Informator Okręgu Wrocławskiego ZPAP 51/2021 by Kazimierz Pawlak

informator

PISMO OKRĘGU WROCŁAWSKIEGO ZWIĄZKU POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW

/02/ 2021 #51

Stanisław R. Kortyka, Źródło wiecznego niepokoju, 2020, olej, płótno 145×80

gu rę Ok go ie sk

AP ZP

z re

cł ro W

c en

ąd

z ar

Spis treści

Wstęp Nagroda Roku Jubileusze Wystawy Sztuka czy profanacja Wystawy Jatkowisko Misterium Zaduszkowe Odeszli Kowary 2021 Paryska korespondencja Nasze Galerie Nasze sprawy Wystawy w galeriach

2 4 8 12 15 16 18 20 22 28 32 36 40 42

KOLEŻ ANKI I KOLEDZY

fot. Jacek Samotus

Wstęp

Mija kolejny rok naszej działalności - niestety nadal pod znakiem Covid’owej nieszczęśliwej gwiazdy. Trudno w takim czasie i takich okolicznościach o pełne i właściwe wypełnianie naszych statutowych obowiązków. Cieszymy się wszystkimi Waszymi wystawami i przejawami twórczej działalności. Dofinansowujemy indywidualne wystawy i duże jubileusze, „dokładając się” do wspaniałych katalogów. Już na początku 2022 roku Zarząd będzie wybierał kolejnych laureatów Nagrody Roku. Sami nie możemy się pochwalić niczym znaczącym, choć zaznaczyliśmy swoją obecność wspieraniem wystaw i Festiwalu Sztuki Włókna. Uczestniczyliśmy, prezentując kilka artefaktów, w jubileuszowej wystawie 110. lat ZPAP, przygotowanej przez Okręg Warszawski. Jak co roku zorganizowaliśmy JATKOWISKO w czasie Dni Wrocławia i listopadowe Misterium Zaduszkowe. W końcu na uliczce rozpoczął działalność Klub JATKI 2.0, który zaprasza na wydarzenia artystyczne i degustację swoich smacznych dań. Jesteśmy po wstępnych ustaleniach z Zarządem Hali Stulecia odnośnie jubileuszowej wystawy 75. lat naszego Okręgu. Mam nadzieję, że już od stycznia będziemy informować o możliwości składania deklaracji udziału w listopadowym święcie sztuki, dostępnym dla wszystkich, którzy wykażą się uregulowanymi składkami. W nowym roku chcielibyśmy przygotować wystawę naszych seniorów, równolatków Okręgu Wrocławskiego, a także zaznaczyć obecność grafików (członków Związku) w jubileuszowym roku 25. lat samodzielności Wydziału Grafiki wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. E. Gepperta.

Brak artystycznej aktywności rekompensujemy inicjatywami poprawy warunków lokalowych i materialnych naszego Stowarzyszenia. Zadbaliśmy o odnowienie wejścia do biura Zarządu, a na wiosnę planujemy malowanie części pomieszczeń ( a jednak będzie jakieś działanie artystyczne ). Uliczka zyskała nową iluminacje, a zieleń zostanie uporządkowana i przycięta. Nad bramę od strony ulicy Odrzańskiej wróciła ozdobna, kuta kompozycja z kolorowymi elementami, uszkodzona ponad rok temu przez samochód. Z rozwagą planujemy i realizujemy wszystkie wydatki co pozwoli nam zakończyć ten rok z dodatnim bilansem finansowym. Jaki będzie rok kolejny? Trudno przewidzieć, ale życzylibyśmy sobie realizacji wszystkich zaplanowanych wydarzeń i planów, czego i Wam życzę dodając, w imieniu Zarządu Okręgu życzenia zdrowych i pogodnych Świąt oraz Szczęśliwego Nowego Roku. P.S. Tuż przed zamknięciem numeru dotarła do nas wiadomość o śmierci prof. Konrada Jarodzkiego i prof. Pawła Jarodzkiego. To bardzo smutne zakończenie starego roku. Kazimierz Pawlak Prezes Zarządu Okręgu Wrocławskiego ZPAP

Zdrowych i pogo

Wstęp

dny

Św

i ąt

S az

z zc

li w ęś

ego

N o w e g o R o k u.

Nagroda Roku

NAGRODA ROKU

Nagroda Roku

STANISŁAW RYSZ ARD KORT YK A

Jubileusze

Twórczość malarza-poety Stanisława Ryszarda Kortyki znacząco wyróżnia się we współczesnej sztuce polskiej. Jego układające się w cykle dzieła niemal za każdym razem intrygują nas często tonem medytacji, który pojawia się po tumultach wydarzeń (a czasem, jak w 1980 do nich równolegle). Kryją te obrazy niejednokrotnie ewokacje nastrojów w miejscach specjalnie ważnych dla artysty (takich jak Sandomierszczyzna ze scenicznością widoków, Podlasie z natłokiem struktur pól, Jura pełna zjawiskowych skał). Ale już w zarodku mieszczą one wektory sięgania myślami wciąż dalej i dalej, poza otaczające nas okruchy ku nieskończoności powtórzeń i zanikaniu. „Po drodze” niejako wędrują te strzałki także i do kryjących się za nimi różnych tradycji sztuki i literatury. W dużej mierze jest tak, gdyż Kortyka należy do ekskluzywnej grupy tych artystów wizualnych, którzy są jednocześnie oryginalnymi poetami czy pisarzami i w obu rejonach uruchamiają dalekosiężne metafory. U Kortyki może to być m.in. szczególna rola kamieni, wydobyta nie bez podsłuchu tonu wiersza Zbigniewa Herberta. Z duchem wrocławskiego strukturalizmu wiąże artystę bardzo określone, zdyscyplinowanie redukcjonistyczne podejście do sztuki. A występujące w różnych kombinacjach motywy w jego dziełach niejednokrotnie otacza postkatastroficzna enigma. Przenika ona wszystkie te: błękitne bezkresy horyzontów, rżyska czy dukty zoranych pól, tereny spopielałe, konstelacje kamieni czy betonów, łachmany i kartki papieru, spięte faszyny, strugi i paprochy. Tylko wyjątkowo mogą to być pełne życia kiełkujące ziemniaki, ptaki strzegące scen czy zielone krzewy. Wszystkie motywy spaja atmosfera wizyjności wspomagana poczuciem uciekającej w nicość iluzji przestrzeni i rzutami światła. Działając w duchu Jorge Luisa Borgesa, Kortyka miesza różne tropy i mediuje między nimi. A wynikiem tej pracy są labirynty zwykłości w niezwykłych obrazach. Z okazji 50. lecia pracy twórczej ukazała się obszerna monografia dokonań artystycznych Stanisława Ryszarda Kortyki wydana przez Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Andrzej Kostołowski

„Moje światy”. Pod takim tytułem dwa lata temu w galerii wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych „Neon” przypomniano sztukę Ireny Lipskiej-Zworskiej. Podziwianą i wielokrotnie nagradzaną, wielowątkową, a zarazem jednorodną i o niezwykle osobistym obliczu. Gdyby dzisiaj powtórzyć tamtą ekspozycję, byłaby znakomitym uhonorowaniem dziewięćdziesiątych urodzin obchodzonych w tym roku przez Artystkę. Ona bowiem od kilku dekad ofiarowuje nam przesycone afirmacją życia imaginatywne światy niezmąconej pogody - jak napisał o tej twórczości prof.Paweł Banaś. Ceramika była jej nieuchronnym rodowodem i spadkiem - odziedziczyła ją, wraz ze zręcznością palców, po pradziadku i dziadku, którzy byli garncarzami. I od nich zapewne przejęła - tak jawną w jej kreacjach - świadomość, a może intuicję, że to materia i ruch nadają formie rytm i sens, kiedy przypadek przemieniają w konieczność. Wiedzę o integralności formy i materii, a też alchemii szkliw uzupełniała na studiach we wrocławskiej PWSSP, pod kierunkiem niezrównanej prof. Julii Kotarbińskiej. A potem poszła w jej ślady i jako pedagog w swojej macierzystej uczelni, przez kilka dziesiątków lat dzieliła się ową wiedzą i doświadczeniem z kolejnymi pokoleniami studentów. Przez swoje długie twórcze życie zgłębiała skomplikowane problemy i procesy warsztatowe, otwarta na poszukiwania i eksperymenty, wierna prawdzie materii, zafascynowana malarskimi możliwościami nie tylko szkliw, ale i samej gliny. Zawsze istotną, z latami coraz bardziej widoczną inspiracją była dla niej natura. A wyzwaniem - przekraczanie granic - figuratywności, narracji, metafory, symbolu.

