Analyse multimodaal: overheid aan de bak

Multimodaliteit: overheid m oet daad (lees: geld) bij het woord voegen

Hoe je het ook draait of keert, in de meeste gevallen kiest de verlader voor de goedkoopste oplossing en dat is nog steeds het wegvervoer. Als de overheid het meent met de multimodaliteit, is meer daadkracht nodig.

KOEN HEINEN

De wegvervoerders hebben ondertussen zelf al de mentale klik gemaakt richting meer multimodaal transport. Een hele dag in de file staan, is nu eenmaal ook niet rendabel. In de zomer van 2019 bereikten wegvervoerfederatie Febetra en het Belgian Rail

Binnenvaartschip Metropolis in het Deurganckdok

Freight Forum (BRFF) een overeenkomst om er samen voor te zorgen dat meer vervoerders kiezen voor een multimodale oplossing. Ook met de binnenvaartsector werden afspraken gemaakt om gezamenlijk multimodaliteit in Vlaanderen en Wallonië uit te rollen. Door de coronacrisis en de aanslepende

Koen Heinen

regeringsvorming is alles wat op de lange baan geschoven, maar momenteel leggen ze de laatste hand aan een Masterplan dat ze begin volgend jaar aan de nieuwe regering zullen voorleggen. Die moet dan daadkracht tonen en met de nodige middelen over de

brug komen.

(Foto Henk Claeys)

overheid m oet daad (lees: geld)

Elkaar nodig

“Alle modi hebben elkaar nodig om de keten te verduurzamen”, zei Paul Hegge, vertegenwoordiger van het BRFF eerder al. Wegvervoer wordt steeds meer geconfronteerd met files, binnenvaart met congestie op de terminals en laagwater, terwijl het spoor nood heeft aan bijkomende, performante infrastructuur. Binnenvaart en spoor hebben het wegvervoer nodig voor de first en last mile. Het spoor kan de binnenvaart dan weer bijspringen in periodes van laagwater en de binnenvaart het spoor in geval van langdurige spooronderbrekingen. Verschillende binnenvaartoperatoren hebben ondertussen al eigen spoordiensten als aanvulling en backup voor de binnenvaart. De coronacrisis zorgde voor een stijgende vraag naar multimodale oplossingen.

gEEn ‘frEE lunch’

Dat de wegvervoerders niet zomaar een deel van hun volumes naar andere modi overhevelen, is duidelijk. Enerzijds kunnen ze hierdoor hun vrachtwagens wel efficienter benutten, maar anderzijds moeten ze investeren in aangepast materieel voor dat gecombineerd vervoer. Geen ‘free lunch’ dus. Om meer vervoer naar gecombineerd vervoer, hetzij weg/spoor of weg/ binnenvaart, over te hevelen, rekenen ze op een vergoeding van de overheid. Een overslagcheque van 40 euro per container die van de weg naar spoor of binnenvaart wordt overgebracht, moet die extra kosten dekken, zo berekenden ze vorig jaar.

De spooroperatoren van hun kant willen een goede dienstverlening bieden. Ze pleiten al langer voor een gelijk speelveld met andere modi en vragen, naast een verlenging van de reeds bestaande ondersteuningsmechanismen voor verspreid en gecombineerd vervoer, een verlaging van de rijpadkosten. Bovenal willen ze dat de overheid spoornetbeheerder Infrabel een modal shiftmandaat geeft, waarbij die ervoor zorgt dat met een trein rijden even gemakkelijk wordt als met een vrachtwa

“Wegvervoerders zullen niet zomaar een deel van hun volumes naar andere modi overhevelen”

gen. Er is nood aan aangepaste spoorinfrastructuur voor onder meer langere treinen en extra capaciteit. In het regeerakkoord kondigde de nieuwe federale regering een forse verbetering en een verdubbeling van het spoorvervoer tegen 2030 aan. Als ze van het momentum gebruik wil maken waarop de wegvervoerders zover zijn dat ze multimodaler willen werken, dan zal ze met de nodige middelen over de brug moeten komen. Een verkeersinfarct is geen optie, noch voor de economie, noch voor het milieu.