De stap naar Urk

1855, nog geen veertig jaar oud. Haar jongste dochter Trijntje sterft op 22 december 1855, nog geen twee maanden oud. Haar zesde kind Jan overlijdt op 29 oktober 1856, drie jaar oud. Nog geen maand later moet zij afscheid nemen van haar vijfde kind Peter, vijf jaar oud. En ofher nog niet genoeg geweest is, overlijdt in maart 1857 haar oudste zoon Johannes op veertienjarige leeftijd. Het is genoeg voor Jannetje. Schokland biedt geen toekomsr meer. Steeds meer mensen verlaten in deze periode het eiland op zoek naar andere middelen van bestaan. Met haar drie overgebleven kinderen Theunis, Jacobje en Willem vertrekt zij in december 1857 naar het eiland waar zij vandaan is gekomen: Urk. Daar bouwt zij haar leven weer op. In 1866 trouwt zij metJacob Pasterkamp, een weduwnaar, visser van beroep. En met haar verhuizing naar Urk, raakt deze tak van de Ruitens opgenomen in de Urker samenleving.

Vergroeid met de Urker samenleving Natuurlijk is Urk niet onbekend voor Jannetje en haar kinderen. Zij hebben er familie, de kinderen hebben vast verhalen gehoord van moeder. Toch moet het wennen zijn geweest. Want hoewel ook Urk een eiland is dat leeft van de Zuiderzee en ook daar het leven is omgeven door zorgen om het dagelijks bestaan, het is toch anders. Maar de kinderen passen zich aan. Zij verwisselen hun Schokkerkleding voor de Urkerdracht. Een groot verschil is dat nu ook weer niet. Theunis is dan bijna twaalf, Jacobje al veertien en Willem is ruim acht jaar oud. Andere Schokkers zijn er nog niet. Ook niet van de andere Ruiten familieleden. Degenen die daarvan vertrokken zijn, zijn naar Kampen gegaan zoals veel Schokkers. Soms naar het Oosten van het land waar in de textielindustrie werk is te vinden. Nee, de kinderen van Jacob Ruiten en Jannetje de Boer zijn de enige Ruitens die op Urk terecht zijn gekomen. Zij vinden hun draai. Hoewel de kinderen op Schokland rooms katholiek gedoopt zijn, vallen op Urk die invloeden weg.

15