Dairena Ní Chinnéide Hove Solberg

Heimstaddikting frå Na Blascaodaí: Tre dikt av Dairena Ní Chinnéide

Gjendikta av Jan Erik Rekdal Introduksjon ved Runa Kvalsund & Ida Hove Solberg

Translate me!

Den irske poeten og forfattaren Dairena Ní Chinnéide er sjølv litterær omsettar, og ho omset sjølv sine eigne dikt til engelsk frå gælisk. I tillegg til si eiga litterære verksemd, som ho har mottatt fleire prisar for, har ho undervist i kreativ skriving og litterær omsetting ved American University i Washington D.C. Skildringar av Corca Dhuibhne (engelsk: Dingle Peninsula) og øysamfunnet på Na Blascaodaí (engelsk: Blasket Islands) pregar mange av dikta. Natur, språk og mytologi er dominerande element i heimstaddiktinga hennar; det å halde språket og kulturen i live står sentralt. Språkval og tematikk er tett knytte saman, for det er ikkje eit innlysande val å skrive på gælisk, eit språk som møter mykje motstand og har eit lite publikum – og kanskje er det nettopp derfor ho også omset seg sjølv til engelsk. Vi vel å trykke dei gæliske dikta side om side med dei norske.

Dikta hennar var ikkje omsette til norsk før ho deltok på Oversatte dager i vår, der eit knippe av dei vart presenterte av professor og gjendiktar Jan Erik Rekdal. «Jeaic» er henta frå den tospråklege, sjølvomsette samlinga An trodaí agus dánta eile/The warrior and other poems (2007), mens dei to andre er frå den siste samlinga hennar, Rí Rá (2013).

Dødsannonse

En øyboer gikk tapt i dag Et ord gikk tapt i språket Et levevis gikk tapt Et lokalt stedsnavn gikk tapt En flik av gammel kultur gikk tapt En øyboer gikk tapt i dag Bygda mistet et menneske Fógra Báis

Cailleadh oileánach inniu cailleadh focal ón dteanga cailleadh nós imeachta cailleadh logainm áitiúil cailleadh smut de chultúr ársa cailleadh oileánach inniu chaill an cine dúchais duine.

Dagen da Blasket-øyene ble stjålet

Om de plutselig en vintermorgen Ble stjålet bort fra havet Ville sjelen gå tapt med dem

Avstanden mellom meg og horisonten Et gap uten de værbitte draugene Gjemt blant de ville skjærene

Som om de var perler i en rosenkrans I naturens veldige kirke Gud i skjul bak havdisen

Utkantaktig, som meg selv I deres tredimensjonale tilfluktssted med skjebnens tidevann. An Lá a Sciobadh na Blascaoidí

Dá sciobfaí ón bhfarraige iad maidin éigin geimhriúil, de gheit, ba chailliúint anama a neamhláithreacht;

an fhaid idir mé is íor na spéire mantach gan a bpúcaí scéirdiúla ceilte sna stuaiceanna fíochmhara;

mar a bheadh clocha ar mo phaidirín in eaglais fairsing an nádúir Dia i bhfolach fé cheobhrán mara;

imeallach, ar mo chuma fhéin ina dtearmann tríthoiseach ar thaoide na cinniúna.

Jeaic

Jeg skal ikke skilles fra deg, skatten min Men skal gli bort fra deg Med tiden som kommer og går. Jeg skal ikke skilles fra deg i kroppen min, Jeg skal ikke skilles fra deg i årene mine, Jeg skal ikke skilles fra deg i hjertet. Jeg skal være som et skjær Som forsvinner i disen, Men er forankret Og ubevegelig Uansett vær, Med min alvehånd mot kroppen din Hvor enn verden sender deg Vil jeg blåse nysgjerrige pust Vil jeg blåse ærefrykt for livet. Jeg vil vokte og bevare deg, Hvis det er det du ønsker og vil, Og jeg vil la deg gå Når det passer deg å forlate Min vinge. Jeaic

Ní scarfad uait a mhaoinín, Ach sleamhnód uait Le teacht is imeacht aimsire. Ní scarfad uait im chnámha, Ní scarfad uait im chuisle, Ní scarfad uait im chroí. Bead mar charraig A imeoidh faoi cheobhrán Ach a bheidh teanntaithe Gan bogadh Pé saghas aimsire, Le mo sí-lámh ar do chorp Pé áit a sheolann an domhan tú. Seolfaidh mé anáil na fiosrachta, Seolfaidh mé anáil an omóis saoil, Cúmhdód is faiscead thú, Más mar sin do mheon is do mhian. Is scaoilfead leat Nuair is dual duit mo sciatháin A thréigean.