Witamy w piekle! Wojciech Rusinek
Felieton z cyklu Trefne konspekty
Jest upalny początek lata, a ja z niepokojem myślę o ostatnich dniach sierpnia. Jak co roku dopadnie mnie wtedy lęk przed nowym rokiem szkolnym. Podczas konferencji obleje mnie zimny pot, ręce będą drżały, a głos się załamie, bo znów wpadnę w przekonanie, że nie potrafię już uczyć, że cała moja wiedza gdzieś uleciała, a wszystkie umiejętności wyparowały i że stanę przed uczniami kompletnie „zielony”. W tym roku, wiadomo, powodów do obaw jest więcej. Od marca nie miałem kontaktu z „żywą” klasą, łatwiej więc uwierzyć we własne hoch-
108
FELIETON
sztaplerstwo, a trudniej – w bycie profesjonalistą. Nie jestem pierwszy. Pomyślałem o Józiu Kowalskim: „W połowie drogi mojego ży wota pośród ciemnego znalazłem się lasu. Las ten, co gorsza, był z i e l o n y ”. I u Dantego, i u Gombrowicza karą za „zieloność” jest tułaczka przez piekło, czyściec i raj. Jak pamiętamy, autor Ferdydurke zaświaty sprowadził do przedwojennej Polski, a jego bohater, nim przeszedł przez „czyściec nowoczesności” i trafi ł do „polsko-szlacheckiego raju”, wpadł po uszy w „piekło szkoły”. Nie tylko on.
R E F L E KS J E 5 / 2 0 2 0
