THE OFFICIAL MAGAZINE OF SKY express
NOW BOARDING
RENOS XIPPAS • MARIA GRAVARI • STAMATIS KRIMIZIS
DESTINATIONS
SYROS • NAXOS • CHANIA • ROME • MARSEILLE
WHAT WE NEED
WALKING IN ATHENS • FASHION ELEUSIS
Giannis Kourtakis | Publisher
Thanasis Lalas | Creative Concept & Content
Vangelis Chaniotakis | Head of Special Publications
Charalambos Melikidis | Creative Art
Giannis Papaioannou | Editor in Chief
Maria Kangelidou | Copy Editing
Giannis Kardasis | Art Director
Kyriakos Mouratidis | Commercial Director
Claire Styliara, Korina Zafeiriou | Advertising
0030 2111080880, flymag@skyexpress.gr
Tasos Drakotos | Publishing director
Niki Ekdotiki | Printing
Opinions expressed in Fly Magazine do not necessarily represent the views of PRINT & PRESS ike. All contents of this magazine including production, publishing, audio visual, digital in whole or in part here in may not be distributed in any form without the expressed written consent of PRINT & PRESS ike.
54
FONDATION HELLENIQUE
O ΚΑΘΡΕΦΤΉΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ
ΕΛΛΉΝΙΚΟ
42
MUNICIPALITY OF HERAKLION ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ CARE FOR STRAY ANIMALS
46
RENOS XIPPAS Ο ΙΔΡΥΤΉΣ ΤΉΣ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΉΣ GALLERY XIPPAS, ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΣΤΉ ΧΡΟΝΟΜΉΧΑΝΉ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΜΥΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΉΣ ΠΑΡΙΣΙΝΉΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΕ ΤΟ «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΉΓΕΙΟ».
THE FOUNDER OF MULTICULTURAL GALLERY XIPPAS, USES HIS TIME MACHINE TO GUIDE US THROUGH THE TRANSFORMATIONS OF THE PARISIAN QUARTIER THAT HOSTS HIS “ARTISTIC HEADQUARTERS”.
64 STAMATIS KRIMIZIS
ΠΟΛΥΧΡΩΜΉ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΉΣ ΠΡΟΒΉΓΚΙΑΣ THE COLOURFUL CAPITAL OF PROVENCE
148
VIP LOUNGES SKYSERV
ΖΉΣΤΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΉ
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΉΝ
ΠΤΉΣΉ ΣΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΥΨΉΛΉΣ ΑΙΣΘΉΤΙΚΉΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ «I»
VIP LOUNGES SKYSERV ΣΤΟΥΣ
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΕΡΟΛΙΜΕΝΕΣ
ΑΘΉΝΩΝ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΉΣ
ΚΑΙ ΉΡΑΚΛΕΙΟΥ.
HAVE A UNIQUE EXPERIENCE
BEFORE YOUR FLIGHT IN ONE OF THE HIGH AESTHETIC “I” VIP LOUNGES SKYSERV AT ATHENS, THESSALONIKI AND HERAKLION INTERNATIONAL AIRPORTS.
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι η αλήθεια
Τα αρσενικά άρθρα που αναπαράγονται στον λόγο αντικατοπτρίζουν την άνιση θέση
των γυναικών στην κοινωνία
Γι΄αυτό, στην Τράπεζα Πειραιώς, σχεδιάσαμε το πρόγραμμα EQUALL, με όραμα
τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας ισότιμων ανθρώπων.
Μέσα από τις πρωτοβουλίες Women Founders and Makers, Women Back to Work, Women in Agriculture και Profession has no Gender συμβάλλουμε στην εξάλειψη των έμφυλων στερεοτύπων.
Έχοντας συμπληρώσει έναν χρόνο EQUALL, δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να εμπλουτίζουμε τις δράσεις μας για ένα Αύριο που θα χωρά όλους και όλες ισότιμα
Μάθετε περισσότερα στο www.equall.gr
του κόσμου μαςPIRAEUS BANK
Luxurious extravagance meets Cycladic simplicity.
A magical site perched on the Mykonos bay, reviving the concept of Cycladic hospitality.
You will be entreated to join a mystic initiation of the Cycladic blue, while embracing a thriving culinary experience, perfecting the art of dining.
Escape the boundaries of what you ‘ ve known so far and immerse in the divinity of the Cycladic spirit.
α
ταξίδια είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις
της ζωής. Είτε πρόκειται για την εξερεύνηση νέων
πολιτισμών, είτε για τη δοκιμή γεύσεων είτε απλώς
για την ομορφιά του κόσμου γύρω μας, τίποτα
δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συγκίνηση της μετακίνησης.
Η άνοιξη είναι η εποχή της αναγέννησης και της ανανέωσης
και δεν υπάρχει καλύτερη εποχή για να ταξιδέψετε από αυτή τη μαγική εποχή του χρόνου. Από τα ζωντανά χρώματα των ανθισμένων λουλουδιών μέχρι τον απίθανο καιρό της άνοιξης, οι εαρινές μετακινήσεις μπορούν να προσφέρουν μια πληθώρα θαυμάτων που σίγουρα θα σας κόψουν την ανάσα.
Ένα από τα σπουδαιότερα πλεονεκτήματα των ανοιξιάτικων ταξιδιών είναι η ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες μιας μοναδικής μεταμόρφωσης, αυτής της φύσης. Καθώς ο πλανήτης μοιάζει να ξυπνά από τον χειμερινό του λήθαργο, και όλα γύρω μας ανθίζουν, τα πάντα μεταμορφώνονται από άλλοτε κοιμισμένα
τοπία σε ζωηρούς, πολύχρωμους καμβάδες.
Ας μην γελιόμαστε, τα ανοιξιάτικα ταξίδια μας χαρίζουν τον πιο ιδανικό καιρό για εξερεύνηση. Με μεγαλύτερες ημέρες και πιο γλυκές θερμοκρασίες, τώρα είναι η ιδανική εποχή για να βγούμε σε μονοπάτια πεζοπορίας ή απλώς να περπατήσουμε στα σοκάκια των πανέμορφων ελληνικών πόλεων. Είναι και η καλύτερη
εποχή για να προγραμματίσετε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Άλλωστε ο ρομαντισμός, η αρχιτεκτονική, οι τέχνες, η μουσική και το φαγητό φαντάζουν πιο ελκυστικά την άνοιξη.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο θαύμα που μπορεί να μας προσφέρουν τα ταξίδια της άνοιξης είναι εκείνη η μοναδική αίσθηση αναζωογόνησης και ανανέωσης, αυτή η αλλαγή του σκηνικού μπορεί να μας ιάνει τόσο στο μυαλό όσο και στη ψυχή. Γι’ αυτό, είτε πρόκειται για χαλαρωτικές διακοπές σε μια παραλιακή πόλη, είτε για μια περιπετειώδη εκδρομή στην ύπαιθρο, αυτά τα ανοιξιάτικα ταξίδια μας προσφέρουν την ευκαιρία να επανασυνδεθούμε με τη φύση και τον εαυτό μας.
Εν κατακλείδι, τα ταξίδια της άνοιξης είναι πραγματικά ένα θαύμα που πρέπει να βιώσουν όλοι. Ετοιμάστε λοιπόν τις βαλίτσες σας, βγείτε στο δρόμο και πετάξτε στα θαύματα αυτής της εποχής. Δεν θα απογοητευτείτε!
Η ομάδα
Travelling is one of life’s greatest pleasures. Whether it’s exploring new cultures, tasting flavours or simply enjoying the beauty of the world around us, nothing can compare to the thrill of travel.
Spring is the season of rebirth and renewal and there is no better time to travel than at this magical time of year. The vibrant colors of blooming flowers to the incredible spring weather, spring travel can offer a plethora of wonders that are sure to take your breath away. One of the greatest benefits of spring travel is the opportunity to witness a unique transformation, that of nature. As the planet seems to awaken from its winter slumber, and everything around us blossoms, everything transforms from oncedormant landscapes to vibrant, colourful canvases. It’s also the best time to plan a travel to Europe. After all, romance, architecture, arts, music and food seem more appealing in spring while in Europe.
Let’s make no mistake, spring travel gives us the most ideal weather for exploration. With longer days and warmer temperatures, now is the perfect time to get out on hiking trails or simply stroll the alleys of beautiful Greek destinations. However, the greatest wonder that spring travel can offer us is that unique sense of rejuvenation and renewal. Τhis change of scenery can be as much for our minds as it is for our souls. So, whether it’s a relaxing holiday in a seaside town or an adventurous excursion into the countryside, these spring trips offer us the opportunity to reconnect with nature and ourselves. In conclusion, spring travel is truly a miracle that everyone should experience. So pack your bags, hit the road and fly to the wonders of this season. You will not be disappointed!
THE ULTIMATE FINE DINING AND CLUBBING EXPERIENCE ON
CHECK LIST ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ CHECK LIST PLAN
UNTIL 30 JULY 2023 THE WORLD OF EMPLOYMENT IN ANCIENT ATHENS
■ Μία νέα θεματική ενότητα στην Αίθουσα της αρχαϊκής Ακρόπολης και τρία πήλινα αγγεία
από το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης
αφηγούνται ιστορίες για τους ανθρώπους της εργασίας στην αρχαία Αθήνα. Ποιοί ήταν, ποιά
επαγγέλματα ασκούσαν και με τι μέσα; Ποιά ήταν η θέση τους στην τοπική κοινωνία και πώς έβλεπαν τον εαυτό τους μέσα σε αυτή; Πώς συνέβαλαν στις κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις και πώς επηρέασαν τις εξελίξεις της
εποχής τους; Οι αρχαιολόγοι του Μουσείου σας περιμένουν να απαντήσετε μαζί στα ερωτήματα και να ανακαλύψετε τον κόσμο της εργασίας στην αρχαία Αθήνα αλλά και τα πρόσωπα πίσω από τις αριστουργηματικές δημιουργίες που επιβίωσαν έως τις μέρες μας.
■ A new thematic section in the Archaic Acropolis Gallery and three ceramic vases from the Museum of Fine Arts in Boston narrate stories about people of employment in ancient Athens. Who were these people, what were their professions and how did they practice them? What was their place within the local community and how did they fit in it? In what way did they contribute to social and political changes of the time and how did they affect those changes? The Museum’s archaeologists are waiting for you to answer these questions together and discover not only the world of employment in ancient Athens, but also the persons behind these masterful creations that have survived to our days.
■ Ο Μιχαήλ Καρίκης δημιουργεί δράσεις, οπτικοακουστικά έργα, φωτογραφίες και εγκαταστάσεις με κεντρικό θέμα την κλιματική καταστροφή και την ανάκτηση των συλλογικών δεσμών στην εποχή μας. Τα έργα του προκύπτουν μέσα από ουσιαστική και μακροχρόνια συνεργασία με ομάδες και κοινότητες. Ο ίδιος κρατά συνήθως τον ρόλο του ενορχηστρωτή, συνθέτη και καταγραφέα, δίνοντας λόγο και φωνή στους ίδιους τους πρωταγωνιστές του έργου, αφήνοντας να ακουστούν οι δικές τους αφηγήσεις της ιστορίας, οι κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες τους ή ακόμη και οι συλλογικές εναλλακτικές τους προτάσεις. Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή, (Πρώην Εργοστάσιο Φιξ), Αθήνα ■ Michael Karikis creates actions, audiovisual works, photographs and installations on the central theme of climate catastrophe and the recovery of collective bonds in our time. His works emerge through meaningful and long-term collaboration with groups and communities. He usually holds the role of orchestrator, composer and recorder, giving voice and reason to the protagonists of the work themselves, allowing their own narratives of history, their social and political concerns or even their collective alternatives to be heard. National Museum of Contemporary Art, National Museum of Contemporary Art, Ave. Kallirrois & Amvr. Frantzis, (Former Fix Factory), Athens, Greece
■ Δεκαπέντε κυκλαδικές αρχαιότητες μοναδικής αρ χαιολογικής σημασίας παρουσιάζονται για πρώτη φορά παγκοσμίως 3 Νοεμβρίου 2022 - 31 Οκτωβρίου, 2023 Η έκθεση «Γυρισμός. Κυκλαδικοί θησαυροί στο ταξίδι της επιστροφής» θα διαρκέσει από τις 3 Νοεμβρίου 2022 έως τις 31 Οκτωβρίου 2023, και περιλαμβάνει 15 αρχαιότητες, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά παγκοσμίως. Aποτελεί το πρώτο βήμα υλοποίησης της ιστορικής συμφωνίας μεταξύ του Υπουργείου, του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) που κυρώθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο στις 9 Σεπτεμβρίου 2022. Η συμφωνία προβλέπει τη σταδιακή επιστροφή στην Ελ λάδα της συλλογής 161 πρωτοκυκλαδικών αρχαιοτήτων μοναδικής αρχαιολογικής αξίας του Αμερικανού συλλέκτη Leonard Stern. Θα ακολουθήσει η έκθεση του συνόλου της συλλογής στο ΜΕΤ, πριν την οριστική επιστροφή της στη χώρα μας. Η έκθεση παρουσιάζει σπάνια εκθέματα που παρέχουν νέα δεδομένα στις γνώσεις μας για την πρωτοκυκλαδική τέχνη. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται και τύποι που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μοναδικοί, είτε στο σύνολο είτε στα επιμέρους μορφολογικά χαρακτηριστικά τους, καθώς δεν εντοπίζονται ξανά ανάμεσα στα μέχρι τώρα γνωστά έργα της Πρωτοκυκλαδικής περιόδου. Έως 31 Οκτωβρίου 2023, Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνη, Μέγαρο Σταθάτου, Βασιλίσσης Σοφίας & Ηροδότου 1
Fifteen Cycladic antiquities of unique archaeological value are presented, for the first time internationally, to the public in Athens, November 3 2022 - October 31 2023 at the Museum of Cycladic Art.
The exhibition “Homecoming. Cycladic treasures on their return journey” opened on the 3rd of November 2022, and will last until October 31, 2023, presenting 15 antiquities for the first time internationally. It is the first step of the historic agreement between the Ministry of Culture and Sports, the Museum of Cycladic Art and The Metropolitan Museum of Art, New York (The Met), which was ratified by the Greek Parliament on September 9, 2022. The agreement foresees the gradual return to Greece of 161 Early Cycladic antiquities of unique archaeological value of the American collector Leonard Stern. Following this, the entire collection will be exhibited at The Met, before the final return of the entirety of these antiquities to Greece, their country of origin.
The exhibition includes rare exhibits which will bring new scientific knowledge to Early Cycladic art. Among them, there are types that could be described as unique, either as a whole or in their individual morphological characteristics, as they have not appeared before in the corpus of the known works of Early Cycladic culture. Until 31 October 2023, Museum of Cycladic Art, Stathatos Mansion, Vasilissis Sofias & Herodotus 1
■ Βγάζοντας την τέχνη του δρόμου
από τους δρόμους, η γκαλερί Saatchi
θα φιλοξενήσει έργα περισσότερων
από 150 καλλιτεχνών σε μια καθη-
λωτική έκθεση. Αναμείνατε αναφορές
στο πανκ, τη μόδα του δρόμου και
τον κοινωνικό ακτιβισμό, καθώς και
πολλά γκράφιτι και έντονα χρώματα
σε μια έντονη έκθεση. Είναι μια
ευπρόσδεκτη μεταμόρφωση από
τους συνηθισμένους λευκούς τοίχους
της γκαλερί σε κάτι συνολικά πιο σκληρό και αναρχικό. IBeyond the Streets London στη γκαλερί Saatchi. 17 Φεβρουαρίου-9 Μαΐου
■ Taking street art off the streets, Saatchi gallery will host works by over 150 artists in an immersive exhibition. Expect references to punk, street wear and social activism, plus a lot of graffiti and vivid colours in an intense show. It’s a welcome transformation from the usual white walls of the gallery into something altogether more gritty and anarchic. Beyond the Streets London at Saatchi Gallery. 17 February-9 May
| LAST IMPRESSIONS: AFTER IMPRESSIONISM AT THE FRENCH NATIONAL GALLERY
■ Όλοι αγαπούν τα νούφαρα και τα τοπία του Μονέ και των ομοτέχνων του. Είναι όμορφα έργα από μόνα τους. Αλλά αυτό που έκανε ο ιμπρεσιονισμός ήταν να ανάψει τη φωτιά για να μεταμορφωθεί η τέχνη σε κάτι πιο εκφραστικό, κληροδοτώντας τους Σεζάν και Βαν Γκογκ που ακολούθησαν λίγο αργότερα, και στη συνέχεια τον κυβισμό και την αφαίρεση, που πήγαν τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Η Εθνική Πινακοθήκη έχει καταγράψει αυτή την εξέλιξη συγκεντρώνοντας δεκάδες έργα που μας μιλούν για την αναμφισβήτητα πιο σημαντική περίοδο της ιστορίας της τέχνης. Μετά τον ιμπρεσιονισμό: Eφευρίσκοντας τη σύγχρονη τέχνη στην Εθνική Πινακοθήκη. 25 Μαρτίου-13 Αυγούστου ■ Everyone loves the waterlilies and landscapes of Monet and his peers. They are beautiful works in their own right. But what Impressionism did was light a fire for art to transform into something more expressive, bequeathing the likes of Cézanne and Van Gogh who came shortly after, and then on to Cubism and Abstraction, which took things one step further. The National Gallery has charted this evolution by bringing together dozen
of works that tell us about arguably the most important period of art history. After Impressionism: Inventing Modern Art at The National Gallery. 25 March-13 August
FONDATION LOUIS VUITTON
■ Μεταξύ 1984 και 1985, οι Αμερικανοί καλλιτέχνες Andy Warhol και Jean-Michel Basquiat - ο ένας κολοσσός της Pop Art, ο άλλος νεαρός εκπρόσωπος του νεο-εξπρεσιονισμού με μεγάλη δόση κοινωνικού σχολιασμού, συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν 160 πίνακες σε μια καλλιτεχνική σύμπραξη που εξέφραζε τη βαθιά φιλία του ζευγαριού. Για πέντε μήνες, 100 από αυτούς τους πίνακες θα εκτίθενται στο Fondation Louis Vuitton σε μια έκθεση που χαρακτηρίζεται ως η πιο ολοκληρωμένη έκθεση αφιερωμένη στη συνεργασία τους. 5 Απριλίου - 28 Αυγούστου 2023
■ Between 1984 and 1985, American artists Andy Warhol and Jean-Michel Basquiat – one a giant of Pop Art, the other a young exponent of Neo-Expressionism with a heavy dose of social commentary – collaborated to create 160 paintings together in an artistic partnership that expressed the pair’s deep friendship. For five months, 100 of these paintings will be featured at the Fondation Louis Vuitton in what’s being billed as the most comprehensive exhibition dedicated to the partnership ever. April 5 - August 28, 2023
INTERNATIONAL PICASSO MUSEUM
■ Μια «ειδική» έκθεση για τον εορτασμό της 50ής επετείου από
τον θάνατο του Πάμπλο Πικάσο. Από το Musée National PicassoParis έρχεται μια βιτρίνα που αναθέτει τη δημιουργική διεύθυνση στον Paul Smith, τον Βρετανό σχεδιαστή μόδας που φημίζεται για το στυλ του «classic and twist», όπου το twist το δίνουν οι πιτσιλιές χρώματος και οι εκκεντρικές λεπτομέρειες. Σύμφωνα με την προσέγγιση του Smith, το «La Collection prend des couleurs!» στοχεύει να δει τα αριστουργήματα της συλλογής - τα οποία καλύπτουν σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του καλλιτέχνη και περιλαμβάνουν διάφορες τεχνικές όπως η ζωγραφική, η γλυπτική, το σχέδιο, η χαρακτική και η κεραμική - υπό μια σύγχρονη οπτική γωνία, αναδεικνύοντας την επιρροή και την εξέχουσα θέση του έργου του Πικάσο στον κόσμο σήμερα. Έως την άνοιξη του 2024.. ■ A “special” exhibition to celebrate the 50th anniversary of Pablo Picasso’s death. From the Musée National Picasso-Paris comes a showcase entrusting creative direction to Paul Smith, the British fashion designer famous for his “classic and twist” style, where the twist is provided by splashes of color and eccentric details. In Smith’s approach, “La Collection prend des couleurs!” aims to view the masterpieces of the collection — which cover almost the entire career of the artist and include various techniques like painting, sculpture, drawing, printmaking and ceramics — under a contemporary perspective, highlighting the influence and prominence of Picasso’s work in the world today. Until Spring 2024.
PICASSO CELEBRATION, Η ΣΥΛΛΟΓΗ ΠΑΙΡΝΕΙ ΧΡΩΜΑ, ΔΙΕΘΝΕΣ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΙΚΑΣΟ, ΠΑΡΙΣΙ | PICASSO CELEBRATION, THE COLLECTION TAKES COLOUR, INTERNATIONAL PICASSO MUSEUM, PARIS
■ Στις αρχές του 2020, ο Νίκος Πουλιάσης ανακοίνωνε το κλείσιμο του Κουκούμαβλου και όλοι μιλούσαμε για «τέλος εποχής». Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια για να διαψευστεί αυτό, και το ιστορικό εστιατόριο να ανοίξει ξανά τις πόρτες του. Αυτή την φορά στο πολυτελές ξενοδοχείο Chomata του ομίλου Katikies στο Ημεροβίγλι. «Συνεργός» σε αυτό είναι ο executive chef του ομίλου Έκτορας Μποτρίνι. Tο εστιατόριο άνοιξε για πρώτη φορά το 1989, στην Οία. Λίγο αργότερα μεταφέρθηκε στα Φηρά. Εκεί στεγάστηκε σε ένα σαντορινιό καπετανόσπιτο γεμάτο κομψά έπιπλα, παλιά αντικείμενα, αντίκες και καθρέφτες που απέπνεαν ζεστασιά. Αυτό όμως που το έκανε να ξεχωρίζει και διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του εστιατορίου ήταν η πληθωρική και sui generis περσόνα του σεφ-ιδιοκτήτη του, Νίκου Πουλιάση. Ένος, αυτοδίδακτου, αλλά και ταλαντούχου μάγειρα που δημιουργούσε ελληνοκεντρικά πιάτα με τολμηρές προτάσεις. Όπως για παράδειγμα εκείνες οι καραβίδες του με σος λευκής σοκολάτας με τζίντζερ, αλλά και το πράσινο ριζότο mojito, με σαντορινιά κάπαρη και λάιμ. Τέτοιες μαγειρικές εξτραβαγκάντσες και τολμηρούς συνδυασμός θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και πάλι στη Σαντορίνη, στο νέο σπίτι του Κουκούμαβλου. Το μενού θα υπογράφουν από κοινού οι δύο σεφ, Μποτρίνι, Πουλιάσης, και από ότι μάθαμε θα υπάρχει και ένα μενού γευσιγνωσίας που θα περιλαμβάνει τα πιο δημοφιλή πιάτα του παρελθόντος του εστιατορίου, δοσμένα κάπως διαφορετικά και χρησιμοποιώντας τοπικές πρώτες ύλες.
■ In early 2020, Nikos Pouliasis himself announced the final closure of Koukumavlos and everyone was talking about the «end of an era». It took two years for this to be disproved and for the historic restaurant to reopen its doors. This time at the luxurious Chomata Hotel of the Katikies group in Imerovigli. «Partner» in this is the group’s executive chef Hector Botrini.
The Koukumavlos restaurant was first opened in 1989, in Oia. Shortly afterwards it moved to Fira. There it was housed in a Santorini captain’s house full of elegant furniture, old objects, antiques and mirrors that exuded warmth. But what made it stand out and shaped the character of the restaurant was the exuberant and sui generis persona of its chef-owner, Nikos Pouliasis.
A self-taught but talented cook who created Greekcentric dishes with bold suggestions. Like for example those crayfish with white chocolate sauce with ginger, and the green mojito risotto with Santorini capers and lime. Such culinary extravaganzas and bold combinations we will have the opportunity to enjoy again in Santorini, at Koukumavlos’ new home. The menu will be jointly signed by the two chefs, Botrini, Pouliasis, and from what we have heard there will be a tasting menu that will include the most popular dishes of the restaurant’s past, presented somewhat differently and using local raw materials.
ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙO ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥΛΙΑΣΗ – ΜΠΟΤΡΙΝΙ | THE ICONIC SANTORINI RESTAURANT RETURNS WITH THE COLLABORATION BETWEEN POULIASI AND BOTRINI
Wiley, Portrait of a Florentine Nobleman III, 2019
■ Με τη μεγαλοπρέπεια και την ποικιλομορφία τους τα λουλούδια πάντα μας γοήτευαν. Διαθέτουν μεγάλη συμβολική δύναμη - είτε στη μυθολογία, είτε στη θρησκεία, είτε στην τέχνη, είτε στην πολιτική. Σε προηγούμενους αιώνες, τα λουλούδια ήταν επιθυμητά σύμβολα κύρους, ενώ σήμερα διατίθενται παγκοσμίως ως μαζικό προϊόν. Αυτή τη στιγμή, τα λουλούδια έρχονται στο προσκήνιο ως ένα εύθραυστο αλλά απαραίτητο συστατικό του παγκόσμιου οικοσυστήματός μας. Με αντικείμενα από την τέχνη, το ντιζάιν, τη μόδα και τις φυσικές επιστήμες, το Flowers Forever προσφέρει μια συναρπαστική, περίτεχνα σκηνοθετημένη περιήγηση στην πολιτιστική ιστορία των λουλουδιών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η παρουσίαση περιλαμβάνει περίπου εκατόν εβδομήντα έργα από διεθνείς συλλογές, καθώς και εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση. Σημαντικά παραδείγματα από την ιστορία της τέχνης και του σχεδιασμού έρχονται σε γόνιμο διάλογο με νέες καλλιτεχνικές προσεγγίσεις. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των Jan Brueghel the Younger, Abraham Mignon, Barbara Regina Dietzsch, Lawrence Alma-Tadema, Hannah Höch, Andreas Gursky, Miguel Chevalier, Ann Carrington, Patricia Kaersenhout, Kehinde Wiley, DRIFT και πολλών άλλων καλλιτεχνών. Όλοι τους ζωντανεύουν με εντυπωσιακό τρόπο την πολύπλευρη πολιτιστική ιστορία των λουλουδιών. Kunsthalle Munich, έως 27 Αυγούστου 2023 ■ With their splendor and diversity flowers have always captivated us. They possess great symbolic power –whether in mythology, religion, art or politics. In earlier centuries, flowers were coveted status symbols, today they are traded globally as a mass product. Currently, the flower is coming into focus as a fragile yet indispensable component of our global eco-system. With objects from art, design, fashion and natural science, Flowers Forever offers a fascinating, elaborately staged tour through the cultural history of flowers from antiquity to the present day. The presentation comprises around one hundred and seventy works from international collections as well as installations created especially for the exhibition. Important examples from the histories of art and design enter into a fruitful dialog with new artistic approaches. The exhibition features works by Jan Brueghel the Younger, Abraham Mignon, Barbara Regina Dietzsch, Lawrence Alma-Tadema, Hannah Höch, Andreas Gursky, Miguel Chevalier, Ann Carrington, Patricia Kaersenhout, Kehinde Wiley, DRIFT, and many other artists. They all bring the multifaceted cultural history of flowers to life in impressive ways. Kunsthalle Munich: to August 27, 2023
■ Το Release Athens άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του τον Ιούνιο του 2016 στην Πλατεία Νερού, έναν υπέροχο και μεγάλο χώρο δίπλα στη θάλασσα, με εύκολη πρόσβαση με κάθε μέσο και από κάθε σημείο της Αθήνας αφού βρίσκεται μόλις λίγα λεπτά μακριά από το κέντρο της πόλης. Από εκείνη την ημέρα μέχρι και σήμερα, στη σκηνή του έχουν ανέβει μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του παγκόσμιου στερεώματος, από κάθε μουσικό είδος και ρεύμα, χωρίς περιορισμούς και στεγανά στις μετακλήσεις του. Nick Cave & The Bad Seeds, Slipknot, Liam Gallagher, Pet Shop Boys, London Grammar, Judas Priest, Iggy Pop, PJ Harvey, Alice In Chains, New Order, Cypress Hill, Jamiroquai, Parov Stelar είναι μόνο μερικά από αυτά.
Το 2023, το φεστιβάλ επιστρέφει με το μεγαλύτερο και πιο πολυσυλλεκτικό lineup της πορείας του, έχοντας ήδη ανακοινώσει πληθώρα ονομάτων που καλύπτουν μια ευρεία γκάμα μουσικών ειδών, από τη σύγχρονη pop / rock και την dance / electronica μέχρι το heavy metal και το hip-hop.
■ On June 1st, 2016, Release Athens opened its gates for the first time at Plateia Nerou, a beautiful, ample seaside space, located a few minutes away from city center. From that day, some of the biggest names of the global music scene and from a wide range of music styles have performed at the festival. Nick Cave & The Bad Seeds, Slipknot, Liam Gallagher, Pet Shop Boys, London Grammar, Judas Priest, Iggy Pop, PJ Harvey, Alice In Chains, New Order, Cypress Hill, Jamiroquai, Parov Stelar and dozens of others.
In 2023, the festival returns with the largest and most diverse lineup of its history, having announced a plethora of names spanning a wide range of genres, from the contemporary pop/rock and dance music, to heavy metal and hip-hop.
The prominent headliners
The announcements so far are impressive to say the least, starting with Arctic Monkeys, who will perform for two days in a row (18-19/7), since
Οι μεγάλοι headliners
Οι μέχρι στιγμής ανακοινώσεις είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές, με μεγαλύτερο όνομα εκείνο των Arctic Monkeys, οι οποίοι θα εμφανιστούν δύο συνεχόμενες ημέρες (18-19/7) αφού η πρώτη έγινε sold-out μέσα σε ελάχιστες ώρες, γεγονός πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Αντίστοιχο ενθουσιασμό προκάλεσε και η ανακοίνωση των Prodigy (21/7), οι οποίοι επιστρέφουν μετά από αρκετά χρόνια στην Αθήνα για μια από τις πολυαναμενόμενες εμφανίσεις του φετινού καλοκαιριού.
Οι Madrugada (25/6), μια από τις πιο ξεχωριστές μπάντες της ευρωπαϊκής ροκ σκηνής, επιστρέφουν για να παίξουν το πιο ηλεκτρισμένο show τους εδώ και καιρό, μπροστά στο αγαπημένο τους ελληνικό κοινό, ενώ οι
Στέρεο Νόβα (15/7), ένα από τα δύο-τρία πιο σημαντικά συγκροτήματα
της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, θα πραγματοποιήσουν τη μεγαλύτερη
σε διαστάσεις εμφάνιση της καριέρας τους, με τη συνοδεία των σπουδαίων Βρετανών εκπροσώπων της electronica / trip-hop σκηνής, Leftfield, και των Αμερικανών Boy Harsher
the first date sold out in a few hours, something unprecedented for a Greek music event. The announcement of The Prodigy (21/7), who return to Athens after several years for one of the most anticipated shows of this summer, caused similar excitement.
Madrugada (25/6), one of the most distinguished bands of the European rock scene, return to play their most electrifying show in a very long time, in front of their beloved Greek audience, while Stereo Nova (15/7), one of the two or three most important bands of contemporary Greek music, will perform the biggest show of their career, alongside the great British electronica/trip-hop masters, Leftfield, and Boy Harsher.
The festival will conclude with perhaps the top hip hop event in Greece the last few decades. The nine-member collective of WuTang Clan, from the East Coast of the USA, is, without exaggeration, the living legends of the genre and a reference point for countless names in this music scene - and beyond.
Το φεστιβάλ θα κλείσει ίσως με την κορυφαία hip hop μετάκληση των τελευταίων δεκαετιών. Η εννεαμελής κολεκτίβα των Wu-Tang Clan, από την Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, αποτελεί, χωρίς υπερβολή, τη ζωντανή ιστορία του είδους και σημείο αναφοράς για αμέτρητα ονόματα της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής – και όχι μόνο.
Το Release Athens συναντά το SNF Nostos Φέτος, στο πρόγραμμα του φεστιβάλ συμπεριλαμβάνεται και μία συνεργασία – έκπληξη αφού το Release Athens και το SNF Nostos του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) ενώνουν τις δυνάμεις τους, παρουσιάζοντας τρεις μοναδικές φεστιβαλικές ημέρες σε δύο σκηνές. Οι μουσικόφιλοι της χώρας θα έχουν την ευκαιρία να περάσουν τρεις βραδιές, περιδιαβαίνοντας την Εσπλανάδα που ενώνει την Πλατεία Νερού με το Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ, όπου θα βρίσκεται το δεύτερο stage. Το Release Athens x SNF Nostos
πραγματοποιείται στις 20, 21 και 23 Ιουνίου.
Την Δευτέρα 20 Ιουνίου, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε
δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής. Στη σκηνή της Πλατείας Νερού θα ανέβει η Rosalia, το απόλυτο pop icon των ημερών μας, το ίδιο καλοκαίρι που θα πραγματοποιήσει headline εμφανίσεις στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, όπως είναι τα Coachella, Lollapalooza, Primavera και Rock Werchter. Το Ξέφωτο του ΚΠΙΣΝ θα φιλοξενήσει το νέο μεγάλο αστέρι του βρετανικού hip hop (και όχι μόνο). Ο Central Cee θα παρουσιάσει όλες τις μεγάλες επιτυχίες που του χάρισαν την κορυφή στα UK Charts και κάνουν τις συναυλίες του sold out σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Την Τρίτη 21 Ιουνίου, headliners θα είναι οι Röyksopp, που θα φέρουν στην Αθήνα μια πραγματικά πλούσια και φαντασμαγορική παραγωγή, και οι Tash Sultana, το μουσικό φαινόμενο από την Αυστραλία, στην παρθενική τους εμφάνιση στην Ελλάδα. Το lineup συμπληρώνουν οι M83 του ιδιοφυούς Anthony Gonzalez, οι σπουδαίοι OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark), ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της electropop, και δύο πολύ σημαντικά dub/reggae συγκροτήματα, οι Dub Inc και οι Groundation.
Τέλος, την Παρασκευή 23 Ιουνίου, θα έχουμε την τύχη να δούμε τη θρυλική και αξεπέραστη Siouxsie, η οποία επιστρέφει στις συναυλίες μετά από μια δεκαετία, και τους Interpol, το συγκρότημα που στις αρχές των 00s συντάραξε τη σκηνή της Νέας Υόρκης αλλά και ολόκληρο τον μουσικό κόσμο, επαναφέροντας τον ήχο του post punk και δίνοντάς του μία σύγχρονη διάσταση. Μαζί τους, οι θρυλικοί Echo & The Bunnymen, καθώς και οι Viagra Boys, Ladytron και The Haunted Youth, σε ένα ονειρικό lineup.
Release Athens goes metal
Όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, το heavy metal θα έχει και φέτος την τιμητική του, με το φεστιβάλ να αφιερώνει στο συγκεκριμένο είδος και τα παρακλάδια του, πέντε ημέρες. Οι, μέχρι στιγμής, σχετικές ανακοινώσεις έχουν προκαλέσει παροξυσμό στο εγχώριο, φανατικό κοινό αφού headliners είναι μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου: Nightwish (7/6), Helloween (17/6), Disturbed (26/6), Parkway Drive και Soulfly (27/6), Amon Amarth και Kreator (28/6).
Το πρόγραμμα του Release Athens αναμένεται να εμπλουτιστεί με δεκάδες ακόμα ονόματα της διεθνούς και εγχώριας σκηνής που, μαζί με όλα τα προαναφερθέντα, θα συγκροτήσουν ένα μεγάλο και πολυποίκιλο lineup που, για άλλη μια φορά, θα καθορίσει τα συναυλιακά δρώμενα της πόλης αυτό το καλοκαίρι.
In 2023, Release Athens and SNF Nostos from the Stavros Niarchos Foundation (SNF) are joining forces to present three unique days of concerts on two stages, and festival-goers will have the chance to spend three nights wandering the Esplanade that connects the stage at Plateia Nerou and the stage at SNFCC Great Lawn. Release Athens X SNF Nostos is taking place on June 20, 21, and 23.
On Tuesday, June 20, we will have the opportunity to enjoy two of the biggest stars in contemporary music. Rosalía, the ultimate pop icon of our days, with take the stage of Plateia Nerou during her world tour that will see her headlining some of the biggest music festivals of the world such as Coachella, Lollapalooza, Primavera and Rock Werchter. At SNFCC Great Lawn, the headliner will be one of the biggest and fresh stars of British hip hop. Central Cee will present all the big hits that earned him chart success and led him to sold out shows around the world.
On Wednesday, June 21, Röyksopp will present a brand new and spectacular audiovisual show and Tash Sultana the musical phenomenon from Australia, in their first ever performance in Greece. With them, M83, the brainchild of the ingenious Anthony Gonzalez, the outstanding OMD (Orchestral Manoeuvres in the Dark), one of greatest electro-pop bands of all time, and two very important dub/reggae bands, Dub Inc and Groundation.
Finally, on Friday, June 23, we will be lucky enough to see the legendary Siouxsie, who returns to concerts after a decade-long hiatus and Interpol, the band that in the early 00s shook up the New York scene and the entire music world, bringing back the post-punk sound with a modern twist. They are joined by the iconic Echo & The Bunnymen as well as the Viagra Boys, Ladytron and The Haunted Youth.
Heavy metal music will be once again an important part of the Release Athens experience, since the festival will dedicate five days to every possibly subgenre of metal. The announced acts so far caused a frenzy among the local, passionate metalheads since the headliners are some of the biggest bands in the business; Nightwish (7/6), Helloween (17/6), Disturbed (26/6), Parkway Drive and Soulfly (27/6), Amon Amarth and Kreator (28/6).
Soon dozens of new acts of the international and local scene will be added to the lineup of a festival that once again will leave its mark on the music events of the summer in Greece.