Jubileusze

O IRENIE LIPSKIEJ-ZWORSKIEJ URODZINOWO

Obiekt, traktowany jak żywy organizm, ale też jak element pewnej całości - nawarstwiany, wprowadzany wraz z innymi w konstruowanie dużych form, wręcz instalacji czy scenografii - bardzo skomplikowanych warsztatowo, wymagających łączenia różnych materii i technik - zachowywał swoją autonomię. Pozostawał wspólnikiem w kreacji, aktorem w teatrze. Powstawały piękne, nastrojowe, poetyckie i symboliczne opowieści o naturze, jej afirmacji, o poczuciu z nią symbiozy. Ale dobre emocje, zachwyt i czułość do świata, przepełniają nie tylko owe rozbudowane strukturalnie przestrzenne opowieści. Też pozostałą twórczość - wysmukłe wazony, przysadziste butle, wzruszające patery - naczynia, które dawno przestały być naczyniami. To moje widzenie i przeżywanie świata. Pragnęłabym, aby trwał. Boję się go utraci. Wybieram okruchy rzeczywistości. Ich kompozycja w dużej mierze oparta jest na rytmach życia, jak bicie serca, oddech, rytm kroków, wschody i zachody słońca, noc i dzień. - powiedziała kiedyś.

Zofia Gebhard

WYSPY PTASIE wymiary45x25x20 porcelana rok od1997-2021

Jubileusze

ZIELONY PTAK wymiary 45x58x24 glina, rok 2021

OPÓR I PODDANIE wystawa prac Macieja Kasperskiego Maciej Kasperski ukończył studia na Wydziale Ceramiki i Szkła w 1996 r., uzyskując dyplom w pracowni prof. Ireny Lipskiej-Zworskiej. W 1999 r. Podjął pracę w macierzystej uczelni jako asystent w Pracowni Podstaw Projektowania Ceramiki. W 2007 roku obronił pracę doktorską, której temat brzmiał: „Między przedmiotem a obiektem”. W 2014 r., w wyniku postępowania kwalifikacyjnego został doktorem habilitowanym, a rok później uzyskał stanowisko profesora uczelni. Jego twórczość odnosi się do bardzo szeroko pojmowanej ceramiki artystycznej, ale wykracza daleko poza ramy tej dyscypliny. Podejmowane problemy i zrealizowane prace łączą w sobie zagadnienia współczesnego designu z działaniami o charakterze rzeźbiarskim i instalacyjnym prezentowanymi w przestrzeni publicznej. W sferze jego zainteresowań pozostawała także fotografia i projektowanie graficzne. Swój dorobek prezentował na wielu znaczących wystawach i konkursach w kraju i za granicą. Dzięki biegłemu opanowaniu warsztatu potrafił realizować nowatorskie założenia w dowolnym tworzywie ceramicznym oraz łączyć je z innymi materiałami. Osiągnięte rezultaty potwierdzają, że był utalentowanym i ambitnym artystą, nieustannie dążącym do rozwoju i penetrującym różnorodne obszary działań plastycznych. Jego dokonania publikowane były w szeregu prestiżowych wydawnictw poświęconych sztuce współczesnej. Był inicjatorem i koordynatorem wielu przedsięwzięć artystycznych a także organizacyjnych na rzecz uczelni oraz wrocławskiego środowiska artystycznego z racji członkostwa w Związku Polskich Artystów Plastyków.

Wystawy

Był niesłychanie aktywny, jakby przeczuwał, że dany mu czas będzie niestety tak bardzo ograniczony. Maciej Kasperski zmarł 12 listopada 2020 r. w wieku pięćdziesięciu jeden lat. Stało się to niespodziewanie i absolutnie przedwcześnie. Jako twórca imponował dynamiką osobowości, niezwykłą pasją z jaką podejmował wciąż nowe wyzwania. Był nienasycony w penetrowaniu kolejnych obszarów kreacji, a przy tym metodyczny i precyzyjny. Potrafił łączyć ekspresję i intuicję z rzeczową analizą i systematycznym realizowaniem przyjętych celów. Był też życzliwym człowiekiem, lubianym kolegą, zaangażowanym i cenionym dydaktykiem.

Opór i poddanie to wystawa obiektów ceramicznych Macieja Kasperskiego, który odszedł od nas niespodziewanie, przedwcześnie tuż przed planowanym wernisażem w 2020 roku. Pierwotna idea Oporu i poddanie odnosi się zarówno do walki wewnętrznej jak i pracy nad tworzywem – w tym wypadku gliną. Proces powstawania prac z masy szamotowej i szkliwa o sensualnych, organicznych kształtach został poddany wnikliwej obserwacji przez autora. Przyzwolenie na poddanie, zaniechanie oporu prowadzić może do psychologicznego doświadczenia „twórczego przepływu”. Wtedy samo narzędzie jakby świadomie kieruje ręką artysty. Nieobecność autora nadaje tej wystawie inny, duchowy wymiar.

Wystawy

Opór i Poddanie

Krzysztof Rozpondek

Grupa II

W YSTAWA RYSUNKÓW MICHAŁA KOSMY JĘDRZEJEWSKIEGO Wystawa rysunków Michała Kosmy Jędrzejewskiego, czynna na Jatkach w Galerii „Domus” Marty Hubki od 26 czerwca 2021, jest kolejną prezentacją prac autora związanego z wrocławską ASP i dolnośląskim środowiskiem plastycznym (nr. legitymacji ZPAP 4601). Poprzednio były eksponowane: cykl barwnych rysunków (2009), „Poczta osobista” (2013), „A 14 / 15” (2015) oraz rysunki i serigrafie (2019). Obecna wystawa ma szczególna formułę. Ponieważ Galeria posiada niewielką powierzchnię przeznaczoną na zmienne ekspozycje, a rysunków o formacie 55 x 43 cm. jest niemal setka, będą one prezentowane w kolejnych „odsłonach” tuzinami - w co miesięcznych odstępach. Finisaż przewidywany jest pod koniec bieżącego roku, w nieustalonym jeszcze terminie. Eksponowane prace powstawały od czerwca 2019 roku. Są w pewnym sensie zapisem rysunkowym klimatów mijających dni i tygodni. Tworzyły osłonę przed nadciągającą pandemią, a potem jej obecnością. Są zapisem dalekim od wszelkiej dosłowności, operującym splotami skojarzeń, przywołaniami wspomnień z przyszłości, a w warstwie formalnej wypowiedzią meta przedstawieniową, przerywaną studiami brył niemożliwych i wycieczkami w kierunku abstrakcji.

Wystawy

Michał Jędrzejewski

Sztuka czy profanacja

110. L AT ZPAP 02 – 29.09.2021 – Galeria DAP2, ul. Mazowiecka 11a, Warszawa 03-31.10.2021 – Galeria ART, ul. Krakowskie Przedmieście 83, Warszawa Ogólnopolska wystawa poświęcona 110-leciu Związku Polskich Artystów Plastyków.

W związku z rocznicą 110-lecia Związku Polskich Artystów Plastyków w Galerii DAP odbywa się wystawa poświęcona integracji braci artystycznej z całej Polski. Dzięki artefaktom i tablicom historycznym zgromadzonych pod jednym dachem, reprezentowane są wszystkie okręgi ZPAP oraz nasza związkowa historia. Ważnym elementem tej historii jest fakt, że ZPAP powstało w 1911 roku a to oznacza, że obejmuje historię polskich artystów w czasach, kiedy Polski nie było na mapie Europy. To jest najważniejszy punkt i przesłanie naszej rocznicowej wystawy: że artyści potrafią się zjednoczyć mimo wszystko i na przekór wszystkiemu. Kurator wystawy - Urszula Święcicka Wiceprezes Zarządu Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków.

