KENNIS
Fotobeleid goede doelen
wordt gecompliceerder
In de commerciële wereld was het al sinds mensenheugenis gebruikelijk personen die gefotografeerd worden eerst te vragen om toestemming. In de journalistiek was het juist ongebruikelijk, dat viel onder vrijheid van meningsuiting en nieuwsgaring. De wereld van de goede doelen zit ertussenin: het ene goede doel doet het wel en het andere niet. De goede doelen schuiven echter nu steeds verder op in de richting van de werkwijze van de commerciële ondernemingen. Goede doelen richten zich op de oplossing van problemen waarvoor degenen die ermee kampen, niet zomaar publiekelijk willen uitkomen. Weinigen lopen ermee te koop dat ze hiv-positief, ongeletterd of straatarm zijn. ‘Het is ongewenst voor veel mensen die er persoonlijk mee te maken hebben om ervoor uit te komen’, aldus woordvoerder Jan-Willem Heijkoop van vrijwilligersorganisatie De Zonnebloem. ‘En dus heb je expliciet toestemming nodig voor het fotograferen van hen die het betreft.’ Daarvoor kan gebruikgemaakt worden van een claimformulier, een zogenoemde quitclaim. Overigens werkt de Zonnebloem zelf niet met dergelijke formulieren. ‘We hebben nog nooit een claim gehad. Maar er zijn aandoeningen waar mensen minder makkelijk over praten dan het dotteren van een pols of een knieoperatie, zaken waar onze beneficianten mee geconfronteerd worden.’
door Teije Brandsma
De zoektocht van goede doelen naar passend fotomateriaal wordt ingewikkelder. De oprukkende claimcultuur waarbij geld gevraagd kan worden voor portretrecht dwingt organisaties anders te werken. 30
VAKBLAD FONDSENWERVING
Maar organisaties als het Aidsfonds, de Hartstichting, Stichting Armoedefonds en de Hersenstichting, waar het gaat over zaken waar de gemiddelde Nederlander niet graag voor uitkomt, geven aan wel te werken met die ‘quitclaims’. De fotograaf met wie ze werken, moet met deze ondertekende formulieren terugkomen, ook als er in het buitenland foto’s worden gemaakt. Een organisatie die haar fotobeleid NR.2 2018
