PURE CHILD juni 2020

RUBRIEK: YOGA Autisme een kracht

Visie vanuit de Hartenmagie Nature-Based begeleidingsvisie

Tijdens het jarenlang brengen van nature-based sessies met yoga/dans/sound in Vlaamse scholen van gewoon en buitengewoon onderwijs én doorheen m’n ervaring van begeleiding in privésessies, heb ik vaker de eer gehad om met als ‘autist’ aangemerkte kinderen te mogen werken.

Nooit had ik het gevoel dat deze durven uitbreiden, te durven verlaten. kinderen een stoornis hebben. Hun teruggetrokkenheid kadert Vaak testen ze dan op allerlei manieren of de bevoor mij in hun enorm hoge gegeleider is wie hij/zij pretendeert te zijn, of hij/zij voeligheid, met andere woorden volkomen oprecht is. Voor leerkrachten en ouders, hun ‘hoog-sensitiviteit’ en in hun zijn deze kinderen krachtige leermeesters die beleving van de buitenwereld hen uitdagen om zelf te groeien naar authenticiteit. als ‘onveilig’. Zij trekken zich vaak in extremis Om - ook in bijzijn van deze hooggevoelige kinterug uit contact met anderen/de wereld en uit deren - altijd trouw te zijn aan de innerlijke emoties hun lichaam, omdat ze beiden als onveilig been deze op een respectvolle manier te uiten. schouwen. Contact maken met hun lichaam beteZonder de verantwoordelijkheid ervoor door te kent voelen en voelen is vaak te overweldigend. geven aan/te laten dragen door het kind.

Zonder opbouw van een positief contact met hun eigen lichaam, met zich zelf, kan er geen gezond Ik haal hier graag een voorbeeld aan uit een sessie contact met de buitenwereld gemaakt worden. die ik ooit begeleidde:

Wat me tijdens sessies telkens opnieuw opviel was dat deze kinderen opmerkelijk meer zachtheid en veiligheid nodig hadden om uit hun opgebouwde eenzame ‘solitudeplek’ te komen, om zichzelf te laten zien, om zichzelf te durven zijn, om contact te durven maken met hun lichaam, met anderen… Omwille van hun ‘overgevoeligheid’ in reactie op aanraking/geluid/drukte, was het opmerkelijk vast te stellen dat veel volwassen begeleiders deze kinderen vaak gingen overbeschermen, hen veel meer ruimte boden dan aan de andere kinderen, teneinde hen hun ‘veilige cocon’ te garanderen.

Naar mijn voelen en ervaring is net het omgekeerde nodig. Ga je als volwassene mee in hun ‘voelen’, in hun onveiligheidsbeleving, dan bekrachtig je als het ware dat de wereld om hen heen ook echt onveilig is. Deze kinderen zijn in extremis op zoek naar authenticiteit en hebben een krachtige ‘verzekering’ nodig dat de wereld rondom hun cocon veilig is om in te vertoeven alvorens zij ‘n innerlijke ‘ja’ voelen om daadwerkelijk naar buiten te gaan. Het geven van een krachtige begrenzing wanneer hun gedrag ongewenst is, in combinatie met een authentieke begeleiding is de basis om hun veilige cocon te Een klas van ongeveer 22 kinderen van 6 à 7 jaar oud verwachtte me voor een begeleidingssessie. De juf hield (fysiek in haar armen) een kindje apart en zei dat het autistisch was en ongeschikt om de sessie bij te wonen, waarop ik antwoordde dat de sessie voor alle kinderen bedoeld was en met zekerheid ook voor hooggevoelige kinderen. Ik moedigde haar aan om het kind te laten plaatsnemen.

Het kind nam dus, net zoals de anderen, plaats in de cirkel en gedurende de eerste twintig minuten (zacht inleidingsmoment met yoga) deed het letterlijk alles wat niet de bedoeling was. De andere kinderen lieten begaan, vertelden me ronduit dat dat kind zich altijd zo gedroeg en dat ze dat dienden te tolereren, dat dat zo hoorde. Het ongewenste gedrag bleef, terwijl we met de dansbegeleiding begonnen en de kinderen zich volgens mijn uitnodigingen vrij mochten bewegen. Ik berispte het kind 1 keer, 2 keer, een derde keer gaf ik een duidelijke, krachtige, boze ‘nee’. Waarop het kindje in woede recht in mijn gezicht brulde als een leeuw… In een reflex deed ik hetzelfde. Dankzij mijn oprechtheid en openheid, mijn authenticiteit in dat moment, voelde dit kind zich in extremis veilig en sprong meteen

in mijn armen om me gedurende de volgende vijf minuten niet meer los te laten. Het kind was totaal ontspannen, gaf zich volledig over aan lichaamscontact, aan mijn aandacht en liefde.