Związek Polskich Artystów Plastyków jest największym w kraju stowarzyszeniem twórców, założonym w Krakowie, w roku 1911. Zrzesza prawie 5000 artystów sztuk wizualnych. ZPAP posiada 21 Okręgów w największych miastach Polski. Działalność wystawiennicza prowadzona jest w kilkudziesięciu związkowych galeriach sztuki. ZPAP jest organizatorem wielu międzynarodowych i krajowych plenerów malarskich i rzeźbiarskich. Od wielu lat zabiegamy o zmiany ustaw regulujących kwestie wykonywania zawodu artysty plastyka (m. in. “Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”, “Prawo budowlane”, “Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych”, “Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”). W 1996 r. byliśmy organizatorem konferencji UNESCO poświęconej statusowi artysty twórcy i od tej pory zabiegamy o respektowanie tego statusu przez Polskę. Jako Polski Komitet Narodowy International Association of Art/UNESCO posiadamy swego przedstawiciela w Światowym Komitecie Wykonawczym IAA. ZPAP jest reprezentowany również w Radzie Artystów Europy.

Wystawy

Zgodnie z celami wyznaczonymi przez statut, ZPAP wspiera rozwój i upowszechnianie twórczości plastycznej, zajmuje się tez ochrona swobody twórczości plastycznej.

JATKOWISKO 2021

Jatkowisko

W weekend 26 - 27 czerwca odbyło się, jak co roku, święto artystycznej uliczki Jatki. W tym roku było różnorodnie. Odbyły się warsztaty plastyczne prowadzone przez Zuzę Tokarską, Antka Wajdę i Annę Gałuszkę, oraz pokaz mody recyclingowej dzieci i strojów wykonanych ze szkła przez artystkę Dominikę Łoś. Każda galeria prezentowała wystawy artystów z którymi współpracuje. Całość dopełniały koncerty muzyczne zespołów: Trio Jazzowe, Sonda. Dzięki fantastycznej współpracy pomiędzy galeriami udało nam się poraz kolejny zorganizować wspaniały artystyczny weekend, który na długo pozostanie w pamięci mieszkańców Wrocławia.

JATKI. MISTERIUM Z ADUSZKOWE A.D.2021

sposobu fetowania Zmarłych postanowiłem wykorzystać jego elementy do naszych obchodów. Do wykonanych przeze mnie instalacji na wzór meksykańskich ołtarzyków, dodałem motywy zaczerpnięte z Halloween i karnawału weneckiego. W scenariusz wspaniale wpisała się grupa młodych, utalentowanych artystów z Ogólnopolskiej Szkoły Muzycznej II stopnia im.Karola Szymanowskiego we Wrocławiu,którzy okrasili imprezę świetnie dobranymi utworami muzycznymi. Zarówno im, jak i ich opiekunce p. Elżbiecie Hołowiak - Ziółek serdeczne dzięki.

Misterium Zaduszkowe

Z wielkimi obawami czekałem na listopad tego roku. Postanowiłem dokończyć to,co nie udało się w roku poprzednim, czyli pełną realizację Misterium Zaduszkowego na Jatkach. Podobnie jak w roku ubiegłym pomysł aranżacji wydarzenia nawiązywał do sposobu czczenia Zmarłych w dalekim Meksyku. Dia de Muertos, to nietypowe dla naszej kultury podejście do życia i śmierci, bo przejście na drugą stronę nie jest powodem do smutku i żałoby. Nie będę tu wyjaśniał podłoża historycznego tej odmienności, ani wywodził różnic czy podobieństw do mającego prawdopodobnie celtycki rodowód, Halloween. Dość, że zaciekawiony barwnością i pogodą takiego

Wielkie dzięki też dla p. Anny Kutery za przygotowanie i przeprowadzenie prezentacji multimedialnej o naszych zmarłych Koleżankach i Kolegach Artystach. Bardzo miło zaskoczył nas p.Sebastian, właściciel znajdującej się na pl. Solnym kawiarni „Incognito”, który uświetnił wydarzenia na Jatkach wspaniałymi przekąskami i napojami. Serdecznie dziękuję członkom Zarządu naszego Okręgu,którzy pomogli przy dekorowaniu uliczki, oraz sekretarzowi biura Okręgu, kol. Adamowi Włodarczykowi,którego pomoc bardzo się przydała przy dekorowaniu instalacji. Osobne podziękowanie należy się kol. Prezesowi naszego Okręgu, za to, iż mimo trudnego dla niego czasu, wspierał mnie radą, a także mojej córce Agacie, która dzielnie pomagała mi przy montażu instalacji. Bez tych wszystkich osób nie byłoby Misterium Zaduszkowego na Jatkach. Wszystko się udało, poza pogodą. Brrr! Ale i tak było O.K ! Imprezę zorganizowano dzięki pomocy finansowej Gminy Wrocław, Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego i jak zwykle dzięki przychylności jego dyrektora, p. Jerzego Pietraszka.

Misterium Zaduszkowe

Adam Marciniak

ODESZLI Konrad Jarodzki 1927 - 2021

Jako dydaktyk związany z Uczelnią od 1967 roku, od 1990 pracując na stanowisku profesora, a w latach 1993 - 1999 był jej rektorem przez dwie kadencje. Prowadził pracownię malarstwa, będąc opiekunem i promotorem dyplomów wielu pokoleń wrocławskich artystów. W jego dziełach wciąż ujawniał się temperament perfekcjonisty, jednak estetyczna i formalna doskonałość rysunkowych lub malarskich struktur i kompozycji nie była dla niego samoistnym celem, lecz stanowiła narzędzie, była instrumentem, przy pomocy którego mógł dotykać w obrazach istotnych tematów, opowiadać o swych fascynacjach i zachwytach oraz o egzystencjalnych lękach i zagrożeniach. Już wczesne serie obrazów z lat 60., balansujące na granicy między abstrakcją a figuracją, przy całej ich autorskiej odrębności i wyrazistości, wpisywały się w najważniejsze artystyczne nurty i zjawiska tamtej epoki. Konrad Jarodzki był bowiem artystą, który swymi dziełami włączał się w najważniejsze intelektualne debaty, choćby te, które wówczas niosły ze sobą egzystencjalizm czy strukturalizm. Choć sam nigdy nie był konceptualistą, jednak bliskie mu było przekonanie, że sztuka jest także (niekiedy przede wszystkim) działalnością intelektualną.

Odeszli

Profesor Konrad Jarodzki był jedną z najważniejszych postaci w powojennych dziejach wrocławskiej ASP. Z jednej strony wiąże się to z rangą jego artystycznych dokonań, zaś z drugiej strony chodzi tutaj o jego wielostronny wpływ na kształt i tożsamość uczelni, z którą pozostawał związany przez wiele dziesięcioleci. Był malarzem, rysownikiem i architektem, w latach 60. i 70. XX wieku, zaangażowany w twórcze przedsięwzięcia Szkoły Wrocławskiej i Grupy Wrocławskiej, należał do grona najwybitniejszych jej przedstawicieli. Urodził się 31 grudnia 1927 roku w Zaklikowie. W latach 1949 – 1955 studiował na Wydziale Architektury na Politechnice Wrocławskiej, którą ukończył w 1956 a w latach 1955 – 1958 studiował malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych obecnej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Eugeniusza Gepperta.

