1. SURVIVALOWE o lesie GADANIE | Dokąd to się udamy? Do lasu
Wszystkie (…) wyniki prowadzą do wniosku, że procesy neurorozwojowe mogą być aktywowane przez zmuszanie neuronów do pracy poprzez bombardowanie mózgu nowymi wrażeniami wymagającymi odpowiedzi (wzbogacone środowisko), wysiłek fizyczny, restrykcje kaloryczne i wysiłek intelektualny. (…) nie ulega wątpliwości, że zarówno zwierzęta, jak i dzieci wystawione na wzbogacone środowisko wykazują większą łatwość rozwiązywania problemów poznawczych. Niewątpliwie utrzymanie neuroplastyczności jest też warunkiem zdrowej starości, zapobiega bowiem zmianom neurodegeneracyjnym. Jerzy Vetulani, Mózg: fascynacje, problemy, tajemnice
może nam się tylko tak wydawać, bo obecnie jesteśmy znacznie wyżsi. Ale my pamiętamy, że w tamtych latach na środku rzeki woda prawie przykrywała dorosłego mężczyznę… Albo spostrzegamy, że w miejscu, którego długo nie odwiedzaliśmy, nie ma już naszego ulubionego drzewa, a mały krzaczek koło muru stał się ogromnym jesionem. Pojawiły się eleganckie domy w miejscu, gdzie niegdyś stały drewniane chaty. Mnogość przemian, jakich doświadczamy, angażujących nasze potrzeby poznawcze oraz powodujących potrzebę (czasem konieczność) zmiany myślenia albo dostosowania się do nowych warunków, stymulują nasz rozwój. Stajemy się doskonalsi. I wiesz co, Drogi Czytelniku? My autorzy, chyba najbardziej chcielibyśmy mieć przeświadczenie, że oto nasze pisanie (a będzie ono już jakąś przeszłością, czymś minionym, nieco przykurzonym) pozwoli Ci poczuć się lepszym, doskonalszym… Życie to przemiany. Najczęściej przyrównuje się je do wędrówki, kiedy to nieustannie zmienia się krajobraz. Wchodzimy w nowe, odmienne środowiska, spotykamy nowych ludzi. Stale musimy się dostosowywać…
Dokąd to się udamy? Do lasu Interesuje nas miejsce, które, według autorów, jest najbardziej przyjazne człowiekowi – las. Tam właśnie poprowadzimy Was w naszej książce. Rozglądajcie się pilnie, bo wówczas, gdy wchodzimy w leśne gęstwiny i jesteśmy skupieni na odkrywaniu nieznanego,
Dusza ludzka jest jak leśna knieja.
18
Antoni Czechow, Aforyzmy