■ Το APOTHECARY NAXOS προσφέρει μια μοναδική εμπειρία
σε όποιον επιθυμεί να γνωρίσει τα μυστικά των βοτάνων, ενώ παράλληλα γνωρίζει μια μοναδική συλλογή προϊόντων με εκχυλίσματα
ναξιώτικης προέλευσης. Το APOTHECARY NAXOS είναι μια
πολυτελής μάρκα φυσικών αρωμάτων και προιόντων προσωπικής φροντίδας που προωθεί την ιστορία, τον πολιτισμό, την κληρονομιά
και την μοναδική χλωρίδα του της Νάξου. Σε συνδυασμό με την επιστημονική τεχνογνωσία στη φυτοθεραπεία, το αποτέλεσμα είναι μια εξελιγμένη φαρμακευτική μάρκα που προτείνει εξατομικευμένες φυτικές καλλυντικές θεραπείες. Το APOTHECARY NAXOS συνδυάζει την Ομοιοπαθητική και τη Φυτοθεραπεία με τη μοναδικότητα των ελληνικών βοτάνων και των φυσικών καλλυντικών. Ομοιοπαθητικά φάρμακα, ελληνικά προϊόντα υψηλής διατροφικής αξίας, καθώς και εξατομικευμένα προϊόντα διατροφής αποτελούν μέρος των προϊόντων και των υπηρεσιών που προσφέρονται σε αυτόν τον μοναδικό στο είδος, του συνδυασμό ενός φαρμακείου βοτάνων και ενός concept store, στην καρδιά της πόλης. Το νησί της Νάξου γίνεται σημείο αναφοράς, καθώς διάφορα στοιχεία εντός του χώρου «αφηγούνται» τον πολιτισμό και την ιστορία του κυκλαδίτικου νησιού. Η συλλογή προϊόντων περιλαμβάνει επίσης μια σειρά από αρώματα, προϊόντα περιποίησης σώματος και κεριά εμπνευσμένα από μερικά από τα πιο μαγευτικά χωριά της. Το APOTHECARY NAXOS είναι σημείο συνάντησης για επιστήμονες υγείας, ερευνητές και βιοκαλλιεργητές, μέσω μιας σειράς εργαστηρίων και σεμιναρίων αφιερωμένων στα βότανα, την Ομοιοπαθητική, τα φυσικά καλλυντικά και τη διατροφή. The Naxos Apothecary, Κολοκοτρώνη 3-5 &, Voulis, Athina 105 62
■ THE NAXOS APOTHECARY offers a unique experience to anyone wishing to indulge in the secrets of herbs, while being introduced to an enchanting product collection infused with extracts of Naxian origin. THE NAXOS APOTHECARY is a luxury natural fragrance and personal care brand that passes on and pushes forward the history, culture, heritage, and endemic flora of Island of Naxos. Combined with scientific expertise in phytotherapy, this led to a sophisticated apothecary brand that proposes personalized herbal cosmetic remedies. THE NAXOS APOTHECARY brings together Homeopathy and Phytotherapy with the uniqueness of Greek herbs and natural cosmetics. Homeopathy remedies, Greek products of high nutritional value, as well as personalized food are all part of the products and services offered in this one-of-its-kind combination of a herbal pharmacy and a concept store, right at the heart of the city. The island of Naxos becomes a point of reference as various elements within the space ‘narrate’ the culture and history of the Cycladic Island. THE NAXOS APOTHECARY product collection, featuring also a set of fragrances, body care products and candles inspired and named after some of its most breathtaking villages. THE NAXOS APOTHECARY aims to become a meeting point for health scientists, researchers and organic farmers alike, through a series of workshops and seminars dedicated to herbs, Homeopathy, natural cosmetics and nutrition.
The Naxos Apothecary, 3-5 Kolokotroni & Voulis Str., Athens
Με ιδιαίτερη ευαισθησία ο Δήμος Ηρακλείου και οι δομές του που ασχολούνται με τα αδέσποτα και τη φροντίδα τους τον τελευταίο χρόνο δίνουν μία πραγματική μάχη προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες και να βελτιώσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες φιλοξενούνται τα τετράποδα, στις αναβαθμισμένες εγκαταστάσεις του Κυνοκομείου. Οι νέες του εγκαταστάσεις που αδειοδοτήθηκαν το 2010, παρέχουν τη δυνατότητα φιλοξενίας 80 ζώων. Το ενδιαίτημα λειτουργεί ως ένας χώρος προσωρινής παραμονής των αδέσποτων ζώων, με σκοπό την περίθαλψη, τη στείρωση, τον εμβολιασμό και τη σήμανση αυτών πριν την υιοθεσία τους ή την επανατοποθέτησή τους στο φυσικό-οικείο τους περιβάλλον. Τα σκυλιά που περισυλλέγονται καθημερινά από περιοχές που ανήκουν αποκλειστικά στα διοικητικά όρια του δήμου Ηρακλείου, οδηγούνται στο χώρο του ενδιαιτήματος όπου υποβάλλονται σε κτηνιατρική εξέταση, υπόκεινται σε αποπαρασίτωση, σημαίνονται και καταγράφονται στα ειδικά αρχεία που τηρούνται. Εφόσον διαπιστωθεί ότι είναι υγιή, υπόκεινται σε στείρωση και εμβολιασμό και παραμένουν για κάποιο διάστημα στο Κυνοκομείο ώστε να δοθούν για υιοθεσία ή να επανανενταχθούν. Σκυλιά που χρειάζονται περίθαλψη βοηθιούνται κτηνιατρικά και περιθάλπονται όσο διάστημα χρειαστεί. Στόχος του Δήμου Ηρακλείου είναι να υποστηριχθούν και να αναπτυχθούν οι δράσεις προώθησης και φροντίδας των αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στα σκυλιά που φιλοξενούνται στο Κυνοκομείο. Επίσης, σκοπός λειτουργίας του ενδιαιτήματος είναι ο έλεγχος του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων και πιο συγκεκριμένα η αντικατάσταση του ανεξέλεγκτου πληθυσμού άρρωστων και ανεμβολίαστων σκύλων & γατών από ένα μικρότερο πληθυσμό στειρωμένων και υγιών ζώων. Με παράλληλες δράσεις ο Δήμος Ηράκλειου ευαισθητοποιεί τους πολίτες πάνω στο θέμα των αδέσποτων και προωθεί την υπεύθυνη υιοθεσία ζώων συντροφιάς (σκύλων& γατών).
Η Αντιδήμαρχος Ηρακλείου κ. Μαρία Γ. Καναβάκη, αρμόδια για το Κυνοκομείο Ηρακλείου, δήλωσε στο περιοδικό της SkyExpress «Όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα των αδέσποτων και να βελτιώσουμε την εικόνα του τόπου μας, αποφεύγοντας τον αρνητικό αντίκτυπο που θα επιφέρουν για την κοινωνία του Ηρακλείου οι συνέπειες της εγκατάλειψης των ζώων συντροφιάς. Αναμένουμε τη στήριξη όλων, στην προσπάθειά μας».
With great sensitivity, the Municipality of Heraklion and the structures that deal with stray animals and their care have been fighting a real battle for the last year in order to meet the increased needs and improve the conditions under which the four-legged animals are accommodated in the upgraded facilities of the Canoe Hospital. Its new facilities, licensed in 2010, provide the capacity to accommodate 80 animals. The shelter serves as a temporary holding area for stray animals, with the purpose of treating, sterilizing, vaccinating and marking them before they are adopted or rehomed. Dogs collected daily from areas belonging exclusively to the administrative boundaries of the municipality of Heraklion are taken to the shelter where they are subjected to veterinary examination, dewormed, marked and recorded in special records kept. Once they are found to be healthy, they are sterilised and vaccinated and remain for a period of time in the kennel to be adopted or rehomed. Dogs that need care are given veterinary assistance and are cared for as long as necessary. The aim of the Municipality of Heraklion is to support and develop the promotion and care of stray pets. Particular attention is given to the dogs housed in the kennel. Also, the purpose of the shelter’s operation is to control the stray animal population and more specifically to replace the uncontrolled population of sick and unvaccinated dogs & cats with a smaller population of spayed & neutered and healthy animals. With parallel actions, the Municipality of Heraklion raises awareness among citizens on the issue of stray animals and promotes the responsible adoption of companion animals (dogs and cats).
The Deputy Mayor of Heraklion Mrs. Maria G. Kanavaki, responsible for the Heraklion Kennel, told SkyExpress magazine “Together we can address the issue of stray animals and improve the image of our place, avoiding the negative impact that the consequences of abandoning pets will have on the society of Heraklion. We look forward to everyone’s support in our efforts».
Renos Xippas, founder of multicultural Gallery Xippas, uses his time machine to guide us through the transformations of the Parisian quartier that hosts his “artistic headquarters”.
«ΕΆΝ ΕΜΕΝΆ ΞΆΝΆ ΜΌΝΙΜΆ
Οδός Vielle du Temple, αριθμός 8, στην
εβραϊκή συνοικία του Marais. Αυτές είναι οι συντεταγμένες της διεθνούς Γκαλερί Xippas που μετρά 34 χρόνια λειτουργίας.
Ο χώρος απλώνεται σε δύο πατώματα σε συνολικά 650 τετραγωνικά μέτρα, σε μια γειτονιά bobo, όπως λένε οι Γάλλοι, κάνοντας ένα λογοπαίγνιο με τις λέξεις μποέμ και μπουρζουά.
Το ραντεβού για τη συνέντευξη με τον ιδρυτή της πρωτοποριακής γκαλερί, πραγματοποιήθηκε μέσω whatsapp καθώς ο Ρένος Ξίππας, κατοικοεδρεύει, πλέον, στην Πούντα Ντελ Έστε στην Ουρουγουάη, όπου έχει ανοίξει ένα ακόμα παράρτημα τέχνης. Από εκεί «διοικεί» τη γκαλερί στο Παρίσι,στη Γενεύη, στο Μοντεβιδέο. Μέσα σε λίγα λεπτά συζήτησης η φωνή του ζωηρή και ζεστή παρά την απόσταση δίνει την αίσθηση πως βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με το συνομιλητή του. Και μαζί με τη μορφή του , με τρόπο παράξενο, ζωντανεύουν μπροστά μου κάποιες από τις πάνω από πεντακόσιες εκθέσεις που έχει διοργανώσει σε διάφορα σημεία του κόσμου.
Η γκαλερί Xippas είναι ένα διάπλατα ανοιχτό παράθυρο στα διεθνή τεκταινόμενα στο χώρο της τέχνης. Η έδρα της, ωστόσο, παραμένει το Παρίσι, το οποίο υπήρξε και το σημείο εκκίνησης. Μόνο που το Marais η συνοικία με τις γκαλερί, τις μπουτίκ με τους μικρούς θησαυρούς με την υπογραφή σημαντικών εναλλακτικών μόδιστρων και τα βίντατζ καταστήματα, δεν ήταν πάντα έτσι. Ο Ρένος Ξίππας μας βάζει στη χρονομηχανή του και μας μεταφέρει στο 3ο διαμέρισμα της Πόλης του Φωτός πριν από περισσότερες από τρεις δεκαετίες, τότε που η γειτονιά που στέγασε το
Rue Vielle du Temple, number 8, in the Jewish quarter of Marais. These are the coordinates of international Gallery Xippas, founded 34 years ago. The gallery spans 650 square meters across two floors in this trendy “bobo” neighborhood, a French portmanteau of bohemian and bourgeois.
Our meeting the pioneering gallery’s founder took place on WhatsApp. Renos Xippas is currently based in Uruguay’s Punta Del Este. There he has established yet another artistic outpost while managing the galleries in Paris, Geneva, and Montevideo. Within minutes, his warm and lively voice has already made it feel as though we are speaking face-to-face in the same room. It’s not just his form that comes to life on screen but also some of the 500-odd exhibitions he has organised around the world.
Gallery Xippas is an open window with a clear view onto the art scene’s international developments. Its headquarters remain in Paris. But the Marais was very different from the trendy quartier, full of galleries, independent boutiques, and vintage shops it is today.
Renos Xippas’ time machine takes us back to the City of Light’s 3rd arrondissement as it was three decades ago, when the neighbourhood that houses his “artistic dream” was much cheaper and thronged with wholesalers rather than gallery owners.
“I started my career in art in 1974, as a manager for the sculptor Takis. At the time I had a notebook and a pencil. In the morning I made art and, in the evening, I brought art critics over to look at it… I
«καλλιτεχνικό του όνειρο» ήταν μια φτηνή περιοχή όπου κυριαρχούσαν οι χονδρέμποροι και όχι οι γκαλερίστες.
«Ξεκίνησα την καριέρα μου στην τέχνη το 1974 ως μάνατζερ του γλύπτη Τάκη. Τότε είχα ένα καρνεδάκι και ένα μολύβι. Το πρωί κατασκεύαζα έργα και το βράδυ έφερνα κριτικούς τέχνης να τα δουν.. Είχα αρχίσει να κάνω εμπόριο τέχνης και είχα εξειδικευτεί στον σουρεαλισμό. Πηγαινοερχόμουν στο Παρίσι , στην Νέα Υόρκη και στη Γενεύη αλλά η έδρα μου ήταν η Αθήνα από το 1973 μέχρι το 1987. Όταν έγινα συνεργάτης του Τάκη full time , μετακόμισα και στο Παρίσι . Είμαστε 34 χρόνια
στη γκαλερί στο Παρίσι. Από το 1989. Το 1990 κάναμε
εγκαίνια για το ευρύ κοινό. Εκείνη την εποχή πολλές γκαλερί είχαν μετακομίσει στο Marais λόγω Pompidou.
Εκεί ήταν η καινούργια συνοικία για τις γκαλερί. Εγώ
έφτασα τρίτος ή τέταρτος. Πήρα αυτό το κτίριο κοντά στο Yvon Lambert την πιο σημαντική γκαλερί του Παρισιού.
Όλες οι γκαλερί του Παρισιού ήταν τότε στο Σεν Ζερμέν (Saint-Germain.) Έχουν μείνει πολλές ακόμα εκεί αλλά το Saint- Germain δεν είχε μεγάλους χώρους. Τότε το Marais ήταν μια συνοικία εγκαταλελειμμένη. Ήταν μια φτηνή περιοχή όπου είχε κυρίως χονδρεμπόρους. Στην περιοχή υπήρχαν κυρίως Κινέζοι και οι Εβραίοι στη rue de Rosiers. Τότε ξεκινούσε σιγά σιγά και η παρουσία της γκέι κοινότητας».
Η γκαλερί βρίσκεται στο κέντρο τέχνης της πόλης.
Στην οδό Vieille Temple ο επισκέπτης σήμερα, προτού
διασχίσει το κατώφλι της γκαλερί, μπορεί να «καταναλώ-
σει» άφθονη τέχνη και κάνει ενδιαφέρον shopping στις μπουτίτ, ανακαλύπτοντας παράλληλα μικρούς θησαυρούς
had already started trading in art, my specialty was surrealism. I was traveling between Paris, New York and Geneva but between 1973 and 1987 I was in Athens. When I started working with Takis full time, I moved to Paris. We’ve been in Paris, at the gallery, for 34 years. Since 1989. In 1990 we had our opening for the public. At the time, many galleries had moved to the Marias because of the Pompidou Centre. This was the new place to be if you were a gallery. I was the third or fourth to get there. I took over this building close to Yvon Lambert, the most important gallery in Paris. All the galleries in Paris were then in Saint Germain. Many are still there but Saint Germain did not have great big spaces. At that time the Marais was abandoned. It was a cheap area, mainly featuring wholesalers, for the most part Chinese or Jewish merchants in rue de Rosiers. It was when the gay community started becoming visible.”
The gallery is in the city’s artistic centre. On Rue Vieille Temple, before stepping through its doors, visitors can “consume” a great deal of art and do some interesting shopping; trawl the boutiques to discover small treasures that bear the signature of important alternative fashion designers and explore the vintage shops between the Picasso Museum and the Musée Carnavalet which is devoted to Paris’ history. Wandering between the 3rd and 4th arrondissement, visitors can set off from the Place des Vosges - the oldest square in Paris and one of the most beautiful that still bears the imprint of the
GALLERY XIPPAS IS AN OPEN WINDOW WITH A CLEAR VIEW ONTO THE ART SCENE’S INTERNATIONAL DEVELOPMENTS. ITS HEADQUARTERS REMAIN IN PARIS.
με την υπογραφή σημαντικών εναλλακτικών μόδιστρων και τα βίντατζ καταστήματα, ανάμεσα στο Μουσείο του Πικάσο και το σύμπαν του Ανδαλουσιανού ζωγράφου και στο Μουσείο Καρναβαλέ, αφιερωμένο στην ιστορία του Παρισιού. Η περιπλάνηση ανάμεσα στο τρίτο και στο τέταρτο διαμέρισμα, μπορεί να ξεκινήσει από την Place des Vosges, την αρχαιότερη πλατεία του Παρισιού, μια από τις ομορφότερες της πόλης, όπου έχει αφήσει το αποτύπωμα της η γαλλική αριστοκρατία και ο διανόηση και να φτάσει μέχρι το Beaubourg, το πολιτιστικό κέντρο του Georges Pompidou που φιλοξενεί το Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πληροφοριών.
Ο Ρένος Ξίππας σήμερα διατηρεί, λέει, ένα μικροσοπικό διαμερισματάκι στο Marais για να μένει όταν έρχεται στο Παρίσι «Το σπίτι μου όμως στην Ευρώπη είναι στις Βρυξέλλες γιατί το διαμέρισμα μου είναι υπέρ άνετο. Θα πλήρωνα μια περιουσία για να έχω ένα διαμέρισμα στο Παρίσι. Παλιότερα όταν ήμουν μόνιμα εγκατεστημένος στο Παρίσι έμενα στη boulevard Raspai, δίπλα στο ξενοδοχείο Lutecia. Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η γειτονιά. Τώρα εάν έμενα μόνιμα στο Παρίσι θα διάλεγα το Marais» καταλήγει. Πως ήταν αλήθεια εκείνα τα χρόνια να διεισδύει ένας Έλληνας στο χώρο της τέχνης και να κρατά το τιμόνι μιας πολυπολιτιστμικής γκαλερί στην Πόλη του Φωτός; Και από που τελικά προσγειώθηκε στη Μέκκα της Τέχνης; Το νήμα της αφήγησης πιάνεται από την Αλεξάνδρεια και φτάνει μέχρι το Μοντεβιδέο..
«Εγώ έλεγα και λέω σε όλο τον κόσμο πως είμαι Έλληνας. Δεν έχω διαβατήριο ουρουγουανό. Έχω μια ουρουγουανή ταυτότητα γιατί ζώ εδώ. Δεν προσπάθησαν καν να βγάλω γαλλικό διαβατήριο. Θα ήταν περιττό από τη στιγμή που είμαστε στην Ευρώπη . Στη Γαλλία ήμουν ξένος αλλά οι Γάλλοι καλωσορίζουν τον ξένο όταν προσφέρει κάτι. Δεν ισχύουν αυτά που λένε πως οι Γάλλοι δεν σε αφήνουν να προχωρήσεις. Από την αρχή με υποστήριξε ο γαλλικός τύπος. Παρουσίασα αρκετούς καλλιτέχνες που είχαν πολύ ενδιαφέρον. Ήμουν πιο πολύ της αφηρημένης τέχνης. Αν κάνεις μια καλή έκθεση έχεις όλο τον κόσμο μαζί σου. Η γκαλερί είναι muliticulturel. Έχω υπαλλήλους και συνεργάτες από διάφορες χώρες. Εμείς ξέρετε είμαστε Έλληνες εξ Αιγύπτου. Είμαστε από την Αλεξάνδρεια. Φύγαμε στον πόλεμο που έγινε με την κρατικοποίηση του Σουέζ. Ήμουν τότε οκτώ ετών. Και βρέθηκα στην Ουρουγουάη. Ήρθαμε οικογενειακώς πρώτα Αθήνα μέχρι να αποφασίσουμε που θα εγκατασταθούμε. Επιλέξαμε την Λατινική Αμερική γιατί τότε ήταν πλούσια γη. Ο πατέρας μου είχε κάνει εξαγωγές βαμβάκι και στην Ουρουγουάη και στη Βραζιλία και στην Αργεντινή. Η Ουρουγουάη είναι δυο φορές σαν την Ελλάδα. Θυμάμαι το αεροπλάνο από την Αθήνα μέχρι το Μοντεβιδέο έκανε 12 στάσεις. Έζησα 16 χρόνια στην Ουρουγουάη. Έλειψα μόνο για λίγο για σπουδές στο Λονδίνο. Το 1973 εγκατέλειψα την Ουρουγουάη εξαιτίας της Δικτατορίας και ήρθα στην Αθήνα Έπειτα είχα ένα διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη και μια βάση στη Γενεύη»
Πολλοί Έλληνες ονειρεύτηκαν να διακριθούν στο εξωτερικό και ιδίως στη Γαλλία, να εκθέσουν τα έργα τους σε ένα τόπο αναγνωρισμένο στη Μέκκα της Τέχνης. Ωστόσο τα κριτήρια επιλογής καλλιτεχνών έτσι ώστε η γκαλερί να χαράξει μια τέτοια πορεία και να εδραιωθεί στο μετερίζι των καλλιτεχνικών τεκταινόμενων στην Ευρώπη και πλέον και στην Λατινική Αμερική είναι το ζητούμενο.
«Όλα είναι δίκτυα, πληροφορίες από ανθρώπους που σέβεσαι και εμπιστεύεσαι. Όταν σου πουν πως υπάρχουν ενδιαφέροντα κινήματα, πας και βλέπεις. Είναι ένας κόσμος. Οι καλλιτέχνες είναι σαν τους ποδοσφαιριστές. Πάνε από τη μια γκαλερί στην άλλη. Όταν ένας καλλιτέχνης πάει σε μια μεγαλύτερη γκαλερί μας συμφέρει αυτό. Γιατί μεγαλώνει το δίκτυο μας. Και έπειτα είναι οι μεγάλοι established καλ-
French aristocracy and intelligentsia – and walk all the way to the Beaubourg, the Georges Pompidou cultural centre that houses the National Museum of Modern Art and the Public Information Library. These days Renos Xippas keeps a tiny apartment in the Marais “but my home in Europe is in Brussels where I have a super comfortable apartment. I would pay a fortune to have an apartment in Paris. When I lived in Paris I had an apartment on Boulevard Raspai, next to the Hotel Lutetia. I really liked that neighbourhood. Were I to live in Paris today, I would choose the Marais”, he says. How was it, being a Greek and entering the art world and holding the reins of a multicultural gallery in the City of Light? How did he land there? The story starts in Alexandria and goes all the way through Montevideo.
“I used to tell, and I still tell, everyone that I am Greek. I do not have a Uruguayan passport. I have an ID because I live here. I never even tried to get a French passport – it’s not necessary as we are in the EU. In France I was a foreigner but the French welcome foreigners when they have something to offer. It’s not true that the French will not let you get ahead. I got support from the French press from the get-go. I presented several very interesting artists. I was more into abstract art. If you put on a good exhibition, you have the people on your side. The gallery is multicultural. I have employees and partners from many countries. You see, we are Greeks from Egypt. We are from Alexandria. We left during the Suez crisis. I was eight years old at the time. And I ended up in Uruguay. To begin with we made our way to Athens to take some time and decide where to settle. We chose Latin America, a rich land at the time. My father had exported cotton to Uruguay, Brazil, and Argentina. Uruguay is twice the size of Greece. I remember the plane from Athens to Montevideo made 12 stops. I lived for 16 years in Uruguay, going away only to study in London. In 1973 I abandoned the country because of the dictatorship and came to Athens. I then got an apartment in New York and a base in Geneva. “
Many Greeks dreamed of distinguishing themselves abroad and especially in France, to exhibit their work in what is thought of as the art world’s Mecca. Τhe criteria you used to select artists, paving the way for the gallery to establish itself at the centre of artistic developments in Europe and, eventually, Latin America is the purpose.
“It’s all about networks, tips from people you respect and trust. When they tell you there are interesting developments, you go and check them out. Art is a world onto itself. Artists are like footballers. They go from one club to another. When an artist of ours moves on to a bigger gallery that’s to our advantage. Because our network gets bigger. And then there are the big established artists. You contact them directly or you contact the gallery they are signed up with. And then you’ve got a relationship with the gallery. For example, I recently discovered a new Uruguayan artist and featured here in an exhibition. She did not come knocking on my door. I found her. Some artists had beautiful careers, some had a tough time. There are fashionable galleries and others that have gained recognition in 50 years. To own a gallery, you have to be a good manager; patient with the artists, good at finances, loved by the press. I was always a realist when it came to economics and a surrealist when it came to art. I had many employees, but I also managed to make savings. We did everything in-house. I have a permanent photographer on
έχουν συμβόλαιο. Και τότε κάνεις επαφή με τη γκαλερί.
Τώρα για παράδειγμα ανακάλυψα μια νέα Ουρουγου-
ανέζα που μου άρεσε πολύ και την έβαλα στην έκθεση.
Δεν ήρθε εκείνη να μου χτυπήσει την πόρτα. Εγώ την βρήκα. Ορισμένοι καλλιτέχνες έκαναν ωραία καριέρα, άλλοι δυσκολεύτηκαν Υπάρχουν γκαλερί της μόδας, άλλες
που έχουν αναγνώριση μετά από 50 χρόνια. Για να έχεις
μια γκαλερί πρέπει να είσαι καλός μάνατζερ, στωικός με τους καλλιτέχνες, να ξέρεις οικονομικά και να σε αγαπάει ο τύπος. Εγώ ήμουν πάντα ρεαλιστής με τα οικονομικά και σουρεαλιστής στην τέχνης. Είχα πολύ προσωπικό αλλά έκανα οικονομίες. Γιατί κάναμε όλες τις εργασίες in house. Έχω μόνιμο φωτογράφο με μισθό, αποθήκη δική μας και καλούς υπαλλήλους που είναι στην γκαλερί εδώ
και 30 χρόνια»
Ποιο είναι άραγε το αγαπημένο μουσείο του Ρένου Ξίππα στο Παρίσι, στην Αθήνα, στο κόσμο, και ποιεσ
είναι οι κεθέσεις που ξεχωρίζει; «Το αγαπημένο μου μουσείο στο Παρίσι παραμένει το Pompidou. Έχει πάντα καλές εκπλήξεις. Στην Αθήνα, αγαπώ την Κατερίνα Γρέγου στο ΕΜΣΤ. Στο είδος της
είναι unique. Δεν έχουμε την ίδια κατεύθυνση , αγαπά
πολύ τη γκαλερί μας αλλά δεν σημαίνει πως της αρέσουν όλοι οι καλλιτέχνες μας. Οι πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις
σε διανοητικό επίπεδο είναι αυτές που έκανε ο Μανουέλ
Μπόρχα στο Ρέινα Σοφία, το MAMCO στη Γενεύη και
το MoMA έχει πάντα απίστευτα έργα. Όσο για τις εκθέσεις τώρα. Είχα ενθουσιαστεί με την πρώτη μας έκθεση με τον Τάκη, Ήταν εννοιολογική έκθεση. Έχω κάνει φοβερές
εκθέσεις – θυμάμαι τον Σελέστ Μπουρσιέ Μουζενό- η
έκθεση είχε πουλιά που έπαιζαν την κιθάρα με τα ποδαράκια τους. Είχε χιλιάδες επισκέπτες. Ήταν μεγάλο γεγονός. Όλος
ο διεθνής τύπος έγραψε για αυτή την έκθεση»
Με τη Γκαλερί Xippas έχουν συνδεθεί σπουδαία
ονόματα, ανάμεσα στα οποία του Σελέστ Μπουρσιέ –
Μουζνο (Céleste Boursier-Mougenot), της Βέρα Λούτερ (Vera Lutter),), του Μάθιου Πόρτερ (Matthew Porter),
του Λουκάς Σαμαράς, του Πίτερ Χάλεϊ (Peter Halley), της
Βαλερί Ζουβ (Valérie Jouve),
Στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Punta del Este όπου βρίσκεται σήμερα μόνιμα εγκατεστημένος ο Ρένος Ξίππας λειτουργεί μια γκαλερί από το 2020 κοντά στην περιοχή Μαναντιάλες,, η οποία μεγαλώνει μέρα με τη μέρα αφότου τελείωσε η πανδημία.
«Από μικρός ερχόμουν για διακοπές στην Punta del Este. Τώρα ζω μόνιμα εδώ. Έχω μια έκθεση τώρα εδώ με 30 καλλιτέχνες. Την άλλη εβδομάδα έχω μια έκθεση ενός Βραζιλιάνου σταρ όπου θα παρευρεθούν διευθυντές μεγάλων μουσείων. Η πρώτη γκαλερί στην Punta del Este άνοιξε όμως πριν από 13 χρόνια σε ένα κτίριο του Φίλιπ Σταρκ. Αργότερα αγόρασα και έκανα μια γκαλερί σε ένα κτήμα 150 στρέμματα» αποσαφηνίζει. «Καθημερινά έχω τηλεφωνικές συνομιλίες με το Παρίσι κατά τη διάρκεια διευθετούμε όλα τα ζητήματα. Προτιμώ τις κλήσεις και όχι τις βιντoεκλήσεις. Μου αρέσει να ακούω τη φωνή
του άλλου και να συγκεντρώνουμε Είμαι 74 ετών και πλησιάζω στη σύνταξη. Δεν θα συνεχίσω μετά τα 78 .
Θα ασχοληθώ με τα σκυλάκια μου και τις κοτούλες μου».
staff, our own storage, and good people that have been with the gallery for 30 years.
What are Renos Xippas’ favourite museums in Paris, Athens and beyond. And which exhibitions stand out for him?
“My favourite museum in Paris is still the Pompidou. It always has great surprises. In Athens, I love Katerina Gregou at the National Museum of Contemporary Art. She is one of a kind. We don’t have the same direction; she loves our gallery very much but that doesn’t mean she likes all our artists. The most interesting exhibitions intellectually are those of Manuel Borja at Reina Sofia, MAMCO in Geneva, the MOMA always has amazing works on display. I was enthusiastic about our first exhibition with Takis. It was a conceptual exhibition. I have put on amazing exhibitions – I remember Céleste Boursier-Mougeno -the exhibition had birds playing guitar using their little feet! It had thousands of visitors; it was a great event. The international press reported widely on it.
Some great names have been associated with Gallery Xippas, including Céleste BoursierMougenot), Vera Lutter, Matthew Porter, Loukas Samaras, Peter Halley, Valérie Jouve.
Since 2020, Renos Xippas has been running a gallery in the seaside resort he now resides in, close to Manantiales. The gallery has been growing day by day since the end of pandemic restrictions.
«I used to holiday in Punta del Este as a kid. I now live here permanently. I have an exhibition featuring 30 artists right now. Next week I have an exhibition of a Brazilian star that will be attended by the heads of some great museums. The first gallery in Punta del Este opened 13 years ago in a Philip Starck building. I then bought 15 hectares of land and turned it into a gallery,” he explains. “Every day I speak on the phone to Paris. I prefer phone calls to videocalls. I like listening to someone’s voice and concentrating. I am 74 years old and nearing retirement. I won’t continue past 78. I will employ myself taking care of my dogs and my chickens.”
ARTISTS ARE LIKE FOOTBALLERS. THEY GO FROM ONE GALLERY TO ANOTHER. WHEN AN ARTIST OF OURS MOVES ON TO A BIGGER GALLERY THAT’S TO OUR ADVANTAGE. BECAUSE OUR NETWORK GETS BIGGER.
αποκαλύπτει το πολυδιάστατο καλοκαιρινό της πρόσωπο: παραλίες που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτε δημοφιλείς
εξωτικούς προορισμούς, παρθένα φύση και περιπέτεια, άψογη οργάνωση, ρομαντικές στιγμές.
Σκιάθος:
Στιγμές καλοκαιριού στη «διεθνή» Σκιάθο και τις κοσμοπολίτικες παραλίες
της! Η καυτή «ανάσα» της χρυσαφένιας αμμουδιάς στις Κουκουναριές
ξαποσταίνει για λίγο κάτω από το πυκνό πευκοδάσος. Η ηλιοκαμένη σας επιδερμίδα αποζητά τη δροσιά της κρυστάλλινης θάλασσας – τρέχετε να
τη γευτείτε. Η αδρεναλίνη σας ανεβαίνει στα ύψη οδηγώντας το τζετ σκι.
Το κέφι είναι μεταδοτικό στη Μπανάνα με τα δυνατά beat. Οι ολόλευκοι
βράχοι αντανακλούν το εκτυφλωτικό φως του ήλιου στα Λαλάρια.
Η αγάπη και το αλάτι υφαίνουν τις ιδανικές διακοπές στον Πάνορμο.
Περπατήστε με το ταίρι σας κάτω από τα πεύκα στην Καστάνη –που φέρνει
μνήμες από το Mamma Mia. Ατενίζοντας τα βράχια να βυθίζονται στη
θάλασσα μαζί με τον κατακόκκινο ήλιο την ώρα της δύσης στη Μηλιά,
ο έρωτας φτάνει στο ζενίθ.
Βουτήξτε στα σμαραγδένια νερά της Μηλιάς. Κολυμπήστε μέχρι να αγγίξετε τα κοκκινωπά βράχια του Κοκκινόκαστρου. Η άγρια ομορφιά σας συνεπαίρνει. Ζήστε σαν εξερευνητής του National Geographic και
τολμήστε ελεύθερη κατάδυση στο Θαλάσσιο Πάρκο για να αποθανατίσετε
με την υποβρύχια κάμερα τη φώκια Μονάχους Μονάχους.
Οι διακοπές στις παραλίες του Πηλίου έχουν διαφορετικά πρόσωπα. Από
τις παιδικές φωνές και το παιχνίδι με τα κύματα στην Παπά Νερό, στο
θρυλικό beach bar των Ποτιστικών. Από τις ταβέρνες με το ολόφρεσκο
ψάρι στα Πλατανίδια μέχρι το πέρασμα μέσα από το τεράστιο “δαχτυλίδι”, το
βράχο που ενώνει τις δύο παραλίες στο Μυλοπόταμο. Λίγες ελιές, τυράκι…
το πιάτο με τους μεζέδες – η απόλαυση δε χρειάζεται πολυτέλεια στο Βόλο.
Μικροί και μεγάλοι ανακαλύπτουν όλα όσα προσφέρει το καλοκαίρι στις
παραλίες του Ολύμπου. Πλατσουρίσματα στα ρηχά νερά στα Μεσάγγαλα
ή απολαυστικά αμμόλουτρα και ιαματικά λουτρά κοντά στο Κόκκινο
Νερό. Η Ριβιέρα της Λάρισας είναι γεμάτη εκπλήξεις: στη βραβευμένη
με Γαλάζια Σημαία παραλία του Αγιόκαμπου, χορεύουμε ασταμάτητα
στα ξέφρενα beach parties. Το βράδυ έχει συναυλία, έρχεστε;
Αδράξτε κάθε λεπτό ξεγνοιασιάς των καλοκαιρινών
σας διακοπών στη Θεσσαλία.
Seize every carefree moment of your summer holidays in Thessaly.
Thessaly reveals its multi-dimensional summer persona: beaches which can easily compare with popular exotic destinations, unspoilt nature and adventure, impeccable organization and that essential touch of romance.
Skiathos: The “Bahamas” of Greece
Summer moments on “international” Skiathos and its cosmopolitan beaches! On the golden beach of Koukounaries, you’ll enjoy the best of both worlds, with a hot blast of summer at the water’s edge as well as a chance to cool off as the sands dunes roll up to the shade of a dense pine forest. You run exuberantly towards the waiting waves, your tanned skin craving their silky, crystalline touch. Your adrenaline hits an all-time high as you skim around the bay on a jet ski. High spirits are infectious on Banana, with its pulsating beats to keep things cool and kicking! On Lalaria, the stunning alabaster rock amplifies the dazzle of the sun, making your day on the beach shine above all others.
Skopelos: Summer’s cradle of love
Love on the breeze and the unmistakable aroma of salty sea embroider an ideal holiday scenario for two on Panormos. Walk with your other half under the trees in Kastani – evoking Mama Mia memories. When you look at the rocks sinking into the sea together with the crimson sun at sunset on Milia, Cupid’s arrow will surely find its mark.
Paradise awaits on Alonissos
Dive into the emerald waters of Milia. Swim until you reach the reddish rocks of Kokkinokastro. With every stroke, the wild beauty around becomes all the more captivating. Channel the intrepid National Geographic explorer inside you and take the plunge down to the Marine Park to get a picture of the rare Monachus Monachus seal with your underwater camera.
Holidays on the beaches of Pelion have many different faces. Once home to the mythical Centaurs, a sense of magic still runs through every strand of this ancient land. From children’s shrieks of delight as they splash around in the waves of Papa Nero to the consummate cool of the legendary beach bar of Potistika. From the taverns with fresh fish on Platanidia to the mesmeric passage through the vast “ring”, the rock that connects the two beaches on Mylopotamos. Top all this off with a few olives, a piece of cheese in Volos… that’s your meze dish – you see delight comes through the simple things too!
The beaches beneath Mt Olympus are an open book of discovery for both young and old alike; there’s always something for everyone. How about splashing about in the shallow waters of Mesagala or sprawling on delightful sand and sinking into the thermal springs of Kokkino Nero. The Riviera of Larissa is full of surprises of its own: on the Blue Flag beach of Agiokampos, you can join the never-ending dance at its beach parties. Just so happens there’s a concert on tonight. Are you coming?
Maria Gravari, the director of Fondation Hellénique talks to us about the role of the Greek House in the French capital and its university campus.
Στο Παρίσι, υπάρχει ένας από τους πιο σημαντικούς τόπους μνήμης της ελληνικής διασποράς στον κόσμο. Το ιστορικό
κτίριο του Ελληνικού Ιδρύματος της Διεθνής Πανεπιστημι-
ούπολης του Παρισιού χτίστηκε το 1932, στο Πάρκο της Cité Internationale Universitaire de Paris και έχει φιλοξενήσει ένα
σημαντικό αριθμό Ελλήνων προσωπικοτήτων στους τομείς της λογοτεχνίας, των τεχνών και της επιστήμης. Η Μαρία Γράβαρη, η διευθύντρια της Fondation Hellenique από το 2004 μας μιλά για το ρόλο του Ελληνικού Ιδρύματος μέσα στο χρόνο, για το πως το πως και γιατί έχει αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία των φοιτητών και των ερευνητών στο εμβληματικό κτίριο του ελληνικού ιδρύματος τα τελευταία χρόνια και για τις ιδιαιτερότητες του Ελληνικού Σπιτιού σε σχέση με τα υπόλοιπα. Το νεοκλασικό κτίριο του Ελληνικού Ιδρύματος, έργο του αρχιτέκτονα Νικόλαου Ζάχου ήταν το μοναδικό σπίτι που χτίστηκε από έρανο στο πάρκο το οποίο δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 20 και σταδιακά σχεδόν όλα τα κράτη έφτιαξαν κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου έφτιαξαν τα δικά τους σπίτια για να στεγάσουν τους φοιτητές που έρχονταν στην Πόλη του Φωτός. Δεν πραγματοποιήθηκε μόνο η κατασκευή του χάρη στον πανελλήνιο έρανο, με τη συμβολή και της Διασποράς. Το ίδιο συνέβη και με την ανακαίνισή του, 90 χρόνια μετά. Γι΄αυτό και το Ελληνικό Σπίτι είναι το σπίτι του λαού μέσα σε μια μια «παγκοσμιοποιημένη» κοινότητα που κάποτε δημιουργήθηκε για την αποτροπή ενός νέου παγκόσμιου πολέμου, με στόχο να χτίσει μια Κοινωνία
των Εθνών και να προσελκύσει τις πνευματικές ελίτ από όλο τον κόσμο.
