen we een vangnet vormen voor mensen in nood.” Wat De Hoop voor kerken kan betekenen en an dersom, laten we je graag zien.

ONTVANG GEDEGEN ONDERWIJS

In de pastorale praktijk van je kerkelijke gemeente kun je mensen tegenkomen die te kampen hebben met depressivi teit, autisme, verslaving of bijvoorbeeld een persoonlijkheidsstoornis. Hoe kun je hen het beste helpen? Jaarlijks biedt De Hoop de Verdiepingscursus Pastoraat aan, waarin christen-professionals hun kennis delen over thema’s als pastoraat en hulpverlening, verslaving en depres siviteit. Een cursist vertelt: “Door het be spreken van een casus leer je ook van je mede-cursisten. De combinatie van inhoudelijke informatie en voorbeelden uit de Bijbel die je helpen er voor de ander te zijn, vind ik waardevol.” Een

aanrader voor een ieder die pastorale taken heeft in de gemeente!

Verdiepingscursus

Start 23 maart 2023  Dordrecht  vriendenvandehoop.nl/ verdiepingscursus

KOM OP BEZOEK

Altijd al eens De Hoop van dichtbij willen zien? We ontvangen je graag op Dorp De Hoop in Dordrecht. Een medewerker geeft een presentatie over hoe De Hoop is ontstaan en over de behandelingen. Een cliënt vertelt zijn of haar getuigenis en je krijgt een rondleiding over het ter rein. Ook jeugdgroepen komen weleens een kijkje nemen bij De Hoop, waarvoor we een passend programma verzorgen. vriendenvandehoop.nl/bezoekdehoop

NODIG ONS UIT

Regelmatig mogen wij op uitnodiging van kerken vertellen over het werk van De Hoop, maar bovenal over hoe God mensenlevens kan veranderen. Zo sprak oud-cliënt Henriëtte voor een groep tie ners uit de kerk over haar leven vol mis bruik, mishandeling en verslaving. Na de bijeenkomst sprak ze de tieners die zich hierin herkenden en kon ze hen bemoe digen. Henriëtte: “Als ik hiervoor alles mee heb moeten maken, is het mij het waard. Ik hoop dat mijn verhaal voor hen tot zegen mag zijn.”

Ook zo’n indrukwekkend verhaal in jouw kerk? We komen graag langs. Bekijk de verschillende mogelijkheden op: vriendenvandehoop.nl/uitnodigen

COLLECTEER VOOR DE HOOP

Dankzij collecte-opbrengsten van kerken kunnen we ons inzetten voor mensen die niet meer weten hoe ze verder moeten, door verslaving of psychische problemen.

Meerdere projecten worden niet vergoed vanuit de overheid en kunnen alleen be staan dankzij de steun van donateurs. Een voorbeeld daarvan is het Inloophuis. Juist in deze tijd van het jaar is het In loophuis een onmisbare plek voor mensen die dak loos zijn. Voor € 1.500,- kan een bezoeker een jaar lang bij het Inloophuis terecht. Vrouwen en mannen, zoals Ton, die met lege handen op straat stond. “De maaltijd, de schone kleren en een hand op mijn schouder gaven mij de moed om door te gaan”.

Wil jij met jouw kerk ook col lecteren voor het Inloophuis of één van onze andere pro jecten waarvoor hulp hard nodig is? Ga naar onze web site voor meer informatie over collecteren en materi

alen om de collecte onder de aandacht te brengen: vriendenvandehoop.nl/collecte

MEER WETEN?

Benieuwd hoe je als kerk samen met De Hoop kan optrekken en wat we voor jouw kerk kunnen betekenen?

Neem contact op via info@ vriendenvandehoop.nl of ga naar onze website en bekijk alle mogelijkheden: vriendenvandehoop.nl/kerk

GEBEDS PUNTEN

BID JE MEE?

EENZAME KERST

Bid je mee voor cliënten die geen fijne kerst hebben? Voor velen van hen is dit een eenzame periode. Bid dat ze zich gedragen mogen voelen in deze tijd van het jaar.

ZIEKEN

Enkele collega’s en (oud-)cliënten zijn ernstig ziek. Bid dat zij en hun familieleden troost en kracht mogen vinden bij God.

INLOOPHUIZEN

In deze tijd van het jaar zijn de inloop huizen een onmisbare plek voor mensen die dakloos of eenzaam zijn. Bid je mee dat de inloophuizen mogen fungeren als veilige haven en de bezoekers zich geliefd en ge zien voelen?

