STERRIN SMALBRUGGE

“ALL-INCLUSIVE IS NIET AAN MIJ BESTEED”

Onontdekte plekken overal ter wereld hebben voor haar geen geheimen meer, het liefst gaat ze er op zoek naar reptielen of duikt ze in het leven van de lokale bevolking. In alle gevallen levert het Sterrin Smalbrugge (reptielendeskundige, presentatrice en schrijfster) bijzondere ontmoetingen op.

DOOR:

SHARON EVERS

FOTO:

Sterrin Smalbrugge

Voor haar tv-programma’s, theatershows, boeken en wetenschappelijk onderzoek reist Sterrin zo vaak mogelijk af naar bijzondere plekken in de wereld. “Maar ik reis ook graag in mijn vrije tijd, alhoewel ik dan ook vaak de jungle induik om op zoek te gaan naar mooie dieren.” Als Travelpro haar spreekt, is Sterrin net terug van een reis door Mexico. “Vanwege de coronapandemie heb ik net als veel andere mensen een tijd niet kunnen reizen, nu ik terug ben realiseer ik me hoe erg ik het heb gemist. Het was heerlijk om weer weg te kunnen zijn en me te kunnen begeven in andere culturen.”

Geen standaardvakantie

Als kind bracht ze haar vakanties meestal door in Oost-Europa. “We gingen op de bonne fooi naar bijvoorbeeld Kroatië, Roemenië, Hongarije, Tsjechië en Polen. Mijn moeder is geïnteresseerd in geschiedenis en cultuur, waardoor we vaak op de meest bizarre plekken terechtkwamen en bijzondere bezienswaardigheden zagen. We deden ook aan sportieve activiteiten, rodelen en zwemmen waren favoriet en met mijn vader trok ik vaak de natuur in. Oost-Europa was zeker in die tijd nog niet heel toeristisch, maar die plekken zochten we ook niet op. Het kwam weleens voor dat we dagen geen enkele andere toeristen tegenkwamen, hierdoor kreeg ik echt het gevoel dat we een stuk land hadden ontdekt. Ik heb nooit een standaardvakantie gehad en daar ben ik heel blij mee en dankbaar voor. Hierdoor heb ik veel van de wereld mogen ontdekken.”

Ik wilde met de krokodillen zwemmen ‘‘

Bijzondere ontmoetingen

Een week op een strandbedje in een all-inclusiveresort op een populaire bestemming, is niet aan de reptielendeskundige besteed. “Ik snap heel goed dat mensen daar behoefte aan hebben, maar ik vind dat de grootste verspilling van mijn tijd die ik kan bedenken. Ik trek veel liever heel diep de jungle in om reptielen te zoeken.” Dat de vakanties van vroeger de basis hebben gelegd voor haar eigen manier van op reis gaan, blijkt ook als Sterrin vertelt een land met haar gebruiken en inwoners écht wil leren kennen. “Ik kom net terug uit Mexico en ontmoette diep in de jungle een Maya-vrouw. Ik wilde graag weten waar ze woont en hoe ze leeft. Dat heeft ze me laten zien. Zo bijzonder. De gastvrijheid die de vrouw bood, is voor mij reizen. Tijdens deze reis ontmoette ik ook een man die me uitnodigde om naar zijn geboortedorp te gaan, omdat daar veel slangen leven. Tijdens de drie uur durende autorit vertelde hij dat hij vanwege zijn werk in een resort zijn kinderen één keer per maand slechts een paar uur kon zien. Door zijn verhaal te horen, bouw je al snel een band op. Hij liet niet alleen de slangen, maar ook zijn familie en zijn huis zien. Dat was buitengewoon. We hebben een bijzondere dag en avond beleefd en hebben nog steeds contact met elkaar.”

Zwemmen met krokodillen

De manier waarop Sterrin op eigen houtje een land verkend, is niet geheel zonder risico. “Ik ontdek graag zelf dingen, zo’n georganiseerde tour is niets voor mij. Ik heb weleens gevaarlijke dingen meegemaakt, maar vind een land ontdekken in zijn puurste vorm toch het mooiste wat er is. Dat neemt niet weg dat ik vind dat je niet roekeloos moet zijn, ik neem wel mijn voorzorgsmaatregelen. Maar ik wil mijn plezier niet laten belemmeren door dingen die kúnnen gebeuren. Ik ben gewoon altijd op zoek naar reptielen, dat hoort

bij mij, net als het omgaan met locals. In Mexico kwam ik er via via achter dat er krokodillen in een bepaalde cenote leven, slechts een handjevol mensen wist hiervan. Dat wilde ik zien, en ik wilde met de krokodillen zwemmen. Dat heb ik gedaan, dit was weer een droom die uitkwam. Ik wil zoveel mogelijk van de inwoners en natuur zien, dat maakt mijn vakantie.”

Steve Irwin

“Mijn favoriete land is Australië. Als kind was Steve Irwin mijn idool, ik keek altijd naar zijn programma’s waardoor ik veel te zien kreeg van het land. Ik wist toen al dat er ooit naartoe wilde gaan. Na het behalen van mijn middelbareschooldiploma kocht ik van al mijn spaargeld een ticket naar Australië en daar ben ik een jaar gebleven. Ik wilde het land van Steve zien en ervaren hoe het is om écht helemaal alleen te zijn. Ik kwam op plekken heel diep in de rimboe waarvan ik dacht dat er nog nooit iemand heeft gelopen, dat raakte me enorm. Ik heb er veel rondgereisd, bijzondere tochten gemaakt en de prachtigste dieren gezien, maar ik heb er ook bizarre baantjes gehad. Ik ben onder meer trekkerchauffeur geweest op een bananenplantage, zonder dat ik een rijbewijs had. Australië heeft voor mij echt alles. Bijna elk habitattypen heb je er - van woestijn tot jungle en er zijn zelfs plekken met sneeuw. Het land heeft ook unieke wildlife met buideldieren, gevaarlijke slangen - die ik dan weer erg interessant vind - en de meest gigantische zoutwaterkrokodillen. Ik vind de cultuur van Aboriginals erg interessant, met name hun verhalen over het ontstaan van de wereld. Ik ben er zielsgelukkig.”