Przestrzeń i jej metamorfozy to temat, który od lat 70. XX wieku na długo stał się najważniejszym obszarem malarskich dociekań i eksploracji Konrada Jarodzkiego. Twórca wypracowuje wtedy oryginalną, autorską metodę pracy, która staje się znakiem rozpoznawczym jego dzieł. Talent artysty i jego wyrafinowana przestrzenna wyobraźnia manifestują się w realizowanych przez niego cyklach obrazów, takich jak np. Tryptyk Nadchodzi z 1976 r., do którego to motywu powracał kilkakrotnie po roku 2000, określany bywa mianem „profetycznego arcydzieła”. Obrazy te prezentowane były na licznych wystawach w prestiżowych galeriach w Polsce za granicą i – zdaniem wielu krytyków i badaczy – za sprawą owych dokonań Konrad Jarodzki dołączył do grona najwybitniejszych i najbardziej wyrazistych polskich malarzy. Po roku 2000, gdy nadszedł czas wygaszania intensywnej aktywności organizacyjno-kierowniczej na uczelni, Konrad Jarodzki ponownie zanurzył się w pracę twórczą. Artysta, głęboko poruszony zamachami na nowojorskie World Trade Center z 11 września 2001 r., stworzył złożoną z ponad 20 obrazów serię WTC oraz towarzyszące jej cykle Alfabet i Ptaki. W pierwszych dziesięcioleciach XXI wieku artysta ponownie zintensyfikował działania wystawiennicze: wystawa Nadchodzi w Muzeum Narodowym we Wrocławiu w 2008 r., ekspozycja Distorted Clarity w Nowym Jorku (wrzesień – październik 2013) oraz o prezentacje zorganizowane we Wrocławiu i w Warszawie przez mia ART GALLERY w 2016 i 2019 r. W dzieła Konrada Jarodzkiego wpisane zostały uniwersalne zagrożenia i lęki – od rabunkowej eksploatacji zasobów planety i dewastacji naturalnego środowiska, po groźbę globalnego konfliktu atomowego, od ekscytujących osiągnięć nauki, techniki i medycyny, po ciemną stronę naukowych eksperymentów. Artysta w wielu wypowiedziach mówił o niepokoju, który towarzyszył mu w trakcie pracy nad obrazami i nie chodziło tu o indywidualne, egzystencjalne lęki, lecz raczej dotyczyło uniwersalnych, ponadgatunkowych nawet zagrożeń. Ten niepokój, który popychał go ku artystycznej pracy, czynił go zawsze twórcą na wskroś współczesnym. Estetyczna maestria dzieł Jarodzkiego i ich techniczna doskonałość mogą sprawiać, że na nich właśnie będziemy koncentrować swoją uwagę i przeoczymy egzystencjalne źródło, mroczne jądro obrazów artysty. W abstrakcyjnych kompozycjach, w organicznych strukturach obecnych na jego płótnach i rysunkach skrywają się bowiem rozmaite intensywne przeżycia i doświadczenia. Dzieła każdego wybitnego artysty stawiają nas wobec istotnych tożsamościowych pytań – twórczość Konrada Jarodzkiego przypomina nam, że we wszystkich naszych poczynaniach jesteśmy równocześnie strzelcem, strzałą i celem.

Odeszli

Wojciech Pukocz na podstawie tekstu Marka Śniecińskiego

ODESZLI Paweł Jarodzki 1958 - 2021

Poznaliśmy się kiedyś na wystawie Pawła, podszedłem i powiedziałem, że podobają mi się jego prace i tak się to wszystko zaczęło. Pod koniec lat 90-tych już regularnie jeździliśmy na narty z naszymi rodzinami. Zawsze do Kotliny Kłodzkiej. Zarówno Paweł jak i ja – byliśmy beznadziejni w tym sporcie, ale dzieciom się chyba podobało, więc wszelkie kontuzje nieudolnych narciarzy właściwie się nie liczyły. Do momentu, w którym Paweł niefortunnie upadł przy zjeździe, spuchła mu ręka i pojechaliśmy do szpitala w Lądku Zdroju, żeby dowiedzieć się, że jest złamana. Do dziś pamiętam tą sytuację. Starszy lekarz założył mu gips, a wychodząc z gabinetu Paweł próbował dowiedzieć się czegoś więcej o złamaniu: rodzaj, skutki, rehabilitacja? Zwrócił się więc z bardzo dobrze skonstruowanym pytaniem do lekarza. Na co ten odpowiedział: - Proszę Pana, nie po to studiowałem 5 lat, żeby teraz Panu wszystko tłumaczyć. Nigdy nie zapomnę fali zaskoczenia, która ogarnęła wtedy Pawła i te jego zdziwione oczy. Paweł był przeciwieństwem postawy, którą reprezentował lekarz. Zawsze tłumaczył wszystko w racjonalny sposób, nikogo by tak nie potraktował. Poza tym nie można się było z nim nudzić. W dowcipny sposób komentował rzeczywistość, dużo wiedział i nie był obojętny na polityczno-medialny syf tego kraju i świata. Kiedy zobaczyliśmy go z ogoloną głową po raz pierwszy, ktoś zapytał: - Co tak bez włosów? Na co on odpowiedział: - Mieć włosy to wstyd. Zawsze był elokwentny i inteligentny. Zawsze wiedział, co powiedzieć. Paweł był Wrocławianinem, miłośnikiem tego miasta, który często komentował jego rzeczywistość poddającą się modom i wpływom politycznym. Pedagog, kurator, artysta, krytyk, społecznik, na wszystko miał czas. Nie będę jednak rozpisywał się o jego zasługach, bo wszyscy je znamy, bo można o nich przeczytać wszędzie. Będę pisał o tym, że był altruistą, że był wszędzie, gdzie działo się coś ważnego, był zaangażowanym

Odeszli

Wspomnienie

obywatelem, artystą stawiającym pytania, autorytetem dla wielu. Chciał być też podróżnikiem. Powiedział mi niedawno, że teraz w końcu ma czas na to, żeby malować i jeździć, i że jest szczęśliwy. Podróże z których znam go ja, to wystawy wyjazdowe. W trasie zawsze było wesoło. Rozmawialiśmy godzinami dojeżdżając do miejsca docelowego. Nigdy nie włączaliśmy radio. Planowaliśmy co będziemy robić wieczorem. Nigdy nie omawialiśmy wcześniej montażu i ekspozycji. To działo się na miejscu, w przestrzeni galerii, którą mogliśmy zbadać naszymi zmysłami, a nie przy pomocy dokumentacji fotograficznej. W trakcie rozpakowywania tworzyliśmy koncepcję i sprawiało nam to ogromną przyjemność. Nie mogę się powstrzymać od refleksji nad jego dwoma ostatnimi wystawami, które nazywały się kolejno: „Wreszcie dotarłem do Brzegu” BCK Brzeg, 2019 r. oraz „Świat nie istnieje”, Forma Otwarta Oleśnica, 2021 r. Te symboliczne tytuły cholernie mnie teraz drażnią, bo nigdy bym nie pomyślał, że tacy ludzie jak Paweł umierają.

Odeszli

Krzysztof Wałaszek

ODESZLI Ryszard Sokół 1928 - 2021

Odeszli

Urodził się 1 października 1928 r. we Lwowie, mimo młodego wieku brał czynny udział w walce z okupantem tego miasta. Był harcerzem - od 1943 członek SHP - Hufce Polskie, od 1946 do 1949 członek ZHP, organizator i założyciel drużyn na Śląsku Opolskim. Po wojnie przeprowadził się najpierw do miejscowości Zawadzkie a potem do Opola gdzie zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych a potem przeprowadził sie do Wrocławia i tu, w latach 1948 -1953 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu), którą ukończył uzyskując tytuł magistra sztuki - artysty plastyka ze specjalnością architektury wnętrz. Za mistrzów miał Emila Krchę (malarstwo), Antoniego Mehla (rzeźba), Stanisława Dawskiego (grafika) i Władysława Wincze (architektura wnętrz). Praca artystyczna to: projektowanie wnętrz i ekspozycji wystawowych (Muzeum Poczty, Ossolineum, Targi Poznańskie i inne), malarstwa ścienne historyczne i reklamowe (we Wrocławiu i innych miastach na Dolnym Śląsku), medalierstwo, praca w „Miastoprojekt”, Wrocław, od 1970 roku był dyrektorem do spraw artystycznych w Zakładzie „ART” we Wrocławiu, był też ogólnopolskim rzeczoznawcą do spraw wystawiennictwa i grafiki. Brał udział w licznych wystawach, jego prace są w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Biblioteki Ossolineum PAN we Wrocławiu, WDK we Wrocławiu, Szkół Tysiąclecia oraz w zbiorach prywatnych (Polska, USA, Szwecja, Wielka Brytania) Odznaczony Srebrnym Krzyżem zasługi (1976), „Zasłużony dla Dolnego Śląska”(1975), Złota odznaka ZPAP (1980). Jego ulubionym tematem malarskim był Bałtyk a z licznych hobby - filatelistyka, numizmatyka, jazda na nartach, pływanie, siatkówka, wędrówki po górach latem i zimą ulubionym był ogród jaki miał przy domu wakacyjnym nad morzem. Aktywnie żyjący i zawsze gotów do pomocy każdemu potrzebującemu ostatnie 2,5 lata spędził przykuty do łóżka po przypadkowym upadku, który spowodował niedowład. W związku małżeńskim byli niespełna 71 lat do pełnej rocznicy zabrakło 70 dni. Odszedł od nas 28.11. 2021.

