You May Say...
ΤΟ ΕΛ ΛΗΝΙΚΌ ΑΝ Τ ΙΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΌ ΚΊΝΗΜΑ
«ΕΊΣΤΕ ΡΟΚ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΊΖΕΤΕ, ΕΊΣΤΕ ΡΑΚ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΊΖΕΤΕ!» Το ελληνικό κόμμα της αποποινικοποίησης Φωτογραφίες: Σπύρος Τσακίρης Ρεπορτάζ: Μαρία Κάτσιου Κείμενο: You May Say... team
13
Ιουνίου 1999, Ευρωεκλογές. Η χώρα ζει μεταξύ της οργής που προκάλεσε τον Φεβρουάριο η εικόνα του Οτσαλάν να παραδίδεται στους διώκτες του με τα μάτια σφραγισμένα με μαύρη ταινία και της θλίψης από τις δολοφονίες χιλιάδων αμάχων στη Γιουγκοσλαβία. Οι βομβαρδισμοί σταματούν μόλις τρεις ημέρες πριν τις εκλογές. «Αν και ζούμε την ισοπέδωση των ιδεολογιών, το όραμα για μια ελεύθερη και δίκαιη κοινωνία ενεργών αυτοκαθοριζόμενων πολιτών, παραμένει», επισημαίνουν τα μέλη του ΡΑΚ στη συνέντευξη τύπου, όπου παρουσιάζεται το κόμμα Ριζοσπαστική Αντιαπαγορευτική Κίνηση. Πρόκειται για το πρώτο και το μοναδικό μέχρι σήμερα ελληνικό πολιτικό κόμμα που είχε ως κεντρικό αίτημά του την αποποινικοποίηση της κάνναβης. Το ΡΑΚ απολαμβάνει στις εκλογές την προτίμηση του 0,33% του εκλογικού σώματος
με 21.274 ψήφους, ξεπερνώντας κόμματα όπως το ΜΕΡΑ, οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί και το Μ-Λ ΚΚΕ. Στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του, το κόμμα-κίνημα αναφέρει ότι θα αυτοδιαλυθεί εφόσον επιτευχθούν οι στόχοι του. Μέλη του είναι επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίου, γιατροί, νομικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι και ηθοποιοί, ενώ με το ψηφοδέλτιό του υποψήφιοι ευρωβουλευτές είναι οι: Κλεάνθης Γρίβας, Λίνα Καρανασοπούλου, Γιώργης Οικονομόπουλος, Δημήτρης Τσιγγάνης, Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου, Ελένη Κεσίδου, Σωτηρία Λεονάρδου και Βασιλική Παπάλη. Έδρα της πολιτικής κίνησης ήταν η Θεσσαλονίκη και αρχικά συνυπέγραψαν το καταστατικό της 50 μέλη. «Επισημάναμε ότι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν τραγωδίες εξαιτίας του ισχύοντος νομικού καθεστώτος για τις ψυχότροπες ουσίες, ότι δημιουργούνται εκατομμύρια εν δυνάμει υπόδικοι και
γιγαντώνεται ο αριθμός των χρηστών σε νεαρές ηλικίες», θυμάται ο Γιώργης Οικονομόπουλος. Βασικοί σκοποί της κίνησης που έμβλημά της είχε τη φιγούρα του Δον Κιχώτη, ήταν «η ριζική αναθεώρηση του ισχύοντος νομικού καθεστώτος και η δημιουργία ενός άλλου, που θα προϋποθέτει το σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών». «Υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση όχι μόνο απέτυχε να προστατέψει την κοινωνία, αλλά αποδεικνύεται η κύρια γενεσιουργός δύναμη του κατασκευασμένου προβλήματος των ναρκωτικών, που δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ, για να ελέγχονται κράτη και πολιτισμοί με στρατιωτικές επεμβάσεις κατά το δοκούν», αναφέρει στο ρεπορτάζ της στην «Ελευθεροτυπία» η Άννα Στεργίου. Όλα αυτά, είκοσι σχεδόν χρόνια πριν η Αμερική εγκαταλείψει το δόγμα «του πολέμου κατά των ναρκωτικών», αποδεχόμενη έστω και ανεπίσημα την καταστροφή που επέφερε η επιβολή του. YOU MAY SAY
69
