Źle wychowane? Waldemar Howil
Reportaż Jacka Hołuba o dzieciach z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera Jako nauczyciele często, żeby nie powiedzieć bardzo często, spotykamy się z dziećmi, które mają zdiagnozowane ADHD, autyzm lub zespół Aspergera. Czytamy ich opinie z poradni psychologiczno-pedagogicznych i zapoznajemy się z zaleceniami. Bierzemy też udział w radach szkoleniowych i sami jeździmy na szkolenia, żeby dowiedzieć się, jak pracować z dziećmi, które wymagają specyficznego podejścia. Kiedy szuka się wiarygodnych statystyk – wskazujących, jak często diagnozuje się ADHD, autyzm i zespół Aspergera – to trudno o dobre źródło. Dostępne dane nie są jednoznaczne. Można powiedzieć, że przyjmuje się, iż około pięciu procent dzieci ma stwierdzone ADHD i że jedno dziecko na osiemdziesiąt osiem jest w spektrum autyzmu. Można oczywiście znaleźć inne dane, ale bez względu na to, jaki pokazują odsetek dzieci z diagnozą, wskazują też jednoznacznie, że takich dzieci przybywa. Oczywiście, są też spory o to, jakie czynniki powodują ten wzrost, ale to z naszego punktu wi-
88
WA R T O P RZ E CZY TAĆ
dzenia jest mniej istotne. Dla nauczycieli ważna jest odpowiedź na pytanie: jak możemy tym dzieciom pomagać w szkolnej rzeczywistości?
Zapobiegać przemocy W ubiegłym roku w ramach kampanii społecznej „Bądź kumplem, nie dokuczaj” firma SW Research przeprowadziła badania dla kanału telewizyjnego Cartoon Netwoork pod tytułem Jak było w szkole? Problem dokuczania wśród dzieci w wieku szkolnym i świadomość ich rodziców. Wnioski nie są krzepiące. Okazało się bowiem, że aż 45% rodziców dzieci w wieku szkolnym mówi o tym, że ich pociechy codziennie spotykały się „(...) z obgadywaniem, izolowaniem i nastawianiem klasy przeciwko komuś, a także w wyzywaniem i obrażaniem kolegi lub koleżanki w klasie”. W innym badaniu, opublikowanym przez Stowarzyszenie Innowacji Społecznych „Mary
R E F L E KS J E 5 / 2 0 2 0
