Drie jongeren stellen zich voor het eerst verkiesbaar: ‘Wil jij in de politiek?’

© Emilie Légère

Yasmia Setta (24), Matthias Leman (21) en Yoram Timmerman (22): deze namen doen waarschijnlijk geen belletje rinkelen. Nog niet, want het zijn jongeren die zich tijdens de komende gemeenteraadsverkiezingen voor de eerste keer verkiesbaar stellen. Volgens hen zetten vele leeftijdsgenoten zich anno 2018 op andere manieren in, maar zij kiezen resoluut voor het partijpolitieke engagement. Emilie Légère, Francisca Van Esch en Sofie Peeters

Aan politieke interesse geen gebrek bij deze drie jongeren. Yasmia ziet haar politieke betrokkenheid als een kans om voor veranderingen te zorgen. ‘Als je die echt wil doorvoeren, dan moet je in de politiek gaan. Ik vind het niet fijn om te zeggen dat ik mezelf als rolmodel beschouw, maar ik wil het wel zijn voor jongeren en zeker voor meisjes met een hoofddoek. Vandaar dat ik het debat over het recht om een hoofddoek te dragen opnieuw wil aanwakkeren.’ Yoram kreeg zin om de wereld te veranderen door het nieuws op de voet te volgen: ‘Omdat ik me zo ergerde aan de politieke ontwikkelingen voelde het alsof ik aan mezelf verplicht was om mijn stem te laten horen. Politiek engagement leek mij de meest logische stap omdat je daar effectief het verschil kan maken, maar die stap zetten was niet eenvoudig.’ Yoram vond de drempel naar zo’n politieke partij hoog, tot de liefde toesloeg: ‘Mijn vriendin was actief bij de jongsocialisten en sp.a Brussel. Ik ben met haar in discussie gegaan en op een bepaald moment heeft ze mij meegenomen naar een congres van sp.a. Hierna heb ik me ingeschreven bij de jongsocialisten in Gent. De voorzitter en het bestuur begeleidden me heel goed en ik begon op regelmatige basis events te bezoeken. Uiteindelijk verkozen ze mij tot bestuurslid bij sp.a Gent-West.’ Yasmia rolde gemakkelijker in de politiek: ‘Groen organiseert regelmatig dialogen en ik vind het heel goed dat een partij zoiets doet. Het is belangrijk dat ze echt in contact wil komen met de inwoners van de stad. De stap om me bij de partij aan te sluiten was daardoor niet zo groot, ik ga naar veel evenementen. Groen Antwerpen heeft mij uiteindelijk gevraagd om op de lijst te staan. Eerst weigerde ik, omdat ik wilde wachten tot de volgende verkiezingen en mijn studies wilde afmaken. Maar omdat het een unieke kans was om de politiek van binnenuit te ontdekken, ging ik er volledig voor. Dit kon ik niet laten liggen. Over zes jaar krijg ik die kans misschien niet meer. Wanneer je dertig bent verwachten de mensen dat je veel meer weet over politiek. Als je er dan nog moet instappen, wordt het alleen maar moeilijker.’ Ook Matthias zag een buitenkans toen een schepen contact met hem opnam. ‘Matthias, wil jij in de politiek gaan?’ was de vraag die hij kreeg. ‘Hij vroeg of ik geïnteresseerd was in Jong N-VA. Ik zag het als een opstap: bij Jong N-VA beginnen en later overstappen naar de echte partij. Enkele weken later kreeg ik telefoon met de vraag of ik op de kieslijst in Izegem wilde staan. Het is allemaal vlug gegaan.’

Drijfveer

Onlangs vertegenwoordigde Yoram de sp.a op een evenement voor leerlingen uit het zesde middelbaar, die binnenkort voor het eerst naar de stembus trekken. ‘Je merkt dat de jongeren geen idee hebben waar elke partij voor staat. Mijn doel is om hen meer te betrekken en aan te tonen dat politiek ook voor hen van belang is. Het is handig als ze iemand in de politiek kennen die

©Francisca Van Esch

Yasmia Setta

© Emilie Légère

Yoram Timmerman

© Sofie Peeters

Matthias Leman

dicht bij hun eigen leefwereld staat. Als je begint te praten over studentenhuisvesting en wat daar allemaal fout loopt, is het voor mij natuurlijk makkelijker om de situatie te begrijpen, aangezien ik er zelf als student mee in aanraking kom. Door die laagdrempeligheid en herkenbaarheid kunnen jongeren zich een beter beeld vormen van wat die politieke partijen voor hen kunnen betekenen. Jongeren zijn niet per definitie apolitiek, maar ze willen zien waarover het gaat. Zij zijn de toekomst en door hen mee te krijgen kunnen we overgaan naar een ruimere participatieve politiek.’ Hoe de mensen naar politiek kijken hangt volgens Matthias van de leefomgeving af. In zijn vriendengroep is niemand actief met politiek bezig. ‘Er zijn er wel een paar die het vanop een afstand volgen. Misschien heb ik gewoon de verkeerde vrienden. (lacht). Als je kijkt naar de jong N-VA ’ers, die zijn er wel mee bezig, daar leeft het enorm. Als je ziet hoe negatief de media de politiek soms afschilderen, dan begrijp ik wel dat jongeren het niet zien zitten om zich daarmee bezig te houden. Maar ik denk wel dat jongeren zich willen inzetten als ze voelen dat er een verandering moet komen. Het is een beetje een tweestrijd.’

