Dokuzuncu Mektup

kisbiyle dakıyka-güzar-ı ızdırab oluyorum. Ne vakit sevdiğim sükünete, sevdiğim tenhaiye , sevdiğim inzivaya avdet edeceğim . . . Burada asabiyetim tezayüt ediyor. Hiç sevmediğim ve bilmediğim yeis beni istila ediyor. Hasılı kardeşim bana acı ve seni sık sık taciz edemediğim için mazur gör. O kadar acınacak bir haldeyim, o kadar biçare bir illet-i fikriyye ile mustaribim ki tarif edemem. Beni teselli için uzun, pek uzun mektuplar yazmalısınız, bir gün ben de sizi teselli eder, sizi memnun ederim. Baki hürmetler, hürmetler, hürmetler kardeşim . Ömer Seyfetti n

D O K U Z U N C U M EKTUP

4 Kfmunuevve/ 323 (17 Aralık 1907) /zmir

Kardeşim, Kartınızı aldım. Teşekkür ederim. Sizi unuttuğumu farz ederek büyük haksızlık ediyorsunuz. Kıymetli arkadaşlarım için bestelediğim muhabbet ve ihtiramı size anlatmıştım zannediyorum . Buna itimat ediniz. Ve hürmet-i daimemi yine kabul ediniz.

Ömer Seyfetti n

Hayat Tarih mecmuası, yıl: 4 Nr: 37, 38; Şubat ve Mart 1 968