Kloosterkrant Voorjaar 2023

1  Vruchtbare aarde

2  Op de tuin

3  Klooster present in de maatschappij

4  Sociale projecten

5  Stichting Vrienden

6  Activiteiten in de kapel

7  Programma’s

8  Agenda

Vruchtbare aarde

Inde periode op weg naar Pasen staat dit jaar het thema “Vruchtbare aarde” centraal in ons klooster. We staan erbij stil in een veertigdagenkalender, online retraites en teksten in de Goede Week.

Ook de vastenactie van het klooster is dit jaar gericht op een vruchtbare aarde. We zamelen geld in voor vrouwen in Ghana om hun land beter tot vruchtbaar land te kunnen maken.

In de veertigdagenkalender deelt elke dag iemand die verbonden is met het klooster een stukje van zijn of haar levensverhaal. We geloven dat het delen van elkaars levensverhaal bijdraagt aan een vruchtbare en levende plek die we als klooster zijn. Ik hoop dat het u inspireert.

Vruchtbare aarde. Dat is onmisbaar voor iedereen en van levensbelang. De vraag is hoe wij daaraan kunnen

bijdragen en ook hoe wij vruchtbare aarde kunnen worden, als mens, als maatschappij en ook als klooster. Bij mij komen de prachtige woorden van Angelus Silesius (Johannes Scheffer, 1624 – 1677) naar boven.

De roos kent geen waarom, zij bloeit omdat zij bloeit: zij denkt niet om zichzelf; vraagt niet of men haar ziet.

www.kloosterhuissen.nl

u kunt ons ook volgen op de social media

Een roos die bloeit en groeit, zonder waarom en waartoe. Die is niet met zichzelf bezig en vraagt zich niet af of anderen haar zien en wat mensen van haar vinden. Mooi hè? Kunnen wij ook zo leven? Kunnen wij stoppen met steeds bezig te zijn met de vraag of het wel nuttig is wat we doen en ons niet zo druk maken met wat anderen van ons vinden? Kunnen wij leven met wat ons toekomt en er dankbaar voor zijn?

Kunnen we dankbaar zijn voor ons hele leven; voor zonneschijn én ook voor regen in ons leven? Want tegenslag hoort er ook bij. Als dat lukt, ook al vergt het veel, dan is dankbaarheid een enorme kracht. Dan leef je vanuit de overtuiging dat het leven ons ten diepste is gegeven en dan gaan we ook anders met elkaar én met de aarde om.

Leven als een roos. Voor mij een prachtig symbool voor een vruchtbaar leven vol groei en bloei van onszelf, van anderen en ook van een (liefdevolle) samenleving. Dat we meer mogen leven als een roos.

Mijn bijzondere 40 dagen stilte avontuur!

Langzaam loop ik door de oude gangen van het klooster, het uitgesleten marmer voelt zacht onder mijn voeten aan. Het zonlicht schijnt door de ramen en geeft mij een warm en huiselijk gevoel. Aan weerszijden hangen mooie gedichten en ik waan mij in een andere wereld. Een stille wereld, die we in ons dagelijks drukke leven bijna vergeten zijn, een wereld waar vrede heerst.

De gedachte om 40 dagen niet te praten zat ineens in mijn hoofd. Ervaring met stilte heb ik ruimschoots, sinds 8 jaar volg ik ieder jaar een stilteweek. Stilte is een van mijn grote liefdes. Maar waarom ik 40 dagen stil wilde zijn, ik had toen serieus geen enkel idee. Deze ingevingen volg ik graag, dus na overleg met mijn gezin hebben we samen besloten dat ik dit geweldige avontuur aan zou gaan. Van 24 februari tot 3 april 2022 heb ik niet gesproken en 8 verschillende stilteretraites in Nederland gevolgd, waarvan 2 retraites in het Dominicanenklooster. Om te ervaren welke soorten stilte er zijn en om te leren wat ik wil doorgeven aan mensen die ook nieuwsgierig zijn naar de stilte. Hoe leg je iemand uit wat stilte met je doet? Het is nauwelijks in woorden te vatten, want het is wonderlijk en raakt een laag in jezelf aan die je vaak ‘kwijt’ bent geraakt. Door alles wat we hebben geleerd, onze oordelen, alle overtuigingen en vooral ook door wat je

ONDERWEG

KATERN ONDERWEG

Kwartaalthema belicht vanuit verschillende invalshoeken

THEMA VOORJAAR 2023

Vruchtbare aarde

allemaal moet doen. Er is simpelweg te weinig tijd in onze drukke levens om diepgaand te reflecteren, iets wat in de stilte ‘vanzelf’ gebeurt. Mijn 40 dagen stilte avontuur was zowel fantastisch als vreselijk. De twee grootste inzichten die ik heb opgedaan zijn jezelf overgeven en echt in het hier en nu zijn. Overgave is noodzakelijk omdat je letterlijk geen stem hebt, je kunt de situatie niet beïnvloeden. We zijn met onze gedachten zoveel in het verleden of aan het plannen wat we in de toekomst nog allemaal moeten doen. Zelden zijn we echt in het nu, het huidige moment waar je voelt hoe je op je stoel zit, wat je hoort, ruikt en ziet.

Nu weet ik waarom ik mijn 40 dagen stilte avontuur moest aangaan, om de stilte zelf door te geven via retraites. De stilte brengt zoveel, uitleggen of de stilte begrijpen is onmogelijk. De stilte moet je zelf ervaren. Voel je vooral welkom!

WIJ MENSEN ALS

VRUCHTBARE AARDE

persoonlijke beschouwingen van mensen die met het klooster verbonden zijn.

Vijfdaagse Ont-moet jezelf in het hier en nu

• 30 april t/m 4 mei 2023

• 7 t/m 11 juli 2023

• 29 oktober t/m 2 november 2023

Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1756

“De stilte brengt zoveel, uitleggen of de stilte begrijpen is onmogelijk. De stilte moet je zelf ervaren.”

door

aalt bakker, directeur stichting dominicanenklooster huissen

door mariëlle griep, coach van stilteretraites

door petra postema, gastvrouw

Mijmering

Op de tuin

Mijn opa was een tuinder.

Hij kweekte rozen en later groene potplanten. En als hij naar zijn werk was, dan was hij niet naar zijn werk maar ‘op de tuin’. Zo zei hij dat. Als ik bij opa en oma logeerde, mocht ik ook wel eens mee naar de tuin. Dat was een gigantische plantenkas.

Ik herinner me dat opa altijd een kleine loep op zak had om planten te controleren op bladluizen. Als mijn opa en oma bij mijn ouders op bezoek waren, dan vond er altijd een grondige inspectie van de achtertuin plaats en nam hij ook vaak nog even de snoeischaar in de hand.

Dat tuinieren zit zo diep geworteld in mijn familie, dat ik altijd aannam dat ik dan automatisch ook wel groene vingers zou hebben. Maar helaas moet ik bekennen dat mijn kamerplanten zijn overgeleverd aan een survival of the fittest. Je moet als kamerplant wel heel sterk zijn om bij mij te overleven. Een aantal jaren geleden moest ik aan mezelf toegeven dat groene vingers dan waarschijnlijk toch niet zijn aangeboren en dat ik beter had moeten opletten bij mijn opa. Daarom kocht ik een boek over de

Vieringen en het kloosterritme

biologie van planten om zo te leren tuinieren. En dat terwijl ik op dat moment alleen een balkon had. Je begrijpt dat ik op die manier geen groene vingers kreeg…

Tuinieren leer je niet uit een boek. Dat weet ik ondertussen. Afgelopen september heb ik een maand op een wijngaard gewerkt om te helpen bij de druivenoogst.

Een mooie en ontnuchterende ervaring. Met mijn beide benen op de grond en een snoeischaar in de hand, zo hard werken dat je geen tijd meer hebt om te piekeren. Sinds een jaar heb ik een eigen tuintje. En met vallen en opstaan leer ik te tuinieren. Ik wens vaak dat mijn opa er nog was en even langs kwam om de tuin te inspecteren.

Vasten Deze

krant komt uit in de vastentijd. Vasten heeft een lange geschiedenis en is in veel religies terug te vinden. Zo wordt er in het joodse geloof gevast op Jom Kipoer en vasten moslims tijdens de Ramadan. Ook het hindoeïsme en boeddhisme kennen vormen van vasten. De laatste jaren lijkt er een hernieuwde interesse voor vasten te zijn. Vaak gebeurt dat op andere manieren.

Het

kloosterritme bepaalt het dagelijkse leven in het Dominicanenklooster. Zowel de gasten in het klooster als omwonenden zijn daarbij van harte welkom. Het biedt een moment van verstilling en bezinning op de dag.

Dagelijks ritme

08:00 uur Lauden (ochtendviering)

12.10 uur middagviering (maandag t/m vrijdag)

18.30 uur Vespers (avondviering) (op dinsdag en vrijdag met eucharistie)

Zondag

08.00 uur Lauden

10.00 uur Viering van de Eucharistie

18.30 uur Vespers

Voor wie dat wil zijn de vespervieringen en zondagse vieringen ook te volgen via www.kerkomroep.nl (plaatsnaam: Huissen; kerk: Koningin van de allerheiligste Rozenkrans).

Zoals bijvoorbeeld digitaal vasten, een periode zonder smartphone en Netflix. Of men kiest voor een periode zonder vlees, of zonder alcohol. Een andere manier is om een periode geen aankopen te doen zoals nieuwe kleren of juist 40 dagen elke dag een goede daad te doen. De gemene deler is dat al deze vormen gaan over een periode van minderen, versoberen en bezinnen. Het helpt je te beseffen in welke weelde we leven en dat het ook met minder kan. Het helpt je dichter bij de kern komen. Het werkt helend voor je geest.

Ook in de vieringen in de kapel staan we stil bij de vastentijd. De thema’s van de veertigdagenkalender, die ook opgenomen is in deze krant, komen terug in de zondagse vieringen en we besteden natuurlijk ruime aandacht aan de vastenactie waarmee we geld inzamelen om vrouwen en hun gezinnen in Kasuliyili, een dorp in Noord-Ghana, te ondersteunen.

Wilt u ook bijdragen aan de vastenactie?

Een gift aan de vastenactie kunt u overmaken op: NL82INGB0007120866

tnv Stichting Dominicanenklooster Huissen

ovv Vastenactie 2023 Tractor voor Ghana

Meer informatie over dit project vindt u op suhuyini.weebly.com

Klooster present in de maatschappij

Dominicanenklooster Huissen is van oudsher een plek van contemplatie en actie, om bij te dragen aan zielsgeluk voor iedereen en aan een samenleving waarin iedereen er mag zijn. Een open en inspirerend huis om je te bezinnen en om weer met nieuwe ogen en frisse inspiratie in leven en werk present te zijn. Het klooster wil de komende jaren haar presentie in de samenleving uitbreiden en meer bijdragen aan een liefdevolle samenleving. Het Kloosterlab en de retraite Waardevol samenwerken zijn hiervan voorbeelden. Het klooster biedt deze retraites aan voor maatschappelijke organisaties. Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Aalt Bakker, directeur-bestuurder; aaltbakker@kloosterhuissen.nl

Zingeving & innovatie? Kloosterlab!

InDominicanenklooster Huissen gaan we de uitdaging aan om zingeving en innovatie te combineren. We organiseren daarom “Kloosterlab” waar een zinvraag van een organisatie door een kleine groep experts met verschillende achtergronden wordt onderzocht. Research en Development op het gebied van zingeving.

Hoe werkt het? Een organisatie gaat met ons in gesprek omdat zij zoeken hoe er meer aandacht kan zijn voor zingeving of hoe er meer mensen van hun zingevende activiteiten gebruik kunnen maken. We formuleren samen een goede onderzoeksvraag en gaan die met twaalf verschillende experts in 24 uur onderzoeken. Zo ontstaat er een bezielende inspirerende snelkookpan in het klooster, waar er ook tijd is voor rust en bezinning. Zowel de inbrengende organisatie als de deelnemers zijn zeer enthousiast over de werkwijze, de inzichten en de sfeer.

De organisatie Leven met Dood heeft onderzocht hoe ze mensen in rouw zo passend mogelijk kan ondersteunen. Hoe kunnen zij een goed aanbod doen die past bij verschillende manieren van rouwen?

De groep bestond uit mensen die werken in de uitvaart, een marketingpsycholoog, een ritueelbegeleider,

een onderzoeker en iemand van de ANWB-alarmcentrale.

Met de vereniging van geestelijk verzorgers verkenden we of geestelijk verzorgers ingezet kunnen worden buiten de huidige plekken van justitie, zorg en welzijn. Wanneer is dat passend, wat vraagt dat van de organisatie, voegt het iets toe of is het een valkuil en draagt de inzet van geestelijke verzorging bij aan nog efficiënter werken?

De inbreng van geestelijk verzorgers en medewerkers van onder andere Heineken en het UWV maakte het een uitdagende en realistische bijeenkomst.

De experts en de organisaties die de vraag inbrachten, werden zeer geïnspireerd door het Kloosterlab. Waarom? We werken niet vanuit theoretische concepten maar vanuit onze praktijk, we gebruiken daarbij verschillende passende werkvormen.

