Beşinci Mektup

zılmış bir eser hiçbir !insanda yoktur diyebilirim . Bütün asarının fihristini leffediyorum . Şayan-ı intihab olanlarını da işaret ettim. Maahaza hepsi şayan-ı intihab ve mükemmeldir. Bunlar insana hakikati öğretir. İnsanı hakiki görmeye ve düşündürmeye alıştırır. Bugün Victor Hugo'nun asar-ı müştehiresi ise sırf bir koşmar, bir kabus-ı edeb, kuklalardan müteşekkil bir hay-huy-ı hayalat ve muhalattır. İnşallah bunları sonraları daha iyi hasbıhal eder ve yekdiğerlerimizden istifade ederiz. Baki ruhumdaki uhuwetiniz ve uhuwetimize ihtiramım . . .

B E Ş I N C I M E KTUP Ömer Seyfettin

20 Eylül :J22, (3 Ekim 1906) Kuşadası

Sizi unuttum mu, zannediyorsunuz kardeşim, yemin edeyim ki, pek yanılıyorsunuz. Gönderdiğiniz gazeteyi ve kısa mektubunuzu almıştım. Müteakiben İzmir'e gittiğim için , nasıl oldu bilmiyorum tahassüsat-ı azimet içinde cevap yazamadım. Dün işte buraya geld i m , kartınızı buldum. Şimdi muazzep ve müteezzi, affınızı istirham ediyorum , tesamühüm affını . . . Ada'ya teşrif etmeliydiniz. Memnun ve müftehir kalacaktı m . O vakitler geleydiniz bu harikulade manzarayı, bu vasi ve tesliyesaz denizi, bu kederengiz adacığı bütün şi'riyet-i hülya-hiziyle temaşa edecektiniz. Fakat. . . Fakat şimdi bu huysuz ve geçimsiz kış o kadar çabuk geldi ki bütün bu sükGn-ı bedayi' üzerinde asabi fırtınalar, soğuk ve sevimsiz naralariyle bahar-i faninin' matemlerini ağlatıyor, yazın yeşil ve