Kleine Theo Francken

Yasmia denkt hier anders over: ‘Ik ben actief in verschillende organisaties voor jongeren, en daar ondervind ik dat ze geen idee hebben wat politiek precies inhoudt. Ze weten niet wat politiek betekent en wat politiek specifiek voor hen kan betekenen. Ik denk dat ze er veel meer mee in aanraking moeten komen, en dat kan alleen maar als we hen degelijk informeren. Zo gaan er veel meer jongeren naar partijen doorstromen.’ Volgens haar ligt de oplossing voor de hand. ‘We moeten jongeren beter vormen: zowel in het onderwijs, thuis, als in hun vrijetijdsbesteding zoals de jeugdwerking. Als iedereen de handen in elkaar slaat, dan zal het goed komen. Nu is dat niet het geval. Je krijgt een basis mee waardoor je weet welke partijen er zijn en waarvoor ze staan, maar dieper dan dat gaat het niet.’ Voor Yasmia was Groen een voor de hand liggende keuze: ‘Van alle partijen in Vlaanderen, en specifiek in Antwerpen, heb ik de meeste voeling met de groenen. De waarden van die partij liggen dicht bij mijn waarden. Ik spreek dan over gelijkwaardigheid van man en vrouw, mensenrechten, dierenwelzijn, milieu, mobiliteit … Dat sluit heel sterk aan bij wat ik ervaar en vind als mens.’ Iedereen heeft verschillende redenen om voor een partij te kiezen, maar verwantschap en waarden spelen een belangrijke rol. ‘Ik denk dat geen enkele partij honderd procent bij iemand aansluit, maar ik vind dat N-VA het meest bij mijn visie past’, zegt Matthias. ‘Ik was wel een beetje bang om voor N-VA te kiezen, omdat mijn vrienden en kennissen zouden kunnen denken dat ik in een kleine Theo Francken zou veranderen. Mijn keuze is ook gebaseerd op doorgroeimogelijkheden binnen N-VA. Ik vind dat dit bij andere partijen veel minder is.’

• Matthias Leman is 21 jaar en studeert Bestuurskunde en Publiek Management aan de UGent. Hij is lid van Jong N-VA Izegem en Jong N-VA UGent. Hij staat op de vijftiende plaats.

• Yasmia Setta is 24 jaar, doet een Master

Sociaal Werk en zet zich in als jeugdwerker voor ‘Bazzz Berchem’. Ze komt op bij Groen

Antwerpen en Borgerhout. In Antwerpen-

Stad staat ze op de vierde plaats.

• Yoram Timmerman is 22 jaar en studeert

Burgerlijk Ingenieur Computerwetenschappen aan de UGent. Hij is lid van Jong sp.a

Gent en sp.a Gent-West. Hij staat drieënveertigste op de gedeelde lijst met Groen,

‘Team Gent’.

Schepen van Jeugd

Yoram wil zich de komende maanden inzetten in Gent. Of hij verder wil gaan dan de gemeenteraad, daar heeft hij nog niet over nagedacht: ‘Als ze het mij zouden vragen, dan zou ik geen neen zeggen, maar daar ben ik nu niet mee bezig. Op het gemeentelijk vlak sta je dicht bij de mensen. Ik wil mij engageren op een lokaal niveau, omdat je op die manier snel een wezenlijke impact kan hebben op het leven van de bewoners. In tegenstelling tot hogere niveaus, waar je beslissingen neemt die een veel grotere impact hebben, maar die niet direct zichtbaar zijn voor de bevolking.” De ambities van Matthias gaan verder dan de gemeenteraad, zijn doel is om op een hoger niveau het volk te vertegenwoordigen. ‘Ik wil starten op gemeentelijk vlak, maar ik zou me op termijn zeker Vlaams of federaal willen inzetten.’ Yasmia is dan weer meer geïnteresseerd om kinderen helpen op te groeien in haar stad. Ze staat op de lijst voor de stad Antwerpen en Borgerhout en is er zeker van dat ze volgend jaar in de gemeenteraad zal zetelen. ‘Daar kan je toch al de eerste stap naar verandering zetten. In de toekomst wil ik schepen van Jeugd worden, maar pas over tien of vijftien jaar. Ik wil eerst in het werkveld blijven, zodat ik veel ervaring kan opdoen. Zo kan ik zien waar de noden liggen in het jeugdwerk. Ik wil me natuurlijk niet enkel focussen op de politiek. Ik zit ook in het jeugdwerk, want werken met jongeren, dat is helemaal mijn ding.’