De combinatie zingeving en innovatie is daarbij verassend. Zingeving geeft betekenis en richting en helpt om onze doelen en waarden te bepalen. Innovatie is de motor achter verandering en vooruitgang. Samen vormen ze een krachtige drijfveer voor persoonlijke en maatschappelijke groei. Het stelt een organisatie in staat om op een andere manieren naar het werk te kijken. Hierdoor ontstaan nieuwe inzichten en ideeën die relevant zijn voor de deelnemers en vraagstellers.

Naast Kloosterlab organiseren we Kloostertafel, een middag en avond waarin een zingeving in de werkpraktijk handen en voeten krijgt en waar er ruimte is voor niet weten, stilte en goed eten. Dominicanenklooster Huissen faciliteert inhoudelijk en financieel twee keer per jaar een Kloosterlab voor non-profitorganisaties. Je wordt helemaal ontzorgd. Voor andere organisaties overleggen we graag over jouw behoefte en brengen we een passende offerte uit.

Kloosterlab en Kloostertafel worden begeleid door Anne Stael, eigenaar van Zienwatonzichtbaaris.nl. Ze werkt op het gebied van zingeving en zakelijkheid met onder andere geestelijk verzorgers en bezinningsplekken.

24 uur kloosterretraite Waardevol samenwerken

Begin december is een team van de Foodvalley 24 uur in het klooster geweest om zich te bezinnen. Deze mensen werken samen aan de toekomst van het landelijke gebied van 8 gemeenten in het midden van het land.

Het is een onderwerp dat erg actueel is. Het gaat over het samen werken aan een gezonde bodem en een watersysteem dat extremen in droogte en te veel aan water kan opvangen. Het gaat over zorgen voor meer biodiversiteit in het landschap dichtbij mensen in dorpen en steden. En het gaat over hoe agrariërs en andere bedrijven gezond voedsel kunnen produceren met een eerlijke prijs. Het gaat in wezen over het zorgen voor nieuwe relaties tussen de natuur, voeding en wij mensen.

Tijdens deze 24 uur namen zij de tijd om hun op waarden gebaseerde visie te onderzoeken. Zij maakten ruimte om te luisteren naar wat vanuit de onderstroom aandacht vraagt en om te spreken over wat er ten diepste speelt. Met elkaar onderzochten zij met hoofd, hart en innerlijk weten de vragen: Wat wordt er van ons in deze tijd gevraagd? Waar staan we voor? En welke moed en maat vraagt dat van ons in deze roerige tijden?

Programma’s

KloosterweekVijf dagen kloosterleven en verder niets

Voor wie in stilte wil uitreiken naar de diepte in zichzelf. Er komen vijf kloosterlijke thema’s langs: gebed, contemplatie/ meditatie, eenvoud, omgaan met anderen, arbeid. Een week die het lichaam tot rust brengt en de ziel voedt. Maria van Mierlo, geestelijk begeleider en Marcus Belle, psycholoog

26 t/m 31 maart 2023

Het etmaal leverde een gedeelde taal op en een gezamenlijk gevoel voor richting. De collega’s keerden huiswaarts met een persoonlijk manifest waarin inzichten, intenties en wensen voor onderweg waren opgeschreven. Dit was de opmaat voor een gezamenlijk manifest. De retraite stond onder leiding van Dorien Brunt, associé van Het Nieuwe Trivium en eigenaar van Denkgenoot te Wageningen en werd vormgegeven samen met Eveline de Kock, eigenaar van Ruimte Atelier.

Eén van de teamleden verwoordt het als volgt: “Door de plek en de vertraging die we onszelf gunden, kwamen we tot kernachtige en gedeelde inzichten waar we in de dagelijkse hectiek nooit op gekomen waren. Die inzichten vormen nu de basis van onze visie. Daarnaast was het ook gewoon heel gezellig en heeft het voor extra verbinding en begrip voor elkaar gezorgd”.

Roula Dambrink (Foodvalley)

Levenseinde, Zien en zijn

Deze tweedaagse biedt inspiratie voor de kwaliteit van Er Zijn (presentie) aan het levenseinde. Vrijwilligers van hospices en anderen zijn welkom om via casussen, theorie en oefeningen te reflecteren op aandacht voor de stervende persoon.

Anne Goossensen, hoogleraar Zorgethiek en Ben de la Mar, trainer

29 t/m 30 maart 2023

(meer data op website)

Meditatieweekend

Het Compassie kompas

Vanuit meditatie opmerkzaam gewaar leven: Herinner je waar het om gaat, keer terug naar je thuisbasis, vind de moed om met compassie door het leven te gaan, zodat je vol vertrouwen je vleugels kan uitslaan.

Bert van Baar, meditatie- en compassietrainer

31 maart t/m 2 april 2023

(meer data op website)

Vrije retraite

Een paar dagen voor jezelf. Tot rust komen en genieten in het klooster. De dagen worden deels bepaald door het ritme van het klooster, met getijden en maaltijden, maar bovenal is er volop ruimte voor eigen invulling van de dagen.

Laurence Mol, retraiteen meditatiebegeleider

6 t/m 9 april 2023

(meer data op website)

Retraiteweekend voor jongvolwassenen

Hoe kom je tot rust en waar ga je voor in je leven?

Een weekend vol bezinning, bezieling en beweging voor jongvolwassenen van 18 t/m 38 jaar.

Rozanne van der Veur, geestelijk verzorger

7 t/m 9 april 2023 (meer data op website)

Individuele kloosterdagen

Heb je behoefte om tot rust te komen, om geïnspireerd te raken, je te bezinnen? Elke dag wordt een thema aangereikt en er is ruimte voor een individueel gesprek. Neem even afstand van het leven van alledag en dompel je onder in de kloostersfeer.

11 t/m 14 april 2023 (meer data op website)

door judith wissing, coördinator sociale projecten

Sociale projecten

Ukent

het klooster waarschijnlijk vooral als een plek waar prachtige programma’s worden georganiseerd en u zich een paar dagen in rust kunt onderdompelen. Minder zichtbaar, maar voor ons minstens zo belangrijk, is dat wij ook activiteiten organiseren voor kwetsbare groepen in onze samenleving, en voor hen die deze groepen ondersteunen.

Denk hierbij bijvoorbeeld aan mensen met een geestelijke en/of fysieke beperking, vluchtelingen, eenzame ouderen, vrijwilligers en mantelzorgers. Ook vinden we het belangrijk jongeren en jongvolwassenen een steuntje in de rug te bieden. Deze activiteiten noemen wij ‘sociale projecten’.

Deze sociale projecten bestaan veelal uit een meerdaags verblijf in groepsverband. Naast het bieden van rust en ontspanning staan bezinning, bezieling en beweging centraal. Dit doen we onder andere door het organiseren van workshops, stiltewandelingen en gesprekken. De inhoud van de programma’s wordt uiteraard afgestemd op de doelgroep: de retraites voor jongvolwassenen zien er heel anders uit dan die voor eenzame ouderen. Voor mensen met een beperking en intensieve hulpvraag hebben wij het programma aangepast naar een eendaags verblijf, passend bij hun mogelijkheden. Het overkoepelende thema blijft in alle gevallen: we zijn blij dat je er bent, hier mag je jezelf zijn.

De reacties van deelnemers zijn overwegend zeer positief. De redenen waarom zij programma’s waarderen lopen uiteen. Voor mantelzorgers is het verzorgd worden in plaats van zelf moeten zorgen een weldadige ervaring. Jongeren waarderen de vertraging van het klooster in hun verder drukke levens. En voor sommige groepen, zoals vluchtelingen, alleenstaande moeders en daklozen is het de enige keer per jaar dat ze ‘op vakantie’ gaan en alleen daarom al heel bijzonder.

Zoals Nienke van Ittersum van de Arnhemse daklozenopvang in de vorige Kloosterkrant beschreef, kan het verblijf in het Klooster (al dan niet tijdelijk) een transformerende werking hebben. Deelnemers ‘komen tevoorschijn en genieten van een plek waar het ergens over gaat en je dat samen beleeft.’

Diverse groepen komen al jaren in het klooster, zo hebben we een lange geschiedenis met Stichting Rainbow, die jaarlijks een ontspanningsweekend voor veelal uitgeprocedeerde LHBTI-vluchtelingen met ons organiseren. En begeleiden Margreet Roos en Pete Pronk al vele jaren ‘Herstelverhalen’, een week waarin mensen met psychiatrische problematiek handvatten krijgen om hun eigen verhaal te vertellen en niet gereduceerd worden tot alleen hun diagnose.

Maar we proberen ons aanbod ook regelmatig te vernieuwen. Afgelopen zomer hebben we voor het eerst “In the lead” georganiseerd, een vierdaagse bootcamp voor jongvolwassenen die aan het begin van hun (studie)loopbaan staan. Door middel van allerlei mentale en fysieke activiteiten ontdekten zij waar zij voor staan en hoe zij zich verder willen ontwikkelen.

Nieuw in 2023 is een serie van vier trainingen voor vrijwilligers in de hospicezorg, met thema’s als eenzaamheid, machteloosheid en spiritueel leed. Deze trainingen zijn samen met prof. dr. Anne Goossensen van de Universiteit voor Humanistiek ontwikkeld, speciaal voor deze doelgroep. Met deze trainingen dragen we niet alleen bij aan de kennis van de vrijwilligers, maar indirect ook aan het welzijn van hen die in het hospice verblijven.

Programma’s

Weekendretraite Naar de stilte van je hart Ons hartgebied bloeit weer op bij liefdevolle zelfzorg. In deze retraite mag je allereerst even tot jezelf komen. Er hoeft niets voor anderen gedaan of opgelost te worden. Zo ontstaat innerlijk ruimte voor het horen van de zuivere stem van je hart.

Joyce Lakwijk, coach 14 t/m 17 april 2023

Individuele retraite De Individuele Retraite is er voor wie een paar dagen ‘het klooster in’ wil om tijd te nemen voor het eigen innerlijk. Je leeft zonder de afleidingen van het gewone leven, in de veilige structuur van het kloosterritme. Open, stille dagen zonder groepsprogramma.

Maria van Mierlo, geestelijk begeleider 16 t/m 19 april 2023 (meer data op website)

Weekend schrijfretraite Op drift Je bent in een fase waarin je nieuwe wegen verkent. Het oude voldoet niet meer en je bent nieuwsgierig naar jouw nieuwe pad. In de schrijfretraite Op drift verken je vanuit jouw levensverhaal wat voor jou belangrijk is, hoe je de weg (terug)vindt naar je ziel.

Pauline Weseman, biografisch coach 21 t/m 23 april 2023

Het organiseren van zoveel activiteiten voor honderden deelnemers per jaar doen we niet alleen. De groepen die bij ons komen verblijven, nemen soms zelf een deel van het programma voor hun rekening, verzorgen de selectie van deelnemers of dragen (beperkt) financieel bij.

Zelf zetten wij tien procent van onze verhuurinkomsten in voor de bekostiging van de projecten. Daarnaast levert de stichting Vrienden van het Dominicanenklooster jaarlijks een gulle bijdrage en werven wij fondsen om de kosten te kunnen dragen. Zonder hen zou het niet mogelijk zijn te doen wat we doen, wij zeggen dan ook graag: samen dragen we bij aan een liefdevolle samenleving.

Weekend Je plek innemen

Verlang jij ook naar een eigen plek waar je helemaal tot je recht komt, in je leven, in je gezin, of in je werk?

Verlang jij ernaar los te laten wat je van huis uit meekreeg? Ontdek in dit weekend met behulp van familieopstellingen hoe je jouw plek kunt innemen in je leven.

Erna Bakker, therapeute en relatiecoach 21 t/m 23 april 2023

Weekend Meer

verbinding in je leven Een weekend om te verbinden met wat er in je leeft rond je thuis- of werksituatie. We onderzoeken wat je daarbij nodig hebt en oefenen om de dialoog erover aan te gaan.

Creatieve Voorjaarsretraite Een kleurrijke ontdekkingstocht

Op speelse, creatieve wijze ga je op ontdekkingstocht naar jouw ware kleur en vorm. Wie ben je, wanneer je expressie geeft aan de mens die je ten diepste bent? Verwonder je en laat je verrassen over dat wat ontstaat. Met creatieve werkvormen.

Helmie Willems, trainer 28 t/m 30 april 2023

Conny Brouwer, coach 28 april t/m 2 mei 2023

Vruchtbare aarde

Vruchtbare aarde is onmisbaar, is van levensbelang. Als zaad wil uitgroeien tot vruchtdragend gewas, moet het zaad in vruchtbare aarde vallen. Dat betekent dat er genoeg voeding moet zijn, water, lucht, licht, ruimte. In de veertigdagentijd stonden we stil bij het beeld, ”wij mensen als vruchtbare aarde”.

Aan de hand van 7 vragen delen 40 mensen, verbonden met het Dominicanenklooster een stukje van hun levensverhaal. Aan de hand van 7 vragen, omdat we geloven dat ook dat bijdraagt aan de vruchtbare plek die we als klooster willen zijn. We nodigen je uit om ook zelf over die vragen na te denken.

Ruimte maken

Vertel eens, Hoe maak jij ruimte om je ziel op te ruimen? Of: Hoe creëer jij ruimte voor of in jezelf?