Boże, pełen w niebie chwały, A na krzyżu – pomarniały – Gdzieś się skrywał i gdzieś bywał, Żem Cię nigdy nie widywał? Wiem, że w moich klęsk czeluści Moc mnie Twoja nie opuści! Czyli razem trwamy dzielnie, Czy też każdy z nas oddzielnie. Mów, co czynisz w tej godzinie, Kiedy dusza moja ginie? Czy łzę ronisz potajemną, Czy też giniesz razem ze mną?

Odeszli

Bolesław Leśmian

FESTIWAL SZTUKI WŁÓKNA-KOWARY 2021 XLVIII. Międzynarodowy Festiwal Sztuki Włókna-Kowary’21 objęty patronatem honorowym MK,DNiS prof. Piotra Glińskiego i Pani Burmistrz Kowar Elżbiety Zakrzewskiej, jest wydarzeniem corocznym dla profesjonalnych artystów zajmujących się tkaniną unikatową. Temat Festiwalu „Ślady dziedzictwa we współczesnej sztuce włókna” artykułował proces przemijania - odnajdywania. Kowary, dzięki legendarnej „Fabryce Dywanów” zlikwidowanej w pierwszej dekadzie XXI wieku, stały się niejako kolebką artystów sztuki włókna z Polski i świata, którzy nadal chętnie biorą udział w Sympozjum i dolnośląskich wystawach tkaniny eksperymentalnej. Sztuka włókna - dziedzina charakterystyczna dla regionu dolnośląskiego wnosi wieloznaczeniowy potencjał ideowy i technologiczny do kultury polskiej i światowej, poszerzając sieć wystaw indywidualnych i zbiorowych.

Kowary 2021

Kowary, artyści przed wejściem do ratusza witani są przez p. Burmistrz -Elżbietę Zakrzewską.

Kamienna Góra, Muzeum Tkactwa, nagrodzeni i wyróżnieni, od lewej: A. Godszling, K. Hendrychowska, A. Kazała, R. Wieczorek, R. Werszler, K. Pajorska.

Kowary 2021

Ważnym akcentem tegorocznego Festiwalu, była wystawa konkursowa w Muzeum Tkactwa w Kamiennej Górze p.t. „Polska - jest matką szczególną”. Jury przyznało pierwszą nagrodę Agnieszce Godszling, drugą Teresie Chojnackiej, trzecią Krystynie Hendrychowskiej oraz wyróżniło prace: Agnieszki Kazały, Rafała Werszlera, Roberta Wieczorka. Nagrodę pracowników Muzeum otrzymała Katarzyna Pajorska.

Kowary, Warsztaty Twórcze w plenerze.

Ewa. M. Poradowska-Werszler, generalny kurator festiwalu, przed swoją pracą w towarzystwie Przewodniczącego Rady Miasta Kamiennej Góry.

Podczas trwania Sympozjum odbyły się wernisaże 10. wystaw indywidualnych w różnych umiejscowieniach: Warszawa, Galeria Środek Tkaniny - A. Giros; Wrocław, Galeria Tkacka Na Jatkach - A. Godszling; Wrocław, Galeria Pod Plafonem - R. Wieczorek; Kowary, Dom Tradycji - K. Pajorska; Kowary, Muzeum Sentymentów - E. Poradowska –Werszler; Bukowiec, Galeria Ornamental Farm - K. Lis- Lachowicz; Kamienna Góra, Galeria Lotos – J. Owidzka; Kamienna Góra, Muzeum Tkactwa - E. Poradowska- Werszler; Szklarska Poręba, Dom Braci Hauptmannów - R. Werszler ; Jelenia Góra, Galeria Promocje - A. Kazała. Sympozjum zakończono finisażem w Galerii Przedwiośnie w Kowarach. Imprezie towarzyszyły katalogi, zaproszenia, plakaty, banery.

Kowary 2021

W czasie pandemii artyści dostrzegli w Festiwalu Sztuki Włókna pomost wspierający i informujący, toteż zainteresowanie Festiwalem jest nadal niesłabnące.

Kowary, zdjęcie zbiorowe, finisaż w DW. Przedwiośnie, w tle wystawa ROBO.

Kowary 2021

Zadanie dofinansowano ze środków: MK,DNiS pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, Samorządu Województwa Dolnośląskiego, Starostwa Powiatu Karkonoskiego, Gminy Miejskiej Kowary.

To zdanie wypowiedział Konrad Jarodzki, gdy odwiedził mnie w moim pierwszym studio niedaleko katedry Notre Damme w Paryżu na początku lat 80. Pamiętałem to ilekroć wydarzyło się coś niezwykłego, tak jak choćby ten telefon od Krystyny Mazurówny na początku nowego 2000 roku: Ryszard, Andrzej Wajda niedługo będzie w Paryżu i chciałby odwiedzić z tobą Muzeum Orsay. I tak się stało. W doborowym towarzystwie przechadzaliśmy się z przyszłym laureatem Oscara wśród dzieł przełomu XIX wieku. Telefon mnie zaskoczył, ale wkrótce wszystko się wyjaśniło: Andrzej Wajda przed odebraniem swojego Oscara wymarzył sobie odwiedzić to nowe muzeum w towarzystwie mieszkających tu polskich artystów. Mogłoby się wydawać, że widząc tak blisko kilkakrotnie obrazy i rzeźby podziwiane kiedyś z oddali w książkach, nic nas w tym temacie nie zaskoczy, a jednak: Od 22 września 2021 do 22 lutego 2022 Fundacja Vuitton prezentuje Kolekcje Morozov i okazuje się, że można zobaczyć np. bardzo wczesne obrazy Cézanne’a, Matissa, Gauguina, Van Gogha i wielu innych. Zawsze podziwiałem Bonnarda za jego wyczucie i sublimację koloru, a na tej wystawie możemy zobaczyć jego monumentalne płótna, na których również zaskakuje rozmachem kompozycji i malarskim gestem. Obrazy niemal wszystkie niedoceniane w swoim czasie przez krytyków paryskich, oprawione w ciężkie złocone ramy, pozwalają dobrze zrozumieć, jak można się mylić niedoceniając artystów. W związku z tym nasunęło mi się tu jedno pytanie: dlaczego obrazy rosyjskich malarzy, równie ważnych, mają Van Gogh - Morozov na tej samej wystawie zwykłe proste ramy? Kolekcja braci Morozov jest pierwszą i jedną z najważniejszych kolekcji sztuki impresjonistycznej i współczesnej. Jak można się dowiedzieć z wielu tekstów zawartych w prezentacji, bracia Morozov uwielbiali najbardziej malarstwo pejzażowe, może dlatego brakowało mi tutaj Amadeo Modiglianiego. Wystawa obejmuje ponad 200 arcydzieł współczesnej sztuki

Paryska korespondencja

„W TYM MIEŚCIE WSZYSTKO MOŻE SIĘ WYDARZYĆ”

