OMSLAGVERHAAL prijs van het meel zakt, gaat de broodprijs niet naar beneden. En dat is juist hetzelfde met de patatten en de friet. Wij als boeren kunnen onze kosten niet doorrekenen in onze producten.”
Grondgebonden “Als ik nu terug zou moeten beginnen, dan begon ik er niet meer aan. Dan zou ik ook groot moeten boeren en altijd maar uitbreiden. Ik zou dat niet kunnen en heb daar ook nooit achter gestaan. Ik snap echt niet dat dat allemaal zo groot moet zijn. Ik moet wel buiten kunnen zijn. Daarom dat ik ook nooit varkens heb willen houden. Dat is bijna fabriekswerk. Als ze de landbouw nu eens grondgebonden hadden gemaakt dan waren al die problemen er niet geweest. Dat betekent dat je maar net zoveel dieren mag houden dan dat je grond hebt om voeder op te winnen en om je mest kwijt te geraken. Dan zouden er heel wat minder koeien en varkens zijn. Ik begrijp niet dat ze het zo ver hebben laten komen. Minister De Batselier zei dat vroeger al bij het eerste MAP (Mestactieplan), maar de Boerenbond is daar toen tegen uitgekomen en heeft alles maar verder opgedreven. En dan hebben ze het melkquotum nog afgeschaft. Ge ziet nu wat er van gekomen is. Want hoe groter de bedrijven, hoe groter ook het mestprobleem wordt. Die mest moet dan maar naar een mestfabriek en dan weet ge hoe daar mee gesjoemeld wordt. Hoeveel varkensboeren lieten vroeger hun ‘beer’ niet gewoon in de sloot lopen...? En dan denkt ge: allé mannen, waar zijt ge mee bezig. Daar moesten vodden van komen en dan moet ge niet verschieten dat er strengere wetten en reglementen komen. En dan komt daar nu het stikstofbeleid nog eens bovenop.”
voor ik op pensioen kan. Maar mijn vergunning verloopt in 2027. Ik kijk wel hoe het op me afkomt. Ik maak me daarover geen zorgen want anders zinkt de moed me in de schoenen. Ik heb gelukkig geen schulden meer, ik moet niet uitbreiden of grond meer aankopen. Maar als ik grote milieu-investeringen moet gaan doen om een nieuwe vergunning te krijgen dan weet ik het niet meer. Ik heb geen opvolging want ik woon alleen. Ik hoop wel dat ze mij die laatste jaren rustig op deze manier kunnen laten boeren tot ik er mee stop. Stel je voor dat ik op mijn 57 nog nieuw werk moet gaan zoeken. Waar kan ik nog terecht? En daarbij, ik heb ook echt geen zin om ergens anders te gaan werken. Liefst van al hoop ik dat ze me de kans geven verder te boeren tot ik met pensioen kan gaan. Wanneer ik met mijn boerderij stop, kan ik hier nog wel blijven wonen. Dat wil ik nog zo lang als ik kan. Ik ben niet iemand die in een rusthuis wil zitten of in het dorp wonen. Hoe het dan met deze boerderij verder moet als ik geen vergunning meer krijg weet ik niet zeker. Ik zal dan wellicht zonevreemd wonen en moet dan waarschijnlijk de stallen en de schuur afbreken.”
Eigen baas Intussen blijft Marc zijn eigen baas op zijn geliefde plek. En alles gaat hier rustig zijn eigen gang. ’s Morgens staat hij op om 7.00 u en begint met het voederen van de dieren, waarna hij aan het melken gaat. Rond elf uur, half twaalf is dat afgelopen en tijd om te gaan eten. De namiddag wordt besteed aan alle werk dat er op een boerderij moet gebeuren waarna hij om zes uur ‘s avonds aan de tweede melkbeurt kan beginnen. Daarna gaat de televisie aan tot het bedtijd is.
Marc Bolckmans ziet de toekomst van de landbouw in de streek erg somber in. “Als dat zo verder gaat is er hier binnenkort geen enkele boer meer over. Heel wat boerderijen hebben geen opvolging meer. Hier op Staakheuvel valt binnen enkele jaren alles stil, ook op Ginhoven, hier een beetje verder. In Zondereigen schieten er binnenkort nog twee boeren over, ook op Hoekeind in Merksplas zal er geen boer meer zijn.
Maar intussen houdt hij zich wel op de hoogte van wat er in de wereld en in de sector gebeurt. De krant en het tijdschrift Landbouwleven zijn daar alvast een onmisbaar element in. “Ja, ik hou mij ook goed op de hoogte, ook van de prijzen van alles. Anders houden die veekoopmannen je voor de gek. Je moet die mannen niet altijd geloven, hé.” En intussen mijmert hij nog over de vele jeugdherinneringen in en rond de boerderij. Hoe hij vroeger nog kievitseieren ging zoeken, met Henk Simons mee op rattenvangst ging of met vader mee op jacht.
Als ik naar mezelf kijk, ik ben er nu bijna 55. Ik moet dus nog een jaar of 8 doen
Over zijn liefde voor de natuur gemengd met een flinke snuif kritiek op de evolutie
Toekomst
6 MAART 2024 - DE HOOGSTRAATSE MAAND
De liefde van Marc voor de dieren, voor zijn omgeving en voor de boerenstiel staat buiten kijf in het natuurbeheer. “Ik hou van de natuur, maar ik ben ‘gene grune’. Ik heb het moeilijk met boeren die gene boom meer kunnen zien en alles maar zouden kappen, de intensieve landbouw die geen oog meer heeft voor de natuur, maar ik begrijp ook niet waarom de mannen van de natuur overal maar hei willen hebben en alles willen verschralen.”
Bezorgd “Toen de ruilverkaveling hier aan de slag was waren er verschillende boeren die mij aanraadden om alle bomen rond de boerderij nu maar te kappen, “nu het moment daar is”. Ik heb dat natuurlijk niet gedaan, want ik wil niet alles kaal. Maar ik begrijp ook niet goed waarom die van de Natuur geen scharhout aanplanten met wat open stroken er tussen, in plaats van alles maar af te plaggen om hei te laten terugkomen. Pas op, ik vind hei ook heel schoon, maar waarom moet dat allemaal zoveel kosten. En we hebben toch hei genoeg in Kalmthout. Ik vind het ook heel erg dat de boeren in het Turnhouts Vennengebied zo in de verdrukking komen. Die boeren zitten daar ook al generaties lang en zouden nu voor een stuk plaats moeten maken voor uitbreiding van een natuurpark. Maar gelukkig heb ik geen negatieve invloed van de nabijheid van Wortel-kolonie. Alleen de klinkerbaan hier naartoe vind ik een ramp. Daar rijd ik niet meer over met een geladen wagen. En uitgaan in het weekend is er voor mij ook niet meer bij. Enkel nog eens iets gaan drinken op een zondagnamiddag als er iets te doen is in de geburen om wat met andere boeren te babbelen over het geboer en het leven. Voor mij moet dat niet meer zijn. Ik ben al bij al nog heel content dus, maar toch ook wel bezorgd...” (jh)