Het klooster geeft mij ruimte

Mijn mooie gezin staat op nummer één, daar doe ik alles voor. Als het daar goed mee gaat, dan gaat het met mij ook goed. We kunnen genieten van de kleine dingen zoals lekker met de hond gaan wandelen. Of op de koffie bij opa en oma. Voor mezelf creëer ik ruimte als ik in het klooster ben. Dat geeft mij op een bepaalde manier een enorme rust. Dan kan ik alles van buiten even vergeten en loslaten. Waardoor ik veel energie krijg en zo liefde en warmte kan geven aan onze gasten en mijn collega’s.

Mariëlle Artz is werkzaam in de huishouding van Dominicanenklooster Huissen. Als ik in het klooster ben kan ik alles van buiten even vergeten en loslaten.

Het enige wat ik hoef te doen is ruimte maken

Ik nam deel aan een stilte weekend, maakte drie dagen ruimte in mijn agenda voor verwijlen, bezinnen en tot rust komen. Te ontdoen van de vele prikkels die we dagelijks binnen krijgen. De ontmoeting met de stilte is als het weerzien van een vriend, vertrouwd, bij wie je helemaal je zelf kan zijn. In de stilte voel ik weer ruimte om ontvankelijk te zijn voor de dingen die zich aandienen.

Tijdens een wandeling zien hoe de takken zich aftekenen tegen de hemel. Ik voel de frisse wind tegen mijn wangen. Op de grond vergane bladeren van eik en kastanje, het nerven patroon zichtbaar. Ze vergaan en vormen zo weer vruchtbare grond voor wat er komen gaat. Ik voel me verbonden met dit oneindige transformatie proces. Dat het leven een vruchtbare bodem vormt voor de dingen die zich nog zullen ontvouwen. Het enige wat ik hoef te doen is ruimte maken. De lente is er nog niet, maar ze is in aantocht… ik voel het in mijn hart.

Rozanne van der Veur is verbonden aan het klooster als begeleider van diverse retraites. Ze verzorgt verschillende workshops op het gebied van meditatie en yoga. En ze werkt regelmatig in het patershuis voor de VGVZ; de beroepsvereniging voor geestelijk verzorgers. De lente is er nog niet, maar ze is in aantocht… ik voel het in mijn hart.

Genieten van de aarde en het omgaan met de aarde

De aarde ruiken

De aarde geeft veel bewondering

De aarde is vruchtbaar

De aarde groeit en bloeit met veel gewas

De aarde geeft ons allerlei geuren

De aarde geeft ons voedsel in diverse kleuren

De aarde is een ge-ving met een fantastische beleving

De aarde is een planeet die aan ieder warmte en licht en liefde geeft

Dat is ook hoe ik het beleef

Het houden van de aarde en van al het leven

Dat is iets wat ik aan een ieder mee wil geven

Daarom geniet ik ook van iedere dag die ik zelf op deze aarde beleven mag

Dus pak ik die kans met een stralende glimlach

Bijdragen, aarden uit in ideeën, het uitwerken en maken van mooie dingen groot of klein

Kroon

Ik ben een symbool van toewijding

Jarenlang al werk ik aan mijzelf

Groeien, loslaten en een pietsje schaven

Omdat ik zijn wil, in naam van Liefde

Geploeterd heb ik

Op weg naar het product dat ik nu ben

Maar mijn potentie is groter nog

Ik ben een halte op mijn eigen weg

‘De weg naar wat’ vraag je?

Dat zal ik je vertellen

De weg naar ongegeneerde volwassenheid

De weg naar spiritueel vakmanschap

De weg naar dienstbaar zelfbewustzijn

Toewijding in iedere kleine stap

Met het Grote Doel centraal

Op de achtergrond

Altijd aanwezig

Ik ben een tussenproduct

Ik koester mezelf zoals ik ben, nu

Nog niet af en toch vol vreugde

Van al mijn werk tot vandaag aan toe

Ben ik de kroon op mijn werk

Jeroen Top is penningmeester van de Stichting Vrienden van het Dominicanenklooster Huissen. In het dagelijks leven is hij directeur van Corion, schrijver en zelfontdekkingsreiziger.

Van al mijn werk tot vandaag aan toe

Ben ik de kroon op mijn werk

Waar we met z’n allen trots op mogen zijn.

De aarde waarop je naar het klooster gaat voelt als een warme plek om elkaar te ontmoeten begroeten en om te verbinden waar je ook staat

Genieten is daarom een mooi woord op deze aarde

Het geeft ons allen een toegevoegde, maar vooral een toekomstige waarde. Dat maak me aarde blij

Herman Ortsen is vrijwillige timmerman in Dominicanenklooster Huissen.

De aarde is een ge-ving met een fantastische beleving

In de vastentijd gaat het er om dat we onszelf echt gaan zien, onze ziel opruimen, ons hart verwarmen, en daardoor onze naasten echt gaat zien, ruimte maken voor hen

Onderscheiden

Het verhaal van Adam en Eva en de boom van kennis van goed en kwaad en de boom des levens laat ons ook zien dat het in het leven gaat om te kunnen onderscheiden wat ons leven geeft en wat juist niet. Lang niet altijd gemakkelijk en vraagt ook moed. Misschien dat we gedurende ons leven gaande weg gaan ontdekken wat ons echt leven geeft en wat niet, dat gaat vast met vallen en opstaan.

De beslissing nemen

Voordat ik enkele jaren geleden begon aan mijn fietsreis naar Rome, had ik mijn tocht al vele keren uitgesteld. Steeds weer liet ik er iets tussenkomen. Ik kon niet gemist worden in het klooster. Het kwam thuis niet goed uit. Ik was te zwaar en Rome is wel heel ver weg. Allerlei redenen waardoor ik maar niet ging.

Eindelijk nam ik de beslissing en daarmee nam ik mezelf serieus. Het was een van de beste besluiten in mijn leven. Ik koos wat goed was voor mezelf en verschool me niet meer achter allerlei redenen om niet te gaan. Die fietsreis heeft me veel gebracht. Ik voelde me al fietsend steeds meer verbonden met mezelf en met de bron in mij. Veel alleen zijn, in de natuur en de stilte verblijven en prachtige ontmoetingen, dat deed me erg goed. Die reis gaat gelukkig nog steeds verder in mij.

Me niet laten weerhouden, maar keuzes maken en er dan letterlijk op uit gaan, daar bloei en groei ik van. Heerlijk!

Vertel eens, wat geeft jou leven?

Waar bloei jij van op?

Betekenisvol contact

Ik ben een ontzettende introvert. In tegenstelling tot wat veel mensen denken betekent dit niet dat ik verlegen of antisociaal ben. Ik houd van mensen, maar om mijn batterij op te laden heb ik tijd alleen nodig. Ik denk dat ik al in de twintig was toen ik hier achter kwam. Ineens had ik een verklaring voor de momenten waarop ik me moest terugtrekken omdat ik me overweldigd voelde of de ‘gezellige’ avonden met veel mensen waarna ik me leeg en uitgeput voelde.

Maar wat deze ontdekking me vooral heeft opgeleverd is kennis over wat me goed doet, waar ik van opbloei. Afspreken met vrienden een-op-een of in een kleine groep, tijd in de natuur en vooral betekenisvol contact: gesprekken met diepgang, die gaan over wat mij of de ander echt bezig houdt. Daar bloei ik van op! En wat is het dan een weldaad om te werken op een plek waar zowel dit contact als rust centraal staan.

Ik houd van mensen, maar om mijn batterij op te laden heb ik tijd alleen nodig.

Getuigen en onderscheiden op de werkvloer

Twee jaar geleden stond ik voor een keuze: laat ik mij dopen of niet? Zet ik die grote, volgende stap in het volgen van Christus? Op eerste Paasdag 2021 zette ik de stap. Maar daarna, tot op vandaag, nieuwe vragen: hoe geef ik vorm aan het geloof in mijn leven? Getuig ik ervan of hou ik het voor mezelf?

Ook tijdens mijn journalistieke werk word ik uitgedaagd om persoonlijk onderscheid te maken: wat laat je op de werkvloer zien van wie je ten diepste bent? Op mijn werk maak ik het liefst persoonlijke verhalen, bijvoorbeeld met een pastoraal werker of voorganger. Samen op zoek naar het inspirerende in elkaar, daar bloei ik van op. Onlangs zei een collega: ‘Door jou is er meer ruimte gekomen om over het geloof te schrijven in de krant’. Daar werd ik blij van. Op dat moment mocht ik ervaren dat onderscheidend zijn écht kan leiden tot vruchtbare aarde!

Jesse Reith is kapelganger. Ik mocht ervaren dat onderscheidend zijn écht kan leiden tot vruchtbare aarde!

Muziek die ons met vreugde vult

Het is donderdagavond. Al tijdens het inzingen voelen we de trillingen van de eigen stem in het lichaam. Hieruit ontstaan klanken die zich samen voegen en de ruimte vullen. De zangers ontspannen, we luisteren en zingen ingetogen, dan uit volle borst, een heerlijk ‘klankbad’. Als dan allen op mijn gebaren en gezichtsuitdrukkingen reageren, ontstaat muziek die ons met vreugde vult. Van zacht en warm, liefdevol en vrolijk, dan dreigend en luid, smekend en weemoedig… het kan allemaal in een lied. Samen ontdekken en laten bloeien vult ons met genegenheid en energie. Het verbindt de verschillende mensen tot een geheel. De stemmen in ons lichaam zijn de vruchtbare aarde waaruit klanken en liederen ontstaan. Op dat moment zijn we van alle zorgen bevrijd. Het is altijd weer fascinerend te zien wat de stem met ons doet. Het maakt niet uit of het zo klinkt als we denken dat het moet, het onderscheid is wat het met ons doet - een blije lach door hoge tonen, stilte na een gevoelig lied – het raakt me altijd.

Frohmut Knie is stem-/zangdocente en koordirigente en geeft workshops ‘Zin in zingen’ in het klooster.

Een blije lach door hoge tonen, stilte na een gevoelig lied

het raakt me altijd.

Toestaan

In ‘mezelf toestaan’ kom ik tot leven. Toestaan dat ik voel wat ik voel en denk wat ik denk. Toestaan dat het loopt zoals het loopt in mijn leven, en ik me ermee te verhouden heb. Toestaan dat ik iets spannend vind, niet of wel wil, of juist heel erg kan verlangen. In dat toestaan en doorvoelen, merk ik dat het leven door me heen kan stromen.

Soms wil je gewoon je hoofd op de aarde leggen, je vuist naar de hemel heffen, de tranen laten komen en zeggen: het is zeker omdat ik zwart, wit, vrouw, dik, dun, te groot, te klein, te lief, onaardig, omdat ik lelijk, eerlijk, direct, poëtisch, welbespraakt, te zichtbaar, onzichtbaar, kwetsbaar, arm, trots en confronterend ben?

Daarom zeker!

En dat de aarde je dan met haar zachte handen heel voorzichtig omhoogduwt, je op de wang kust en fluistert: het is omdat je zo ontzettend mens bent.

Niet te veel, niet te weinig, gewoon genoeg mens. Net zo mens als andere mensen. Precies goed.

(Babs Gons, spoken word artist)

Helmie Willems begeleidt workshops, training en retraites in Dominicanenklooster Huissen, gericht op verbinding vinden in jezelf en met de wereld om je heen.

Het is omdat je zo

ontzettend mens bent

Aalt Bakker is directeur van Dominicanenklooster Huissen. Eindelijk nam ik de beslissing en daarmee nam ik mezelf serieus.

Judith Wissing is coördinator Sociale projecten in Dominicanenklooster Huissen.

Nu de lente al een beetje in aantocht is, begin ik ook een beetje te ontwaken. Mijn winterslaap wordt verdreven door de ontluikende sneeuwklokjes en de vogels die beginnen te fluiten. Elke dag verwonder ik me weer hoe mooi de natuur is. Hoe de seizoenen langzaam in elkaar overgaan. Niet een harde lijn, maar heel geleidelijk. Straks steekt de eerste paardenbloem zijn gele hoofdje boven het gras uit. Maar ook later in september wanneer het eerste blaadje zich al laat vallen en de ochtendnevel boven de akkers hangt.

Deze verwondering geeft mij elke dag weer leven. Geen dag is hetzelfde. Wanneer ik besef dat de mens slechts onderdeel is van de natuur, de natuur waardeer en echt beleef, dan ga ik echt leven. En ik hoop jij ook!

Een mooie gedachte voor deze 40 dagentijd?

Jouw unieke weg gaan

Bert Jansen Venneboer is werkzaam als ZZP’er in het Patershuis en vrijwilliger bij de middagvieringen. Elke dag verwonder ik me weer hoe mooi de natuur is. Hoe de seizoenen langzaam in elkaar overgaan.

De aartsvader Abraham wordt geroepen om weg te trekken uit zijn land en te gaan naar het land dat God hem geven zal. Roeping, dat klinkt misschien wat zwaar, maar het gaat erom hoe jij jouw eigen unieke weg vindt. De weg die bij jou past, waardoor jij tot groei en bloei komt. Daarbij kun je jezelf afvragen: Hoe kom ik tot bloei? Wat is mijn taak in de wereld? Kortom, hoe kan jouw leven vruchtbaar worden?

Hoe ga ik mijn eigen unieke weg?