Elk als ‘autistisch’ aangemerkt kind reageert uiteraard anders, uniek. Maar deze korte anekdote schetst de kracht van de authenticiteit die je als begeleider van het kind dient te handhaven, schetst hoe deze een veilig kader bouwt waarin het kind zich uitgenodigd voelt om in de wijdere wereld te stappen. Indien we deze kinderen telkens ‘buiten’ de normale leefwereld plaatsen en extra beschermen, bekrachtigen we de onveiligheid van de buitenwereld. Bovendien ontkrachten we het kind en bevestigen we dat het niet in staat is om zich in deze buitenwereld te handhaven. Zo verhinderen we dat het naar zijn volledige kracht, zijn volledige potentieel kan groeien. Deze kinderen dienen naar mijn voelen een zelfde begrenzing te krijgen als andere kinderen, rekening houdend met een extreem zachte benadering wegens hun hogere gevoeligheid.

Als laatste merk ik nog op dat deze kinderen een enorme innerlijke kracht hebben. We dragen allemaal generaties lang overgeleverde familietrauma’s, maar deze kinderen hebben omwille van hun extreme gevoeligheid meer moeite met het dragen van deze energie. Vanuit mijn werk zie ik als belangrijkste thema’s voor familiegerelateerde trauma’s: trauma rond oorlogsbeleving, misbruik van macht/seksualiteit en zwangerschap /geboorte (en daaraan gerelateerd oertrauma, afgescheidenheid van de bron). Als ouder/begeleider kan je hen helpen door zelf verantwoordelijkheid voor onopgeloste familietrauma’s te nemen, zodat het kind ten dele ontlast wordt. Bovenop hun hooggevoeligheid hebben deze kinderen vaak ook een goed geopend derde oog, wat wijst op een geactiveerde pijnappelklier. Dit betekent dat het kind vaak energie waarneemt, die wij als volwassenen (nog) niet kunnen waarnemen.

Het is goed om deze twee opmerkingen mee te nemen in hoe we als volwassene rond deze kinderen aanwezig zijn. Het brengt ons bij de vraag in welke mate we zelf meer verantwoordelijkheid kunnen dragen voor onze energiehuishouding als bijdrage in het opbouwen van het veiligheids gevoel en bekrachtiging van het kind.

Het zacht werken via de zintuigen (indirect) is voor deze hoogsensitieve kinderen essentieel. Enkel op deze manier bouw je een veilige basis, een bedding op, waardoor ze zich zullen openen, hun essentie zullen laten zien, zichzelf durven zijn. Door de methodiek die ik ontwikkelde, genaamd ‘nature-based begeleiding’, worden kinderen zacht uitgenodigd… Het is een mix van methodieken uit diverse lichaamsgerichte begeleidingsmethodieken, die ik bundelde in mijn boekjes. Het is met zekerheid een prachtige aanvulling op de huidige ‘reguliere’ psychologische begeleiding.

Kort overzicht van de belangrijkste elementen voor begeleiding van jouw als autistisch aangemerkte kind:

aarding aanmoedigen dmv lichaamsgericht werk, opbouw van een positief contact met het eigen lichaam.  zachte maar tegelijk krachtige begrenzing & authenticiteit = opbouw van een veilige ruimte.  bij stress of extreme angst: indirecte benadering van het kind via de zintuigen (sound, yoga, dans, meditatie, natuurcontact en contact met dieren)  als begeleider bouw je je bewustzijn op en kijkt in de spiegel die het kind je voorhoudt… ‘Hoe kan je zelf nog meer authentiek zijn?’ – ‘Zijn er familietrauma’s die spelen?’  houdt het kind niet klein, duw het niet in zijn cocon - geen ontkrachting, maar bekrachtiging eer het kind zijn hooggevoeligheid.  zorg voor een prikkelarme omgeving, waarin de natuurelementen harmonieus vertegenwoordigd zijn (Feng Shui advies is ‘n aanrader, ook voor klasomgeving) 

Maggie Nauwelaers

www.hartenmagie.be

Nature-Based begeleider, Kinderyoga en Kundalini Yoga docent, Helend dans begeleider. Auteur van ‘Hartenmagie voor kinderen en hun begeleiders’ (Nature-Based begeleiding van kinderen naar zelfliefde en hun authentieke kracht) en het daarbij horend boek: Eenheidspaard (Kinder-doe-verhaal-boek gebaseerd op deze visie).