BETROKKENHEID

We zijn dankbaar voor alle particulieren, kerken, bedrijven en andere betrokkenen die dit jaar weer hebben bijgedragen aan de zorg die niet wordt vergoed. Dank en bid je mee dat God voorziet in wat nodig is?

KRACHT EN HERSTEL

Bid voor cliënten die terugvallen in hun verslaving. Bid dat God ze kracht geeft om opnieuw het proces aan te gaan van herstel en dat ze dit goed afronden.

Wil je vaker bidden voor onze cliënten en het werk van De Hoop? Schrijf je in voor onze maandelijkse gebedsbrief: vrienden vandehoop.nl/ inschrijven-gebedsbrief

LOFPRIJSAVOND

Ook deze maand is er een lofprijs avond, waar cliënten, medewerkers en andere belangstellenden samen komen om God te loven en prijzen. Bid dat de bezoekers hun harten openen voor de blijde boodschap van kerst en zich voor het eerst of opnieuw aan God toewijden.

HOE GA IK OM MET…

STRESS IN ONZEKERE TIJDEN?

“Stress is een heel normale reactie op een gebeurtenis”, vertelt GZ-psycholoog Jorian de Vries. “Het geeft een signaal dat er iets moet gebeuren. Deze nuttige emotie maakt je lichaam klaar voor een actie. Je hartslag versnelt, je krijgt het warm en je spant je spieren aan. Hierdoor is je focus beter.”

Beweeg! “Waarvan krijg ik stress?” Grip op de situatie

Zoek afleiding Overgeven aan God

Maar je lichaam maakt geen onderscheid tussen gebeurtenissen. Of je nu inzit over een wereldramp, of de inhoud van je portemonnee: die ake lige stress slaat vlug toe. Met als gevolg dat je snel vermoeid bent en niet lekker in je vel zit. Hoe je weer ontspannen raakt? Jorian geeft vijf tips:

“Beweeg! Je lichaam zit vast als je stress hebt. Schud even met je schou ders, ga een blokje om of spring op de fiets. Kies een activiteit die bij je past.

Ga na waar je stress van krijgt en stel jezelf de vraag: kan ik er iets mee? Stress hoort bij de emotie ‘angst’. Als je weet waar je bang voor bent, kun je ermee aan de slag. Ben je bang voor een ontslag? Dan kun je in gesprek gaan met je werkgever.

Probeer je niet druk te maken om gebeurtenissen waar je geen invloed op hebt. Wil je wel grip krijgen op een situatie? Zoek dan een manier waarop je in kleine mate invloed kan hebben. Verzorg bijvoorbeeld taalles voor vluchtelingen, als je inzit over oorlog.

Wees jezelf ervan bewust dat constant met een gebeurtenis bezig zijn, je blik versmalt. Plots valt alles op wat met bijvoorbeeld de energiecrisis in verband staat. Hierdoor wordt de hele situatie nog groter in je hoofd. Zoek afleiding en zorg dat je niet constant met het onderwerp bezig bent.

Denk je: ‘Wacht, dit heb ik zelf niet in de hand.’ Vergeet dan niet dat we alle problemen mogen overgeven aan God. We hebben niet de hele we reld in onze handen, maar Hij wel! Dat geeft rust.”

Ontspannings oefening

Ontspanningsoefeningen helpen om weer te relaxen bij stress. Jorians tip? “Adem diep in via je neus. Vervolgens adem je lang uit via je mond. Bijvoorbeeld: 4 seconden in, 6 seconden uit. Herhaal dit tien keer.”

Wie collega’s Marlies (44) en Shailine (58) bij elkaar ziet, kan er niet om heen dat deze twee vrouwen een heel goede band hebben. Ze stralen als ze over elkaar vertellen en hebben veel respect en waardering voor el kaar. Tijdens een open gesprek blijkt dat deze band heel diep gaat. Beiden kennen zware periodes in hun leven die ervoor zorgden dat hun relatie alleen maar hechter werd. Marlies: “We vinden steun en herkenning bij elkaar.”