Όποιος έχει επισκεφτεί τη Cite ξέρει πως πράγματι είναι μια «υλοποιημένη ουτοπία»… Είστε διευθύντρια στο Ελληνικό Ίδρυμα από το 2004. Τι σας έκανε να θελήσετε να αναλάβετε το τιμόνι της Fondation Hellenique; Στο Ελληνικό Ίδρυμα είμαι διευθύντρια από το 2004. Έθεσα υποψηφιότητα γιατί ήμουν πεπεισμένη ότι το Ελληνικό Ίδρυμα, και γενικότερα η Cité Internationale Universitaire de Paris, αντιπροσωπεύει κάτι το μοναδικό, μια γενναιόδωρη, οραματική και φιλόδοξη ανθρώπινη περιπέτεια: η πρόθεση των δημιουργών της ήταν να συγκεντρώσει, στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τις πνευματικές ελίτ από όλο τον κόσμο, με την ελπίδα ότι αυτή η συνύπαρξη και η κοινή αποδοχή των θεμελιωδών αξιών της Cité, θα απέτρεπε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο... Ξέρουμε τι ακολούθησε δυστυχώς, και ξέρουμε ότι ο στόχος αυτός δεν επιτεύχθηκε. Η Cité είναι, ωστόσο, μια πραγματική Κοινωνία των Εθνών για σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Και είναι αξιοσημείωτο ότι η Ελλάδα, τη δεκαετία του 1930, σε ένα κοινωνικά και πολιτικά δύσκολο πλαίσιο, μετά την καταστροφή στη Μικρά Ασία, μπόρεσε να είναι από τα πρώτα έθνη που έχτισαν ένα σπίτι στην Cité .
Το Ελληνικό Ίδρυμα εγκαινιάστηκε το 1932, οικοδομήθηκε χάρη σε ενα πανελλήνιο έρανο Ελλήνων από την Ελλάδα και τη Διασπορά. Όλοι έδωσαν ό,τι μπορούσαν, και εάν οι μεγάλες ελληνικές οικογένειες συνεισέφεραν με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές, εκατοντάδες άλλοι συνεισέφεραν λίγες δραχμές. Όλες οι εφημερίδες βοήθησαν σε αυτή την πανελλήνια εκστρατεία για να κτισθεί το Ίδρυμα. Το ελληνικό κράτος έδωσε το ποσό που έλειπε για να ολοκληρωθεί η κατασκευή. Το Ελληνικό Ίδρυμα οικοδομήθηκε χάρη σε πραγματικά οραματιστές πολιτικούς και στη θέληση του ελληνικού λαού που κατανόησε πλήρως τη σημασία της συμμετοχής της χώρας σε αυτή τη διεθνή πρωτοβουλία. Μπορούμε να πούμε ότι το Ελληνικό Σπίτι είναι πραγματικά το σπίτι του λαού ! Η Cité κτίστηκε επάνω στα τα τείχη του Παρισιού που γκρεμίστηκαν εκείνη την περίοδο… στη ζώνη χτίστηκαν νοσοκομεία, στρατώνες, κοινωνικές κατοικίες... και η Cite Internationale...γιατί από τότε το Παρίσι είχε ένα ζήτημα φοιτητικής κατοικίας. Και από τότε ήθελε να προσελκύσει φοιτητές από όλο τον κόσμο.
One of the most important places of memory for the Greek Diaspora is to be found in Paris. The historic building of the Fondation Hellénique (Hellenic Foundation) was built in 1932 in Paris’ university campus, the Cité Internationale Universitaire, and has hosted a significant number of Greek personalities from the literary, artistic, and scientific worlds. Maria Gravari, Fondation Hellénique’s director since 2004, talks to us about the role of the Foundation through time, how and why the human geography of students and researchers has changed in the last few years, and what makes Greek House special.Fondation Hellénique’s neoclassical building, designed by architect Nikolaos Zachos, was the only House built after a fundraiser in the campus – itself founded in the 1920’s and eventually filled with Houses for the students of a great number of countries heading to study in the City of Light. The Greek House’s renovation was also crowdfunded 90 years later. It’s this community effort, both by Greeks in Greece and the diaspora, that makes Fondation Hellénique a house of the people set in a “globalised” community that was created in the interwar years to prevent a repeat of the Great War, to build a Community of Nations, and attract the world’s intellectual elite.
Anyone that has visited the Cité knows that it truly is a “utopia come true”.
You’ve been the director of the Fondation Hellénique since 2004.Why did you want to take the wheel of this organisation?
I applied because I was convinced that the Foundation and more widely the Cité Internationale Universitaire de Paris, represent something unique; a generous, visionary, and ambitious human adventure. The intention of its creators was to bring together, at the end of WWI, the intellectual elites from around the world, in the hope that his co-existence and the common acceptance of the campus’ fundamental values would avert a second world war… Unfortunately, we know what happened next; the goal was not achieved. Despite this, the Cité remains a true League of Nations for almost a century. It is noteworthy that Greece, in very challenging circumstances both socially and politically, following the catastrophe in Minor Asia, could become one of the first nations to build a house in the Cité.
The Fondation Hellénique opened in 1932, was built thanks to a panhellenic fundraiser among Greeks from Greece and the Diaspora. Everyone gave whatever they could, an if the great Greek families contributed some hundreds of thousands of drachmas, hundreds of other put in their few spare coins. All the era’s newspapers helped this campaign to build the Fondation. The Greek state made up the sum that was needed to complete construction.
The Fondation Greque was built thanks to truly visionary politicians and the will of the Greek people that perfectly understood the importance of Greece’s participation in this international initiative. We can say this is truly the people’s house!
The Cité was constructed on top of Paris’ wall that was taken down around the same time… it was replaced by hospitals, barracks, social housing… and the Cité Internationale... which was an answer to the student housing issue Paris faced at the time. The French capital wanted to be a magnet for students from around the world as early as that. Through the embassies it was able to ensure the participation of many countries in this
υποδέχεται κάθε χρόνο περισσότερους από 15000 φοιτητές
και ερευνητές από όλο τον κόσμο.
Πως και πόσο έχει αλλάξει η Fondation hellenique μέσα
στο χρόνο και σε τι φάση βρισκόμαστε σήμερα, ιδίως μετά
την ανακαίνιση;
Τα δωμάτια του Ελληνικού Ίδρυματος ανακαινίστηκε πλήρως
το 2020-21. Συγκεκριμένα, δημιουργήθηκαν νέα έπιπλα, μικρή
κουζίνα και ιδιωτικό μπάνιο. Η ανακαίνιση ήταν τεχνικά πολύ
περίπλοκη, καθώς ήταν απαραίτητο να ενσωματωθούν δίκτυα
που να πληρούν όλες τις τεχνικές προδιαγραφές και τα πρότυπα
ασφαλείας, σε ένα ιστορικό κτίριο που απαιτούσε απόλυτο σε-
βασμό της ιστορικής αρχιτεκτονικής του. Εκτός από την πλήρη ανακαίνιση όλων των χώρων, κατέστη δυνατή και η αύξηση της χωρητικότητας του ιδρύματος. Διαθέτει πλέον 82 πλήρως εξοπλισμένα δωμάτια, συμπεριλαμβανομένων 6 δίκλινων και στούντιο. Το έργο ανακαίνισης πραγματοποιήθηκε χάρη στη γενναιόδωρη επιχορήγηση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Καθώς όμως η επιχορήγηση αυτή προϋπέθετε τη συγκέντρωση τουλάχιστον του ίδιου ποσού με την επιχορήγηση του ΙΣΝ, οργανώθηκε μια μεγάλη εκστρατεία συγκέντρωσης κεφαλαίων. Άλλα ιδρύματα ήταν πρόθυμα να μας υποστηρίξουν: το Ίδρυμα Λεβέντη, το Ίδρυμα Λάτση, το Ίδρυμα Μποδοσάκη... όπως επίσης και επιχειρήσεις όπως το γραφείο RDAI, που ιδρύθηκε από την κα Ρένα Dumas, του οίκου Hermés. Στην ανακαίνιση συμμετείχαν επίσης η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση. Το πιο συγκινητικό ήταν ίσως η εκστρατεία «ένα δωμάτιο στο όνομά σου», η οποία επέτρεψε σε όσους το επιθυμούσαν να υιοθετήσουν συμβολικά ένα από τα δωμάτια του Ελληνικού Ιδρύματος. Και τα 82 δωμάτια του Ιδρύματος «υιοθετήθηκαν» από ιδιώτες (πολλοί από τους οποίους είναι απόφοιτοι του Ιδρύματος), συλλόγους ή εταιρείες. Όλοι αυτοί αποτελούν πλέον μέρος της «οικογένειας» του Ιδρύματος.
Το ανακαινισμένο κτήριο επιτρέπει την οργάνωση σημαντικών εκδηλώσεων. Για δεύτερη χρονιά κάνουμε ένα summer school και υποδεχτήκαμε 30 προ και μεταπτυχιακούς φοιτητές για να μελετήσουν τις πολεοδομικές
και τις αρχιτεκτονικές μεταλλάξεις του Παρισιού. Φέτος θα υποδεχτούμε φοιτητές αρχιτεκτονικής και αρχιτεκτονικής τοπίου, γεωπόνους και γεωγράφους για να μελετήσουν τους μετασχηματισμούς στους κήπους και στα πάρκα της πόλης. Μιλήστε μας για τις προσωπικότητες που πέρασαν από τα δωμάτια του ελληνικού σπιτιού, πριν από εσάς και αφότου αναλάβατε εσείς.. Το σπίτι έχει φιλοξενήσει μεγάλο αριθμό Ελλήνων προσωπικοτήτων στους τομείς της λογοτεχνίας, των τεχνών και της επιστήμης. Αρκετοί επιφανείς Έλληνες έχουν μείνει στο Ελληνικό Ίδρυμα από τα εγκαίνιά του (στοχαστές, φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, κινηματογραφιστές, συγγραφείς, πολιτικοί συγγραφείς, πολιτικοί...). Όλοι μαζί συμβάλλουν στη δημιουργία ενός από τους πιο σημαντικούς τόπους μνήμης της ελληνικής διασποράς στο Παρίσι.
Μεταξύ των πρώην κατοίκων του Ιδρύματος είναι ο Εμμανουήλ Κριαράς, ο ιστορικός Νικόλας Σβορώνος, οι αρχιτέκτονες Τάκης Ζενέτος και και ο Αριστομένης Προβέλλιος, οι κινηματογραφιστές Κώστας Γαβράς και Θόδωρος Αγγελόπουλος, οι μουσικοί Γιώργος Κουρουπός και Κυριάκος Σφέτσας, οι στοχαστές Κώστας Αξελός και Κώστας
effort. Today it is something unique: place where more than 15.000 students and researchers from around the world come to live each year.
How has the Fondation Hellénique changed through the years and how do things stand today, after the renovation?
The rooms were fully renovated in 2020-2021. New furniture was made, a small kitchen and a private bathroom added. The renovation was technically complicated as we had to incorporate networks that meet all of today’s technical specifications and safety regulations, in a historic building that demanded complete respect of its historical architecture. We were also able to increase the building’s capacity. It now has 82 fully furnished rooms, a few of them being doubles and studios. The works were made possible after a generous donation by the Stavros Niarchos Foundation. As the donation would match the funds raised by the Fondation, a great fundraising campaign took place. Other Foundations were willing to support us: the Leventis Foundation, the Latsis Foundation, the Bodosakis Foundation… as were businesses like the RDAI office that was set up by Hermés’ Rena Dumas. The Greek and Cypriot governments also contributed. The most touching part of the fundraiser was possibly the “a room to your name” campaign which allowed individuals, associations, or businesses to adopt one of the Fondation’s rooms. Many of them are themselves graduates of the Fondation. All these donors are now part of the Fondation “family”.
THE FONDATION GREQUE WAS BUILT THANKS TO TRULY VISIONARY POLITICIANS AND THE WILL OF THE GREEK PEOPLE
The renovated building can host important events. We ran a summer school, hosting 30 pre- and post-graduate students studying Paris’ architectural and planning incarnations. This year we will host students of architecture, landscape architecture, agronomists, and geographers, to study the transformations of the city’s gardens and parks. Talk to us about the well-known personalities that lived in the Fondation Hellénique, before and after you took over.
The Fondation has hosted a great number of Greek literary, artistic, and scientific personalities since it was founded; thinkers, philosophers, artists, architects, filmmakers, writers, political writers, politicians…). Together they contribute to existence of one of the Greek diaspora’s most important outposts. The list includes Emmanuel Kriaras, historian Nikolas Svoronos, architects Takis Zenetos and Aristomenis Provellios, film makers Costas Gavras and Theo Angelopoulos, musicians George Kouroupas and Kyriakos Sfetsas, thinkers Kostas Axelos and Kostas Papaioannou, artists Kostas Koulentianos, Memos Makris, Dimitrsi Mytaras, Pavlos, Gerasimos Sklavos, Panayiotis Tetsis, Vyzantios….
Costa Gavras arrived when he was 17 years old. The Fondation Hellenic opened its arms. He
Παπαϊωάννου, οι καλλιτέχνες Κώστας Κουλεντιανός, Μέμος Μακρής, Δημήτρης Μυταράς, Παύλος, Γεράσιμος Σκλάβος, Παναγιώτης Τέτσης, Βυζάντιος....
Ο Κώστας Γαβράς έφτασε τη Fondation Hellenique όταν
ήταν 17 ετών. H Fondation Hellenique του άνοιξε την αγκαλιά
της. Έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξη του πόσο τον βοήθησαν οι συνθήκες διαμονής στη Cité και στο Παρίσι στην μελλοντική
λαμπρή του καρριέρα. Πλέον η Cité και το Ελληνικό Σπίτι δέχονται μόνο μεταπτυχιακούς. Η διαμονή στη Cite απαιτεί
ένα ώριμο πρόγραμμα σπουδών.
Το ελληνικό σπίτι λειτουργεί ως πρέσβης του ελληνικού πολιτισμού στη Γαλλία. Τι σχέδια έχετε και τι προκλήσεις αντιμετωπίζετε;
Μετά την ανακαίνιση, το Ελληνικό Ίδρυμα έχει αναμφίβολα
γίνει ένα από τα πιο άνετα σπίτια της Cité Internationale Universitaire de Paris. Το έργο μας επιτρέπει να ατενίζουμε το μέλλον του Ιδρύματος με πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία. Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε πάνω σε νέα έργα που θα παράσχουν στο Ίδρυμα νέους χώρους, ιδίως για πολιτιστικές δραστηριότητες - δεδομένου ότι το Ίδρυμα λειτουργεί επίσης ως καθρέφτης του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού στο Παρίσι. Κάθε χρόνο διοργανώνουμε συναυλίες, colloquia, εκθέσεις, θερινά σχολεία... Έχει αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία των Ελλήνων φοιτητών και ερευνητών?
Στο παρελθόν το Ίδρυμα είχε πολλούς καλλιτέχνες ή φοιτητές των ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών. Σήμερα χαρακτηρίζεται περισσότερο από την πλειοψηφία των επιστημών των υπολογιστών, της φυσικής, της βιολογίας, της ιατρικής. Εξακολουθούμε να έχουμε αρκετούς δικηγόρους, με τη Γαλλία να αποτελεί σημείο αναφοράς στον τομέα αυτό.
Θα θέλαμε να είχαμε περισσότερους καλλιτέχνες !
Γιατί δεν έρχονται πια τόσοι καλλιτέχνες ή στοχαστές; Γιατί τα παιδιά κάνουν πιο χρήσιμες σπουδές και οι επιστήμες όπως η φιλοσοφία και τα γράμματα έχουν τη φήμη πως δεν μπορεί να βρει κάποιος εύκολα δουλειά. Η μοριακή βιολογία, η νομική, οι υπολογιστές. Δυστυχώς το Παρίσι δεν είναι η Πόλη των Καλών Τεχνών όπως ήταν τον 20 αιώνα. Σε διεθνές επίπεδο η Ασία έχει μια σημαντική θέση στην παγκόσμια καλλιτεχνική δημιουργία. Στην Ευρώπη ένας καλλιτέχνης
θα πάει πιο εύκολα στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος ένα ατελιέ ένα μεγάλο χώρο για να δημιουργήσει. Στη Cite υπάρχουν ατελιέ που τα παραχωρούμε στους καλλιτέχνες. Ξέρετε, υπάρχει τεράστια πίεση από το real estate στο Παρίσι. Γι’ αυτό και ο ρόλος της Cite είναι τόσο σημαντικός . Επιτρέπει σε παιδιά να ζήσουν στο Παρίσι, που δεν θα μπορούσαν διαφορετικά.
Ποιος είναι ο απολογισμός σας από τη ζωή σας τόσο στη γαλλική πρωτεύουσα, όσο και στο γαλλικό πανεπιστήμιο και στο ελληνικό σπίτι στη διεθνή πανεπιστημιούπολη; Πιστεύω ότι οι αξίες του γαλλικού δημόσιου πανεπιστημίου
και του Cité Internationale Universitaire de Paris βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία, είναι μάλιστα συμπληρωματικές. Βλέπω τους φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο και τους παρακολουθώ σε θέματα που αφορούν τις σπουδές τους. Στο Ίδρυμα, συζητώ με τους κατοίκους που φιλοξενούνται εδώ, για θέματα που σχετίζονται περισσότερο με το περιβάλλον διαβίωσής τους και τις καθημερινές τους ανησυχίες.
has said in interviews that his accommodation conditions here at the Cité and Paris helped him in his career. Staying at the Cité demands a mature study programme.
I have the feeling you are putting a great deal of effort into ensuring the Greek House works as an ambassador for Greek culture in France.What are you planning next and what are the challenges you face?
After the renovation, the Fondation Hellénique has become one of the most comfortable Houses in the Cité Internationale Universitaire de Paris. We look to the future with greater optimism. We continue to work on new projects that will give the Fondation new spaces, especially for cultural activities, given that the Foundation is also a window showcasing contemporary Greek culture in Paris. Every year we organise concerts, colloquia, exhibitions, summer schools...
Has the geography of Greeks students and researchers changed over time?
The composition of our resident body has changed very much in the last few years. In the past the Fondation had many artists or humanities and social sciences. Today most are students and researchers in computer science, physics, biology, medicine. We still house several lawyers, with France being a reference point for legal studies. We would like to have more artists!
Why aren’t that many artists or thinkers staying at the Fondation these days?
Well, kids today study more useful subjects and students of sciences like philosophy and letters are thought to face more difficulty in finding employment easily. Molecular biology, legal studies, computers. Unfortunately, Paris is not the Cité de Beaux Arts that it was in the 20th century. Asia now has an important place when it comes to global artistic creation. In Europe, an artist moves more easily to Berlin or Brussels. It is hard to find a studio, a large space to create, in Paris. There are studios that we grant to artists in the Cité. And as you know there is huge pressure from real estate in Paris. That is why the Cité has such an important role to play. It allows young people to come live in Paris, something they wouldn’t be able to do otherwise. Taking stock of your life in the French capital, in the university and the Fondation, how do you judge your tenure?
I made a double investment; in the university and the Fondation, and I think the returns are positive. I believe the values of the French public university and the Cité Internationale Universitaire de Paris are in perfect harmony, are indeed complementary. I see my students and follow the issues that affect their studies. In the Fondation, I discuss with the residents about the issues that mostly concern their living environment and their everyday concerns.
THE FOUNDATION IS ALSO A CONTEMPORARY GREEK CULTURE MIRROR IN PARIS
“We make our dreams come true because it’s a hard thing to do”.
Μέχρι σήμερα λιγότεροι από 600 άνθρωποι έχουν ταξιδέψει
πέρα από την Γη ή γιά την ακρίβεια έχουν πετάξει σε
ύψος άνω των 100 χιλιομέτρων το επίσημο όριο του
διαστήματος. Ακόμα λιγότεροι, μόλις 12 άτομα, πάτησαν
το πόδι τους στη Σελήνη, στο πλαίσιο του προγράμματος
Apollo τον περασμένο αιώνα. Κανείς βέβαια δεν έχει ταξιδέψει σε άλλους
πλανήτες. Ο Σταμάτης Κριμιζής είχε την απίστευτη τύχη να ανήκει στο κλάμπ
των πρωτοπόρων, να αποτελεί μέλος της ομάδας ανθρώπων που έζησαν την
αρχή της διαστημικής εποχής που βοήθησαν την εξερεύνηση του Ηλιακού μας Συστήματος. Ο Σταμάτης Κριμιζής είναι ο μοναδικός επιστήμονας που έχει
στο ενεργητικό του αποστολές προς όλους τους πλανήτες και στον πλανήτη Πλούτωνα. Έχει συμμετάσχει στην πρώτη προσεδάφιση σε αστεροειδή και
τώρα στην εκτόξευση της πρώτης αποστολής που θα τολμήσει να πλησιάσει τον Ήλιο. Έχουμε λοιπόν πολλούς λόγους να νοιώθουμε υπερήφανοι όλοι
εμείς γιά αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα!
Κι αν μας αγκαλιάσει η επιτυχία εμείς έχουμε στερήσει την αγκαλιά μας
από τα αγαπημένα μας πρόσωπα.. Ο Σταμάτης Κριμιζης νοιωθει σίγουρος
ότι υπάρχει ζωή αντίστοιχη με την δική μας πέρα από τον πλανήτη μας και ετοιμάζει τις βαλίτσες της επιστημονικής του γνώσης γιά το ταξίδι που θα
πλησιάσει ο άνθρωπος τον Ήλιο χωρις να καεί. Ο Σταμάτης Κριμιζής είναι
ένα ξεχωριστό σύμπαν. Μια πραγματικότητα μεγαλύτερη. Ο Σταμάτης
Κριμιζης είναι να μπορείς να σκέφτεσαι πέραν των ορίων και να μη φοβάσαι
να το κάνεις. Να μη φοβάσαι να δοκιμάζεις τις ιδέες σου, όσο παράλογες και
να φαίνονται. Ο Σταμάτης Κριμιζής είναι η απόδειξη του μεγαλύτερου που
κρύβουμε όλοι μέσα μας.
Που γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στη Χίο, στο Βροντάδο, σε ένα περιβάλλον πολύ κλειστό, οικογενειακό, με αυστηρή εποπτεία εννοώ, και με βασικό όρο, την αριστεία, την αριστεία κυρίως στο σχολείο. Ο πατέρας είχε φύγει στην Αμερική, ακριβώς πριν αρχίσει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η μητέρα μου όταν έφυγε ο πατέρας ήταν ήδη έγκυος σε μένα. Ο πατέρας δε μπόρεσε να γυρίσει γιά την
γέννα, για προφανείς λόγους. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολα αυτά
τα ταξίδια. Με αυτά και μ’ εκείνα, τελικώς ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα όταν εγώ ήμουν 15 χρονών. Ο πατέρας μου ήταν ένας αντιπροσωπευτικός
μετανάστης της εποχής εκείνης... Τότε, ήταν μια εποχή που μπορούσε να φύγει κάποιος από τον τόπο του κυνηγώντας την τύχη του, τη μοίρα του.
Πιστευέτε ότι οι επιρροές είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή; Αυτές
καθορίζουν τη ζωή μας ή οι επιλογές; Δεν ξέρω... τι συμβαίνει με τους άλλους ανθρώπους. Στην δική μου περίπτωση, οι επιρροές ήταν πολύ σημαντικές... Οι επιρροές της οικογένειας, οι επιρροές του σχολείου, ειδικά οι επιρροές στο γυμνάσιο θα έλεγα, αλλά και στο δημοτικό - τώρα που το ξανασκέφτομαι - ήταν αποφασιστικής σημασίας.
Μετά που έφυγα από την Ελλάδα και πήγα στην Αμερική, ήταν γεγονός ότι
η οικογένειά μου με είχε επηρεάσει τόσο πολύ, που δεν υπήρχε άλλη επιλογή
γιά μένα, έπρεπε να τα καταφέρω... Με αυτόν τον τρόπο με επηρέασαν οι δική
μου άνθρωποι και ήμουν αποφασισμένος να τελειώσω το Πανεπιστήμιο ο
κόσμος να γύριζε ανάποδα...
Γιατί είχαν αυτή την εμμονή με το Πανεπιστήμιο;
Κανένας στην οικογένειά μου δεν είχε πάει ποτέ Πανεπιστήμιο. Και ήταν
ενα απωθημένο της οικογένειας... Η μεγάλη επιρροή της ζωής μου όμως, ήταν ο καθηγητής Βαν Άλεν.
Που τον συναντήσατε γιά πρώτη φορά;
Είχε ήρθε να κάνει μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και
εγώ εργαζόμουν ως μαθητευόμενος φοιτητής στο εργαστήριο ενός άλλου
καθηγητή, ακόμη προπτυχιακός φοιτητής, και έφτιαχνα κάποιο μετρητή
Over 600 people have travelled beyond Earth, flown over 100 kilometers above the planet’s surface, the official space frontier. Even fewer, just twelve human beings, have set their foot on the Moon, taking part in the 20th century’s Apollo space missions. No one has ever been to another planet. Stamatis Krimizis is incredibly lucky to count himself among the pioneers who lived through the beginning of the space age and helped explore our solar system. He is the only scientist whose bio includes missions to all the planets, including now-relegated Pluto. He has worked for the first asteroid landing and is now working on the first mission to dare approach close to the Sun. There are many reasons to feel proud of this Great Greek.
And if we are lucky enough to be embraced by success, we are likely to have deprived our loved one from our embraces.
Stamatis Krimizis feels certain that there is life beyond our planet and is readying his scientific bags for the trip that will bring Man close to the Sun but spare him the fate of Icarus. He is a universe unto himself. A greater reality. Being Stamatis Krimizis is being able to think beyond existing frontiers and unafraid to do so. Daring to try out new ideas, however impossible they may seem. Stamatis Krimizis is proof of the greatness hiding with us.
In Chios, in the town of Vrontados, in an environment that was very closed off, very family-oriented, tightly supervised I mean, and with excellence as its fundamental rule, mainly excellence in school. My father went to America just before WWII broke out and my mother was already pregnant with me, her youngest. For obvious reasons, my father could not come back for my birth. At the time this kind of trip was very difficult. Eventually, my father came to Greece when I was 15 years old. He was a typical immigrant of his time … in his era, you could leave your homeland to chase your luck, your destiny. Do these kind of influences define our lives and our choices?
Are they the most important element?
I don’t know if this is the case for other people. But in my case, these influences were indeed very important. My family’s influence, my school’s influence, especially my high school’s, now that I think about it, were decisive. After leaving Greece and arriving in America, my family no longer had so much influence on me, I had no choice but to succeed… I was determined to complete university, come what may…
Why was your family so obsessed with the university?
No one in my family had ever been to university. It was a family obsession... But the greatest influence in my life was Professor James Van Allen.
Where did you first meet Professor Van Allen?
He had come to give a lecture at the University of Minnesota where, as an undergraduate, I was working in another professor’s lab, putting together a radiation meter. Van Allen stopped and asked me: “What are you making here?” I told him and he said, “explain how this meter you’re designing works”. And I tried to explain as best I could. In the end, he turned and asked: “Have you given any thought to your post-graduate studies?”. I said, “It’s what I think about all the time Professor, but I don’t have the money so I will probably have to go work in the private sector before looking into my post-graduate degree.” “Why don’t you apply to the University of Iowa?” he suggested. At the time Van Allen
γησέ μου πως λειτουργεί αυτός ο μετρητής που σχεδιάζεις...»
Και προσπάθησα να του εξηγήσω όσο καλύτερα μπορούσα
πως λειτουργεί ο μετρητής που έφτιαχνα και στο τέλος γύρισε
και μου είπε: «Έχεις σκεφτεί κάτι για το μεταπτυχιακό σου;»
Του λέω: «Το σκέφτομαι συνέχεια κύριε καθηγητά, αλλά δεν
έχω χρήματα και μάλλον θα δουλέψω σε μια εταιρεία για να
μαζέψω χρήματα και μετά θα κοιτάξω για το μεταπτυχιακό
μου». «Γιατί δεν κάνεις αίτηση στο Πανεπιστήμιο της Αιόβα;»
μου είπε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τότε ο Βαν Αλεν, ήταν ο
διευθυντής της σχολής Φυσικής και Αστρονομίας στην Αϊόβα και ο πιο φημισμένος Αμερικανός επιστήμων, διότι είχε κάνει τον πρώτο δορυφόρο και είχε ανακαλύψει τις ζώνες Βαν Άλεν. «Αφού το λέτε κύριε καθηγητά, θα κάνω μιά αίτηση και βλέπουμε» Και έκανα αίτηση, με δέχθηκαν αμέσως, μου έδωσαν μια υποτροφία και σε λίγους μήνες είχα εγκατασταθεί στην Αιόβα. Μετά από καιρό κατάλαβα ότι εκείνη την στιγμή, ο Βαν Άλεν μου έκανε μιά προφορική εξέταση, ένα τεστ. Κάτι
πρέπει να του έκανε εντύπωση σε μένα και γιά αυτό τελικώς με κάλεσε να πάω στην Αϊόβα...
Κάποιοι άνθρωποι περνάει η τύχη από μπροστά τους και
γυρίζουν την πλάτη τους. Εσείς όμως τολμήσατε να δείτε την
τύχη σας και την ακολουθήσατε...
Ο Βαν Άλεν συνήθιζε να μου λέει: «Πρέπει να δώσεις την
ευκαιρία στον εαυτό σου να αποδειχθεί τυχερός...» «Και πως
γίνεται αυτό;» «Οταν είσαι προετοιμασμένος, έχεις κάνει καλή
δουλειά, όταν δεις την ευκαιρία θα την αναγνωρίσεις, θα την ακολουθήσεις. Ο περισσότερος κόσμος περνάνε οι ευκαιρίες
από μπροστά τους και δεν τις αναγνωρίζουν καν, γιατί είναι απροετοίμαστοι. Θέλει να έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου να
συναντηθεί με την τύχη του» έλεγε ο καθηγητής. Και είχε δίκιο.
Σε λιγότερο από ενάμισι χρόνο είχα πάρει το μάστερ και μου
είπε ο Βαν Αλεν: «Άκουσε, τώρα θέλω να γίνεις συνερευνητής
στην πρώτη αποστολή στον Άρη». Λέω: «Και τι να κάνω;»
«Θα σχεδιάσεις έναν μετρητή που θα μπορεί να διακρίνει τα
ηλεκτρόνια από τα πρωτόνια. Τότε δεν ήταν δυνατόν με τους
τότε μετρητές να γίνει αυτή η διάκριση και του είπα: «Μα δεν
ξέρω, πως να τον κάνω;» «Θα μάθεις μην ανησυχείς» μου είπε...
Αυτή ήταν η διδακτική του μέθοδος όχι με μένα, με όλους. Σε
έριχνε στα βαθιά να δει αν μπορείς να κολυμπήσεις. Μου πήρε
πολλούς μήνες για να τα καταφέρω και να σχεδιάσω αυτόν
τον μετρητή. Είχα συνεχώς προβλήματα και τελικώς άρχισε να
λειτουργεί κανονικά ένα μήνα πριν την εκτόξευση. Δηλαδή φανταστείτε τώρα να έχεις αυτή την ευθύνη και να μη κοιμάσαι το βράδυ και να προσπαθείς και να σκέφτεσαι ότι μπορεί αυτό το πείραμα να μην επιτύχει και μπορεί κάτι να συμβεί και να μην λειτουργήσει στο διαστημόπλοιο. κι όλα αυτά στην πρώτη αποστολή στον Άρη.
Με τα χρόνια, πιάσατε τον εαυτό σας κάποια στιγμή, να λέει: «Έχασα τη ζωή μου»; Όχι. Δε θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου διαφορετικά.
Γιά να καταλάβετε όταν τελείωσα το μεταπτυχιακό μου και
πήρα το διδακτορικό μου και μου ζήτησε ο Βαν Άλεν να
γίνω καθηγητής στο πανεπιστήμιο, μετά από δυό χρόνια, είχα μια προσφορά από το John Hopkins και την αρνήθηκα. Του είπα: «Δε μπορώ δυστυχώς, έχω δύο-τρία προγράμματα και πειράματα ακόμη να τελειώσω εδώ». Τελικά φύγατε; Ακολουθήσατε το επισφαλή δρόμο; Λοιπόν, πήγα στο Hopkins, γύρισα την πλάτη στη μονιμότητα
was head of the Physics and Astronomy Department there and the most famous American scientist; he had created the first satellite and discovered the Van Allen radiation belts that were named after him. “I will, if you say so Professor,” I replied. I did apply and was accepted straight away. they gave me a scholarship and a few months later I was living in Iowa. After a while I realised that Val Allen was interviewing me that first time, testing me. Something must have impressed him, and he invited me to Iowa. Luck comes to some people, and they turn their backs to her. But you were bold enough to see her approaching and follow…
Van Allen used to tell me: “You need to give yourself a chance to find your luck”. “In what way?” I would ask. “If you are well-prepared, you will see your opportunity and you shall know it for what it is, you will follow it. Most people let opportunities pass them by and don’t realise it because they haven’t prepared. You need to prepare yourself to meet your luck,” the professor used to say. And he was right! I soon had my master’s degree and Van Allen told me “Listen, I want you to work as a researcher for the first mission to Mars.”
“What do you want me to do?” I replied. “You will design a meter than can tell the difference between electrons and protons.” The equipment available at the time couldn’t distinguish between the two. I told him that I didn’t know how to make such a thing. “Don’t worry, you’ll find out”, he told me… This was Van Allen’s teaching method, he used it with everyone, not just me. He would drop you in the deep to see if you could swim. I worked for many months to design this meter. I came across many issues but eventually it worked, a month before take-off. Imagine carrying this kind of responsibility, trying to make it work, worrying that it might not work or that something would happen, and it wouldn’t work in the spacecraft, and all this on the first mission to Mars.
As time passed, did you doubt yourself and the decisions you made?
No. I couldn’t image a different life. When I finished my master’s and got my PhD, Van Allen offered me a teaching position at the university. Two years later I had an offer from John Hopkins University but I rejected that offer at the time. What happened in the end? Did you leave Iowa, did you take the risk?
I did, I eventually took on a position at John Hopkins, turning my back to tenure and certainty. I didn’t miss out. We worked on a new technology that involved the choosing experiments for Voyager I and II. We were a team of new scientists that found themselves in the same place at the same time and proposed an experiment using this brand-new technology. The team decided that I should lead this effort and we put together and filed a proposal for John Hopkins. We took it to NASA where the final selection would take place. Van Allen, my mentor, my teacher, the
STAMATIS KRIMIZIS IS PROOF OF THE GREATNESS HIDING WITH US
και την ασφάλεια και δεν έχασα νομίζω. Προετοιμάσαμε μιά
καινούργια τεχνολογία, που είχε να κάνει με την επιλογή των
πειραμάτων για το Voyager I & II... Μιά ομάδα από νέους
επιστήμονες, βρεθήκαμε μαζί και είπαμε να προτείνουμε ένα
πείραμα με μιά καινούργια τεχνολογία. Αποφάσισαν από την
ομάδα ότι εγώ έπρεπε να ηγηθώ της ομάδας, ετσι ετοιμάσαμε
και κάναμε μια πρόταση από το πανεπιστήμιο John Hopkins.
Την στείλαμε στη ΝΑΣΑ για να γίνει η τελική επιλογή. Ο
Βαν Άλεν, ο μεντοράς μου, ο δασκαλός μου, αυτός που μου
είχε ανοίξει την πόρτα της πολύ ενδιαφέρουσας ζωής μου, συμμετείχε κι αυτός με την δική του ομάδα στο πρόγραμμα
και είχε προτείνει και εκείνος ένα πείραμα,
Και τελικά; Και όλως περιέργως, επέλεξαν το δικό μας πείραμα. (Γέλια)
Μείναμε βέβαια κι εμείς κατάπληκτοι. Όταν ρώτησαν τον
Βαν Άλεν, πως έχασε και πως νοιώθει που έχασε, αυτός είπε:
«Έχασα, αλλά είμαι περήφανος που έχασα από τον φοιτητή μου, τον μαθητή μου...» Ο Βαν Άλεν, ήταν πάντα ένας τζέντλεμαν, ήξερε ότι οι νίκες κρύβουν και ήττες!
