Alþjóðafulltrúi

Stefán Már Jónsson 5. árs læknanemi 2021–2022

Veturinn 2021-2022 hófst alþjóðasamstarf læknanema aftur af fullum krafti. Ég fór með tveimur hópum íslenskra læknanema að sækja ráðstefnurnar FINO (Federation of International Nordic medical students‘ Organisations) og MM (March Meeting) í Noregi og Norður-Makedóníu þar sem ég kynntist bæði íslenskum og erlendum læknanemum, hlustaði á fyrirlestra um nýjar stefnur í læknisfræðinni og kaus um starf IFMSA (International Federation of Medical Students‘ Associations) á komandi árum eftir lægðina sem lá nýlega yfir heiminum. Þessar ferðir eru alltaf ógleymanlegar enda samanstanda þær af nýjum vinum, atburðum, stöðum, óvæntum uppákomum og reynslu sem fylgir manni út lífið. Það er alltaf erfitt að koma til skila upplifuninni við að fara í svona ferð. Sumu er hægt að koma í orð en sumt þarf maður að sjá sjálfur. Sumt má skrifa um opinberlega en annað má alveg bara fá að njóta sín þegar ferðasagan er rifjuð upp af hópnum í matarboði ári síðar. Það er því mikið fagnaðarefni að lægðinni sé lokið og að læknanemum standi aftur til boða að smitast í staðinn af veirunni sem ráðstefnur IFMSA eru og fá að skapa sínar eigin minningar. En áður en þú ferð í slíka ferð er hér það næstbesta, ferðasagan af vetrinum 2021-2022, sem upphitun fyrir það sem komandi ár bera í skauti sér.

FINO Það er kominn fimmtudagurinn 4. nóvember, ég er með tvo skammta af Pfizer í öxlinni og ég rata einhvern veginn ennþá til Keflavíkur. Eftir tvö FINOlaus ár eru Norðmenn loksins búnir að bjóða til ráðstefnu og við Anna Karen Richardson, Bríet Jónsdóttir, Fannar Bollason, Hafþór Sigurðarson, Halla Kristjánsdóttir, Herdís Eva Hermannsdóttir, Katrín Kristinsdóttir, Melkorka Sverrisdóttir og Telma Jóhannesdóttir erum á leið til Oslóar að heyra um þemað „The Future of Medicine“.

Við komuna eru heilar 7°C og sól og ég kíki á símann: 6°C á Íslandi skýjað. Noregur 1 Ísland 0, ferðin byrjar vel. Þar sem háskólastúdentar elska ódýr flug erum við mætt eldsnemma og getum ekki innritað okkur fyrr en einhverjum þremur tímum seinna. Þess í stað göngum við um miðbæ Oslóar með ferðatöskur að leita að mat og helst bjór. Sumir leika að vísu Instagramlistir sínar mjög snemma við komu. Það verður að segjast að þetta fólk – og sérstaklega Hafþór – myndast ekkert eðlilega vel enda fengu allir læknanemar landsins að njóta þess á samfélagsmiðlum dagana eftir heimkomu. Eftir smá rölt finnum við norsku Hlemmur Mathöll og pöntum bjórinn Aass (borið fram Ass, allavega af okkur) á ensku þrátt fyrir daglega heimavinnu af SKAM þáttum síðustu misseri. Takk fyrir ekkert Noora. Maturinn smakkaðist vel og við komum okkur loksins upp á hótel.

Ráðstefnuhaldarar voru búnir að bóka okkur á Citybox Oslo í hugguleg herbergi í u.þ.b. 10 mín göngufjarlægð frá Legenes Hus þar sem ráðstefnan sjálf var haldin. Allt var til fyrirmyndar, innritun gekk hratt fyrir sig og herbergin hugguleg, Legenes Hus nýuppgert sem höfuðstöðvar Félags norskra lækna og við með allt húsið fyrir okkar starfsemi á ráðstefnunni og allt saman á besta stað í miðbæ Oslóar.

Það verður að segjast að Norðmaðurinn kann að bjóða fólki í heimsókn. Það var búið að tjalda öllu til þegar kemur að fyrirlesurum. Við fengum kynningu um hlutverk gervigreindar í læknisfræði framtíðarinnar, sýklalyfjaónæmi, hnattræna hlýnun og áhrif hennar á áherslur læknavísindanna, einstaklingsmiðaða meðferð í skurðaðgerðum og samtal læknis og sjúklings eftir því sem upplýsingatækni miðar áfram. Jú og svo fengum við brúnost. Við komumst fljótt að því að þegar Norðmaðurinn ætlar að gera vel við sig – klukkan fjögur á daginn eða þegar hann er með gest í heimsókn – þá fær hann sér brúnost.

Brúnostur er nokkurn veginn mysingur í ostaformi. Þetta hljómar ekkert voðalega vel, og er bara eiginlega nákvæmlega eins og þú ímyndar þér, en þegar brosandi Norðmaður réttir þér brúnost með vöfflu og sultu þá brosirðu til baka og hugsar hlýlega til Aha.