Shailine werd in 2014 met een medi cijnverslaving opgenomen bij De Hoop. “Ik kon mezelf niet meer redden. Mijn moeder en broers waren ernstig ziek. Ik wist dat ik niks meer voor ze kon doen en dat ze zouden overlijden. Ik pro beerde sterk te blijven, maar dat lukte niet. Ik raakte verslaafd aan medicijnen. Ik werkte als verpleegkundige en tot 2012 werd er nauwelijks gecontroleerd en geregistreerd welke medicijnen ge bruikt werden. In het ziekenhuis kon ik pakken wat ik wilde en niemand had het door. Op een dag nam ik gerust twintig paracetamol, vijftien oxazepam en vijftien slaaptabletten. En ik func tioneerde nog gewoon. In de periode waarin mijn moeder en zes broers over leden, ging het steeds slechter. Op een gegeven moment had ik mezelf niet meer in de hand. Steeds dieper zakte ik weg in de verslaving. Ik was geen dag meer nuchter. Zelfs op de begra fenis van mijn broers niet. De werking van de medicijnen versterkte ik met al cohol. Ik moest op gesprek komen bij de Arboarts, dokter Braam. Hij heeft me eigenlijk gered. Hij gaf me een kaartje van De Hoop. Daar had ik gesprekken met een persoonlijk verpleegkundig

begeleider. Toen ik in die periode een keer kokendheet water over me heen kreeg en niks voelde, zei ze: ‘Je moet echt opgenomen worden. Je voelt niks meer en dat is gevaarlijk.’ Ik was het met haar eens en wilde ook graag hulp. Het wonder was dat er gelijk plek voor mij was. Inmiddels ben ik acht jaar clean.”

DETOXEN

Marlies was niet verslaafd, maar weet wel hoe het is om af te kicken. “Ik kreeg een maagverkleining en moest in de week daarvoor crashen, zoals ze dat noemen. In sneltreinvaart afvallen door geen suikers en koolhydraten meer te eten. Dat detoxen vond ik enorm heftig.

worden en werd op de intensive care opgenomen. Dat wilde ik eigenlijk niet, want ik was zó bang. Mij wakker houden was volgens de arts ook geen optie. Ik zou het dan sowieso niet redden. Via een videoverbinding moest ik afscheid nemen van mijn man. Dat was heel trau matiserend. Hierdoor heb ik PTSS opge lopen. Dankzij EMDR-behandelingen kon ik het trauma verwerken. Geregeld krijgen mensen die bij De Hoop worden opgenomen ook EMDR. Ik hoorde de verhalen, maar kon niet indenken hoe zwaar dat moest zijn. Nu ik het zelf on derging, weet ik hoe moeilijk dat is. Mijn trauma was heel vers, maar sommigen moeten helemaal terug naar hun jeugd, naar heftige gebeurtenissen die jaren hebben geduurd. Ik snap nu beter waar ze doorheen gaan. Ik had liever gehad dat mij dit allemaal niet was overkomen, maar het is nu eenmaal zo. Mijn pijn kan ik nu gebruiken om anderen beter te begrijpen. Ik geloof dat God me hier bij De Hoop heeft geplaatst met een reden. Eerst als schoonmaakster en nu als lei dinggevende. Ik voel me als een vis in het water. Ik houd van mijn werk en van deze gasten. Ze zijn zo welkom hier en ik wil niets liever dan dat het goed met hen gaat.”

Ik raakte helemaal overstuur. Ik dacht: ik geef alles op en ga dit traject niet doen. Op dat moment realiseerde ik me wat al deze mensen bij De Hoop meemaken wanneer ze ineens moeten stoppen met hun verslaving. Alles wordt van je afge pakt.”

PTSS

Het bleef in het leven van Marlies niet bij die ene moeilijke periode. Vorig jaar werd ze getroffen door corona en werd ze erg ziek. “Ik moest in slaap gebracht

VERGEVING EN LIEFDE

Dat laatste heeft Shailine ook gevoeld. “Bij De Hoop heb ik geleerd wat liefde is en hoe die te ontvangen. Ik wist niet wat liefde was, maar nu voel ik me ge liefd. Ik mag zijn wie ik ben. Dat kon voor mijn gevoel eerst niet. Ik accepteerde de liefde van mensen niet, want ik had een muur opgetrokken. En als je de liefde van mensen niet accepteert, kun je ook de liefde van God niet accepteren. Nu weet ik dat mensen van mij houden

“Steeds dieper zakte ik weg in de verslaving. Ik was geen dag meer nuchter.”

