Ekspert budowlany 05 2022

BUDOWA

Jak zaprojektować i wykonać taras? Wymagania techniczne i materiały

mgr inż. Maciej Rokiel

Zdylatowana powierzchnia powinna mieć

Projektowanie tarasu musi być poprzedzone precyzyjnym określeniem funkcji, jaką konstrukcja ta ma pełnić w przyszłości, analizą jej schematu konstrukcyjnego oraz określeniem obciążeń i czynników destrukcyjnych. Dopiero na tej podstawie możliwe jest przyjęcie poprawnych technicznie rozwiązań materiałowo ‑konstrukcyjnych.

R

cjach długości boków nie większych niż 2:1. Należy dylatować także każdą zmianę kierunku pola. Do wypełnień dylatacji stosuje się odporne na czynniki atmosferyczne masy na bazie silikonów, poliuretanów lub wielosiarczków (tiokoli). Powinny one być zgodne z PN-EN 15651-4 [3]. Szerokość dylatacji strefowych i brzegowych nie powinna

ównie ważnym warunkiem prawi-

chu i okładziny ceramicznej przechodzą

być mniejsza niż 8 mm (zalecana wielkość:

dłowego zaprojektowania tarasu jest

przez oba elementy konstrukcji oraz uszczel-

10 mm).

wykonawstwo zgodne ze sztuką bu-

nienie zespolone (podpłytkowe). Muszą mieć

Ostateczny rozkład pól dylatacyjnych za-

dowlaną. Te dwa procesy – projektowanie

tę samą szerokość i idealnie się pokrywać.

leży od konstrukcji i kształtu tarasu, jego lo-

i wykonawstwo – muszą ze sobą współgrać.

Układ dylatacji należy tak zaprojektować,

kalizacji i położenia względem stron świata,

aby zapewnić najwyższą estetykę okładziny

zastosowanej okładziny ceramicznej (zwłasz-

ceramicznej (w wypadku dużych tarasów,

cza jej koloru), jednak miarodajna jest zawsze

o skomplikowanych kształtach, wymaga

dokładna analiza, określająca zakres swobod-

to uwzględnienia już na etapie projektu ukła-

nych odkształceń termicznych m ateriału.

Projektowanie tarasów ze względu na obciążenia termiczne Najbardziej narażona na oddziaływania ter-

du płytek na powierzchni).

Dylatacje uszczelnia się systemowymi taśmami i kształtkami (np. narożnymi) wkleja-

miczne jest warstwa użytkowa, w układzie

Masy do wypełnień dylatacji należy tak do-

z uszczelnieniem zespolonym – okładzina ce-

bierać, aby zmiana szerokości szczeliny dyla-

ramiczna lub z kamieni naturalnych, elastycz-

tacyjnej nie była większa niż zdolność masy

Do wypełniania dylatacji w wykładzinach

na zaprawa uszczelniająca, klej do okładzin

do przenoszenia odkształceń, która jest okre-

z kamieni naturalnych należy stosować spe-

oraz warstwa jastrychu (elementy te należy

ślana przez zdolność ruchu. Parametr ten jest

cjalne masy przeznaczone do kamieni natu-

rozpatrywać łącznie), w układzie z drena-

wyznaczany na podstawie zdolności masy

ralnych.

żowym odprowadzeniem wody – okładzi-

do przenoszenia odkształceń wyrażonych

na ceramiczna lub z kamieni naturalnych,

w procentowej zmianie szerokości szczeliny

klej do okładzin oraz jastrych wodoprze-

w odniesieniu do jej szerokości w momencie

puszczalny.

nakładania masy; odnosi się on do względnej

Dobowy gradient temperatury (latem) docho-

zmiany szerokości szczeliny.

dzi do 50°C, roczny do 100°C, co wymaga odpowiedniego zdylatowania powierzchni.

Względną zmianę szerokości szczeliny Δ można obliczyć ze wzoru:

Według instrukcji ITB [1] maksymalny roz-

s 100% , B

staw dylatacji wynosi 2×2 m. Niemieckie wytyczne ZDB [2] uzależniają to od rodzaju

nymi w uszczelnienie podpłytkowe.

Projektowanie tarasów ze względu na wymagania cieplno‑wilgotnościowe Rozwiązanie projektowe powinno zapewnić odpowiedni komfort cieplny użytkownikom pomieszczeń pod tarasem oraz nie dopuszczać do rozwoju grzybów pleśniowych na stropie i przyległych fragmentach ścian. Należy obliczeniowo dobrać grubość war-

płytek, odkształcalności kleju oraz lokaliza-

gdzie:

stwy termoizolacji, tak aby wartość współ-

cji konstrukcji i obciążeń na nią działających

Δ – względna zmiana szerokości szczeliny

czynnika przenikania ciepła Umaks. obliczana

i podają rozstaw szczelin dylatacyjnych wiel-

[%], Δs = α ∙ L ∙ Δt ∙1000 – przemieszczenie bo-

kości 2–5 m. Należy rozróżnić następujące rodzaje dylatacji:

»»konstrukcyjna budynku, »»brzegowa (obwodowa, skrajna), »»strefowa (pośrednia), »»montażowa.

76

kształt kwadratu lub prostokąta o propor-

ków szczeliny [mm], α – współczynnik rozszerzalności liniowej (zaprawy cementowej lub betonu),

zgodnie z normą PN-EN ISO 6946 [4] w odniesieniu do pomieszczeń o temperaturze t1 > 16°C była nie większa niż 0,15 W/(m2·K) [5] oraz wyeliminować ryzyko kondensacji pary wodnej, umożliwiającej rozwój grzybów

B – szerokość szczeliny dylatacyjnej [mm],

pleśniowych, oraz zawilgocenia wnętrza prze-

L – długość niezdylatowanego odcinka [m],

grody na skutek powstania płaszczyzny bądź

Δt – zmiana temperatury [°C].

strefy kondensacji [5, 6].

Dylatacje jastrychu muszą być ściśle

Przy rozstawie dylatacji większym niż 3 m

Zgodnie z wymaganiami rozporządzenia

skorelowane z dylatacjami w okładzinie

konieczne jest obliczeniowe sprawdzenie,

w sprawie warunków technicznych, jakim