Γιατί είχε ρίσκο το δικό σας το πείραμα;
Ένα από τα πράγματα, τα οποία εγώ τόλμησα τότε με το Voyager, ήταν ότι στο συνδυασμό του πειράματος, που κάναμε, είχα
αποφασίσει να βάλω μια μηχανική πλατφόρμα, η οποία θα
κινούσε τα όργανα και να καλύπτουν ολόκληρο τον ουρανό
γύρω-γύρω 360 μοίρες και αυτό τότε ήταν μια τεχνολογία, η
οποία δεν ήταν πολύ εφικτή, διότι τα μηχανικά συστήματα
στο διάστημα, στο κενό, δε λειτουργούσαν πολύ καλά. Ήταν
δύσκολο να πετύχουμε αυτό που είχαμε στοχεύσει. Είπα στους μηχανικούς: «Παιδιά, θα κάνουμε αυτό, γιατί η επιστημονική παρατήρηση της διάταξης των σωματιδίων σε 360 μοίρες, είναι τόσο βασική και θα μας δώσει τόσα πολλά πράγματα που πρέπει να το ριψοκινδυνεύσουμε». Το τι άκουσα από τους μηχανικούς
δεν μπορείτε να φανταστείτε. «Τρελάθηκες; Θα βγούμε και μετά
την εκτόξευση, θα κολλήσει σε μια ορισμένη κατεύθυνση το
μηχάνημα και δε θα καταφέρουμε τίποτα» μου έλεγαν. Πήρα
το ρίσκο και επέμεινα σε αυτό που πίστευα. Βέβαια, δεν ήταν
απλώς μιά ιδέα. Είχα δουλέψαμε πολύ σκληρά γιά το πως
θα το καταφέρουμε να λειτουργήσει το μηχάνημα. Έπρεπε
να σχεδιάσουμε το μηχανισμό και να τον δοκιμάσουμε. Είχα
τρομερούς συνεργάτες. Κάναμε πάρα πολύ καλή δουλειά, το δοκιμάσαμε για 500.000 κινήσεις. Τότε για να πάμε από τη
Γη στο Δία και στον Κρόνο, ήθελε 4 χρόνια. Και χρειάζονταν
γύρω στις 250-300.000 κινήσεις. Εμείς το δοκιμάσαμε για 500.000 κινήσεις. Να σκεφτείτε, ότι αυτό το μηχανάκι που
φτιάξαμε τότε, κινείται ακόμα σήμερα, 40 χρόνια μετά. Κάθε 192 δευτερόλεπτα ανοίγει και καταγράφει. Έχει φτάσει 7,5 εκατομμύρια κινήσεις από τις 250.000 που το είχαμε σχεδιάσει
και 500.000 που το είχαμε δοκιμάσει. Αυτό μας έχει δώσει τρομερά αποτελέσματα. Στο Δία μπορέσαμε και ανακαλύψαμε
ότι υπάρχει θείο και οξυγόνο μέσα στη μαγνητόσφαιρα, που
προέρχεται από τα ηφαίστεια του φεγγαριού Ιώ. Και μετά όταν
πια περάσαμε και από τον Ουρανό και από τον Ποσειδώνα
και περιμέναμε να δούμε που είναι το όριο ανάμεσα στο ηλιακό
μας σύστημα και στον γαλαξία, δυστυχώς δεν είδαμε αυτό που
πιστεύαμε στηριζόμενοι σε αυτό το μηχάνημα. Μέχρι τότε δεν
ήξερε κανένας το όριο. Όταν άρχισε η αποστολή του Voyager
λέγανε όλοι, πως ήταν πέντε φορές πιο μακριά από τον Ήλιο
man that had opened the doors to my interesting new life, had also submitted a proposal with his own team for the same project.
What happened?
Strangely enough, they (NASA) chose our experiment (laughter). We were surprised ourselves! When they asked Van Allen how it felt to lose, he said: “I lost out but I am proud that I lost to my student…” Van Allen was always a gentleman, he knew that there are defeats hiding behind victories.”
One of the experiments I dared to go through with on the Voyager presented an interesting challenge. In the experimental combinations we were working on, I decided to use a mechanical platform that would allow the instruments to rotate to scan the entire sky, 360 degrees. At the time, this technology didn’t seem feasible because, in the void that is space, these systems didn’t work properly. Achieving our goal was tough. I told our engineers that we were going to do this because the scientific observation of the arrangement of particles in 360 degrees is so fundamental and will give us so much information that we absolutely must risk it. The engineers thought that I had gone crazy. They feared our equipment would get stuck and nothing would come of our efforts. I took the risk; I insisted on what I believed in. Of course, it wasn’t just about believing. We worked very hard to figure out how to make this equipment work. We had to design the mechanism and try it out. I had amazing partners. We put in a lot of work, tested the new equipment for 500,000 moves. At the time, to go from Earth to planet Zeus and Saturn we needed around 250,000300,000 moves. The equipment we made back then is still working today, forty years later. It turns itself on every 192 minutes and records. On Jupiter, we were able to discover that there is sulfur and oxygen in the magnetosphere, which comes from the volcanoes of the moon Io. And then, when we went past Uranus and Neptune and we were looking for information on where the boundary between our solar system and the galaxy is, unfortunately, we didn’t see what we expected we would, based on our equipment. Until then, no one knew the limits of our solar system.
When the Voyager mission began, everyone said that the boundary between our solar system and the rest of the galaxy was five times farther [than the Earth is] from the Sun, that is, as far as we thought Earth was from Neptune. We established that the distance between Earth and Neptune is 30 times further away than what we expected.
Then the so-called Voyager interstellar mission began. And we waited to see where the solar system’s boundary with the galaxy was. 5 years passed, 10 years passed, 15 years passed, the boundary was nowhere to be detected. At some point with the rotational capability of the system we had designed, we started to see some of the Sun’s protons and nuclei coming. Instead of leaving the Sun and going outward, they
BEING STAMATIS KRIMIZIS IS BEING ABLE TO THINK BEYOND EXISTING FRONTIERS AND UNAFRAID TO DO SO
το όριο ανάμεσα στο ηλιακό μας σύστημα και στον γαλαξία, όσο δηλαδή πιστεύαμε ότι απέχει η Γη από τον Ποσειδώνα.
Εμείς βέβαια, διασχίζοντας την διαδρομή γιά να φτάσουμε
στον Ποσειδώνα, διαπιστώσαμε ότι τελικά η απόσταση μεταξύ
Γης και Ποσειδώνα, ήταν 30 φορές πιο μακριά από αυτό που πιστεύαμε. Μετά άρχισε η λεγόμενη διαστρική αποστολή του Voyager. Και περιμέναμε να δούμε που ήταν το όριο. Πέρασαν 5 χρόνια, πέρασαν 10 χρόνια, πέρασαν 15 χρόνια, πουθενά το σύνορο. Κάποια στιγμή με την περιστροφική δυνατότητα αυτού του συστήματος που είχαμε σχεδιάσει, αρχίσαμε να βλέπουμε ότι ορισμένα πρωτόνια και πυρήνες Ηλίου έρχονταν. Αντί να
φεύγουν από τον Ήλιο και να πηγαίνουν προς τα έξω, ερχόταν
προς τα μέσα. Και αυτό συνέβει, δυο χρόνια πριν να φτάσουμε
στο όριο. Έτσι καταλάβαμε ότι είχαμε φτάσει πια στο όριο, στο
σύνορο του ηλιακού συστήματος και του γαλαξία. Βέβαια η
αλλαγή ήταν πολύ δραματική. Αυξήθηκαν οι κοσμικές ακτίνες
που προέρχονται από παλιές σούπερ νόβα και εξαφανίστηκε
όλο το ηλιακό υλικό. Αλλά και εκεί μας περίμενε και μια άλλη μεγάλη έκπληξη. Αυτό έγινε το 2012. Εμείς αρχίσαμε το ΄77.
Η απόσταση ήταν 121 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο, απ’
ότι ο Ηλιος από τη Γη . Σας είχα πει ότι όταν αρχίσαμε νομί-
ζαμε πως ήταν πέντε φορές πιό μακριά... Η έκπληξη που μας
περίμενε στο όριο, καθώς βγήκαμε στο γαλαξία, ήταν ότι εκεί κυριαρχούν οι κοσμικές ακτίνες.
Εσείς τι δε ξεχνάτε από αυτά που ζήσατε; Ακούστε... Εμένα αυτό που με ενθουσίαζε πάντα, από παιδί, ήταν η θάλασσα και ο ουρανός... Θυμάμαι τη Χίο παιδι, με
τον καθαρό της ουρανό. Δεν είχαμε τότε οπτική ρύπανση με
τα ηλεκτρικά φώτα, γιατί εγώ μεγάλωσα με τη λάμπα πετρε-
λαίου. Ήταν τρομερό να βγαίνεις έξω και να βλέπεις αυτό τον
τεράστιο θόλο και να βλέπεις όλα τα λαμπερά σημεία φωτός
και να λες τι είναι αυτά τα πράγματα, από πού έρχονται, γιατί
είναι έτσι ο ουρανός την νυχτα; Ποιοι είναι οι πλανήτες; Πόσο
μακρυά είναι όλα αυτά τα σημαδάκια που βλέπω; Δεν είχαμε
ούτε ιντερνέτ ούτε εγκυκλοπαίδειες τότε... Μονο μάτια είχαμε
και είμασταν τυφλοί κατά τα άλλα...
Φοβάστε το θάνατο;
Οχι, τον θάνατο δεν τον φοβαμαι, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω
γιά την αγωνία του θανάτου των άλλων... Επιστημονικά ο θάνατος προσεγγίζεται ως η φθορά του βιολογικού συστήματος
και αυτό όπως ξέρετε γίνεται μεγάλη προσπάθεια να κατανοηθεί
ή και να αποφευχθεί, αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό... Μια
φορά, μου έλεγε ο γιατρός μου, πόσο καλό φάρμακο είναι οι στατίνες και βοηθούν όχι μόνο το σύστημα το κυκλοφοριακό και την καρδιά, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι βοηθουν και στην πρόληψη του Αλσχάιμερ και σε διάφορα άλλα. Του λέω εντάξει, αφού είναι τόσο καλό συστατικό για τον άνθρωπο οι στατίνες, γιατί δεν είναι μέρος της ύπαρξής μας, της χημείας του ανθρώπινου σώματος. Γιατί να μην το έχει προβλέψει η φύση. Η φύση θέλει να διαιωνίσει το είδος και ξέρει πώς να το διαιωνίσει. Δε χρειάζεται να ζούμε πολλά χρόνια για να διαιωνίσουμε το είδος!
Έχετε πιάσει ποτέ τον εαυτό
were coming inward. So, we understood that we had already reached the boundary of the solar system and the galaxy. Of course, the change was very dramatic. Cosmic rays from old supernovae increased and all solar material disappeared. But even there, another big surprise awaited us. This happened in 2012. The mission started in ΄77. The distance was 121 times farther from the Sun than the Sun is from the Earth. I told you that when we started, we thought the boundary was five times as far... The surprise that awaited us at the boundary, as we went out into the galaxy, was that cosmic rays dominated the sky there.
Don’t you forget some of the things you’ve experience?
Listen… what I’ve always loved, even as a child, was the sun and the sea. I remember the Chios of my childhood, with its clear sky. We never had light pollution; I grew up with a gas lamp. It was a tremendous thing, walking out and experiencing the huge celestial dome, and seeing all these bright points of light, wondering what these things are, where they come from, why the sky looks like this at night. What the planets are. How far away are all these little marks I am seeing? We didn’t have the internet, we didn’t even have encyclopaedias at the time... We only had our eyes and were otherwise blind…
No, I am not afraid of death but again, I can’t speak for others… We scientists look at death as the decay of our biological self and, as you know, people are working very hard to understand or avoid death but I do not know whether this is something we should be striving for… My doctor once talked to me about statins, how good they are, how they help the heart, not just the circulatory system. He added that there are indications statins also help prevent Alzheimer’s and various other things. I replied that if statins are so good for humans, how come they aren’t a part of our natural existence, part of the human body’s chemistry. Why hasn’t nature provided. Nature wants and knows how to perpetuate the species. We don’t need to live for many years to perpetuate the species! Have you ever caught yourself thinking that in this great universe there is other life resembling life on Earth?
I am sure there is. But we will never find out. Why?
It is important to understand what “distance” means in the universe. We mentioned earlier that Voyager is now 21 billion kilometres away from Earth and we receive its signal with the speed of light. It takes 19 hours and 37 minutes for the signal to reach Earth. The Sun’s light reaches Earth in 8.5 minutes. The nearest star with planets is Alpha Centauri which is 4.37 light years away from us. Even if we had a spaceship moving 100 times faster than the Voyager, that is with a speed of 6 million kilometres an hour rather than 62,000 kilometres an hour, we would still need 20,000
WHAT I’VE ALWAYS LOVED, EVEN AS A CHILD, WAS THE SUN AND THE SEA. I REMEMBER THE CHIOS OF MY CHILDHOOD WITH ITS CLEAR SKY
The first Drems to open in Greece offers an Unlimited-Luxury® experience including incredible accommodations, a selection of international cuisines and outstanding activities. Located right on the stunning seafront in the beautiful town of Gouvia, this luxurious 334-room resort is the perfect place to live a dream holiday experience.
dreamsresorts.com
A brand of
τι σημαίνει «απόσταση» στο σύμπαν. Είπαμε για το Voyager
πως είναι τώρα 21 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από την
γη και παίρνουμε το σήμα από το Voyager με την ταχύτητα του
φωτός και θέλει 19 ώρες και 37 λεπτά για να φτάσει στη Γη. Το
φώς από τον Ήλιο φτάνει σε 8,5 λεπτά. Το πιο κοντινό άστρο
με πλανήτες είναι το «Άλφα Κενταύρου» και είναι 4,37 έτη
φωτός μακριά μας. Αν είχαμε ένα διαστημόπλοιο που να πήγαινε
εκατό φορές πιο γρήγορα από το Voyager δηλαδή αντί 62.000
χιλιόμετρα την ώρα να πηγαίνει 6 εκατομμύρια χιλιόμετρα την
ώρα θα έπαιρνε 20.000 χρόνια για να πάει και να έρθει στο
πιο κοντινό άστρο. Δηλαδή οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Το
σύμπαν είναι άδειο ως επί το πλείστον. Εμείς είμαστε σε αυτή
τη σφαίρα, τα τελευταία 2-3 εκατομμύρια το πολύ χρόνια ως
ανθρωπότητα; Και υπάρχει το ηλιακό μας σύστημα και η Γη μας 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Από αυτά όλα τα χρόνια, τα τελευταία 3 εκατομμύρια χρόνια υπάρχει πολιτισμός, υπάρχει άνθρωπος, ας πούμε. Αλλά μόνο τα τελευταία 100 χρόνια έχουμε μπορέσει να κατασκευάσουμε συσκευές που να λένε ότι είμαστε εδώ. Αυτές οι συσκευές στέλνουν ραδιοκύματα και είναι η τηλεόραση, οι ραδιοσταθμοί και τα λοιπά. Φανταστείτε σε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, τα τελευταία 100 χρόνια μπορεί κάποιος πολιτισμός στο σύμπαν να πάρει μήνυμα αλλά όχι σε μεγάλη απόσταση. Σε 100 έτη φωτός. Και βέβαια το σήμα είναι τόσο αδύνατο που θα πρέπει να έχει μια αντένα που θα έχει μια διάμετρο από τη Γη στον Ήλιο ας πούμε για να συλλάβει αυτό το ελάχιστο σήμα που στέλνουμε. Και ο γαλαξίας έχει βέβαια 150-200 δισεκατομμύρια Ήλιους, ο δικός μας γαλαξίας. Και υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Οι πιθανότητες ότι κάπου έχει δημιουργηθεί κάποια βιολογική δραστηριότητα και ότι πιθανόν να υπάρχει ένας πολιτισμός και πολύ ανώτερος από τον δικό μας είναι νομίζω 100% σίγουρο. Αλλά θα μάθουμε ποτέ ότι έχει υπάρχει κάτι τέτοιο; Εχει μηδαμινές πιθανότητες η επαφή μας με κάποιο άλλο πολιτισμό.
Το διαστημόπλοιο που έχουμε, του οποίου είμαστε επιβάτες, το
οποίο λέγεται Γη, είναι αυτό το οποίο έχουμε και δε πρόκειται
να μας σώσει κάποιος, εάν το καταστρέψουμε.
Τι είναι ο Θεός για σας;
Ο Θεός είναι κάτι το οποίο είναι στην καρδιά του ανθρώπου.
Το εφεύρε ο άνθρωπος γιά να αντέξει την ανυπαρξία!
Επινόηση είναι ο θεός;
Δε ξέρω. Για να υπάρχει μέσα σε όλες τις κουλτούρες σημαίνει
ότι είναι μια έννοια, η οποία βρίσκεται μέσα μας και πιθανόν να είναι υπερφυσική. Δε το ξέρω αυτό. Αλλά η επιστήμη δε πρόκειται να μας πει ποτέ, υπάρχει Θεός ή δεν υπάρχει Θεός. Η επιστήμη λέει πως λειτουργούν τα πράγματα, δε λέει γιατί λειτουργούν με αυτό τον τρόπο. Δε πρόκειται να μας εξηγήσει ποτέ γιατί έγινε το big bang. Μας λέει, έγινε το big bang και λειτούργησε με αυτό τον τρόπο. Αυτό ξέρουμε. Το «γιατί» είναι μια άλλη διάσταση, την οποία εγώ νομίζω ότι η ανθρωπότητα δε θα μπορέσει ποτέ να απαντήσει. Θα συνεχίσουμε να ζούμε με αυτό το «γιατί» πάνω από τα κεφάλια μας! (Γέλια)
Τα πέντε μεγάλα σκαλοπάτια της ζωής σας ποια ήταν; Το γεγονός ότι πήγα στο πανεπιστήμιο. Το δεύτερο ότι συνά-
ντησα τον Βαν Άλεν. Το τρίτο ότι έφυγα από τον Βαν Άλεν.
Το τέταρτο ότι αποφάσισα να μην γίνω διοικητής της ΝΑΣΑ. Το πέμπτο δε ξέρω... Τώρα το ανεβαίνετε; Προσπαθώ να το ανέβω! Σας ευχαριστώ.
years to reach the nearest star. The distances we are talking about are enormous. The universe is mostly empty. Humanity has been present on Planet Earth for 2-3 million years at most. Our solar system and Earth have been in existence for 4.5 billion years. In all this time, civilization as we know it, humanity, has existed for let us say 3 million years. But it’s only for the past 100 years that we have been able to construct devices that communicate our presence on the planet. These devices, television, radio, etc. send radio waves. Think of it! In 4.5 billion years, it’s only for the past 100 years that a civilization somewhere in the universe, located at not that great a distance from Earth, could possibly receive a message that says we are here. And, of course, our signal is so weak this other civilization would need to have an antenna with a diameter the size of the distance between the Sun and Earth to be able to receive it. The galaxy of course has 150-200 billion suns, our galaxy. And there are at least 100 billion galaxies in the universe. The probability that some sort of biological activity has appeared somewhere else and the possibility that there is a civilization much more advanced than hours; I think we can safely say with certainty that this is the case. But will we ever find out? The chances of making contact with another civilization are minimal. The spaceship we have, the one we are all aboard, is called Earth. And no one is going to save us if we destroy it.
What is God?
God is something in Μan’ s heart. Humans invented God to endure non-existence!
God in an invention?
I don’t know. For God to exist in all cultures, it means that it is a concept which is within us and possibly supernatural. I don’t know. But science is never going to tell us whether there is a God or not. Science tells us how things work; it doesn’t explain why they work that way. Science is never going to explain to us why the big bang happened. It tells us: the big bang happened and this is how it worked. The “why” is another dimension, a question which I think humanity will never be able to answer. We will continue to live with this “why” hanging over our heads! (Laughs) What were the five big steps you in your life? The fact I went to university. Meeting Van Allen. Leaving Van Allen. Deciding not to become NASA Administrator. I’m not sure about the fifth step. Are you taking this 5th step now? I am trying to.
Thank you.
Thank you Mr. Lalas.
GOD IS SOMETHING IN ΜAN’S HEART. HUMANS INVENTED GOD TO ENDURE NONEXISTENCE!
The hidden gem of city break
Stunning coastlines, delicious food, history, and modern-day vibrancies make Thessaloniki a place to fall in love with. Its terrain is filled with Byzantine, Roman, Ottoman, Jewish, and other stunning landmarks that take you back in time. But the most heartwarming aspect of Thessaloniki’s culture is how welcoming and accepting its residents are to visitors and tourists worldwide!
ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΥΚΑΚΙ
Υπάρχουν δεκάδες λόγοι για να αγαπήσεις το Κουκάκι,
την πυκνοδομημένη συνοικία που απλώνεται από τη
νοτιοανατολική πλευρά του Λόφου του Φιλοπάππου
μέχρι τη Λεωφόρο Συγγρού και συνορεύει με τον
Νέο Κόσμο και τα Πετράλωνα. Μια γειτονιά που
την αποκαλούσαν «Mικρό Παρίσι», και πήρε το όνομά της από έναν
από
τους πρώτους κατοίκους του, τον Γεώργιο Κουκάκη, ο οποίος είχε
ανοίξει βιοτεχνία σιδερένιων κρεβατιών στην περιοχή στις αρχές του
20ου αιώνα.
Περπατώντας στους δρόμους, τα κτίρια αφηγούνται την ιστορία της συνοικίας: τα παλιά νεοκλασικά σπίτια με τις αυλές στον περιφερειακό, τα κομψά κτίρια του Μεσοπολέμου με τις πόρτες με τα σφυρήλατα σχέδια της αρ ντεκό, οι παλιές πολυκατοικίες που ανεγέρθηκαν την δεκαετία του ’60. Η ζωή δεν σταματά ποτέ σε αυτόν τον μικρόκοσμο από κολεκτίβες και καφενεία, laundries και concept stores, μανάβικα και μπυραρίες που σερβίρουν craft μπύρες, χώρους τέχνης και εστιατόρια με έθνικ φαγητό, ψιλικατζίδικα και αυθεντικές πιτσαρίες.
Μεγάλο προτέρημα η «στρατηγική» γεωγραφική του θέση: Στην σκιά της Ακρόπολης και σε απόσταση αναπνοής από το περίφημο Μουσείο της Ακρόπολης που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Bernard Tschumi για να στεγάσει τα ευρήματα από τον βράχο της Ακρόπολης, πολύ κοντά στον ωραίο πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ακριβώς δίπλα στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, ένα εμβληματικό τοπόσημο που στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο της ζυθοποιίας Φιξ.
Μπλέκοντας την αίσθηση της γειτονιάς με έναν κοσμοπολίτικο, δυναμικό χαρακτήρα, την ηρεμία με την αέναη κίνηση, η ζωή στο Κουκάκι ξεδιπλώνεται στην Φαλήρου, την Bεϊκου, την Δημητρακοπούλου, στους πεζόδρομους της Γ. Ολυμπίου και της Δράκου, στα στενά κάτω από τον περιφερειακό της Μουσών, στα καταπράσινα μονοπάτια του Φιλοπάππου.
Απλό και φιλόξενο, ρετρό και σύγχρονο, το Κουκάκι είναι μια συνοικία τα έχει όλα: Από την συνοικία Γαργαρέττα που αποτελεί ξεχωριστή γειτονιά του Κουκακίου και τον προσηλωμένο στις σινεφίλ επιλογές κινηματογράφο Mικρόκοσμο, μέχρι το ιστορικό στέκι Koύκλες στη Ζαν Μoρεάς με τα δημοφιλή drag show και το καλόγουστο δισκάδικο LoFi concept (Oδυσσέα Ανδρούτσου 38). Και από τα καλύτερα ψωμιά των Αθηνών στον φημισμένο φούρνο του Τάκη (Μισαραλιώτου 14) και το Μαμά Ψωμί (Ζαχαρίτσα 42), και το ξακουστό σουβλάκι στις Γυναίκες (Δράκου 16) και τον Καλύβα (Δημητρακοπούλου 91-93) μέχρι την αγάπη για τον πολιτισμό και την τέχνη, εκφραστές της οποίας είναι το Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας με τα εργαστήρια, την πλούσια βιβλιοθήκη του και το Athens Photo Festival (Στρατηγού Κοντούλη 3) και οι νέες, πρωτοποριακές γκαλερί Callirrhoë (Καλλιρόης 122) και Κoren process space (Zαν Μορεάς 10). Με την συνύπαρξη παλιού και νέου, και με κάθε γωνιά να κρύβει και από μια έκπληξη, το Κουκάκι είναι μια γειτονιά για
There are plenty of reasons to love Koukaki, the densely built neighbourhood stretching from the south-eastern side of Philopappou Hill to Syngrou Avenue and bordering Neos Kosmos and Petralona. Once nicknamed “Little Paris”, it was named after one of its first inhabitants, Georgios Koukakis, the founder of an iron bed factory in the area in the early 20th century.
Koukaki buildings tell its story: old neoclassical homes with gardens along the ring road, elegant interwar buildings with wrought iron gates depicting art deco designs, and 60’s apartment buildings. Life never stops in this microcosm, made up of collectives and coffee shops, laundries and concept stores, grocery stores and pubs serving craft beer, art spaces and ethnic restaurants, corner stores and authentic pizzerias.
Koukaki’s big asset is its “strategic” location: in the shadow of the Acropolis and a stone’s throw from its renowned Museum, which was designed by Bernard Tschumi to house the archaeological findings from the eponymous site, the neighbourhood is also right next to the National Museum of Contemporary Art, a landmark situated in the old Fix brewery.
Mixing its neighbourhood feel with its cosmopolitan, dynamic character, tranquillity with never-ending motion, life in Koukaki unfolds along Falirou, Veikou, and Dimitrakopoulou streets and the pedestrianised G. Olympiou and Drakou, the narrow road under the Mouson Ring Road and the green paths climbing Philopappou Hill.
Simple and hospitable, retro and modern, Koukaki is a neighbourhood that truly has everything: from Gargaretta, with the independent Microcosmos cinema to the historic Koukles drag shows on Zan Moreas street and the hip LoFi Concept record store (Odyssea Androutsou 38). And from some of the best bread to be bought in Athens from the famed Takis bakery (Misaraliotou 14) and Mama Psomi (Zaharitsa 42) and the renowned souvlaki you can find at Gynaikes (Drakou 15) and Kalyva (Dimitrakopoulou 91-93), till the love for art and culture on display at the Hellenic Photography Centre with its workshops, rich library and Athens Photo Festival (Stratigou Kontouli 3), and the new avant garde Callirrhoë (Kallirois 122) and Κoren process space (Zan Moreasς 10). With the old and the new co-existing and a surprise waiting behind each corner, Koukaki is a neighbourhood that will fill you up with life.
A cult patisserie has been transformed into an atmospheric bar where premium whisky labels and classic cocktails meet the exuberant flavours of Elvi Dimitris Zyba, award winning chef of Alficon. Great music, chicken waffles with pineapple coleslaw, and a Benton’s old-fashioned cocktail in our glasses.
A daring gastro pub with tables spreading onto Elpidas square and serving kaleidoscopic creative cuisine. Based on fresh
μπαρ, όπου οι premium ετικέτες ουίσκι και τα μοντέρνα κλασικά κοκτέιλ συναντούν τις πληθωρικές
γεύσεις του μενού που έχει επιμεληθεί ο Έλβι Δημή-
τρη Ζύμπα του βραβευμένου Άλφicon. Ωραίες μουσικές, βάφλες με κοτόπουλο και coleslaw ανανά, και Benton’s Old Fashioned στα ποτήρια μας.
Park Bench // Πραμάντων 10, τηλ. 212 1065303
Η τολμηρή gastro pub που απλώνει τραπέζια στην καταπράσινη πλατεία Ελπίδας, σερβίρει μια ετερόκλητη δημιουργική κουζίνα βασισμένη στα φρέσκα εποχικά προϊόντα. Στο μενού παρελαύνουν από carpaccio λαβράκι με σουσάμι και passion fruit μέχρι steak κουνουπιδιού με τραγανό κρεμμύδι.
Tiki Bar // Φαλήρου 15, τηλ.: 210 9236908
To εξωτικό μπαρ με το πολυνησιακό ντεκόρ μετράει 16 χρόνια λειτουργίας, αυτοπροσδιορίζεται ως loungepunk και συνδυάζει χορευτική μουσική, λαχταριστά
Mai Tai και Ζοmbie, και νόστιμο bar food.
ΜάνηΜάνη // Φαλήρου 10, τηλ.:210 9218180
Το διώροφο νεοκλασικό αποτελεί σημείο αναφοράς
για την ελληνική μοντέρνα κουζίνα. Με έμπνευση
από την γευστική παράδοση της Λακωνικής Μάνης
και με μια σύγχρονη ματιά, σερβίρει ένα σύγχρονο μενού με τοπικές πινελιές, το οποίο έχουν επαινέσει ακόμα και οι New York Times.
Dirty Mάνη // Δημητρακοπούλου 5, τηλ.: 210
9241534
Η ομάδα του ΜάνηΜάνη άνοιξε ένα μαγαζί που μοιάζει με food truck και απογειώνει το «βρώμικο»
και το ελληνικό street food. Ετοιμάζουν την φημισμέ-
νη τριπλέτα -χοιρινό καλαμάκι με τραβηχτή πίτα και
κεφαλοτύρι, όπως το σερβίρουν στο Γύθειο, αλλά και δημιουργικά σάντουιτς με πίτα όπως το «Μανιάτικο»
με σύγκλινο σχάρας, πουρέ σύκου, λιαστή ντομάτα, αρωματικό τυρί βοτάνων, καπνιστή μελιτζάνα και ρόκα.
Tuk Tuk Thai Street Food // Βεΐκου 40, τηλ. 211 4051947
To λιλιπούτειο όμορφο εστιατόριο με τους πάγκους, τα ψηλά σκαμπό, τoυς πολύχρωμους τοίχους και τα σουβενίρ από τα ταξίδια των ιδιοκτητών φέρνει αέρα Ταϊλάνδης στο Κουκάκι, σερβίροντας όλα τα αγαπημένα, από dumplings και σούπα tom yan goong μέχρι pad thai και ποικίλα κάρι.
Ιl Capitano // Βεΐκου 107, τηλ.: 210 9245 646
Στον χώρο ενός παλιού καφενείου, το Il Capitano αυτοσυστήνεται ως οστερία-κουτούκι. Ράφια στολισμένα με βάζα γεμάτα ελιές, αποξηραμένες πιπεριές,
KOUKAKI BUILDINGS TELL ITS STORY: OLD NEOCLASSICAL HOMES WITH GARDENS, WITH WROUGHT IRON GATES DEPICTING ART DECO DESIGNS, APARTMENT BUILDINGS.
seasonal produce. The menu features wildly differing dishes, from sea bass carpaccio with sesame and passion fruit to cauliflower steak with crispy onion.
Tiki Bar // Falirou 15, tel.: 210 9236908
This exotic bar decked out in Polynesian colours opened 16 years ago. Self-identifying as lounge punk, it has been combining dance music, divine Mai Tais and Zombies, and delicious bar food.
ManiMani // Falirou 10, tel.:210 9218180
This two-storey neoclassical building is a point of reference for modern Greek cuisine. Taking its cue from the culinary tradition of the Laconian Mani, looking at it through a contemporary lens, it serves a modern menu with brushworks of local flavours, that has been praised by many, including the New York Times.
Dirty Mani // Dimitrakopoulou 5, tel.: 210 9241534
The ManiMani team’s food truck pays homage to “vromiko” (meaning dirty and used to describe after-hours street food) and Greek street food in general. They offer their famed trio: pork souvlaki with pulled pitta and kefalotyri cheese as it is served in the Maniot town of Gytheio, and a host of creative sandwiches using pitta bread, such as the Maniatiko with sygklino, a type of salami, fig puree, sun-dried tomato, aromatic herb cheese, smoked aubergine, and rocket.
Tuk Tuk Thai Street Food // Veikou 40, tel. 211 4051947
This tiny, beautiful restaurant with its benches and bar stools, colourful walls and souvenirs from its owners’ travels, brings an air of Thailand to Koukaki. It serves all the Thai kitchen favourites, from dumplings to tom yan goong soup to pad thai and a variety of curries.
Il Capitano // Veikou 107, tel.: 210 9245 646
Il Capitano can be found in what used to be an old coffee house and introduces itself as an informal osteria. You will be surrounded by shelves full of olive jars, dried peppers, and a big cheese and cold cuts window, with the chairs and tables of an old Greek kafeneio spreading out onto the sidewalk. The menu brings Italy and Greece closer, combining pasta calamarata with smoked trout, or cherry tomatoes, capers, and lemon with boiled goat, and tsipouro with amaro.
Guarantee // Veikou 41, tel.: 210 9226924
μια μεγάλη βιτρίνα με τυριά και αλλαντικά, καρέκλες και τραπέζια παραδοσιακού καφενείου στο πεζοδρόμιο και ένας κατάλογος που φέρνει κοντά Ιταλία και Ελλάδα, συνδυάζοντας pasta calamarata με καπνιστή πέστροφα, ντοματίνια, κάπαρη και λεμόνι με γίδα βραστή, και τσίπουρο με ιταλικό amaro.
Guarantee // Βεΐκου 41, τηλ.: 210 9226924
O βασιλιάς του σάντουιτς από το 1988 έχει μια λαχταριστή βιτρίνα
από την οποία διαλέγεις τα υλικά: δεκάδες εκλεκτά τυριά -από chèvre
μέχρι γραβιέρα- και αλλαντικά -από παστράμι μέχρι προσούτο- κα-
θώς και μια παρέλαση από ψητά λαχανικά, χειροποίητες σάλτσες και
σπιτικά πέστο μπαίνουν σε ολόφρεσκα ψωμάκια διαφόρων τύπων.
Με τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά φτιάχνουν και τέλειους χυμούς.
Μπελ Ρέϋ // Φαλήρου 88, τηλ.: 213 0326450
Εννιά χρόνια πριν, ένα παλιό πλυντήριο αυτοκινήτων μετατράπηκε σε ένα από τα πιο hip σνακ μπαρ της Αθήνας. Η vintage ταμπέλα των λιπαντικών Βel Ray έχει μείνει ανέπαφη, από τις μεγάλες τζαμαρίες η ζωή της γειτονιάς ξεδιπλώνεται σαν σινεμασκόπ και οι καρέκλες θυμίζουν παλιά σχολική τάξη. Στο μπαρ φτιάχνουν δροσιστικά Paloma και Νegroni και στην κουζίνα croque monsieur και σάντουιτς με παστράμι.
Django // Βεΐκου 15, τηλ.: 6937395363
H τέχνη του φυσικού, χειροποίητου παγωτού από τη Σύρο στο Κουκάκι. Aυτή η αγαπημένη gelateria είναι μια ανοιχτή κουζίνα παγωτού όπου τα φρέσκα φρούτα γίνονται πουρές και τα φουντούκια καβουρδίζονται στο παρασκευαστήριο μπροστά σας. Παγωτό φιστίκι Αιγίνης, σοκολάτα με τσίλι, σορμπέ γιαούρτι, καπνιστό φουντούκι, σοκολάτα
Aζτέκων vegan είναι μερικές από τις φημισμένες γεύσεις του καταλόγου, ενώ ανάλογα με την εποχή, θα βρείτε από σορμπέ μανταρίνι μέχρι σορμπέ σύκου.
Μateria Prima // Φαλήρου 68, τηλ: +30 21 0924 5935
To φιλόξενο bistro κρασιού με την walk-in κάβα που περιλαμβάνει περίπου 500 ετικέτες είναι αγαπημένο στέκι κάθε οινόφιλου. Ζεστό ντεκόρ όπου κυριαρχεί το ξύλο, 40-50 επιλογές σε ποτήρι, λίστα εκλεκτών τυριών και ένα μικρό, ευφάνταστο μενού που περιλαμβάνει από μοσχαρίσιο tartare με πιπεριά jalapeno και crème fraiche μέχρι βιολογικό κόκορα με πουρέ πατάτας και σως λουίζα.
This sandwich king, established in 1988, features a delicious shop window from which you can take your pick among tens of delicious cheeses – from chèvre to gruyere- and cold cuts – from pastrami to prosciutto – and a parade of roasted vegetables, handmade sauces, and homemade pestos, all to be stuffed in a variety of fresh bread. They also make delicious fresh fruit and vegetable juices.
Bel Ray // Falirou 88, tel.: 213 0326450
Nine years ago, an old car wash was transformed into one of Athens’ hippest snack bars. The vintage Del Ray lubricant sign has remained intact and in place; from its large windows the life of the surrounding neighbourhood unfolds like a scene from a movie while the chairs hark back to all schoolrooms. The bar serves refreshing Palomas and Negronis and the kitchen prepares croque monsieur and pastrami sandwiches.
Django // Veikou 15, tel.: 6937395363
The art of fresh, handmade ice cream, all the way from Syros to Koukaki. This much-loved Gelateria is an open ice cream kitchen where fresh fruit is pureed, and hazelnuts are roasted right in front of you. Aegina peanut ice cream, chilli chocolate, yoghurt sorbet, smoked hazelnut, vegan Aztec chocolate are just some of the renowned ice-cream flavours on the Django menu. Ice cream flavours vary seasonally and include mandarin and fig sorbets.
Materia Prima // Falirou 68, tel: 210 924 5935
This hospitable wine bistro and its walk-in cellar housing around 500 labels, is a favourite with wine lovers. Nestled in the warm, woody décor, you can choose from 40-50 wine labels offered by the glass, a fine cheese list, and a small, imaginative food menu featuring a variety of dishes, from veal tartare with jalapeno peppers and crème fraiche, to the organic rooster with potato mash and verbena sauce.
WHAT WE NEED NOW BOARDING
ΜΟΔΑ / FASHION
PHOTOGRAPHER: KONSTANTINOS YIANNAKIS
STYLIST: NEFELI LITSAKI
MUA & HAIR: GIORGOS TSIAKOS
MODEL ENNI (AGENCIA)
Crop Blazer Ergon Mykonos, Skort Ergon Mykonos, Shoes Iride De Portu Earrings Hermina Athens
Shirt and Pants Yiorgos Eleftheriadis, Hat Savapile, Shoes Ralph Lauren
SwimsuitBe A Be couture, Shirt Dress Yiorgos Eleftheriades, hat Savapile
Shirt Ralph Lauren, Pants Ralph Lauren, Bag Mashu London
Dress
Jewellery
Shoes
Yiorgos Eleftheriades Space, Tsakalof 29, Athens
● CALLISTA, Voukourestiou 11, Athina ● HERMINA
Athens, Limpona 5, Athens ● IRIDE DE PORTU, Pallados 24-26, Athens ● Daphne Valente, Kornarou 6, Athens ● Katerina Vassou Jewellery, Skoufa 2, Athens ● Ergon Mykonos, Thiseos 20, Athens
● Ralph Lauren, Panepistimiou 4, Athens
● SAVAPILE, Agias Eleousis 14, Athens
ΚΥΚΛΑΔΕΣ / CYCLADES
κείμενο | text KATERINA PAPAFILIPOU
φωτογραφίες | photos GUILLAUME FAUCONNIER
Είναι γνωστός ο μύθος που «ντύνει» το νησί αυτό. Ο Δίας γεννήθηκε στην Κρήτη. Αλλά ο μύθος λέει ότι πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Νάξο.
The myth that “dresses” this island is well known. Zeus was born in Crete. But legend has it that he spent his childhood on Naxos.