Paryska korespondencja

francuskiej i rosyjskiej, zakupionych przez moskiewskich braci Michaiła Abramowicza Morozova (1870-1903) i Iwana Abramowicza Morozova (1871-1921). Po raz pierwszy od powstania, na początku XX wieku, kolekcja ta opuściła Rosję. Paryż nie jest już kulturalnym centrum świata, ale pokazywanie się tutaj jest czymś ważnym. W związku z pandemią muzea coraz częściej wychodzą z wystawą w miasto i tak też się stało w przypadku retrospektywy Georga Baselitza w Centrum Pompidou, którą będzie można oglądać do 7 marca 2022 roku. Znani artyści lubią zaskakiwać. Ikona londyńskiej awangardy lat 90 Damien Hirst już od jakiegoś czasu porzucił koncepcyjne realizacje na rzecz malarstwa. Dzisiaj w Fondacji Cartier prezentuje swoje obrazy z cyklu „Kwiaty wiśni”. Jak sam pisze w katalogu:Pandemia pozwoliła mi żyć z moimi obrazami i poświęcić czas na ich kontemplację, dopóki nie byłem pewny, że wszystkie są skończone. Wystawa prezentuje 30 obrazów wybranych przez artystę ze 107 płócien, wszystkie o bardzo dużych gabarytach. Co ciekawe, wszystkie obrazy namalował on sam. I piszę o tym, bo artysta został niedawno oskarżony o zwolnienie około 60 pra- Damien Hirst, Fot. fundacja cowników swojej pracowni. Byli oni zatrudnieni Cartier-press przed pandemią do produkcji jego obiektów. Oskarżenia dotyczą również otrzymania dotacji rządowych z powodu spadku dochodów. Wracając do przeszłości, Muzeum Luwru prezentuje wystawę „Paryż-Ateny - Narodziny nowoczesnej Grecji 1675-1919” do 7 lutego 2022. Rok 2021 to podwójna rocznica: dwusetna rozpoczęcia greckiej wojny wyzwoleńczej, tradycyjnie wyznaczona na 25 marca 1821 r., a w tym samym miesiącu tego samego roku, 1 marca 1821r., została sprowadzona do Luwru Wenus z Milo odkryta rok wcześniej w 1820 roku. Ta zbieżność kalendarzy ma ogromne znaczenie, podkreśla szczególne miejsce sztuki antycznej Grecji w zbiorach Luwru, i w konstytuowaniu tożsamości kulturowej Europy, i w tym rownież Francji. I to się potwierdza na przykład na wystawie „Hygie et Panacée” Frederique Nalbadian w galerii EVA VAUTIER w Nicei. W rezonansie z groźną pandemią, która sprawiła, że higiena wróciła do rangi podstawowej wartości codziennej, a mydło znalazlo się na pierwszym planie, Frédérique Nalbandian postanowiła wyrzeźbić w mydle dwa symboliczne bóstwa naszych niespokojnych czasów: Hygieię i Panakeię, greckie boginie zdrowia i opieki.

Minęło już kilka tygodni, odkąd ekipa Christo i Jean Claude opakowała Łuk Triumfalny i jak wszystkie projekty artystyczne „L’Arc de Triomphe, Wrapped, Paris” (1961-2021) był w pełni sfinansowany ze środków własnych dzięki sprzedaży oryginalnych prac Christo: kolaży, rysunków z tego projektu, prac z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Nie korzystano z żadnego innego finansowania publicznego ani prywatnego. Dla mnie ważniejsze było opakowanie przez Christo mostu Pont Neuf w Paryżu, a miało to miejsce trzy lata po moim przybyciu do tego miasta (w 1985 r.). Zrobiło to na mnie większe wrazenie, bowiem jako odbiorca tego dzieła byłem jego częścią. Spacerujac po nim odczuwałem rodzaj interaktywnego kontaktu z dziełem sztuki. Christo nie był pierwszym artystą, który użył Łuku Triumfalnego. W 2010 roku polski artysta Krzysztof Wodiczko zaprezentował projekt obudowania Łuku Triumfalnego

jako instytucji – „pomnika nie-wojny” w Galerie de France w Paryżu. Niestety w tamtych czasach projekt ten nie znalazł uznania u władz miasta. Niezwykle trudno jest wbić się w plany paryskich wydarzeń, a jest ich mnóstwo. Nawet po pandemicznym wyjałowieniu mamy obecnie 255 wystaw. Do wyjątkowo ciekawych wydarzeń w stolicy Francji zaliczyć należy spotkanie na szczycie, które dzieje się teraz w Muzeum Rodina i Muzeum Picassa jednocześnie. Rodin i Picasso konfrontują się poprzez swoje dzieła. To nieoczekiwany ponadczasowy dialog. Coś co od początku studiów artystycznych zawsze mnie interesowało - spotkanie w kreacji. Nasze wzajemne wpływy i inspiracje. Muzeum Rodina i Muzeum Picassa w Paryżu łączą siły od 19 maja 2021 r. do 2 stycznia 2022 r. I pomyśleć, że dziś to tylko dwie godziny lotem z Wrocławia. A jak funkcjonuje współczesna „paryska awangarda”? To pokazuje od lat mała galeria Satellite. Założona przez Marie Kawazu i Bruno Maison w 1992 roku, niedaleko nowej Opery przy placu Bastille. Japońska performerka z mężem Francuzem wystawiają w dwóch przestrzeniach galerii artystów europejskich i japońskich. Dzieki temu dochodzi tu do ciekawych spotkań i konfrontacji. Galeria Satellite, choć niewielka, skupia wiele wybitnych osobistości sztuki aktualnej, nie tylko z Paryża. Często wystawiają tu ORLAN, Julien Blaine, Charlemagne Palestine, Lefcadio Mortimer,

Paryska korespondencja

Krzysztof Wodiczko, fot. R.Piegza

Serge III i wielu innych. Ciepła atmosfera tutaj, pozwala nawiązać kontakty z wieloma artystami francuskiego FLUXUSU, takimi jak Jean Dupuy, Charles Dreyfus czy Ben Vautier z Nicei. Francja jest krajem, który nadal przyciąga wielu artystow z całego świata i dlatego udaje się tutaj wspólnie realizować wiele ciekawych artystycznych projektów. Kiedyś z mojej młodzieńczej wrocławskiej perspektywy taka współpraca wydawała mi się niemożliwa. I tak jak w latach 70. we Wrocławiu, podczas wielu dyskusji o sztuce, słyszeliśmy o legendarnym ruchu FLUXUS, tak w tym mieście legenda staje się codziennością, a słowa Konrada Jarodzkiego były dobrą wskazówką,. Dodatkowy fenomen galerii polega na tym, że na wystawach zbiorowych wielu uznanych artystów prezentuje niewielkie objekty o określonej tematyce, a wszystko zamyka się w przystępnych cenach. Efekt jest taki, że ktoś, podobnie jak bracia Morozov, będzie mógł pochwalić się kiedyś kolekcją realizacji z początku aktualnego wieku lub rozwiazać sobie problem ze znalezieniem pomysłu na wysublimowany świąteczny prezent pod hasłem: kolekcjonujmy artystów żyjących obok nas. Paryż 30 listopad 2021 Ryszard Piegza

Paryska korespondencja

Ryszard Piegza, uczeń prof. Leona Podsiadłego. twórca obiektów, prac wideo oraz instalacji przestrzennych, mieszkający na stałe w Paryżu od roku 1982. 1988 założył z teoretykiem Michel’em Giroud-Gerwulf stowarzyszenie Wizya Video Art Action, która zajmuje się organizacją i dokumentacją wydarzeń artystycznych i performances. W Polsce jest współtwórcą Festiwalu Sztuki „INTERAKCJE”, który odbywa się corocznie od 20 lat w Piotrkowie Trybunalskim.

