EUROPARLEMENTARIËR AGNES JONGERIUS STRIJDT VANUIT BRUSSEL TEGEN SOCIALE UITBUITING VAN CHAUFFEURS
Op de barricaden voor chauffeurs Ruim 31 jaar geleden klom ze al op de barricaden voor beroepschauffeurs. Toen nog namens vakbond FNV. Tegenwoordig strijdt Agnes Jongerius in een geheel andere arena, die van het Europees Parlement, voor ‘haar’ transportsector. Met dezelfde passie, flair en overtuiging. Haar topprioriteit? “De aanpak van sociale uitbuiting van chauffeurs via brievenbusfirma’s.” tekst: Frank Woestenburg beeld: Matty van Wijnbergen
J
ongerius heeft van huis uit weinig met de transportsector. Ze groeide op in De Meern, bij Utrecht, als dochter van een tuinder en een onderwijzeres. “Mijn vader vertelde me wel hoe vroeger met de hondenkar de spullen bij de veiling werden afgeleverd. Maar ik vond het vooral sneu voor de hond, die ook nog eens in de schuur sliep. Dat bleef me meer bij dan het transportaspect”, zegt ze met een lach. De fascinatie voor transport ontstond bij Jongerius (58) in haar eerste baan bij vervoersbond FNV, waar ze in 1987 als regiobestuurder begon en zich bezighield met binnenvaart en beroepsgoederenvervoer. Ook in een
nog de mannen met een drang naar vrijheid en avontuur. Vrijheid was een positieve manier om het vak te framen, maar ook toen waren de werkomstandigheden vaak zwaar. Het vak is sindsdien enorm veranderd. De romantiek van de vlam in de pijp is onmiskenbaar minder geworden, maar ik kan me goed voorstellen dat mensen dit vak nog steeds verkiezen boven werken in een fabriek of kantoor. De beroepstrots die veel chauffeurs voelen, zegt wat dat betreft ook veel.”
Brede bewondering
Jongerius vertelt dat ze vorige zomer naar een theatervoorstelling in Veenhuizen was geweest. Op de terugweg richting Utrecht belandde ze in de uittocht van vracht wagens die het Truckstar Festival op het TT Circuit in Assen hadden bezocht. “Tot en met Amersfoort stonden er mensen met koelboxen en fotocamera’s langs de kant van de weg of op viaducten om naar vrachtwagens te kijken. Dat is toch geweldig? Ik weet het, er is een schrijnend chauffeurstekort, maar tegelijkertijd bestaat er dus ook nog een brede bewondering en fascinatie voor het vak.” “Die trots zie je ook terug bij de bijeenkomsten van Ridders van de Weg waar chauffeurs in het zonnetje worden gezet voor langdurig schadevrij rijden. Ik vind het oprecht mooi dat TVM op deze en andere manieren haar waardering toont aan chauffeurs. De beroepsgroep is het waard
‘De romantiek van de vlam in de pijp is onmiskenbaar minder geworden’ later stadium, als voorzitter van de FNV, en tegenwoordig als Europarlementariër voor de PvdA, voelt ze zich nauw verbonden met de transport sector en dan met name met de mannen en vrouwen achter het stuur. Vanwege haar vakbondsverleden staat ze ook in Brussel te boek als voorvechtster van rechten van werknemers. “Toen ik voor het eerst met chauffeurs in aanraking kwam, in de tweede helft van de jaren tachtig, waren dat 4 | TVM ACTUEEL
om voor te vechten. Echter, ik denk dat als we over vijftien jaar nog eens de hit van Henk Wijngaard laten horen aan de nieuwe generatie chauffeurs, dat ze niet meer begrijpen waar het nummer over gaat. Het vak is zo enorm veranderd en dat houdt niet op. Chauffeurs zijn nog steeds mannen en vrouwen die passievol en keihard werken, maar ze hebben over het algemeen wel meer structuur en regelmaat dan vroeger. Ook omdat de langere internationale ritten tegenwoordig veelal door chauffeurs uit andere landen worden uitgevoerd.”
Politieke agenda
En op dat vlak is er werk aan de winkel, benadrukt Jongerius. Verkeersveiligheid, criminaliteit, Europese samenwerking, digitalisering, duurzaamheid, uiteraard het Brexit-dossier en de strijd tegen sociale uitbuiting van chauffeurs, het staat allemaal op de Europese politieke agenda. Dat laatste thema staat bij Jongerius echter met stip op één. Fel: “Daardoor wordt het vak verder uitgehold, daar moeten we massaal tegen in het geweer komen.” “In Europa worden Filipijnse chauffeurs geworven via Slowaakse brievenbusfirma’s of via de Baltische staten en vervolgens gaan ze in West-Europa rijden. Hierdoor krijg je dezelfde situaties als in de internationale zeevaart, waar de onderste rangen vaak door Filipijnen of Wit-Russen worden ingevuld.” Jongerius haalt een bezoek aan dat ze in oktober bracht met stichting VNB uit de vervoerssector en de politiek >