ΟΘησέας εγκατέλειψε εκεί την Αριάδνη, αφού επέστρεψαν από την Κρήτη, όπου
εκείνη τον βοήθησε να σκοτώσει τον
Μινώταυρο. Ο Διόνυσος «πλάνεψε»
τον Θησέα για να την αφήσει, κι έτσι να
πάρει εκείνος την Αριάδνη γυναίκα του. Όσοι γνωρίζουν
αρχαία ελληνική μυθολογία, Έλληνες και ξένοι, μαγεύο-
νται όταν αντικρίζουν από κοντά ττη Νάξο. Πολλά έργα
τέχνης έχουν εμπνευστεί από τον μύθο, με κορυφαίο την
όπερα του Ρίχαρντ Στράους “Ariadne auf Naxos” (Η
Αριάδνη στη Νάξο).
Η Νάξος είναι πανέμορφη. Περιβάλλεται από βουνά
και κοιλάδες. και αποκαλύπτει την εκπληκτική ευφορία
και χλωρίδα της.. Αν κοιτάξτε προσεκτικά θα δείτε τους φυσιολάτρες να εξερευνούν κάθε σημείο του εδάφους
της και ίσως ένα πελοτόν ποδηλατών να περάσει από
μπροστά σας. Οι αμμώδεις και άφθονες παραλίες της
είναι το κύριο αξιοθέατο, αλλά τα καλά και σε μεγάλο βαθμό ντόπια προϊόντα της ξεχωρίζουν επίσης, όπως και η χαλαρή ατμόσφαιρα. Η πολυτέλεια εδώ, είναι ξυπόλυτη. Σε αντίθεση με ορισμένα κυκλαδίτικα νησιά, όπου το άγονο έδαφος και η τουριστική ανάπτυξη σημαίνουν ότι τα περισσότερα προϊόντα εισάγονται, η γεωργία της Νάξου ευδοκιμεί. Οι καλοφαγάδες παραληρούν για τις γλυκές ντομάτες της, τις μικρές, εξαιρετικά νόστιμες πατάτες, το κίτρο και τα πασίγνωστα τυριά της.
Η Χώρα είναι το σημείο που η παλιά ζωή του νησιού συναντά τη σύγχρονη εποχή του. Η μεγάλη ιστορία του
νησιού, από την μυκηναϊκή, την ρωμαϊκή και την βυζαντινή εποχή, ως την ενετοκρατία και την τουρκοκρατία, ζωντανεύει μπροστά σου, όταν βρεθείς σε αρχαιολογικούς χώρους, όπως η μυκηναϊκή πόλη Γρόττα, που βρίσκεται κατά ένα μεγάλο μέρος μέσα στη θάλασσα ή η διαδρομή
από το Κάστρο μέχρι τον Μπούργο. Ο Μπούργος (borgo
σημαίνει οχυρωμένος οικισμός στα ιταλικά) ήταν ο “αστικός” συνοικισμός της Νάξου. Εκεί κατοικούσαν οι “αστοί”, όσοι δηλαδή δεν ασχολούνται μόνο με την γη. Περπατώντας αυτούς τους δρόμους, μαθαίνεις λίγο λίγο την ιστορία του νησιού και ανακαλύπτεις πως είναι πολλά παραπάνω από τις μαγευτικές παραλίες της. Στους πλακόστρωτους δρόμους του νησιού, θα δεις καταστήματα για να αγοράσεις σουβενίρ, αλλά και μαγαζιά για να διασκεδάσεις. Από μικρά μπαράκια μέχρι μεγάλα κλαμπ, το νησί υπόσχεται νυχτερινή ζωή και ξεφάντωμα ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Θα χορέψεις στο Swing Bar και θα απολαύσεις δροσερά κοκτέιλ στο Ocean Club, μέσα στη Χώρα. Κι αν δεν είσαι κοσμοπολίτης, μπορείς
να πιεις το καφεδάκι σου στα παραδοσιακά καφενεία που βρίσκονται στην Παλιά Πόλη, αλλά και στα πανέμορφα χωριά του νησιού, όπως το Φιλώτι και ηΑπείρανθος.
Το Κάστρο στη Χώρα θα σε ταξιδέψει σε άλλη εποχή. Το Κάστρο χτίστηκε αρχικά χωρίς επικοινωνία με την θάλασσα για λόγους προστασίας, από τον Ενετό Μάρκο Σανούδο, όταν κατέλαβε τα νησιά του Αιγαίου και όρισε ως έδρα του την Νάξο. Στο κέντρο του κάστρου, θα δεις
Theseus abandoned Ariadne there after they returned from Crete, where she helped him kill the Minotaur. Dionysus “seduced”Theseus to leave her, so that he could take Ariadne as his wife. Those who know ancient Greek mythology, Greeks and foreigners alike, are enchanted when they see this spot up close. Many works of art have been inspired by the myth, most notably Richard Strauss’ opera Ariadne auf Naxos.
Naxos is natural. It ripples with mountains and valleys. It reveals amazing abundance and greenery. Look closely and you will see walkers in the folds of its terrain. Perhaps a peloton of cyclists will pass in front of you. Its sandy and abundant beaches are the main attraction, but its good and largely local produce also stands out, as does its relaxed atmosphere. Luxury here is barefoot. Unlike some Cycladic islands, where the barren soil and tourist development mean that most produce is imported, Naxos’ agriculture thrives. Foodies rave about its sweet tomatoes, its small, exceptionally tasty potatoes, its citrus and its famous cheeses. Tourism is slowly making an appearance, but outside of the peak season, it doesn’t feel choked by it or beholden to it.
Chora is where the tradition of the island meets the modern age. The island’s long history, from the Mycenaean, Roman and Byzantine eras, to the Latin and Turkish occupation, comes alive before you when you find yourself in archaeological sites, such as the Mycenaean city of Grotta, which is largely located in the sea, or the route from Kastro to Bourgos. Bourgos (borgo means fortified settlement in Italian) was the “urban” settlement of Naxos. It was inhabited by the “bourgeois”, i.e. those who did not only deal with the land. Walking these streets, you learn a little bit of the history of the island and discover that it is much more than just its magnificent beaches.
On the cobbled streets of the island, you will see shops to buy souvenirs, as well as shops ideal for night owls. From small bars to large clubs, the island promises nightlife and revelry until the early hours of the morning.You’ll dance at the Swing Bar and enjoy cool cocktails at the Ocean Club, right in Chora. And if you are not a cosmopolitan, you can have your coffee in the traditional cafes in the Old Town, but also in the beautiful villages of the island, such as Filoti and Apeiranthos.
Castle in Chora will take you back in time. The Castle was built without sea connection for protection reasons, by the Venetian Marco Sanoudo, when he conquered the Aegean islands and establishes Naxos as his headquarters. In the centre of the castle, you will see the central square with the Catholic cathedral and what remains of the central tower. The Ursuline School, the Kapella Kazazza
την κεντρική πλατεία με την καθολική μητρόπολη και ό,τι έχει απομείνει από τον κεντρικό πύργο. Η
σχολή των Ουρσουλίνων, η Καπέλλα Καζάτζα και η
Εμπορική Σχολή, στην οποία στεγάζεται από το 1973
το Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάξου, δένουν όμορφα
με τα παραδοσιακά καφενεδάκια και τις ταβέρνες, που λειτουργούν σήμερα και φιλοξενούν τους επισκέπτες.
Αν οι θεοί κρύβονται στις λεπτομέρειες, εδώ είναι που η Νάξος ξεχωρίζει: μετά από ένα δείπνο στο μοντέρνο και δημιουργικό Typografio, σε μια βεράντα σκαρφαλωμένη δίπλα στο κάστρο στην πόλη της Νάξου, περπάτησα μέχρι το λιμάνι, για να δω ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα πάνω
από την πύλη του Απόλλωνα, ένα μαρμάρινο ερείπιο 2.500 ετών που δεσπόζει πάνω από την πρωτεύουσα.
Δεν οδηγεί πουθενά, καθώς ο υπόλοιπος ναός έχει καταρρεύσει, αλλά είναι το τέλειο πέρασμα στον κόσμο της αρχαίας Ελλάδας. Η Πορτάρα είναι η πύλη για έναν ναό που δεν χτίστηκε ποτέ, αλλά μοιάζει με παράθυρο στην πλούσια μυθολογία των Κυκλάδων και έχει αντέξει το ένα κύμα μετά το άλλο των πολιτιστικών επιρροών, από το Βυζάντιο μέχρι τη Βενετία και πέρα από αυτήν. Οδηγούμε προς την καρδιά του νησιού, όπου η παράκτια σκόνη δίνει τη θέση της σε ένα πιο πράσινο τοπίο, με στροφές και φουρκέτες για να επισκεφθώ το Φιλώτι, το Χαλκή και την Απείρανθο, τρία χωριά που οι ντόπιοι μου πρότειναν. Τα κατάλευκα χωριά που συναντώ στη διαδρομή, μου θυμίζουν τα βουνά του Μαρόκου ή το Las Alpujarras στην Ισπανία. Θαυμάζω τις αστραφτερές εκκλησίες σκαρφαλωμένες σε ψηλές κορυφές. Από τους ντόπιους έμαθα ότι κάθε ένα από τα 44 περίπου χωριά της Νάξου έχει το δικό του χορό και ότι η Κεραμωτή, κρυμμένη σε μια δασώδη κοιλάδα, ήταν η μόνη που γλύτωσε από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Φθάνω στο Χαλκί ή επίσημα Χαλκείον ένα χωριό στο οροπέδιο της Τραγαίας στην κεντρική Νάξο και κάνω μια στάση σε ένα οικογενειακό αποστακτήριο λικέρ από κίτρο. Η τοπική ποτοποιία, προσφέρει στους φιλοξενούμενους και περαστικούς το εξαιρετικό της ποτό, το κίτρο, από απόσταγμα φύλλων κιτριάς. Το Χαλκί είναι ένα όμορφο και εύφορο χωριό που ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική
των σπιτιών του, τα οποία είναι χαρακτηριστικά δείγματα του νεοκλασικισμού, που μαρτυρούν την οικονομική ευρωστία που γνώρισε το χωριό σε παλαιότερες εποχές.
Το Χαλκί συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ομορφότερους
και γραφικότερους προορισμούς της Νάξου. Συνεχίζω για το Φιλώτι, το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο
ορεινό χωριό της Νάξου, που είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες του όρους Ζα. Στα νότια όρια του χωριού πάνω στη κορυφή ενός πολύ απότομου βράχου βρίσκεται
PORTARA IS THE GATEWAY TO A TEMPLE THAT WAS NEVER BUILT, BUT IT LOOKS LIKE A WINDOW INTO THE RICH MYTHOLOGY OF THE CYCLADES
and the Commercial School, which has housed the Archaeological Museum of Naxos since 1973, blend nicely with the traditional cafes and taverns that are open today and welcome visitors.
If the gods hide in the details, this is where Naxos shines: after dinner at the trendy and creative Typografio, on a terrace perched next to the castle in Naxos town, Antonia walked to the harbour to watch another sunset over the Apollo Gate, a 2,500-year-old marble ruin that looms over the capital. It leads nowhere, as the rest of the temple has collapsed, but it’s the perfect passage to the world of ancient Greece. Portara is the gateway to a temple that was never built, but it looks like a window into the rich mythology of the Cyclades and has withstood wave after wave of cultural influences, from Byzantium to Venice and beyond.
We drive towards the heart of the island, where coastal dust gives way to a leafier interior cut with switchbacks and hairpin bends. Snow-white villages remind me of the Moroccan mountains or Las Alpujarras in Spain; I marvel at sparkling churches perched on high peaks. Locals tells me that each of Naxos’s 44-odd villages has its own dance; that Keramoti, hidden l in a forested valley, was the only one to elude the Nazis during the Second World War.
I arrived in Chalki or officially named Chalkeion a village on the plateau of Trageaia in central Naxos and stop at a family distillery of citron liqueur. The local distillery, offers guests and passers-by its excellent drink, citron, made from citron leaf distillate. Chalki is a beautiful and fertile village that stands out for the architecture of its houses, which are typical examples of neoclassicism, testifying to the economic vitality that the village experienced in earlier times. Chalki is among the most beautiful and picturesque villages of Naxos. After Chalki still driving to Filoti, the largest and most populous mountain village of Naxos, built amphitheatrically at the foot of Mount Zas. At the southern boundary of the village on the top of a very steep cliff is the Byzantine chapel of Agios Ioannos Prodromos, while at a distance of 2 km from Filoti, there is the fountain of Argios, which is accessible through a path, which starts from the outskirts of the village and is ideal for hiking enthusiasts. The view of the village from the stone-built fountain is unique. From Filoti there is also a road that after 15 kilometres leads to the Tower of Himarros, one of the most important classical monuments of Naxos, with a height of 15 metres, built of Naxian marble. For the end I have left Apeiranthos, a mountainous,
Φιλώτι, βρίσκεται η βρύση των Αργιών, η οποία είναι προσεγγίσιμη μέσω ενός μονοπατιού, το οποίο ξεκινά από τις παρυφές του χωριού και προσφέρεται για τους λάτρεις της πεζοπορίας. Η θέα του χωριού από τη λιθόχτιστη βρύση είναι μοναδική. Από το Φιλώτι ξεκινά επίσης δρόμος που μετά από 15 χιλιόμετρα οδηγεί στον Πύργο Χειμάρρου, ένα από τα πια σημαντικά κλασικά μνημεία της Νάξου, με ύψος 15 μέτρα, κτισμένος από ναξιώτικο μάρμαρο. Για το τέλος έχω αφήσει την Απείρανθο, ένα ορεινό, παραδοσιακό, πετρόκτιστο χωριό που βρίσκετε χτισμένο στους πρόποδες του βουνού Φανάρι. Δαιδαλώδη σοκάκια με καμάρες, δροσερές πλατείες με πλατάνια, αρχοντικά, παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες καθιστούν την Απείρανθο έναν δημοφιλέστατο προορισμό. Στην Απείρανθο μπορεί κάποιος να γνωρίσει την αυθεντική Νάξο. Οι κάτοικοι της εκτός από την φιλοξενία τους και από το πόσο φροντισμένο διατηρούν τον τόπο τους φημίζονται και για την μεγάλη ευκολία στον ποιητικό λόγο, τα λεγόμενα «κοτσάκια» ενώ οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα ικανές στην τέχνη της υφαντικής. Πολλοί κάτοικοι της Απειράνθου ασχολούνται με την εξόρυξη της σμύριδας που βρίσκεται στα «σπλάχνα» του βουνού Αμμόμαξη στη βόρεια Νάξο, ανάμεσα στα χωριά Απείρανθος και Κόρωνος. Η ναξιακή σμύριδα υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά ορυκτά για μεγάλη περίοδο, καθώς η Νάξος αποτελεί τη μοναδική σμυριδοπαραγωγική περιοχή της Ευρώπης και μια από τις ελάχιστες της Γης.
Οι πανέμορφες και δημοφιλείς παραλίες του νησιού είναι τόσες
πολλές που δεν θα προλάβεις να τις εξερευνήσεις όλες. Άγιος Γεώργιος, Άγιος Προκόπιος, Αγία Άννα, Πλάκα, Μικρή Βίγλα, Ορκός και πολλές άλλες. Κάποιες, ιδανικές για όσους προτιμούν να βρίσκονται ανάμεσα σε πολύ κόσμο στις διακοπές τους, επιλέγοντας τις πιο πολυσύχναστες μεριές, κοντά στην Χώρα. Άλλες, τέλειες για οικογενειακή διασκέδαση, για θαλάσσια σπορ, αλλά και για τους πιο μοναχικούς, που προτιμούν παραλίες απόμακρες, κοντά σε αρχαία μνημεία και πανέμορφα τοπία
που δεν έχουν «ανακαλυφθεί» από τους πολλούς. Στον Άγιο Γεώργιο, θα απολαύσεις το πεντακάθαρο νερό της θάλασσας, ένα βήμα από την Χώρα. Τα ρηχά της νερά είναι ιδανικά για μια ξέγνοιαστη οικογενειακή απόδραση. Στον Άγιο Προκόπιο, θα μαγευτείς από την κρυστάλλινη θάλασσα και στην Αγία Άννα, θα περπατήσεις την απέραντη χρυσή άμμο. Θα δεις το πιο μαγευτικό τοπίο στην Πλάκα, ενώ οι λάτρεις των θαλάσσιων σπορ δεν γίνεται να μην επιδοθούν στο windsurfing, κλασική συνήθεια πια στη Μικρή Βίγλα. Για τις πιο ήσυχες βουτιές, θα βρεθείς στον Ορκό, μακριά από τις κοσμικές παραλίες. Μια μικρή, μόνο, γεύση και θα επισκέπτεσαι την Νάξο κάθε χρόνο, για να ανακαλύπτεις μία μία τις αμέτρητες παραλίες της.
Με τόσα που θα κάνεις σε αυτό το νησί, σίγουρα θα σου ανοίξει η όρεξη για να δοκιμάσεις τη τοπική κουζίνα. Κανένα πρόβλημα, αφού η Νάξος φημίζεται για το καλό φαγητό. Η Χώρα, η παραλία του Αγίου Προκοπίου, το Φιλώτι είναι μερικά από τα μέρη που θα βρεις παραδοσιακές ταβέρνες και εστιατόρια. Εκεί, θα απολαύσεις τοπικά φαγητά από το φημισμένο νόστιμο κρέας Νάξου, όπως χοιρινό ρόστο, χοιρινό φρικασέ με προβάτσες, χωριάτικο κόκορα, λεμονάτο κουνέλι. Κι αν είσαι των θαλασσινων, με τη γούνα (κολιός), το σαλατούρι, το μαρινάτο γαύρο, την αστακομακαρονάδα και το χταποδάκι στα κάρβουνα θα γλείφεις τα δάχτυλά
traditional, stone-built village of Naxos that you find built at the foot of the Fanari mountain. Winding alleys with arches, cool little squares under the shade of the plane trees, mansions, traditional cafes. and taverns make Apeiranthos a popular destination. In Apeiranthos one can get to know the authentic Naxos. Apart from their hospitality and how well cared for they keep their place, its inhabitants are also famous for their great facility in poetic speech, the so called “kochakia”, while the women are particularly skilled in the art of weaving. Many residents of Apeiranthos are engaged in the mining of the emery located in the ‘bowels’ of the mountain Ammomaxi in northern Naxos, between the villages of Apeiranthos and Koronos. Naxian emery has been one of the most important Greek minerals for a long period of time, as Naxos is the only emery-producing region in Europe and one of the few on Earth.
The island’s beautiful and popular beaches are so many that you won’t have time to explore them all. Agios Georgios, Agios Prokopios, Agia Anna, Plaka, Mikri Vigla, Orkos and many more. Some, ideal for those who prefer to be among the crowds on their holidays, choosing the busiest parts, close to Chora. Others, perfect for family fun, for sports, but also for the lonelier ones, who prefer remote beaches, close to ancient monuments and beautiful landscapes that have not been “discovered” by many. In Agios Georgios, you will enjoy the crystal clear water of the sea, one step away from Chora. Its shallow waters are ideal for a carefree family getaway. In Agios Prokopios, you will be enchanted by the crystal clear sea and in Agia Anna, you will walk on the endless golden sand. You will see the most enchanting scenery in Plaka, while the more athletic ones can’t help but indulge in windsurfing, a classic habit nowadays in Mikri Vigla. For the quieter dives, you’ll find yourself in Orkos, far from the cosmopolitan beaches. Just a little taste and you’ll be visiting Naxos every year to discover one by one its countless beaches. With so much to do on this island, you’ll definitely whet your appetite for the most delicious dishes. No problem, since Naxos is famous for its delicious cuisine. Chora, Agios Prokopios beach, Filoti are some of the places where you will find traditional tavernas and restaurants. There, you will enjoy local dishes made from the famous delicious Naxos meat, such as pork roast, pork fricassee with sheep, country rooster, lemon rabbit. And if you are a seafood lover, you will lick your fingers with the gouna (colios), salatouri, marinated anchovies, lobster pasta and grilled octopus.The famous Naxian cheesemaking started already in the 16th century and includes the most famous types of cheese. Each of them has its own history. Naxos Graviera, a hard table cheese, Naxos Kopanisti, a spicy soft cheese, Naxos Xinomyzithra, a fresh cheese with a slightly sour taste, Naxos Kefalotyri or Arseniko, a spicy hard cheese, and Thiliktyri, a soft cheese with a velvety texture, are some of them. Naxian potato is also a tradition.Today, the potato is the most lucrative product of the island, due to the monoculture of the potato seed and the famous Naxian potato is sold in
από αυτά έχει την ιστορία του. Η Γραβιέρα Νάξου, επιτραπέζιο σκληρό τυρί, η Κοπανιστή Νάξου, πικάντικο μαλακό τυρί, η ξινομυζήθρα, φρέσκο τυρί με ελαφρώς ξινή γεύση, το Κεφαλοτύρι Νάξου ή αλλιώς
Αρσενικό, πικάντικο σκληρό τυρί, αλλά και το Θηλυκοτύρι, μαλακό τυρί με βελούδινη υφή, είναι μερικά από τα αυτά. Παράδοση όμως αποτελεί
και η Ναξιώτικη πατάτα. Σήμερα, η πατάτα είναι το πιο προσοδοφόρο
προϊόν του νησιού, λόγω της μονοκαλλιέργειας του πατατόσπορου και
η περίφημη Ναξιώτικη πατάτα πωλείται σε επιλεγμένα καταστήματα
του νησιού, αλλά και της Αθήνας.
Ξεχωριστό κεφάλαιο και τα γλυκά του νησιού. Παραδοσιακές
συνταγές που περνούν από γενιές σε γενιές και γράφουν την δική τους γλυκιά ιστορία. Τα πιο χαρακτηριστικά γλυκά του κουταλιού είναι το κερασάκι, το κίτρο, το κυδώνι, το βύσσινο και η παπυλώνα.
Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τα πανηγύρια που πραγματοποιούνται στη Νάξο. Είναι πολλές οι εκδηλώσεις που οργανώνονται στο νησί, με μεγαλύτερο αυτό της Παναγίας στο χωριό Φιλώτι.
Πήγα στη Νάξο με την επιθυμία να κάνω διακοπές απλά και συνειδητά. Το να κάθομαι δίπλα σε αρχαία ερείπια ήταν η στιγμή του Ζεν μου: ήμουν περιτριγυρισμένος από θάλασσα, ήλιο και ουρανό. Αυτό, για μένα, είναι η πολυτέλεια στις διακοπές. Η Νάξος δεν
έχει κανένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της Ελλάδας. Είναι ένα
μέρος όμως για να δοκιμάσετε τα νερά, να ξαπλώσετε στην άμμο, να δοκιμάσετε το windsurfing, να θαυμάσετε τα μυστήρια των αρχαίων ερειπίων. Είναι ένας μικρόκοσμος των μεγαλύτερων θαυμάτων. Των δικών μας θαυμάτων.
selected shops on the island and in Athens. The island’s sweets are also a special chapter. Traditional recipes that are passed down from generation to generation and write their own sweet history.The most typical sweets are the cherry, the citron, the quince, the cherry and the papillon. Don’t miss the famous festivals that take place in Naxos. There are many cultural events and festivals organized on the island, the biggest being the one of Panagia in the village of Filoti. I went to Naxos with the desire to have a simple and conscious holiday. I wanted to spend time exploring the island, unencumbered by the commercialisation of modern tourism. Sitting next to ancient ruins was my Zen moment: I was surrounded by sea, sun and sky. That, for me, is the luxury of a holiday. Naxos has none of Greece’s most famous attractions. It is a place to enjoy the waters, lie down on the sand, try windsurfing, admire the mysteries of ancient ruins. It is a microcosm of the greatest wonders. Our miracles.
IN APEIRANTHOS ONE CAN GET TO KNOW THE AUTHENTIC NAXOS
ΠΥΡΓΆΚΙ / PYRGAKI BEACH
Σε μικρή απόσταση από το Αλυκό βρίσκεται η
παραλία Πυργάκι. Περιβάλλεται από κέδρους, έχει
ψιλή λευκή άμμο και ρηχά γαλαζοπράσινα νερά.
Εδώ φυσάει πιο συχνά, πράγμα που σημαίνει ότι
αυτή η παραλία της Νάξου προσελκύει λιγότερο
κόσμο σε σχέση με τις άλλες. Το Πυργάκι είναι
ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός για οικογένειες,
ενώ είναι το είδος της παραλίας που θα επιλέξεις αν θέλεις οι διακοπές σου στη Νάξο να συνδυάζουν ησυχία και ανέσεις. Αν πάλι είσαι πιο περιπετειώδης, δοκίμασε να κάνεις κατάδυση από το βράχο, στην ανατολική άκρη της παραλίας.
ΕΝΕΤΙΚΌ ΚΆΣΤΡΌ ΚΆΙ ΌΙΚΙΣΜΌΣ / THE VENETIAN CASTLE AND SETTLEMENT
A short distance away from Aliko is Pyrgaki beach, surrounded by cedar trees and with fine white sand and shallow green-blue waters. It can get windy here which has the plus side that it attracts fewer people. Favoured by families, it’s the sort of beach you’ll choose if you’re looking for somewhere tranquil but still need some comforts on your holidays in Naxos. That said, if you’re after some action, you can rock dive from the eastern edge of the beach.
έξω από το χωριό Σαγκρί βρίσκεται
ακόμα ένα πολιτιστικό αξιοθέατο της Νά-
Εδώ το πρώτο που θα συναντήσεις είναι o Πύργος του
Γλέζου όπου θα βρεις το Βυζαντινό Μουσείο της Νάξου.
Tο Κάστρο χρονολογείται τον 13ο αιώνα. Xτίστηκε από τον
Βενετό Marco Sanudo, ο οποίος μαζί με τους συντρόφους
του είχε κατακτήσει 17 νησιά του Αιγαίου, σχηματίζοντας
το Δουκάτο του Αιγαίου με έδρα τη Νάξο. Σε άλλα σημεία
μέσα στα τείχη του συναντάς τον Πύργο Della Rocca Barozzi, οποίος λειτουργεί ως Ενετικό Μουσείο, και έναν
Next to you is the Glezos Tower housing a Byzantine Museum. The castle itself goes back to the early 13th century. It was built by Venetian Marco Sanudo, who with his comrades occupied 17 Aegean islands and formed the Duchy of Aegean, based in Naxos. Elsewhere within the castle, you will find the Della Rocca Barozzi, which has been converted into a Venetian Museum, and a Catholic Cathedral. The scene is completed by small picturesque cafes and concept stores with souvenirs shops with views all the way to the port..
ξου: ο ναός της Δήμητρας από τον 6ο π.Χ. αιώνα, φτιαγμένος από εκλεκτό ναξιώτικο μάρμαρο και αφιερωμένος στην αρχαία θεά της γεωργίας. Ο ναός αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα Ιονικής αρχιτεκτονικής και -μαζί με το ναό στα Ύρια- θεωρείται προπομπός του Παρθενώνα, ο οποίος χτίστηκε έναν ολόκληρο αιώνα αργότερα. Ένα μουσείο και η φανταστική θέα του Αιγαίου συμπληρώνουν άψογα την εμπειρία σου!
A little outside the village of Sangri is another cultural highlight of Naxos. The 6th-century BC Temple of Demeter, made from some of the finest Naxian marble and dedicated to the ancient goddess of grain. It is a classic example of Ionic architecture and, together with the Temple of Iria, considered a forerunner of the Parthenon (built a full century later). A museum and fantastic views of the Aegean complete the experience.
ΣΤΗ ΝΑΞΟΌ ΝΆΌΣ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΆΣ / THE TEMPLE OF DEMETER
Το φημισμένο λικέρ
κίτρο της Νάξου είναι
ένα από τα από τα τρία
ελληνικά απεριτίφ που
κυκλοφορούν στην αγορά με Προστατευόμενη
Ονομασία Προέλευσης.
Τα φύλλα του κίτρου
χρησιμοποιούνται για
την παραγωγή του
λικέρ «Κίτρο Νάξου»
και ο ίδιος ο καρπός
χρησιμοποιείται για την παραγωγή γλυκών του κουταλιού.
Naxos’s renowned citron liqueur is one of three Greek aperitifs marketed with a Protected Designation of Origin.Citron leaves are used to produce the “Naxos citron” liqueur and the fruit itself is used in various spoon sweets.
Καλωσορίζει όποιον φτάνει στο νησί
από τη θάλασσα και είναι το απόλυτο
σήμα κατατεθέν του νησιού: η Πορ-
τάρα -η μαρμάρινη πύλη από τον 6ο
π.Χ. αιώνα, στέκει περήφανη επάνω
στο νησάκι Παλάτια και έχει ύψος
6μ., πλάτος 3,5μ. και βάρος 20 τόνους.
Το παλάτι, στο οποίο η Πορτάρα θα
χρησίμευε ως είσοδος, δε χτίστηκε
ποτέ, όμως μπορείς να φανταστείς το
μέγεθος που θα είχε, κρίνοντας από
την πελώρια και επιβλητική πύλη του.
Εδώ θα βρεις ένα καφέ που «κοιτάζει»
προς τη Χώρα και αξίζει τον κόπο να
μείνεις ως το σούρουπο για να απολαύσεις ένα μαγικό ηλιοβασίλεμα.
Greeting everyone who arrives by boat, the 6th-century BC Portara is the standalone ancient marble gateway that has become an emblem of Naxos. It’s on a little outcrop of land called Palatia (an island in ancient times) and is a full 6m tall, 3.5m wide and 20 tonnes in weight. The palace itself was never built but you can imagine its intended size given the scale of the doorway. You’ll find a cafe overlooking Hora and it’s worth staying till dusk. The sunset from here is magical.
Η
παραλία που επιβάλλεται να επισκεφθείς όσο βρίσκεσαι για διακοπές στη Νάξο είναι ο Μάραγκας,. Ο Μάραγκας είναι μία από τις μεγάλες παραλίες της Νάξου (4χλμ.) και το μέγεθός του σου επιτρέπει να επιλέξεις το στιλ που προτιμάς: εδώ θα βρεις διάσπαρτα δέντρα που παρέχουν φυσική σκιά, αλλά και ένα οργανωμένο τμήμα με εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ. Σε όλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα να προσθέσουμε ότι ο Μάραγκας είναι ιδανική επιλογή για οικογένειες, καθώς βαθαίνει σταδιακά και διαθέτει πολλές επιλογές για φαγητό με θαλασσινά ακριβώς δίπλα στην παραλία.
The stop on your beach-hopping tour on Naxos is Maragas. Maragas measures a robust 4km and its size allows you to blend in with whatever beach style you want. There are scattered trees that provide natural shade or you could opt for the organised part, including water sports facilities. It’s a nice choice for families as it gets deep very gradually, with a choice of al fresh seafood dining options near by the beach.
DESTINATIONS
ΚΡΗΤΗ / CRETE
κείμενο | text VANGELIS CHANIOTAKIS
φωτογραφίες | photos DAVID HALLET, GIORGOS AIVALIS
Τα Χανιά είναι ένα μωσαϊκό φτιαγμένο από υπέροχες παραλίες, αρχαίους θησαυρούς και τοπία. Μια Παλιά Πόλη που σφύζει από ζωή, με επίκεντρο ένα από τα ωραιότερα λιμάνια της Μεσογείου.
Chania is a mosaic made of wonderful beaches, ancient treasures and landscapes.An Old Town bustling with life, centred on one of the most beautiful harbours in the Mediterranean.
Κρήτη είναι ένα απέραντο νησί αντιθέσεων και αντιφάσεων, με ακτογραμμή 650 μιλίων που υψώνεται
στις ομιχλώδεις κορυφές των Λευκών Ορέων. Η
καλοσύνη των ανθρώπων είναι αυτό που χαρακτηρίζει την Κρήτη. Έρχομαι εδώ από την παιδική μου
ηλικία και πάντα μόλις έφθανα στο λιμάνι της Σούδας κάτι με συγκλόνιζε.
Αυτό δεν άλλαξε ποτέ. Οι ελικοειδείς δρόμοι που διασχίζουν τα ορεινά χωριά, οι φιλόξενοι ντόπιοι, το απίστευτο φαγητό, τα δυνατά τοπία, οι
υπέροχες παραλίες για κάθε γούστο. Αργά, αθόρυβα, η Κρήτη μπήκε στο πετσί μου. Η σχέση μας βαθαίνει κάθε φορά που επιστρέφω, κι όμως εξακολουθεί να μοιάζει άγνωστη, άπειρη, μυστηριώδης.
Η βόλτα στην πόλη είναι σταθερά μεγάλη και πάντα η ίδια. Ξεκινάει από το Παλιό Λιμάνι και είτε πηγαίνει δυτικά προς το φρούριο του Φιρκά είτε ανατολικά προς τα Νεώρια και το Φάρο, σήμα κατατεθέν των Χανίων. Συνεχίζει έπειτα μέσα στα δαιδαλώδη στενά για να καταλήξει σε ένα σταθερό σημείο συνάντησης, τη Δημοτική Αγορά.
Το Παλιό Λιμάνι είναι το πιο πολυσύχναστο σημείο της πόλης και δεν θα χρειαστείτε πάνω από 20 λεπτά για να περπατήσετε από τη μια άκρη του στην άλλη. Αν όμως κάνετε τη διαδρομή στις 8 ή 9 το πρωί, θα αντικρίσετε μια τελείως διαφορετική εικόνα, χαλαρή, ήσυχη και γραφική. Ξεκινήστε από τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο, περάστε το Γιαλισί Τζαμί, το Ναυτικό Μουσείο και φτάστε μέχρι το κάστρο Φιρκά. Σε όλη αυτή τη διαδρομή θα έχετε απέναντί σας το Φάρο, εικόνα-σύμβολο της πόλης. Αν το πανόραμα του ενετικού λιμανιού κλέβει την παράσταση, τα πίσω στενάκια της Παλιάς Πόλης ασκούν τη μυστηριώδη γοητεία της ανακάλυψης. Αφήστε τα γνωστά μνημεία για να γυρίστε τις πίσω γειτονιές, όπως τη συνοικία του Τοπανά, στην πλευρά του Φιρκά, όπου έμεναν κατά την Τουρκοκρατία οι αριστοκρατικές οικογένειες των χριστιανών. Βενετσιάνικα αρχοντικά, οθωμανικά λουτρά, αλλά και ευρωπαϊκά στοιχεία που προστέθηκαν τους επόμενους αιώνες δίνουν μοναδικό χρώμα στον Τοπανά, με αποκορύφωμα το πιο ατμοσφαιρικό πέρασμα όλων, την οδό Αγγέλου. Δώστε ραντεβού για κοκτέιλ στο Νο16, στο Fagotto Jazz Bar, που στεγάζεται σ’ ένα υπέροχο ενετικό κτίριο απ’ το 1978.
Στην οδό Κονδυλάκη της Εβραϊκής συνοικίας κάποτε περνούσαν τα βενετσιάνικα κάρα με τα πολεμοφόδια, ενώ εκεί κοντά θα βρείτε και τη μόνη εναπομείνουσα συναγωγή των Χανίων Ετζ Χαγίμ, που χρονολογείται απ’ τους μεσαιωνικούς χρόνους. Στην Σπλάντζια, τον πρώην τουρκικό μαχαλά πίσω απ’ το Καστέλλι, θα περιηγηθείτε στην κεντρική πλατεία όπου βρίσκεται και ο Ναός του Αγίου Νικολάου, με τον ιδιότυπο συνδυασμό καμπαναριού και μιναρέ – αλλά με βενετσιάνικες αποχρώσεις. Εδώ υπάρχουν πολλά καταστήματα που πωλούν συλλεκτικά μαχαίρια, αριστοτεχνικά κατεργασμένα στην Κρήτη από έμπειρους τεχνίτες. Ντόπιοι και περαστικοί συγκεντρώνονται στον πεζόδρομο της Χατζημιχάλη Νταλιάνη, τα μεζεδοπωλεία και τα μπαράκια του οποίου αποτελούν χαρακτηριστικό τόπο συνάντησης με φόντο πάντα τον τουρκικό μιναρέ. Δοκιμάστε στέκια όπως το 63ο Μεζεδοσχολείον
για νόστιμα μεζεδάκια που κλείνουν με λαχταριστό παγωτό.
Η οδός Χάληδων είναι το καλύτερο σημείο για να ξεκινήσετε την εξερεύνησή σας στην Παλιά Πόλη. Εδώ θα βρείτε την παλιά Ενετική
Crete is a vast island of contrasts and contradictions, with 650 miles of coastline rising to the misty peaks of the White Mountains. The kindness of the people is what characterises Crete. I’ve been coming here since my childhood and always when I arrived at the port of Souda, something would touch me.That has never changed.The winding roads that wind through the mountain villages, the hospitable locals, the incredible food, the powerful landscapes, the wonderful beaches for every taste. Slowly, quietly, Crete got under my skin. Our relationship deepens each time I return, and yet it still seems unknown, infinite, mysterious.
The walk around town is consistently long and always the same. It starts at the Old Port and either heads west to the Firkas Fortress or east to Neoria and the Lighthouse, a trademark of Chania. It then continues through the labyrinthine alleys to reach a fixed meeting point, the Municipal Market.
The Old Port is the busiest part of the city and it won’t take you more than 20 minutes to walk from one end to the other. But if you make the walk at 8 or 9 in the morning, you will see a completely different picture, relaxed, quiet and picturesque. Start from the Sailing Club, pass the Yalizi Mosque, the Maritime Museum and make your way to the Firkas Castle. All along this route you will be facing the Lighthouse, an iconic symbol of the city. If the panorama of the Venetian harbour steals the show, the back alleys of the Old Town exert the mysterious charm of discovery. Leave the familiar monuments to tour the back neighborhoods, such as the Topana district, on the Firka side, where the Ottoman aristocratic families of Christians. Venetian mansions, Ottoman baths, but also European elements that were added in the following centuries give a unique colour to Topanas, culminating in the most atmospheric passage of all, Angelou Street. Make an appointment for cocktails at No16, the Fagotto Jazz Bar, housed in a magnificent Venetian building since 1978.
In Kondylaki Street in the Jewish Quarter, the Venetian ammunition carts once passed by, while nearby you’ll find the only remaining synagogue in Chania, the Ej Hayim synagogue, dating back to medieval times. In Splantzia, the former Turkish mahalla behind Kastelli, you’ll wander around the central square where the Church of Agios Nikolaos is located, with its peculiar combination of bell tower and minaret - but with Venetian accents. Here there are many shops selling collectible knives, masterfully crafted in Crete by experienced artisans. Locals and passers-by alike gather on the pedestrian street of Hadjimichalis Dalliani, whose taverns and bars are a typical meeting place with the Turkish minaret always in the background.Try places like the 63rd Mezedoscholeion for delicious snacks that end with delicious ice cream.