Mijn antwoord op deze vraag is: Leef zoveel mogelijk in het NU en doe waar je blij van wordt. Blijf niet hangen in het verleden en focus je niet teveel op de toekomst. Als je dat doet vergeet je heel gemakkelijk dat je NU leeft en mis je de mooie dingen van de dag. We kunnen enkel een klein beetje invloed uitoefenen op de keuzes die we per dag maken. Dus geniet van het moment. Stel geen dingen uit. Later als ik groot ben ga ik… Nee, doe het nu.

Vandaag

Geniet ik van het zonnetje, een goed gesprek met een vriend, het feit dat ik vandaag gezond ben, de rijkdom van een goed gevulde koelkast.

Benut ik kansen en mogelijkheden die zich vandaag voordoen Wees blij en dankbaar met wat je hebt en niet teveel bezig met wat je wilt. De kunst is: Leer te willen wat je kunt.

Mijn unieke weg ga ik samen met de Heer (Mat. 6:34)

Anne Somhorst is al ruim 5 jaar vrijwilligster in het klooster. Ze biedt met plezier ondersteuning bij allerlei administratieve taken en verzorgt zo nu en dan de middagviering.

De kunst is:

Leer te willen wat je kunt.

Groenteboer

Mijn weg

Vertel eens, wat zie je als jouw roeping?

Of… Hoe ga jij je eigen unieke weg?

Mijn weg met God is een kronkelige weg. Ik noem mij Thuismonnik en ook wel pelgrim in het geloof. Beide passen bij mijn pad. Dat voerde mij als agnost eerst langs druïden, katholieke kloosters van verschillende ordes en de soefi-mystiek van centrum deVoorde. En bracht mij toen thuis in het Dominicanenklooster. Een hoogtepunt was mijn doop in de paasnacht van 2014 door Henk Jongerius. Als kloostergast, deelnemer aan programma’s en voormalig gastheer blijft het klooster een warme pleisterplaats onderweg. Want mijn pad gaat verder en heeft mij de laatste jaren naar de Geestelijke Oefeningen van de jezuïeten geleid. Deze veertigdagentijd ga ik dertig dagen in stilte voort op die geestelijke reis. Om ergens uit te komen wat ik nu nog niet weet. Al deze plekken en mensen zijn voeding voor mijn eigen, unieke weg. Van al die ervaringen, gesprekken en kennis deel ik zelf weer uit. In mijn weblog, in ontmoetingen en in keuzes die ik maak. Zo hoop ik, geloof ik, dat mijn pad weer vruchtbaar is voor anderen.

Pouwel Woldendorp is vriend, gast, deelnemer en voormalig gastheer van Dominicanenklooster Huissen.

Want mijn pad gaat verder…

Om ergens uit te komen wat ik nu nog niet weet.

En alles werd anders

We hadden het in onze kloostergroep over het thema arbeid. Naast veel stokoude teksten lezen over dit onderwerp, waren er huiswerkvragen als: ‘Wat betekent arbeid voor jou? Waarom werk je? Waarom doe je wat je doet?’ Ik was er nog niet mee begonnen, of ik wist diep van binnen al dat ik de verkeerde dingen aan het doen was.

Kijk, dat ik destijds een tekstbureau had, was een soort van logisch. Ik heb altijd geschreven, eerst een jeugd lang voor de lol, en daarna jarenlang om ervan te leven. Maar toen lag er ineens die vraag: ‘Waarom schrijf ik wat ik schrijf?’

Daar had ik geen antwoord op.

Ook niet nadat ik er goed over nagedacht had.

Eén ding was duidelijk. Het schrijven zelf zou me nooit verlaten. Maar het waaróver schrijven –dat stond ineens op losse schroeven door deze vragen. Ik voelde dat ik iets heel anders met mijn leven moest dan brochures blijven maken voor nieuwbouwwijken. Er was een zachte, onweerstaanbare fluistering: ‘Schrijf voor Mij.’ ‘Goed’, fluisterde ik terug. En alles werd anders.

Maria van Mierlo begeleidt en ontwikkelt retraiteprogramma's, denkt mee over het jaarthema van het klooster en preekt enkele malen per jaar tijdens de zondagsviering in de kapel.

Ruim een jaar geleden werd ik op een ochtend wakker met een heel duidelijk beeld voor ogen: ik moest boer worden en een groentetuin beginnen. Dat beeld kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Ik had gelezen over het belang van gezond eten, voornamelijk bestaande uit plantaardige en onbewerkte producten, voor een gezonde microbioom en hoe het steeds duidelijker wordt dat deze biljoenen micro-organismen op en in ons lichaam een veel grotere rol spelen in onze gezondheid dan gedacht, en dat ze voor een groot deel onze lichamelijke én geestelijke gezondheid bepalen.

Het voelt als een roeping om daar een bijdrage aan te leveren, door het verbouwen van gezonde groenten én door het verspreiden van deze boodschap. En… zoals de dingen soms gaan op het moment dat je ergens hart voor hebt: niet heel lang daarna kreeg ik de kans om voor Dominicanenklooster Huissen een grote groentetuin te starten. Een deel van de groenten die we verwerken in de keuken komt daar nu vandaan.

Hans van der Vinne is MT lid van Dominicanenklooster Huissen.

Ruim een jaar geleden werd ik op een ochtend wakker met een heel duidelijk beeld voor ogen: ik moest boer worden

Vertrouwen in de toekomst

Een groep uitgeprocedeerde lhbt+-vluchtelingen vindt een paar dagen ontspanning, rust en gezelligheid in het klooster. Uitgeprocedeerd, dus eigenlijk moeten zij terug naar het land van herkomst. Voor de meesten van hen is dat onmogelijk omdat zij daar vaak hun leven niet zeker zijn. In Nederland zijn zij echter gedwongen tot een bestaan van onzekerheid, zonder vaste verblijfplaats, afhankelijk van de goedwillendheid van anderen.

Het is bewonderenswaardig hoe positief en vol vertrouwen in hun toekomst deze groep in het leven staat. En hoe zij in staat zijn om tijdens het weekend in het klooster zich over te geven aan plezier en gezelligheid, ogenschijnlijk zonder de last van wat zij in hun eigen land hebben doorgemaakt en de onzekere toekomst die hun wacht: opgepakt en teruggestuurd worden naar een land dat hen verwerpt. Het is de sfeer en warmte die het Dominicanenklooster hun biedt om toch vertrouwen te hebben in de toekomst, hoe onzeker die ook moge zijn, tijdens deze weekends voelen zij zich vrij om te zijn wie zij zijn en gerespecteerd als de persoon die zij zijn. Het geeft hun het vertrouwen dat zij er als lhbt+’er mogen zijn.

Het is bewonderenswaardig hoe positief en vol vertrouwen in hun toekomst deze groep in het leven staat.

Het leven laten stromen

Uniek zijn door aanwezig zijn

Hoewel ik het graag anders zou willen, mijn weg is niet uniek. Ik ben getrouwd, heb kinderen, gescheiden,: gestudeerd, werk gevonden en nu heb ik een eigen bedrijf. Net als vele anderen ben ik op zoek naar manieren om goed te leven, om mijn onzekerheden niet te veel in de weg te laten zitten en om een balans te vinden tussen wat iedereen van me vraagt en even niks te doen.

Het besef dat ik heel gewoon ben en dat mensen al eeuwen zoeken naar hoe ze goed kunnen leven geeft me rust. Ik kan deze zoektocht niet alleen en ik heb anderen nodig om uit te wisselen, te leren en te worden geïnspireerd. Dat zijn mijn naasten, mijn helden en ook de spontane ontmoeting met een onbekende op straat.

Het is gemakkelijk om te onderschatten hoeveel impact ik zelf kan hebben op anderen door te luisteren, vragen te stellen of er ‘te zijn’, een klein beetje vruchtbare aarde zijn voor anderen. Dat is niet iets verhevens, het is gewoon fijn en geeft me wat extra energie om spontaan contact te zoeken, hulp aan te bieden of leuke dingen te doen met iemand.

Anne Stael, programmamaker voor zingeving en werk in Dominicanenklooster Huissen.

Het besef dat ik heel gewoon ben en dat mensen al eeuwen zoeken naar hoe ze goed kunnen leven geeft me rust.

In veel bijbelverhalen staan vrouwen bij een bron als er iets belangrijks gebeurd. Kenmerk van een waterbron is dat het water stroomt, als symbool voor leven. Een bron is ook een ontmoetingsplaats, waar ontmoetingen kunnen aanzetten tot nieuwe beweging.

Vertel eens, waardoor ging het in jouw leven borrelen en bewegen? Of… welke ontmoeting was in jouw leven belangrijk, zette jou weer in beweging?

Lang leve de liefde

Woorden op papier zetten? Wellicht niet mijn sterkste kant. Gevoelens plaatsen? Na jaren van leren, naar het luisteren van m’n lijf, m’n ziel, gaat me wellicht wat beter af! Ik doe een poging. Welke ontmoeting in ‘t leven was belangrijk… wat zette mij in beweging?

Wie was belangrijk … werd mij gevraagd. Dat zijn er wel een paar, relaties in m’n leven, m’n kind voorop, de mooie ontmoetingen in de wandelgangen van het klooster en de dankbaarheid van mensen. Maar ook het verdriet, de pijnen die je meedraagt in t leven, die je liever niet had gehad, het verlies van je dierbaren, die je toch waardevolle lessen hebben geleerd en je maakt tot wie ik ben! Dus wat is nu eigenlijk het antwoord op de vraag?

Simpel… Mijzelf …LIEFDE…Voor jezelf, de mens om je heen, familie, vrienden, collega’s, je werk. Elke stap in het leven die je zet uit liefde. Liefde is groeien, geven, nemen, bewegen, borrelen. En nog oneindig veel meer! Lang leve de liefde, de liefde dat ben JIJ!

Levensrituelen

In de periode van de Vietnamoorlog vluchtte mijn familie van Laos naar Thailand, waar wij na 9 jaar weer weg moesten. Zo kwamen wij in Nederland terecht waar opnieuw alles heel anders was. Ik moest een nieuwe taal leren, werk gaan zoeken en met hulp van de gemeente kwam ik bij het Dominicanenklooster terecht. Hier leerde ik een heel nieuwe manier van koken dan die ik van huis uit gewend was en het geeft me veel voldoening om dit voor onze gasten te doen. Het is een dagelijks ritueel haast; soep maken, salade en snacks en natuurlijke de warme maaltijd bereiden. Het met zorg en aandacht bereiden van maaltijden, met een mooi gedekte tafel en bloemen erbij, voor welke gelegenheid dan ook, past erg binnen onze cultuur. Zo is er een dankoffer aan de hemel bij de geboorte van een kind, of als een ziek persoon weer beter is geworden. Deze rituelen zijn belangrijk voor mij en mijn familie en voor mijn geloof, dat zijn oorsprong heeft in het Zenboeddhisme. Hierdoor blijf ik in beweging, elke dag opnieuw.

Kachao Yang is medewerker in de keuken van Dominicanenklooster Huissen. Het met zorg en aandacht bereiden van maaltijden, met een mooi gedekte tafel en bloemen erbij, voor welke gelegenheid dan ook, past erg binnen onze cultuur.

Mijn lichaam als vruchtbare aarde om nieuw leven te laten stromen

Terwijl ik dit schrijf ben ik 28 weken zwanger. Een ongekende belichaming van vruchtbaarheid voedt letterlijk nieuw leven in mij. Onbeschrijfelijk hoe ontvankelijk mijn lichaam zich gedraagt en zich in dienst stelt van iets groots. Zwanger zijn wekt nog meer de behoefte om volledig in het moment te leven, om mij te verwonderen over elke verandering, om in plaats van op zoek te zijn naar iets juist gewoon te zijn. Een proces dat uitnodigt om verder te vertragen, om vaker rustmomenten in te bouwen en om af te stemmen met deze nieuwe innerlijke wereld waarin mijn lichaam hard werkt en de kleine groeit. Ik voel mij hierin soms klein en onwetend, maar telkens als ik bewust dieper en rustiger adem voel ik mij gedragen en onderdeel van een groter geheel dat van betekenis is.

Eigenlijk heb ik over dit geschenk niets te zeggen. Wel kan ik gehoor geven aan de expansieve roeping in mij om verandering en ontwikkeling te blijven omarmen als voedingsbodem om mijn grenzeloze liefde, zorg, ondersteuning en bemoediging te laten stromen. Niet alleen naar dit nieuwe leven in mij, juist ook naar ieders leven.

Jasmijn Koelink is organisatiepsycholoog, yogadocente en programmabegeleidster in het klooster.

Ik kan gehoor geven aan de expansieve roeping in mij om verandering en ontwikkeling te blijven omarmen als voedingsbodem om mijn grenzeloze liefde, zorg, ondersteuning en bemoediging te laten stromen.

Roel van der Wal werkt voor Stichting Rainbow Den Haag en komt regelmatig met groepen in het klooster.

Marcel Janssen is conciërge in Dominicanenklooster Huissen. De liefde dat ben JIJ!

Dankbaar genieten van onze vruchtbare aarde

Mijn vak, koken, is veelal in beweging, nieuwe trends, producten, kooktechnieken, smaken, mondbeleving , voedingsleer enzovoorts. Daar probeer ik ´de mooie vruchten van te plukken´ en ontwikkel me steeds in mijn vak. De smaak is begonnen in mijn jeugd. De Hollandse pot stond vaak op tafel. Ik ben opgegroeid met hutspot met gekookte klapstuk, stamppotten en erwtensoep met een bouillon van varkenspoot. Tijden zijn veranderd, sommige dingen blijven, andere gerechten verdwijnen naar de achtergrond.

