zout magazine 6-7/2022
‘Het heeft tijd nodig, de mensen gaan er heus wel aan wennen.’
⏤
podcast DE PERFECTE VLIEGMACHINE
Interieur van Museum W. foto John van Hamond
jaar. Door corona is de wereld veranderd,
in de groene zaal om de geschiedenis van
ook voor de musea. We zien wel hoe het
Weert, in de als schatkamer ingerichte
loopt.’
zwarte zaal wordt het zilverwerk getoond.
Opvallende afwezige in de eerste
Van Cauteren: ‘Maurice heeft zich in zijn
presentaties is Jan Dibbets, de bekendste
ontwerp dienstbaar opgesteld. Door zijn
kunstenaar die Weert heeft voortgebracht.
gevoel voor oude kunst is het een organisch
Zijn werk zit wereldwijd in de collecties van
geheel geworden.’
grote musea, inclusief het MoMA in New
Ook Mentjens zelf is meer dan tevreden
York; ook Museum W heeft enkele stukken
over het eindresultaat, al is de combinatie
van hem in huis, maar ze hebben het niet
van architectuur, ontwerpen en inrichten
gehaald. Nóg niet, benadrukt Van Cauteren.
hem zwaar gevallen. ‘Dit was de eerste,
‘Aanvankelijk zou een werk van Dibbets in
én de laatste keer. Ik ben gewend om met
de oude raadszaal komen te hangen, maar
één opdrachtgever aan tafel te zitten.
daar hangen nu de in opdracht gemaakte
Hier belandde ik in een complex en traag
foto’s van Satijn Panyigay. Ook Job Smeets
verlopend project, waarbij iedereen er iets
wilde een Dibbets in zijn presentatie,
van moet vinden. Dat is vermoeiend, en niet
maar, zegt Van Cauteren, ‘hij paste niet in
altijd fijn. Het schuim heeft me wel eens
de vertelling. Je moet zijn werk de juiste
op de mond gestaan, andere ontwerpers
context geven. Hij komt gegarandeerd in
zouden het bijltje er al lang bij hebben
een van de komende wisselexposities.’
neergegooid.’
B
Dan, breed lachend: ‘Maar daar ben ik
ij de herinrichting van het gebouw
veel te aardig voor. En het resultaat mag er
heeft Mentjens de aandacht niet
zijn. Het was supertof, maar vijf jaar is voor
willen afleiden van wat er zal worden
mij te lang.’ Waarna conservator John van
getoond. In de zalen waar de vaste
Cauteren de puntjes op de i zet: ‘Uiteindelijk
collectie te zien is, verwijzen de kleuren
is het precies geworden zoals we het
van de wanden naar de thema’s die er
wilden.’ Z
worden belicht. In de rode zaal gaat het om macht, in de roze zaal om het lichaam, in de
Riiiiibriiiiiibriiiibriiibri roept het beest voor de zoveelste keer. Met de verrekijker zoek ik het Schiermonnikoogse kwelderlandschap af. Mensen zijn visueel ingesteld, met onze ogen zoeken we de bevestiging voor wat onze oren al wisten. Dan spot ik hem, de wulp, met die lange steltpoten en de lange, gebogen snavel. Mijn vakantiepret kan niet op. Al ben ik geen vogelspotter, ik begrijp heel goed dat er mensen bestaan die hier hun leven aan wijden. Zoals Arjan Dwarshuis, wereldrecordhouder vogels kijken. Samen met jeugdvriend Gisbert van Baalen heeft hij een succesvolle podcast formule bedacht: vogelexpert en vogelleek gaan samen op pad. In natuurgebieden, en soms ook gewoon in een park of op een dakterras in hartje Amsterdam. Hun rolverdeling is strikt, Van Baalen is verwonderd, stelt vragen of vergist zich, Dwarshuis legt uit en corrigeert, soms in één zin. ‘Nee, niet cirkelvormig. Dan had die vogel ronde vleugels. Sikkelvormig bedoel je!’ Over de gierzwaluw, waarover het hier gaat, leren we ook dat hij in het eerste anderhalf jaar van zijn leven niet aan de grond komt. ‘Een door 44 miljoen jaar geperfectioneerde vliegmachine.’ Voor hun jongste aflevering gaan Dwarshuis en Van Baalen naar de Veluwe waar ze de bonte vliegenvanger en de gekraagde roodstaart spotten. De vogelnamen zal ik als niet-nerd over een week weer zijn vergeten - maar niet wat Dwarshuis vertelt over veehouderijen. De stikstofproblematiek in drie zinnen uitgelegd? Luister naar De Vogelspotcast. CHRISTIANE GRONENBERG
De Vogelspotcast, met Arjan Dwarshuis & Gisbert van Baalen. De Stroom, 2021/2022.
blauwe zaal om het gezin (ultramarijn is de traditionele kleur van de mantel van Maria),
21