Halidon Street is the best place to start your exploration of the Old Town. Here you will find the old Venetian church of St. Francis.This old stone church was one of the most beautiful and imposing during the Venetian times. During the Ottoman occupation it was converted into a mosque. Today, it is the Archaeological Museum of Chania, with many interesting findings from every
Κατά την Οθωμανική Κατοχή μετατράπηκε σε τζαμί. Σήμερα, είναι το Αρχαιολογικό Μουσείο των Χανίων, με πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα
από κάθε γωνιά του νομού. Απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, στη Χάληδων υπάρχει μια μικρή πλατεία που στην πιο απομακρυσμένη της πλευρά βρίσκεται η Μητρόπολη των Χανίων, αφιερωμένη στους τρεις Μάρτυρες. Το κτίριο της Μητρόπολης είναι εντυπωσιακό, παρόλο που είναι σχετικά πρόσφατο – χρονολογείται
από το 19ο αιώνα. Ωστόσο, το τέμπλο και κάποια τμήματα του κτιρίου χρονολογούνται από το 14ο αιώνα.
Στην οδό Σκλίδροφ θα βρείτε πολλά μικρά καταστήματα που πωλούν δερμάτινα είδη, για τα οποία είναι γνωστά τα Χανιά, και τα οποία κατασκευάζονται με παραδοσιακές μεθόδους. Εδώ θα βρείτε τα ανθεκτικά στιβάνια, τις παραδοσιακές μπότες που στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν από τους Κρητικούς στις ορεινές, βραχώδεις περιοχές του νησιού.
Τέλος, στη νοτιοανατολική άκρη της Παλιάς Πόλης των Χανίων βρίσκεται ένα από τα ορόσημα της πόλης, η Δημοτική Αγορά. Η Αγορά είναι ένα κτίριο σε σχήμα σταυρού, που χρονολογείται από τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέσα στη Δημοτική Αγορά θα βρείτε όλα τα είδη τοπικών προϊόντων, από ελιές μέχρι παραδοσιακό τυρί, φρούτα, λαχανικά, κρέατα, ψάρια, βότανα, κτλ. – η ποικιλία των προϊόντων είναι εντυπωσιακή.
Το Κουμ Καπί είναι μια από τις περιοχές των Χανίων με την πλουσιότερη ιστορία. Είναι επίσης ένα από τα πιο γραφικά σημεία της πόλης, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στην Παλιά Πόλη των Χανίων και τη συνοικία Χαλέπα. Η συνοικία του Κουμ Καπί πήρε την ονομασία της από την τουρκική λέξη ‘‘Kum Kapisi’’, που σημαίνει Πύλη της Άμμου.
Η συνοικία Χαλέπα είναι η περιοχή με την πιο ενδιαφέρουσα σύγχρονη ιστορία. Πολλές σπουδαίες αποφάσεις πάρθηκαν μέσα σε κάποια από αυτά τα υπέροχα κτίρια και σπίτια. Αποφάσεις που άλλαξαν
την ιστορία της Κρήτης και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης γενικότερα. Τα Ταμπακαριά είναι η παραθαλάσσια περιοχή της Χαλέπας. Από τα μέσα του 19ου αιώνα, μεγάλα βυρσοδεψεία δημιουργήθηκαν στην ακτή των Ταμπακαριών.
Πέρα από την αστική φλυαρία των Χανίων, τα χωριά στις πλαγιές των λόφων, η ροζ άμμος και οι ασημένιοι ελαιώνες δίνουν τη θέση τους σε ξαφνικές χαράδρες και ψηλές κορυφές. Ο γίγαντας της κρητικής λογοτεχνίας Νίκος Καζαντζάκης παρομοίασε την ύπαιθρο με «καλή πρόζα, προσεκτικά διατεταγμένη» στο μυθιστόρημά του Ζορμπάς ο Έλληνας: «Έλεγε αυτό που είχε να πει με ανδρική λιτότητα. Αλλά ανάμεσα στις αυστηρές γραμμές μπορούσε κανείς να διακρίνει μια απροσδόκητη ευαισθησία και τρυφερότητα- στις προστατευμένες κοιλότητες οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές αρωμάτιζαν τον αέρα, και από την απεραντοσύνη της θάλασσας έβγαινε μια ανεξάντλητη ποίηση».
Από πολλές απόψεις, τα τοπία και οι άνθρωποι της δυτικής Κρήτης είναι ακριβώς όπως τα περιέγραψε ο Καζαντζάκης: απέραντα, έντονα, συναρπαστικά. Αλλά χρειάζεστε τις πληροφορίες από τους ντόπιους για να ζήσετε την εμπειρία σαν ένας από αυτούς. Ένας ασεβής τελειομανής, ενσαρκώνει τη γενναιοδωρία του πνεύματος που είναι τόσο απαραίτητη για την τοπική
corner of the prefecture.
Opposite the church of St. Francis, in Chalidon, there is a small square where on its most distant side is the Metropolis of Chania, dedicated to the three Martyrs. The building of the Metropolis is impressive, although it is relatively recent - it dates back to the 19th century. However, the iconostasis and some parts of the building date back to the 14th century.
On Sklidrov Street you will find many small shops selling leather goods, for which Chania is famous, and which are made by traditional methods. Here you will find the sturdy stevans, the traditional boots that were previously used by Cretans in the mountainous, rocky areas of the island.
Finally, at the southeastern edge of the Old Town of Chania is one of the city’s landmarks, the Municipal Market.The Agora is a cross-shaped building, which dates back to the beginning of the 20th century. Inside the Municipal Market you will find all kinds of local produce, from olives to traditional cheese, fruit, vegetables, meat, fish, herbs, etc. - The variety of products is impressive.
Koum Kapi is one of the areas of Chania with the richest history. It is also one of the most picturesque places in the city, as it is located between the Old Town of Chania and the Chalepa district. The district of Kum Kapi got its name from the Turkish word ‘’Kum Kapisi’’, which means Gate of Sand.
The Chalepa district is the area with the most interesting modern history. Many great decisions were made within some of these magnificent buildings and houses. Decisions that changed the history of Crete and South East Europe in general.Tabakaria is the coastal area of Chalepa. From the mid-19th century, large tanneries were established on the coast of Tabakaria.Today there are the remains of these buildings.
Beyond the urban chatter of Chania, the villages on the hillsides, the pink sand and silvery olive groves give way to sudden ravines and high peaks. The giant of Cretan literature Nikos Kazantzakis likened the countryside to “good prose, carefully arranged” in his novel Zorbas the Greek: “He said what he had to say with manly austerity. But between the stern lines one could discern an unexpected sensitivity and tenderness; in the sheltered hollows the lemon and orange trees perfumed the air, and from the vastness of the sea came an inexhaustible poetry’. In many ways, the landscapes and people of western Crete are exactly as Kazantzakis described them: vast, intense, fascinating. But you need on-the-spot information to get away from the noise. An irreverent perfectionist, he embodies the generosity of spirit that is as essential to local identity as the olive oil and tsikoudia drunk at every opportunity.You don’t say no to a Cretan and certainly when he tells you a place is worth visiting, you don’t ask questions. You just get in the car and drive away.
So I came to Polyrrinia, an ancient citadel that has collapsed into the earth, surrounded by silent valleys and ridges. Polyrenia was a famous city-state of the ancient Greek world, which managed to thrive for more than a thousand years, largely due to the warrior skills of its inhabitants. Although the ruins of the ancient city are
THE LANDSCAPES AND PEOPLE OF WESTERN CRETE ARE EXACTLY AS KAZANTZAKIS DESCRIBED THEM
μπαίνεις στο αυτοκίνητο και φεύγεις.
Έτσι ήρθα στην Πολυρρήνια, μια αρχαία ακρόπολη που έχει καταρρεύσει μέσα στη γη, περιτριγυρισμένη από σιωπηλές κοιλάδες και κορυφογραμμές. Η Πολλυρήνια υπήρξε μια διάσημη πόλη-κράτος του
αρχαίου Ελληνικού κόσμου, που κατάφερε να ακμάσει για περισσότερα από χίλια χρόνια, κυρίως λόγω των πολεμικών ικανοτήτων των κατοίκων της. Παρόλο που τα ερείπια της αρχαίας πόλης δεν είναι τόσο εντυπωσιακά όσο άλλων αρχαίων πόλεων της Κρήτης, σας συνιστώ να επισκεφθείτε την Πολλυρήνια τόσο για την πλούσια ιστορία της, όσο και για την εξαιρετική θέα που προσφέρει προς το βορειοδυτικό τμήμα του νησιού.
Αξίζει να κάνετε πεζοπορία από τα Μεσκλά στη Ζούρβα, μέσα από ένα μικροσκοπικό φαράγγι και δάση που δονούνται από το κελάηδισμα των πουλιών - πολύ λιγότερο επίπονο από το διάσημο φαράγγι της Σαμαριάς και χωρίς να δούμε ούτε μια ψυχή. Σε λιγότερο από μία ώρα απ’ τα Χανιά, στη δυτική ακτή, θα συναντήσετε τα Φαλάσαρνα, σίγουρα μια απ’ τις ομορφότερες παραλίες της Κρήτης. Εδώ το σκηνικό περιλαμβάνει άγρια και παρθένα τοπία, αλλά υπάρχει και το οργανωμένο κομμάτι της παραλίας. Όταν φυσούν βόρειοι και δυτικοί άνεμοι θα συναντήσετε αρκετό κύμα, γι’ αυτό καλύτερα να τσεκάρετε εκ των προτέρων τον καιρό. Εξωτικά νερά σε πιο βραχώδες τοπίο, καλυμμένο απ’ άκρη σ’ άκρη με κέδρους, προσφέρει και το κοντινό Κεδρόδασος. Εκεί θα θαυμάσετε τη θέα στο Λιβυκό Πέλαγος απ’ τους αμμόλοφους με τη λευκή άμμο και θα κοιμηθείτε στη σκιά ενός κέδρου.
Στα ορεινά χωριά, οι πινακίδες είναι σημαδεμένες από σφαίρες και βαριά οπλισμένα αγάλματα επαναστατών ηρώων δεσπόζουν στις πλατείες των χωριών, όπου οι μελαμψοί άνδρες με τα μουστάκια παρακολουθούν τα διερχόμενα οχήματα με μια κίνηση του τσιγάρου τους
ή με το κομπολόι τους. Οι πιο σκληροί Κρητικοί είναι από τα Σφακιά.
Ένα μέρος μοναδικό σε ολόκληρη την Ελλάδα. Συνδυάζει ψηλά βουνά και πανέμορφες παραλίες, και μέχρι πριν από λίγες δεκαετίες, όταν δεν υπήρχαν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι που να συνδέουν το βόρειο με το νότιο τμήμα του νησιού, ήταν ένας τόπος απομονωμένος από τις μεγάλες πόλεις της Βόρειας Κρήτης. Πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι το βραχώδες, άγριο έδαφος των Σφακίων έχει αφήσει το σημάδι του στο σκληροτράχηλο χαρακτήρα των ντόπιων. Οι Σφακιανοί ιστορικά υπήρξαν ανυπόταχτοι σε κάθε ξένο κατακτητή, και κατέβαλαν κάθε προσπάθεια να είναι ανεξάρτητοι και ελεύθεροι, όποιο και αν ήταν το κόστος. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι αγώνες για την ανεξαρτησία ξεκίνησαν από εδώ. Οι ντόπιοι είχαν πάντα έναν εχθρό, είτε ήταν Ενετοί, είτε Τούρκοι, είτε Γερμανοί, είτε Έλληνες βασιλείς. Σε αυτή τη μοναχική ερημιά, μπορούσες να αισθανθείς τον παλμό της φύσης - τζιτζίκια που γουργουρίζουν, αετοί που κάνουν κύκλους, μέλισσες που κελαηδούν - αλλά η μόνη ανθρώπινη παρουσία ήταν δύο μικροσκοπικές φιγούρες που περπατούσαν κατά μήκος του φαραγγιού από κάτω. Αρκετές ώρες αργότερα, θα εμφανίζονταν στον βοτσαλωτό όρμο στα Μάρμαρα. Εκεί γευόμουν αργοψημένο αρνί, φρεσκοψημένο κατσικίσιο τυρί και φουσκωτούς μικρούς λουκουμάδες βουτηγμένους στο θυμαρίσιο μέλι στο Χρυσόστομο, μια παραδεισένια ταβέρνα σε ένα ακρωτήρι που προεξέχει στο Λιβυκό Πέλαγος. Ατενίζοντας τον ορίζοντα, είχα μια επιφοίτηση, ακριβώς όπως ο αφηγητής του Ζορμπά του Έλληνα: «Πού να πάω; Σκέφτηκα. Είμαι εντάξει εδώ. Μακάρι αυτό το λεπτό να κρατήσει για χρόνια».
not as impressive as other ancient cities of Crete, I recommend you visit Polyrenia for its rich history as well as for the excellent views it offers towards the northwestern part of the island. Close to the ruins of the ancient city of Polyrenia is the village of the same name, a reminder of its glorious past.
It’s worth hiking from Meskla to Zourva, through a tiny gorge and forests vibrating with birdsong - much less strenuous than the famous Samaria Gorge and without seeing a single soul. Less than an hour from Chania, on the west coast, you’ll find Falassarna, surely one of the most beautiful beaches in Crete. Here the scenery includes wild and unspoilt landscapes, but there is also the organised part of the beach. When north and west winds blow, you will encounter a lot of waves, so it is better to check the weather beforehand. Exotic waters in a more rocky landscape, covered from end to end with cedars, are also offered by the nearby Kedroforest.There you will admire the view of the Libyan Sea from the white sand dunes and sleep in the shade of a cedar tree.
In the mountain villages, the signs are marked with bullets and heavily armed statues of revolutionary heroes dominate the village squares, where dark men with moustaches watch passing vehicles with a wave of their cigarette or their rosary.The toughest Cretans are from Sfakia.
A place unique in all of Greece. It combines high mountains and beautiful beaches, and until a few decades ago, when there were no paved roads connecting the north to the south of the island, it was a place isolated from the big cities of northern Crete. Many historians claim that the rocky, rugged terrain of Sfakia has left its mark on the hardy character of the locals.The Sfakians have historically been defiant to any foreign conqueror, and made every effort to be independent and free, no matter what the cost. It is no coincidence that all the struggles for independence started here. The locals always had an enemy, whether it was the Venetians, the Turks, the Germans, or the Greek kings.
In this lonely wilderness, you could feel the visceral pulse of nature - cicadas purring, eagles circling, bees chirping - but the only human presence were two tiny figures walking along the canyon below. Several hours later, they would appear in the pebbly cove at Marmara.There I would taste slow-roasted lamb, freshly baked goat cheese and puffy little doughnuts dipped in thyme honey at Chrysostomo, a heavenly tavern on a promontory jutting out into the Libyan Sea. Gazing out over the horizon, I had an epiphany, just like the narrator of Zorba the Greek:“Where to go? I thought. I’m okay here. May this minute last for years.”
Tέσσερις διαφορετικές περιοχές, η καθεμία με τη δική της αίσθηση: Το Καστέλι είναι αρκετά παλιό με στενά δρομάκια. Ο Τοπανάς βρίσκεται ακριβώς πίσω από το παλιό λιμάνι. Η εβραϊκή συνοικία αναγνωρίζεται
εύκολα από τους φαρδύτερους δρόμους της. Η συνοικία Σπλάντζια, γύρω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, έχει τον μεγαλύτερο αριθμό καφέ και εστιατορίων
Four distinct areas, each with its own feel: Kastelli is hilly. Topanas is just back from the old port. The Jewish District is easily identified by its wider streets. The Splantzia District, located around the Church of St. Nicolas, has the greatest number of outdoor cafés and restaurants.
Ο Ιορδάνης είναι ένα τοπικό ζαχαροπλαστείο που φτιάχνει
την πιο νόστιμη μπουγάτσα στην πόλη. Το επιδόρπιο από
φύλλο, ιδανικό για πρωινό και με ένα φλιτζάνι καφέ, είναι γεμισμένο με μια πλούσια κρέμα από τυρί μυζήθρα και μπορεί να γαρνιριστεί με ζάχαρη ή κανέλα.
Iordanis is a local pastry shop that makes the most delicious bougatsa in town. The phyllo pastry dessert, ideal for breakfast and with a cup of coffee, is filled with a rich cream made of myzithra cheese and can be topped with sugar or cinnamon.
Οι τάφοι των Βενιζέλων βρίσκονται στα ανατολικά περίχωρα των Χανίων, τόπου καταγωγής των
πολιτικών, περίπου στην αρχή του Ακρωτηρίου και στον δρόμο προς τα Κουνουπιδιανά. Το πάρκο όπου βρίσκονται οι τάφοι είναι ειδυλλιακό με πευκόδασος και πανοραμική θέα προς την πόλη των Χανίων, κάτι που το κατατάσσει σε ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης.
The Venizelos’ tombs are located on the eastern suburbs of Chania, the politicians’ place of birth, approximately at the beginning of Akrotiri and on the road to Kounoupidiana. The park where the tombs are located is idyllic with pine forest and a panoramic view of the city of Chania, which makes it one of the main attractions of the city.
ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ HOURS IN CHANIA
ΣΤΌ ΆΚΡΩΤΗΡΙ / THE MONASTERIES OF AKROTIRI PENINSULA
Το Ακρωτήρι βρίσκεται 10 χιλιόμετρα ανατολικά
των Χανίων και φιλοξενεί τρία μοναστήρια. Η Αγία Τριάδα, που ιδρύθηκε το 1612, βρίσκεται ανάμεσα σε περιποιημένους ελαιώνες και επικεντρώνεται σε μια κλειστή αυλή και μια υπέροχη εκκλησία. Mπορείτε
να αγοράσετε ελαιόλαδο που φτιάχνουν οι μοναχοί. Σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο βρίσκεται το Gouverneto, που ιδρύθηκε το 1537. Ακόμη και αν το μοναστήρι είναι κλειστό, η τοποθεσία είναι πανέμορφη. Από εδώ, ένα μονοπάτι οδηγεί μετά την Αρκουδιοσπηλιά και μετά από από 140 σκαλοπάτια στο Καθολικό, ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι του έκτου αιώνα, χτισμένο σε ένα βράχο.
The rocky peninsula of Akrotiri, 10 kilometers east of Chania, is home to three monasteries. Agia Triada, founded in 1612, is set amid meticulously tended olive groves, and centers on a cloistered courtyard and a lovely church. You can buy olive oil made by the monks. A short drive away stands the Gouverneto, founded in 1537. Even if the monastery is closed, the location is beautiful. From here, a footpath leads after Arkoudiospilia and downhill of 140 steps to Katholiko, an abandoned sixth-century monastery, built into a cliff face.
Το μαγευτικό φαράγγι του Θερίσου είναι μια αναζωογονητική, γραφική διαδρομή ανεβαίνοντας στα κρητικά βουνά και περνώντας μέσα από μερικά ιστορικά χωριά, όπου μπορείτε να δοκιμάσετε το καλύτερο ψητό κρέας που μπορείτε να φανταστείτε, το αντικριστό.
Τhe enchanting gorge of Therisso, is a refreshing, scenic trip climbing the Cretan mountains and passing through some historic villages where to taste the best-grilled meat you can imagine, antikristo.
Ανάμεσα στις πολλές νοστιμιές που μπορείτε να δοκιμάσετε στο νησί, τα τοπικά πιάτα των Χανίων λάμπουν με το δικό τους φως. Λαχταριστές κολοκυθόπιτες με δυόσμο και τυρί (μπουρέκι), τυρόπιτες, κατσικάκι και αρνίσιο κρέας στη σχάρα και γλυκά βουτηγμένα στο μέλι είναι από τις πιο φανταστικές γεύσεις του νησιού. Η σφακιανή ή σφακιανή πίτα είναι μια από αυτές. Αυτή η πίτα είναι γεμισμένη με κατσικίσιο τυρί σερβίρεται ζεστή με τοπικό μέλι. Είναι ένα από τα παραδοσιακά πιάτα από την περιοχή των Σφακίων.
Among the many delicacies you can taste on the island, the regional dishes of Chania shine with a light of their own. Delicious zucchini pies with mint and cheese (boureki), cheese pies, grilled goat and mutton, and honey-drenched sweets are among the most fantastic flavors on the island. Sfakian or Sfakiani pita is one of them. This flat pie filled with goat cheese is served hot and topped with local honey. It’s one of the traditional dishes from the region of Sfakia.
Ύπαρξη των πλέον σύγχρονων διαθέσιμων τεχνολογιών (best available technologies) για την αναγνώριση των πλαστικών, μεταλλικών και γυάλινων υλικών προς ανακύκλωση
Ύπαρξη των πλέον σύγχρονων διαθέσιμων τεχνολογιών (best available technologies) για την επεξεργασία των πλαστικών, μεταλλικών και γυάλινων υλικών προς ανακύκλωση
1 2 3
Ύπαρξη on line συστήματος
παρακολούθησης και
εξ
ΚΥΚΛΑΔΕΣ / CYCLADES
κείμενο | text KATERINA PAPAFILIPOU
φωτογραφίες | photos PETER SHUTTER, DISCOVER GREECE
Η Σύρος είναι δυο λόφοι, δυο εκκλησιές, δυο θρησκείες, δυο πολιτισμοί που αναπτύχθηκαν παράλληλα, ξεχωριστά και μαζί ταυτόχρονα, που περιχαρακώθηκαν αλλά και αναμείχθηκαν.
Syros have two hills, two churches, two religions, two cultures that developed in parallel, separately and together at the same time, entrenched and intermingled.
Ένα από τα πιο δημοφιλή κυκλαδίτικα νησιά, γνωστό για τις μοναδικές αντιθέσεις του: Κυκλαδίτικος μινιμαλισμός, μεσαιωνική μεγαλοπρέπεια, ορθόδοξα
και καθολικά στοιχεία, βραχώδεις λόφοι και μικρά ψαροχώρια. Από μακριά, η Σύρος είναι βράχοι και γυμνά βουνά. Στους βρετανικούς ναυτικούς χάρτες του 19ου αιώνα, τα γράμματα Σύρος εμφανίζονται μεγαλύτερα από τα γράμματα Ελλάδα. Υπό γαλλική προστασία κατά τη διάρκεια τηςελληνικής επανάστασης, η Σύρος υποδέχτηκε εμπορικούς πρόσφυγες από άλλα νησιά και ευημέρησε, ναυπηγώντας χιλιάδες πλοία. Οι καθολικοί εκκλησιάζονταν στις πλαγιές, οι ελληνορθόδοξοι κοντά στη θάλασσα. Σήμερα, με έναν πληθυσμό 30.000 κατοίκων, είναι ένα νησί ζωντανό και γεμάτο ιστορίες. Η βασίλισσα Βικτώρια λάτρευε το λουκούμι που φτιάχνεται εδώ, μια απόλαυση που τελειοποιήθηκε τη δεκαετία του 1700, όταν η Σύρος βρισκόταν υπό την αιγίδα του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ. Κάθε χρόνο, μια παρτίδα αρωματισμένη ελαφρά με τριαντάφυλλο αποστέλλεται στο παλάτι του Μπάκιγχαμ, τυλιγμένη σε ένα υγρό κάλυμμα από φύκια, σαν δώρο από τον Οδυσσέα.
Η πρώτη σου εικόνα μόλις βρεθείς στη Σύρο δε μπορεί να είναι άλλη, από την γεμάτη ενέργεια και ζωντάνια Ερμούπολη: μια Χώρα που δε μοιάζει με καμία άλλη. Λίγα λεπτά θα χρειαστείς μόνο στην Ερμούπολη, πρωτεύουσα και λιμάνι της Σύρου, μέχρι να καταλάβεις ότι βρίσκεσαι στη διοικητική πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Δε θα στο θυμίσει μόνο το μεγαλοπρεπές, επιβλητικό Δημαρχείο της, αλλά καθετί γύρω σου. Η νεοκλασική αρχιτεκτονική, τα πολύχρωμα αρχοντικά
One of the most popular Greek islands, Syros is a unique blend of contrasts. Cycladic minimalism and medieval charm, Orthodox and Catholic heritage and rugged hillsides and little fishing villages… the diversity is astounding. From a distance, Syros is rocks and naked mountains. Fragile lilies bloom through sand the colour of iron. On 19th-century British Admiralty maps, the letters Syros appear bigger than Greece. Under French protection during the Greek revolution, Syros welcomed merchant refugees from other isles and prospered, building thousands of ships. Seminaries and schools. Printworks and theatres. Catholics worshipped up on the slopes, Greek Orthodox below. Nowadays, with a population of 30,000 inhabitants, it is a lively island full of stories. Queen Victoria loved the loukoumi from here – a Turkish delight perfected in the 1700s when Syros was under the patronage of Sultan Abdul Hamid. Every year, a batch flavoured lightly with rose would be dispatched to Buckingham Palace, wrapped in a moistening shroud of seaweed, like a gift from Ulysses Your first image when you arrive in Syros cannot be any other than Ermoupolis, full of energy and vitality: a Chora unlike any other.You know you’re in the heart of the Cyclades when you’re in Ermoupoli, the port-town of Syros, because the grandness of the Town Hall announces that this is the administrative capital of Greece’s best-known island chain. Only that everything around you – the neoclassical architecture, multi-coloured mansion houses and cosmopolitan aura
TO MEANDER THROUGH THE COBBLESTONE STREETS OF UPPER SYROS (AS THE NAME TRANSLATES) IS TO UNCOVER THE MEDIEVAL AND CATHOLIC CHARACTER
η κοσμοπολίτικη αύρα προσδίδουν στην Ερμούπολη ένα χαρακτήρα ξεχωριστό, τόσο διαφορετικό από εκείνο των υπόλοιπων Κυκλάδων. Πράγματι, η Ερμούπολη έχει να πει τη δική της ιστορία. Ιδρύθηκε από αποίκους που ήρθαν από άλλα νησιά, όπως τη Χίο, τη Σάμο και την Κάσο, αλλά και από Μικρασιάτες που βρήκαν εδώ το 1821 καταφύγιο από τους Οθωμανούς, όταν η Σύρος ήταν υπό γαλλική προστασία. Με τη συμβολή των νέων
κατοίκων της η Σύρος εξελίχθηκε ως τα μέσα του 19ου
αιώνα σε εμπορικό, βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο, το δεύτερο μεγαλύτερο μετά την Αθήνα. Ονομάστηκε
Ερμούπολη από τον Ερμή, θεό των εμπόρων και των αγγελιοφόρων, ενώ εντυπωσιακή άνθιση εκτός από την οικονομία γνώρισαν στο νησί οι τέχνες και τα γράμματα. Σήμερα με πληθυσμό 12.000 κατοίκων διατηρεί τη ζωντάνια της όλο το χρόνο. Τα πολύχρωμα αρχοντικά και η κοσμοπολίτικη αύρα μαρτυρούν την αίγλη της τον 19ο αιώνα, όταν ήταν σημαντικό εμπορικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής του Αιγαίου. Θα τη νιώσεις παντού, στην πλατεία Μιαούλη, με το μεγαλόπρεπο δημαρχείο, τους φοίνικες, τα καφέ και τα καταστήματα, το θέατρο Απόλλων, μια μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου, την αριστοκρατική γειτονιά Βαπόρια, με τα γραφικά καπετανόσπιτα.. Ακριβώς δίπλα θα βρεις τα Αστέρια, μια πέτρινη εξέδρα, ιδανική για ηλιοθεραπεία
και βουτιές.
Το λιμάνι της πόλης, είναι γεμάτο με τεράστια
ερείπια αποθηκών του 19ου αιώνα, που κάποτε ήταν γεμάτα αλεύρι και υφάσματα, όταν η Ερμούπολη ήταν
κέντρο εμπορίου. Οδησσός, Τεργέστη, Μασσαλία, Λίβερπουλ, Σύρος. Αποθήκες που τα τελευταία χρόνια έχουν μετατραπεί σε πανέμορφα εστιατόρια, με πιάτα με πατάτες, σπανάκι και αρνίσια παϊδάκια. Οι παρέες στη Σύρο αράζουν στα τεράστια μαρμάρινα σκαλοπάτια
του δημαρχείου παίζοντας ελληνικό ραπ και τα γέλια
τους απλώνονται στα όμορφα σοκάκια της πόλης. Τα σοκάκια προς την περιοχή της Βαπόριας μοιάζουν σαν
κάποιος με ένα μαγικό τρόπο τα έχει μεταφέρει από τη Σιένα. Ρομαντικές, αναγεννησιακές και πομπηιανές εποχές συνδυάζονται σε αυτό το στυλ Grand Tour που τόσο λάτρευε ο θαλασσοδαρμένος Βύρωνας, ένας άλλος λάτρης της Σύρου. Η Βαπόρια - γνωστή και ως Μικρή Βενετία - είναι πανέμορφη. Λύρες σφυρηλατημένες από λεπτό σίδερο στα κάγκελα, ξύλινα παραθυρόφυλλα βαμμένα στα χρώματα της πασχαλιάς και του ασβέστη. Όλα θυμίζουν έναν κόσμο εκλεπτυσμένων ανέσεων, όπου το κάθε βράδυ ήταν μια βόλτα με άμαξα στο θέατρο Απόλλων στην πλατεία Βαρδάκα για να καθίσεις στο εντυπωσιακό βελούδινο θεωρείο κάτω από ένα ταβάνι ζωγραφισμένο με εικόνες του Δάντη. Υπάρχουν στιγμές που περπατώντας κάτω από ένα μπαλκόνι που το σχήμα του σου θυμίζει
– is nothing like the whitewashed spectacle of other Cycladic islands. Instead, Ermoupoli tells a different story that is unique to Syros. It was founded by settlers from nearby islands (such as Chios, Samos and Kasos), as well as various cities of Asia Minor, who fled here during the 1821 revolution against the Turks, when Syros was under the protection of the French.Through the enterprise of the new residents, Syros flourished and by the middle of the 19th century became a commercial, industrial and shipping centre – second only in importance and population to Athens. It was named after Hermes, the god of merchants and messengers, and as its riches grew so did its thriving artistic and cultural scenes. Even today, it has a population of 12,000, giving it a year-round vibrancy. Colourful mansion houses and a cosmopolitan aura are testament to Syros’ stature as a mid-19th-century commercial, political and cultural hub.You feel it everywhere… in Miaouli Square with its grand Town Hall, palm trees and cafes and shops), the Apollo Theatre, modelled on the Scala di Milano and the prestigious Vaporia district, with its captain’s houses. Next door is Asteria, a rocky platform you can sunbathe on or dive off.
YOUR FIRST IMAGE WHEN YOU ARRIVE IN SYROS CANNOT BE ANY OTHER THAN ERMOUPOLIS, FULL OF ENERGY AND VITALITY: A CHORA UNLIKE ANY OTHER.
The town port, with immense 19th-century ruins of warehouses and granaries once full of flour and textiles when this was a centre of trade. Odessa, Trieste, Marseille, Liverpool, Syros. Store rooms long turned into beautiful restaurants heave with outside tables with plates of chips and spinach and lamb chops. Tides of teenagers, lock arms and stomp up to the town hall, where on the huge marble steps playing Greek rap on their phones, and their laughter spreads through the beautiful alleys of the town. Stunningly, the alley-ways towards the area of Vaporia look transported from Siena. Romantic, Renaissance and Pompeian eras combined in that Grand Tour style so adored by a seasick Byron, another lover of Syros. Vaporia, also known as Little Venice, is beautiful. Lyres wrought in fine iron on balustrades, wooden shutters the exquisite colours of periwinkle and squeezed lime. Cornicing recalls a world of sophisticated comforts, where every evening meant a carriage ride to the Apollon Theatre on Vardaka Square to sit in a plump-velvet box beneath a ceiling painted with images of Dante. There are moments when walking under a balcony whose shape reminds you of a Botticelli painting or a tour of the neoclassical houses of the island you have the feeling that you are not actually on a small Greek island. Syros was, for about a hundred years, the commercial and cultural capital of Greece, and the architecture of
ελληνικό νησί. Η Σύρος ήταν, για περίπου εκατό χρόνια, η εμπορική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ελλάδας, και η αρχιτεκτονική του νησιού
το δείχνει αυτό. Το νησί διαθέτει μερικά από τα πιο όμορφα δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής στη Μεσόγειο.
Παίρνοντας το δρόμο για την Άνω Σύρο παράξενες και απίθανες
πεταλούδες χτυπούν στο παρμπρίζ καθώς το αυτοκίνητό μου γεμίζει με σπόρους πικραλίδας μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα. Η θέα από την κορυφή του βουνού είναι φανταστική. Η Άνω Σύρος ήταν κάποτε ένα
οχυρό χτισμένο πάνω σε απότομα βράχια και προστάτευε τους κατοίκους
της περιοχής από πειρατικές επιδρομές και άλλες επιθέσεις. Σήμερα, έχει
διατηρηθεί τόσο καλά, που κάθε επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να την εξερευνήσει και να απολαύσει αυτήν την μαγευτική, τελείως διαφορετική
της αύρα από αυτήν της Ερμούπολης.
Περνώντας μέσα από τα πλακόστρωτα δρομάκια της, θα παρατηρήσεις πολλά μεσαιωνικά και καθολικά στοιχεία και επιρροές από την κυριαρχία των Βενετών τον 13ο αιώνα, σε ένα περιβάλλον καθαρά κυκλαδίτικο. Το πιο ψηλό σημείο της πόλης είναι ακόμα ο Καθολικός Καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου (ή Σαν Τζώρτζης). Από το σημείο αυτό, όταν ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείς να δεις την Τήνο, τη Δήλο, την Πάρο και τη Νάξο.
Μια μεγάλη βόλτα στην πόλη με μικρές στάσεις θα σου χαρίσει
απλόχερα μαγικές εικόνες που σίγουρα θα θυμάσαι για πάντα: Αυλές
γεμάτες μπουκαμβίλιες, μικροσκοπικές εκκλησίες, γραφικά ταβερνάκια και μικρά μαγαζιά, τέλεια διατηρημένες εξώπορτες των σπιτιών και φυσικά
πολλά ιστορικά μνημεία που αξίζουν την προσοχή σου.
Πρόκειται για μια πόλη που με τα αμέτρητα λιθόστρωτα σοκάκια της
μοιάζει με λαβύρινθο- αλλά μην ανησυχείς. Αν ακολουθήσεις τις λευκές
γραμμές που θα δεις όσο περπατάς, θα βγεις πάλι στην κεντρική οδό
και δεν θα χαθείς ποτέ. Σίγουρα όμως, θα θέλεις πάντα να επιστρέφεις.
Η γαστρονομία στη Σύρο
the island shows this. The island has some of the most beautiful examples of neoclassical architecture in the Mediterranean. Taking the road to Ano Syros strange and unlikely butterflies flutter on the windscreen as my car fills with dandelion seeds through the open windows. The view from the top of the mountain is fantastic. Ano Syros was once a fortress built on steep cliffs and protected the local inhabitants from pirate raids and other attacks. Today, it is so well preserved that any visitor can explore it and enjoy this enchanting, completely different aura from that of Ermoupolis. The result is that visitors today can explore a most wonderfully preserved settlement. It’s a completely different experience to the stately charm of the mansion houses of Syros’ main town, Ermoupoli.
To meander through the cobblestone streets of Upper Syros (as the name translates) is to uncover the medieval and Catholic character introduced by the Venetians from the 13th century, within a setting that is also Cycladic. Still dominating the highest point of the town is the Catholic Cathedral of San Georgio. On clear days you can see the islands of Tinos, Delos, Paros and Naxos.
You can spend hours exploring bougainvillea-filled courtyards, tiny churches, quaint little tavernas and shops, and perfectly maintained balconies and front doors. And there are numerous historical stops you can make along the way.
And in case you were wondering how you’d find your way out of the maze of tiny alleyways. You just have to find the one with the white line. It’s the main street. Nowadays, it seems, Ano Syros wants the outside world to find it.
Syros’ local products are part of its culture every bit as much as the architecture and history. The icing sugar-dusted loukoumia (Turkish delight) and halvadopita (soft nougat with fillings like nuts or cranberries) are a legacy of 19th-century migrants from Asia
λουκούμια (τουρκικό γλύκισμα) και η χαλβαδόπιτα (μαλακά φύλλα όστιας με γέμιση από ξηρούς καρπούς και κράνμπερι) είναι κληρονομιά των προσφύγων από τη Μικρά Ασία (19ος αιώνας). Αν είσαι λάτρης του κρέατος, ψάξε οπωσδήποτε τα ντόπια λουκάνικα (με μάραθο και σκόρδο) και τη λούζα (μεζές από αφυδατωμένο χοιρινό, μαριναρισμένο σε κόκκινο κρασί και μπαχαρικά), ενώ αν αγαπάς τα τυριά, δοκίμασε στα ντελικατέσεν της Ερμούπολης μια ποικιλία ντόπιας παραγωγής. Αν πάλι είσαι ήδη στο πλοίο, και δεν έχεις ψωνίσει, ψάξε να βρεις τον πλανόδιο πωλητή συριανών προϊόντων -μια καλτ φιγούρα, στενά συνδεδεμένη με το λιμάνι της Ερμούπολης.
Για κάτι γρήγορο αλλά νόστιμο, δοκιμάστε το Cantina Analogue και το Laoutari. Αυτοί οι χώροι είναι πολύ αγαπητοί από τους ντόπιους και θυμίζουν τη βιομηχανική ακμή της Σύρου. Και οι δύο προσφέρουν δημιουργικές εκδοχές τοπικών πιάτων και περιστασιακή ζωντανή μουσική. Για κάτι ιδιαίτερο, θα πρότεινα το Mazi ή το Avantgarden στην Ερμούπολη. Το Mazi σερβίρει θαλασσινά σε ένα εντυπωσιακό
σκηνικό: ένα ερείπιο ενός παλιού εργοστασίου κεραμικής, καλυμμένο με μπουκαμβίλιες. Το Avantgarden, κρυμμένο σε έναν όμορφο νεοκλασικό κήπο, ειδικεύεται σε κομψά πιάτα με κυκλαδίτικα υλικά.