Frederique Nalbadian, fot. François Fernandez

NASZE GALERIE

Galeria BB

Galeria BB rozpoczęła swoją działalność w 1997 r. w Krakowie na ul. Skałecznej 5; w 2002 r. przeniosła się do własnego lokalu na ul. Garbarską 24. Od grudnia 2004 r. BB działa także we Wrocławiu, na Jatkach. Anita Bialic, właściciel i kurator Galerii BB, konsekwentnie, od daty założenia galerii, zajmuje się obiektem. Prezentuje design, popularyzuje unikatowe szkło i sztukę powstałą z wykorzystaniem szkła. Promuje głównie młodych artystów, ale też zaprasza na wystawy artystów, posiadających mocną pozycję na rynku sztuki. Prowadzi także działalność edukacyjną – z jej inicjatywy powstał m.in. portal: www.polscyprojektanciszkla.pl. BB zrealizowała ponad 200 wystaw w kraju i za granicą: w Danii, Niemczech, Włoszech, Serbii, Wielkiej Brytanii, na Węgrzech. Od 2012 jest współorganizatorem Europejskiego Festiwalu Szkła „Play with Glass” we Wrocławiu.

Przy organizacji częsci wystaw BB współpracowała m.in. z: Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej “Manggha”, Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi, Consumenart w Norymberdze, Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze, Miejską Galerią Sztuki w Łodzi, Galerią Sztuki w Legnicy. Projekt „Anioły”, z udziałem 30 polskich i 30 duńskich artystów, został pokazany w Muzeum Marienlyst Slot w Helsingør i w Domu Krakowskim w Norymberdze; projekt „Ladies First” w Domu Krakowskim w Norymberdze i w Ludwig Doerfler Galerie, Schillingsfürst. Wystawa „Glass-a-porter”, przygotowana na zaproszenie Muzeum Sztuki i Wzornictwa w Kopenhadze, przy współpracy z Ambasadą RP w Danii, była pierwszą prezentacją w Danii polskich artystów zajmujących się „sztuką szkła”. Projekt „Plastic is Fantastic! Laboratorium 3RRecycle, Reused, Reduce”, realizowany we współpracy z Ambasadą RP w Rzymie, reprezentował Polskę na Biennale di Venezia International Kids’ Carnival, zaś projekt „Glass and Cup. Polish Coffee Habits”, przygotowany także na zamówienie Ambasady RP w Rzymie, znalazł się w programie V Festiwalu Dyplomacji w Rzymie W 2010 roku Galeria BB znalazła się w gronie 25 galerii z 12 krajów zaproszonych do udziału w projekcie Simona Hewita, historyka i krytyka sztuki z Wielkiej Brytanii „HEROES CORNER: RAISING THE CURTAIN („Narożnik Bohaterów – Kurtyna w górę”), prezentowanym na Targach Sztuki w Budapeszcie. Galeria BB cieszy się opinią jednej z aktywniej działających w Polsce prywatnych galerii prezentujących współczesną sztukę i design.

Nasze Galerie

Galeria BB is amazing and delightful. Its owner, Anita Bialic, always brings a diverse range of Polish artists out for all to see and admire. Ranging from glass to ceramic to paintings, Galeria BB is showcasing many of the most talented artists in today’s Poland artists’ whose future is still ahead of them. In addition, there is Anita who explains in detail why particular works are so special and what she admires about the artist. You will delighted you saw Galeria BB. Victor Ashe Victor Ashe – the American ambassador to Poland 2005–2009, a collector of Polish contemporary art and a friend of the gallery.

NASZE GALERIE Galeria Tkacka „Na Jatkach”

2.04.2021- prof. Ewa M. Poradowska-Werszler otwiera wystawę zbiorową , w tle Jej praca.

Galeria Tkacka „Na Jatkach” powstała w 1978 roku jako galeria-pracownia dla grupy tkackiej „10 x TAK”, była pierwszą należącą do ZPAP placówką kulturalną na Starych Jatkach. Dziś, jest czymś znacznie więcej niż galerią, jest znana jako jedyny salon sztuki w Polsce, preferujący tkaninę artystyczną. Dzięki aktywności i kreatywności ma także charakter edukacyjny i promocyjny. W nim odbyło się 275. wystaw krajowych i zagranicznych, w których uczestniczyło ponad pół tysiąca artystów. Odbywają się tu wykłady dla studentów ASP SP. „Dyscypliny plastyczne w architekturze”, oraz kursy dla adeptów sztuki tkackiej. Ponadto galeria włącza się czynnie w życie społeczne miasta i kraju, uczestnicząc w wydarzeniach cyklicznych m.in.: Dni Wrocławia, obecnie Jatkowisko, Noc Muzeów, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Włókna-Kowary, oraz w międzynarodowe przedsięwzięcia, m.in. Biennale Pan- European- Art Flexible, z Niemcami i Holandią, „Transparent Boundaries UE” z Anglią i Włochami. Współpraca galerii z artystami sztuki włókna ciągle się poszerza, a kontakty osobiste coraz bardziej są spektakularne, co się szczególnie uwypukliło w czasie pandemii Covid-19 . Galeria nie zamknęła drzwi przed sztuką i jej twórcami, przeciwnie odbyło się kilkanaście wystaw, w tym: Sekcji Tkaniny Artystycznej, coroczna wystawa JPII, wręczenie Medalu Zasłużony Kulturze „Gloria Artis”, oraz udział w zbiorowych wystawach wirtualnych, m.in. w Kanadzie/www.Culture Days in Ottawa - Spaces and Ties), Wielkiej Brytanii /www.thebritishtapestrygroup.co.uk/gallery/, w Słowacji, na Węgrzech /www.textileartstriennialhungary.com/2021/.

Nasze Galerie

Historia i współczesność

Galeria w ciągu 44-letniej działalności nie zawsze miała świetlany czas, piętrzyły się nad nią też ciemne chmury zagrażające działaniom kulturotwórczym. Szczególne utrudnienia były odczuwane w latach: 1981-89, stan wojenny, zawieszenie i delegalizacja ZPAP; 1990-91, wpływ geopolityki na funkcjonowanie galerii; 1997, powódź tysiąclecia; 2020-21, zaraza światowa. W takich okolicznościach potrzebna była silna determinacja, aby „nie ustawać w drodze”. Trwanie Galerii Tkackiej „Na Jatkach” gwarantuje zachowanie przeszłości, teraźniejszość i przyszłość wrocławskiej i dolnośląskiej sztuki włókna. Prof. Ewa Maria Poradowska-Werszler właścicielka galerii

Nasze Galerie

3.6.09.2021- Inauguracja Festiwalu Sztuki Włókna.

2.06.2021- Wręczenie Medalu „Gloria Artis”, od lewej: Tomasz Resler, czyta laudację, Jarosław Obrembski, Wojewoda, wręcza medal, przyjmujący - dr. Rafał Werszler.

SKŁADKI CZŁONKOWSKIE Numer konta: 22 1020 5226 0000 6002 0678 2116, a także bezpośrednio w biurze na Jatkach. Składka półroczna wynosi 36 zł, roczna składka to 72 zł. Zwolnienie z opłacania składek przysługuje każdemu członkowi który ukończył 75 rok życia, oraz istnieje możliwość uzyskania ulgi w płaceniu składek w wysokości 50%, po osiągnięciu wieku emerytalnego (60 lat dla kobiet i 65 dla mężczyzn), przyznanie ulgi następuje wyłącznie na wniosek zainteresowanego. Przypominamy także, że członkowie odznaczeni Złotą Odznaką ZPAP są zwolnieni z obowiązku opłacania składek członkowskich z chwilą ukończenia 60 roku życia lub wcześniejszego przejścia na emeryturę bądź rentę inwalidzką.

Osoby przyjęte na podstawie dyplomu do grona członków ZPAP w Okręgu Wrocławskim od 01.03.2019r. do 30.11.2021r. • • • • • • •

2019: Karolina Pierchała Agnieszka SemaniszynKonat Maciej Wodiczko Zuzanna Genowefa Kociołek Anastazja Jarodzka Bartosz Burgielski Agnieszka Godszling

• • • • • • • •

Anna JesinowiczNguyen Katarzyna Kamianowska Piotr Olejarz 2020: Anna Janusz Strzyż Jakub Strzyż Dagmara Rybak Robert Hubner Adam Włodarczyk

• • • •

2021: Renatę Drygas Michał Pietrzak Dagmara Chotnicka Świat Marta Momot

• • • • • •

2021: Agnieszka Kazała Teresa Anniuk Gulak Mariusz Jarosik Tomasz Olszewski Krzysztof Kułacz Karpiński Hanna Małgorzata Bogucka

Nasze sprawy

Osoby przyjęte na podstawie dorobku artystycznego.

