Vor í Brussel

Vífill Harðarson, fráfarandi alþjóðafulltrúi Politica

Á tveggja ára fresti fer hópur stjórnmálafræðinema í leiðangur til Brussel í Belgíu. Ferðin er hluti af námskeiði sem skiptist eftir ári á milli ferðar til Bandaríkjanna og Belgíu og er ávallt skipulögð af hópi nemenda í stjórnmálafræði. Tilgangurinn með þeirri stjórnmálapílagrímsferð sem heitið var til hjarta Belgíu var fyrst og fremst að fá að upplifa NATO, alþjóðastofnanir, og auðvitað Evrópusambandið og alla anga þess, í allri sinni dýrð.

Í raun hófst ferðin fyrir mig í byrjun september 2019 er ég tók það að mér að skipuleggja þetta mikla ævintýri sem fram fór vorið 2020. Skipulagningin gekk eins og í sögu, þótt ég segi sjálfur frá. Prýðis gisting í algerri miðju borgarinnar var bókuð og staðsetningar hina fínustu veitingastaða niðurnegldar. Að sjálfsögðu, að fornri hefð, var einnig bókaður karaoke staður og komið vel fyrir ofarlega á ferðalistanum. Ég setti mig í samband við helstu stofnanir og lagði grunn að ferðamátanum norður og suður um borgina. Er undirbúningsferlinu fór að ljúka snemma í desember hafði ég talið mér trú um að séð hafði verið fyrir öllu. Ekki hafði ég getað séð fyrir heimsfaraldri aldarinnar.

Kvöldið áður en flugið okkar átti að taka á loft voru sögusagnir um að loka landinu farnar á kreik. Við lögðum af stað 2. mars og vorum lent í Brussel rétt eftir hádegi. Líkt og allir Íslendingar tókum við strax eftir veðrinu. Þrátt fyrir skýjað veður var hitinn mun meiri en í Norður-Atlantshafinu. Lestin tók hópinn með hraði inn í borgina og með ferðatöskurnar okkar röltum við á hótelið. Fyrsta kvöldinu í Brussel var fagnað á suðuramerískum veitingarstað. Morguninn eftir var fyrsta heimsókn ferðarinnar í ráðherraráð Evrópusambandsins. Mikilfengleg bygging tók á móti okkur við komuna á Evróputorgið (torgið þar sem nær allar stofnanir Evrópusambandsins er að finna). Eftir að hafa fengið okkur sæti í fundarherbergi fengum við kynningu á ráðherraráðinu og tilgangi þess. Kynningin var flutt af starfsmanni ráðsins sem fór yfir allt það helsta.

Því næst var stutt rölt yfir í sendiráð Íslands. Sendiráðið hafði nýlega flutt í sameiginlega byggingu norska sendiráðsins. Þar tók við mjög áhugaverð kynning á starfseminni sem og áhrifavöldum sendiráðsins innan Evrópusambandsins. Kjarni málsins var að Ísland beitti valdi, einkum í gegnum EFTA með Noreg, Lichtenstein og Sviss sér við hlið. Í miðri kynningu bárust fregnir frá Evrópuþinginu að öllum heimsóknum í þingið yrðu frestað vegna kórónaveirufaraldsins. Líkt og fingrum væri smellt losnaði dagskráin það sem eftir var dagsins. Þar með höfðu tvær stofnanir hætt við að taka á móti okkur. Já, NATO hafði nefnilega frestað heimsókninni nær mánuði áður en haldið var til Brussel, eða um leið og faraldurinn fór að breiðast um Evrópu.

Þriðji dagurinn í Brussel var pakkaður af meira Evrópusambandsfjöri. Fyrst var farið í EESC (European Economic and Social Committee) þar sem við fengum örkynningu frá upplýsingafulltrúa stofnunarinnar. Svo tók við langt hádegishlé sem var tilvalið tækifæri að rölta um gamla bæ Brussel. Þar mátti finna skemmtilegar matvörubúðir sem seldu annaðhvort allt náttúrulegt, beint frá bónda eða í engum umbúðum. Þröngar götur með búðir af öllum gerðum og litlum soho-sniðuðum kaffihúsum. Næst heimsóttum við framkvæmdastjórn Evrópusambandsins en þangað mættum við öll rennandi blaut, nýlent í hellidembu. En það kom ekki að sök þar sem heimsóknin í framkvæmdastjórnina var án efa sú besta af Evrópusambandsheimsóknunum. Við fengum að sitja í sjálfum stjórnarsalnum þar sem framkvæmdastjórnin hittist sjálf reglulega til þess að ákveða og skipuleggja framtíð Evrópu. Þegar allir höfðu komið sér fyrir tók við hörku fjörutíuogfimm mínútna kynning á starfi framkvæmdastjórnarinnar og í raun öllu því sem henni tengist. Kynnirinn var skemmtilegur og áhugasamur um efnið og held ég að hann hafi slegið met í talhraða. Að því loknu fórum við í umræður um framtíð Evrópu. Þar tóku við djúp samtöl um elli og hvernig samfélagið er í raun að eldast. Að því loknu var snætt í glænýrri matarmiðstöð (nær eins og Stjörnutorg í Kringlunni nema auðvitað ekkert eins og Stjörnutorg í Kringlunni).

Morguninn eftir var seinasta heimsókn ferðarinnar. Þær áttu að sjálfsögðu að vera fleiri en það vildi svo til að við ákváðum að koma til Brussel á nákvæmlega sama tíma og ný kórónaveira ákvað að breiðast um heiminn. En heimsóknarferðunum lauk með huggulegri ferð í EFTA höfuðstöðvarnar. Þar starfa margir Íslendingar, sem var gaman að sjá og var okkur sagt frá spennandi starfsmöguleikum fyrir nýútskrifaða stjórnmálafræðinga hjá EFTA. Sama kvöld skellti hópurinn sér í karaoke sem var mikið fjör. Við fengum stórt herbergi með biluðu loftræstikerfi og fjöldann allan af lögum og bjór. Þar sem NATO hafði afbókað var ekkert annað í stöðunni en að njóta frídags í Brussel og aldrei hefði mér dottið í hug að það yrði hápunktur ferðarinnar er við gengum fyrir aftan Gretu Thunberg í gegnum Brussel til þess að mótmæla aðgerðaleysi stjórnvalda við loftslagsvandanum. Greta hafði nefnilega einnig gert sér ferð til Brussel til þess að hitta Ursulu von der Leyen, forseta Framkvæmdastjórnar ESB. En á meðan stórkonurnar funduðu fór hópurinn sæll á stað þar sem nær hundrað tegundir af eðal Belgíubjór stóð okkur til boða og enduðum við kvöldið á dans og jazz undir kvöldhimni þeirrar fögru Brussel borgar sem tók svo vel á móti okkur.