KITAP & SINEMA
► TENKID
film tenkitleri
HATICE ŞIMŞEK
TOKYO HİKAYESİ YASURIJO OZU ►
Bir köy… Evler... Çocuklar... Okula giden çocuklar… Uzaktan gelen bir ses ve duman… Kara bir tren... Acı bir korna sesi… Bir yolculuk var! Ne? Bu yolculuk kadim gelenekten moderne bir yolculuk. Köyden şehre… Tokyo’ya bir yolculuk. Kadim gelenekten moderne bir yolculuk dedik. Bir değişimin, başkalaşımın olduğu gelenekselin moderne evirildiği bir çağdayız. Son demlerini yaşadığımız bir yolculuğun içerisindeyiz. Moderniteyi kabullenmekteyiz fakat çağının problemlerini çözmekten kaçınan dahası bu problemlere sebep olan bu hâkim paradigmaya karşı bir başkaldırı olmalı. İş bu tam da bu noktada tokyo hikâyesi
85
filmini insanlığımızın temel ve en önemli yönü, toplumun yapıtaşı olan aile ve insan ilişkileri nazarından moderniteye bir eleştiri filmi olarak konumlandırıyoruz. Yönetmen koltuğunda Yasurijo Ozu’nun oturduğu ve 1953 tarihinde Japonya’nın yavaş yavaş gelenekselden uzaklaşıp modernizasyon sürecine girdiği bir dönemde çıkmış bir film olan Tokyo Hikâyesi, üzerinden 67 yıl geçmesine rağmen aktüalitesini koruyan bir sinema olarak hâlâ gündemimizde. Adeta değişen bir toplumda kaybolmuş geleneklerin ve değerlerin bir tablosu olan bu film, köyde yaşayan yaşlı bir çiftin şehirde yaşayan çocuklarını ziyaret etmek üzere köyden şehre, Tokyo’ya olan yolculuğuyla başlıyor. Uzun zaman sonra çocuklarını görecek olmalarının he-