Το βόρειο τμήμα του νησιού είναι ένα φυσικό καταφύγιο, και είναι ιδανικό για περιπάτους όταν δεν κάνει πολλή ζέστη. Δοκιμάστε το μονοπάτι από τον Κάμπο προς την απομακρυσμένη παραλία Γραμματά. Στέκομαι στη μέση της πλατείας Μιαούλη με τα μάτια ερμητικά κλειστά με την ευτυχία αποτυπωμένη στο πρόσωπό μου γιατί
GASTRONOMY IN SYROS IS AN INTEGRAL PART OF THE EVERYDAY CULTURE OF THE ISLAND
Minor. Ask for Syros sausages (flavoured with fennel and garlic), louza (an air-dried pork meze marinated in red wine and spices) and a selection of local cheeses. in delicatessens in Ermoupoli. And if you’re on the ferry, look out for the man selling local delights before leaving port. He’s a cult figure. For casual dining, try Cantina Analogue and Laoutari.These venues are much cherished by locals and hark back to Syros’s industrial heyday. Both offer creative takes on local dishes and occasional live music. For somewhere special, I’d recommend Mazi or Avantgarden in Hermoupolis. Mazi serves seafood in a spectacular setting; a bougainvillea covered ruin of an old pottery factory. Avantgarden, tucked into a beautiful neoclassical garden, specialises in elegant dishes with Cycladic ingredients. Where’s good for an evening drink? Theosis, a tiny bar in the picturesque Cycladic hilltop settlement of Ano Syros or the rooftop at Hotel Aristide, for cocktails with epic views. Always the visit in the north of the island is a nature reserve, and great for walks when it’s not too hot. Try the path from Kampos to the remote Grammata beach.
I am standing in the middle of Miaouli Square with my eyes tightly closed with happiness imprinted on my face , finding myself in precisely the right place at the right time. This is the Greece of anybody’s dreams.
Η ACT (Argos Cargo Transportation) δραστηριοποιείται από το 2012 στον τομέα των εμπορευματικών μεταφορών B2B και ταχυμεταφορών B2C, διαθέτοντας ένα αποκλειστικό καθολικό δίκτυο συνεργατών σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Ο μηχανισμός διανομής της επιχειρεί βάσει ενιαίων προτύπων λειτουργίας, στηριζόμενος σε ένα σύγχρονο, ενιαίο μηχανογραφικό σύστημα. Η εταιρεία για την εκτέλεση της δραστηριότητάς της εφαρμόζει σύγχρονες διαδικασίες, πιστοποιημένες με όλα τα σχετικά ISO.
Σχεδιασμένες για τη λειτουργία cross docking
30.000m2
4.000.000
συνολική επιφάνεια καλύπτουν οι κτιριακές εγκαταστάσεις.
16.000.000km 600
οχήματα, ο στόλος του δικτύου
Οι πελάτες εμπιστεύονται την ACT για τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα:
Eνα σημείο επικοινωνίας για όλη την Ελλάδα.
Lead Time 24 ώρες στο μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδας.
Εξειδικευμένο προσωπικό σε όλη την πορεία της αποστολής.
Δυνατότητα παρακολούθησης των αποστολών σε πραγματικό χρόνο.
Δυνατότητα δρομολόγησης από όλη την επικράτεια προς όλη την επικράτεια.
Αξιοπιστία και ταχύτητα στη διαχείριση αντικαταβολών, αξιογράφων και εγγράφων.
Oλες οι διαδικασίες της είναι πιστοποιημένες.
διανύουν ετησίως τα οχήματα
παραδόσεις ετησίως +30 210.6690452
info@actcargo.gr
Το ταξίδι ξεκινά πάντα με περπάτημα στα μεσαιωνικά στενά.
Με βήματα τυχαία πάνω στα λίθινα πλακόστρωτα μέχρι
την πρώτη πλατεία που θα ξεπροβάλλει μπροστά μας
και με έναν χάρτη στο κινητό για να είμαστε σε θέση να
ταυτοποιούμε τα μεγαλοπρεπή κτίρια, τα αναγεννησιακά
γλυπτά και τις μεγαλοπρεπείς εκκλησίες.
Περπατάμε πολύ έχοντας αδιάκοπα την αίσθηση πως βαδίζουμε
μέσα σε σκηνικά κινηματογραφικών ταινιών με τον ήχο της ιταλικής κατσονέτας να παίζει στο μυαλό μας. Ο τρόπος που αποτύπωνε ο
Φελίνι την Αιώνια Πόλη στη «Γλυκιά Ζωή» μπερδεύεται με τη ματιά του Σορεντίνο στην «Τέλεια ομορφιά» και το βλέμμα του Γούντι Άλεν στην ταινία στη «Ρώμη με αγάπη». Και κάθε φορά αναζητάμε κάποια από εκείνες τις μυστικές γωνιές που ο κινηματογραφικός φακός ανέδειξε διαφορετικά, τα κρυμμένα καφέ πίσω από τα εμβληματικά τοπόσημα.
Συνήθως- όπως και αυτή τη φορά- επιλέγουμε να μένουμε κοντά στην Piazza di Spagna και είναι σχεδόν πάντα αναπόδραστο να πιούμε τον πρώτο καφέ της ημέρας σε ένα από τα καφέ της εμβληματικής πλατείας με τα διάσημα 138 σκαλοπάτια. Η πρώτη στάση της ημέρας είναι στο αρχαιότερο καφέ της Ρώμης και το παλαιότερο σε όλη την Ιταλία, στο Antico Café Greco στη Via Condotti, όπου έχουν φιλοξενηθεί για πολλές δεκαετίες φιλολογικοί και καλλιτεχνικοί κύκλοι.
Συνεχίζουμε τον περίπατο κυρίως ανάμεσα κτίρια σε όλες της αποχρώσεις της τερακότα και πλατείες όπου το μπαρόκ συνδιαλέγεται αδιάκοπα με την ελαφρότητα. Διασχίζουμε τη Via Margutta, έναν μοναδικό πεζόδρομο κοντά στην Piazza del Popolo, γεμάτος αντικερί, γκαλερί τέχνης και πολυτελή boutique ξενοδοχεία και νιώθουμε
Our trips to Rome always start with a walk through the city’s medieval alleys. Stepping through the cobbled streets, all the way to the first piazza we come across, using our mobile phone maps to identify the majestic buildings, the renaissance statues, and grandiose churches.
While walking, we have the feeling we are making our way through a film set, an Italian canzonetta sounding in our heads. The way Fellini captures the Eternal City in his “Dolce Vita” is tangled up with Sorrentino’s in “Perfect Beauty” and Woody Allen’s in “To Rome with Love”. And every single time we visit the city, we keep looking for these hidden spots that cinema uniquely revealed, the cafes nestled behind the iconic landmarks.
As usual, we are staying near Piazza di Spagna with its famous 138 steps. We are almost always destined to enjoy the day’s first cup of coffee in one of its iconic cafes. The first stop of the day is none other than the oldest café in Rome and all of Italy, the Antico Café Greco in Via Condotti, which has been playing host to literary and artistic circles for decades. When it’s cold we enjoy our cappuccino indoors, surrounded by the café’s gilded mirrors and famous artworks. When the weather is nice, we sit around one of the marble tables outdoors and sneak peeks at the Fontana della Barcaccia, the boat-shaped fountain designed by Bernini. It’s best to visit the piazza early in the morning or late at night when its steps are not yet crowded with tourists.
An enchanted alley, hidden behind the Piazza del Popolo
να έχουμε ξαναβρεθεί εκεί, ανάμεσα στα αναρριχητικά φυτά που σαν γιρλάντες περνούν πάνω από το στενό δρομάκι, μέσα από το φακό του Γούντι Άλεν.
Ένας τρόπος για να δείτε τη Ρώμη είναι να έχετε για «οδηγό» τα πλάνα από τις αγαπημένες ταινίες. Αν αποφασίσετε, λοιπόν, να ζήσετε
τη Ρώμη κινηματογραφικά, είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα χάσετε
κανένα αξιοθέατο και καμία μυστική γωνιά. Η περιήγηση είναι εφικτή
με τα πόδια και αξίζει τον κόπο. Οι εναλλακτικές είναι να νοικιάσετε
μια βέσπα ή ν αγοράσετε ένα εισιτήριο απεριόριστων διαδρομών για το
μετρό. Τίποτα ωστόσο δεν αντικαθιστά τον περίπατο με τα πόδια ή για
όχι με ένα πατίνι. Γιατί θα περπατάτε μέσα στην ιστορία, σε σκηνικά που
σου είναι γνώριμα από κινηματογραφικές ταινίες και τις περισσότερες
ώρες της ημέρας θα νιώθετε πρωταγωνιστές κάποιας από τις ταινίες που
γυρίστηκε στην Αιώνια Πόλη.
Ποια είναι η κατάλληλη ώρα της ημέρας για να πλησιάσει κανείς το πιο δημοφιλές σημείο της πόλης για φωτογραφία; Η Fontana di Trevi το σιντριβάνι του Ιταλού αρχιτέκτονα Nicola Salvi είναι πάντα
περικυκλωμένη από κόσμο που περιμένει να τραβήξει σέλφι με φόντο
τα νερά που παφλάζουν μπροστά από το μπαρόκ παλάτσο. Έχουμε
αποφασίσει να φτάσουμε αργά πολύ αργά στο πολυσύχναστο αξιοθέατο έτσι ώστε να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότεροι τουρίστες. Πετάμε ένα νόμισμα στα νερά, ανάμεσα σε άρματα-κοχύλια, κάνουμε μια ευχή και σταματάμε στο μοναδικό Venchi για ένα παγωτό στο χέρι.
Δίχως να το καταλάβουμε έχουμε προσεγγίσει τις όχθες του Τίβερη.
We continue our walk, mainly through buildings in different shades of terracotta and piazzas where the baroque architecture is in constant conversation with airiness. We cross Via Margutta, an incomparable little street, close to Piazza del Popolo, full of antique shops, art galleries, and boutique hotels, feeling certain that we’ve been here before, the lens of Woody Allen has already taken us for a walk under the green arches formed by plants across this narrow alley.
Using favourite films as your guide is one of the ways you can tour Rome. The cinema guide will ensure you visit all the city’s landmarks and hidden corners. It’s both possible and worthwhile to tour the city on foot. Alternatively, you can rent a Vespa or buy a Roma metro ticket giving you unlimited access to public transport. But nothing beats exploring on foot or, why not, using a scooter.You will be walking through history, through familiar film sets, and feeling like the star of your very favourite Eternal City movie.
What is the best time of day to view and photograph the city’s most popular tourist spot? The Fontana di Trevi, the fountain designed by Italian architect Nicola Salvi, is always surrounded by crowds waiting to take a selfie with the water frothing and the baroque palazzo as a backdrop. We decided to get to this super popular landmark late, very late, so that there are as few tourists as possible. We throw a coin in its waters, make a wish, and stop at the unique Venchi for ice cream to go.
συνοικία Trastevere. Η ατμόσφαιρα αλλάζει. Πλανόδιες
μπάντες και απλωμένες μπουγάδες ξεπροβάλλουν μέσα
από τα μεσαιωνικά λιθόστρωτα σοκάκια. Είναι δίχως άλλο
η μποέμ γειτονιά της Ρώμης που κάποτε ήταν γκέτο της
εργατικής τάξης. Έχει έρθει η ώρα για το πρώτο μας γεύμα.
Επιλέγουμε το Tonnarello, μια φημισμένη με καλές τιμές και
μεγάλες ουρές μέχρι να φτάσει η σειρά μας. Αν η ουρά είναι
μεγάλη επιχειρείστε να βρείτε ένα τραπέζι στη Nannarella.
Δοκιμάζουμε την πιπεράτη μίνιμαλ μακαρονάδα cacio e pepe, saltimbocca alla romana, το παραδοσιακό πιάτο με
φέτες μοσχαρίσιου κρέατος, προσούτο και φασκόμηλο. Το
τιραμισού, το γλυκό μέσα στο οποίο συναντιέται ο δυνατός εσπρέσο με το μασκαρπόνε, είναι μονόδρομο για επιδόρπιο.
Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα στενά κάτω από τα τοξωτά περάσματα και τα πολύχρωμα μπαλκόνια με λουλούδια και τα πολιτικοποιημένα γκράφιτι..
Μπαινοβγαίνουμε στα μικροκαταστήματα που θυμίζουν γκαλερί και παρατηρούμε το ετερόκλητο πλήθος που συνωστίζεται στην υπέροχη πλατεία Santa Maria. Kαλλιτέχνες, διανοούμενοι και φοιτητές που σπουδάζουν στα αμερικανικά πανεπιστήμια της περιοχής και Τραστεβερίνοι- οι μόνιμοι κάτοικοι- θεωρούν τους εαυτούς τους τους αυθεντικούς Ρωμαίους.
Η επόμενη ημέρα είναι αφιερωμένη στην παπική πολιτεία, χτισμένη στη δυτική όχθη του Τίβερη. Για να επισκεφτείτε το Βατικανό είναι σχεδόν απαραίτητο να έχετε κάνει κράτηση εισιτηρίων διαδικτυακά και να ξέρετε εκ των προτέρων πως είναι αδύνατον να εξαντλήσετε σε μόνο μια επίσκεψη το γιγαντιαίο μουσείο με τα 70.000 έργα τέχνης. Περνάμε αρκετές ώρες ανάμεσα στους θησαυρούς τέχνης που βρίσκονται σε αυτό το κράτος εν κράτει και βγαίνοντας ξαποσταίνουμε στα σκαλοπάτια της τεράστιας πλατείας της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου που σχεδίασε ο Μπορομίνι.
Ένας άλλος τρόπος να δείτε την πόλη είναι να ακολουθήσετε το Μιχαήλ Άγγελο, να βαδίσετε δηλαδή στα χνάρια του σπουδαίου γλύπτη και ζωγράφου της Αναγέννησης, του οποίου τα αριστουργήματα είναι διάσπαρτα σε όλη την πόλη. Από την «Pieta» στον Άγιο Πέτρο, το συγκλονιστικό άγαλμα του Μωυσή στον San Pietro in Vincoli,τ ην «Capella Sistina», η έξοχη βασιλική Santa Maria degli Angeli e dei Martiri, το παρεκκλήσι των Sforza στην Basilica Papale di Santa Maria Maggiore και τόσα άλλα που φέρουν τη σφραγίδα του. Η άλλη εναλλακτική πρόταση είναι να έχετε για οδηγό τα αποτυπώματα του Μπερνίνι.
Φτάνουμε στην Piazza Navona. Οι πλανόδιοι ζωγράφοι σκιτσάρουν πορτρέτα και το πλήθος στέκεται υπομονετικά
σε ουρά για να φύγει με μια προσωπογραφία- ενθύμιο. Τα
αποτύπωμα του Μπερνίνι είναι συγκλονιστικό. Η πλατεία με τα γλυπτά της είναι σκηνικό εμβληματικών ταινιών που σημάδευσαν τον ιταλικό κινηματογράφο. Καθόμαστε σε ένα από τα τραπεζάκια του καφέ tre Scalini- για να δοκιμάσουμε το διασημότερο παγωμένο ταρτούφο με
θέα τα ανθρώπινα γλυπτά που συμβολίζουν τους τέσσερις ποταμούς στο φως.. Για δείπνο επιλέγουμε την Osteria Da
Before we know it, we have reached the banks of the Tiber. We cross the Ponte Sisto that bridges the historical centre to Trastevere. The atmosphere changes. Roaming music bands and washing lines appear through the medieval cobbled alleys. This is Rome’s bohemian neighbourhood, once a working-class ghetto. It’s time for our first meal. We opt for Tonnarello, a famous but wellpriced restaurant with a long queue of people waiting to be seated. If the queue is simply too big, try finding a table at Nannarella. We order the minimal cacio e pepe pasta and the traditional saltimbocca alla romana - slices of veal, prosciutto and sage. Tiramisu, where strong espresso meets mascarpone, is the absolute desert. We continue our walk through the narrow Roman streets, the arched walkways, the colourful flower-filled balconies and the political graffiti.
We enter small gallery-like shops and observe the diverse crowd that’s gathered in the wonderful Santa Maria square. Artists, intellectuals, and students from the area’s American universities as well as Trastavere locals who consider themselves the original Romans.
The next day is devoted to the papal state built on the west bank of the Tiber. It is almost impossible to visit the Vatican without reserving tickets online ahead of time and it’s worth keeping in mind that it is impossible to exhaust this gigantic museum, housing 70.000 works of art, in just one visit. We spend several hours among the artistic treasures in this tiny state within a much larger country. On our way out, we stop for a rest on the steps of the vast St. Peter’s Square designed by Borromini.
Another way to see Rome is to follow Michelangelo, that is to walk along the steps of the famous Renaissance sculptor and painter whose masterpieces are scattered around the city. From the Pieta to St. Peter, his wonderful Moses statue at San Pietro in Vincoli, the Capella Sistina, the excellent Santa Maria degli Angeli e dei Martiri basilica, the Sforza family chapel at the Papale di Santa Maria Maggiore, and so many of his other works. Another alternative is to use Bernini’s footsteps as your guide.
We arrive at the Piazza Navona. Wandering painters sketch portraits with the crowd waiting patiently in line to leave with a souvenir. Bernini’s imprint here is particularly impressive. The Piazza and its sculptures have served as a set for iconic films that remain a byword for Italian cinema. We are sitting at one of the Café Tre Scalini tables to try the most renowned frozen tartuffo, overlooking
USING
THE CINEMA GUIDE WILL ENSURE YOU VISIT ALL THE CITY’S LANDMARKS AND HIDDEN CORNERS. IT’S BOTH POSSIBLE AND WORTHWHILE TO TOUR THE CITY ON FOOT
Fortunata και δοκιμάζουμε τα χειροποίητα strozzareti, που ετοιμάζει μπροστά μας για «ιταλίδα γιαγιά» καθισμένη στη βιτρίνα της οστερίας.
Το επόμενο πρωί έχουμε αποφασίσει ότι θα το περάσουμε στη
Βίλα Μποργκέζε τον πράσινο πνεύμονα της Ρώμης, με τα τρία εξαι-
ρετικά μουσεία και τα υπαίθρια καφέ. Διασχίζουμε τη Via Veneto- με
τα μπουρζουά ξενοδοχεία και σικάτα καφέ- για να φτάσουμε στον
προορισμό μας. Φτάνοντας στο πάρκο, ξεκινάμε τη μέρα στο υπαίθριο
καφέ ένα εσπρεσάκι και ένα ιταλικό κρουασάν με κρέμα. Νοικιάζουμε
ποδήλατα για να εξερευνήσουμε το πάρκο με τα περίτεχνα αγάλματα
και σιντριβάνια, προτού κατευθυνθούμε προς στη Γκαλερία Μποργκέζε που στεγάζει αριστουργήματα των Μπερνίνι και Καραβάτζιο.
Προτού φύγουμε κάνουμε μια βαρκάδα μέχρι την αντίπερα όχθη με το ναό, αφιερωμένο, στον Ασκληπιό. Μια από τις καλύτερες πανο-
ραμικές θέες της πόλης προσφέρεται από το Pincio, το λόφο της Βίλας
Μποργκέζε. Αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε το υπέροχο πάρκο για
να προλάβουμε ανοιχτό το Garum το μουσείο αφιερωμένο στην εξέλιξη
της ρωμαϊκής γαστριμαργίας. Βγαίνοντας από το μουσείο αφήνουμε το
ένστικτο να μας οδηγήσει και σταματάμε σε μια μικρή τρατορία- χωρίς
συστάσεις- για να δοκιμάσουμε αγκινάρες α λα Τζιουντία, μια συνταγή
της ρωμαιο-εβραϊκής κουζίνας
Το απόγευμα περιηγούμαστε στα γραφικά δρομάκια γύρω από το
πολύχρωμο Campo dei Fiori , απολαμβάνουμε έργα του Καραβάτζιο
στην εκκλησία San Luigi dei Francesi- όπου κάνουν ουρά οι Γάλλοι – και
καταλήγουμε στο Πάνθεον, ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μνημεία
των Ρωμαϊκών χρόνων. Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στα φημισμένα
εβραϊκά αρτοποιεία και εστιατόρια, δίπλα στη Μεγάλη Συναγωγή και
το Εβραϊκό Μουσείο της Ρώμης. Καθόμαστε για ένα πλατό με προσούτο
και παρμεζάνα στην Piazza Mattei στην καρδιά του Εβραϊκού Γκέτο,
μία από τις πιο ατμοσφαιρικές περιοχές για απογευματινή βόλτα με θέα
τη Fontana delle Tartarughe, το συντριβάνι με τις χελώνες.
Την τελευταία ημέρα έχουμε αποφασίσει να καταδυθούμε στην καρδιά της Αρχαίας Ρώμης. Κατευθυνόμαστε προς την Ρωμαϊκή Αγορά
και τον Παλάτινο Λόφο. Λεγεωνάριοι και Εκατόνταρχοι ζωντανεύ-
ουν μπροστά μας. Επισκεπτόμαστε το Κολοσσαίο, φανταζόμαστε τους
μονομάχους να αγωνίζονται στην αρένα και στην έξοδο αναζητάμε
το κατάλληλο μέρος για να απολαύσουμε από ψηλά το εντυπωσιακό
μνημείο ενώ ο ήλιος δύει και τα φώτα του ανάβουν.
Το ταξίδι μας, αυτή τη φορά, κλείνει με ένα aperol spitz σε μια
βεράντα απέναντι από το Κολοσσαίο για να παρακολουθήσουμε το
αρχαίο αμφιθέατρο να αλλάζει χρώματα. Φεύγοντας αγοράζουμε γλυκά
ψωμάκια από την Pasticceria Regoli, ένα από τα καλύτερα αρτοποιεία
της πόλης και κέικ με βατόμουρο και σοκολάτα από το Casa Manfredi
. Ναι στη Ρώμη η ζωή είναι πάντα γλυκιά.
the sculptures of the four River Gods. For dinner, we head to Osteria Da Fortunata and try its handmade strozzareti, prepared right in front of us by an Italian nonna sitting in the Osteria window.
We have decided to spend the next morning at the Villa Borghese, Rome’s green oasis, featuring three fantastic museums and open-air cafes. We cross Via Veneto - with the bourgeois hotels and chic cafes- to get there. We arrive to start our day with an espresso and an Italian cream croissant at the open-air café.
We rent bicycles to explore the park with its elaborate statues and fountains before we make our way to the Galleria Borghese and the Bernini and Caravaggio masterpieces it plays host to.
Before we leave, we take a boat ride to the opposite bank and its temple, dedicated to Asclepius. One of the best panoramic views of the city can be enjoyed from Pincio, the Villa Borghese hill.
We are forced to depart to make sure we get to the Garum before closing time. This museum is dedicated to the evolution of Roman gastronomy. Following our visit we let our instincts guide us and stop at a small trattoria - no recommendations - to try out artichoke a la Giudia, a RomanJewish recipe.
In the afternoon, we explore the quaint little streets around the colourful Campo dei Fiori , enjoy the San Luigi dei Francesi church Caravaggios - here it is the French standing in line – and end up at the Pantheon, one of the best-preserved Roman monuments.
We keep on walking to reach the famed Jewish bakeries and restaurants next to the Great Synagogue and the Jewish Museum. We sit for a prosciutto and parmesan platter on Piazza Mattei, the heart of the Jewish ghetto and one of the most atmospheric neighbourhoods for an afternoon walk, with a view of the Fontana delle Tartarughe, the turtle fountain.
On our last day, we decided to dive into the heart of Ancient Rome. We head for the Roman Agora and Palatine hill. Legionnaires and centurions come to life and we then head for the Colosseum to imagine the gladiators fighting for their lives in the arena. On the way out we look for a spot that will allow us to enjoy the view of this impressive monument from above while the sun sets and its lights come to life.
This time our trip comes to a close with an Aperol spritz on a veranda opposite the Colosseum, a great spot to enjoy the ancient amphitheatre changing colours. On our way back we stop for little brioche rolls and rasberry and chocolate cake from Pasticceria Regoli, one of the city’s best bakeries. Yes, in Rome life is always sweet.
Αφού επισκεφθείτε τη Galleria Borghese, απολαύστε μια χαλαρή βόλτα στη Villa Borghese, το καταπράσινο πάρκο της Ρώμης σε σχήμα καρδιάς. Μπορείτε να νοικιάσετε
βάρκες και να κάνετε κουπί στη μικρή λίμνη. Προσέξτε το αντίγραφο του θεάτρου Globe του Λονδίνου, όπου παρουσιάζεται ο Σαίξπηρ στα ιταλικά. Στη συνέχεια, περπατήστε στον
παραλιακό δρόμο Pincio που βρίσκεται δίπλα
στη Villa Borghese. Σκαρφαλωμένη πάνω
από την Piazza del Popolo, προσφέρει όμορφη
θέα στους τρούλους και τις στέγες από τερακό-
τα της πόλης.
After visiting Galleria Borghese, enjoy a leisurely stroll in Villa Borghese, Rome’s leafy heart-shaped park. Υou can rent rowboats and paddle around the little lake. Also keep an eye out for a replica of London’s Globe Theatre, where Shakespeare is performed in Italian. You can also stroll along the Pincio Promenade adjacent to Villa Borghese. Perched above Piazza del Popolo, it offers beautiful views of the city’s domes and terracotta rooftops.
Η
di Trevi είναι κάτι περισσότερο
από ένα σιντριβάνι, είναι ένα εντυπωσιακό
έργο τέχνης που αποτελεί φόρο τιμής στο
νερό με τα αγάλματα του Ωκεανού, της
Αφθονίας και της Υγείας. Αρχικά σχεδιά-
στηκε από τον Nicola Salvi, η κατασκευή της διήρκεσε 30 χρόνια- ο ίδιος πέθανε πριν προλάβει να δει το δημιούργημά του να ολοκληρώνεται το 1762. Αν πετάξετε δύο νομίσματα, θα ερωτευτείτε έναν εμφανίσιμο Ιταλό και αν πετάξετε τρία νομίσματα, θα τον παντρευτείτε!
The Fontana di Trevi is more than a water fountain, it’s a spectacular piece of art representing a tribute to water with statues of Oceanus, Abundance and Health. Originally designed by Nicola Salvi, the construction took 30 years; he died before he could see his creation completed in 1762. If you throw two coins you will fall in love with a good looking Italian and if you throw three coins, you will marry them!
Όταν βρίσκεστε στη Ρώμη, θα ήταν παράλειψη να μην δοκιμάσετε την ιερή τριάδα
των ζυμαρικών - καρμπονάρα, αματρι-
τσιάνα και cacio e pepe - που σερβίρονται
σχεδόν σε κάθε τρατορία της πόλης. Ένα
από τα πιο αξιοσέβαστα μέρη είναι το Roscioli Salumeria con Cucina, το οποίο
έχει ένα πάγκο με ντελικατέσεν μπροστά
και τραπέζια στο πίσω μέρος. Για μια πιο εκλεπτυσμένη άποψη, κλείστε τραπέζι στο βραβευμένο με αστέρι Michelin Ristorante
All’Oro, για να δοκιμάσετε καρμπονάρα
χωρίς ζυμαρικά που σερβίρεται σε κέλυφος αυγού και coda alla vaccinara με τη μορφή σοκολάτας Ferrero Rocher.
When in Rome, you’d be remiss not to try the holy trinity of Roman pastas – carbonara, amatriciana, and cacio e pepe – which are served at pretty much every trattoria in town. One of the most revered spots is Roscioli Salumeria con Cucina, which has a deli counter up front and tables in the back. For a more elevated cuisine, book a table at the Michelin-starred Ristorante All’Oro, serves playful riffs on classic dishes, like a pasta-less carbonara served in an eggshell and coda alla vaccinara in the form of a Ferrero Rocher chocolate.
ΩΡΕΣ ΣΤH ΡΩΜΗ
Επιστρέψτε βόρεια στη Fontana di Trevi, που είναι εντυπωσιακή και τη νύχτα, όταν
ο κόσμος είναι πιο αραιός και τα αγάλματα
φωτίζονται και καθείστε στο Piccolo Buco, μια από τις πιο δημοφιλείς πιτσαρίες της
πόλης. Εδώ, η ζύμη ζυμώνεται για 72 ώρες
πριν την καλύψουν με fior di latte, λουλούδια κολοκυθιού και παστά χοιρινά μάγουλα.
Το απεριτίβο είναι μια από τις πιο
αγαπημένες παραδόσεις της Ρώμης.
Υπάρχει όμως μόνο ένα μέρος με
απαράμιλλη θέα στο Κολοσσαίο,
για να το απολαύσετε. Το Court στο
εσωτερικό του Palazzo Manfredi. που
διαθέτει μενού από τον διεθνώς ανα-
γνωρισμένο μπάρμαν Matteo «Zed»
Zamberlan, ο οποίος εργάστηκε σε
μερικά από τα καλύτερα κοκτέιλ μπαρ
της Νέας Υόρκης.
Aperitivo is one of Rome’s most beloved traditions. Τhere’s only one place to go with unparalleled view of the Colosseum. The Court inside Palazzo Manfredi boasts a menu devised by acclaimed bartender Matteo “Zed” Zamberlan, who worked at some of New York’s best cocktail bars.
Head back north to the Trevi Fountain – best seen at night when the crowds are thinner and the statues are lit up – before settling down for a true Italian feast at Piccolo Buco, one of the most popular pizzerias in town. Here, the dough is fermented for 72 hours before topping with fior di latte, courgette flowers, and cured pork cheeks – the perfect way to pig out before bed.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ / ST PETER’S BASILICA
Η μεγαλύτερη εκκλησία του χριστιανισμού και ο τόπος ταφής του Αγίου Πέτρου. Θαυμάστε τα αριστουργήματα της τέχνης και της γλυπτικής, από τους κίονες του Μπερνίνι μέχρι τον τρούλο του Μιχαήλ Άγγελου και την αξιοσημείωτη Πιετά του. Επίσης, μια από τις καλύτερες απόψεις της Ρώμης μπορεί να δει κανείς από τον τρούλο. Αν και υπάρχουν πολλά σκαλοπάτια για να φτάσετε στην κορυφή, αξίζει τον κόπο.
The largest church in Christianity and the burial site of its namesake Saint Peter. Marvel at masterpieces of art and sculpture, from the monumental colonnade by Bernini to Michelangelo’s Dome and his remarkable Pietà. Also one of the best views of Rome can be seen from the Cupola. Although there are many stairs to get to the top, it is worth the effort.
ΕΥΡΩΠΗ / EUROPE
κείμενο | text DIMITRA ATHANASOPOULOU
| photos FERNANDO AMOURIN, PASCAL POGGI
MARSEILLE THE COLOURFUL CAPITAL OF PROVENCE
Ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, η Μασσαλία αποτελεί μωσαϊκό από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτιστικές επιρροές. και έχουν χαρίσει στην πόλη ένα πολυπολιτισμικό ενδιαφέρον. «Εδώ δίνουν ραντεβού όλοι οι λαοί της γης» έγραψε όχι άδικα ο Αλέξανδρος Δουμάς.
One of the largest ports in Europe, Marseille is a mosaic of different cultures and cultural influences that have given the city an interesting multicultural feel. “Here all the peoples of the earth meet” wrote Alexander Dumas.
αθώς η πτήση της Sky exprees πλησίαζε το αεροδρόμιο
της Προβηγκίας, σκεφτόμουν τη Μασσαλία, η οποία, παρά το γεγονός ότι έδωσε το όνομά της στον επανα-
στατικό εθνικό ύμνο La Marseillaise, έχει τη φήμη ότι
είναι ξεχωριστή από τις υπόλοιπες γαλλικές πόλεις. Είναι μια μητρόπολη στο περιθώριο τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτιστικά, με τους κατοίκους της να αποτελούνται από κύματα μεταναστών που έφτασαν κατά τη διάρκεια δυόμισι χιλιετιών καταγεγραμμένης ιστορίας, καθιστώντας την όχι μόνο την παλαιότερη πόλη της Γαλλίας αλλά και την πιο πολυπολιτισμική της.
Η ιστορία αρχίζει με τους Έλληνες που, πλέοντας από τη Μικρά Ασία, αναγνώρισαν το στρατηγικό λιμάνι με τα βαθιά νερά και εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Le Panier με θέα το Vieux Port. Οι Έλληνες έκαναν εμπόριο με τους Γαλάτες, εισάγοντας τα σταφύλια και τις ελιές στην περιοχή, θέτοντας άθελά τους τα θεμέλια της κουζίνας της Προβηγκίας.
Έξι αιώνες ως ανεξάρτητη ελληνική πόλη τελείωσαν όταν οι στρατιές του Καίσαρα ήρθαν κατακτώντας την πόλη για τη Ρώμη το 49 π.Χ. και εγκαινιάζοντας 500 χρόνια γαλλορωμαϊκού πολιτισμού. Ακολούθησαν οι Βησιγότθοι, οι οποίοι εισέβαλαν στην πόλη τον 5ο αιώνα- οι Άραβες την λεηλάτησαν τον 9ο αιώνα. Ο αστικός πληθυσμός της κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πανούκλας του 1720-1721 - που μνημονεύεται σε μια προσωρινή έκθεση στο Μουσείο Ιστορίας της Μασσαλίας όταν την επισκέφθηκα, με σαφείς αναφορές στη σημερινή πανδημία του κορονοϊού. Αλλά η Μασσαλία επέμεινε.
Όταν οι φιλοδοξίες της Γαλλίας έγιναν παγκόσμιες, ιδίως μετά το 1830 και το τέλος των ναπολεόντειων πολέμων, το νότιο λιμάνι αναδείχθηκε σε κύριο σημείο σύνδεσης της αυτοκρατορίας και η Μασσαλία γνώρισε μια χρυσή εποχή ως «Πύλη της Αυτοκρατορίας»: Οι αποικιοκράτες
αξιωματικοί της Γαλλίας, οι ναυτικοί της και οι τυχεροί αναχωρούσαν
από το Vieux Port, πρώτα για τις αποικίες της Βόρειας Αφρικής και της Αμερικής και, μετά την ολοκλήρωση της Διώρυγας του Σουέζ το 1859, και για την Ασία.
Όμως αυτός ο δρόμος δεν ήταν μονόδρομος. Τα πάντα κατέληγαν
στη Μασσαλία: άνθρωποι και προϊόντα, πολιτισμός και λαθρεμπόριο.
Αυτή η κληρονομιά είναι εμφανής όταν περπατάς κατά μήκος της
Cours Belsunce, μιας πλατιάς λεωφόρου που πήρε το όνομά της από τον επίσκοπο Henri François Xavier de Belsunce de Castelmoron, ο οποίος φρόντιζε τους αρρώστους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Πανούκλας.
Εδώ, η μυρωδιά της αραβικής και της τουρκικής κουζίνας υπάρχει στον αέρα, τα τραμ έκαναν περιστασιακά ένα «ντανγκ ντανγκ» καθώς περνούσαν και οι πλανόδιοι πωλητές πουλούν αφρικανικά ξυλόγλυπτα, πολύχρωμες μαντίλες και φανέλες της ποδοσφαιρικής ομάδας Μαρσέιγ.
Σχεδόν 200 χρόνια μετά, η αντίληψη της Μασσαλίας ως βορειοαφρικανικής πόλης παραμένει μέρος της δημοφιλούς εικόνας της στη Γαλλία. Καθώς περπατούσα στα δρομάκια με τα απλωμένα ρούχα, οι πρώτες εντυπώσεις επιβεβαίωσαν το συναίσθημα ότι η σφραγίδα του Μαγκρέμπ είναι έντονη. Σε ένα στενό δρομάκι, νέοι συγκεντρώθηκαν γύρω από ηχεία που έβγαζαν αραβική και γαλλική ραπ, η οποία αντηχούσε ανάμεσα σε φούρνους που πουλούσαν φλατμπρέτ. Ένα τετράγωνο πιο κάτω, γυναίκες με υπέροχα πολύχρωμα φορέματα του Σαχέλ πουλούσαν αμύγδαλα από το Μαρόκο και αβοκάντο από την Ακτή Ελεφαντοστού, σιγοτραγουδώντας τις τελευταίες επιτυχίες από το Μπαμάκο, την πρωτεύουσα του Μάλι. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω γιατί η Μασσαλία αποκαλείται «η πόλη των 100 γειτονιών».
As the Sky exprees flight approached Provence airport, I thought about Marseille, which, despite giving its name to the rebel-rousing national anthem La Marseillaise, has a reputation for being separate from the rest of the French cities. It is a metropolis on the margins both geographically and culturally, with its inhabitants made up of waves of immigrants who arrived over two and a half millennia of recorded history, making it not only France’s oldest city but also its most multicultural one as well.
The story begins with the Greeks who, sailing from Asia Minor, recognised the strategic deep-water port and settled in what is now Le Panier overlooking the Vieux Port. The Greeks traded with the Gauls, introducing grapes and olives to the region, unwittingly laying the foundation for Provençal cuisine.
Six centuries as an independent Greek city ended when the armies of Caesar came crashing in, claiming the city for Rome in 49BC and initiating 500 years of Gallo-Roman culture. Next came the Visigoths, who invaded the city in the 5th Century; the Arabs sacked it in the ninth. Its urban population collapsed during the Great Plague of 1720 to 1721 – commemorated in a temporary exhibition at the Marseille History Museum when I visited, with clear references to the current coronavirus pandemic. But Marseille persisted.
When France’s ambitions turned global, particularly after 1830 and the close of the Napoleonic wars, the southern port emerged as the Empire’s chief nexus point, and Marseille enjoyed a golden age as the «Gate of Empire»: France’s colonial officers, her navies and fortune-seekers departed from the Vieux Port, first to North African and American colonies, and, after the completion of the Suez Canal in 1859, to Asia as well.
But this was no one-way road. Everything made landfall in Marseille: people and produce, culture and contraband. This legacy was conspicuous when I walked along the Cours Belsunce, a broad boulevard named after Bishop Henri François Xavier de Belsunce de Castelmoron, who cared for the sick during the Great Plague. Here, the smell of Arab and Turkish cuisine wafted through the air with the comforting richness of home cooking; trams made an occasional «dang dang» as they passed; and trackside street vendors hawked African wood carvings, colourful headscarves and Olympique de Marseille football shirts.
Almost 200 years on, the conception of Marseille as a North African city remains part of its popular image in France. As I walked the laundry-draped backstreets, first impressions endorsed the sentiment that the Maghrebi stamp is pronounced. At the mouth of a lane, youths congregated around speakers blasting Arabic and French rap that echoed between bakeries vending flatbreads. A block downhill, women in sublimely colourful dresses of the Sahel sold almonds from Morocco and avocados from the Ivory Coast, humming along to the latest hits from Bamako, Mali’s capital. And I began to get a sense of why Marseille is called «the city of 100 neighbourhoods».
