BLOG: Ode aan de stagejuf

Wie is Sam Rasschaert? • volgt het verkort traject leraar lager onderwijs aan UCLL campus Diest • fulltime vader van Joske (3) en Gust (1) • werkte tien jaar bij UiTinVlaanderen • blogt als thuisblijver op de mooiste reisblog van Vlaanderen somsookheimwee.be • levensmotto: Ik trek mij niet te veel aan, alleen ’s ochtends mijn broek.

Sam blogt “Ode aan juf Imke”

Sam zegt zijn job op en kiest voor onderwijs. Als dertiger. Wat vrienden en vrouw al jaren in hem zien, durft hij nu pas aan: leraar worden. Dat hij zijn stage bij juf Imke mag lopen, is een valentijnscadeau.

De hele tweede week van februari mocht ik opnieuw voor de klas staan. Hoe dat ging? Wel, de woordkeuze verklapt al veel. Dat ik mocht lesgeven bij mijn stageleraar Imke, raakte me in het diepste van mijn hart.

Lesgeven van maandag tot vrijdag, met alles erop en eraan. Langer zwoegen aan lesvoorbereidingen dan dat de lesuren duren. Maar ook de agenda plannen, lesdoelen in Smartschool tikken en werkschriften verbeteren. Toezichten, toetsen en vergaderingen mocht ik skippen, en toch begon één ding me te dagen. Lesgeven is veel harder werken dan enkel voor de klas staan. Daarom snap ik dat leraren niet staan te springen om een stagiair te begeleiden (extra werk), hem het vertrouwen te geven om zijn ding te doen met jouw les (extra stress) en achteraf na te praten (extra tijd). Maar dat is exact wat Juf Imke deed.

Eigenlijk is een stagiair het bijkomende zorgenkindje van wie je het niveau nog niet kent. Je moet hem begeleiden en vooruit helpen, zonder dat je andere tweeëntwintig pagadders eronder lijden. Je krijgt weinig in ruil (extra centen, vergeet het). Want wie kickt er nu op nog meer papierwerk en ziet de stappen vooruit van de stagiair als beloning? Maar dat is exact wat Juf Imke deed. Dag 1 Juf Imke geeft me tips om klas te houden, zonder voorbarige conclusies te trekken. “Hier en daar een foute keuze, Sam.” Ik denk erover na.

Dag 2 “Leuk om te zien dat je mijn tips ter harte neemt!” Ik bloos.

Dag 3 “Je houdt al veel beter je klas.” Ik glimlach.

Dag 4 “Je bent heel flexibel in je planning. Soms moet dat. Goed zo!” Ik glunder.

Dag 5 “Het is heel rustig in de klas, je bent gegroeid in klasmanagement en reageerde opnieuw flexibel.” Ik blink uit mijn vel.

Ik was een week lang ook een kind van juf Imke. Zat in de veilige klasomgeving die ze haar kinderen biedt. Met positieve feedback als haar krachtige wapen. Duidelijk bijsturen, zelf een voorbeeld geven en dan ruimte laten om te groeien. Dat is exact wat Juf Imke deed.

Op vrijdag, de dag vóór Valentijn, vroeg ik de leerlingen of ze al iets hadden voor hun liefje. Ik stelde een gedicht van Lars van der Werf voor.

Jij bent en dat is het fijne Dat ze regen hebben voorspeld Maar de zon is gaan schijnen.

Ik draag de vier regels graag op aan Juf Imke en alle andere leraren, die elke dag in de weer zijn voor hun kinderen, die hun klassen en harten openstellen om stagiairs te helpen, die alles en iedereen beter maken. Parels van leraren. Want dat is exact wat juf Imke is.