wonder
elle
woman
Elke maand geeft Barbara De Munnynck het woord aan een vrouw die zich inzet voor een betere wereld.
EVI VAN CLEYNENBREUGEL ontmantelt drugslabo‘s
“Ik ben de enige vrouwelijke kapitein bij de Belgische civiele bescherming. Voor de buitenwereld lijken we misschien een mannenbastion, maar ik kan je verzekeren: het gaat er hier best vrouwvriendelijk aan toe. We schieten in zoveel situaties in actie – onze dienst zou niet kunnen draaien als we alleen mensen zonder gezinsleven zouden inschakelen (lacht). Het grote verschil tussen de brandweer en de civiele bescherming is dat gewone mensen ons niet kunnen oproepen. Wij bieden gespecialiseerde steun aan de andere hulpdiensten. Dat wil zeggen dat we bij een ramp niet als eerste ter plaatse zijn, maar de politie of brandweer komen versterken. Afgelopen zomer was dat bijvoorbeeld tijdens de overstromingen. Sommige van mijn collega’s haalden hands-on mee mensen uit het water. Andere stelden mobiele pompgroepen op of verstevigden de dijken. In crisistijd weten de hulpdiensten dat ze op ons kunnen terugvallen. Daar ben ik best fier op. Ik ben industrieel ingenieur biochemie en werk bij de civiele bescherming als clustermanager CBRN. Ik focus op chemische, biologische, radiologische en nucleaire incidenten of dreiging. Stel dat er een terroristische gasaanslag komt of dat er gif in de voedselketen dreigt te komen... Voor die rampenscenario’s schrijf ik procedures uit en koop ik materiaal aan. Ik zorg ook dat ons personeel de juiste, gespecialiseerde training krijgt. Verder valt de ontmanteling van drugslabo’s onder mijn verantwoordelijkheid. Het is de politie die georganiseerde drugsbendes in de gaten houdt en oprolt. Maar als hun onderzoek klaar is, moet iemand die clandestiene han-
gars tsjokvol gevaarlijke chemische producten wel opruimen, en liefst op een veilige manier. Dan komt de civiele bescherming in actie. Onze taken zijn niet altijd leuk of proper, maar ze moeten gebeuren. Na een brand waar gevaarlijke stoffen bij betrokken waren, zijn wij soms nog dagen bezig met het verantwoord verwijderen van gevaarlijk bluswater. Voor mijn collega’s en mij is dat business as usual, maar de maatschappelijke meerwaarde is groot. Als student droomde ik eigenlijk van een job in een brouwerij of een voedselverwerkend bedrijf. Eerder per toeval belandde ik in deze uitdagende en afwisselende functie. Toen ik in 2016 werd aangenomen, had ik nooit kunnen denken dat ik op een dag nog eens zou bezig zijn met het desinfecteren van woonzorgcentra of de bevoorrading van mondmaskers. En toch is dat precies wat tijdens corona gebeurde. Ik word regelmatig uit bed gebeld en maak ook wel dingen mee om van wakker te liggen. Zo hebben we in een paar bekende verdwijningszaken mee gezocht in het water naar jonge, vermiste personen, of naar overlevende bouwvakkers na de recente instorting van een Antwerps schoolgebouw... Dat is hard, maar tegelijk is het een troost wanneer je families zekerheid kunt bieden. Veel mensen verkiezen slecht nieuws boven knagende onzekerheid. Ik doe mijn werk met overtuiging, en ben blij dat de taken in balans zijn. Ik ben niet elke dag omringd door speurhonden, drones of tankwagens. Overlegmomenten en papierwerk horen er ook bij.”
“IK MAAK REGELMATIG DINGEN MEE OM VAN WAKKER TE LIGGEN”
158 ELLE magazine
000_ELLENL_213_WONDERWOMAN_flo_AD.indd 158
08/09/2021 13:00