- Shailine

geleerd mijn

én dat God van mij houdt, omdat ik Zijn kind ben. In mijn eigen omgeving heb ik te maken met afwijzing. Er wordt bij voorbeeld gezegd: ‘Ze zit bij De Hoop, ze is gek.’ Ik heb geleerd dat ik iemand niet kan veranderen, maar dat ik wel mezelf kan veranderen. In die zin dat het Jezus’ opdracht is om elkaar zeven maal ze ventig te vergeven. Ik kan vergeven, ook al word ik de volgende dag weer pijn ge daan.”

“Dat vind ik zo bijzonder aan Shailine”, vult Marlies aan. “Als iemand me pijn doet, heb ik de neiging om een muur op te trekken. Shailine kiest ervoor om te vergeven. Daarin is ze me tot voorbeeld. Net als zij moet ik soms ook dealen met afwijzing. Ik groeide op in een traditio neel milieu en werd later evangelisch. Dat wordt niet altijd geaccepteerd. Er wordt vaak gekeken naar mijn buiten kant, niet naar mijn hart. Dat deed ik eerder ook, maar ik heb geleerd mijn oordeel te laten vallen. Met verslaafden had ik eerder nooit medelijden. Dat veranderde toen ik Jezus écht leerde kennen. Ik moet vaak denken aan de gelijkenis van de verloren zoon. Zowel de oudste als de jongste zoon hebben de Vader nodig. Al ben je nog zo ver afge dwaald, al leef je nog zo voorbeeldig, de Vader staat gelukkig met open armen te wachten. Dat mogen wij bij De Hoop ook doen. Al staan ze voor de tiende keer bij de poort. Dat is wat Shailine ook

bij haar familie doet. Daardoor heb ik geleerd wat vergeving is.”

Shailine: “Marlies leerde me ware liefde. Door haar heen zie ik iets van wie God is. Ze is open, heel vriendelijk, liefdevol en geduldig.”

STERKE BAND

Dat de twee een bijzondere band hebben, bleek ook toen Marlies’ ouders overleden. “Ik heb het hele proces van het overlijden van de familieleden van Shailine meegemaakt”, legt Marlies uit. “Toen mijn moeder overleed – en recent mijn vader – kon ik bij Shailine terecht om mijn hart te luchten. Ze weet precies welke pijn rouw geeft. Ze weet hoe het is om haar moeder te moeten missen. Daarin vinden we herkenning, steun en troost bij elkaar. We hebben daardoor een nog sterkere band opgebouwd. Die gaat verder dan alleen werk. Doordat we kwetsbaar durven zijn naar elkaar toe, kan die band ook hecht worden. Bij Shailine durf ik te huilen en te praten over mijn trauma’s. Overigens vind ik sowieso dat je kwetsbaar mag zijn rich ting alle cliënten bij De Hoop. Ze prikken dwars door je heen en weten wanneer je oprecht bent.”

Shailine: “Onze band gaat inderdaad heel diep. Ze had destijds kunnen over lijden aan corona. Als dat was gebeurd, kwam ik hier niet meer werken. Dat had ik niet kunnen dragen.”

“Ik heb

oordeel te laten vallen.”

- Marlies

Marlies Leidinggevende facilitaire dienst

Shailine Oud-cliënt bij De Hoop en werkzaam bij de facilitaire dienst

AFREAGEREN

Inmiddels zijn de twee al zo’n acht jaar collega’s, maar Marlies weet nog goed dat Shailine binnenkwam bij de facili taire dienst. “Ik was heel blij met haar. Ik ben zelf een enorme schoonmaakmiep en ik zag dat Shailine dat ook is. Ik was meteen ‘verliefd’ op haar, want ik dacht: ‘yes, ze is een heel goede’. Ze werkt netjes en ze ziet ook werk. Ze draait pre cies mee in het systeem waarin wij ook werken. Haar professionaliteit maakte echt indruk op mij.”

“Het is mijn ding”, vult Shailine aan. “Het is een gave van God. Toen ik werd opge nomen, kreeg ik dagbesteding. Ik koos voor de schoonmaak en ik ben nooit meer weggegaan. Schoonmaken is dienen en dat past bij mij. Daarnaast is het een uit laatklep. Letterlijk: als ik boos ben, ga ik schrobben. Even lekker afreageren. De wc voelt toch geen pijn. Maar ook fi guurlijk: ik kan mijn verhaal hier kwijt.” Marlies voegt lachend toe: “Als er een keer veel zeep is gebruikt, zeiden we: ‘Oh, Shailine is hier geweest.’ Ook haar huis is om door een ringetje te halen. Zo schoon en netjes. Dan zie je toch ook de aard van de verpleegkundige. Haar zorgzaam- en dienstbaarheid is fantastisch.”

