David Baldacci
˝Schrijven zit in mijn genen˝ Tekst: Feije Wieringa // Foto: Mariel Kolmschot
Even was David Baldacci in Nederland om zijn nieuwe boek De Aanslag te promoten. Niet dat een nieuwe Baldacci zoveel promotie nodig heeft, want als je wereldwijd meer dan 100 miljoen boeken hebt verkocht, dan weten je lezers wel waar ze aan toe zijn. Toch gaat Baldacci nog regelmatig 'on tour'. Een gesprek met een van de best verkochte thrillerschrijvers ter wereld.
We hebben elkaar voor het eerst in 1996 ontmoet toen je debuut Het recht van de macht net uit was. “Dat herinner ik me nog. Dat waren hele andere tijden.”
Heb je nooit spijt gehad dat je geen advocaat bent gebleven? “Nee, helemaal nooit. Advocaat is een prachtig beroep. Maar mijn ervaring is dat schrijver zijn net iets leuker is.”
Dat mag je wel zeggen. Je zat nog in spanning over de verfilming van dat boek. “Ik was net begonnen en ik had het geluk dat de filmrechten van dat boek waren gekocht en dat de film (Absolute Power, red) ook nog met Eastwood werd gemaakt.
Ik las dat je in Nederland ook met een paar fans uit eten gaat en dat er ook andere ontmoetingen met lezers zijn. Het lijkt wel een sterrenstatus. “Als schrijver doe je je werk in je eentje. Maar ik weet als geen ander dat ik schrijf
Taal is bijna net zo belangrijk als voedsel. Daar denk je echt niet aan als je begint te schrijven. En nu ben je bijna 30 boeken verder en nog steeds succesvol! “Iets wat we beiden niet hadden gedacht toen we elkaar in 1996 spraken.” Zou de doorbraak te maken hebben met die film? “In zekere zin wel. Dat wil zeggen: voor de film was het boek al een bestseller en daarom is het ook door Hollywood opgepikt. Maar toen de film er was, kwam er een soort sneeuwbaleffect. Ik had het geluk dat alles op dat moment op de juiste plek viel. Een droomdebuut met een ijzersterke film waar mijn naamkaartje aan hing.” En dat succes werd de basis van je carrière? “Het was niet de basis. Althans, de film was niet de basis. Dat was natuurlijk het boek zelf. Ik denk dat ik ook schrijver zou zijn gebleven als de film er niet was geweest. Schrijven zit nou eenmaal in mijn genen. Maar als je met een debuut zo weet door te breken, is dat natuurlijk wel een goede push om meer en beter te schrijven.”
68
voor het grote publiek. Voor mij is dat een reden om contact met mijn lezers te houden. Ten eerste moet je wanneer je succes hebt uitkijken dat je niet in een ivoren toren belandt. En ten tweede is het leerzaam om te weten wie je lezers zijn en hoe ze over dingen denken. Met mensen praten houdt je met je beide benen op de grond.” Dit is de derde keer dat we elkaar spreken. Moet ik daaruit concluderen dat je een band hebt met Amsterdam? “Zeker nadat jij hebt me hebt meegetroond naar een van jullie coffeeshops (Baldacci grijnst). Maar zonder gekheid: ik heb een zwak voor Nederland. Amsterdam is een heerlijke stad waar ik inmiddels redelijk de weg weet. En mijn eerste boek werd ook bijzonder snel opgepikt door mijn Nederlandse uitgever, Bruna. Dat schept een band.” Je boeken zijn heel herkenbaar. Je zult een Baldacci niet zo snel verwarren met een Grisham. Heb je ooit gespeeld met het idee om nu eens een totaal ander boek onder een andere naam te maken? “Nee. Ik ben en blijf Baldacci. Ik schreef omdat ik er plezier in had en ik heb nog
steeds plezier in het schrijven. En ik heb plezier in het genre. Ik beheers mijn eigen genre en mijn lezers waarderen dat. Ik pretendeer niet dat ik wat anders maak dan entertainment. Daar is niks mis mee, want de meeste mensen lezen ook voor hun plezier. Maar soms verstop ik in mijn boeken wel wat maatschappijkritiek. Het is niet alleen maar fun. Ik heb bijvoorbeeld boeken geschreven over mensenhandel, en veel van mijn thrillers gaan over macht. Experimenteren doe ik het liefst in mijn verhalen. Wat minder mensen weten is dat ik bijvoorbeeld ook kinderverhalen schrijf. Dat is heel wat anders
