zout magazine 6-7/2022
Henry van Loon
Voor het eerst zagen
P
unkband Bad Religion is op tournee om met de fans het 40-jarige jubileum te vieren. Nou ja, eigenlijk bestaat de band 40+2 jaar – er kwam een pandemie tussendoor. De Ierse rockband Therapy? doet de ‘So Much For The 30 Year Plan’tour, op de poster is 30 doorgestreept en vervangen door een handgeschreven 32. Het is een treffende samenvatting van de live-sector op dit moment: een tijdreis. Concerten en voorstellingen zijn twee jaar vooruit geschoten in de tijd, niet rechtstreeks, maar via een hobbelig parcours vol omleidingen. Het nieuwe mirakel is dat van de verdwenen bezoekers. Ze hebben geen kaartje gekocht, en als ze wel een kaartje hebben gekocht, komen ze vaak niet opdagen. Ik zag Henry van Loon, een comedian die voorheen elke zaal uitverkocht, op een zaterdagavond, de populairste theateravond. Zaal vol, balkon vrijwel leeg. Twee dagen later zag ik Rowwen Hèze op een maandagavond, de minst populaire avond in een theater. Nood breekt wet, en de pandemie breekt met gewoontes: een artiest mag blij zijn dat er überhaupt nog een plekje is, tussen al die andere opgeschoven shows van 2020, 2021 en 2022. Inmiddels krijg ik van podia een nieuw soort mails: met een reminder dat ik een kaartje heb gekocht. Zoals laatst, met een tekst als deze: ‘De band zou bij ons spelen op 18 november 2020, maar het optreden moest worden verplaatst naar 1 mei 2021, daarna naar 22 januari 2022 en ten slotte naar 4 juni 2022.’ Of ik dat nog in mijn agenda heb staan. Zo ja: leuk, graag tot dan. Zo nee: begrijpelijk, maar of ik me dan zou willen melden, dan krijg ik mijn geld terug en kan mijn kaartje naar iemand die wél komt opdagen - en dan ook wat drinkt aan de bar. Lange tijd vroeg ik me af welk een extra euforie al die zo vaak en zo lang verplaatste concerten zouden geven als ze alsnog zouden doorgaan. En hoe raar zou het zijn tijdens zo’n optreden een nieuw album te vieren dat intussen alweer twee jaar oud was. Het antwoord, zo weet ik inmiddels, is dat alles snel went. Het is weer zoals het ooit was, en niet alsof het er twee jaar niet is geweest. Het opkomstapplaus, ja: dat is harder. Daarin echoën twee jaar gemis door. Als dat gemis is weggeklapt, is alles weer als vanouds. De enige uitzondering zag ik tijdens het Bevrijdingsfestival in Den Bosch, bij het optreden van rapper Donnie. Daar stonden kinderen van 13 en 14 op de eerste rij, die na twee jaar online leven hun eerste festival ooit meemaakten. Voor het eerst zagen ze hun favoriete rapper écht live. Hun euforie was grootser dan groots.
pleased to meet you
Het opkomstapplaus klinkt harder dan ooit
ze hun favoriete rapper écht live. Hun
LEON VERDONSCHOT
euforie was grootser dan groots.
⏤
33