ONTWIKKELEN

Marlies heeft Shailine in al die jaren zien groeien tot een zelfstandige vrouw. “Ze werd assertiever en ze kan nu heel goed

voor zichzelf zorgen. Ze kreeg een eigen huisje en haalde allerlei certificaten. Dat hele proces van groei mocht ik mee maken en ik ben supertrots. Het is net een ladder. Elke keer komt ze een trede hoger. En het leuke is: ze doet het he lemaal zelf en op haar eigen manier. Ze is ontzettend trouw en gehoorzaam, en omdat ze dat is, zie ik veel vruchten in haar leven. Ik geloof dat God dat be loont. Daarnaast is ze enorm gegroeid in het geloof. Ze weet soms op een onver wacht moment iemand echt te bemoe digen.”

Marlies en Shailine zijn inmiddels al acht jaar collega’s.

ga ik een Alphacursus volgen. Ik wil meer leren over God. Ik geloof dat ik Zijn kind ben en dat Hij met mij bezig is. Dat was Hij al toen ik in de kliniek zat. Toen schreef ik op wat ik in de Bijbel las, maar nog niet begreep. Bijvoorbeeld dat de Heere mijn Herder wil zijn. Later las ik de teksten terug en viel het kwartje: God was mij aan het genezen door Zijn Woord.”

DE OUDE SHAILINE

Een ding weet Shailine zeker: ze wil nooit meer terug naar de tijd voordat ze bij De Hoop kwam. “De Shailine van acht jaar geleden ken ik niet meer. En die Shailine komt ook nooit meer terug. Nooit meer terug naar verslaving! In de afgelopen jaren had ik soms nog wel de behoefte. Elke dag is weer een strijd, maar samen met Jezus kan ik dit aan. Ik zie het als een wedstrijd. Je moet steeds je best doen om te winnen. Daar ga ik voor!”

Shailine: “Ik wil niets liever dan mezelf blijven ontwikkelen. Daarom ging ik naar Peerpoint (herstelacademie), volgde ik de OK-training (ontwikkeling kennis uit eigen ervaring) en de WRAP-training (wellness recovery action plan). Zo leer ik hoe ik mezelf in moeilijke tijden kan helpen. Nu deze dingen zijn afgerond,

“Elke dag is weer een strijd, maar samen met Jezus kan ik dit aan.”

“Ik heb enorm veel respect voor mensen die een verslaving overwinnen”

Al 11 jaar zet Henk Tukker zich in voor Cycle for Hope. Ieder jaar doet hij mee met het fietsevenement Rondje Nederland. Henk: “De eerste editie was zwaar. Er stond veel wind. Toch was mijn eerste reactie: volgend jaar doe ik weer mee.”

Het doel van Cycle for Hope spreekt Henk aan. “Mensen die in de knel zitten, mogen weer deelnemen aan de maatschappij dankzij hulp bij De Hoop. Ik vind de team prestatie ook heel speciaal. Je fietst het rondje écht als een team. Dat is waarom ik al 11 keer heb meegefietst.”

“Als je een verslaving of psychische problemen hebt, dan voer je een zware strijd. Ik heb enorm veel respect voor mensen die dat overwinnen. Tijdens Rondje Nederland kan je afstappen als het te zwaar wordt, mensen met een verslaving of psychische problemen hebben die mogelijk heid niet. Als ik fiets, denk ik altijd aan mensen in mijn omgeving die ooit hulp kregen bij De Hoop.”

Henk Tukker, trouwe deelnemer van Cycle for Hope

TEKST: ROCHAYNE AUGUSTUSZOON

ZAKENVRIEND

Van de Sint-Janskathedraal in Den Bosch tot het Nationaal Monument op de Dam. Zakenvriend John van den Heuvel mag het restaureren van deze monumenten tot zijn projecten rekenen. We spreken de eigenaar van Natuursteenadviesbureau Van den Heuvel.

