kisbiyle dakıyka-güzar-ı ızdırab oluyorum. Ne vakit sevdiğim sükünete, sevdiğim tenhaiye , sevdiğim in zivaya avdet edeceğim . . . Burada asabiyetim tezayüt ediyor. Hiç sevmediğim ve bilmediğim yeis beni isti la ediyor. Hasılı kardeşim bana acı ve seni sık sık taciz edemediğim için mazur gör. O kadar acınacak bir haldeyim, o kadar biçare bir illet-i fikriyye ile musta ribim ki tarif edemem. Beni teselli için uzun, pek uzun mektuplar yazmalısınız, bir gün ben de sizi te selli eder, sizi memnun ederim. Baki hürmetler, hürmetler, hürmetler kardeşim.
Ömer Seyfettin
DOKUZUNCU MEKTUP 4 Kfmunuevve/ 323 (1 7 Aralık 1907) /zmir
Kardeşim, Kartınızı aldım. Teşekkür ederim. Sizi unuttu ğumu farz ederek büyük haksızlık ediyorsunuz. Kıy metli arkadaşlarım için bestelediğim muhabbet ve ihtiramı size anlatmıştım zannediyorum . Buna itimat ediniz. Ve hürmet-i daimemi yine kabul ediniz.
Ömer Seyfettin Hayat Tarih mecmuası, yıl: 4 Nr: 37, 38; Şubat ve Mart 1 968
206