Eftir fyrirlestra og umræður var skemmtidagskrá öll kvöld. Eftir vandræðalegt speeddate fyrsta daginn var boðið upp á pub quiz og svo galakvöld með viðeigandi mat síðasta kvöldið. Yfir veislumat var boðið upp á skemmtiatriði í formi ástarbréfa frá hverju landi en hver þjóð hafði fengið aðra þjóð til að skrifa ástarbréf um og flytja yfir matnum. Að sjálfsögðu eru öll ástarbréf trúnaðarmál en okkar ástarbréf til Noregs, eftir að hafa verið með Danmörku og slitið sambúð eftir að hafa komist að framhjáhaldi við Grænland og Færeyjar, snerist um fallegar línur hans með þessum fjöllum og fjörðum. Talandi um að vera thicc á réttu stöðunum, Noregur þú ert alveg með þetta eins og Frikki myndi segja árið 2012. Að sjálfsögðu var farið í bæinn eftir hvert kvöld með misjöfnum árangri enda er Noregur ekkert fyrir vesen og virðist elska í staðinn reglufestu og alúðlegt umhverfi. Í Noregi má ekki fara inn á skemmtistaði undir áhrifum eða með rafrænum skilríkjum. Að tala við dyraverði í Noregi er eins og að tala við foreldra mína eftir Verslóball í menntaskóla, nei ég var ekki að drekka... ég er blááááedrú.

FINO er því miður bara 34 dagar, í raun bara kvöldið á fimmtudeginum, föstudagur, laugardagur og ef maður er heppinn, sunnudagsmorgunn. Það var því ömurlegt að kveðja allt fólkið sem við höfðum kynnst áður en við fórum heim á sunnudeginum, nýbúin að kynnast þeim í raun og veru. Svona er lífið í IFMSA, eftir að maður er búinn að kynnast fólki er það eina sem maður getur gert að vonast eftir því að maður hitti það á ráðstefnum seinna meir. Eftir að vera bitinn af veirunni er eina leiðin að huga að næstu ráðstefnu.

MM Marsmánuður er runninn upp og við Halla Kristjánsdóttir, Íris Brynja Helgadóttir, Jenný Jónsdóttir, Katrín Wang og Sigurður Karlsson gefum Omicron löngutöng á leiðinni út eftir að hafa þurft að skilja tvo fulltrúa Íslands eftir heima.

March Meeting var haldið á þremur hótelum á bökkum Ohrid vatns, einu stærsta stöðuvatni Evrópu og því stærsta í Norður – Makedóníu. Þangað mættu hundruðir læknanema frá hinum fjölmörgu þjóðum heims, hver í sínum tilgangi að sitja fyrirlestra um lýðheilsu, kynheilbrigði, skiptinám, hlutverk læknisfræðinnar í mannréttindum og friðargæslu o.s.frv. Á MM og AM hafa ýmsar hugmyndir komið upp sem hafa nýst íslenskum læknanemum vel í þeirra starfsemi og eigum við því alþjóðastarfsemi IFMSA mikið að þakka.

Ég sjálfur missti því miður af þeim umræðum sem fóru fram á meðal hinna mörgu fastanefnda IFMSA þar sem ég sat kosningafundi félagsins. Eftir mína allt of mörgu klukkutíma að hlusta á umræður um lagabreytingar varðandi orðalag alþjóðalaga læknanema tók við skemmtidagskrá á kvöldin.

Á MM og AM er tryggt að læknanemar hafi eitthvað að gera eftir umræður og fundi dagsins. Tvö kvöld eru frátekin fyrir fasta liði ráðstefnanna, þ.e.a.s. National Food and Drink Dinner Party og Culture Night. Það má segja að hið fyrrnefnda sé aðalkvöld ráðstefnunnar svona stemmingslega séð. Þá koma þjóðirnar með rétti og drykki síns heimalands og bjóða upp á svo hægt er að labba á milli borða og smakka á veitingar frá hverju landi. Fólk klæðir sig upp í þjóðbúninga og fljótlega finnur fólk sér sameiginlegan grundvöll í menningu hvers lands svo úr verður fögnuður ólíkra menningarheima.

Þó svo að læknanemar deili vali á námi eru þeir jafn ólíkir og bakgrunnur þeirra. Ráðstefnur IFMSA eru ómetanlegur grundvöllur til að hitta fólk með svipaðar væntingar og áætlanir þó svo að fortíð þeirra beri ólíka hluti með sér. Ég hef hitt mann sem ætlaði í sama nám og ég þó svo að hann sé fjórum árum á eftir mér vegna hernaðarskyldu og ég hef hitt konu sem leggur allt sitt kapp á hlutverk læknisfræðinnar eftir hnattræna hlýnun þar sem sú ógn er orðin áþreifanleg í hennar landi.

Hvort sem þú vilt bæta félagslíf læknanema á Íslandi, kynnast fólki, fræða þig, víkka sjóndeildarhring þinn fyrir menningu annarra læknanema eða bara taka þátt og skemmta þér þá hvet ég þig svo eindregið til þess að sækja um á ráðstefnum komandi árs. IFMSA er ómetanlegt tækifæri til að ferðast og bæta við reynslubankann, lýðheilsulega, félagslega og menningarlega. Til allrar hamingju á ég núna vini um allan heim og hlakka til að rækta tengsl við þá með sem flestum íslenskum læknanemum á komandi skólaári.