Van de aubergine dacht ik altijd dat deze nog niet zo lang in Nederland bestond, in mijn 120 jaar oude kookboekje staan echter meerdere recepten met aubergine. Waarschijnlijk na de 2e wereldoorlog een beetje in de vergetelheid geraakt, nu is deze groenten in onze keuken bijna niet meer weg te denken.

Ik hou van mooie vers bereidde gerechten, liefst uit de moestuin en zo snel mogelijk op het bord. Ik ben dan ook erg blij met de moestuin die er is gekomen. Soms even een overschot en dan spreken we onze creativiteit aan, maar de smaak is fantastisch!

De laatste tijd ben ik erg nieuwsgierig naar de trends van de veganistische keuken. Ik hoop dan ook meer van deze gerechten te kunnen maken met een herkenbare smaak voor één ieder, zodat we dankbaar mogen genieten van onze vruchtbare aarde.

Ik hou van mooie vers bereidde gerechten, liefst uit de moestuin en zo snel mogelijk op het bord.

Love is all

Ik ben heel gevoelig voor klanken, geluiden, muziek. Toen ik een jaar of twee was, zo vertelt mijn moeder nog steeds graag, luisterde ik altijd naar Toppop. En in mijn geboortejaar – 1974 - was er één nummer waarbij ik elke keer weer moest huilen. Dat was het nummer Love is all van Roger Glover. Klanken maken dat het in mij gaat stromen. Dat er iets opengaat wat uit het zicht was geraakt. Dat er iets gaat trillen wat was verstomd.

Vandaag de dag maak ik daar gericht gebruik van. Bijvoorbeeld als ik het even niet meer weet en me ellendig voel, of als ik creatief aan het werk ben en zoek naar woorden, beelden die stromen.

En soms kan het gebeuren dat ik zomaar een nummer hoor, met een bepaalde melodie of stem, en dat dan de sluizen in mij onverwacht openbreken. Dan ben ik weer voor even dat kleine meisje uit 1974: intens geraakt en ontroerd. En dan weet ik weer waar het om gaat: Love is all, yes, love is all.

Angela Stoof is oprichter en eigenaar van De Milde Organisatie. Ze is één van de ondernemers in het Patershuis, de ondernemersvleugel van het klooster. Soms kan het gebeuren dat ik een nummer hoor en dat dan de sluizen in mij onverwacht openbreken.

Gesprek bij de bron?

In de jaren negentig, ik werkte bij VluchtelingenWerk, kwam een voormalig vluchtelinge uit Chili bij me langs. Zij wilde terugkeren naar Chili vanwaar ze in de jaren ’70 was gevlucht voor het regime van dictator Pinochet. Het regime dat haar ouders toentertijd had vermoord.

Er was inmiddels een ander bewind aan de macht. Haar remigratieplan was klaar, financieel mede mogelijk door een bijdrage van de Nederlandse overheid. Maar…, zo vertelde ze: “de deuren en ramen van mijn ouderlijk huis in Chili staan nog open en ik moet ze eerst sluiten voor ik kan remigreren.” Kort en goed: naar Chili voor het verwerken, terug naar Nederland en dan definitief naar Chili om een nieuw leven op te bouwen… Of een financiële bijdrage mogelijk was voor de eerste reis? Praktisch (en financieel) gezien, dacht ik: waarom twee reizen, waarom niet het één combineren met het ander? We spraken lang, uiteindelijk heb ik bemiddeld waardoor haar eerste reis financieel mogelijk werd. In het licht van Johannes 4, 5 – 42: was dit een gesprek op het werk of bij de bron? En: wie kwam nu eigenlijk bij wie langs?

Henk Nijhuis, kapelganger vrijwilliger voor de vastenactie van Dominicanenklooster Huissen. Wie kwam nu eigenlijk bij wie langs?

Kijken met nieuwe ogen

Het verhaal van de genezing van de blindgeborene gaat niet alleen over lijfelijke blindheid. Er is nog een andere, namelijk de geestelijke blindheid. Er is een dieper zien dan dat met de ogen. Het wezenlijke is dikwijls voor de ogen onzichtbaar. Alleen met het hart kunnen we dat goed zien. 'Zien' heeft te maken met 'inzien'. Inzicht krijgen in wat er zich voordoet in het leven en dan de nodige stappen zetten om zich te heroriënteren.

Vertel eens, ben jij wel eens iets met andere ogen gaan bekijken en wat heeft jou dat gebracht?

Zijn jouw ogen weleens ergens voor geopend waar je eerst blind voor was?

Ongelijk hebben is heel vruchtbaar

Denken is van gedachten veranderen. Hoe langer je over dat zinnetje nadenkt, hoe mooier die wordt. Als je steeds hetzelfde zou denken, zou je immers nooit iets leren. Toch gebruiken we onze denkkracht meestal om onszelf, maar vooral anderen, uit te leggen dat wij gelijk hebben. Voor je het weet leggen we elkaar dus uit waarom we niet van plan zijn om van gedachten te veranderen. Het is de bron van een eindeloze reeks conflicten. In het groot en in het klein.

Elke keer dat je in stilte, of in een gesprek, jezelf voorneemt om juist wel van gedachten te willen veranderen, kijk je met nieuwe ogen naar je eigen gedachten. Die daardoor transformeren van rotsige grond in vruchtbare aarde. Ongelijk durven hebben is het meest vruchtbare dat je elkaar te bieden hebt. Dat klinkt nobel en eenvoudig. Maar dat is het geen van beiden. Natuurlijk heb je maar zelden de waarheid in pacht. En hoe moeilijk het is om dat toe te geven, ervaar ik zelf elke dag.

Marco de Wilde is lid van de Raad van Toezicht van Dominicanenklooster Huissen. Elke keer dat je in stilte, of in een gesprek, jezelf voorneemt om juist wel van gedachten te willen veranderen, kijk je met nieuwe ogen naar je eigen gedachten.

Bianca Kleijne Joosten is kok in Dominicanenklooster Huissen.

Nieuwgierigheid en verbeeldingskracht

In de ontmoeting met de ander kom ik mezelf tegen. Hoe kijk ik? Wat zegt mijn manier van kijken over mezelf en mijn kijk op de wereld? En mezelf in de ontmoeting met de ander? Sta ik open voor dat wat ik werkelijk zie en ervaar? Bekritiseer ik niet en ben ik oprecht nieuwsgierig, houd ik mijn ogen en geest open? Een vraag die ik mezelf regelmatig stel.

Dan kom ik tot ontdekken, leren en nieuwe mogelijkheden ervaren. En tot één van de bronnen waaruit ik put. Creativiteit en verbeeldingskracht. Door veel kunstenaars verbeeld in alle kunstdisciplines. Muziek kan mij in vervoering brengen, evenals beeldende kunst of levensthema’s verbeeld in een theaterstuk.

Het gaat over Leven. Ook Kunst laat mij anders kijken, met een open blik. Picasso schreef; ‘Elk kind is een kunstenaar. De uitdaging is een kunstenaar te blijven als je opgroeit.’ En als het mij niet lukt om nieuwsgierig te zijn, word ik gevoed door de woorden van H. Oosterhuis. ‘Wek mijn zachtheid weer. Geef mij terug de ogen van een kind. Dat ik zie wat is. En mij toevertrouw. En het licht niet haat.’

Henriëtte de Graaf is begeleider van de programma’s Talentontwikkeling, Storytelling en Creatieve zomerweek ‘Kunsten’. Zij is zelfstandig professional en werkt een dag per week vanuit het Patershuis.

Nieuwgierig blijven brengt mij een leven vol ontdekkingen.

Een klein geschenk

Het was aan het begin van mijn studie theologie dat ik van mijn ouders een klein jozefbeeldje kreeg. Jozef, naar wie ik genoemd ben. Het is een voorstelling van Jozef met brood in zijn ene hand en een kruik drinken in zijn ander, een beeld van iemand die voor het voedsel zorgt, een voedstervader.

Het beeldje kreeg een plaats op mijn kamer. Het werd het begin van een verzameling beelden, prentjes en artikelen over de vader van Jezus, over zijn dromen, over zijn zorg in de schaduw van Jezus en Maria.

In de loop van de jaren werd Jozef een soort reisgenoot op mijn levens weg, zijn stille kracht, zijn dromen , maar ook zijn praktisch handelen, werden bronnen van inspiratie voor mij en mijn werk als pastor, begeleider in geloof.

Toen mijn ouders mij het beeldje gaven hebben ze niet kunnen vermoeden hoe het zijn werking zou krijgen in mijn leven. Het kleine gebaar, het geven van een beeldje, bleek een bescheiden en stille kracht, die het leven en mijn werk gingen kleuren.

Jozef, vader van Jezus, wijs ons de weg in het leven

Petra Wopereis is vrijwilliger in de Kloostergroentetuin

Voor mij voelt alleen niet eenzaam maar al een of een met alles om me heen.

De tuinman

Alleen of al een

Sinds de zomer van 2022 werk ik in de kloostergroentetuin in Huissen. Elke zaterdagochtend verlaat ik de stad Nijmegen om via park “Lingezegen” naar de tuin te fietsen. Ik geniet van het rivierenlandschap dat elke week weer anders is. En van de stilte. Maar ook van de vogels die zich weer laten gelden nu de lente in aantocht blijkt. Aangekomen werk ik met andere vrijwilligers op de tuin. Onkruid wieden, oogsten of compost scheppen en kruien naar de nieuwe groentebedden. Er zijn ook zaterdagen bij dat ik alleen op de tuin ben.

Sommigen vinden het “zielig” voor me dat ik alleen ben. Echter voor mij voelt alleen niet eenzaam maar al een of een met alles om me heen. Jaren geleden vertelde iemand mij dat het woord alleen (of alone in het Engels) uit twee woorden bestaat, namelijk al een of all one! Sinds dat moment koester ik het alleen zijn nog meer.

Wandelen laat mij kijken met nieuwe ogen

Ruim 7 jaar geleden ben ik begonnen met wandelen. Dat heeft mij al op vele mooie plaatsen gebracht. Naast de verwondering over de natuur en alles dat op mijn pad komt, leveren de wandelingen mij veel bijzondere ontmoetingen en vriendschappen op.

Op dit moment bewandel ik de meerdaagse Pelgrimstocht 'Wegen met Zegen' door de Overbetuwe en Lingewaard met een goede vriendin. Dit pad gaat langs wegen waarop vaak al vele voetstappen zijn gezet. We wandelen over eeuwenoude stenen, vers gemaaid gras, over grond die regelmatig onder water staat en vruchtbare klei.

Jaren geleden was ik in een dominicanessenklooster in Bretagne, ik was enigszins overwerkt en was daar om op adem te komen. Ik werkte de hele week in de tuin, samen met de tuinman, Jean- Pierre. Hij was midden zestig, had grote werkhanden, een verweerd gezicht en was moeilijk te verstaan. We wisselden die dagen onderling niet meer uit dan: Bonjour, bon travail en au revoir. Over mijn gemoedstoestand spraken we niet.

Aan het eind van mijn verblijf gebeurde er iets heel bijzonders. Hij gaf me een cadeau om me te bedanken dat ik samen met hem in de tuin had gewerkt. Tot mijn grote verrassing en verbazing gaf hij mij een boek met de titel: "Door je eigen kwetsbaarheid heen gaan". Het boek ging over mij!

Hij had mij echt gezien, gezien met z'n hart. En ik? Ik had hem maar deels gezien, ik was deels blind, dit had ik in de verste verten niet achter hem gezocht.

Mijn ogen werden door hem geopend, ik ging hem én mezelf met andere ogen zien.

Ik wens jou ook een ontmoeting met de 'tuinman' toe en/of dat jij zelf de 'tuinman' mag zijn voor een ander.

Al wandelend worden we uitgenodigd om dingen die ons bezighouden te overwegen en te wegen wat zwaarder of lichter is. Wat ballast is en wat bagage. Het pelgrimsdagboek is een prachtige aanvulling op de goed beschreven dagwandelingen en geeft de pelgrimstocht nog meer inhoud en diepgang. Inmiddels hebben we 7 etappes afgelegd van de 11. Onze volgende etappe is Huissen - Doornenburg.

Ver voorbij het pad van goed en fout, meningen en oordelen, bevindt zich een open plek: daar ontmoet ik je graag. (Rumi)

Angela Zweers is medewerkster administratie bij Dominicanenklooster Huissen

Al wandelend worden we uitgenodigd om dingen die ons bezighouden te overwegen en te wegen wat zwaarder of lichter is. Wat ballast is en wat bagage.

Jos Oostrik is lid van het team van voorgangers van de kapel van Dominicanenklooster Huissen.

Ria Klein Wolterink is medewerker van Dominicanenklooster Huissen Hij had mij echt gezien, gezien met z’n hart.

‘Maak de doeken los en laat hem gaan’, zegt Jezus in het verhaal van Lazarus. Je zou dit kunnen zien als vrij worden van vastgeroeste ideeën, loskomen uit een doods bestaan. We kennen vast allemaal perioden van een min of meer doods bestaan, waarbij het nodig is dat iets of iemand ons weer tot leven roept.

Wanneer voel ik me helemaal vrij om te zijn wie ik ben?