“Ik werk nu drie jaar voor mezelf, maar ik zit al heel mijn werkzame leven in het natuursteenvak. Met mijn bedrijf geef ik advies en begeleid ik projecten op het gebied van restauratie aan monumentaal natuursteen. Dit kan variëren van kerken, gevels en bruggen tot beelden, landhuizen en kastelen. Ik kom op mooie plekken. Eind jaren 90 ben ik betrokken geweest bij het restaureren van de Sint-Janskathe draal in Den Bosch, een project van tien jaar. Momen teel word ik ingehuurd door een architectenbureau

voor de restauratie van het Nationaal Monument op de Dam. Dat zijn mooie projecten!”

John had altijd al de wens om voor zichzelf te be ginnen. “Eén van de redenen is dat je als bedrijf je maatschappelijke betrokkenheid kan tonen. Er is in Nederland een grote psychische nood. Ik vind het be langrijk daar een bijdrage aan te leveren. Twintig jaar geleden kampte ik zelf met een burn-out. Een pittige periode, waar ik mede dankzij goede hulp uit ben ge komen. Dat gun ik ook een ander. Door Zakenvriend te zijn wil ik graag mijn steentje bijdragen.”

Wil jij met jouw bedrijf ook het verschil maken in levens van mensen bij De Hoop? Kijk op vriendenvandehoop.nl/zakenvrienden

NATUURSTEENADVIESBUREAU VAN DEN HEUVEL TEKST:

WAT JE WILT WETEN OVER...

Het kritische stemmetje in je hoofd

‘Ik voel me altijd tekortschieten. Ik heb te weinig tijd voor mijn kinderen, moet haasten om mijn werk af te krijgen en plof ’s avonds op de bank, terwijl ik zou moeten sporten. Dan ben ik vaak moe en chagrijnig tegen de mensen om me heen. Ik ben nooit goed genoeg.’

WAAR KOMT DEZE ZELFVEROORDE

LING VANDAAN?

God heeft ons geschapen als relatione le wezens. Naast fysieke behoeftes zoals voedsel en zorg, willen we ook graag gezien en geliefd worden. Al in de kin dertijd word je hierin gevormd. Als er

aandacht en zorg voor je is, voel jij je ge liefd. Als die zorg en aandacht vaker af wezig is, kan je gaan denken dat er iets mis is met jou. Ook andere relaties in je leven hebben invloed op je zelfbeeld. Hoe reageren je vrienden en de juf op jou? Welke boodschap geven ze jou, met hun woorden of blik? Als je steeds subtiel of openlijk wordt veroordeeld, kan je deze boodschap gaan overne men en jezelf ook gaan veroordelen. Je vindt dat je saai bent, sterk moet zijn of geen hulp mag vragen. Onze suc ces gedreven samenleving maakt fa len extra moeilijk. Daarnaast kan je ook

de competitie met jezelf aangaan en steeds ‘beter’ willen worden.

WAARDOOR BLIJFT HET IN STAND?

Zelfveroordeling werkt door in je relaties, omdat je jouw gedrag erop aanpast. Als je bijvoorbeeld denkt dat je niet goed genoeg bent, kan je perfectionistisch worden. Vervolgens krijg je meer waar dering voor wat je doet dan voor wie je bent. Dat bevestigt jouw aanname. Zelf veroordeling begint met een knagend gevoel van tekortschieten en wordt uit eindelijk een veroordelende stem van binnen, zonder nuance.

JE BENT NIET WAT JE DOET

Wat je doet en wie je bent kunnen door elkaar gaan lopen. Als je iets niet goed kan, veroordeel je jezelf en denk je dat je niet goed genoeg bent Vervolgens probeer je met jouw gedrag die veroor deling op te heffen. Je doet hard je best voor goedkeuring. De liefde waar je zo

op één punt tekortschiet, hoef je niet te concluderen dat je op alle punten mis lukt bent. Vaak kijk je milder naar een ander dan naar jezelf. Probeer ook op die manier naar jezelf te kijken. Verder helpt het om contact te zoeken met ie mand die mild naar jou kijkt. Als je leert om diegene dichtbij te laten komen, kan je veiligheid en aanvaarding gaan erva ren bij de ander. Dat weerspiegelt iets van de rust en geborgenheid die bij God te vinden is. En wees ook hierin mild voor jezelf: je bent jarenlang gevormd

door het leven, geef jezelf daarom ook de tijd om hierin te ontwikkelen.

