Voorwoord

Maatwerk

Regelmatig rijdt bij mij in de buurt een uiterst relaxte oudere jongere door de straten ij etst o een lo rider de arle a idson in de ets ereld en ij ee t o ijn rij iel altijd een le er sounds stem aan staan aaruit ob arle eter os o andere reggaemu ie lin t ls een ei er rijdt ij door de straten lin s en re ts alleen be onderende bli en en glimla en a terlatend

Maar ik woon in de Amsterdamse Staatsliedenbuurt, van oudsher al een wijk waar men weinig op heeft met het gezag. Dat toont zich alleen al als ik even een wandeling door mijn buurtje maak. Al na 50 meter lachen de eerste wietplanten me op de Amsterdamse minibalkons tegemoet. Elk jaar staan er bij mij links om de hoek twee prachtige planten, nu staat er een derde mini-variant bij, een Lowrider, en dan bedoel ik geen ets

Iets verderop bij mij, om de hoek in een andere straat, is een etagebewoner de gelukkige eigenaar van een veel groter balkon. Hier staan vier, vijf (wie zal het zeggen?) bossige planten in de wind te wuiven. Een zoete geur verspreidt zich over de straat. Veel buren die naar een kliklijn bellen zijn hier niet. Blowen en wiet kweken hoort wel bij deze vrijbuiterbuurt. De wijkagent etst er bijna dagelijks langs, maar peinst er niet over om in te grijpen.

Wiet is hier volkomen ingeburgerd. Toen ik vanochtend rond elf uur langs één van de coffeeshops etste (we hebben er een stuk of vier, vijf, in dit kleine stukje Amsterdam), stond daar een drietal rasta’s lekker buiten in het herfstzonnetje. Eén van hem had een forse waterpijp in zijn handen, ze zagen er zo vroeg op de dag al behoorlijk stoned uit, maar niemand van de voorbijgangers deed moeilijk. Coffeeshops en blowers horen er bij, net zoals de vele café’s, restaurant en terrasjes. Zelfs de alcoholisten, die je ’s ochtends om tien uur al hun eerste halve liter blikken ziet halen bij de lokale supermarkten, wekken nog weinig opzien.

Het is daarom ook vreemd dat de Nederlandse regering nog steeds vasthoudt aan een landelijk drugsbeleid. Want de Amsterdamse Staatsliedenbuurt is niet te vergelijken met, bijvoorbeeld, een wijk in Helmond of een dorp op de Veluwe. Toch wil het kabinet allerlei regels invoeren die gelijk zijn voor heel Nederland. Dat zou onterecht zijn, want elke wijk, stad, gemeente of regio hoort een eigen beleid te hebben, dat is aangepast aan de behoeften die daar zijn. Er zou dus meer ruimte voor de gemeenten moeten zijn om beleid te voeren rond bijvoorbeeld een wietpas of die onzinnige 350-meter afstand tussen scholen en coffeeshops. Laat lokale politici dat regelen. Beleid op maat voorkomt veel onzinnige regeltjes.

Zo, nu we de politiek met bovenstaande tekst weer hebben afgerond even korte aandacht voor de inhoud van het komende nummer. Naast onze Voedingsspecial staan er uiteraard nog allerlei andere artikelen in dit blad die de moeite waard zijn. Ik noem een interview met Birgit Schuurman, waarin ze het naast haar muziek- en theateractiviteiten ook heeft over blowen en de roddelpers. Het motto van Birgit: “De waarheid boven alles!”Daar sluiten we ons van harte bij aan. Verder lees je in het kader van Halloween (eind oktober is het weer zover) een reportage over Spookhuizen in Nederland. En met andere artikelen als Zweedse wietvluchtelingen en nog veel meer is er weer voldoende leesvoer in dit nummer van Highlife.

Veel leesplezier!

Rob Tuinstra

Voorwoord van de uitgever

De Nederlandse overheid voert een liberaal beleid t.a.v. cannabis. Het gebruik van cannabis wordt in de Nederlandse Opiumwet niet strafbaar gesteld. Vele gemeenten gedogen coffeeshops van waaruit hasj en wiet worden verhandeld. Met het gedogen van deze coffeeshops heeft de overheid een goede scheiding van de drugsmarkten weten te bereiken. Zo’n één miljoen blowers weten de weg naar de coffeeshop te vinden of voorzien d.m.v. kleinschalige hennepteelt in hun eigen gebruik. De cannabisconsument is de samenleving op geen enkele wijze tot last. Hij wordt in ons land dan ook terecht niet als een crimineel behandeld. Sommige politici en vertegenwoordigers van het openbaar bestuur zijn groot voorstander van het legaliseren van cannabis. Aan legalisatie gaat gewoonlijk een lange periode van normalisatie vooraf. De uitgever hoopt middels het blad ‘Highlife’ het publiek te informeren en hiermee een positieve bijdrage te leveren aan de normalisatie van cannabis. In zijn blad geeft hij zowel voor- als tegenstanders van cannabis de ruimte hun mening te ventileren. Dit betekent niet dat de uitgever het met de inhoud van alle artikelen of advertenties eens is. De uitgever distantieert zich uitdrukkelijk van gepubliceerde uitlatingen of afbeeldingen die de indruk wekken dat er reclame wordt gemaakt voor het gebruik of productie van cannabis.

Niets uit deze uitgave mag op welke wijze dan ook vermenigvuldigd of overgenomen worden zonder voorafgaande toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever kan niet aansprakelijk worden gesteld voor de inhoud en/of de doelstelling van de advertenties. De redactie neemt geen enkele verantwoording voor ongevraagde inzendingen.