Dan denk ik terug aan mijn onbekommerde kindertijd. Ik dacht niet na over hoe ik was, wat er van me gevonden werd, had geen grote verantwoordelijkheden: ik bestond en was geliefd. Toen ik ouder werd -een jaar of 10- merkte ik dat ik leeftijdsgenoten soms niet goed meer begreep. Je kon stom gevonden worden, maar ik had geen idee waarom. Er werd gegniffeld als ik iets zei, ik werd soms buitengesloten, er werd gefluisterd achter mijn rug. Dat heeft me erg onzeker gemaakt. Ik wist niet wat er van mij verwacht werd en de wereld voelde opeens vijandig. Bang om iets 'verkeerds' te zeggen, zei ik maar niets

Ik voelde me angstig en dat beperkte me in mijn zelfontplooiing. Met hulp van vrienden en door mezelf te dwingen soms uit mijn comfortzone te stappen, heb ik de angst steeds meer achter me kunnen laten. Ook in het klooster heb ik veel geleerd. De onbevangenheid van mijn kindertijd komt nooit meer terug, maar wanneer ik bij mijn lief ben, voel ik me vrij om te zijn wie ik ben.

Judith Melchers is medewerkster secretariaat en PR in Dominicanenklooster Huissen.

Compassie - de manier waarop wij naar mensen kijken doet er toe

Op mijn tweede verjaardag liep ik aan de hand van mijn moeder het Japanse kamp Ambarawa, Midden Java, binnen. Op mijn vijfde verjaardag zag ik mijn vader terug in Thailand. De Tweede Wereldoorlog was voorbij, de Revolusi woedde in de Indische Archipel. Ik had gezien hoe slecht mensen waren behandeld en het zou nooit meer worden als vroeger toen mijn vader mij dansend toezong: O, Ming Ming, mijn Chinese naam, Zon en Maan.

Eenmaal groot kreeg ik de vraag: ‘Is er behoefte aan mij?’

Op een workshop zelfcompassie kreeg ik aangereikt dat eerst van mezelf houden belangrijk is, om dan van andere mensen te kunnen houden. Een leven lang leren: het mooiste wat ik koester. Ik mag zijn wie ik ben, met al mijn gebreken, falen en boosheid. Ik mag een lief kreng zijn. Als Gods kind ben ik om van te houden.

Schuilend in een plooi van Zijn mantel, bid ik elke dag: Baruch atta Hasjeem: Sla uw armen om de wereld. Ontferm u over ons, Erbarme Dich. Compassie met iedereen, niemand uitgezonderd.

Millie Koefoed-Beijerinck is al jarenlang een veel gezien deelneemster van programma’s in het klooster.

Wanneer voel ik me vrij om te zijn wie ik ben?

Ik kan mezelf verliezen in gedachten en emoties die te maken hebben met het verleden of toekomst. Dit kunnen fijne gedachten en emoties zijn, maar ook onaangename. Beide ervaringen binden me vast, zijn positief of negatief, maar geven me geen vrijheid. Vrijheid ontstaat bij de realisatie dat ik niet mijn gedachte of emotie ben. Er is een gedachte of emotie.

Deze realisatie creëert ruimte en geeft me het gevoel vrij te zijn. Door het gevoel van vrijheid voel ik me verbonden met het hier en nu, kan ik er zijn zonder ergens naar toe te hoeven. Dan voel ik me vrij.

Laurence Mol is medewerker en retraitebegeleider in

Vruchtbare aarde berust op oneindig vertrouwen

In onze achtertuin staan fruitbomen, een appel, een mispelstruik en drie hoge perenbomen. Een lust voor het oog, maar bovenal een plek waar vele levensvormen samen komen. Voor het gemak denken we allereerst aan de mogelijkheden voor vogels; voor samenscholing, een rustplek, of om het gebied te kunnen verkennen. Maar deze bomen volgen een eigen ecosysteem, waarvan we de complexiteit op het eerste gezicht nog kunnen doorgronden. Voor ons mensen ligt de nadruk op de vruchten die de bomen voortbrengen.

Dat proces verloopt eigenlijk gedurende het gehele jaar. Nu nog winter met kaal hout en nog wat rottend fruit, wat is overgebleven van het voorafgaande jaar. Het proces van bloem tot oogst kunnen we ons nog wel voor de geest halen. Maar nu komt het, dat begrip Vruchtbare Aarde, hoe valt dat te rijmen met dit verhaal. Onwetend gaan we ervan uit dat deze cyclus zich elk jaar weer moeiteloos herhaald.

Vruchtbare Aarde berust klaarblijkelijk op ons oneindig vertrouwen, dat het goed komt tussen ons en de Wereld om ons heen.

Jhon Gertzen is kapelganger en koster van Dominicanenklooster Huissen.

In vrede met mezelf

Loslaten… Afgelopen jaar heb ik een dierbare vriendin mogen loslaten. Een spirituele gids die nu in het Licht mag wonen. Ik mis haar geregeld en tegelijkertijd overheerst de dankbaarheid voor wat ik heb mogen ontvangen van haar. Ergens tijdens iedere ontmoeting zei ze steevast: “ Wat voor jou bestemd is, komt naar je toe”. Vanuit dat vertrouwen wil ik leven. Het geeft me rust en vrijheid. Dat neemt niet weg dat het niet altijd lukt. Het leven zelf is weerbarstig en de mens verre van perfect.

Omdat we verre van perfect zijn helpt een andere quote me die ik tijdens onze Oud en Nieuw retraite hoorde van Henk Jongerius: “Ik ben niet persé tevreden met mezelf. Ik ben in vrede met mezelf”. Misschien is de eerste zin wel het meest bevrijdend. Ik hoef niet altijd tevreden te zijn met mezelf. Zo blijft er altijd ruimte om verder te groeien. Als ik dan in vrede ben met mezelf dan ontstaat er rust en de vrijheid om te mogen zijn; en dat straal je uit naar buiten.

Daniëlla Martina is geestelijk verzorger en verzorgt diverse workshops en retraites in het klooster. Altijd rondom zingeving en persoonlijke groei.

Verlichten in het huis van compassie

Gisteren maakt ik kennis met Seyma. Ze heeft bijzonder moeilijke jaren achter de rug. Twee van haar broers en haar dochter zijn in de oorlog in Syrië omgekomen. Ze heeft een zwaar gehandicapte zoon. Vorige week is een oom van haar gestorven bij de aardbeving. Haar begeleider voert het woord. Seyma heeft haar hoofd gebogen. Ik vertel haar dat we een herdenkingsbijeenkomst organiseren met Syriërs voor de slachtoffers van de aardbeving; stilte, gebed, gesprek, muziek.

Seyma vertelt dat ze vroeger klassiek zangeres was. Ik ken muzikanten met wie ik je in contact kan brengen zeg ik. Ze klaart op, laat een filmpje zien van haar optreden eens in Damascus. Ik nodig haar uit om eens bij ons te komen zingen. Eten samen met anderen. Samenzijn. We nemen hartelijk afscheid. En ik weet dat Seyma bij ons in het Huis van Compassie weer wat licht zal gaan ervaren, en zij weer anderen zal verlichten.

Pieter Poels, coördinator van Huis van Compassie

Dominicanenklooster Huissen.

Wat heb jij losgelaten om weer tot leven te komen? Of… wanneer voel jij helemaal vrij om te zijn wie je bent?

Je toevertrouwen aan het leven

“Heden hosanna, morgen kruisig Hem”. Deze overbekende zin geeft het dubbele karakter weer dat past bij de intocht op palmpasen, die feestelijk is, maar waar ook al de schaduw van de naderende gebeurtenissen overheen hangt. We worden uitgenodigd, om aan onze eigen dubbelheid, onze eigen twijfel en aarzeling, onze weerstand en weerzin voorbij te geraken. Om ondanks alles in het leven en in de wereld, en in onszelf, ons toe te vertrouwen aan die weg, door de diepte heen.

Met vertrouwen het leven tegemoet gaan

Mijn moeder zette mij 41 jaar geleden op de wereld. Een dappere vrouw, ik kan het niet anders zeggen. Ver weg van alle voorzieningen en bereikbaarheid van medische ondersteuning beviel mijn moeder in het noord oosten van Ghana van mij. Mijn eerste beelden, de eerste geuren die ik opsnoof, de eerste aarde waarover ik tijgerde waren allemaal in dat bijzondere land in West-Afrika.

Na meerdere reizen naar en ontmoetingen in Ghana besloot ik samen met een Ghanese vriend een stichting op te zetten. Om vrouwen de mogelijkheid te geven hun dromen waar te maken. Dromen over het bewerken van eigen vruchtbare aarde om kansen te creëren voor hun eigen toekomst en die van hun kinderen.

Van de vrouwen in het project heb ik de afgelopen 15 jaar zoveel geleerd. Over het verbouwen van verschillende gewassen en het verwerken hiervan tot producten, maar meer nog over hard werken, het omgaan met tegenslagen en over hoop houden. In onderling contact, over landsgrenzen en culturen heen, bieden we elkaar houvast om met vertrouwen het leven tegemoet te blijven gaan.

Melissa Cooke, Voorzitter van Stichting SuhuYin eni verbonden aan het Maltima Development Project

Mijn houvast in het leven…

Vertel eens, wat geeft jou houvast in het leven? Waar kun jij altijd op vertrouwen?

Alleen zijn met mezelf en mijn gedachten

Graag heb ik mensen om mij heen. Ik hou van mensen, laat daar geen misverstand over bestaan. Mijn man, mijn familie, vrienden, collega’s, zelfs onbekenden. Maar is het raar om te zeggen dat ik juist houvast vind als ik op mezelf ben? In de stilte? Als het stil is om me heen, vind ik het makkelijker om contact te maken, ja met wat eigenlijk? Mijn gevoel? Mijn gedachten? Mijn lichaam? Met wat er in mijzelf en om mij heen gebeurt? Met iets wat van essentiële waarde is?

Ik vind het fijn om met enige regelmaat alleen te zijn met mezelf en mijn gedachten. En in dat alleen zijn (her)vind ik ook het verlangen naar anderen. Soms word ik in de stilte ineens verrast door een gevoel van liefde en waardering voor willekeurige mensen die ik ken. Het is een beetje dubbel, maar soms vind ik het prettig om mezelf te verliezen in een drukke mensenmassa, en soms hervind ik mezelf weer in de stilte.

De kracht van vertrouwen

Houvast in mijn leven geeft mij de geborgenheid dat ik het niet alleen hoef te doen in benarde tijden. Ik voel me dan gedragen door de Levende die er op mysterieuze wijze voor zorgt dat ik precies die goede mensen ontmoet die het geduld hebben naar me te luisteren en ondersteuning te bieden. Bovendien kan ik altijd vertrouwen op mijn intuïtie dat de Levende mij op het juiste spoor zal zetten in precaire situaties. Zoals die ochtend toen ik bij uitzondering en tegen mijn gewoonte in toch opstond om samen met mijn echtgenote te gaan ontbijten vóórdat ik ging douchen. Aan tafel gezeten kreeg ik een herseninfarct waardoor ik volledig immobiel werd.

Via 112 belandde ik met de toevalligerwijs nabije ambulance binnen een kwartier bij de eerste hulp. De volgende dag, tijdens de zondagviering in de ziekenkapel, kwam een Engel in de gedaante van een vrijwilliger uit Huissen juist naast mij zitten om me moed en vertrouwen in te spreken. En dat hielp want de volgende dag al begon een voorspoedig herstel.

Mijn lichaam weet het beter dan ik. Altijd.

We leven is een onzekere tijd. Er is oorlog, armoede, eenzaamheid en het gaat niet goed met de natuur. Dat maakt mij soms somber en verdrietig. Ik ben het oude testament aan het herlezen. Abraham, Isaak en Jacob moeten veel ontberen en worden steeds op de proef gesteld. Regelmatig is er twijfel over het perspectief van een beloofd land en uitverkoren zijn. En steeds overwint het vertrouwen en de hoop.

Mijn houvast is hoop en vertrouwen. Hoop en vertrouwen in het goede. Hoop en vertrouwen dat we samen een betere wereld maken. Voor elkaar en voor de kinderen die na ons komen. Dat is een mooi houvast.

Overgave

Hans Kok is begeleider van het programma Kerstmis in het Klooster.

In mijn dagelijks leven echoën er regelmatig boodschappen die ik vroeger hoorde. Een van de zinnen die ik mijn moeder vaak heb horen zeggen is: probeer het leven te nemen zoals het valt.

Deze boodschap reist al lang met me mee en is voor mij een bron van inspiratie. Een uitnodiging, een aanmoediging om me over te geven aan wat het leven op mijn pad brengt. Wanneer ik op mijn levenspad beproefd word, zijn deze woorden voor mij van grote waarde. Niet alleen is mijn moeder mij in het leven van deze woorden voorgegaan, ik heb zelf op impactvolle momenten in mijn leven de kracht van overgave ervaren. Overgave is een wezenlijk onderdeel van wie ik ten diepste ben en hoort bij mijn roeping: ik ben een kameraad die avontuur brengt op weg naar overgave.

Niet dat overgave gemakkelijk is. Het lijdensverhaal van Jezus laat dat voor mij zien. Overgave vraagt dat ik door de ongewisheid en pijn heen, bereid ben de belofte van een betekenisvol en vreugdevol leven belangrijker te maken, dan mijn worsteling. Jezus nodigt me daar iedere dag toe uit. In deze Veertigdagentijd extra nadrukkelijk.