GR ATUL ACJE

Nasze sprawy

Cieszymy się ogromnie! Rada Miejska uhonorowała Annę Malicką - Zamorską tytułem Zasłużonej dla Miasta Wałbrzycha. Uznawana za jedną z najbardziej znanych osobowości twórczych polskiego środowiska ceramików i rzeźbiarzy, z Miastem pod Chełmcem związana jest przeszło 40 lat swojego życia. Współorganizowała i organizowała w Wałbrzychu 36 dorocznych pięciotygodniowych Plenerów Ceramicznych i Międzynarodowych Sympozjów Ceramicznych „Porcelana Inaczej”. Z wydarzenia o zasięgu ogólnopolskim, zyskało ono wymiar międzynarodowy, dające szeroki przegląd aktualnych tendencji w ceramice światowej. Od początku istnienia, w Sympozjum uczestniczyło 238 artystów z czterech kontynentów, którzy reprezentowali 32 kraje. Plenery i Sympozja „Porcelana Inaczej”, sprawiły, że Wałbrzych, ściśle związany z przemysłem węglowym i ciężkim, zaczął również kojarzyć się z kulturą wysoką. Dzięki działalności organizatorskiej i artystycznej Anny Malickiej-Zamorskiej, Muzeum Porcelany w Wałbrzychu i Centrum Ceramiki Unikatowej przy Centrum Nauki i Sztuki „Stara Kopalnia”, wzbogaciło się o liczne i cenne eksponaty - prace uczestników Plenerów i Sympozjów „Porcelany Inaczej”, będące przykładami współczesnej ceramiki unikatowej. Autorami wspomnianych prac są artyści o krajowej i międzynarodowej sławie, tacy jak: Barbara Cichocka, prof. Krystyna Cybińska, Władysław Garnik, Ewa Granowska, prof. Irena Lipska-Zworska, prof. Henryk Lula, Stanisław Możdżeń, Bronisław Wolanin, Michael Flynn, Norio Shibata czy Satoru Hoshino i inni znakomici twórcy z całego świata. Do wspomnianej wcześniej działalności i osiągnięć Anny Malickiej-Zamorskiej odwołuje się Centrum Ceramiki Unikatowej, jak i przygotowywane już po raz piąty przez Muzeum Porcelany w Wałbrzychu i Fundację „Unikat”, Biennale Mistrzów Ceramiki im. Bronisława Wolanina. Już od 16 października w ramach Biennale, we wnętrzach naszego Muzeum prezentować będziemy wystawę prac Anny Malickiej-Zamorskiej, zatytułowaną „Sny w ogrodzie”, na którą już dziś gorąco zapraszamy. Dziękując wałbrzyskim Rajcom za poparcie wniosku naszych Muzealników i Członków Stowarzyszenia Ceramików Polskich, serdecznie gratulujemy wyróżnienia Artystce.

Tekst: T. Nochowicz

W YSTAW Y Galeria M

Galeria Tętno

1. SIOSTRY

Małgorzata Maternik

Małgorzata Malwina Niespodziewana 28.05 - 12.06.2021 2. CZUŁOŚĆ I ZŁOŚĆ Katarzyna Adamek-Chase 27.08 - 11.09.2021

„Dom/Rytuał” 7-20 czerwca 2021 Galeria ART and PRINTS GALLERY

Cykliczna comiesięczna ekspozycja prac rysunkowych prof. Michała Jędrzejewskiego, odsłona czwarta.

6 - 20 marzec 2021 r. 40 LAT MINĘŁO WYSTAWA KONSERWATORSKA dr ANNY BABICKIEJ

Wystawy w galeriach

Galeria „Domus”

LISTA WYSTAW W NASZYCH GALERIACH

Wystawy w galeriach

GALERIA TKACKA „NA JATKACH”

01.01.21- 20.02.2021- Wystawa zbiorowa „POSŁUSZNI NATCHNIENIU” 22.02.21-30.03.2021- Rafała Werszler „OBIEKTY ZWINIĘTE”, jubileusz 30-lecia pracy twórczej 02.04.21.-15.06.2021- Wystawa ogólnopolska „I WIDZIAŁ BÓG, ŻE BYŁO DOBRE” 18.06.21.- 18.08.2021-Anna Mielniczyk „OBRAZOWANIE” 06.09.21-30.10.2021- Agnieszka Godszling „STRUKTURA” WYSTAWY INDYWIDUALNE CZŁONKÓW SEKCJI TKANINY ARTYSTYCZNEJ Anna Jesinowicz Nguyen 01.01.21-31.01.2021- „TKANINA ARTYSTYCZNA”, Galeria Pod Plafonem, DBP, Wrocław Ewa Maria Poradowska-Werszler 09.09.21 -18.09.2021- „ŚLADY DZIEDZICTWA”, Muzeum Sentymentów, Kowary 11.09.21-31.10.2021- „PASJA ŻYCIAMIĘKKIE MEDIUM”, Muzeum Tkactwa, Kamienna Góra Rafał Werszler

10.09.21.-31.10.2021„OBIEKTY WIZUALNE - PRZECZYTANE, ZAPAMIĘTANE, ZWIZUALIZOWANE”, Muzeum Karkonoskie, Dom Carla i Gerharta Hauptmannów, Szklarska Poręba Robert Wieczorek 03.03.21-30.04.2021-„SPLOTY I MEREŻKI”, Ognisko Kultury Plastycznej, Wrocław 06.09.21.-30.10.2021-„ODNAJDYWANIE”, Galeria Pod Plafonem, DBP, Wrocław Galeria Kowalscy 26.06. - 02.07.2021 Wystawa prac z kolekcji galerii KOWALSCY oraz multimedialna prezentacja reportażu fotograficznego Wojciecha Kowalskiego z wydarzenia

JATKOWISKO 2021 05.09. - 15.09.2021 Wystawa fotografii autorstwa Wojciecha Kowalskiego z okazji inauguracji „Klubu na Jatkach” 06.09. - 20.09.2021 Szklany świat Justyny Kowalskiej Patejuk.

Zdjęcia: Wojciech Kowalski; archiwum ZPAP; archiwum galerii; archiwum artystów; zasoby internetu Korekta: Adam Włodarczyk Layout: Piotr Olejarz Opracowanie graficzne i DTP: Wojciech Kowalski Numer zamknięto: 06.12.2021 Druk: Print Group Sp. z o.o., Szczecin Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany tytułów, opracowywania i skracania dostarczonych tekstów. Materiałów niezamówionych nie zwracamy. Nie odpowiadamy za treść obcych reklam i ogłoszeń. Cena ogłoszenia całostronicowego: 400 zł Ogłoszenia dla członków i instytucji związanych z ZPAP — cena do uzgodnienia. Informator jest bezpłatny dla członków Okręgu Wrocławskiego ZPAP. Wydawca: Związek Polskich Artystów Plastyków Zarząd Okręgu we Wrocławiu ul. Jatki 1-2, tel. 71 341 72 88 sekretariat@zpap.wroclaw.pl www.zpap.wroclaw.pl ISNN 2544-6428

WA ŻNY KLIENT,

WA ŻNY GOŚĆ

Prezydent Wrocławia Jacek Sutryk

Irena Lipska - Zworska, bez tytułu, 1996-2000

Informator Okręgu Wrocławskiego ZPAP 51/2021

Articles inside

Nasze Galerie

Nasze sprawy

Paryska korespondencja

Wystawy

Wstęp

Jatkowisko

Jubileusze

Kowary 2021

Misterium Zaduszkowe

Odeszli

Wystawy