Ondergewaardeerd

Sterrin heeft Steve Irwin helaas niet kunnen ontmoeten, hij stierf in 2006 doordat hij door een giftige pijlstaartrog werd gestoken in de borststreek waarbij mogelijk het hart rechtstreeks werd geraakt. “Ik was toen twaalf jaar oud en op zijn sterfdag heb ik mezelf beloofd om zijn werk voort te zetten. Ik wil een stem zijn voor alle ondergewaardeerde dieren en dan met name reptielen, omdat ik deze dieren fantastisch vind. Dat heb ik vanaf die dag gedaan en doe ik nog steeds. Onder mensen is het not done om een oordeel te hebben over iemand op basis van het uiterlijk, maar dat doen mensen wel volop met dieren. Het is raar dat we varkens slachten en opeten en honden als goden behandelen, terwijl varkens slimmer zijn dan honden. Dat gebeurt ook met wilde dieren. Mensen zetten zich volop in voor leeuwen, panda’s en neushoorns, terwijl de inzet voor reptielen nihil is. Reptielen worden overal ter wereld vreselijk behandeld en daar kan ik heel slecht tegen. Ik voer eigenlijk een soort missie tegen onrecht, en dan niet om mensen de les te lezen maar om te laten zien dat reptielen eigenlijk zoveel mooier zijn dan we ooit konden denken. De reden waarom we ons zo inzetten voor bijvoorbeeld leeuwen is dat we ons als mens kunnen herkennen in een leeuw en zijn gezin. We zien onszelf veel minder terug in reptielen en daarom laten we ze uitsterven, maar dat is onzin. In de boeken die ik heb geschreven en in het nieuwe boek dat eraan komt, vertel ik onder andere over babyslangen die in het ei al kunnen communiceren, over krokodillen-ouders die hartstikke goede verzorgers zijn en alles voor hun kinderen doen. Maar ook over groene leguanen, die hun zussen tegen roofdieren beschermen en dit weleens met de dood bekopen. Door dit te vertellen, blijkt dat reptielen helemaal niet zo anders zijn.”

Anaconda’s in het wild

Op de vraag welke plekjes ze zelf nog zou willen ontdekken, antwoordt Sterrin: “Ik heb nu zo’n 30 landen bezocht in vijf continenten, maar ik wil nog graag naar de Galapagoseilanden. Daar zijn veel wetenschappelijke dingen gebeurd, maar ook vanwege de natuur. Er leven bijzondere dieren. Maar ik wil ook graag naar Brazilië, om anaconda’s in het wild te zien.

De langste slang ter wereld, de netpython, woont in Azië en die heb ik al van mijn lijstje kunnen afstrepen. Namibië staat ook op mijn wensenlijstje, daar leven hele gave reptielen en lopen leeuwen gewoon over het strand. Dat wil ik graag zien.”

Adults only

Na twee reptielenboeken voor kinderen, schreef Sterrin het boek ‘Het fascinerende leven van reptielen’ speciaal voor volwassenen, dat in mei uitkomt. “In mijn vakgebied focussen mensen zich vooral op de gevaren van reptielen, ik laat juist de onderbelichte kant van deze dieren zien. Hoe ze leven, waarom ze belangrijk zijn voor de natuur, hun onderbelichte sociale leven et cetera. Het wordt een compleet boek voor mensen die willen leren over reptielen vanaf de evolutie tot waarom ze belangrijk zijn voor de natuur.” Sterrin veroverde al vele volwassenharten tijdens haar deelname aan het laatste seizoen van Expeditie Robinson, waarin ze vaak struinend was te zien om samen met haar kampgenoten het eiland te verkennen. “Het was heel tof om richting volwassenen mijn missie te kunnen verkondigen. Het was mijn doel om in het programma te laten zien hoe fantastisch de natuur is, maar ik had nooit verwacht dat er zoveel van werd uitgezonden. Dat was echt heel leuk, maar neemt niet weg dat Expeditie enorm zwaar was om te doen en toch bleef ik de schoonheid van het land zien.” Een van haar toekomstplannen is het starten van een podcast over ook andere dieren dan alleen reptielen. “Ik wil het ook gaan hebben over de buitenbeentjes in het dierenrijk. Veel van die buitenbeentjes zijn interessanter dan we ooit hebben gedacht en hebben een belangrijke rol in de natuur. Ik heb veel zin om dit te gaan maken.”

Hemel op aarde

Sterrin woont samen met haar Spaanse vriend in de bergen van Sierra Nevada. “We wonen aan de rand van het nationaal park, waar we geen buren hebben en waar we geen auto’s horen. De weg naar ons huis is doodlopend, er komt niemand die er niet hoeft te zijn. Dit is echt mijn hemel op aarde.”

Ik wil zoveel mogelijk van de inwoners en natuur zien, dat maakt mijn vakantie ‘‘

FOTO: Sterrin met King Cobra FOTOCREDITS: Romilly Van Den Bergh