Marnix Reijmerink, partner, coach en opleider bij De School voor Transitie. Deze organisatie is een secure base voor mensen en organisaties die vorm willen geven aan werkelijke verandering. Zij is gevestigd in De Herberg, een van de gebouwen van Dominicanenklooster Huissen.

Hoe minder ik mijn emoties ken, hoe groter de kans dat ik ziek word. Wanneer ik mijn gevoelens ontken, wordt die kans nog groter.

(Paul Verhaeghe)

In de zomer van 1996 bracht ik enige weken door in een ziekenhuisbed, met een hernia. Dat gaf me alle tijd om na te denken. Of beter: om te voelen. En om aan mezelf toe te geven: ik ben te veel aan het overleven. Ik had een jaar of tien koren geleid, vaak met veel plezier. Maar ik had niet durven voelen dat het klaar was, dat het me uitputte en op mijn schouders drukte. Ik besloot te stoppen en m’n koers te verleggen. Tot op de dag van vandaag ben ik daar blij mee.

Maar ja, ik had het dus wel eerst zover laten komen… Sindsdien vertrouw ik m’n lichaam wat eerder. Die hernia leek een probleem, maar was natuurlijk de beste oplossing die mijn lijf had kunnen vinden om mij een halt toe te roepen.

Dit lichaam is reuze intelligent. Het weet het beter dan ik. Altijd.

Jan Kortie is stembevrijder en leidt als zodanig een paar keer per jaar activiteiten in het klooster.

Petra Postema, gastvrouw Dominicanenklooster Huissen

Willem Andriessen kapelganger, lector en voormalig voorzitter van de Vrienden van de Dominicanen.

Bezinning, bijscholing en teamvorming voor Geestelijk verzorgers

Als geestelijk verzorger sta je in je werk klaar voor anderen als deskundige gesprekspartner en ben je vertrouwd met de complexe, soms rauwe ervaringen die achter zingevingsvragen schuil kunnen gaan. Dat vraagt vaak veel van je, daarom is het belangrijk om de tijd te nemen om je op te laden zodat je met nieuwe energie je werk kan doen.

Dominicanenklooster Huissen verzorgt veel geaccrediteerde programma’s, waar je nieuwe kennis opdoet, even kan stilstaan bij jouw situatie of gewoon kan uitrusten en op adem komen. Het zijn momenten om de balans op te maken. Wat is er aan de orde in jouw leven en werk?

Kijk op onze website en gebruik de zoekterm SKGV, dan zie je de verschillende programma’s die we aanbieden. De SKGV-accreditatie staat er bij vermeld. De ervaring leert dat veel teams van geestelijk verzorgers aan het zoeken zijn hoe ze binnen een organisatie hun

door jeroen top, bestuurslid van stichting vrienden van dominicanenklooster huissen

Stichting Vrienden van

Dominicanenklooster Huissen

Hetis een zegen om hier te mogen wonen en van hieruit iets te mogen doen voor al die mensen die hier komen.” Dat was de laatste zin van het praatje van broeder Henk Jongerius op de tweede Vriendendag van de Stichting Vriend en van het Dominicanenklooster Huissen. Mooier kunnen we het niet zeggen. Het is bijna niet voor te stellen wat het klooster betekent voor de vele duizenden mensen die hier elk jaar te gast zijn.

De Vrienden van het klooster beseffen dat onze wereld overloopt van mensen die het zwaar hebben. Omdat ze dingen doen die veel van een mens vragen, omdat ze getroffen zijn door rampspoed of gewoon omdat ze met zichzelf in de knoop zitten. Dat kunnen we niet oplossen allemaal, maar we kunnen er wel gericht zijn voor kleine groepen. Groepen die door een paar dagen in Huissen weer kunnen opladen en het leven weer lichter kunnen ervaren.

Mensen sluiten zich om verschillende redenen als Vriend aan. Uit dankbaarheid voor wat het klooster voor henzelf betekent, vanwege betrokkenheid bij speciale groepen of gewoon om uit liefde wat extra’s te doen. Samen willen wij iets doen voor de bijzondere projecten van het klooster én het klooster zelf.

Programma’s

Meerdaagse retraite

Brieven aan Benedictus

Die ene irritante collega. Je moeder die zo zeurt.

De altijd zo lange rij in de winkel. Dagelijkse ergernissen wijzen vaak de weg naar oude pijn in jezelf. Tijdens deze retraite ontdek je wat je weerstand je te zeggen heeft.

Maria van Mierlo, geestelijk begeleider 30 april t/m 3 mei 2023

Vijfdaagse Ont-moet jezelf in het hier en nu Je gaat ervaren dat er in de stilte veel rijkdom verscholen zit. Je kunt helemaal jezelf zijn en het geeft je de gelegenheid om de relatie met jezelf eens ongestoord aandacht te geven. Pak je rust, ont-moet jezelf en laat je zenuwstelsel kalmeren en herstellen.

Mariëlle Griep, coach 30 april t/m 4 mei 2023

Giften van de Vrienden

In 2023 verbinden de Vrienden zich aan sociale projecten voor drie doelgroepen: Jongeren die moeilijk een plek kunnen vinden in deze maatschappij; Vrijwilligers in hospices; Mensen die hun moederland hebben moeten verlaten vanwege oorlog, natuurrampen of persoonlijke vervolging.

Eind 2022 hebben de Vrienden giften van elk €2.500 gedaan aan drie bijzondere sociale projecten: Vrijwilligers in hospices, LHBTIQ+-ontheemden. Mensen wiens geaardheid in hun moederland (en soms ook bij medevluchtelingen) nooit geaccepteerd is, Ontheemden die al jarenlang tussen wal en schip vallen en voor wie het moeilijk is om in het systeem een plek te krijgen.

plek kunnen vinden, hoe ze nieuwe inspiratie kunnen opdoen of hoe ze kunnen omgaan met verschillende inzichten en conflicten binnen een team. Klooster Huissen maakt graag eendaags of meerdaags programma’s op maat zodat jouw team aan de slag kan met de thema’s die er echt toe doen. Hier kunnen we SKGV accreditatie voor aanvragen.

Meer informatie?

Neem contact op met Anne Stael, 06 46200281, info@annestael.nl

Vriendendagen 2023

De vrienden ontmoeten elkaar ieder jaar vier keer. Elke keer hebben we een bijzonder thema. Op 7 januari was dat Opladen. Dit jaar zijn er nóg drie dagen:

22 april Thema: Het klooster in jouw leven 2 september Thema: De wonderbaarlijke geschiedenis van het klooster 25 november Thema: Oogst

De vriendendagen beginnen om 14:00 en eindigen met een borrel. Herman Weelink (stembevrijder) is in 2023 onze artist in residence. Hij zorgt dat we niet alleen met ons hoofd bezig zijn. Hij laat ons spreken (eigenlijk zingen) met ons hart.

Vriend worden? De vrienden betalen mee aan de sociale projecten van het klooster. Daar is geld voor nodig. Daarom betaalt ieder lid een bijdrage. Afhankelijk van je inkomen is die €150, €250 of €350 per jaar. Omdat de Vrienden de ANBI-status hebben, is uw gift onder voorwaarden aftrekbaar op uw belastingaangifte.

Misschien wil je ook vriend worden? Of wil je een keer bij een Vriendendag zijn? Mail dan naar vrienden@kloosterhuissen.nl

Vijfdaagse Schrijf- en stilte retraite Zoek je tijd om eindelijk met schrijven te beginnen? Een bestaand project op te pakken? Of verlang je ernaar een week even helemaal tot rust te komen? Dan is deze verstilde én energieke schrijfretraite iets voor jou!

Geertje Couwenbergh, schrijfdocent

3 t/m 7 mei 2023

3-Daagse Clown en bezinning

In de wereld van de clown is er één woord van waaruit hij de wereld tegemoet treedt: Interessant. Hij leert ons te bezinnen over loslaten en accepteren. We gaan ontspannen, ademen, mediteren, bewust Zijn en speels in beweging komen.

Ton Kurstjens, clownsdocent 3 t/m 5 mei 2023

Vierdaagse retraite

Zen Zien Tekenen

Tijdens deze dagen oefenen we ons in onbevangen waarnemen van de dingen om ons heen en verwonderen we ons opnieuw over dat wat er is. Tekenen - met een eenvoudig potlood - is daarbij ons hulpmiddel.

Nelleke Metselaar en Leo van Vegchel, Zen zien tekenen docenten 4 t/m 7 mei 2023

Meerdaagse schrijfretraite Tij in mij

Tij in mij is een meerdaagse schrijfretraite voor hen die verlangen naar reflectie en naar schrijven over gebeurtenissen en innerlijke bewegingen. Tij in mij biedt een veilige, inspirerende bedding om woorden te geven aan dat wat jou beweegt en bewoog.

Rita Spijker, schrijfcoach 14 t/m 17 mei 2023

Activiteiten in de kapel

Dekapel van Dominicanenklooster Huissen is van oudsher een bijzondere plek voor de getijden en vieringen. Een plek voor mensen om samen te komen, te bidden, te zingen en te vieren. Een plek om eenheid en rust te ervaren. Een unieke plek kun je wel stellen, die vraagt om het houden van andere activiteiten naast de dagelijkse vieringen. De kapel wordt inmiddels ook aangeboden als uitvaartlocatie voor iedereen die daar interesse in heeft. Daarnaast is de ervaring dat de ruimte, de unieke sfeer en de vernieuwde geluidsinstallatie zich ook uitstekend leent voor congressen en symposia.

Waardevol afscheid

Inmiddels zijn er al een aantal uitvaarten verzorgd met respect voor de traditie van het klooster. In samenwerking met verschillende uitvaartondernemers uit de regio heeft het klooster meerdere bijzondere en waardevolle afscheidsvieringen mogen verzorgen. Uit de reacties van familieleden en de uitvaartondernemers maken wij op dat de kloosterlijke gastvrijheid, de warme samenwerking met het personeel en de mooie akoestiek zorgen voor een onvergetelijk afscheid.

Ook de mogelijkheid voor verschillende opstellingen waardoor ook een klein en intiem afscheid mogelijk is, wordt als een pluspunt gezien, alsmede de mogelijkheid voor een informeel samenzijn met koffie en thee, gebak of broodjes in de kapel of in de kloostertuin. De extra service van een aparte ruimte die beschikbaar gesteld kan worden om voor of na de afscheidsdienst met de familie samen te komen is een meerwaarde.

Activiteiten rond het thema rouw en verlies

In het komende jaar worden er een aantal activiteiten georganiseerd voor iedereen die te maken heeft met rouw en verlies. Zo bieden wij de mogelijkheid om met gelijkgestemden samen te komen op een unieke plek, te bezinnen op dit verlies, wellicht met andere ogen kan gaan kijken en bezield te worden door het aangeboden programma, de sprekers en andere deelnemers. Om zo met nieuwe moed, zichzelf gezien voelend en met een getroost hart weer op weg te gaan. Meer informatie volgt binnenkort via de website en de nieuwsbrief.

Bijeenkomsten voor grote gezelschappen

De kapel van Dominicanenklooster Huissen leent zich ook uitstekend voor het houden van symposia, lezingen, conferenties en seminars. Denk daarbij aan een boekpresentatie, een lezing voor studenten of een inspiratiedag voor vrijwilligers en medewerkers uit de maatschappelijke sector. De mooie en ruime kapel, gebouwd in 1858, ademt sereniteit en rust en is tegelijkertijd voorzien van alle moderne faciliteiten die nodig zijn voor het verzorgen van een grootschalig evenement. Zo is er een professionele geluidsinstallatie en grote tv-schermen waarop uw presentatie gehouden kan worden. Ook bieden we de mogelijkheid om uw bijeenkomst live te streamen of een video-opname te maken. Vanwege de grote capaciteit van de kapel, kunt u met een gerust hart een gezelschap van maximaal 150 mensen uitnodigen.

“Ook afgelopen jaar koos ik ervoor om mijn boekpresentatie in de sfeervolle kapel van Dominicanenklooster Huissen te houden. Een mailtje was voldoende om met elkaar te bespreken wat ik wilde en wat er mogelijk was. Ik wilde niet alleen mijn boek presenteren maar er ook een inspiratiemiddag van maken en dan helpt zo’n mooie entourage. Technisch is het klooster van alle gemakken voorzien en het geluid is daardoor goed. Ook de vleugel die er staat, mochten we gebruiken.

Koffie, thee en water was in ruime mate voorhanden en het klooster deed de hele logistiek en dat is heerlijk als je zoiets organiseert. Kortom alles verliep vlekkeloos in een warme sfeer waardoor iedereen weer opgeladen huiswaarts keerden.“

Liesbeth Woertman

Emeritus professor/ Department of Psychology Utrecht University

Auteur van Psychologie van het uiterlijk en Je bent al mooi uitgegeven bij Ten Have

Nieuwsgierig geworden naar onze mogelijkheden?

Neem dan gerust contact op via accommodatie@kloosterhuissen.nl

In een geval van een uitvaart kunt u ons bereiken op 06 - 437 959 87.

Tijdens de schrijfretraite stroomden emoties als eb en vloed door alles heen. Op de ochtend van de derde dag voelde mijn rouw nieuw, als werd hij vergezeld van iets knisperends fris.