De informatie uit dit artikel is afgeleid uit het boek ‘van leegte naar liefde’, onder redactie van Hanneke Schaap-Jonker en Wubbo Scholte. Hanneke is verbon den aan het Kennisinstituut christelijke ggz van De Hoop en Eleos. Wubbo werk te in het verleden bij De Hoop. Het boek is te koop bij kokboekencentrum.nl

naar verlangt, wordt dan voorwaardelijk. Je denkt het alleen maar te krijgen als je altijd aardig bent of hard werkt. Je kan je zo gaan aanpassen, dat je niet meer de persoon laat zien die je ten diepste bent. Ook in je relatie met God kan dit door werken. ‘Eerst moet ik het goed doen, voordat ik naar God kan’. Of: ‘ik bid niet meer, God ziet me aankomen’.

HOE KAN JE OMGAAN MET ZELFVEROORDELING?

Anders omgaan met zelfveroordeling is een proces dat veel tijd en aandacht kost. Toch kun je er al kleine stapjes in zetten. Oefen bijvoorbeeld om milder naar jezelf te kijken: als je vindt dat je

HOE HELP JE DE ANDER?

Wat kun jij betekenen als het gaat om de behoefte van de ander om gezien te worden, om erkenning en waardering te krijgen, om geliefd te worden, om de fundamentele een zaamheid te doorbreken?

Een van de manieren is wegblijven uit het oordeel en laten merken dat je de ander aanvaardt als persoon. Het kan helpend zijn om hierover het gesprek aan te gaan: waar verlang je nu naar? Wat speelt er nu aan diepe behoeften? Wat zou je graag willen? Wat zou ik voor je kunnen betekenen? Laten merken dat je de ander begrijpt en aanvaardt, is vaak al een stapje in de richting van herstel.

“Vaak kijk je milder naar een ander dan naar jezelf.”

DE DAG VAN

REINETH VAN DER SCHEE

08.15u

Dagopening met het team. We zijn met twaalf vrouwen, dus kletsen eerst kort bij. We lezen een stukje uit een dagboek en delen gebedspunten, zowel privé als werk gerela teerd. Tot slot bidden en danken we samen.

08.30u

Ik heb vanmorgen baliedienst en de eerste cliënten staan al voor de balie. Er wordt ge vraagd waar de lekkere verse koffie is, dus ik ga als een speer aan de slag om te voor zien in die basisbehoefte. Ik vul de kannen en zorg dat er fijne christelijke muziek uit de speakers klinkt.

09.00u

De drukte begint lekker te komen. Cliënten melden zich voor hun afspraak en ik geef het door aan de behandelaar. Tussendoor is er tijd om intakeformulieren te verwerken of nieuwe afspraken in te plannen.

09.45u

Er staan een aantal intakegesprekken ge pland. Ik controleer of alle benodigde formu lieren en vragenlijsten online ingevuld zijn. Zo niet, dan leg ik het vast klaar om handma tig in te vullen. Zo’n eerste afspraak is voor veel mensen best spannend, dus ik wil goed voorbereid te zijn.

11.50u

Er komt een cliënt binnen die geen afspraak heeft, maar toch zijn behandelaar graag wil spreken. Hij is wat bleek en staat onvast op zijn benen. Ik geef hem een glaasje water en laat hem plaatsnemen in de wachtkamer. Ik zie dat zijn behandelaar helaas niet beschik

baar is, dus ik bel de Bureaudienst om het over te nemen en hem te helpen.

13.00u

Pauze! Ik bereid alvast de overdracht voor, voor mijn collega die vanmiddag baliedienst heeft. Onze polikliniek zit dichtbij het cen trum van Dordrecht, dus ik loop vervolgens met een broodje pindakaas langs de winkels. Nèt iets te weinig tijd om te shoppen, maar voldoende om mijn hoofd leeg te maken.

14.00u

Vanmiddag sta ik ingeroosterd voor de tele foon. Ik zorg dat ik onze wachttijden bij de hand heb, want dat is de meest gestelde vraag van bellers.

15.10u

Een moeder belt om te vragen wat de sta tus van aanmelding van haar zoon is. Van wege de privacywet mogen we niet alles delen. Ze is geregistreerd contactpersoon, dus ik kan haar gelukkig een update geven.

16.25u

Een wanhopige beller die in tranen zijn ver haal doet en aangeeft snel hulp nodig te hebben. Dit zijn de moeilijkste telefoontjes, omdat De Hoop geen crisishulpverlening biedt. Ik probeer hem te bemoedigen en denk mee over waar hij met urgentie gehol pen kan worden.

