Egunerokotasuna Ana Laura Aláezen begiradaren bidez Ana Laura Aláez (Bilbo, 1964) 'emozioen arkitekto' gisa definitzen du bere burua, bere bizitza eskultura bilakatzen duen norbait —itxuraz ezinbestez artistikoak ez diren baliabideak erabiltzen dituenean ere bai—, eskultura eraldatzeko bitartekotzat hartzen duena. Aldarrikatzen du edertasuna ez dagoela estandarizazioan, desberdintasunean baizik, eta artea biziraupen-ariketa gisa hartzen du, non egunerokotasunaren zeinuak berrirakurtzen diren eta errealitate bizigarriago baten alde jartzen diren.
Irudia: CA2M. Ana Laura Aláez eta Bea Espejo. Todos los conciertos, todas las noches, todo vacío. Inaugurazioa.
Maiatzaren 20tik aurrera, Todos los conciertos, todas las noches, todo vacío (Kontzertu guztiak, gau guztiak, dena hutsik) erakusketa aurkeztuko dugu; Bea
ARTISTAK LEHEN EGOITZAN BAINO PIEZA BERRI GEHIAGO BATU DITU AZKUNA ZENTROKO ERAKUSKETAN, ETA DOKUMENTAZIO-GUNE BAT ERE SORTU DU, BERE SORMEN-PROZESUEN ZATI BAT EZAGUTARAZI NAHIAN.
8
Espejo da komisarioa, eta Centro de Arte Dos de Mayo, CA2M-rekin batera ekoitzi da. Erakusketak artistaren azken hiru hamarkadetako lana biltzen du, eta bere ekoizpenaren ikerketa zabaltzen du, gaur egungo panorama artistikoan egilerik nabarmenetako bat baita. Ana Laura Aláez 80ko hamarkadako euskal testuinguruan hezitako sortzailea da. Krisialdi sozial eta ekonomikoak, indarkeriaren gorakadak eta itxaropenik ezak markatutako garaia izan zen hura, bai eta emakumearen ikusezintasun bereziak ere eremu gehienetan, batez ere kulturan. Horiek horrela, artistak irudikapenaren kritika bat garatu du, bere klase, genero eta lekuagatik ezarritako estereotipo zurrunak auzitan jartzen dituena —eguneroko elementuak eta elementu
