INTERVIEW
tekst Leo Schenk fotografie Martijn Gijsbertsen
Albert (50) kreeg tien jaar geleden te horen dat hij hiv heeft. Zijn huisarts belde hem op met de uitslag en zei hem dat hij beter kon verhuizen naar een plek waar hij vrijer kon zijn. “Uiteindelijk ben ik waar ik nu ben doordat ik mezelf heb geaccepteerd, met hiv.”
vrij Be ding “IK BEN NET 50 GEWORDEN en naarmate ik ouder word, merk ik dat het leven leuker, makkelijker wordt. Ik ben minder gejaagd dan toen ik jong was. Het valt allemaal op zijn plek, zeker als je van ver komt, zoals ik. Ik ben geboren in Brabant, in de buurt van de Efteling. Ons gezin bestond uit vader, moeder en twee kinderen. Ik heb nog een zus, die twee jaar ouder is. Mijn moeder is in 2006 helaas overleden. Mijn vader leeft nog, maar daar heb ik geen contact meer mee. De relatie met mijn zus is moeizaam. 40 hello gorgeous
Een goede band met mijn vader heb ik nooit gehad. Vroeger als kind schonk hij me nooit aandacht. Omdat mijn vader dacht dat ik ‘toch wel niks zou kunnen’ moest ik na de basisschool naar een Lom-school. Daar was ik echter veel te goed voor: na drie maanden kon ik daar weg en ging ik naar de LEAO en later de LTS. Ik heb lange tijd water bij de wijn gedaan, gedacht dat het ooit wel goed zou komen tussen mijn vader en mij. Maar in de ogen van mijn vader ben ik nog steeds niets waard, en op een gegeven moment was ik er klaar mee.
