Haar leven

beiden, ook het verhuizen begon weer. Zo’n keer of zes in twaalfjaar tijd. Van beiden ging de gezondheid achteruit, Piet overleed op 3 april 1989. Bab op 10 februari 1997.

Hoe zij was Bab had een creatieve en avontuurlijke geest. Zij zocht graag de grenzen op van wat in een bepaalde samenleving als gangbaar werd verondersteld. Vooral in het Urk van haar jeugd, leidde dat soms tot onbegrip, zelfs botsingen. Zij hield van het avontuur, zag niet gauw het gevaar en was niet bang uitgevallen. Van nature had zij een vrije en onafhankelijke geest, stond kritisch tegenover de ontwikkelingen die zich aan haar voor deden, maar nam nieuwe dingen makkelijk in haar leven op als zij daar voordeel in zag. Daarnaast hield zij onvoorwaardelijk vast aan de essentie van de waarden en normen die haar in haar jeugd waren bijgebracht. Voor zover het paste binnen dat normbesef, schuwde zij het buitensporige niet. Zij had iets flamboyants over zich. Mocht graag naar buiten treden en in gezelschap applaus ontvangen voor haar optreden. Zij voelde zich aangetrokken tot de wereld van film en toneel en had het in zich om actrice te worden. Bab zat vol humor, had veel fantasie en kon geestig en vol onverwachte wendingen haar verhalen vertellen. Als zij aan het woord was moest je opletten. Daarbij had zij soms de neiging de waarheid naar het effect toe te manipuleren. In gesprekken nam zij graag de leiding. Zij hield van rolwisselingen. Vaak werd iemand die hulp kwam bieden in de loop van zo’n gesprek degene die zelfhulp kreeg. Bab was een belezen vrouw. Van veel bekende schrijvers uit de literatuur had zij werken gelezen. Zij onthield wat zij gelezen had, citeerde vaak hele stukken. Het maakte niet uit of het gedichten, romans of de Bijbel betrof. Als de situatie daarom vroeg, wist zij die altijd wel te verlevendigen met een toepasselijke tekst die daarmee verbonden kon worden. Zij had een scherpe opmerkingsgave en doorzag de mensen en

49

hun beweegredenen snel. Kon kordaat optreden, maar ook afwachtend zijn. Hulp bieden, maar ook hulp vragen. Zij had het vermogen om de spot met mensen en situaties te drijven op een manier die niet als kwetsend werd ervaren, al bewogen die acties zich vaak op het scherpst van de snede. Daarnaast had zij er ook geen moeite mee om zelf het mikpunt te zijn.

Hoewel zij vaak vol begrip naar andere zienswijzen kon luisteren, was er weinig ruimte voor andere standpunten dan de hare. Bab was van nature strijdbaar. Zij legde zich niet gauw neer bij situaties die haar niet zinden en waarin zij door menselijk handelen terecht was gekomen. De objectieve waarheid was daarbij vaak ondergeschikt aan haar beleving. Tegen wat zij als onrecht zag, fulmineerde zij fel. Zij kon dan brieven schrijven die doortrokken waren van in keurige bewoordingen verpakt venijn. Maatschappelijke posities speelden daarbij geen rol. Bab was niet onder de indruk van status ofopleiding.

Bab had een sterk persoonlijk geloof dat zij vol overtuiging doorgaf aan haar kinderen. Vol verve kon zij vertellen over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Zij kende haar Bijbel. Het kerkelijk dogma sprak haar minder aan, evenals de wekelijkse kerkgang. Geloofsbeleving was voor haar van groter belang. Zij voelde zich dan ook aangetrokken tot de evangelische stromingen. Tot zij ontdekte dat de leden daarvan ook gewoon mensen waren waarbij de kloof tussen belijden en daad soms pijnlijk zichtbaar werd.

Omstandigheden in haar leven die haar niet door mensen waren overkomen, kon zij op grond van haar geloofberustend aanvaarden. Daar ging wel innerlijke strijd aan vooraf. Maar uiteindelijk vond zij altijd houvast in haar bijbelteksten, de psalmen die zij kende en in de verhouding tot met name haar moeder die haar daarin was voorgegaan.

50