SINGING MOLENBEEK: ZINGEN OM SAMEN TE LEVEN.
© Patricia Willocq
10
In tijden dat investeren in cultuur fel besproken wordt, is het idee dat kunst geen product maar een proces is misschien wel een referent om dat debat op een serene manier te voeren. Philippe Van Cauteren, artistiek directeur van het S.M.A.K. verwoordde het tijdens een radiointerview als volgt: ‘er is niets mooier dan de mosselpot van Marcel Broodthaers in een kist te zien staan vooraleer hij in het museum geëtaleerd wordt!’ Pianist Julien Libeer is artistiek directeur van Singing Molenbeek, een prachtig initiatief dat in 2014 door tenor Zeno Popescu in de Brusselse gemeente Sint-Jans-Molenbeek werd opgericht. Kinderen van 8 tot 12 jaar, met diverse nationaliteiten en culturele achtergronden samen laten musiceren is hun missie in de overtuiging dat muziek een fundamenteel element is van het onderwijs en van het gemeenschapsleven. Hij legt er de nadruk op dat Singing Molenbeek geen sociaal project is maar dat het puur om de passie voor muziek gaat en dat het procesmatig toeleven naar een concert veel belangrijker is dan dat ‘toonmoment’ zelf. ‘Muzikanten spelen graag concerten maar er gaat niets boven het trage wordingsproces, de bijna meditatieve ervaring
van het regelmatig oefenen, de dagelijkse betrokkenheid bij muziek ver weg van het podium en de schijnwerpers. Er is een permanente dialoog met schoonheid in de dagdagelijkse activiteiten. Het geeft een richting en een doel aan je leven.’
JULIEN LIBEER EN ZENO POPESCU Voor Julien Libeer ligt deze transformerende meerwaarde aan de basis van Singing Molenbeek. Het gaat over veel meer dan enkel ‘een hobby’, het gaat onder meer ook over het creëren van een toegang tot cultuur in het algemeen en muziek in het bijzonder voor
de kinderen en hun families en het ontsluiten van de culturele mogelijkheden in hun directe omgeving en ver daarbuiten. Daarbij wordt er geen grote theorie gevolgd, maar wordt geprobeerd met de kinderen samen tot een mooi resultaat te komen. En het werkt. Zeno Popescu is dirigent van de – ondertussen - honderdtwintig kinderen uit zeven scholen. ‘Ik ben opgegroeid in een orthodoxe kerk, de kerk van mijn vader’ zegt hij. ‘Mijn vader is een orthodoxe priester en op een dag vroeg hij mij om mee te zingen met het koor dat vooral uit oudere mensen bestond. Toen ik begon te zingen ervaarde ik een enorme liefde en bewondering. Misschien is dat wel de reden waarom ik ben beginnen werken met kinderen want elke keer als ze zingen kunnen ze hun stem laten horen en voelen ze de kracht van mensen die naar hen komen luisteren’. Zeno is een klassiek geschoolde tenor – hij zingt bij de Opéra Royal de Wallonie - maar gelooft voor dit project eerder in intuïtief musiceren dan in stelselmatige methodes zoals solfège. Zeno: ‘Er wordt tijdens de lunchpauze op school gerepeteerd en inschrijven in een of andere academie of muziekschool is niet