17.00u

Tijd om af te sluiten; dankbaar voor deze fij ne baan, waarbij ik anderen mag helpen!

Reineth van der Schee Medewerker ATL (aanmelding, toelei ding en logistiek)

GASTVRIJHEID

‘Gastvrijheid’ is een woord dat we bij De Hoop regelmatig ge bruiken. En dan vragen we elkaar: ‘hoe brengen we dat in prak tijk? Hoe betonen we de gastvrijheid in onze zorg?’ We willen de liefde van God tonen, zodat mensen zich welkom weten en zich afvragen wat de geest – voor ons Geest – is die hier waait. De aankleding van de gebouwen, de ontvangst bij de receptie, de ‘geur van appeltaart’ op de afdeling… Het zijn de eerste signalen van gastvrijheid.

In de Bijbel gaat het over deze gastvrijheid; we hebben het niet zelf bedacht. Bijvoorbeeld in 1 Petrus 4: 9. ‘Wees gastvrij voor el kaar, zonder klagen’. Deze tekst leert ons nog dieper wat gastvrij heid eigenlijk is. Het blijkt meer te zijn dan een welkom gebouw, hoe belangrijk dit gebouw ook is! In de grondtekst van dit vers is het woord voor gastvrijheid ‘filoxenia’, ofwel: houden van (datgene wat vreemd is in) de ander. Hoe interessant is dat! Dit vers nodigt ons uit om gastvrij en welkom te staan naar dat wat ons niet direct vertrouwd en bekend overkomt.

Het is vaak makkelijk om de deur wijd te openen voor de mensen van wie we houden. “Fijn dat je langskomt”, zeggen we dan spontaan. Maar dit vers gaat over iets anders. Het gaat hier niet om gastvrijheid richting onze vrienden, familie en kerkleden; de mensen die we begrijpen. Dit vers gaat over degenen die we niet direct begrijpen en aanvoelen; het gaat over de mensen die we ‘vreemd’ vinden of wiens mening of keuzes we vreemd vinden. Stel je hart open, zoveel als je kan, lijkt de Bijbel te zeggen. Henri Nouwen schreef eens: ‘als je je (voor)deur opent, open dan tegelijk je hart. Hoe of wie de ander ook is.’ Dat zet aan het denken. We leven immers in een samenleving waar heel divers en uiteenlo pend wordt gedacht en gehandeld. En dat is niet altijd in lijn met onze Bijbelse principes. En dan is daar die oproep: bewijs de Bij belse filoxenia aan elkaar, de genezende onderlinge gastvrijheid. Mensen bloeien op als ze gezien worden, geliefd worden, wie ze ook zijn en wat ze ook doen. Daarin ging Jezus ons voor: eten met wie dan ook, hoer of tollenaar. Liefhebben zonder terughoudend heid. Wordt er aangebeld? Open je hart!

Irene Blom, voorzitter Raad van Bestuur bij De Hoop ggz

ITEM VAN BETEKENIS

“Ik vind mijn sleutelbos heel belangrijk. Mijn huissleutel zit hieraan, een soort bewijs van mijn herstel. Sinds 2019 heb ik mijn eigen huis, na veel jaren beschermd wonen op di verse plekken. Ik had veel angsten en kon niet op eigen benen staan. De sleutels zijn een bewijs dat ik dingen gewoon kan!

Ook mijn scootersleutel zit eraan, dat is een symbool voor de vrijheid die ik nu heb. Ik kan overal heen waar ik wil. Het is het vervoermiddel naar mijn werk als sta giair bij de kliniek 4Life van De Hoop. Bij 4Life heb ik het erg naar mijn zin, de

vrouwen kennen mijn verleden en zien me als een voorbeeld. Ik ben toch wel een Ver haal van Hoop eigenlijk. Ik was altijd afgekeurd voor werk, had veel psychische problemen en durfde niet te werken. Na de Interne Oplei dingsschool Ervaringsdeskundigheid bij De Hoop heb ik de sprong in het diepe gewaagd. Een stage als groepsbegeleider bij 4Life. Uit mijn comfortzone, maar het bleek perfect bij me te passen. Ik zit helemaal op mijn plek. Ik ben trots op mijn sleutels en waar ik nu sta!”

Annelies Vuijk, stagiair groepsbegeleider bij Vrouwen 4Life.

Sleutelbos