26 E U R O P A
Hoe reageert Europa op het nijpende tekort aan chips? Zowel installateurs als retailers kampen met leveringsproblemen. Dat blijkt onder meer uit de Nelectrabevraging rond de gevolgen van Covid-19, waarin onze leden signaleren dat leveringstermijnen en wachttijden nog langer zijn geworden en dat de stock bij sommige leveranciers gedeeltelijk of zelfs volledig uitgeput is. Dit probleem vindt hoofdzakelijk zijn oorsprong in een schrijnend tekort aan chips, ook wel halfgeleiders genoemd. Daarom werkt de Europese Commissie aan een strategisch plan op lange termijn: de European Chips Act. Wij klopten aan bij VLEVA voor wat meer uitleg en werden te woord gestaan door liaisonofficers Liese Dewilde en Ute De Meyer. ElektroVisie: Een groot deel van de elektrosector kreunt onder tekorten en zeer lange levertermijnen. Kan u een licht werpen op mogelijke oorzaken? Ute De Meyer (UDM): Er zijn meerdere oorzaken. Door COVID-19 is de vraag naar digitale producten enorm gestegen. De productiefabrieken -ook wel Fabs genoemd- draaien volop, maar de vraag is behoorlijk wat groter dan het aanbod. Daarnaast ontstond er door geopolitieke spanningen een opbouw van strategische voorraden van bepaalde chips, met een verstoring in de waardeketen tot gevolg. Eén voorbeeld: een tijd geleden daalde de vraag naar wagens, zodat er minder chips voor de autosector nodig waren. Omdat die sector een just-in-time strategie toepast, verschoven de Fabs hun chips-capaciteit naar andere markten. Nu de vraag naar wagens terug aantrekt, kunnen de Fabs niet snel genoeg terugschakelen en zijn er enorme tekorten in de autosector.
Liese Dewilde (LD): Een ander groot probleem is de plaats van productie: die zit voornamelijk in Azië. Door de coronacrisis hebben een aantal fabrieken daar stilgelegen en nu de economie in een sneltempo terug aantrekt, worden momenteel gigantische aantallen gevraagd: lokaal en wereldwijd. Er is op dit moment dus onvoldoende om iedereen te bedelen. Mochten we in Europa zelf een grotere productiecapaciteit hebben, zou er meer zijn om de eigen markten te beleveren. Nu zijn we daarvoor te afhankelijk van Azië.” Hoe groot is die afhankelijkheid? UDM: Het totale aandeel van de EU op de wereldmarkt voor halfgeleiders is vandaag 10%. Zonder serieuze investeringen zou het Europese marktaandeel tegen 2030 zelfs dalen tot 5%. We weten bovendien dat de wereldwijde vraag naar chips zal verdubbelen tegen het einde van dit decennium. We spreken dus echt over gigantische aantallen waarvoor we in Europa afhankelijk (zullen) zijn van de Verenigde Staten en Azië, als we geen actie ondernemen. Om aan de toenemende vraag te voldoen en om minder afhankelijk te zijn, wil de Commissie de Europese productie optrekken naar 20% wereldwijd. Als één van de mogelijke oplossingen lanceerde de Europese Commissie begin februari een voorstel: de EU Chips Act. Wat houdt die precies in? UDM: De Europese Chips strategie is opgebouwd rond vijf strategische doelstellingen: • onderzoek en technologisch leiderschap versterken; • opbouw en versterking van de capaciteit om te innoveren bij het ontwerpen, vervaardigen en verpakken van geavanceerde chips en deze omzetten in vervaardigde producten; • een kader tot stand brengen om de productiecapaciteit van chips tegen 2030 op te voeren tot 20% van de wereldmarkt; • het tekort aan vaardigheden aanpakken, nieuw talent aantrekken en de opkomst van een geschoolde beroepsbevolking ondersteunen; • meer inzicht ontwikkelen in de wereldwijde supply chain voor halfgeleiders.
Liese Dewilde: “Een groot probleem is de plaats van
productie: die zit voornamelijk in Azië.”