Many of the city’s attractions are located in and around the Le Panier neighbourhood. With its position on a hill overlooking the harbor, Le Panier features plenty of steep, narrow streets, not to mention old-fashioned character. The neighborhood makes
τη γειτονιά Le Panier. Με τη θέση της σε έναν λόφο με θέα το λιμάνι, η Le Panier διαθέτει πολλά στενά γραφικά δρομάκια. Η γειτονιά σε κάνει
να αισθάνεσαι σαν να έχεις αφήσει πίσω σου τη μεγαλούπολη και να βρίσκεσαι σε μια εντελώς διαφορετική πόλη. Αυτό που χαρακτηρίζει
το Le Panier είναι η τέχνη του δρόμου. Κάθε δρόμος και κάθε μικρό δρομάκι μοιάζει να έχει τη δική του μικρή γκαλερί, ενθαρρύνοντάς σας να συνεχίσετε να εξερευνείτε τη γειτονιά και να δείτε τι θησαυρούς μπορείτε να βρείτε.
Αντί να έχει μια κεντρική πλατεία ως σύμβολο, η Μασσαλία έχει ως χαρακτηριστικό της το Παλιό Λιμάνι. Μια τεράστια μαρίνα γεμάτη σκάφη και σχεδόν εντελώς περιτριγυρισμένη από κτίρια και οχυρώσεις, το Παλιό Λιμάνι ήταν πάντα ζωτικής σημασίας για την πόλη. Αν και έχει γίνει πιο φιλικό προς τους πεζούς τα τελευταία χρόνια, η περιοχή εξακολουθεί να διατηρεί μεγάλο μέρος του παλιομοδίτικου χαρακτήρα της. Ακολουθώ την προκυμαία φθάνω στο εντυπωσιακό φρούριο SaintJean. Για να μπείτε στο φρούριο, θα πρέπει να ανεβείτε τα σκαλιά στην άλλη πλευρά του δρόμου και να διασχίσετε μια υπερυψωμένη πεζογέφυρα. Μόλις μπείτε μέσα, μπορείτε να εξερευνήσετε τα τείχη και τις οχυρώσεις αυτού του φρουρίου που προστατεύει το Παλιό Λιμάνι από το 1660. Μια ωραία έκπληξη είναι οι κήποι με βότανα που έχουν φυτευτεί σε ορισμένα σημεία, ικανοποιώντας τη μύτη σας με τα αρώματά τους. Η άλλη πεζογέφυρα που παρέχει πρόσβαση στο φρούριο Saint-Jean οδηγεί σε μία από τις νεότερες προσθήκες της Μασσαλίας, το Μουσείο Ευρωπαϊκών και Μεσογειακών Πολιτισμών ή MuCEM. Αυτό το μουσείο, που άνοιξε το 2013, είναι αφιερωμένο στην εξερεύνηση της ανάμειξης των ιστοριών και των πολιτισμών που έζησαν γύρω από τη Μεσόγειο. Τα εκθέματα επικεντρώνονται σε θέματα όπως το εμπόριο και η γεωργία σε διάφορες περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της σύγχρονης εποχής. Ακόμη και αν αποφασίσετε να μην δείτε τα εκθέματα, θα θέλετε τουλάχιστον να ρίξετε μια ματιά στην εντυπωσιακά μοντέρνα αρχιτεκτονική των κτιρίων από την ατελείωτη ράμπα που ελίσσεται γύρω του.
Συνεχίζοντας την κύρια λεωφόρο, την Rue Cannebière φθάνω στη Βασιλική Notre-Dame de la Garde ακριβώς απέναντι από την πόλη. Αυτή η βασιλική είναι το πιο εμβληματικό σύμβολο της Μασσαλίας και είναι ορατή από τα περισσότερα σημεία της πόλης και λάμπει σαν ιερός φάρος στη θάλασσα. Μόλις φθασετε θα παρατηρήσετε αμέσως το λαμπερό χρυσό άγαλμα της Παναγίας με το Βρέφος που στέκεται στην κορυφή του πύργου του. Το ίδιο το κτίριο έχει πολλαπλά επίπεδα, με μια κρύπτη λαξευμένη στο βράχο από κάτω και ένα εκθαμβωτικό νεοβυζαντινό παρεκκλήσι από πάνω. Από εδώ μπορείτε να απολαύσετε την εκπληκτική θέα σε όλη τη Μασσαλία, ακόμη και στα νησιά Frioul στα ανοιχτά, από τις βεράντες του.
Παρά τη μείωση των θαλάσσιων εμπορευματικών μεταφορών και άλλων βιομηχανιών, το Vieux Port παραμένει το επίκεντρο της πόλης, με τα νερά του να είναι διάσπαρτα με σκάφη αναψυχής που κουνιούνται σαν κύκνοι σε μια λίμνη. Όλοι οι δρόμοι μοιάζουν να οδηγούν εκεί, και όποιος προσπαθεί να εξερευνήσει την πόλη με τα πόδια καταλήγει αναπόφευκτα σε ένα από τα παραλιακά καφέ και εστιατόρια. Στην περίπτωσή μου, ήταν το Beau Rivage Café, όπου, πίνοντας παστίς αργά το απόγευμα, απολαμβάνω το σκηνικό: το Αββαείο του St-Victor, την παλαιότερη εκκλησία της Μασσαλίας, και το κομψό Hotel Dieu που, κατά τη διάρκεια της πανούκλας, χρησίμευε ως lazaretto - ένα νοσοκομείο απομόνωσης για τους ναυτικούς που βρίσκονταν σε καραντίνα.
Για να ολοκληρώσετε το χρόνο σας
you feel like you’ve left the big city behind and found yourself in a completely different town.
The best thing about Le Panier is the street art. Every street and side street seems to have its own little gallery, encouraging you to keep exploring the neighborhood and see what treasures you can find.
Rather than having a main square as its geographic and symbolic center, Marseille has the Old Port. A vast marina full of boats and almost completely surrounded by buildings and fortifications, the Old Port has always been vital to the city. While it has become more pedestrian-friendly in recent years, the area still retains much of its old-fashioned character.
Follow along the waterfront, and you’ll eventually reach your next stop, the impressive Fort Saint-Jean. To enter the fortress, you’ll need to climb up the stairs on the far side of the road and cross an elevated footbridge. Once inside, you can explore the walls and fortifications of this fort that has protected the Old Port since 1660. A nice surprise among its views and defenses is the herb gardens that have been planted in places, delighting your nose with their aromas.
The other footbridge that provides access to Fort SaintJean leads to one of Marseille’s newest additions, the Museum of European and Mediterranean Civilizations, or MuCEM. This museum, opened in 2013, is dedicated to exploring the blending histories and cultures of civilizations that have lived around the Mediterranean. Exhibits focus on themes like trade and agriculture across different periods, including the modern era. Even if you decide not to see the exhibits, you’ll at least want to get a good look at the buildings strikingly modern architecture from the never-ending ramp that spirals around it.
Continuing down the main avenue, Rue Cannebière I arrive at the Notre-Dame de la Garde Basilica just across the street from the city.This basilica is the most iconic landmark of Marseille is visible from most places around the city and shining like a holy lighthouse out to sea.The building itself has multiple levels, with a crypt carved into the rock below and a dazzling neo-Byzantine chapel above it. Best of all, you can enjoy spectacular views right across Marseille and even the Frioul Islands offshore from the viewing terraces outside.
Notwithstanding the decline in sea freight and other industries, the Vieux Port remains the city’s focus, its waters dotted with yachts bobbing like swans on a lake. All roads seem to lead there, and anyone attempting to explore the city on foot inevitably ends up in one of the waterfront brassieres. In my case, it was the Beau Rivage Café, where, over late-afternoon pastis, I attempted to absorb the scene: the old Abbaye St-Victor, Marseille’s oldest church; and the swanky Hotel Dieu that, during the plague, served as a lazaretto – an isolation hospital for sailors to quarantine in.
To finish off your travel in Marseille, head down to the Old Port and take a ferry out to the Château d’If in the Frioul islands. This infamous fortress is located on If, the smallest of the islands that lie just outside Marseille’s harbor. While Château d’If would be worth visiting for its picturesque island fortress alone, it’s also the setting for the classic novel The Count of Monte Cristo. On a visit to Château d’If, you’ll get to explore its courtyards, cells,
RATHER THAN HAVING A MAIN SQUARE AS ITS GEOGRAPHIC AND SYMBOLIC CENTER, MARSEILLE HAS THE OLD PORT.
Frioul. Αυτό το διαβόητο φρούριο βρίσκεται στο If, το μικρότερο από τα
νησιά που βρίσκονται ακριβώς έξω από το λιμάνι της Μασσαλίας. Το Château d’If αξίζει να το επισκεφθείτε για το γραφικό νησιωτικό φρούριο, αλλά και γιατί ήταν επίσης το σκηνικό του κλασικού μυθιστορήματος
Ο Κόμης του Μόντε Κρίστο. Κατά την επίσκεψή σας στο Château d’If, θα μπορέσετε να εξερευνήσετε τις αυλές, τα κελιά και τα εκθέματά του, για να μην αναφέρω τη θέα της Μασσαλίας από τον διάδρομό του.
Για ορισμένους, η Μασσαλία είναι μια πόλη της βίας, μια εικόνα μέσα από μυθιστορήματα όπως το Total Chaos του Jean-Claude Izzo, και επαναλαμβάνεται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση ως υποείδος του εγκλήματος που ονομάστηκε «Marseille Noir». Οι περισσότερες από αυτές τις απαξιωτικές απόψεις είναι ξεπερασμένες, και ανήκουν στην οικονομική ύφεση στα τέλη του 20ού αιώνα. Αλλά το βρώμικο, γεμάτο κίνηση Vieux Port του 1975 έχει ελάχιστα κοινά με το σήμερα.
Όταν η πόλη ανακηρύχθηκε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
το 2013 έδωσε στη Μασσαλία την ευκαιρία να προωθήσει τον μοναδικά
πλούσιο μεσογειακό πολιτισμό της, αλλά ώθησε επίσης τις αρχές να
βάλουν σε τάξη το παλιό λιμάνι. Η προκυμαία και οι γύρω εμπορικοί
δρόμοι πεζοδρομήθηκαν και τόσο οι ντόπιοι όσο και οι επισκέπτες
απολαμβάνουν τη πόλη με τα πόδια.
Σκέφτηκα μια από τις ατάκες που άκουσα στις συζητήσεις μου με
τους ντόπιους «Αν έρθετε στη Γαλλία και δεν έρθετε στη Μασσαλία, δεν θα δείτε τη Γαλλία». Είχαν δίκιο: η πόλη είναι απλώς άλλη
and exhibits, not to mention enjoy the views of Marseille from its walkway.
To some, Marseille is a city of violence, an image through novels like Jean-Claude Izzo’s Total Chaos, and repeated in film and television as a subgenre of the crime dubbed «Marseille Noir». Most of these disparaging opinions are outmoded, belonging to an economic slump in the late 20th Century that was captured in celluloid in the Marseille Noir classic French Connection II. But the grubby, traffic-flanked Vieux Port of 1975 has little in common with the vibrant scene that confronted me. When the city was made the European Capital of Culture in 2013 it gave Marseille the opportunity to promote its uniquely rich Mediterranean culture, but it also prompted the authorities to tidy up the old port. The waterfront and surrounding shopping streets were pedestrianised and both locals and visitors alike enjoy the city on foot. I considered one of the quips I heard in my conversations with locals «If you come to France and don’t come to Marseille, you won’t see France».They had a point: the city is just another expression of a country more diverse and culturally complex than it often wants to admit.
Το Palais Longchamp είναι ίσως το πιο γοητευτικό μνημείο σε ολόκληρη τη Μασσαλία. Ο Henry Espérandieu, ο αρχιτέκτονας της Βασιλικής της Παναγίας των Παρισίων, σχεδίασε με αριστουργηματικό τρόπο το νερό
που ρέει από τις γέφυρες του υδραγωγείου στο μνημείο Palais Longchamp. Τον 19ο αιώνα κατασκευάστηκε ένα κανάλι 85 χιλιομέτρων
από τον ποταμό Durance μέχρι τη Μασσαλία
και μετά από μια δεκαετία κατασκευάστηκαν
18 γέφυρες υδραγωγείου προκειμένου να φέρουν πόσιμο νερό στην πόλη.
The Palais Longchamp is perhaps the most enchanting monument in all of Marseille. Henry Espérandieu, the architect of the Notre Dame Basilica, elegantly constructed the water flowing from the aqueduct bridges to the Palais Longchamp monument. An 85-kilometer canal was constructed from the Durance river all the way to Marseille in the 19th century, and after a decade, 18 aqueduct bridges were built in order to bring drinkable water into the city.
Η Notre Dame de la Garde βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της Μασσαλίας και αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά σύμβολα της πόλης. Στο εσωτερικό της θα βρείτε όμορφα ψηφιδωτά, έγχρωμα μαρμάρινα αγάλματα και τοιχογραφίες που απεικονίζουν τα πλο ία που πλέουν υπό την προστασία της Καλής Μητέρας (La Bonne Mer
The Notre Dame de la Garde sits at the highest point of Marseille and is one of the most iconic symbols of the city. Inside you’ll find beautiful mosaics, colored marble statues, and murals depicting the ships sailing under the protection of The Good Mother (La Bonne Mer
Το Μουσείο Σαπουνιού της Μασσαλίας είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο της πόλης και επεξεργάζεται την ιστορία του σαπουνιού, ενώ γίνονται παρουσιάσεις παρασκευής σαπουνιού. Στους τρεις χώρους του μουσείου εκτίθενται περίπου 250 αντικείμενα, όπως γραμματόσημα, παλιά σαπούνια, σανίδες πλύσης, κάδοι, φωτογραφίες και διαφημίσεις.
The Marseille Soap Museum is a popular attraction in the city and elaborated on the history of soap whilst presenting soap-making demonstrations with objects and artifacts on display. The museum was founded by Josette and Vittorio Quittard, who are two residents of There are nearly 250 objects on display in the museum’s three spaces, such as stamps, old soaps, washing boards, vats, photographs, and advertisements.
ΩΡΕΣΤHE BASILIQUE NOTRE DAME DE LA GARDE
LA CANTINETTA
LA CANTINETTA:
Η κουζίνα της Μασσαλίας παρουσιάζει έντονες επιρρο-
ές από την ιταλική γειτονιά της. Ένα από τα καλύτερα
μέρη για να το διαπιστώσετε είναι το La Cantinetta, το
οποίο σερβίρει κλασικά ιταλικά πιάτα, όπως linguine alle vongole και rigatoni all’arrabbiata, και παρουσιάζει μερικά
από τα γαλλικά και ιταλικά επιδόρπια που έκαναν και τις
δύο χώρες γνωστές για τα απολαυστικά γλυκά τους. Και
αν αυτό δεν είναι αρκετός λόγος για να το επισκεφθείτε,
θα βρείτε επίσης μια κρυφή βεράντα στο εσωτερικό του για φαγητό στο ύπαιθρο τα ζεστά καλοκαιρινά βράδια.
With many Italians making Marseille their home during the 20th century, the city’s cuisine shows a strong influence from its Mediterranean neighbour. One of the best places to experience it is at La Cantinetta, which serves up Italian classics such as linguine alle vongole and rigatoni all’arrabbiata, and showcases some of the French and Italian desserts which have made both countries well known for their indulgent sweets.
Το εστιατόριο Peron βρίσκεται ακριβώς
πάνω στο νερό και είναι ένα από τα
καλύτερα εστιατόρια στη Μασσαλία.
Πρόκειται για ένα δημοφιλές σημείο, οπότε κάντε κράτηση εκ των προτέρων
για να εξασφαλίσετε ένα τραπέζι με θέα.
Located right on the water, Peron is one of the best restaurants in Marseille for a spectacular sunset dinner. It is a popular spot, so book in advance to snag a table with a view.
Ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους για να περάσετε ένα απόγευμα στη Μασσαλία είναι να χαθείτε στους δρόμους του Le Panier, (της παλιάς πόλης της πόλης). Θα αναγνωρίσετε την περιοχή μόλις βρεθείτε μέσα στα παλιά στενά δρομάκια της, αλλά γενικά ένα καλό σημείο εκκίνησης είναι πίσω από το ξενοδοχείο InterContinental Marseille, το οποίο ως πρώην νοσοκομείο, γνωστό ως Hôtel Dieu, έχει τη δική του μακρά ιστορία.
One of the most pleasant ways to while away an afternoon is Marseille is by getting lost in the streets of Le Panier, the city’s old town. You’ll recognise the area once you find yourself within its old narrow lanes, but generally a good starting point from behind the InterContinental Marseille hotel, which as a former hospital, known as the Hôtel Dieu, has a long history of its own.
Athens, Thessaloniki, Heraklion International Airports
THESSALONIKI
Ζήστε μία μοναδική εμπειρία πριν από την πτήση σας σε μία από τις υψηλής αισθητικής αίθουσες διακεκριμένων επιβατών «I» VIP Lounges SKYSERV στους διεθνείς αερολιμένες Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Ηρακλείου.
Have a unique experience before your flight in one of the high aesthetic “I” VIP Lounges SKYSERV at Athens, Thessaloniki and Heraklion International Airports.
Η εταιρεία SKYSERV του Ομίλου IOGR διαθέτει στους διεθνείς αερολιμένες Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Ηρακλείου υψηλής αισθητικής και άνεσης αίθουσες διακεκριμένων επισκεπτών, τα «Ι» VIP Lounges, οι οποίες ανταποκρίνονται στις ανάγκες της νέας γενιάς ταξιδιωτών που αναζητούν πολυτέλεια, άνεση και ελληνική φιλοξενία πριν την πτήση τους. Όλοι οι χώροι είναι επιμελημένοι από την αρχιτεκτονική ομάδα της εταιρείας AΝΑΧ V, εμπνεόμενοι από έντονα χρώματα της ελληνικής φύσης, και κατασκευασμένοι από ιδιαίτερους όγκους, φωτισμούς, υλικά και φόρμες οι οποίες αποτελούν συνέχεια της σχεδιαστικής ταυτότητας όλων των αρχιτεκτονικών έργων του Ομίλου.
ATHENS EXTRA SCHENGEN
Εκτός από την αισθητική τελειότητα των «I» VIP Lounges, οι επισκέπτες μπορούν να βιώσουν την εμπειρία της ελληνικής φιλοξενίας, απολαμβάνοντας την ελληνική γαστρονομία μέσα από μεσογειακές επιλογές ζεστών και κρύων μικρογευμάτων, πιάτων, γλυκών, ποικιλία ροφημάτων και ποτών, χαλαρώνοντας με ήχους ελληνικής μουσικής, παρακολουθώντας ενδιαφέροντα θέματα ή χρησιμοποιώντας δωρεάν το διαδίκτυο. Το έμπειρο και φιλόξενο προσωπικό της SKYSERV είναι έτοιμο να καλωσορίσει τους επισκέπτες της και να τους προσφέρει την εμπειρία «Ι» VIP lounges με εξατομικευμένες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου ποιότητας. Σας περιμένουμε!.
The IOGR Group’s SKYSERV company has at the international airports of Athens, Thessaloniki and Heraklion high aesthetics and comfort distinguished guest lounges, the «I» VIP Lounges, which meet the needs of the new kind of travelers seeking luxury, comfort and Greek hospitality before their flight.
All spaces are designed by the architectural team of ANAX V, inspired by the intense colours of Greek nature, and constructed with special volumes, lighting, materials and forms that are a continuation of the design identity of all the Group’s architectural projects.
In addition to the aesthetic perfection of the «I» VIP Lounges, guests can experience Greek hospitality, enjoying Greek gastronomy through a Mediterranean selection of hot and cold snacks, dishes, desserts, a variety of drinks and beverages, relaxing to the sounds of Greek music, watching interesting topics or using the internet for free. SKYSERV’s experienced and hospitable staff is ready to welcome its guests and offer them the «I» VIP lounge experience with customised services of high quality.
We are waiting for you!.
H Skyserv εγκαινιάζει το νέο της VIP Lounge στην περιοχή extra Schengen του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, εντάσσοντάς το στην αλυσίδα «Ι» VIP Lounges που αναπτύσσει ο Όμιλος IOGR σε πολλά ελληνικά αεροδρόμια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο).
Η αρχιτεκτονική ομάδα Anax VK δημιούργησε ένα υψηλής αισθητικής χώρο 420 τ.μ., ο οποίος προσφέρει στους επισκέπτες του την επιθυμητή διάθεση πολυτέλειας , ποιότητας και ελληνικής φιλοξενίας και αποτελεί συνέχεια της σχεδιαστικής ταυτότητας όλων των αρχιτεκτονικών έργων του Ομίλου.
Όλοι οι χώροι (υποδοχή, κυρίως σαλόνι, ιδιωτικός χώρος, μπουφέ) είναι εμπνευσμένοι από τα έντονα και γεμάτα αντανακλάσεις χρώματα του ελληνικού ουρανού και της φύσης, και κατασκευασμένοι, με τις πλέον σύγχρονες εφαρμογές τεχνολογίας, από ιδιαίτερους όγκους, φωτισμούς, υλικά και φόρμες οι οποίες βρίσκονται σε μια εντυπωσιακή
αρμονία μεταξύ τους.
Οι επισκέπτες μπορούν να ζήσουν μια αναβαθμισμένη ταξιδιωτική εμπειρία, απολαμβάνοντας στον ιδιαίτερα ελκυστικό μπουφέ μεσογειακές
επιλογές ζεστών και κρύων μικρογευμάτων, και εκλεκτών πιάτων από την ελληνική γαστρονομία , παραδοσιακά γλυκά, ποικιλία ροφημάτων και ποτών, χαλαρώνοντας με ήχους ελληνικής μουσικής, παρακολουθώντας
στις γιγαντοοθόνες ενδιαφέροντα θέματα ή χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο.
Το έμπειρο και φιλόξενο προσωπικό της SKYSERV είναι έτοιμο να σας καλωσορίσει!
Skyserv inaugurates its new VIP Lounge in the Extra Schengen area of Athens International Airport, joining the «I» chain of VIP Lounges developed by the IOGR Group in several Greek airports (Athens, Thessaloniki, Heraklion).
The architectural team Anax VK created a highly aesthetic space of 420 sq.m., which offers its guests the desired mood of luxury, quality and Greek hospitality and is a continuation of the design identity of all the Group’s architectural projects.
All the spaces (reception, main lounge, private area, buffet) are inspired by the intense and reflective colours of the Greek sky and nature, and constructed, with the most modern applications of technology, from special volumes, lighting, materials and forms that are in an impressive harmony with each other.
Guests can live an upgraded travel experience, enjoying the highly attractive buffet with a choice of hot and cold Mediterranean snacks and fine dishes from Greek gastronomy, traditional desserts, a variety of drinks and beverages, relaxing to the sounds of Greek music, watching interesting topics on the mega screens or using the internet.
SKYSERV’s experienced and hospitable staff is ready to welcome you!
Η SKY express αποτελεί μοναδικό παράδειγμα αερομεταφορέα
που βρίσκεται σε συνεχή αναπτυξιακή δραστηριότητα. Έχοντας ήδη εντάξει στον στόλο της 8 νέα A320neo, ένα A320ceo και 6 ATR 72600, η εταιρεία ξεπέρασε το 2022 τις 50.000 πτήσεις, παρουσιάζοντας αύξηση κατά σχεδόν 50% για την κάλυψη 34 προορισμών εσωτερικού και 24 εξωτερικού. Οι επιβάτες το προηγούμενο έτος σχεδόν τριπλασιάστηκαν, φτάνοντας τους 3,5 εκατ. Η οργανική ανάπτυξη των μεγεθών της εταιρείας υποστηρίχτηκε από την ισχυρή ανάπτυξη των θέσεων εργασίας, με 390 νέες προσλήψεις μέσα στην τελευταία τετραετία. Οι εργαζόμενοι ανέρχονται συνολικά σε 619. Έχοντας σε εξέλιξη ένα επενδυτικό πλάνο, τα δύο νέα A321neo προσσγειώνονται στο πτητικό πρόγραμμα της SKY express τον Απρίλιο και τον Μάιο, συμπληρώνοντας την εντεκάδα των ολοκαίνουργιων Airbus. Με τις δύο αυτές προσθήκες, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της εταιρείας βελτιώνεται περεταίρω, καθώς κάθε αεροσκάφος θα εκπέμπει 5.000 τόνους CO2 λιγότερους ετησίως. Επίσης, θα καταγράφει περίπου 50% χαμηλότερο αποτύπωμα θορύβου συγκριτικά με τα προηγούμενης γενιάς Airbus και 25% μικρότερη κατανάλωση καυσίμου ανά θέση, με μεγαλύτερη εμβέλεια πτήσης κατά 500 nm / 926 km. Η ανάπτυξη της SKY express αντανακλάται στα στοιχεία του Eurocontrol, σύμφωνα με τα οποία αναδείχθηκε ως η ευρωπαϊκή εταιρεία με τη μεγαλύτερη αύξηση σε επίπεδο πτητικού έργου για το 2022 σε σχέση με το 2019, αλλά και από τις βραβεύσεις τόσο από την Google με την αναγνώριση ως διεθνές case study, τη διάκριση της ως Brand of the Year στα PEAK Awards, όσο και με τις κορυφαίες διακρίσεις Brand και Client of the Year στα Ermis Awards.
Η SKY express από την πλευρά της δεσμεύεται να συνεχίσει να αφουγκράζεται με όλες της τις δυνάμεις τις ανάγκες της χώρας, των ακριτικών κοινωνιών και του ελληνικού τουρισμού. Πάνω απ’ όλα αφουγκράζεται τους επιβάτες που θέλουν να ταξιδεύουν αλλιώς, πάντα με τρόπο έμπρακτο και αποτελεσματικό.
SKY express is a unique case of an air carrier that is in permanent growth activity. Having already added 8 new A320neo, one A320ceo and 6 ATR 72-600 to its fleet, the airline exceeded 50,000 flights in 2022, showing an increase of almost 50% to cover 34 domestic and 24 international destinations. Passenger numbers in the previous year almost tripled to 3.5 million. The company’s organic growth in size was supported by strong job growth, with 390 new hires over the last four years. Employees now total are 619. With an investment plan underway, the two new A321neo aircraft landing on SKY Express’ flight schedule in April and May, completing the eleven-strong fleet of brand new Airbus aircraft. With these two additions, the airline’s environmental footprint is further improved as each aircraft will emit 5,000 tonnes of CO2 less per year. It will also record an approximately 50% lower noise footprint compared to the previous generation Airbus and 25% lower fuel consumption per seat, with a longer flight range of 500 nm / 926 km. SKY express’s growth is reflected in Eurocontrol’s data, which showed it as the European airline with the highest growth in flight operations for 2022 compared to 2019, and by awards from both Google with recognition as an international case study, its Brand of the Year distinction at the PEAK Awards, and the top Brand and Client of the Year awards at the Ermis Awards.
SKY express, for its part, is committed to continue to respond to the needs of the country, the border communities and Greek tourism with all its strengths. Above all, it respects the passengers who want to travel differently, always in a practical and effective way.
2023
A (A1-A23) ARRIVAL IN ATHENS IN A GATES (A1-A23)
ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ A (A1-A23) ARRIVAL IN ATHENS IN A GATES (A1-A23)
ΚΑΤΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ HEAD TO DEPARTURES
ΠΕΡΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΩΝ
Εκτός από τον αεροδρόμιο των Αθηνών, τελωνείο διαθέτουν επίσης και τα αεροδρόμια της Θεσσαλονίκης, Κέρκυρας, Ρόδου, Ηρακλείου και Χανίων. Εάν ο τελικός σας προορισμός είναι σε ένα από τα παραπάνω αεροδρόμια, οι αποσκευές σας μπορούν να εκτελωνιστούν εκεί, διαφορετικά μόνο στην Αθήνα μπορούν να εκτελωνιστούν οι αποσκευές σας.
In Greece, customs restrictions apply to all passengers coming from countries outside the Schengen Zone. Apart from the Athens airport, Thessaloniki, Corfu, Rhodes, Heraklion and Chania airports also have a customs office. If your final destination is one of the above airports, your baggage can be cleared there, otherwise this procedure can be done only in Athens.
1.ATHENS ● 2.ALEXANDROUPOLI ● 3.ASTYPALAIA ● 4.CHANIA ● 5.CHIOS ● 6.CORFU ● 7.HERAKLION ● 8.IKARIA ● 9.KALYMNOS ● 10.KARPATHOS ● 11.KASOS ● 12.KASTORIA ● 13.KEFALONIA ● 14.KITHIRA ● 15.KOS ● 16.KOZANI ● 17.LIMNOS ● 18.LEROS ● 19.MILOS
● 20.MYKONOS ● 21.MYTILENE ● 22.NASOS ● 23.PAROS ● 24.PREVEZA ● 25.RHODES
● 26.SAMOS ● 27.SANTORINI ● 28.SITIA ● 29.SKIATHOS ● 30.SKYROS ● 31.SYROS ● 32.THESSALONIKI ● 33.ZAKYNTHOS ● 34.VOLOS
ΤΟ 2023 ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ Α321NEO ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΤΟΛΟ ΜΑΣ.
2023 IS ANOTHER IMPORTANT YEAR FOR US AS WE WELCOME THE A321NEO TO OUR STATE-OF-THE-ART FLEET.
ΠΕΡΙΒΑΛΛΌΝΤΙΚΌ ΑΠΌΤΥΠΩΜΑ
To AIRBUS A320 neo είναι το στολίδι του στόλου μας. Είναι neo, ωραίο, άνετο, το πιο δημοφιλές στην κατηγορία του και με μικρότερο περιβαλλοντικό και ηχητικό αποτύπωμα σε σχέση με τα αεροσκάφη-προκατόχους του. Σας ταξιδεύει στην Ελλάδα και όχι μόνο!
ΧΩΡΗΤΙΚΌΤΗΤΑ ΠΡΌΣΘΕΤΕΣ ΠΛΗΡΌΦΌΡΙΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΜΠΙΝΑΣ
• 186 θέσεις x4 αεροσκάφη
• 180 θέσεις x2 αεροσκάφη
• 174 θέσεις x2 αεροσκάφη
• 162 θέσεις x1 αεροσκάφη
Εξοπλίζεται με κινητήρα CFM Leap 1A
• O πιο δημοφιλής και αποδοτικός κινητήρας για αυτόν τον τύπο αεροσκάφους
• 15% λιγότερη κατανάλωση καυσίμου
• 700 χλμ. μεγαλύτερη εμβέλειας πτήσης
• Λιγότερος θόρυβος
• Χαμηλότερες εκπομπές CO2 και NOx
• Άνετα δερμάτινα καθίσματα
• Ατμοσφαιρικός φωτισμός & μεγαλύτερος προσωπικός χώρος
• Ασφαλέστατο περιβάλλον με διαρκώς ανανεωμένο αέρα εν πτήσει: στην καμπίνα κυκλοφορεί μείγμα φρέσκου αέρα αλλά και ανακυκλωμένου μέσα από τα υψηλής αποδοτικότητας φίλτρα HEPA (τα οποία αιχμαλωτίζουν το 99,9% βακτηρίων και ιών), ενώ όλος ο αέρας ανανεώνεται κάθε 2 με 3 λεπτά.
Το μεγαλύτερο αεροσκάφος ελληνικής αεροπορικής εταιρίας! Δύο ολοκαίνουρια και φιλικά προς το περιβάλλον Α321neo, 230 θέσεων στο στόλο μας. Καλωσήρθατε σπίτι !
• 230 θέσεις x2 αεροσκάφη Εξοπλίζεται με κινητήρα CFM Leap 1A
• O πιο δημοφιλής και αποδοτικός κινητήρας για αυτόν τον τύπο αεροσκάφους
• 15% λιγότερη κατανάλωση καυσίμου
• 700 χλμ. μεγαλύτερη εμβέλειας πτήσης
• Λιγότερος θόρυβος
• Χαμηλότερες εκπομπές CO2 και NOx
• Άνετα δερμάτινα καθίσματα
• Ατμοσφαιρικός φωτισμός & μεγαλύτερος προσωπικός χώρος
• Ασφαλέστατο περιβάλλον με διαρκώς ανανεωμένο αέρα εν πτήσει: στην καμπίνα κυκλοφορεί μείγμα φρέσκου αέρα αλλά και ανακυκλωμένου μέσα από τα υψηλής αποδοτικότητας φίλτρα HEPA (τα οποία αιχμαλωτίζουν το 99,9% βακτηρίων και ιών), ενώ όλος ο αέρας ανανεώνεται κάθε 2 με 3 λεπτά.
Τα αεροσκάφη μας τύπου ATR ταιριάζουν απόλυτα στις γεωγραφικές-κλιματικές συνθήκες της Ελλάδας και σας ταξιδεύουν σε κάθε της γωνιά της άνετα, γρήγορα και με απόλυτη ασφάλεια. Επιπλέον, είναι ο πιο οικολογικός στόλος ελικοφόρων αεροσκαφών στην περιοχή με έως 18% μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό.
• 72 θέσεις x6 αεροσκάφη
• 70 θέσεις x2 αεροσκάφη
• 48 θέσεις x4 αεροσκάφη
• Το νέο μας ATR 72-600 είναι πιστοποιημένο για χρήση 50% πράσινων αεροπορικών καυσίμων (SAF). Επιπλέον, έχει μεγαλύτερη αυτονομία και εμβέλεια πτήσης.
• Άνετα δερμάτινα καθίσματα.
Ασφαλέστατο περιβάλλον με διαρκώς κινούμενο 100% φρέσκο αέρα, που ανακυκλώνεται κάθε 5 με 7 λεπτά.
ΜΑΘΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΣΙΑ
ΕΝΟΣ ΑΔΕΣΠΟΤΟΥ ΖΩΟΥ
Η υιοθεσία ενός ζώου είναι μια πράξη ευθύνης. Ο νέος κηδεμόνας
θα πρέπει να γνωρίζει τι σημαίνει αυτό και τις ευθύνες του απέναντι
στο ζώο. Η υιοθεσία των σκύλων από το χώρο του ενδιαιτήματος
επιτρέπεται σε όποιον το επιθυμεί (ακόμα και σε κάτοικους εκτός των
διοικητικών ορίων του δήμου Ηράκλειου).
Η υιοθεσία θα πρέπει να γίνεται μετά από συζήτηση με την εκπαιδεύτρια, τον εθελοντή σωματείου ή την υπηρεσία του Δήμου ώστε το προφίλ του ζώου να ταιριάζει με τις ανάγκες του ή τις δυνατότητές του ως κηδεμόνας αυτού.
Adopting an animal is an act of responsibility. The new guardian should know what this means and his or her responsibilities towards the animal. The adoption of dogs from the shelter is allowed to anyone who wishes (even residents outside the administrative boundaries of the municipality of Heraklion). The adoption should be done after discussion with the trainer, the volunteer association or the municipality’s service so that the animal’s profile matches the needs or the possibilities of the animal’s guardian.
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ; Αν επιθυμείτε να προσφέρετε εθελοντική βοήθεια διαθέτοντας ελάχιστο από το χρόνο σας, μπορείτε να συμβάλλετε και ΕΣΕΙΣ στο έργο του Δήμου Ηρακλείου (και των φιλοζωικών σωματείων της πόλης μας) σε θέματα φιλοζωίας. Ο καθένας μας μπορεί να γίνει «η φωνή που δεν έχουν». Βοηθήστε μας για να τα βοηθήσουμε, δηλώστε εθελοντής – φιλόζωος στον Δήμο Ηρακλείου (http:// animals.heraklion.gr/ )
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνείτε στο τηλ.: 2813409232 (εργάσιμες ημέρες και ώρες) και στα τηλ. 6978191569 & 6936957835 (από 9.00-21.00).
If you wish to volunteer your time, you can also contribute to the work of the Municipality of Heraklion (and the animal welfare associations of our city) on animal welfare issues. Each of us can become “the voice they don’t have”. Help us to help them, register as a volunteer - philozoist in the Municipality of Heraklion (http://animals.heraklion.gr/ )
Αν έχετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε τα μαστιχοχώρια της Χίου, θα
γίνετε μάρτυρες μιας συναρπαστικής παράδοσης που αφορά ολόκληρες
κοινότητες. Η συγκομιδή περιλαμβάνει το «τραύμα» του κορμού του
χαμηλής ανάπτυξης δέντρου με μια χειρουργική τομή (γνωστή ως
κέντημα) που επιτρέπει στη ρητίνη να αναδυθεί αργά ως δάκρυ, μεταφέροντας την ομορφιά όλης της φύσης συγκεντρω-
μένη σε ένα άρωμα. Η όλη διαδικασία μοιάζει με
τελετουργικό και αν ρωτήσετε έναν ντόπιο, θα
σας πει: «Κάθε δέντρο, κάθε κλαδί έχει τα
δικά του συναισθήματα. Είναι σημα-
ντικό να μην υποφέρει το δέντρο
Παρά το γεγονός ότι το δέντρο
φυτρώνει σε πολλούς νομούς
της ανατολικής Μεσο-
γείου, μόνο στο νησί
της Χίου παράγεται
μαστίχα με αυτόν
τον τρόπο. Ως εκ
τούτου, η μαστίχα
Χίου, όπως είναι
γνωστή, είναι ένα
προϊόν που υπάρχει
αποκλειστικά στη
Χίο σε μια παράδοση καλλιέργειας που
έχει συμπεριληφθεί
από την UNESCO στον
κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
If you get the chance to visit the mastic villages of Chios, you’ll witness a fascinating tradition that involves entire communities. The harvest involves «wounding» the trunk of the low-growing tree with a surgical incision (known as kentima) that allows the resin to slowly emerge as a teardrop, carrying the beauty of all nature concentrated in one scent. The entire process looks like a ritual and if you ask a local, they’ll tell you: “Every tree, every branch has its own feelings. It is important that the tree does not suffer.” Despite the tree growing in many eastern Mediterranean counties, only on the island of Chios mastic is produced in this way. As such, Mastiha Chiou, as it’s known, is a product that is exclusive to Chios in a cultivation tradition that has been included by UNESCO on its list of Intangible Cultural Heritage. What a strange tree! You could say it has a personality. How else do you explain that, outside Chios, the same tree – even if it manages to shed tears – produces mastic in very small quantities that is totally odourless? Added to that, the mastic tree (pistacia lentiscus) is notoriously difficult to grow and collecting and processing the resin is labour-intensive. Cleaning 20-30kg of mastic can take three months as all the work is done by hand with tweezers, crystal by crystal. So visiting a mastic village and mastiha-tasting is the best way to appreciate the wonderful aromas and understand the unique connection of the drink with the people who have dedicated their lives producing it.
