KIERUNEK KULTURA
czyli kultura pod naciskiem pandemii wyśmiania prowincjonalnych ambicji, zakłamania obyczajowego, przywar właściwych nie tylko małomieszczańskiemu środowisku XIX- wiecznego Krakowa. Choć na deskach Sceny Polskiej mogliśmy zobaczyć cały zespół aktorów, to tym razem wyjątkowo jednak nie pokuszę się o ocenę przedstawienia. Recenzje teatralne wpisałam bowiem na listę lockdownu. Trudno opisywać spektakl z pozycji kanapy, gdy patrząc w szklany ekran telewizora w żaden sposób nie potrafię poczuć teatru. Jednak chyba najtrudniej było mi obserwować premierowe ukłony aktorów do pustej widowni. Komedia, która miała bawić stała się powodem do smutku i tęsknoty za fotelem na widowni. Jest też pretekstem do rozmów, czy aby wszystko możemy zmienić na formę on-line. Kultura jest ważnym elementem naszego życia właśnie ze względu na jej społeczny wymiar. Kontakt z żywym teatrem powinien zostać niezmiennie pozostawiony w tej właśnie formie. Każdy inny przekaz
spłyca jego rolę i wciska w postęp, który nie działa na korzyść ani naszą, a tym bardziej aktorów. Nikt z nas nie wie, jak długo będzie trzeba czekać na spotkanie na żywo. A czekanie oznacza trudności i mnożące się problemy. Jesienią i latem, zanim doczekaliśmy się drugiej fali choroby, która niczym zima „zaskoczyła” kierowców, staraliśmy się przywyknąć do hybrydowej formy wydarzeń kulturalnych. Widownia wypełniona w kilkudziesięciu procentach, czasem równolegle transmisja online, bądź słynne już eventy „bez udziału publiczności”, to forma obcowania ze sztuką, na jaką mogliśmy sobie pozwolić. Wciąż mam jednak obawy o to, ile scen teatralnych w Polsce ten przedłużający się stan w ogóle przetrwa. Kultura wciąż traktowana jest jak niechciana ciotka bieda, a pandemia pokazała, że jest ostatnią gałęzią, którą rząd chce wspierać. Pozostaje nam więc czekać na otwarte na widzów teatry, bo spektakle on-line nigdy nie zastąpią tego czego możemy doświadczać zasiadając w fotelu widza.
TRAMWAJ CIESZYŃSKI • III 2021
29
