Pusuda

PUSU DA

Bazıları derler ki: "Bu memlekette cehaletin hakim olduğunu zannetmek sırf bir vehimden ibaretti r . " Hayır bu bir vehim değil. Apaçık bir hakikat. Üç yüz sene ewel suclurdan Baki Efendi bir gazel yazmış. Bu gazelde, "Yusuf'u bilmezim amma seni rana bilürüm , " demiş. Heme n , İstanbul ulemasının ayaklandığını, Saray'a koştuğunu görüyoruz. Baki Efendinin idamı-. nı talep ediyorlar. Niçin? Bilmem kaç asır ewel gelip geçmiş bir peygambere fena gözle baktığı için . . . Fakat o vakitte bile cehaletin tuğyanına aklıselim galebe çalıyor. Müfsitleri n , müfterilerin düşmaniarına kimse inanmıyor. Gözümüzü son asra çevirelim. Bir sarıklı hoca muhalliyetülhava aletini tecrübeye kalkıyor. Haydi bir ulema kıyamı daha . . . N için? Bir güvercin katlolunuyormuş! Amma büyük iş ha! . . Görüyorsunuz ya garez, mefsadet dumanları vicdanları karartınca bir insanın ithamma ne ehemmiyetsiz bir şey sebep addolunabiliyor. Ahmet Mithat Efendi de romanlarını yazdığı zaman yine bu güruh gayzı saklayamıyor . Biçare, efendinin üzerine saldırıyorlar: " D insiz, alçak, vicdansız, namussuz! Ahlakı, aileyi, dini bozuyor . . . " il h ve il h . . . Bugün bu güruh, hücumlarına tekrar biişlıyor. Bir muharrir bir h ikaye yazmış. Bu hikayedeki eş-

1 09

hastan bir İtalyan koltuk altındaki kılların vazifesine dair küçük bir kelime söylemiş. Vay, dine muhalif bir hareket! Din, millet, aile düşmanlığı! Behey insaf! Senin bu yerde ismini bilen yok mu?

Büyük Mecmua dergisi Nr: 1 1 1 9 Haziran 1 335 (1919)