Pure Child juni 2020
RUBRIEK: YOGA
Autisme een kracht
Visie vanuit de Hartenmagie Nature-Based begeleidingsvisie
Tijdens het jarenlang brengen van nature-based sessies met yoga/dans/sound in Vlaamse scholen van gewoon en buitengewoon onderwijs én doorheen m’n ervaring van begeleiding in privésessies, heb ik vaker de eer gehad om met als ‘autist’ aangemerkte kinderen te mogen werken.
N
ooit had ik het gevoel dat deze kinderen een stoornis hebben. Hun teruggetrokkenheid kadert voor mij in hun enorm hoge gevoeligheid, met andere woorden hun ‘hoog-sensitiviteit’ en in hun beleving van de buitenwereld als ‘onveilig’. Zij trekken zich vaak in extremis terug uit contact met anderen/de wereld en uit hun lichaam, omdat ze beiden als onveilig beschouwen. Contact maken met hun lichaam betekent voelen en voelen is vaak te overweldigend. Zonder opbouw van een positief contact met hun eigen lichaam, met zich zelf, kan er geen gezond contact met de buitenwereld gemaakt worden.
durven uitbreiden, te durven verlaten.
Wat me tijdens sessies telkens opnieuw opviel was dat deze kinderen opmerkelijk meer zachtheid en veiligheid nodig hadden om uit hun opgebouwde eenzame ‘solitudeplek’ te komen, om zichzelf te laten zien, om zichzelf te durven zijn, om contact te durven maken met hun lichaam, met anderen… Omwille van hun ‘overgevoeligheid’ in reactie op aanraking/geluid/drukte, was het opmerkelijk vast te stellen dat veel volwassen begeleiders deze kinderen vaak gingen overbeschermen, hen veel meer ruimte boden dan aan de andere kinderen, teneinde hen hun ‘veilige cocon’ te garanderen.
Een klas van ongeveer 22 kinderen van 6 à 7 jaar oud verwachtte me voor een begeleidingssessie. De juf hield (fysiek in haar armen) een kindje apart en zei dat het autistisch was en ongeschikt om de sessie bij te wonen, waarop ik antwoordde dat de sessie voor alle kinderen bedoeld was en met zekerheid ook voor hooggevoelige kinderen. Ik moedigde haar aan om het kind te laten plaatsnemen.
Naar mijn voelen en ervaring is net het omgekeerde nodig. Ga je als volwassene mee in hun ‘voelen’, in hun onveiligheidsbeleving, dan bekrachtig je als het ware dat de wereld om hen heen ook echt onveilig is. Deze kinderen zijn in extremis op zoek naar authenticiteit en hebben een krachtige ‘verzekering’ nodig dat de wereld rondom hun cocon veilig is om in te vertoeven alvorens zij ‘n innerlijke ‘ja’ voelen om daadwerkelijk naar buiten te gaan. Het geven van een krachtige begrenzing wanneer hun gedrag ongewenst is, in combinatie met een authentieke begeleiding is de basis om hun veilige cocon te
70-PURECHILD 06 | 2020
Vaak testen ze dan op allerlei manieren of de begeleider is wie hij/zij pretendeert te zijn, of hij/zij volkomen oprecht is. Voor leerkrachten en ouders, zijn deze kinderen krachtige leermeesters die hen uitdagen om zelf te groeien naar authenticiteit. Om - ook in bijzijn van deze hooggevoelige kinderen - altijd trouw te zijn aan de innerlijke emoties en deze op een respectvolle manier te uiten. Zonder de verantwoordelijkheid ervoor door te geven aan/te laten dragen door het kind. Ik haal hier graag een voorbeeld aan uit een sessie die ik ooit begeleidde:
Het kind nam dus, net zoals de anderen, plaats in de cirkel en gedurende de eerste twintig minuten (zacht inleidingsmoment met yoga) deed het letterlijk alles wat niet de bedoeling was. De andere kinderen lieten begaan, vertelden me ronduit dat dat kind zich altijd zo gedroeg en dat ze dat dienden te tolereren, dat dat zo hoorde. Het ongewenste gedrag bleef, terwijl we met de dansbegeleiding begonnen en de kinderen zich volgens mijn uitnodigingen vrij mochten bewegen. Ik berispte het kind 1 keer, 2 keer, een derde keer gaf ik een duidelijke, krachtige, boze ‘nee’. Waarop het kindje in woede recht in mijn gezicht brulde als een leeuw… In een reflex deed ik hetzelfde. Dankzij mijn oprechtheid en openheid, mijn authenticiteit in dat moment, voelde dit kind zich in extremis veilig en sprong meteen