Buiten lag het witte kleed van de nachtvorst als een onbeschreven blad in het groeiende licht van de dageraad. Ik was wakkerder dan gewoonlijk en praatte tegen mijn overleden man alsof hij vanaf dichtbij naar mij keek. Er was ruimte in me, ruimte die hoop met zich meebracht. Hoop op lichtere dagen. Een bewogen tijd lag achter me. Achter me en in me. Ik zat voor het kloosterraam, liet het betijen en schreef een rondeel:

Schrijf-tij brengt ons samen, midden in de winter in het klooster

Zwarte inkt brengt rode draden aan het licht

Zijdezacht glijden pennen golvend over grof en fijn papier

Koffiegeur mengt zich met prikkelende rook van een dovende kaars

Schrijf-tij brengt ons samen, midden in de winter in het klooster

We lachen en schudden schrijfkramp af als natte honden na een zwempartij

Een parelgrijze hemel buigt zich beschermend over de dagen

Schrijf-tij brengt ons samen, midden in de winter in het klooster

Weer thuis, een week later, ontvang ik een bericht van Madeleine, een Tij in mij deelnemer. Ze schrijft:

‘Ruim drie dagen ‘Tij in mij’ met Rita Spijker doen veel met een mens. Vanuit het grote geheel en een aantal kernwoorden zoom je schrijvend langzaam in en kom je op de bodem van je ziel. Nooit gedacht dat er zoveel naar boven zou komen. Langzaamaan voel je door de mooie opbouw van de oefeningen dat het rommelt, dat opgeslagen herinneringen golvend uit de diepte tevoorschijn komen. Sommige beklijven door middel van het schrijven van een mooi verhaal, andere spoelen met eb weer weg. Lachen en huilen horen bij het verwerken en beschrijven van herinneringen. De schrijfretraite was een magische belevenis.’ - Madeleine Sanders- van Pampus

Autobiografisch schrijven is te werk gaan als een archeoloog met pen en papier als gereedschap. Je begint bij een gevoel, een beeld of een herinnering; iets dat opgloeit. Daar duik je in en schrijft mee met dat wat zich aandient. Je pen en je aandacht brengen gebeurtenissen boven zoals de lente planten tot groei en bloei beweegt. Wij mensen zijn zelf als vruchtbare aarde. Groei en bloei liggen in ons te wachten om aan het licht te worden gebracht. Van gloeiwoorden naar groeiwoorden.

Meerdaagse schrijfretraite Tij in mij

14 t/m 17 mei 2023

18 t/m 21 augustus 2023

6 t/m 9 oktober 2023

Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1729

door corinne groenendijk, retraitebegeleider

Geïnspireerd en duurzaam leven - Doe je mee?

Ikleg stenen in een grote cirkel voor onze kruidentuin. Die dag start ik met drie anderen de gemeenschapstuin Zin-in-Groen. We hebben er zin in. De stenen heb ik gevonden in een hoek van de tuin. Bij de cursus ‘duurzaam tuin aanleggen’ hebben we geleerd om te beginnen met de bodem (met al het bodemleven) en de materialen die er al zijn. Mooi. En het scheelt ook een hoop gesjouw! In de cirkel leggen we een spiraal aan, met paadjes van houtsnippers die je naar het midden toe kunt aflopen. In de spiraal plaatsen we onze kruidenplanten. Lekker om daar straks mee te gaan koken.

Zo startten we de gemeenschapstuin, waar vele tuinwerkdagen, lekkere lunches in de zon en (vegetarische) barbecues volgen. We houden zinwandelingen vanaf de tuin, waarin je tot jezelf kunt komen. We houden een workshop natuurfotografie. We maken in de herfst kransen rond het thema: Hoe kom ik tot bloei? We prikken met de kinderen uit de buurt afval, delen onze beste duurzame tips en genieten vooral van alles wat we zien opkomen in de tuin.

Franciscus noteerde ooit: ‘Waar liefde is en wijsheid, daar is geen vrees en geen onwetendheid; Waar armoede is met vreugde, daar is geen hebzucht en gierigheid’. We dachten al lang over een centrum voor aandachtig leven. Maar hier, werkend met je handen in de aarde, merk je dat er niet meer nodig is. In de stille wereld van de tuin

Programma’s

Weekend Leven zonder waarom - Ontvankelijkheid als levenskunst

We verdiepen ons in drie denkers die allen in een traditie staan waarin innerlijkheid de centrale houding en drijfveer vormt: Meister Eckhart, Sören Kierkegaard en Dag Hammarskjöld.

Middels dialoog, meditatie en film wordt de thematiek verkend en verdiept.

Welmoed Vlieger, filosoof

19 t/m 21 mei 2023

valt alle ruis weg, ontstaan er zinvolle gesprekken en raak je doordrongen van Gods aanwezigheid in jezelf en in alles wat leeft. Op onze wandelingen zien we de natuur veranderen; van de voorjaarsbloemen, de uitbundige zomer tot aan de katjes in de herfst en de boomknoppen in de winter als belofte van nieuw leven.

Franciscus geeft aan dat het fijn is iets positiefs te doen. Niet bespreken dat we duurzamer moeten leven of gezonder of met meer rust. Maar gewoon beginnen, alleen of samen met anderen. Dat kan thuis, maar ook in Dominicanenklooster Huissen. Tijdens de retraite die we hier organiseren, zullen we steeds de beweging naar binnen maken, om rust te vinden en te merken hoe (Gods) licht je draagt. We zullen ook de beweging naar buiten

Weekend Vraag je vrij: stilte, beweging en The Work

Ben je op zoek naar rust in je hoofd? Verlang je naar ruimte voor nieuwe inzichten en verdieping? Laat je ontzorgen tijdens dit unieke stilteweekend en ontdek de vrede die The Work© van Byron Katie brengt. Geertje Couwenbergh, schrijfdocent en Veronique van Veenendaal, coach

19 t/m 21 mei 2023

Retraite De kracht van stilte

In de stilte kun je je dagelijkse leven met al zijn uitdagingen loslaten en gaan voelen dat er ook rust in je leeft. In meditaties ontstaat ruimte voor inzicht en helderheid. Ervaar de oprechte verbinding met jezelf en de groep.

Laurence mol, retraite- en meditatiebegeleider 25 t/m 29 mei 2023

Meerdaagse Meester Eckhart over lijden en troost

De belangstelling voor de middeleeuwse mysticus Meester Eckhart is groot en dat is niet verwonderlijk. Zijn werk biedt ruimte en perspectief als het gaat om God en geloof. In deze retraite verdiepen we ons in het thema ‘Lijden en troost’.

Marga Haas, theologe 31 mei t/m 2 juni 2023

maken en ontdekken wat meer en minder effect heeft als je verduurzaamt en vooral wat je past. Al wandelend, bezinnend en etend gaan we de stappen zetten naar een (meer) geïnspireerd en duurzaam leven.

Vierdaagse retraite Groen en vreugdevol leven

18 t/m 21 mei 2023

Weekendretraite Groen en vreugdevol leven

17 t/m 19 november 2023

Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1726

Meerdaagse Stembevrijding

Maak vrij en spelend de weg naar binnen. We wisselen stembevrijding af met momenten van stilte waarin we yoga en mindfulness beoefenen. In verbinding met onszelf en met elkaar. Laag voor laag openen we ons.

Herman Weelink, musicus en Janneke Weelink, psycholoog 15 t/m 18 juni 2023

Totale Ontspanningsweekend

Voel je je opgejaagd, vermoeid of ervaar je (dagelijkse) stress? Zoek je tijd om eindelijk op adem te komen? Of verlang je naar rust, stilte of bezinning?

Dan is dit weekend iets voor jou én het verdiept direct je welzijn!

Fleur van Schuylenburch, yogadocent 16 t/m 18 juni 2023

Weekend Dat onverwoestbare in mij - Omgaan met angst en levensvragen

31 maart t/m 2 april 2023

Hoe om te gaan met angst, stress en levensvragen? We gaan te rade bij denkers

die ons de weg wijzen naar innerlijke kracht en weerbaarheid, of zoals Etty

Hillesum het noemt: ‘Dat onverwoestbare in mij’.

Begeleiding door Welmoed Vlieger

MAART

1-3 De mystieke blik - meditatief leren kijken en zien

5-8 Vierdaagse retraite Mea Culpa Marcus Belle & Judith Geertman

8-10 Driedaagse Talentontwikkeling, een 'reis door je leven'

10-12 Weekend Je plek innemen

10-12 Driedaagse workshop De innerlijke metamorfose

15-19 Vijfdaagse Adem en stilteretraite

16 Workshop Stembevrijding en/of Mantrazingen

17-19 Weekendretraite Een rustige geest, een mild hart

APRIL

4-5

5-7

de Graaf

Bakker

Loomans

Koelink

Roumen

19-22 Op zoek naar… Laurence Mol

20-23 Individuele kloosterdagen

20-24 Schrijfweek Levensverhalen Hanny Kuijer

22-24 Driedaagse retraite De dood als bron van levenslust

& Filip Haas

24-26 Weekend Persoonlijk verlies in perspectief Sandra Goossens & Jeroen-Martijn Plette

26-28 Driedaagse Ik en de ander

26-31 Vijf dagen kloosterleven en verder niets

29-30 Levenseinde, Zien en zijn

31-2 Driedaagse Storytelling en presenteren met flair

31-2 Meditatieweekend Het Compassie kompas

31-2 Weekend Dat onverwoestbare in mij

Pete Pronk & Liesbeth Woertman

Maria van Mierlo

Anne Goossensen & Ben de la Mar

Henriëtte de Graaf

Bert van Baar

Welmoed Vlieger

Meerdaagse retraite Groen en vreugdevol leven

18 t/m 21 mei 2023

We verwonderen ons over alles wat leeft en laten ons inspireren door Franciscus. We gaan wandelen, mediteren, creatief werken en zoeken naar ‘verduurzamen in balans’. Zo ontwikkel je je eigen groene en geïnspireerde leefstijl. Begeleiding door Corinne Groenendijk en Jacqueline Snijders

MEI

1-5 Verdiepingsretraite Het Compassie kompas Bert van Baar

3-5 Driedaagse Clown en bezinning Ton Kurstjens

3-7 Vijfdaagse Schrijf- en stilteretraite Geertje Couwenbergh

4-7 Vierdaagse Retraite Zen Zien Tekenen

Midweek Retraite Leef je vrij

14-17 Op zoek naar…

15-18 Individuele kloosterdagen

van Mierlo

15-19 Fietspelgrimage Martina Heinrichs & Sjang Hermsen 18-21 Meerdaagse Groen en Vreugdevol leven

Groenendijk & Jacqueline Snijders

Bezinningsdagen Op weg naar Pasen

5 t/m 9 april 2023

D.m.v. vieringen, stilte, korte meditaties, verhalen, schilderen en meditatieve wandelingen gaan we ervaren wat het Paasfeest ons nog te vertellen heeft.

Begeleiding Paul en Els Roelofs

30-3 Meerdaagse retraite Brieven aan Benedictus Maria van Mierlo

30-4 Vijfdaagse Ont-moet jezelf in het hier en nu Mariëlle Griep

Weekend Open Vensters, schrijven over je leven

30 juni t/m 3 juli 2023

In dit weekend zet je schrijvend vensters open. Je schrijft over jouw leven, over gebeurtenissen, mensen en ervaringen die je gemaakt hebben tot wie je nu bent. Begeleiding door Monica

18-22 Vijfdaagse Iconen schilderen

19-21 Weekend Vraag je vrij: stilte, beweging en the Work Geertje Couwenbergh & Veronique van Veenendaal

19-21 Weekend Leven zonder waarom

21-23 Driedaagse Groeikracht…in de lente en in jezelf

22-24 Driedaagse workshop Fresco schilderen

24-25 Levenseinde en spiritueel leed

25-29 Retraite De kracht van stilte

26-29 Weekendretraite Thuiskomen in de stilte

27-28

31-2

Tweedaagse Geef vorm aan je eigen rituelen

Welmoed Vlieger

Daniella Martina

Martin Mandaliev

Anne Goossensen & Anne Remijn

Laurence Mol

Joyce Lakwijk

Rikko Voorberg & Rik Zutphen

Meerdaagse Meester Eckhart over lijden en troost Marga Haas

Uitgave Stichting Dominicanenklooster Huissen, Stadsdam 1, 6851 AH Huissen

T 026 326 44 22 www.kloosterhuissen.nl

Ontwerp en realisatie Avancé Communicatie, Zutphen

© Stichting Dominicanenklooster Huissen 2023

Wat een gastvrijheid, wat een plaats van rust en op adem komen. Heel hartelijk dank, voor alles. Madeleine

Een megafijn, verstild weekend met Jasmijn Koelink en de eucharistie vanochtend raakte daardoor nóg dieper de liefde en vrede aan in mij. Dank voor deze prachtige plek en ongelooflijk warme welkom!

Annelijn

PS en superdank aan de keuken.

Een omvattende liefdevolle ervaring hier te mogen zijn. Dank!

Jeannette

Wat een heerlijke liefdevolle week heb ik gehad in stilte met veel inzichten. Bedankt voor de gastvrijheid en heerlijke eten. Ik ben dankbaar dat ik dit mee mocht maken.

Warme groet, Marijke

Uit ons gastenboek